 |
|
Φαίδων Θεοφίλου
Οι μάζες
κατεβαίνουν ποτάμια,
οδηγημένες
από αόρατες δέσμες
ηλεκτρονικών
κυκλωμάτων.
Κατεβαίνουν
ποτάμια οι μάζες.
Δε
βρίσκω το φίλο μου.
Μετεμψυχώθηκε
σε καλώδια
και
εκπέμπεται….
Κανείς
δεν ξέρει πια να πει
τι
είναι,
«δροσερό
αεράκι
που λαφρώνει την έξαψη».
Ούτε,
«άνθος που ερωτεύεται την όσφρηση
φιλώντας την όραση».
Ούτε,
«Φύλλο κίτρινο
και φύλον θήλυ
και φιλικό απόγευμα»….
Καθισμένος
στην τετράγωνη πέτρα,
κανακεύω
τη μοναξιά
στις
αγκάλες μου.
|
Από το ΕΠΙΜΟΝΟ ΘΕΩΡΗΜΑ- 1986 Εκδ. Θουκυδίδης
4 σχόλια:
Εκφράζει την εποχή μας
που ανασκιρτά ανάμεσα
σε κυκλώματα ηλεκτρονικά
και κωδικούς διάσπαρτους
που καίνε και διαμοιράζουν
την μοναχικότητα μας αδίκως
φιλί
κ. Φαίδωνα να ' μαι πάλι μετά από καιρό! το ποίημα σας είναι θαυμάσιο! Μου άρεσε πάρα πολύ η παρήχηση του "Φ" σε ένα ατμοσφαιρικό παιγνίδι της γλώσσας, σωστό κέντημα...Περιττό βέβαια να πω, το πόσο προφητικό αποδεικνύεται το ποίημα που όπως είδα ετην ανάρτηση εκδόθηκε το 1986 και θα είχε οπωσδήποτε γραφεί πολύ πριν...
@Ποιώ-ελένη
Έτσι είναι καλή μου φίλη. Ταυτόχρονα ξεχάσαμε όλα τα απλά που είναι ταυτοχρονα μεγάλα και πειβάλλουν τη ζωή μας με τρυφερότητα και μοναδικό νόημα...
Φιλί
@Artemis
Καλώς την Άρτεμη κι ας άργησε...
Ωραία η επισήμανσή σου και σ' ευχαριστώ. Το ποίημα δεν είναι μόνο νόημα αλλά πρέπει να είναι και "η γλώσσα στην καλύτερη στιγμή της"...
Όσο για το προφητικό, Ο Ελύτης λέει στο "Άξιον Εστί" του: "Εξόριστε ποιητή, στον αιώνα σου λέγε τι βλέπεις;"
Δημοσίευση σχολίου