Κυριακή, Δεκεμβρίου 11, 2011

Η ΚΥΡΙΑ ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΓΙΑ ΤΣΙΓΑΡΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ...


Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Κυκλοφορεί επίμονα στο διαδίκτυο ένα κείμενο του μεγάλου φιλόσοφου Φ. Νίτσε που εξηγεί λέει τον ευρωπαϊκό ανθελληνισμό, χωρίς να φείδεται επαίνων για τους Έλληνες και το μεγαλείο τους, που είναι πρωτοπόροι κ.λ.π. Ένα κείμενο που πηγάζει από τη λατρεία του Γερμανού φιλοσόφου για την αρχαία ελληνική γραμματεία και τον πολιτισμό.

Δεν με ενδιαφέρουν τέτοια κείμενα ως Έλληνα για να χαϊδεύομαι αυτάρεσκα και να παραμένω καθηλωμένος στο βάλτο μου.

Με ενδιαφέρει όμως και με πονά ότι οι… πρωτοπόροι έγιναν έσχατοι. Με ενδιαφέρει αυτό που ζω και ζει κάθε Έλληνας σήμερα. Ότι το κράτος εδώ και δεκαετίες ασφυκτιά από υπαλλήλους αλλά δεν λειτουργεί.

Ότι η δικαιοσύνη στην Ελλάδα δεν είναι τυφλή αλλά ανοιχτομάτα…Ότι οι πολιτικοί μας από τη σύσταση του Ελληνικού κράτους δεν κατάφεραν ακόμη να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις, ώστε η παραγωγή μας να φτάνει για να ζήσουμε ώστε να μη δανειζόμαστε ή να μη δανειζόμαστε τόσα πολλά.

Ότι οι κυβερνώντες κάθε απόχρωσης, εμπλέκουν υπουργεία και υπηρεσίες σε κάθε πρόθεση επένδυσης με αποτέλεσμα να φεύγουν οι επενδύσεις εξ αιτίας του τέρατος της γραφειοκρατίας και να μπλοκάρεται η ανάπτυξη της χώρας.

Με ενδιαφέρει ότι κάθε σοβαρή προσπάθεια μεταρρύθμισης στη χώρα απέτυχε, διότι πως θα ξεβολεύονταν οι συντεχνίες;; Με ενδιαφέρει ότι υπάρχουν κόμματα που επενδύουν πολιτικά στην αποτυχία της χώρας.

Με ενδιαφέρει ότι οι πολιτικοί μας, κυβερνούν με το σύνδρομο του επιβήτορα και όχι ως υπηρέτες των συμφερόντων της χώρας.

Με ενδιαφέρει ότι βρισκόμαστε στην κουλτούρα του «ημί» αφού τίποτα δεν γίνεται ολοκληρωμένα στη χώρα που να ισχύει στο διηνεκές. ..μέχρι περαιτέρω βελτίωσής του.

Με ενδιαφέρει η πνευματική ανεπάρκεια των Νεοελλήνων και η συνεπακόλουθη αδυναμία τους να καταλάβουν, πως αν δεν μετακινηθούμε από την παρακμή της κοινωνίας του «Εγώ» , στην κοινωνία των πολιτών, δεν πρόκειται τίποτα να αλλάξει.

Τέλος, με ενδιαφέρει να γίνουμε συνειδητοί πολίτες που απαιτούν και ελέγχουν την εξουσία για το συνολικό καλό, να δουλέψουμε σκληρά σε όλους τους τομείς, για να σηκώσουμε τη χώρα μας και τον εαυτό μας «λίγο ψηλότερα» είτε οι σπουδαίοι μάς επαινούν είτε μας κακολογούν. Το μέλλον μας βρίσκεται πρώτα και κύρια στα δικά μας χέρια και όχι στα «λογάκια» που μας αρέσουν…

Τέτοια κείμενα λοιπόν όπως του Φ. Νίτσε αναφερόμενα στον «ευρωπαϊκό ανθελληνισμό» που γράφτηκαν σε συγκεκριμένη ιστορική περίοδο και με δεδομένη τη λατρεία του φιλοσόφου για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, λατρεία που επεκτείνεται με κεκτημένη ταχύτητα και στη νεώτερη Ελλάδα, κείμενα λοιπόν σαν αυτά που προωθούνται συστηματικά στο διαδίκτυο , αν λειτουργούσαν μέσα μας για να μας ενεργοποιήσουν να πετάξουμε το γρηγορότερo από πάνω μας, όσα άχρηστα της νεοελληνικής μας νοοτροπίας, θα τα έβρισκα πολύ χρήσιμα. Δυστυχώς όμως προβάλλονται με τη νοοτροπία του καφενείου που λέει: «Κοιτάξτε ο τάδε μεγάλος τι λέει για μας..πόσο σπουδαίοι είμαστε και ας μας κατηγορούν. Μας φθονούν γιατί είμαστε και οι πρώτοι!!!» Αυτές οι αντιλήψεις και οι προθέσεις, απλά μας καθηλώνουν περισσότερο στο βάλτο και στη παρακμή, πολιτισμική και οικονομική, που βρισκόμαστε τώρα.

Και να θυμίσω στους Έλληνες ότι δίπλα στον ανθελληνισμό των Ευρωπαίων που προβάλλεται κατά κόρον μέσω του Νιτσεϊκού κειμένου, υπάρχει και το μεγάλο κύμα του Φιλελληνισμού κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης, όπου νέοι άνθρωποι και παλικάρια από όλη την Ευρώπη, ήρθαν και κατέθεσαν τη ζωή τους υπέρ της Ελευθερίας των Ελλήνων. Έτσι για να λειτουργούμε ως λαός ΚΑΙ με το ΝΟΥ και όχι μόνο με την παρόρμηση της στιγμής.

Ευτυχώς, ανάμεσα στις πολλαπλές κρίσεις της κοινωνίας μας, ο Έρωτας κυμαίνεται πάντα στα σταθερά του επίπεδα: Από τις στιγμές του μεγαλείου του ως τις φάσεις της προδοσίας του….




4 σχόλια:

Ελάιζα Ντουλίτλ είπε...

Ναι έτσι είναι και τίποτα λιγότερο.

Μακάρι κείμενα σαν και αυτό να επιδέχονταν διάψευσης αλλά δεν...

Μόνο στον τίτλο θα κάνω μια μικρή διόρθωση: Η κυρία που πήγε για τσιγάρα ήταν η σοβαρότητα, και δυστυχώς ακόμη (εδώ και μερικές χιλιάδες χρόνια) να επιστρέψει.

Un par de neuronas... είπε...

Μερικές φορές νομίζω ότι η τελευταία γενιά που ξέραμε να σκεφτόμαστε ήταν η γενιά μας, εκείνοι που έχουμε γεννηθεί μεταξύ των δεκαετιών του 50 και 60. Εννοείς ότι η ζωή μας ήταν πιο δύσκολη;;; Δεν ήχαμε τόσους πολλούς τεχνολογικούς πόρους και αυτό μας έκανε να βάλουμε το μούρι μας στο χαρτί και έτσι είμαστε πιο έξυπνοι; Δεν πήραμε τα υλικά πράγματα τόσο εύκολα; Τι γίνεται τότε με εκείνους τους πολιτικούς, τους δικαστές, τους δημόσιους υπαλλήλους οι οποίοι έχουν ίδια ηλικία με μας; Είναι τόσο άχρηστοι όσο πολλοί νέοι; Αν δεν λειτουργεί τα υψηλότερα επίπεδα της κοινωνίας και η νεολαία θα έχει πρόσβαση σε αυτές τις θέσεις εργασίας, επειδή τα παιδιά μας θα είναι οι γιατροί, αρχιτέκτονες μας ... και οι κυβερνίτες μας ... φρικτή σκέψη, φίλε μου.

Ένα φιλί και μια αγκαλιά.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Ελάιζα Ντουλίτλ

Πολύ εύστοχη η παρατήρησή σου αγαπητή φίλη, με χιούμορ πικρό.
Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Verónica Marsá
Καλή μου Βερόνικα η πρώτη σκέψη σου είναι σωστή. Η γενιά του 50-60 είχε κοινωνικό ήθος και κοινωνική αλληλεγγύη. Το ερώτημά που κάνεις, δείχνει ποσο βαθιά διέφθειρε ΚΑΙ αυτή τη γενιά, το χρήμα, και το πνεύμα της ευκολίας: Δηλαδή να τα αποκτήσουμε όλα χωρίς κόπο. Πτυχία, σπίτια, αυτοκίνητα, χρήματα και καλή ζωή.
Σε λίγο, όπως διαβάζω τα θαυμάσια ελληνικά σου, θα πρέπει να έρθεις στην Ελλάδα να διδάσκεις την ελληνική γλώσσα σε ξένους και λίγο αργότερα και σε Έλληνες...
Φιλιά από την Αθήνα

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος