Δευτέρα, Δεκεμβρίου 12, 2011

Γ ΡΑΜΜΑ ΣΕ ΦΙΛΟ ΜΑΚΡΙΝΟ


Φαίδων Θεοφίλου

Γράφοντάς σου κάτω από τη γενναιοδωρία του ήλιου

ήθελα να σου πω μη ξεγελιέσαι ότι ο άνθρωπος

είναι ασήμαντα μικρός.

Η αλήθεια είναι πως περιέχει όλη τη θάλασσα

μαζί με τα νησιά της, κομμάτια τ’ ουρανού και των αστέρων.

Μη ξεγελιέσαι πως ο άνθρωπος είναι μικρός.

Μέσα του κατοικούν δαίμονες και Θεοί,

όλες οι τρικυμίες του κόσμου και μικρά διαλλείματα

γαλήνης κι αρμονίας…

Α ναι! Υπάρχει κι ο Έρωτας .

Αυτός δεν είναι μήτε δαίμονας μήτε Θεός.

Είναι και οι δύο, με την τρικυμία του να κρύβεται πίσω απ’ τη γαλήνη.

Κραταιός, γλυκύς και άδικος σαν το θάνατο.

Για να σε καταλάβω και να σου γράψω αυτό το γράμμα,

έπρεπε ν’ ανέβω όλα τα σκαλοπάτια των ανέμων

ως το χάος και να ξαναγυρίσω.

Να βάλλω όλους τους ωκεανούς σου

σε μια κουταλιά νερό.

Έπρεπε να δω τη δικαιοσύνη να μου ζητά βοήθεια τρέμοντας

μπροστά στην πόρτα του Έρωτα.

Είσαι μια ολοζώντανη ψυχή φίλε μου

κι οι ζωντανές ψυχές πονάνε τόσο,

που κάνουν το πολύ να φαίνεται για λίγο.

Να όμως που έχουν τη δύναμη να πετάξουν

θαρρείς κι ο πόνος βγάζει τα φτερά.

Αν μακρινέ μου φίλε δεν πονέσει η ψυχή

θα μείνει βαλτωμένη σα να μη έκανε

καμιά διαδρομή, φεύγοντας όπως ήρθε

σαν αφηρημένη, δίχως ν’ αφήνει πίσω τίποτα

που να λογιάζεται για κάτι…

Ή μάλλον όχι. Αφήνει κάτι σημαντικό:

Τον πόνο που προκαλεί στις ζωντανές ψυχές

και τις κάνει να πετάξουν!

Πέτα φίλε μου και μη φοβάσαι.

Πόνεσε με πάθος, με αλήθεια, πόνεσε με δύναμη

βάζοντας τις λεπταίσθητες χορδές σου γι’ αντιζύγιασμα.

Κι εγώ ας βοηθήσω από μακριά

να είναι το ταξίδι σου όμορφα επώδυνο.

Η σκέψη μου μαζί σου

κάτω από τη γενναιοδωρία του ήλιου.





16 σχόλια:

αγνη είπε...

Φαίδωνα,
τυχεροί οι άνθρωποι που έχουν τέτοιους φίλους μακρινούς. Φίλους που τους θυμίζουν ότι ό,τι και να γίνει ...ο ήλιος δεν παύει να 'ναι γενναιόδωρος....με τις ψυχές που πετάνε...
Αλλά πετάνε οι άτιμες..Μακριά πολύ!!!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ αγνή

Ναι Αγνή. Τυχεροί οι που έχουν τέτοιους μακρινούς φίλους που τους θυμίζουν τη γενναιοδωρία του ήλιου που είναι δεδομένη ό,τι και να γίνει.
Όσο για τις ψυχές που πετάνε πολύ μακριά, έτσι είναι με τις ζωντανές ψυχές..Κάνουν μακρινά ταξίδια.
Τώρα για το ποίημα: Ασχετα με ποιο κίνητρο γράφτηκε, τώρα πια απευθύνεται ως είναι αυτονόητο, στον κάθε αναγνώστη σαν σε μακρινό φίλο.

Ανώνυμος είπε...

"Κραταιός, γλυκύς και άδικος σαν τον
θάνατο, ο έρωτας"!!!
Το ποίημά σου Φαίδωνα, με συγκίνησε βαθύτατα.

"Ο Παράξενος"

Artemis είπε...

Όλη η η γεωγραφία του ανθρώπινου βάθους, σε ένα ποίημα!
Μεγάλη ποιητική στιγμή.
Τα θερμά μου συγχαρητήρια κ. Θεοφίλου.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ O Παράξενος

Χαίρομαι που η ποίηση βρίσκει καλές διεξόδους για μια "άλλη" επικοινωνία, αγαπητέ μου Παράξενε.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Artemis
Καλώς όρισες αγαπητή φίλη στο χώρο που όλοι χωράμε.
Σ' ευχαριστώ πολύ για την τιμητική άποψή σου.

WIND OF CHANGE είπε...

Μέσα από το γράμμα αυτό ο κάθε αναγνώστης ανακαλύπτει τον εσωτερικό του κόσμο, ειλικρινά Φαίδωνα διαβάζοντας αυτό το γράμμα το οποίο θα χαρακτήριζα ένα επιστημονικό δοκίμιο ψυχολογίας ήταν σαν κάποιος να με ταρακούνησε, για πράγματα που δεν τόλμησα, για στιγμές που δίστασα , για στιγμές που φοβήθηκα ότι θα πονέσω για στιγμές που δεν είχα τη δύναμη να πετάξω.
Φαίδωνα τα συναισθήματα που μου προκάλεσε αυτό το γράμμα είναι έντονα και πρωτόγνωρα, θέλω να τα κλείσω μέσα μου και να μην τα μοιραστώ με κανέναν άλλον, θέλω να είναι αποκλειστικά δικά μου.
Για ακόμα μια φορά με έκανες να προβληματιστώ, να σκεφτώ , να συγκινηθώ και να ταξιδέψω. Για όλα αυτά σου οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Μεταξύ άλλων κρατάω βαθιά μέσα μου αυτό τον υπέροχο στοίχο, Κραταιός, γλυκύς και άδικος σαν το Θάνατο ο Έρωτας.

amFenster είπε...

Το μαγικό είναι πως "βρίσκουμε κι ακουμπάμε". Και νομίζουμε όλοι πως μας απευθύνεται. Και κανείς μας δεν κάνει λάθος.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ WIND OF CHANGE

Παναγιώτη ο καθένας βλέπει εκείνα που ταιριάζουν στο ψυχισμό του και δέχεται όσα τον συγκινούν. Είναι πολύ όμορφο να διαπιστώνω ότι το ποίημα σου έδωσε και σουγέννησε τόσα συναισθήματα.
Εγώ σ' ευχαριστώ, για την ανάγνωση καιτο σχόλιό σου.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ am Fenster

Ηλιάννα βαθιά επικοινωνιακός ο πλούτος του σύντομου σχολίου σου, που στην ουσία είναιδιάλογος ποιήματος με ποίημα...
Σ'ευχαριστώ.

Σπύρος Δαρσινός Τενεσί είπε...

Φαίδωνα Θεοφίλου "ανέβηκες την σκάλα των ανέμων"βούτηξες την πέννα σου στην παλέτα της ανθρωπίνης ύπαρξης και παρουσίασες τον άνθρωπο,που είναι συμτηγμένη "στάλα" μεράδι από το ΟΛΟΝ του χάους.Τον άνθρωπο,που φτιάχτηκε σοφά ατελής και με τον Θεό και με τον Δαίμωνα μεσα του,αλλά και με τον έρωτα,και με τον πόνο που φύλακας και σαλπιχτής του είναι.Το πόνο,που κάνει το πνεύμα να πονά και θέλει ψηλά να ανεβάσει την ύλη που έχει'εγκλωβιστεί" αφήνοτας στα "σκαλιά των ανέμων" τα ματωμένα αχνάρια της ανάβασής του
Σημάδι ζωής,όμοιο της αιωνιώτητας.
Κι αν είχα φίλε μου κάποιους δισταγμούς γιά να πετάξω,τώρα γίναν λάκτσμα στην παρυφή του βράχου.Ξέρω,ότι αποτείνεσαι και στο φίλο της πιό κάτω συνοικίας σου που μπορει να ακούσει το φτερούγισμά σου,πιο πολύ ,ίσως, εμεις οι "μακρινοί"που έχουμε ανάγκη να φυτέψουμε στον πόνο τα φτερά μας,αλλά και στον έρωτα που στο ¨΄αντιζύγιασμα¨των ηδύπαθων φτερών του έχει τον θάνατο.
Τι καλά που σε γνωρίζω ?

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος Δαρσινός

Σπυρέτο μου, είχα την αίσθηση διαβάζοντας το σχόλιό σου ότι πορευόμασταν παρέα μέσα στο ποίημα. Ότι κάναμε μακρινά ταξίδια μέσα του, όπως αυτά που συνήθως μας προσφέρουν
τα ποιήματα. Για να διαπιστώσω στο τέλος, ότι το μεγάλο ταξίδι μέσα σε λίγην ώρα, είχε γίνει στη ψυχή μας.
Με το σχόλιό σου ανάπλασες το ποίημα σε μια ζωντανή περίληψη για να το προσφέρεις, με τη δική σου θέαση, στην παρέα του καφενείου.
Έχεις το αντιζύγιασμα της φιλίας και της εκτίμησής μου.

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Φαιδωνα,δική μου είναι η χαρά γιά το ταξίδι που κάναμε μαζί στην πορεία που εχάραξες γεμάτη όμορφες εκπλήξεις.Εγώ,απλά,τις απόλαυσα και με την δική μου τη ματιά.Στην μουντή εποχή που ζούμε,οτι και να λένε οι τεχνοκράτες και οι διάσημοι οικονομολόγοι,αν δεν βάλουνε μπροστά τον ποιητή δεν βγαίνουμε από τις ομίχλες

Artemis είπε...

κ. Θεοφίλου, θα ήθελα να ζητήσω την άδειά σας για να δημοσιεύσουμε το ποίημά σας σε ένα λογοτεχνικό περιοδικό, που διευθύνουμε μια ομάδα γυναικών και να το απαγγείλουμε σε μια ποιητική βραδιά που θα οργανώσουμε σύντομα. Αν συμφωνείτε αρχικά, θα σας ζητήσω τη δ/νσή σας για να σας στείλουμε το περιοδικό και θα σας ενημερώσουμε σχετικά με την εκδήλωση στο e mail σας, ωστε αν θέλετε να παρεβρεθείτε και να μιλήσετε. Σας ευχαριστώ.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Σπύρος Δαρσινός

Σωστά Σπυρετο μου. Οι ποιητές καθαρίζουν την ομίχλη και είναι από εκείνους που μπορούν να βλέπουν και εκτός και εντός...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Artemis

Αγαπητή φίλη κανένα πρόβλημα για τη δημοσίευση στο περιοδικό και τη χρήση του ποιήματος στην εκδήλωσή σας. Σας ευχαριστώ γι αυτό. Θα περιμένω την ενημέρωση αλλά δεν δεν ξέρω αν θα μπορέσω να παρευρεθώ στην ποιητική σας βραδιά. Αυτό θα εξαρτηθεί από το πότε θα γίνει και από τις ανειλημμένες υποχρεώσεις μου.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος