Τετάρτη, Νοεμβρίου 16, 2011

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΑΝΟΙΞΕΩΝ



Φαίδων Θεοφίλου
Λέτε, μόλις λύσουμε τα οικονομικά προβλήματα της χώρας, όσοι ροκάνιζαν τα θεμέλια της Ελλάδας για προσωπικό τους όφελος, να σταματήσουν να το κάνουν;;;

Δηλαδή, κυβερνήσεις, κρατική μηχανή, αλλά και Συντεχνίες, Φοροφυγάδες, Εκκλησία, καταπατητές της Δημόσιας γης, εμπρηστές των δασών μας, πλούσιοι «πατριώτες» που βγάζουν τα χρήματά τους στην Ελβετία και όσοι διαχειρίζονται χρήμα, ότι θα αποκτήσουν άλλο ήθος και θα σταματήσουν να καταχρώνται ή να αποσπούν με εκβιασμούς το δημόσιο χρήμα σε βάρος των εργαζόμενων, των συνταξιούχων και των άλλων κοινωνικών τάξεων;

Ευφυΐα υπάρχει και περισσεύει για να επινοούνται απίστευτοι τρόποι κατάχρησης και αρπαγής του δημόσιου χρήματος, χωρίς τιμωρία. Τώρα δηλαδή αυτή ευφυΐα –βασικό χαρακτηριστικό των Ελλήνων- θα διοχετευτεί στην παραγωγικότητα και στη δημιουργία, ώστε να ελπίζει η χώρα στο μέλλον των πολιτών της;;

Λέτε, στο νέο ξεκίνημα της χώρας με αφορμή την οικονομική κρίση, οι νέοι μας να βρίσκουν δημιουργική διέξοδο και ελπίδα και οι βετεράνοι της εργασίας, να μην υφίστανται πια την κρατική βία της αφαίρεσης των πενιχρών εισοδημάτων τους, σαν τα άλογα που τα σκοτώνουν όταν γεράσουν;;;

Λέτε, οι κυβερνήσεις να γίνουν δίκαιες και να βρουν τρόπους να συλλέγουν τη φορολογητέα ύλη, ώστε να πληρώνουν οι πάντες κι έτσι τα βάρη για τους πολίτες να γίνουν λαφρύτερα, αφού θα μοιράζονται σε πολλούς ώμους;;;

Λέτε να απομακρυνθούν επιτέλους οι χιλιάδες κρατικο-κομματικοδίαιτοι και να αναγκασθούν να βρουν παραγωγικούς τρόπους επιβίωσης;

Λέτε, οι Συντεχνίες να συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι μόνες τους στη χώρα για να τα θέλουν όλα, σε βάρος των υπολοίπων;

Λέτε η Ελληνική Δικαιοσύνη να εφαρμόζει πια τυφλά τους νόμους, αυστηρά και προς κάθε κατεύθυνση και οι πολίτες να την εμπιστεύονται επίσης τυφλά;

Λέτε, η ελληνική βουλή, να ψηφίσει νόμο που θα προβλέπει για τους πολιτικούς που θα υποπίπτουν σε ποινικά αδικήματα, ποινές βαρύτερες γι αυτούς, απ’ ότι στους πολίτες;

Λέτε, η κοινωνία μας να αποτινάξει από πάνω της, τις εθνικολαϊκίστικες ανεύθυνες ατάκες και συνθήματα, είτε αυτά είναι αριστερόστροφα είτε δεξιόστροφα είτε σοσιαλδημοκρατικά και να τα αντικαταστήσει με την παραγωγική σκέψη και κρίση;

Λέτε, αυτή η κοινωνία να συνειδητοποιήσει την ανάγκη της αξίας της συνεργασίας και να αντιληφθεί επίσης την ελευθερία ως δικαίωμα και του διπλανού;

Λέτε η κοινωνία αυτή να μάθει ΚΑΙ να ακούει, εκτός από την ακατάσχετη φλυαρία της για τους πάντες και για τα πάντα;

Λέτε, να καταλάβουν τα πολιτικά κόμματα επιτέλους ότι οι πατρίδες τους δεν είναι τα κόμματά τους, αλλά η Ελλάδα;


Αλλά, η Ελλάδα δεν θέλει να αλλάξει. Αρέσκεται στη βολή της ελπίζοντας κάτι να γίνει, κάτι να έρθει από κάπου, κάτι να βρούμε στο δρόμο μας. Αλλά όχι σχέδιο για το σήμερα και το αύριο. Όχι προσπάθεια προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Η Ελλάδα αρέσκεται στην καθήλωση στη λιακάδα και στα κεκτημένα που δεν μπορούν πια να δοθούν. Η Ελλάδα δεν θέλει να αλλάξει, αλλά θέλει να την σέβονται. Θέλει να είναι περήφανη χώρα δίχως να κάνει κάτι γι αυτό. Χρησιμοποιεί τον πολιτισμό των αρχαίων Ελλήνων σαν κρέμα προσώπου για να επαίρεται με δανεική ακτινοβολία…. Όλα τζάμπα. Από τη μαγκιά ως τον χρυσόν αιώνα του Περικλέους…

Τελικά η ελπίδα θα ανθίζει όπως και πριν, μόνο σε κάποια άτομα-Μονάδες , που θα εμφανίζονται στην κοινωνία μας σαν ολόδροσα, πράσινα φυλλαράκια, κουβαλώντας τις δικές τους ανοίξεις, με τα έργα τους, την ποιότητα της δουλειάς τους , τους, την ελληνική τους ευφυΐα και ευρηματικότητα ταγμένη στη δημιουργία, με το ήθος και την διαρκώς καλλιεργούμενη σκέψη, σαν μια άλλη Ελλάδα των μικρών ανοίξεων, που θα υπάρχει μέσα σ’ αυτήν της ακινησίας, της πλαδαρότητας, της αναιτιολόγητης έπαρσης και του αναμενόμενου τυχαίου…
(Στη σειρά των κειμένων μου: Ο ποιητής δεν σιωπά)



14 σχόλια:

κοκκινη κορδελα είπε...

Μεσα στην σαπια γη ριζωνουν μοναδες λοιπον! Μα εκει για να τραφουν και να ζησουν χρειαζονται επισης μοναδες που να τους αναγνωριζουν και να τους πιστευουν...Οριστε Φαιδωνα μια μικρη, καινουργια, αναπτυσσομενη κοινωνια!Μα κι εκει σιγουρα θα εχει καταστροφικες μοναδες μονο να ελπιζουμε να ζουν σε ληθαργο! Τωρα το μονο που μενει ειναι κι Ένας Αρχαιος ''απο Μηχανης Θεος''!!
καυστικος πομπος κι ευαισθητος δεκτης ειναι ο ποιητης λοιπον! Ωραιοτατο κειμενο Φαιδωνα μα αυτο πρεπει να κυκλοφορησει και πιο εξω.

Un par de neuronas... είπε...

Πάντα, με την πάροδο του χρόνου έτσι ήταν, φίλε μου. Κάθε φορά που μια μικρή ομάδα ξεχωρίζει ως ένα μικρό λουλούδι στο χιόνι, ποτέ δεν επιτυγχάνεται τίποτα σπουδαίο, απλώς διατηρεί την ελπίδα ότι ίσως κάποιος άλλος πέρνει την μυρωδιά του.

Φιλιά πολλά.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Φαίδωνα έτσι ήταν πάντα. Όταν έγραφες τον Μικρό Ελληνικό το ήξερες και αυτό αποτυπώνεις τώρα σε τούτο το θαυμάσιο κείμενό σου. Οι μονάδες έκαναν και κάνουν την διαφορά, οι άλλοι ή ακολουθούν μιμούμενοι ή αναγκάζονται από την συγκυρία, αν φυσικά δεν αντιστρατεύονται συνειδητά την Άνοιξη, αφού το σκοτάδι της βολής και της ιδιοτέλειας είναι το πιο ευνοϊκό γι αυτούς περιβάλλον.

Ιωάννα, θα διαφωνήσω. Ο από μηχανής Θεός μας διέσωζε πάντα κι αυτό είναι ένα σπουδαίο ολόδικό μας εύρημα που εξυπηρετεί το θέατρο αλλά οδηγεί την πραγματικότητα στην καταστροφή και το παράλογο. Αλλαγή εντός μας χρειάζεται και μόνον. Συνειδητή αλλαγή.

Βερόνικα… τα ελληνικά σου έχουν υπερβεί αυτά των περισσοτέρων Ελλήνων. Όχι μόνο κατανόησες το πνεύμα και το γράμμα του φίλου μας, αλλά έδωσες και μια ποιητικότατη ελπιδοφόρα πνοή με το σχόλιό σου.

Σας φιλώ όλους με εκτίμηση και φιλία απεριόριστη, ελπίζοντας τούτος ο τόπος ν’ ακούσει πάλι τους ποιητές προσεκτικά αυτή τη φορά. Να αξιοποιήσει το μόχθο τους για να διαμορφώσει «το δικό μας το πελεκημένο θέλω» για ν’ ανοίξει διάπλατα την πόρτα στα προστάγματα « της αγαπημένης καταιγίδας που έρχεται».

Un par de neuronas... είπε...

Ελένη: Ευχαριστώ! Ίσως μπορώ να βρω τις σωστές λέξεις για να εκφράσω αυτό που θέλω, αλλά πρέπει να σκεφτώ "σκληρά" να παίζω με τις λέξεις που ξέρω της ελληνικής γλώσσας.

Σε ευχαριστώ πολύ, αγαπημένη μου.

Φιλιά και αγκαλιές.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@kοκκινη κορδελα
Ναι Ιωάννα. Ριζώνουν μονάδες, ακόμα και στις ρωγμές των βράχων. Και όπως πολύ σωστά λες, χρειάζονται επίσης μονάδες για να τους πιστεύουν και να τους αναγνωρίζουν για να δημιουργηθεί μια νέα κοινωνία, αν δεν την απαξιώσει στο μεταξύ. η συντριπτική πλειοψηφία της ακινησίας και του βερμπαλισμού. Πάντως τα 2/3 του κειμένου, με τις ερωτήσεις τους, αναδεικνύουν την ανάγκη της γενικής αλλαγής που πρέπει να υπάρξει για την επιβίωσή μας σε ένα άγριο κόσμο. Όσο για τον "από μηχανής Θεό" μου θυμίζει τον υπέροχο και ρομαντικό αυτοκράτορα Ιουλιανό, που μέσα στη λαχτάρα του να δει ξαναγεννημένο τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, ζήτησε χρησμό από το Μαντείο των Δελφών και πήρε την απάντηση: "Ουκέτι Φοίβος έχει μάντιδα δαφνην....." Όλα λοιπόν εξαρτώνται από τη θέλησή μας.
Ο ποιητής, είναι ιδιαίτερα χρήσιμος όταν λειτουργεί ως συλλογική συνείδηση και όταν βέβαια ακούγεται....
Χάρηκα που σου άρεσε το κείμενο.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Verónica Marsá

Έτσι είναι καλή μας φίλη και αδελφή από την Ισπανία. Οι μικρές ποιοτικές ομάδες, είναι η μαγιά της ελπίδας, ότι με αυτές υπάρχει η πιθανότητα να αναπλαστούν οι κοινωνίες. Αν θέλεις, μπορεί να είναι οι μικρές αυτές ομάδες,το άλλοθι της κοινωνίας για να συνεχίζει να υπάρχει με ελπίδα.
Να σου πω κι εγώ, όπως πολύ σωστά επισήμανε η Ελένη, ότι τα ελληνικά σου με αφήνουν κατάπληκτο!!! Φαίνεται ότι μαθαίνει καλύτερα, αυτός που αγαπά πολύ εκείνο που μαθαίνει.
Πολλά φιλιά από την κρύα Αθήνα

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Ελένη Λιντζαροπούλου

Ναι Ελένη τα ήξερα από τον "Μικρό Ελληνικό" -Τρεις ποιητικοί Λόγοι- που πρωτοεκδόθηκε το 1983. Ένα μέρος από το πνεύμα αυτού του βιβλίου, το μεταφέρω πράγματι εδώ. Είναι οι αλήθειες που γέρασαν αλλά δεν πεθαίνουν.
Οι Μονάδες πρέπει, σ' αυτό το περιβάλλον να δείξουν πάλι το δρόμο.
Και στη δεκαετία του 60 υπήρχαν ισχυρές Μονάδες, που τράβηξαν την Ελλάδα μπροστά. Αλλά τότε οι Έλληνες άκουγαν. Τώρα κανείς δεν ακούει κανέναν.

κοκκινη κορδελα είπε...

@Φαίδων όπως ολα λοιπόν εξαρτώνται απο την θέλησή μας, ετσι εξαρτάται και το πως θα μεταφράσουμε και θα χρησιμοποιησουμε αυτόν τον ''Απο μηχανης θεο'' ο οποιος εμφανίζεται συχνοτατα για να μας φανερωσει τις ευκαιριες. Οσο κι αν υπαρχουν μεμονωμενοι θησαυροι τιποτα δεν καταφερνουν μονάχοι τους επίσης αν δεν ζησουν σε ενα περιβαλλον αγκαλιας και ακομα περισσοτερο αν δεν νοιωσουν τον θεο τους υπερανω. @Ελένη μου ο ''απο μηχανης θεος'' πήρε μορφή στο θέατρο για να μας παραπέμψει στην Αλήθεια της ζωής, η οποια ειναι οτι: οι μοναδες χρειαζονται εναν κοινό πανανθρώπινο οδηγό που θα τους ενοποιεί και θα τους φανερώνει αυτό που οι ίδιοι γνωριζουν υποσυνείδητα! οποτε...μαλλον συμφωνουμε διαφωνώντας μερικως:-)))

Σπύρος Δαρσινός είπε...

Ετυχε να περάσω από τη γειτονιά.Είδα την πόρτα του "ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ" ανοιχτή και μπήκα.
Κάθησα στο τραπέζι,κοίταξα γύρω μου
Ολα στη θέση τους ,όπως τα άφησα πριν από μήνες.Και ο Θεός στο γωνιακό τραπέζι λυπημένος......
Στη μέση του τραπεζιού που κάθησα είδα ένα φυλλαράκι πράσινο,γεμάτο χυμούς και φλεβίτσες που πάλλονταν
Πόσο καιρό είσαι εδώ?το ρώτησα,έτσι,γιά να μιλήσω με κάποιον.
Απὀ πάντα,μου απάντησε θαρρετά.
Και πως δεν μαράθηκες ? πως δεν ξεράθηκες ? το ξάναρώτησα απορημένος.
Γιατί περιμένω,μου είπε,περιμένω το δικό σου χέρι,του Φαίδωνα,της Ελένης,της Βερόνικας,να με πιάσετε,να γίνουμε μαζὐ δέντρο ,να γίνουμε δάσος ,να γίνουμε μιά μεγάλη ΑΝΟΙΞΗ.Δεν είναι αυτά ουτοπίες,μου είπ,καθώς είδε μιά υποψία αμφισβήτησης στα μάτια μου .Δεν βλέπεις που χωρίς να παίρνω από πουθενά χυμούς έχω τόσους πολλούς να δώσω ?
Το πήρα με συγκίνηση στα χέρια μου. Πως σε λένε,το ρώτησα με ενδιαφέρον.
""ΠΟΙΗΣΗ""μου είπε.Και έγινε το κοτσανάκι του μιά μικρή φλογίτσα στην παλάμη μου.
Ο Θεός,απο κει,χαμογέλασε.
Είναι η κόρη μου,μου είπε και με κάλεσαι στο τραπέζι Του.


"

WIND OF CHANGE είπε...

Φαίδωνα η νέα σου ανάρτηση ομολογώ ότι με καθήλωσε για τη δομή , τα επιχειρήματα και τη στιβαρότητα του λόγου σου.
Λίγοι τολμούν να αναφέρουν τα όσα πολύ εύστοχα τονίζεις στην ανάρτηση σου διότι πολλοί αρέσκονται να χαϊδεύουν αυτιά και θέλουν να είναι αρεστοί με όλους.
Θα ήθελα Αγαπητέ μου Φαίδωνα να συμπληρώσω στα όσα ενδιαφέροντα μας αναφέρεις ότι η Άνοιξη στον κόσμο ανά τους αιώνες ήρθε από μικρές μονάδες υποψιασμένων ανθρώπων από κάθε επίπεδό της κοινωνίας(επιστήμη, τέχνη, πολιτισμός κ.α).
Ίσως κάποτε αυτά τα άτομα-Μονάδες , οι μικρές ανοίξεις όπως πολύ ωραία αναφέρεις αποτελέσουν το μικρό προζύμι για να έρθει η Άνοιξη στη Χώρα μας. Ποιος ξέρει! Οίδωμεν

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ κόκκινη κορδέλα
Ιωάννα, με αυτή την έννοια των ευκαιριών, της συνεργασίας, του ζεστού περιβάλλοντος του ΜΑΖΙ και της συναίσθησης ότι υπάρχει πάνω από αυτούς ένας Μέγας Ποιητής, Ναι διαβάζεται και έτσι.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Σπύρος Δαρσινός

Με κατασυγκίνησε το σχόλιο-κείμενο-ποιητική ιστορία σου, που καταγράφει τόσο δραστικά και ευαίσθητα το χώρο αυτόν της πνευματικής κυψέλης και όλους εμάς που την συναποτελούμε. Η ΑΙΤΙΑ της κατάθεσής σου αυτής, ήταν η μακρόχρονη παρουσία σου εδώ και συλλειτουργία σου, με όλους μας. Η ΑΦΟΡΜΗ ήταν το φυλλαράκι.
Πέρα από το ότι με αυτό το σχόλιο καταγράφεις την πορεία μας, νομίζω ότι βρίσκεσαι σε μια φάση υψηλής αισθαντικότητας, συνειδητότητας και έμπνευσης. Μην την αφήσεις να σου φύγει. Σ' ευχαριστώ για την όμορφη γεύση της αλήθειας και της ομορφιάς που άφησες εδώ.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@WIND OF CHANGE

Χαίρομαι που σου άρεσε το κείμενο Παναγιώτη και που βρήκες σωστές θέσεις σ' αυτό. Πράγματι καλέ μου φίλε οι μικρές ανοίξεις των Μονάδων, ήταν πάντα για τις κοινωνίες πολύ σημαντικές, είτε μπορούσαν να επιδράσουν στις κοινωνίες, είτε μόνο να παραμένουν ένα ποιοτικό-άλλοθι-ζυμάρι, που να διατήρεί την ελπίδα για αλλαγή. Πάντως για να έχουν αποτέλεσμα αυτές οι μικρές ανοίξεις, πρέπει να είναι κατάλληλη η κοινωνική ώρα. Δηλαδή οι άνθρωποι να βρίσκονται στο συγκεκριμένο χρόνο σε μια φάση, που να μπορούν να ακούσουν , να μπορούν να δουν. Έτσι θα περάσουν μέσα τους οι μικρές ανοίξεις για να δυναμώσουν ρίχνοντας γέφυρα για τη Μεγάλη Άνοιξη. Σήμερα όμως με τόσο κοινωνικό θόρυβο, κανείς δεν ακούει κανέναν, και από την ανάγκη και την εξαθλίωση, ο καθένας βλέπει μόνο τον εαυτό του. Όχι πως ο Έλληνας δεν κοίταζε και πριν τον εαυτό του, αλλά τώρα είναι και αναγκασμένος να το κάνει για την επιβίωσή του. Χαιρίμαστε λοιπόν που υπάρχουν άνθρωποι-Μονάδες με ξεχωριστό θάρρος αντοχή,πίστη και όραμα για δημιουργία, ώστε να διατηρείται τουλάχιστον , ζωντανή η ελπίδα.

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Φαίδωνα,μεγάλωσα λιγο και τα πόδια μου δεν πολυκρατάνε γιά μεγάλες πορείες.Θα περνάω όμως που και που από το ΚΑΦΕΝΕΙΟ.Εχω φίλο ένα φυλλαράκι εκεί και φίλους που το αγαπούν Και εσένα που το θρέφεις στον κήπο του νου και της ψυχής σου.Η ανάγκη να γίνουν μεγάλες οι
ΑΝΟΙΞΕΣ ειναι μεγάλη,όσο ποτέ ἀλλοτ.Οχι μόνο γιά μας που την αγαπούμε,αλλά για αυτούς που έφεραν τους μεγάλους χειμώνες.Η παγωνιά γνωρίζει ότι δεν μπορεί να ζήσει για πολύ μονάχη.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος