Σάββατο, Μαρτίου 31, 2012

ΣΑΝ ΠΕΡΠΑΤΩ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ


(Φαίδωνα Θεοφίλου από τη συλλογή
"Ο Κύκλος της κοντινής ξαδέλφης)


Τα χείλη γίνονται απαλά

σαν περπατώ τις νύχτες.

Ακουμπούν σε φιλί τις μνήμες που θα έρθουν

απείθαρχες και επηρμένες .


Τα χείλη γίνονται απαλά

σαν περπατώ τις νύχτες.


Άχνα βροχής εκπνέουν

που έπεσε σε ολόξερο τοπίο.

Τότε, κυλούν ανάμεσά τους, φιλιά ολόδροσα

σαν κρίκοι στο ανάστημα της χλόης.

Τις νύχτες γίνονται απαλά τα χείλη,

χαμογελούν και φλυαρούν αδιάκοπα,

να κρύψουν

την ηχηρή σιωπή εντός μου.

Ότι η σιωπή, δεν είναι για να αναδείχνει

αυτάρεσκα εμένα,

παρά τη μέσα και τη έξω θέα του κόσμου

σε μένα για να δείχνει.


Σαν περπατώ τις νύχτες

Στα χείλη ανθίζουν

ένα ζεστό σκοτάδι κι ένα φώς..








8 σχόλια:

WIND OF CHANGE είπε...

.
Τη νύχτα όλα ηρεμούν, την ένταση της μέρας τη διαδέχεται η γαλήνη και η χαλάρωση του νου και του σώματος, περπατώντας τη νύχτα και ειδικά αυτή την εποχή της Άνοιξης , οι μνήμες και οι θύμησες του παρελθόντος ζωντανεύουν μπροστά μας.
Τα συναισθήματα που γεννιούνται είναι πρωτόγνωρα, ένας πλούσιος εσωτερικός κόσμος που μηδενίζει το χάσμα του χρόνου, το χθες με το σήμερα γίνεται ένα.
Υπέροχοι οι τελευταίοι στοίχοι του ποιητή, Σαν περπατώ τις νύχτες στα χείλη ανθίζουν ένα ζεστό σκοτάδι και ένα φώς.

Δε νομίζω ότι είναι τυχαίο ότι ο ποιητής επιλέγει να κλείσει το έργο του με τη λέξη Φως, που ζέστανε ακόμα και το ίδιο το σκοτάδι, το Φως εκείνο που αποτελεί την πηγή έμπνευσης και βασική συνιστώσα της ύπαρξης μας.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ WIND OF CHANGE

Ωραία περιγράφεις το σκηνικό της νύχτας φίλε Παναγιώτη.Άλλωστε γνωρίζεις ότι η νύχτα αποτελεί ένα αγαπημένο θέμα στην ποίησή μου.
Στις παρατηρήσεις σου, προσθέτω ότι σ' αυτό το ποίημα, η ""σκεπτόμενη"" αισθαντικότητα και οι αισθήσεις, δίνουν τον τόνο του ποιήματος

Artemis είπε...

Τι ομορφιά βγαίνει από το ποίημα!!
Λυρικά στοιχεία, αισθαντικότητα (όπως αναφέρεις) συμβολισμοί, ερωτισμός και ιδέες, πλέκουν ένα θαυμάσιο ιστό: Το ποίημα!!
Με συγκίνησαν ιδιαίτερα οι στίχοι,

"Τις νύχτες γίνονται απαλά τα χείλη,
χαμογελούν και φλυαρούν αδιάκοπα,
να κρύψουν
την ηχηρή σιωπή εντός μου.
Ότι η σιωπή, δεν είναι για να αναδείχνει
αυτάρεσκα εμένα,
παρά τη μέσα και τη έξω θέα του κόσμου
σε μένα για να δείχνει."

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Artemis

Για τη συνάντησή σου με την ομορφιά στο ποίημα , όπως λες, χαίρομαι ιδιαίτερα Αρτεμη, καθώς και ότι ταυτίστηκες με κάποιους από τους στίχους του ποιήματος. Σ' ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Ωραία έκπληξη ήταν για μένα αυτό το ποίημα!!!!! Νιώθω τα ίδια συναισθήματα περπατώντας στη νύχτα, χωρίς όμως να μπορώ να τα εκφράσω. Αισθάνομαι ότι ο ποιητής με απελευθέρωσε , εκφράζοντας και αυτά που εγώ ένιωθα και δεν μπορούσα να πω...

" Ο Παράξενος"

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Παράξενος

Παράξενε, οι ποιητές πέραν των άλλων, ξεκλειδώνουν και τις καρδιές των ανθρώπων!
Χαίρομαι για την ταύτιση των αισθημάτων και των αισθήσεών σου.

Μαργαρίτα είπε...

μυστηριακή τελετή
που δεν χωρά τύπους
γιατι τους υπερβαίνει

ο περιπατος, η βροχή
τα χειλη του αγαπημένου σου προσωπου
δημιουργούν από μόνα τους
την κατάλληλη ατμόσφαιρα για όνειρα


την καλησπέρα μου κ. Θεοφίλου...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Μαργαρίτα

Σ' ευχαριστώ πολύ για την αποτύπωση της αίσθησής σου.
Αισθητή η σύντομη απουσία σου μεν, κατανοητή δε, αφού στους καιρούς αυτούς που ζούμε, όλοι κουβαλάμε ένα είδος φορτίου πρωτόγνωρο στην έντασή του.
Καλή σου μέρα Μαργαρίτα

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος