Τρίτη, Μαρτίου 06, 2012

Α Π Ο Φ Ε Υ Γ Ε Τ Ε......


ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ……….

Εκείνους που θέλουν να παραμένουν δημοφιλείς,

αφήνοντας τους άλλους να βγάζουν το φίδι από την τρύπα.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ

Τους αρεστούς, τους προσαρμοστικούς, στα ρεύματα των παρορμήσεων.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ

Αυτούς που προτιμούν το θόρυβο και τις εντυπώσεις, από την πράξη.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ

Εκείνους που νομίζουν ότι η ζωή περιέχεται στα Μ.Μ.Ε. και όχι τα Μ.Μ.Ε. στη ζωή.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ

Εκείνους που οικειοποιούνται τους «επώνυμους» νεκρούς

σα να τους ήξεραν από πάντα.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ

Αυτόν, τον άλλον μέσα σας, που προσποιείται ότι είναι ο εαυτός σας.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ

Εκείνους που απαιτούν την εμπιστοσύνη σας, επιμένοντας συστηματικά,

πως πάντα λένε την αλήθεια.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ

Τα κούφια, όπως το εθνικό νταηλίκι και κάθε νταηλίκι.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ

Αυτούς που θεωρούν ακλόνητα λογικό και ωφέλιμο, ό,τι συμφέρει τους ίδιους.

ΤΕΛΟΣ,

Όταν είσαστε μόνοι, προετοιμάστε εντός σας ένα τόπο,

να βρίσκουν φωλιά. η σκέψη, και η ομορφιά, η αύρα, και το αίσθημα.


Φαίδων Θεοφίλου



18 σχόλια:

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Αγαπητέ μου ΦΑΙΔΩΝΑ
Ουσιαστικά και απαραἰτητα να μπουνε στις σκέψεις και στις πράξεις της καθημερινότητάς μας όλα τα : ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ της ανάρτησής σου.Και το...βοηθητικό εδώ είναι οτι ξεκινάμε από τον εαυτό μας-- που τον έχουμε μέσα μας--και συνεπώς ειναι εύκολο να τον βάλουμε κάτω και να τον κουβεντιάσουμε.Γιά αλλη μια φορά τραβάς τις αδρές ακεπτικές πινελιές σου στα δη, στα δέωντα και στα δει του γίγνεστε΄

Ανώνυμος είπε...

Αν καταφέρουμε και αποφύγουμε όλα αυτά και αυτούς που αναφέρεις Φαίδωνα, τότε θα βρεθούμε σε ένα υγιές ανθρώπινο τοπίο, να ξαναπιάσουμε τη ζωή στα χέρια μας.

"Ο Παράξενος"

kostasst είπε...

Μακάρι να ακούγαμε τους ποιητές και να αποφεύγαμε αυτά που γράφεις. Την καλημέρα μου!

kostasst είπε...

Το βάζω στο facebook...

Μαργαρίτα είπε...

Θαρρώ κ. Θεοφίλου πως τη λύση εσείς ο ίδιος την δίνετε... καθώς πέφτει η αυλαία της ανάρτησης!
"Όταν είσαστε μόνοι, προετοιμάστε εντός σας ένα τόπο, να βρίσκουν φωλιά. η σκέψη, και η ομορφιά, η αύρα, και το αίσθημα."
Με τον τρόπο αυτό κανείς μπορεί να αποφύγει όλα τα προηγούμενα..
Αν σκεφτεί κανείς ότι πατρίδα μας είναι τα παιδικά μας χρόνια.. η πραγματική μας ζωή είναι αυτό που κατοικεί μέσα μας! Ας το κάνουμε πραγματικά να Αξίζει!!

Καλό βράδυ σε όλους!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος Δαρσινός

Σ'ευχαριστώ Σπυρέτο. Ναι! Ο εαυτός μας! Ίσως φαίνεται εύκολο θεωρητικά ότι έχουμε να κάνουμε με τον εαυτό μας κυρίως. Ίσως, όμως τελικά, ο εαυτός μας να είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στο να αναγνωρίσουμε τα αληθινά σημαντικά από τα ασήμαντα...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Παράξενος

Αυτός πρέπει να είναι ένας απο τους βασικούς στόχους Παράξενε.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@kostasst

Κώστα μου, οι άνθρωποι σε καιρούς οικονομικής εξαθλίωσης, δεν έχουν ΝΟΥ να στραφούν στη ποίηση. Σε καιρούς πολιτισμικής κρίσης, το ίδιο.
Σε καιρούς ευημερίας, οι ποιητές θεωρούνται είδος επουσιώδες σε επάρκεια... Πάντως, οι ποιητές και η ποίηση θα συμπρωταγωνιστήσουν στη ζωή μας, μόνο όταν η κοινωνία νιώσει την αναγκη να πει πως τους χρειάζεται. Διαφορετικά θα παραμένουν όπως πάντα διαθέσιμο φώς, για όποιον το θέλει..
Χαίρομαι και σ' ευχαριστώ για την ανάρτηση του θέματος μου στο F/B

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Μαργαρίτα

Μαργαρίτα μου, έτσι φαίνεται όπως τα λες ότι είναι. Όμως δεν ξέρω αν αυτό είναι αρκετό...Νομίζω ότι ταυτόχρονα πρέπει να αποφεύγουμε και όσα εμποδίζουν τη σκέψη, και την ομορφιά, την αύρα, και το αίσθημα, να φωλιάσουν και να δυναμώσουν εντός μας.

Σπυρος Δαρσινός είπε...

"Διαθέσιμο φως"ωραιότατη έκφραση Φαἰδωνα !!! Δείχνει την υπομονή της δημιουργίας στην εξάντληση της καταιγἰδες και στο ξέφτισμα του σκότους.Το ΦΩΣ θρέφεται από το σώμα του γιά τα αδιέξοδα που θα το αναζητήσουν και που πάντα θα προστρέχουν οι χρεώστες της υλολατρείας και οι σκαπανείς των αδιεξόδων. ¨¨Διαθἐσιμο φως"" Τι δύναμη μέσα στην ταπεινότητα !!!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Σπύρος Δαρσινος

Φίλε μου πολλές φορές, εχω την αίσθηση ότι πολλά από τα δευτερεύοντα που γράφω, αποσπούν περισσότερη προσοχή από τα πρωτεύοντα. Όμως άλλες τόσες φορές, οι παρεμβάσεις σου με συγκινούν, αφού επισημαίνεις και αναδεικνύεις συχνά, θέσεις κλειδιά. Οι δε χαρακτηρισμοί σου, τανύζουν (τεντώνουν) το νόημα κάποιων τέτοιων θέσεων στο έπακρο.Έτσι με τη δική σου παρέμβαση, πολλά αποκτούν το αληθινό τους νόημα, που αλλιώς θα προσπερνιούνταν. Τίποτα δεν είναι τυχαίο λοιπόν, όταν υπάρχει στο ¨Καφενείο του Θεού" έναν αρχιοινοχόο, με τη δίψα και την αισθαντικότητα του νεαρού άντρα και τη σοφία του ώριμου. Επαναλαμβάνω εδώ το χαρακτηρισμό σου:
" ¨¨Διαθἐσιμο φως"" Τι δύναμη μέσα στην ταπεινότητα !!!""
Εβίβα ποιητή μου!

Artemis είπε...

ΑΥτό που διάβασα, είναι μια παραγωγική σκέψη που αξιοποιεί την εμπειρία για να παραχθεί, σκέψη διυλισμένη με αναφορά του ποιητή στην κοινωνία που κρατά το σφυγμό της. Η αλήθεια που εκφράζει, ποικίλεται με χιούμορ και σαρκασμό και γίνεται προσανατολισμός για όλους εμάς. Ο ποιητικός τρόπος που κλείνει αυτό το κείμενο, δείχνει με έμφαση ότι μπορούμε και πρέπει να ζούμε ποιητικά, μακριά από τα σκουριασμένα κλισέ, που για πολλούς σημαίνει αυτό που λέω...

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Φαίδωνα,τι να σου πω,δεν φτάνει που με κάνεις και βγάζω κάποια πρἀγματα,με παινεύεις κι από πάνω
Πἀντως,αυτό που λές ότι ¨τανύζω" τα "δευτερεύοντα" εγώ θα έλεγα ότι είναι σαν τα βαριά στάχυα που πέφτουν από το χέρι του θεριστή και δεν σκύβει να τα μαζέψει.Αυτό κάνω εγω φίλε ποιητή: πάω από πίσω και τα μαζεύω.Τα τρίβω στις χούφτες μου, τα αλέθω στη σκέψη μου και τα φουρνίζω στην ψυχή μου.Και κάνω γλυκό ψωμί από τον δικό σου καρπό.
Φαἰνεται πως αυτό μου έχει μείνει συνήθειο.Από παιδί,θυμάμαι, πήγαινα πίσω απο τους θεριστάδες και μάζευα στάχυα κι έτρωγα γλυκό ψωμί κι ευλογούσα αυτούς που σπείραν τον καρπό.Κάπως έτσι έμαθα να εκτιμώ το καρπερό,το ταπεινό και το ωραίο.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Artemis

Καίριες και ενδιαφέρουσες οι επισημάνσεις σου. Και ναι! Αυτό υπαινίσσομαι στο κλείσιμο του κειμένου: Χρειαζόμαστε ένα ποιητικό τρόπο ζωής, όχι με την έννοια μιας ονειρικής αυταπάτης που ενδεχομένως κάποιοι θα νομίζουν μέσα στα στερεότυπά τους, αλλά την αξιοιποίηση όλων των ωραίων δυνατοτήτων που έχει ο άνθρωπος, για να καλλιεργεί το συναίσθημά του, να παράγει σκέψη, να διευρύνει την αισθαντικότητά του, αποκτώντας έτσι μια ποιητική θέαση του κόσμου, που θα τον βοηθάει να καταννοεί περισσότερο τη ζωή , τον άνθρωπο, τη δημιουργία.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Σπύρος Δαρσινός

Σπυρέτο μου γεμάτο ευωδιές και πλάσιμο δημιουργικό, το σχόλιο- κείμενό σου, που στέκει και μόνο του αυτόνομα ως ένα δείγμα ουσίας και θυμόσοφης ομορφιάς.
Όμως δεν εννοούσα αυτό που λες. Λέω ότι συχνά διαπιστώνω πως τα δευτερεύοντα αποσπούν τη προσοχή των περισσότερων αντί για τα πρωτεύοντα, και ότι εσύ παίρνεις τα πρωτεύοντα, τα τανύζεις και τα αναδεικνύεις στο νόημα και στην αξία που εσύ νομίζεις ότι έχουν.

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Γι αυτό και εγώ τώρα ,αγαπητε ΦΑΊΔΩΝΑ,θα παρακαλέσω όλους του θαμώμες του ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ να μην "αποφύγουν" ένα κέρασμα με γλυκό κρασί από τα βαρέλια του οινοχόου.
Να δείτε που χαιρετε και ο
θεός όταν βλέπει γεμάτα λόγια και ποτήρια στο τραπέζι.Κι όταν χαίρετε ο Θεός πετάνε περιστέρια στην ψυχή μας.
Α ναι,προχθές τον ρώτησα γιατί μας έκανε όλους διαφορετικούς "και εγώ"μου είπε"έχτισα και χτίστηκα με τις διαφορές της απειρότητας"
Και κάτι ακόμη :είναι γερό ποτήρι.

Αγνή είπε...

Καλέ μου φίλε,
Δυστυχώς, όποιος/α ακολουθεί αυτές τις συμβουλές κρίνεται πλέον γραφικός, διαφορετικός, περιθωριακός.. Συνηθίσαμε τόσο πολύ στις "βιτρίνες ανθρώπων" και ξεχάσαμε να επικεντρώσουμε στη φωλιά μέσα μας.

Πέραν όμως της φωλίτσας μέσα μας, υπάρχει και μία άλλα φωλίτσα: Αυτήν, των ανθρώπων που πρέπει να πλησιάζουμε.. Των αληθινών, των γελαστών, των σκεπτικών για τη λύπη του άλλου, των ταπεινών, των ήσυχων, των ειλικρινά θυμωμένων για την αδικία....

Ελπίζοντας ότι δεν κομπάζω..ξέρεις..έχω την τύχη να έχω φτιάξει μια μικρή τέτοια φωλίτσα, με απέραντη ζεστασιά και αγάπη. Σε αυτή τη φωλίτσα, αποτελείς εδώ και χρόνια βασικό δομικό στοιχείο (δε φταίω εγώ...θελές τα και παθές τα, που λέμε και στα χωριά);-)!!Αν δεν είχα τη φωλίτσα αυτή, πολλές φορές η εσωτερική μου φωλιά...μπορεί να με είχε καταπιεί!!Κι ευχαριστώ που υπήρξες μία σωτήρια έξοδος κινδύνου από το μέσα μου, πολλές φορές...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αγνή

Καλή μου φίλη, θα είναι τίτλος τιμής αν χαρακτηριστούν έτσι όπως λες αυτοί που ακολουθούν όσα λέει η ανάρτηση με το "αποφεύγετε". Πόσο πιο τιμητικό να είναι ότι σε χαρακτηρίζουν υβριστικά, αυτοί που πρέπει να αποφεύγεις!!!!

Για το δεύτερο μέρος του σχολίου σου, έχεις απόλυτο δίκιο. Ασφαλώς και οι άνθρωποι αυτής της εσωτερικής ποιότητας, συνιστούν μια ευρύτερη φωλιά και κυψέλη συνύπαρξης. Αν λοιπόν το πρώτο βήμα είναι να "αποφεύγουμε" αυτούς που πρέπει να αποφεύγουμε, το δεύτερο βήμα είναι να συναντηθούμε με αυτούς που λες εσύ στο σχόλιό σου.

Είναι πολύ όμορφο και σπουδαίο επίτευγμα που εσύ κατάφερες να έχεις φτιαγμένη μια τέτοια φωλιά μέσα σου.. Είναι ακόμα πολύ συγκινητικό αλλά και τιμητικό για μένα και το Καφενείο με το περιεχόμενό του, που αποτελώ δομικό στοιχείο αυτής της φωλιάς.
Χαιρομαι που αξιώνομαι ως άνθρωπος να συναποτελώ ένα στήριγμα για έναν άλλο άνθρωπο και σ' ευχαριστώ κι εγώ γι αυτό.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος