Τρίτη, Αυγούστου 30, 2011

ΟΙ ΝΕΟΠΛΟΥΤΟΙ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ


Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Διαπιστώνω εδώ και καιρό, διαβάζοντας κάποια πράγματα στο διαδίκτυο και ιδιαίτερα στα ιστολόγια, ένα φαινόμενο που μπορεί να μην είναι καινούριο αλλά που νομίζω ότι δεν έχει επισημανθεί επαρκώς ίσως και καθόλου.

Γίνονται λοιπόν κάποιοι διάλογοι και σχολιασμοί σε κάποια θέματα, light φιλοσοφικά, εσωτερισμού με ημιθρησκευτικό χαρακτήρα, ανθρώπινης και ερωτικής συμπεριφοράς, για τα ουράνια σώματα γεμιστά με …φιλοσοφία, ανθρώπινης εξέλιξης κ.λ.π. Μέχρι εδώ καλά. Τι πιο ωραίο να συζητούν οι άνθρωποι και να αναζητούν να διεξέλθουν είτε σοβαρά είτε light θέματα.

Το φαινόμενο που ανέφερα πιο πάνω, συνίσταται στο εξής: Αρκετοί από τους σχολιαστές, συνδιαλέγονται με αυτούσια κομμάτια από βιβλία που προφανώς ξεφυλλίζουν ή έχουν σημειώσει, δείχνοντας πως οι ίδιοι δεν έχουν άποψη διαμορφωμένη για το θέμα που συζητούν και ότι το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι να εντυπωσιάσουν το συνομιλητή τους, που είτε έχει προσωπική άποψη είτε κάνει και αυτός το ίδιο. Έτσι, γίνεται διασκεδαστικό να βλέπεις κάποιους να συζητούν μέσω των βιβλίων με ετοιματζίδικο υλικό που δεν έχουν καν επεξεργαστεί πνευματικά.

Άλλοι επικαλούνται διαρκώς κάποιους επιστήμονες, φιλοσόφους ή και αμπελοφιλοσόφους συνεχώς, το τι είπε ο ένας και τι είπε ο άλλος. Κανείς δεν αντιλέγει να επικαλεστεί κάποιος μια έγκυρη άποψη ενός σημαντικού πνευματικού ανθρώπου για να ενισχύσει την άποψή του. Φτάνει να έχει και ο ίδιος άποψη. Αλλά το να συνδιαλέγεσαι μόνο μέσω του τι είπε ο ένας και τι ο άλλος, καταντά φτηνή επιδειξιμανία, και ανικανότητα αφομοίωσης εκείνων που διαβάζεις. Έτσι οι κύριοι και οι κυρίες που συνδιαλέγονται με τον τρόπο αυτόν, είναι ένα είδος νεόπλουτων του πνεύματος που ξοδεύουν δανεικά για να επιδειχθούν. Που δεν έχουν αφομοιώσει και επεξεργαστεί τα όσα διαβάζουν, ώστε να διαμορφώσουν μέσα από τα διαβάσματα προσωπική γνώμη. Που δεν παίρνουν τις γνώσεις μέσα τους να τις αφήσουν να καρπίσουν ή να ζυμωθούν με τη δική τους σκέψη και ιδιοσυγκρασία. Είναι σαν τους οικονομικά νεόπλουτους, που αγοράζουν μια Mercedes και ξαφνικά αποκτούν αξία. Έτσι και οι νεόπλουτοι του πνεύματος: Σερβίρουν αυτούσια μια έτοιμη σκέψη κάποιου σημαντικού, ή συνδιαλέγονται με αυτούσιες δάνειες σκέψεις και αποκτούν αξία. Θα ήταν όμως εξαιρετικά θετικό, αν όσα διάβαζαν τα αποτύπωναν με το δικό τους τρόπο. (με δικά τους λόγια όπως θα έλεγε και η δασκάλα) Αυτό θα έδειχνε ότι κατέχουν πια, αφομοίωσαν, αυτό που διάβασαν. Προσωπικά, θα με ενδιέφερε περισσότερο η αυθεντική άποψη ενός ψαρά για κάποιο θέμα, παρά το να μου πει μια κυρία το τι είπε ο Βεντγκενστάιν, που μπορώ κι εγώ να το διαβάσω ή να το ξέρω ήδη πριν από την κυρία. Με δυο λόγια σέβομαι και χαίρομαι για τη γνώμη του καθενός, που είναι δική του γνώμη, έτσι όπως διαμορφώθηκε μέσα από τις γνώσεις που επεξεργάστηκε και τις εμπειρίες του. Συχνά αυτό το παιχνίδι της επιδειξιμανίας μέσω των βιβλίων, στοχεύει και σε κάποια ερωτική προσέγγιση. Υπέροχο το να προσεγγίζονται ερωτικά δυο άνθρωποι. Όμως, ό,τι στηρίζεται στο ψέμα, δεν μπορεί να έχει καμία συνέχεια. Αντίθετα η αληθινή πνευματικότητα και αναζήτηση, μπορεί να γίνει μια θαυμάσια γέφυρα για μια ενδιαφέρουσα ερωτική προσέγγιση,

Πρόσφατα, διάβασα το εξής απίστευτο:

Μιλούσαν ένας άντρας με μια γυναίκα σε ιστολόγιο. Η γυναίκα κάλεσε τον άντρα να απολογηθεί για την κακή συμπεριφορά του σε βάρος της. Να μιλήσει δηλαδή για την ταμπακιέρα. Ο άντρας, πράγματι είχε φερθεί απαράδεκτα και διάβασα με ενδιαφέρον παρακάτω για να δω πως αντέδρασε ο άντρας σε ένα θέμα εύκολο για ένα άνθρωπο με στοιχειώδη εντιμότητα. Διαβάστε τι της απάντησε:

«Έχω πολλά να πω, αλλά δε θέλω να πω τίποτε. Δε βγαίνει άκρη μαζί σου. Ψάξε λίγο να βρεις κάτι που λέγεται: Διαλληλία (κυκλικό επιχείρημα) όπου η ίδια η πληροφορία προτάσσεται ως συλλογιστική βάση και ταυτόχρονα και ως επιχείρημα, (αυτούσια αντιγραφή!!!) κάτι που μάλλον κάνεις μαζί μου συνέχεια και χανόμαστε "στη μετάφραση».

Κλασικό παράδειγμα νεόπλουτου του πνεύματος αλλά και ανέντιμου ανθρώπου. Έψαξε και ψάρεψε την….Διαλληλία!!!!!!! για να εντυπωσιάσει αφ’ ενός μπερδεύοντας και τα πράγματα αλλά κυρίως για να αποφύγει να πει μια απλή συγγνώμη!!!! Έτσι, μετά από τους τζάμπα μάγκες, τους ξερόλες κ.ά. έχουμε και τη φυλή των «νεόπλουτων του πνεύματος», όλους, με κοινά χαρακτηριστικά…

Εις υγείαν των φαινομένων….και των φυλών.




17 σχόλια:

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Απίθανο κείμενο Φαίδωνα και πολύ εύστοχος ο χαρακτηρισμός αυτών των επιδειξιομανών ως νεόπλουτων.

Πράγματι το φαινόμενο είναι παλιό αλλά ως τώρα δεν γνωρίζω κανείς να το έχει επισημάνει, να το έχει περιγράψει και να του έχει δώσει όνομα. Δεν είναι πνευματικό φαινόμενο, είναι κοινωνικό και το περιγράφεις πολύ ορθά… «ξοδεύουν δανεικά για να επιδειχθούν». Άλλη μια εκδήλωση της παθογένειας μας ως κοινωνία. Κοινωνία του επίπλαστου και της βιτρίνας.

Τι πλούτο θα γεννούσαν αυτά τα «δανεικά» αν τα επενδύαμε, αν ζυμώνονταν μέσα μας και επιδρούσαν στην σκέψη μας; Αμ δε… στις συνήθειές μας εμείς και μετά απορούμε…

Να είσαι καλά.

Iakovos Garivaldis είπε...

Αγαπητέ Φαίδωνα,

Και πάλι ενήμερος και εύστοχος είσαι. Οι "νεόπλουτοι" για τους οποίους μιλάς είναι εκείνοι που χρησιμοποιούν την τέχνη του λόγου άλλων για να δειχτούν οι ίδιοι (όταν την αναφέρουν). Είναι εκείνοι που κρέμονται από τα κατορθώματα και τη φιλοσοφία άλλων και δεν έχουν τίποτα να παρουσιάσουν. Πολλές φορές είναι και "σπουδασμένοι" στον κλάδο με τον οποίο καταπιάνονται, αλλά δεν προσφέρουν τίποτα στον κλάδο τους αυτό, παρά κρέμονται σαν τις νυχτερίδες από τα κλαδιά ενός δέντρου τις νύχτες. Έτσι τραβούν προς τα κάτω τη δύναμη του πνεύματος του δημιουργού και βαραίνουν τη συνείδηση του κόσμου μολύνοντας ακόμη και το μεγαλείο της σκέψης του πρωτοστάτη από τον οποίο έκλεψαν τα λόγια.

Υπάρχουν όμως και χειρότεροι φίλε μου, αυτοί που κάνουν τα πιο πάνω και τα παρουσιάζουν ως δικά τους. Κι έχουμε αμέτρητα παραδείγματα λογοκλοπής και κατάχρησης σήμερα στο Διαδίκτυο. Ακόμη και από τη Διασπορική Στοά που μόλις πριν λίγο άνοιξε τα φτερά της. Το κακό είναι τόσο διαδεδομένο μέχρι που να φοβάται ο δημιουργός να βγάλει το έργο του στο κοινό επειδή φοβάται τέτοιες νυχτερίδες.

Παρ' όλα αυτά όμως φίλε μου, οι δημιουργοί δεν πρέπει να σταματήσουν. Αυτοί κρατούν την τύχη του κόσμου στα χέρια τους. Όλοι περιμένουμε και αγωνιούμε να μάθουμε για το επόμενο δημιούργημά τους, ακόμη και οι νυχτερίδες, για να πιαστούν πάνω του...

σε χαιρετώ φιλικά
Ιάκωβος

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Ελένη Λιντζαροπούλου

Αυτός είναι ο λόγος που έγραψα το κείμενο Ελένη. Αυτό ακριβώς που αναφέρεις:

"""Τι πλούτο θα γεννούσαν αυτά τα «δανεικά» αν τα επενδύαμε, αν ζυμώνονταν μέσα μας και επιδρούσαν στην σκέψη μας; Αμ δε… στις συνήθειές μας εμείς και μετά απορούμε… """""

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Iakovos Garivaldis

Φίλε μου Ιάκωβε
Σ' ευχαριστώ που πλούτισες με περισσότερα παραδείγματα την ανάρτηση και τόνισες και τις συνέπειές τους. Πάντως δημιουργός, ότι κι αν γίνει, ή θα είσαι ή δεν θα είσαι. Τζάμπα δημιουργός δε γίνεσαι..
Έχεις τη φιλία μου

Ο Παράξενος είπε...

H μεγαλύτερη επιτυχία του λαμπρού και αποκαλυπτικού αυτού άρθρου, είναι ότι έχει τόσους λίγους σχολιαστές!!! Φαίνεται πως η συντριπτική πλειοψηφία του διαδικτύου είναι Νεόπλουτοι του πνεύματος! Και αποφεύγουν τις κακοτοπιές.

WIND OF CHANGE είπε...

Σχολιάζοντας την πολύ ενδιαφέρουσα αυτή ανάρτηση θα ήθελα να αρχίσω με μια φράση που είπε κάποτε ο ποιητής-συγγραφέας Θεοφίλου , ότι το πιο επικίνδυνο πράγμα για ένα άνθρωπο είναι να το παίζει ότι είναι κάποιος , ενώ δεν έχει τα φόντα για να είναι.
Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και με αυτούς που πολύ εύστοχα τους αποκαλούμε νεόπλουτους του πνεύματος με τη μόνη διαφορά ότι δεν περιορίζονται μόνο στους χώρους του διαδικτύου και στα blogs αλλά τους συναντούμε παντού, στον τύπο, στην τηλεόραση κ.α.
Σε μια περίοδο όχι μόνο οικονομικής αλλά προπάντων πολιτισμικής και αξιακής κρίσης όπου η σκέψη και η παραγωγή νέων ιδεών έχει σχεδόν στερέψει , κάποιοι αρέσκονται να καταναλώνουν έτοιμη τροφή αφού δεν είναι ικανοί να παράγουν σκέψη, ιδέες, αλλά δεν είναι ικανοί ούτε καν να διανθίσουν όπως θα έλεγε και ο ποιητής τις ιδέες των άλλων με τις δικές τους και να βγάλουν ένα αποτέλεσμα που θα τους αντιπροσωπεύει.
Κλείνοντας θα ήθελα να παροτρύνω όλους τους φίλους να πάψουν να ασχολούνται με τους νεόπλουτους – κηφήνες του πνεύματος και να ασχοληθούν με τους εργάτες τους πνεύματος, τους ανθρώπους εκείνους που μιλάνε μέσα από το έργο τους και που δεν πλέουν ως φελλοί στην επιφάνεια αλλά θα πρέπει να ξύσεις αυτή την επιφάνεια για να δεις το βάθος.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Ο Παράξενος

Παράξενε, πολύ ευρηματική η άποψή σου!! Δεν ξέρω βέβαια αν τόσοι πολλοί επισκέπτονται το ιστολόγιό μου για να παρακάμψουν το θέμα ως Νεόπλουτοι του πνεύματος, πάντως εγώ είπα αυτά που διαπίστωσα και όποιος θέλει ας λάβει γνώση.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@WIND OF CHANGE

Καλώς όρισες φίλε μου μετά από καιρό. Μου κάνει μεγάλη εντύπωση τα όσα και με τόση ακρίβεια έχεις εντυπώσει από τις συζητήσεις μας και με πόσο αποτελεσματικό τρόπο τα επεξεργάζεσαι!!!
Για τις θέσεις σου: Πράγματι οι νεόπλουτοι έχουν απλωθεί παντού όπως λες, αφού βρισκόμαστε στον αιώνα του πνεύματος της "ευκολίας"
και του "τζάμπα". Απλά, επισήμανα τους Νεόπλουτους του διαδικτύου, που έχουν ελαχιστοποιήσει τον κίνδυνο να εκτεθούν, επειδή έχουν ψευδώνυμα.

Un par de neuronas... είπε...

Υπάρχει ένα γνωστό ισπανικό φιλόσοφος, Ortega y Gasset (1883 – 1955), αντιΦρανκιστής, ο οποίος είπε στο βιβλίο του «Η εξέγερση των μαζών», που μόνο η ελίτ και την ιδιοφυία της είναι σε θέση να αλλάζουν μια χώρα: Δεν μιλάγε για την κοινωνική ελίτ, αλλά η ελίτ της σκέψης, ο γεωργός που κρέμεται σε έναν τοίχο στο σπίτι του ένα ημερολόγιο με μια αναπαραγωγή του Γκόγια, για παράδειγμα, ή ανησυχεί να μάθει νέα πράγματα να καλλιεργήται το χώμα, αυτός είναι μέρος της ελίτ. Ένας χειρουργός που ποτέ δεν μαθαίνει καινούργια τεχνική ή πιστεύεται ότι είναι καλύτερος από όλους, είναι μέρος των μαζών.

Πολύ ενδιαφέρον το κείμενό σου. Σ' ευχαριστώ.

Μια αγκαλιά και ένα φιλί.

κοκκινη κορδελα είπε...

τι είναι ''πλούτος'' και τι ''δανεισμός''! Σε μια εποχη αντιγραφολατρείας, που τράβηξε τόσο καιρό και προχωρά μακρύτερα, ο ‘’δανεισμος’’ έχει άλλη αξια. Ποιος μπορει να καταδικασει τον Πικασσο όταν ’’ δανειστηκε’’ την εικονα και τη δομή από τον πινακα του Βελασκουεθ ''Λας Μενινας'' κι εφτιαξε ενα δικο του. Λοιπον, γνωριζω οτι θα με μαλωσετε αλλα η γαλλική λεξη ‘’ιμιτασιον’’ ταιριαζει περισσοτερο με την ουσια των λογων σου Φαίδωνα! Κι αυτο γιατι στη λέξη δανεισμος υπάρχει και η ελπιδα της αφομιωσης ή εστω της κατακτησης μιας ιδεας ή μιας λεξης, οπως σωστα παρατηρησατε στα σχόλια. Το ιμιτασιον δεν εχει καμμια ελπιδα να γινει κατι αλλο απο αυτο που ειναι. Ένα επαναλαμβανόμενο αντίγραφο επιφανείας. Μια ψευδαισθηση δηλ. του αληθινου...κοινως μια σαπουνοφουσκα. Γι’αυτο Φαιδωνα πρεπει να αφηνουμε χώρο πριν απο τις λεξεις στη διαισθηση, τη κριση και την γνωση μας! Να αναπτυσουμε διαρκως το βλεμμα. Ποια ειναι η διαφορα του μοναδικου με το ιμιτασιον? ''το ιμιτασιον επαναλαμβανει πολλες φορες το μοναδικό αποτυχημένα, ενω το μοναδικό ζει αυτοδυναμα''/Απο το Άγραφο Βιβλιο. Δεν ενοχλεί λοιπόν η ‘’δανειστική βιβλιοθήκη’’ των ανθρώπων Φαιδωνα, ούτε η αχώνευτη γνωση, όπως πολύ σωστα καυτηρίασες. Ενοχλεί η αδυναμία δημιουργίας , μα κι αναδόμησης. Αυτή είναι που θέλει χρόνο, μυαλό, γνώση και υπομονη για να καρπίσουν ολες μαζι σε ένα μοναδικό αποτέλεσμα, έστω κι αδύναμο. Ας μείνει λοιπόν ο καθενας επιλεκτικα στον δικό του θεατή κι ας εχει το κοινό του! Εξάλλου ‘’σε σκαλοπατια ζει η γνώση και η επίγνωση στη κορυφη’’ .Υπαρχει χώρος στη γη για ολους. Χαιρομαι που διαβασα τις ευστοχες σκεψεις σου και τα σχολια των συνομιλητων.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@κόκκινη κορδέλα

Ιωάννα εξαιρετικά ΑΣΤΟΧΟ το παράδειγμα που έφερες με τον Πικάσο και τον Βελάσκεθ, αφού πρόκειται για μια έντονη επίδραση που αφομοιώθηκε δημιουργικά. Και αυτό είναι ό,τι ωραιότερο. Είναι το ζητούμενο. Να πάρουμε, να επεξεργαστούμε να αφομοιώσουμε και να δημιουργήσουμε, αφού τίποτα δεν έρχεται από παρθενογένεση και όπως λέω στο βιβλίο που τώρα γράφω, ότι "καινούριο μπορεί να θεωρηθεί, μόνο ο καινούριος συνδυασμός παλιών πραγμάτων".
Ασφαλώς και όλοι παίρνουμε δάνεια μέσα σε μια κοινωνία ανταλλαγής ιδεών και γνώσεων που τις αφομοιώνουμε, τις επεξεργαζόμαστε, τις τροποποιούμε ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία μας και χτίζουμε την αντίληψή μας για τον κόσμο, αποκτώντας δική μας άποψη.
Μίλησα για ""δανεικά που ξοδεύουν για να επιδειχθούν"". Για δανεικά όμως που δεν περνούν μέσα σ'αυτόν που τα παίρνει. Απλά είναι ένα εξωτερικό εργαλείο για επίδειξη. Είμαι βέβαιος πως δεν θα ήθελες να επικοινωνώ μαζί σου, διαβάζοντάς σου αυτούσια κομμάτια από βιβλία, χωρίς ποτέ να μπορείς να καταλάβεις ο ίδιος ο Φαίδων τι λέει; Τι πιστεύει; Γιατί αν δεν μπαίνουν μέσα μας αυτά που δανειζόμαστε αλλά τα χρησιμοποιούμε ως εργαλεία επίδειξης, τότε θα μπορούμε να λέμε και πράγματα που το ένα αναιρεί το άλλο, χωρίς να μας νοιάζει μια στοιχειωδης πνευματική συγκρότηση, αφού η έγνοια είναι η επίδειξη. Με την έννοια ιμιτατιον συμφωνούμε. Είναι αυτός που δανείζεται κάτι και το αποτυπώνει επαναλαμβάνοντάς το. "Οι νεόπλουτοι του πνεύματος δεν κάνουν ούτε αυτό. Απλά δεν λειτουργούν καν μέσα τους τα δάνεια που παίρνουν, γιατί δεν θέλουν να μιμηθούν καταλήγοντας στην ιμιτατιόν, αλλά μόνο να επιδειχθούν. Όσο για την κατακλείδα σου "¨Οτι στη γή υπάρχει χώρος για όλους", δεν το αμφισβητεί κανείς. Όλοι χωρούν. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως όταν επισημαίνουμε ένα φαινόμενο ή κρίνουμε ένα γεγονός ή συγκεκριμένους ανθρώπους, ότι αμφισβητούμε, πως στη γη υπάρχει χώρος για όλους!! Προς Θεού Ιωάννα! Καμία κρίση ή επισήμανση δεν σημαίνει έξωση κάποιου από τη γη.... Αλλά όλοι κρινόμαστε και πρώτος εγώ που εκθέτω τις απόψεις μου ονομαστικά.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Verónica Marsá

Βερόνικα είναι εξαιρετικά σημαντική και ενδιαφέρουσα η άποψη που κατέθεσες εδώ και νομίζω ότι είναι η βασική πυξίδα για την ανθρώπινη κοινωνία.
Φιλιά από την Αθήνα

κοκκινη κορδελα είπε...

Φαιδωνα καλημερα. Ο λογος που εθεσα ως παραδειγμα τον Πικασσο και τον Βελασκεθ ηταν για να δωσω ακριβως το στιγμα του κειμενου σου, στην διαφορα ''δανειζομαι'' ''ειμαι ιμιτασιον'' ή χωνευω κι αναδομω. Αρα ηταν Ευστοχο:-). Χρειαζονται λοιπον αυτες οι λεπτες αποχρωσεις, οπως αναφερεις για να ξεχωρισει κανεις τις ουσιωδεις διαφορες τους. Και τωρα θα θεσω το εξης ερωτημα: Ποιος νοιαζεται τελικά για αυτες τις διαφορες ή ακομα καλυτερα ποιος θρεφεται με αυτες! Το να οικιοποιηθω αυτουσιο το εργο ή παραποιησω λιγο την ''εικονα'' και να το υπογραψω ειναι το ιδιο πραγμα. Αν θεωρησει ομως κανεις ως δεδομενο οτι ολοι οι ανθρωποι εχουν μια ικανοτητα απορροφησης και επαναπροσαρμογης των γεγονοτων θα πω οτι σαφως κι ολοι μπορουν να αφομοιωσουν εστω και λιγο τη λεγομενη αντιγραφη-επικολληση που κανουν με αυτουσιες τις λεξεις. Ακομα κι εκει χρειαζεται λιγη σκεψη συνδιαστικη για το τι θα παρεις κ που θα το τοποθετησεις ετσι ωστε να γινει η καταλληλη απαντηση στη συζητηση. Το ζητημα λοιπον βρισκεται στο κατα ποσο κανεις μπορει να ειναι ''καλος'' ή ''κακος'' αντιγραφεας. Η ''αφομοιωση'' απο την αλλη ειναι ενα μεγαλο κεφαλαιο που εστιαζεται ιδιαιτερα στη χρηση των εργων και στην ικανοτητα του καλλιτεχνη (ή του λογιου αντιστοιχα)να το μετατρεπει σε καινουργιο εργο με διαφορετικες, προσωπικες παραμετρους. Ενας καλλιτεχνης με την φημη που εχει και στον αντιστοιχο κυκλο που βρισκεται, μπορει να μετατρεψει την λεγομενη ''κλεψια'' σε δανεισμό ή αναλογα με τις ικανοτητες του σε Εμπνευση. Σημασια εχει εξισσου η λεπτη διαφορα της ''δεξιοτητας'' με την ''ικανοτητα''.Μετραει επίσης ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ η σχεση των ανθρωπων μεταξυ τους (φιλία, εκτιμηση κλπ) κι ακομα πιο πολυ αν γινεται ονομαστικη αναφορα στο εργο που εγινε πηγη εμπνευσης για τον καλλιτεχνη. Η περιπτωση του Πικασσο ηταν τετοια. Πως μπορουσε να πει κανεις οτι ο Βελασκεθ εκλαπη αφου η αναφορα στο εργο του ηταν φανερη και εικονικα αλλα και λεκτικα. Ποσο αντιγραφη μπορει να ειναι ενα εργο οταν ακολουθειται πιστα η δομη, επαναλαμβανονται τα στοιχεια του, αλλα ο εν συνολο λογος του παραπεμπει σε αλλη σκεψη. Μην ξεχναμε οτι ο Βελασκεθ ηταν αλλης εποχης και το ιδιο καταξιωμενος καλλιτεχνης! Αν μπορουσε να κατηγορηθει για κατι ο Πικασσο θα ηταν οτι χρησιμοποιησε την φημη του εργου για να γινει πιο συντομα γνωστο κ το δικο του...Ειχε κατι τετοιες τασεις ο καλλιτεχνης καθοτι ηταν ιδιαιτερα φιλοδοξος αλλα η επιμονη στην ιδιαιτερη ματια του τον κηρυξε τελικα ως εξισσου Μεγαλο. Αν κοιταξουμε λιγο το τι συμβαινει με το θεμα πλαστογραφια θα βρουμε απιστευτες ομοιοτητες κι επεισης τις μεγαλες διαφορες του ιμιτασιον με το μοναδικο, της αντιγραφης με τον αναπροσδιορισμο! Στο ''οι νεοπλουτοι του πνευματος'' εθιξες επισης πολυ πετυχημενα, το ζητημα του ''καλου'' και του ''κακου'' κλεφτη! Εγω θα εναποθεσω πολυ λεπτα, στα ποδια σου και το θεμα ''Ηθικη και συνειδηση''. Μα γιαυτο το θεμα καλε μου Φαιδωνα εχουμε τα μιλαμε μεχρι απωλεσεως του νου...χαχαχα. Να βαλω λοιπον και το τελευταιο κλειδακι μου στην κλειδαροτρυπα της σκεψης σου. Αυτο ειναι η φιλία και ειναι Η λεπτη κοκκινη κορδελα Φαιδωνα που χωριζει την αντιγραφη απο την εμπνευση!

ioanna assani είπε...

υγ. επετρεψε μου να σου δειξω αυτο που απο καιρο ειχα γραψει πανω στην σκεψη της
λεγομενης ''κλεψιας''Καθοτι τελικα οι ανησυχιες πολλες φορες κανουν τα πνευματα να συμπιπτουν...(Διαβαζεται κι αυτο με το ακουσμα του:-)
ΙΑς
http://ioannaassani.blogspot.com/2010/07/bob-chilcott-1955-can-you-hear-me.html

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Κόκκινη κορδέλα

Καλή μου φίλη. Τον Πικάσο με τον Βελάσκεθ τους έφερες στην αρχή, ως παράδειγμα αμφισβήτησης του πνεύματος της ανάρτησης. Και ως προς τούτο το παράδειγμά σου ήταν ΑΤΥΧΕΣ, αφού ακριβώς αυτό σου το παράδειγμα ήταν το ζητούμενο στην ανάρτησή μου και όχι το επικρινόμενο.
Ως προς τους λόγους, όμως, που αναφέρεις ότι επικαλέστηκες το παράδειγμα αυτό, στο δεύτερο σχόλιό σου, είναι ΕΥΣΤΟΧΟ. Πάντως εγώ δεν μιλώ για κλέφτες πνευματικών ή καλλιτεχνικών έργων στην ανάρτησή μου. Μιλώ για το φαινόμενο των ανθρώπων εκείνων, που νοιάζονται για την εντύπωση της στιγμής και προκειμένου να επιδειχθούν, χρησιμοποιούν στη συζήτησή τους!!!!!! αυτούσια κείμενα άλλων (άραγε ποιος κάνει τη συζήτηση τελικά;;;) που μετά τη ΧΡΗΣΗ τους και όχι την ΚΛΟΠΗ τους, δεν τους μένει τίποτα, αφού η πρόθεσή τους ήταν μόνο η επίδειξη.
Ναι, δεν τους μένει τίποτα, όσο κι αν ήξεραν τι να χρησιμοποιήσουν και πότε, γιατί η πρόθεσή τους δεν είναι να μάθουν αλλά να επιδειχθούν. Τώρα στο θέμα της ανάρτησης:Για να διεξέλθουν οι άνθρωποι σωστά ένα θέμα και να καταλήξουν κάπου, πρέπει να εστιάζουν σ' αυτό, και να το απορρίπτουν αν θέλουν , αλλά τεκμηριωμένα, να συμφωνούν ή να το εμπλουτίζουν και με τη δική τους εμπειρία. Συχνά συμβαίνει, κάποιοι φίλοι μας να διαβάζουν μια ανάρτηση, αλλά να μη σχολιάζουν το περιεχόμενό της, αλλά παραπλήσια με την ανάρτηση θέματα, ή αυτό που θέλουν να καταλάβουν και όχι αυτό που διάβασαν. Κλείνω με αυτό.
Γράφεις: "Ποιος νοιάζεται γι αυτές τις διαφορές ή καλύτερα ποιος θρέφεται από αυτές; Είτε οικειοποιηθώ ένα έργο, είτε το παραποιήσω και το υπογράψω είναι το ίδιο"" Αν θέλεις λοιπόν να σου απαντήσω στο θέμα που άνοιξες αλλά δεν το συμπεριλαμβάνω διόλου στην ανάρτησή μου θα σου απαντήσω: Κανείς δεν ενδιαφέρεται. Ούτε εγώ. Όποιος αντιγράφει είναι καταδικασμένος στην αφάνεια, ακόμη και στην περιφρόνηση. Μπορεί κανείς να κλέψει ή να δανειστεί όσο θέλει, αρκεί το τελικό ψωμί που θα ζυμώσει να είναι δικό του. Ο Χατζιδάκις κατάέκλεψε τον Νίνο Ρότα και τον Σοστακόβιτς. Τελικά η μουσική του είναι χατζιδακική. Το φαινόμενο "Των Νεόπλουτων του Πνεύματος" αφορά σ' εκείνους που φορούν στιγμιαία ένα ξένο μανδύα για να εντυπωσιάσουν και μετά, αφού τον βάλουν στη θέση του, μένουν πάλι κενοί. Όταν ξαναχρειαστούν, ξέρουν την πατέντα. Δεν τους ενδιαφέρει η κενότητα, τους ενδιαφέρει η εντύπωση της στιγμής. Ελπίζω πια να έγινα σαφής.
Όσο για την ΗΘΙΚΗ και τη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που θέτεις, είναι ένα χαώδες θέμα που ακόμα αρέσκονται οι διανοητές και οι φιλόσοφοι να το γυροφέρνουν κι αυτό να μην εξαντλείται. Αν θέλεις τη προσωπική μου άποψη, μπορώ να την χωρέσω σε μία φράση:
" Ο ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΕΚΦΕΡΟΥΜΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΎ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΊΔΗΣΗ".

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Ioanna assani

Ιωάννα επειδή όσο κι αν προσπάθησα να περάσω το σχόλιό μου στο ποίημα που με παρέπεμψες δεν έγινε μπορετό, ίσως από κάποιο προσωρινό πρόβλημα, σου γράφω την άποψή μου για το ποίημά σου αυτό εδώ:

"Iωάννα το ποίημά σου είναι ένα ανθρώπινο ψυχογράφημα, με την αλήθεια του να παίρνει τη μορφή του αυτονόητου. Για τούτο και ιδιαίτερα δραματικό. Μου αρέσει. Μου αρέσει όταν ο ποιητής ΔΕΙΧΝΕΙ...."

κοκκινη κορδελα είπε...

Καλε μου Φαιδωνα, εγινες κατανοητος! Απο την αρχη υπήρξες.Το κειμενο δεν αφηνε περιθώρια για παρανοησεις. Μαλλον απ' οτι μεχρι στιγμης διαπιστωνω ειναι κι αυτό ενα απο τα μεγαλα σου ''οπλα''. Όσο για την παραπλάνηση... Ενα ερωτηματικο που μου ξεφυγε σφυριζοντας εκανε το μπερδεμα...(Ποιος μπορει να καταδικασει τον Πικασσο όταν ’’ δανειστηκε’’ την εικονα και τη δομή από τον πινακα του Βελασκουεθ ''Λας Μενινας'' κι εφτιαξε ενα δικο του?)(η εικονα και η δομη ειναι δανεικες σε αυτο το εργο, αλλα το αποτελεσμα ειναι δικο του). Οσο για το όρθιο και κοκκινο λοφιο που φορανε καποιοι ''ομιλητες'' του διαδικτυου, αυτό ξεβαφει στην αναλυση και πεφτει μαραμενο στις λεπτομερειες!χαχα. ΥΓ. Σ'ευχαριστω που σχολιασες την αναρτηση. Νομιζω πως καταλαβαινω τι θελεις να πεις. Καλο Βραδυ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος