Σάββατο, Οκτωβρίου 13, 2012

CORPUS CHRISTI – Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ



 Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Για το θεατρικό έργο , Corpus Christi,το ανέβασμα του οποίου ξεσήκωσε αντιδράσεις φανατικών και μη, θα καταθέσω εδώ την άποψη του δημιουργού, όσο ενδιαφέρον και εγκυρότητα μπορεί να έχει αυτή .
Κατ’ αρχήν να βάλλω τα γενικά πλαίσια επαναλαμβάνοντας εκείνα που ο ανθρώπινος πολιτισμός έχει ήδη κατακτημένα: Πως ουδείς μπορεί να λογοκρίνει την ελευθερία έκφρασης είτε μας αρέσει το περιεχόμενο της έκφρασης αυτής είτε όχι. Αυτό όμως είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη και ελευθερία, είναι πως οποιαδήποτε μορφή έκφρασης  ή έργου τέχνης, υπόκειται σε κριτική (ευτυχώς, όλοι κρινόμαστε…) και σε αποδοχή ή απόρριψη, ως προσωπική επιλογή.
Το θεατρικό αυτό έργο λοιπόν, έχει την εξής υπόθεση: 

«Στο "Corpus Christi" ξετυλίγεται η ιστορία δεκατριών νέων, από την εφηβεία στην ενηλικίωση και η δοκιμασία της σχέσης τους: συναντιούνται σε ένα ταξίδι κατά το οποίο η φιλία τους δοκιμάζεται από τον έρωτα, την αγάπη, την καριέρα και την προδοσία ως την άλλη όψη της θυσίας.
Ο Τζόσουα (Ιησούς) παιδί από μάλλον προβληματική οικογένεια, μεγαλωμένος σε προβληματικό καθολικό σχολείο. Στους μόνους που βρίσκει παρηγοριά είναι στους παράξενους και τους queer. Έχει από μικρός τη συναίσθηση μιας αποστολής να σώσει τον κόσμο, γεγονός που επιτείνει τη μοναξιά του. Καταλαβαίνει ότι η προτίμηση του είναι προς τους άντρες, όταν γνωρίζει τον Τζούντας, στο χορό του σχολείου. Μετά από αυτό χάνεται στην έρημο και επιστρέφει 33 χρονών, έχοντας βρει το κάλεσμα του. Αρχίζει να κάνει θαύματα, να μαζεύει μαθητές και εραστές, να κηρύττει ανθρωπιά και καλοσύνη, να μπαίνει στο μάτι των φαρισαίων για την ανοικτή αποδοχή του προς τους ομοφυλόφιλους. Η σταύρωση δεν αργεί.».

Εδώ λοιπόν ο Ιησούς παρουσιάζεται ως ομοφυλόφιλος…Η αγάπη, η ανθρωπιά και η καλοσύνη, είναι απαραίτητα αξεσουάρ για να περάσει και η ομοφυλόφιλη ερωτική ζωή του Ιησού,  εύκολα στο θεατή. Ένα ακόμα βήμα, θα μπορούσε να είναι, σαν μία πρωτοβουλία-προέκταση, εμπνευσμένη από τη θεατρική δημιουργία, η μεταγλώττιση του Ευαγγελίου στα «καλιαρντά»… Φυσικά και είναι ελεύθερος όποιος θέλει να το επιχειρήσει, και αν αντέξει στο χρόνο κάτι τέτοιο, τότε η πρωτοβουλία αυτή  θα δικαιωθεί …
Έτσι λοιπόν, οποιοιδήποτε άλλοι συγγραφείς τώρα ή στο μέλλον, με διαφορετικές ερωτικές προτιμήσεις, έχουν το δικαίωμα να γράψουν ένα έργο  όπου ο Ιησούς θα είναι «αμφί» ή θα έχει κάνει εγχείρηση αλλαγής φύλου, με όλα τα αξεσουάρ, της ειρήνης της αγάπης, της ανθρωπιάς, φτάνει να περάσει το επιδιωκόμενο, έτσι ώστε ο συγγραφέας να επιτύχει την επιβεβαίωση των ερωτικών του προτιμήσεων και του εαυτού του μέσω της τέχνης και του Ιησού….
Αντίστοιχα: Κάποιος άλλος συγγραφέας που θα θέλει να γίνει γνωστός σε μια μέρα, σύμφωνα με τις προδιαγραφές της αγορολογίας (μάρκετινγκ), μπορεί να παρουσιάσει ως μαφιόζο τον Ιησού, που θα θέλει να φτιάξει ένα κόσμο με απόλυτη τάξη που να αποτελείται από υπάκουους και να «καθαρίζει» επί τόπου τους όποιους «ενοχλητικούς».

Σε κάθε έργο τέχνης, όπως και σε κάθε μορφή έκφρασης, είναι ορατή και ξεκάθαρη η πρόθεση του δημιουργού: είτε πρόκειται για τα απωθημένα του που φιλοδοξεί να τα «δικαιώσει» καλλιτεχνικά και κοινωνικά είτε ο δημιουργός λειτουργεί ως συλλογική συνείδηση δείχνοντάς μας, όσα μπορούν να διευρύνουν τη θέασή μας για τον κόσμο. Και οι δύο περιπτώσεις , κρίνονται από τον πανδαμάτορα ΧΡΟΝΟ που κρατάει στη μνήμη της ανθρωπότητας μόνο αυτό που αξίζει.

Να προσθέσω ακόμα, ότι οι αντιδράσεις των νεοναζί, που η ύπαρξή τους αποτελεί έσχατη ντροπή για την ανθρώπινη οντότητα και εφιάλτη για τη Δημοκρατία, όσο και οι αντιδράσεις της πιο σάπιας εξουσίας δηλαδή του ιερατείου της εκκλησίας της Ελλάδας μαζί με τις παραεκκλησιαστικές της οργανώσεις μπροστά στο θέατρο, ήταν βούτυρο στο ψωμί και μέγιστη διαφήμιση των παραγωγών του θεατρικού έργου. Γνωστό από ανέκαθεν το σενάριο για τους «επιχειρηματίες»: Ερεθίζεις τους φανατικούς και αυτοί σε διαφημίζουν…

Κλείνοντας αυτό το σημείωμα, θα ήθελα  να πω, ότι θα  χαιρόμουν σα μικρό παιδί, να έβλεπα να παράγονται έργα κάθε μορφής τέχνης, που να μαστιγώνουν αλύπητα, να εκθέτουν και να απομυθοποιούν  κάθε μορφή εξουσίας, όπως π.χ. την εκκλησιαστική που χρησιμοποιεί την πίστη ως εργαλείο χειραγώγησης των πιστών, την κρατική βία και τον υφέρποντα όσο και εμφανή με διαφορετικούς μανδύες ολοκληρωτισμό… Ξαναγεννιέται πάλι η ανάγκη στην εποχή μας, να υπάρξουν νέοι Μπέρτολτ Μπρέχτ... Όσο για το αν
 ο Ιησούς είναι ομοφυλόφιλος σύμφωνα με το θεατρικό έργο που παίζεται τώρα στην Αθήνα, δεν με αφορούν οι προσωπικές ερωτικές εμμονές και προτιμήσεις οποιονδήποτε συγγραφέων…
και ενώ νιώθω βαθιά απέχθεια για το ιερατείο της εκκλησίας, στέκομαι, εγώ ο άθρησκος, με συμπάθεια και σεβασμό, δίπλα στη μοναχική σχέση του πιστού με το Θεό του, είτε υπάρχει ο Θεός είτε όχι.


7 σχόλια:

Νίκος Λαγκαδινός είπε...

Ήμουν βέβαιος ότι η στάση σου θα ήταν οδηγός μου. Συμφωνώ μαζί σου. Δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι η πρόκληση γεννά πρόκληση, η βία γεννά βία! Τα επιχειρήματά σου θέλω να είναι και δικά μου. Δεν έχω να προσθέσω κάτι σε όσα γράφεις. Χαίρω γιατί υπάρχουν ψύχραιμες απόψεις που θα έπρεπε όμως να βρίσκουν το δρόμο τους στην ευρύτερη μάζα. Αγαπητέ φίλε, Φαίδωνα, να είσαι πάντα δυνατός.

Αγνή είπε...

Η άποψή σου με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη..
Σαφώς, δε συμφωνώ με τη λογοκρισία οποιασδήποτε μορφής. Η Χρυσή Αυγή, ως κόμμα, οργάνωση και κίνημα, επιδιώκω να με αφήνει παγερά αδιάφορη γιατί κι ο ρατσισμός στο ρατσισμό ενισχύει και συντηρεί το ρατσισμό (όσο κι αν αυτό ακούγεται...παλαβό! Αλλά κι ο ρατσισμός μία τρέλα είναι...).
Όμοια, προσπαθώ να κρατώ απόσταση υγείας από παρόμοια κινήματα ανεξαρτήτως πολιτικής ή ιδεολογικής απόχρωσης.
Ωστόσο,
έχω βαρεθεί την "τέχνη" που προκαλεί βίαια συναισθήματα και βίαιες αντιδράσεις επειδή απλά η ίδια είναι βία. Βία στα πιστεύω, βία στην αισθητική, βία στο στομάχι μου στο κάτω-κάτω!
Παραδείγματα που με έχουν ανακατέψει και δε θεωρώ τέχνη είναι ένα σκυλάκι που αργοπέθαινε στο βωμό της τέχνης ενός βαρεμένου, (http://news.softpedia.com/news/Artist-Leaves-Dog-To-Die-on-Exhibition-Display-82091.shtml), οι σκηνές βιασμού σε ταινίες, (http://videosift.com/video/Irreversible-Rape-scene-disturbing ή το κορίτσι με το τατουάζ), οι δήθεν βαθυστόχαστοι διεστραμμένοι συμβολισμοί που μόνο τις διαστροφές ενός καλλιτέχνη αποκαλύπτουν (βλ. Παζολίνι, 120 μέρες Σόδομα...τι άσχημο!!!), οι απόλυτα άσχημες εικόνες θανάτου.
Δε θεωρώ επίσης τέχνη κάτι που προσβάλλει την πίστη όποιου ανθρώπου σε ό,τι θέλει να πιστεύει...
Θεωρώ τέχνη αυτά που προάγουν την ομορφιά γύρω και μέσα μου και με κάνουν να γίνομαι καλύτερη και ομορφότερη.
Καλό θα ήταν η τέχνη να αρχίσει να σέβεται το κοινό της κι όχι μόνο κάποιους υπερφίαλους,μπερδεμένους ανθρώπους που βρίσκουν την τέχνη ως ένα βολικό για τον εγωκεντρισμό τους περιθώριο.
Στο κάτω-κάτω, θέλει κόπο να είναι κανείς καλλιτέχνης όπως και πολλά άλλα πράγματα!!
Ωχ! Πολλά είπα και πάλι...Είναι να μην πάρω φόρα!!! Αλλά η όλη ιστορία διαστροφής που λέγεται τέχνη με θυμώνει πολύ...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Νίκος Λαγκαδινός

Η δική σου άποψη και ως ανθρώπου αλλά και ως δημοσιογράφου, που τίμησε και τιμά το αξιακό του σύστημα, με χαροποιεί ιδιαίτερα φίλε μου Νίκο και σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Αγνή

Συμφωνώ κι εγώ Αγνή για την "τέχνη" που προκαλεί βίαια συναισθήματα, που είναι δήθεν, που είναι άσχημη αλλά έχει ύφος που να πείθει τις μαϊμούδες ότι είναι υπέροχη τέχνη αλά πως οι μαϊμούδες δεν μπορούν να τη νιώσουν............
Απεχθάνομαι αυτό που πλασσάρεται ως τέχνη και δεν είναι παρά μόνο τα απωθημένα ενός ανθρώπου, που μεν να είναι τεχνίτης αλλά όχι καλλιτέχνης...
Τα περιγράφεις εξαιρετικά στο σχόλιό σου όπου έδωσες την εικόνα που επικρατεί και τις ξεκάθαρες θέσεις σου για την τέχνη...Ο Παζολίνι όπως πολύ σωστά λες ήταν μια φούσκα που χρησιμοποίησε ένα έξυπνο μείγμα ομοφυλοφυλίας και αριστερισμού, με οπαδούς μαϊμούδες που κατάλαβαιναν....ακόμα και όσα δεν εννοούσε ο Παζολίνι!!! με την ασχήμια και τη βρώμα του βιτσιόζου.
Η συμπατριώτισά μου και μεγαλυτερη ποιητρια, Σαπφώ, λέι σε ένα της στίχο: ""Την ομορφιά διακόνησα. Τι πιο μεγάλο θα μπορούσα;".

Konstantinos Floridis είπε...

Όλοι οι καλλιτέχνες με ή χωρίς εισαγωγικά,θεωρούν χρέος τους να δημιουργήσουν πάνω σε θέματα θρησκείας. Εδώ είμαστε να κρίνουμε το αποτέλεσμα και τις προθέσεις τους.Οι απαγορεύσεις και η άσκηση βίας και τρομοκρατίας από ταλιμπάνους,Πουτινιστές,Χρυσαυγίτεςκι άλλους φανατικούς ή υποκριτές είναι έξω από τα πλαίσια των αξιών και των κατακτήσεων του Δυτικού Πολιτισμού του 21ου αιώνα.
Κι εγώ Φαίδων σέβομαι τις θρησκευτικές επιλογές των συνανθρώπων μου αλλά μερικές φορές ο ορθολογισμός μου με κάνει να καγχάζω όταν πχ υποδεχόμαστε το
" Άγιο Φως " με τιμές αρχηγού κράτους,το οποίο συνηθίζει μια φορά το χρόνο να ανάβει τα κεριά του ελληνορθόδοξου Πατριάρχη. Ανάλογα και σήμερα στη Θεσσαλονίκη με την γελοιότητα της εικόνας " άξιον εστί" να καταφθάνει με κανονιοφόρο για να βγούμε από την κρίση και να την υποδέχεται σύσσωμη η Πολιτεία !

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Κonstantinos Floridis
Κωνσταντίνε μου, αν και το κείμενο της ανάρτησης έχει μια σφαιρική θέαση των συγκεκριμένων γεγονότων, και θεωρώντας ως αναμφισβήτητη κατάκτηση του ανθρώπινου πολιτισμού την ελεύθερη έκφραση ακόμα και σκουπιδιών, παίρνει θέσεις για όλα αυτά που συνέβησαν και για το ίδιο το έργο αφού ότι είναι ελεύθερο να εκφραστεί, υπόκειται και σε κριτική. ΄(Άλλη κατάκτηση αυτή του πολιτισμού μας) Παρ' όλα αυτά, για όσα λες, γελοία ή χυδαία ή βίαια, έχω ασχοληθεί κατ' επανάληψη με μαστιγωτική αρθρογραφία και στο διαδίκτυο και στον τύπο.

σπυρος δαρσινος είπε...

"CORPOUS CHRISTI"Θα μου πέρναγε απαρατήρητο αν δεν γινόταν τόσος ντόρος από τους υπεραμύντορες κάφρους της ηθικής ,απο χρυσαυγίτες ,ιερατεία καισυνακόλουθους,κι αν,μέσα τον ...το ξεσήκωμα ,δεν αναδεικνυόταν το τίποτα σε μετρο και ζύγι της ατομικής και εθνικής ηθικής και πολιτισστικής μας υπαρξιακής κουλτούρας.
Καταλαβαίνω ,Φαιδωνα,ότι αναγκάστηκες να καταπιαστείς με αυτό το πολυθόρυβο θέμα,όχι γιατί άξιζε όποιαδήποτε καλλιτεχνική ανάλυση εκ μέρους σου ,αυτό άλλωστε φαινεται πεντακάθαρα στο αρτιο από κάθε άποψη κείμενό σου, αλλά γιατί αυτοί που ενεπλάκησαν να το στηρίξουν ἤ να το πολεμήσουν,του έδωσαν τετοια "ἁξία" και κύρος
που αναδείχτηκε σημαντικό.Οπως λες Φαιδωνα :προκειμένου ο κάθε καλλιτέχνης να περάσει τα δικά του απωθυμένα και ιδιορυθμίες στη πλατύτερη "θέαση" τα ντύνει με ,την δική του εξτριμ φορεσιά κι από πάνω με ασθηματα κοινά αποδεχθέντα,όπως αγάπη,κατανόηση και εκκεντρικές καινοτομίες.Ο χρόνος ειναι ο μεγαλυτερος κριτής.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος