Πέμπτη, Αυγούστου 11, 2011

ΕΚΕΙ ΘΑ ΞΟΔΕΨΩ ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ


Λίγες Μέρες από τα μέσα Αυγούστου και πέρα θα ξοδέψω ασυλλόγιστα στη Μήθυμνα της Λέσβου. Λίγες εικόνες από την ατμόσφαιρα θα μοιραστώ εδώ μαζί σας, ώσπου να επιστρέψω.


Οι σκέψεις μου, θ' αποκτήσουν χρώματα



Οι αισθήσεις μου θα φλερτάρουν με τους "πειρασμούς"σαν ευλογημένες




Η αισθητική μου θα λεπταίνει ακόμα περισσότερο μέσα σ' ένα πλούτο ανθεκτικό στους αιώνες





Η αγάπη θα πετάει ελεύθερη μπερδεύοντας τους προορισμούς της



Θα νιώθω έτσι όπως ένας άντρας περιέχεται στη καρδιά μιας γυναίκας
που ξέρει ν' αγαπά


Το αυγουστιάτικο φεγγάρι, τα αισθήματα κι ο φλοίσβος, θα φτιάχνουν μια εικόνα απλή
που το "πολύ" θα ταπεινώνουν.




Θα γυρίσω τη συχνότητα του χρόνου, να συναντήσω τον Αρίωνα τον Μηθυμναίο τον κιθαρωδό. Όχι τίποτα σπουδαίο. Λίγες φιλικές κουβέντες στην οθόνη της νύχτας.

Θα επιστρέψω. Έτσι κι αλλιώς η ομορφιά, λίγο διαρκεί.
Εκτός αν υπάρχει ΚΑΙ μέσα μας...

35 σχόλια:

AERIKO είπε...

Στο εν κατακλείδι της σημερινής εγγραφής μια τεράστια αλήθεια.!!

Ευλογημένος τόπος.Εύχομαι όμορφες γεμάτες ηρεμία και έμπνευση στιγμές.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@AERIKO

Καλή μου φίλη σ' ευχαριστώ για την επίσκεψή σου, όσο και για τις ευχές σου. Από το σχόλιό σου συμπεραίνω, ότι έζησες και συ την ιδιόμορφη ωραιότητα και ότι εισέπραξες τη θετική ενέργεια αυτόύ του τόπου .
Θα τα πούμε όταν γυρίσω με μεγάλη χαρά.

Konstantinos Floridis είπε...

Nα περνάς καλά Φαίδων!Όπως ίσως θα θυμάσαι έχω δεσμούς με το νησί!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Konstantinos Floridis

Σ' ευχαριστώ Κωνσταντίνε. Ναι ξέρω τους δεσμούς σου με το νησί. Θα πίνω ΚΑΙ στην υγειά σου!

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Γνώρισα την Μήθυμνα, καλέ μου φίλε, μέσα από την ποιητική σου σύνθεση «Η Λειτουργία της Μήθυμνας».
Ακριβώς την ίδια ποίηση, την ίδια τρυφερότητα και αισθαντικότητα συναντώ και σε αυτή σου την ανάρτηση. Να περάσεις καλά με την οικογένειά σου. Να αναπνεύσεις και να γευτείς τις σπάνιες ευωδιές του τόπου σου που μόνο η λεπταίσθητη ποιητική καταγωγή επιτρέπει στον άνθρωπο να τις αντιληφθεί.

Εύχομαι Καλό Ταξίδι εκεί που το φως έχει άλλη διάσταση και η ποίηση είναι τόπος.

Μου επιτρέπεις να θυμηθώ κάποιους εδώ, ε;


ΤΟ ΦΩΣ
ξεπερνά τις διαστάσεις του
τρυπώντας τα βότσαλα
που θα γίνουν φυλαχτά της μοναξιάς.

ΤΟ ΦΩΣ
σκουπίζει τα δάκρυα των πραγμάτων
που συναισθάνονται το σχήμα τους
ή τέλος χαμηλώνει τη δύναμή του,
καταπώς θέλει η Μήθυμνα να φορέσει
τα φίλτρα της ομορφιάς της.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Ελένη Λιντζαροπούλου

Σ' ευχαριστώ πολύ Ελένη. Με συγκινείς ιδιαίτερα με την αναφορά σου στον τόπο μου αλλά και στην ποιητική μου σύνθεση "Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΜΗΘΥΜΝΑΣ" που αναγάγει τη Μήθυμνα σε σύμβολο των γενέθλιων τόπων.

ΤΕΜΑΧΙΣΤΗΣ είπε...

Μπορεί η ανθρώπινη-σαρκική υπόστασή μου (!!! και που να δεις την άλλη) να μου δημιουργεί αισθήματα ζήλιας και φθόνου για τον τρόπο που μας ρίχνεις στα μούτρα την ονειρική σου ανάρτηση, αλλά ... Φίλε μου, σου εύχομαι να ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ κυριολεκτικά το χρόνο σου, προσφέροντας τον χοά στη χαμένη ομορφιά της ψυχής μας και κέρασμα στην -άλλη- ομορφιά του τόπου σου, που δυστυχώς ακόμη δεν μπόρεσα να επισκεφθώ (ο ασυγχώρητος).

Antony M. Kyriazis είπε...

Και αυτή τη φορά " ανάμεσα στο έλα και στο φεύγα " η Μήθυμνα ας σου " χαρίσει απλόχερα την ομορφιά της " !!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Anthony M. Kyriazis

Naι Αντώνη μου σ' ευχαριστώ πολύ για την ευχή σου. Χαίρομαι που δεν είστε καθόλου λίγοι όσοι έχετε διαβάσει τη ποιητική μου σύνθεση και χρησιμοποιείτε στίχους της για τα σχόλιά σας. Να 'σαι καλά φίλε μου

Fotis Vak είπε...

Nα περνάς καλά Φαίδων!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ ΤΕΜΑΧΙΣΤΗΣ
Φίλε μου Θανάση, πόσο χαίρομαι που ξανασυναντιόμαστε. Πάντα χαίρομαι αυτό σου το μείγμα του κοινωνικού θυμού αντάμα με τη βαθιά σου ευαισθησία. Σ΄ευχαριστώ για την ευχή σου με τον έντονο ποιητικό χαρακτήρα της και σε βεβαιώνω ότι πάντα θα ξαναβρίσκουμε τη χαμένη ομορφιά της ψυχής μας, όσο συνεχίζουμε να ψιθυρίζουμε οι άνθρωποι μεταξύ μας.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Fotis Vak

Ευχαριστώ Φώτη μου. Στην υγειά σου από τώρα.

Fotis Vak είπε...

οκ, και μεις θα σε συλογιόμαστε,
καθώς θα απαγγέλει στιχους καποιος
και μεις θα υψώνουμε τα ποτήρια
στον Δεκαπεντάγουστο!

Iakovos Garivaldis είπε...

Αγαπητέ μου Φαίδωνα,

Καθώς θα κατεβαίνεις τον πετρόδρομο προς το λιμάνι
καθώς θ' ακούς τα κουδουνίσματα της κάθε πραμάτειας τουριστικών καταστημάτων
καθώς θα πίνεις τον καφέ σου καθισμένος σε κάποιο τραπεζάκι
και θα κοιτάζεις τα λουλούδια που θα κρέμονται από το φράχτη μιας αυλής
ή θ' ανεβαίνεις το ελικωτό δρόμο προς το κάστρο
σκέψου κι εμάς αγαπητέ μου φίλε
που βλέπουμε τις ομορφιές της δικής μας πατρίδας
στο γκούγκλ κάθε μέρα...

Κι αν τύχει να κοιτάξεις στο γιαλό, στο κύμα
ίσως να δεις κάποιες σκιές που χάνονται
με το πρώτο μελτέμι
θα είναι οι σκέψεις μας
για σένα...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Φίλε μου Ιάκωβε
Ήδη με πήγες εσύ εκεί προτού ταξιδέψω, με τη πανέμορφη περιγραφή σου
Είναι σπουδαίο να δέχεσαι τις σκέψεις των φίλων σου και να τους διοχετεύεις τις δικές σου.
Έτσι, μ' αυτόν τον τρόπο ακουμπάν οι ψυχές των ανθρώπων και εκμηδενίζουν τις αποστάσεις.

Ανώνυμος είπε...

Οι στίχοι σου απαλές χρωματικές πινελιές στη ψυχή κ. Θεοφίλου, που καταφέρνεις ότι εμείς θεωρούμε ωαραίο, να μας δείχνεις ότι είναι μαγικό.Είδες πως μας σέρνεις πίσω από τους στίχους και τη ποιητική σου δημιουργία και διάθεση;
Τσιμπάμε ομορφιά στο καφενείο.
Καλό Δεκαπενταύγουστο.

"Ο Παράξενος

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Ανώνυμος/Παράξενος

Χαίρομαι αγαπητέ μου "Παράξενε" που επικοινωνούμε τόσο καλά εδώ, αν και δύο φορές έχω ακούσει ότι... με κακομαθαίνετε με τα επαινετικά σχόλιά σας όσοι επισκέπτεστε αυτό το χώρο, χωρίς βέβαια να γνωρίζουν ότι εγώ το δρόμο μου τον έχω πάρει πριν από αρκετές δεκαετίες και δεν ήταν δυνατόν να περιμένω καμιά καταξίωση από το ιστολόγιο, που είναι χώρος ανταλλαγής απόψεων, και κήπος που συχνά διαθέτει σπάνια "μυριστικά" κεράσματα για όλους.

Ανώνυμος είπε...

Σε κάποιο κείμενό σου, είχες γράψει κάτι που μου άρεσε και το κρατώ.
Είχες γράψει ότι "Είμαστε αυτό που κάνουμε και αυτό που δεν κάνουμε".
Εε αυτό είναι η καλύτερη απάντηση για τους περιστασιακούς και τους μόνιμους θιασώτες της κακοήθειας.

"Ο Παράξενος"

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Ανώνυμος/Παράξενος

Νομίζω ετσι είναι τα πράγματα, αν και εγώ έχω την άποψη, ότι ακόμα και η κακοήθεια πρέπει να έχει μια ευκαιρία για να καταλάβει ότι είναι κακοήθεια....

Ανώνυμος είπε...

Μέδουσα

Να διαφωνήσω λίγο για να ταράξω τα νερά;

Αναστροφή πρότασης:
"Δεν είμαστε αυτό που κάνουμε κι αυτό που δεν κάνουμε"

Για το πρώτο μέρος υπάρχει πάντα το μετά-νοώ και για το δεύτερο … το μέλλον (ως δυναμική αλλαγής).
Γενικότερα η στασιμότητα του "είμαστε" θα 'πρεπε, κατά τη γνώμη μου, να αντικατασταθεί από το συνεχώς μεταβαλλόμενο "γινόμαστε" για να εκτοξευθεί η πρόταση του Φαίδωνα στο διηνεκές.

Ο συνειδητοποιημένος άνθρωπος προσπαθεί να αφήνει πίσω του τα σκοτάδια του για να "γίνεται" προχωρώντας ασταμάτητα:
Αλλά ποιος είναι αυτός που περπατάει στον ήλιο
Μαύρος όσο το φως πιο δυνατό;
Θάρρος: ο άνθρωπος αυτός είναι
(Ελύτης)

Κι όσο προχωράει και φτάνει σε διάφορες κορφές, τόσο οι ειλικρινείς άνθρωποι γύρω του θα του έχουν φυλαγμένα "επαινετικά σχόλια" όμως αυτός, ως γνήσιος οδοιπόρος προς το ωραίο και το αληθινό, θα έχει στο νου του να φυλάγεται πάντα από τις ψεύτικες ή υπερβολικές "ανυψώσεις" που προκαλεί καμιά φορά η αγάπη και ο θαυμασμός των ανθρώπων, κρατώντας μέσα του το σωστό μέτρο.
Τα επαινετικά σχόλια σε έναν τέτοιο άνθρωπο δεν μπορούν να δημιουργήσουν από το μηδέν αλλά μπορούν να ακουμπήσουν και να επιβεβαιώσουν (και ίσως και να φουσκώσουν αν δεν προσέξει) τη δική του γνώμη για τα όσα ήδη νομίζει γι αυτόν.
Οι συνεχόμενοι έπαινοι για το κάθε τι, όσο κι αν αντιστέκεται κάποιος σε αυτούς, μαζεύονται ήσυχα και αθόρυβα, όπως το χιόνι τη νύχτα και στο πρώτο "φως του ήλιου" φανερώνεται πόσο έχουν σκεπάσει και ωραιοποιήσει το τοπίο γύρω του.
Όταν κάποιος αντιμετωπίζει αρνητικότητα αμύνεται αυτόματα. Όταν αντιμετωπίζει υπερβολικούς επαίνους οι άμυνές του (που του θυμίζουν το δικό του μέτρο) δεν ενεργοποιούνται αυτόματα και κάποια στιγμή χαλαρώνουν για διάφορους λόγους, είτε επειδή είναι ανθρώπινο να κάνει κάποιος μια στάση στο πάλεμά του, είτε γιατί μετατρέπονται σε κάτι γνώριμο ή συνήθεια… Εκεί ελλοχεύει ο κίνδυνος να σε "κακομαθαίνουν" οι φίλοι.
Θα 'λεγα ότι το "κακομάθημα" μοιάζει με ένα απαλό μαξιλάρι που δεν μπορείς να του αντισταθείς επειδή τα βλέφαρά σου κλείνουν από την κούραση του αγώνα, αλλά για να ξυπνήσεις χρειάζεσαι ένα ανατρεπτικό σκούντημα.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Aνώνυμος/Μέδουσα

Κατ' αρχήν η θέση μου και όχι η πρότασή μου όπως ανέφερες έχει ως εξής.
Πρώτο σκέλος: Είμαστε αυτό που κάνουμε: Το όποιο αρνητικό ή θετικό κάνουμε μας καθορίζει και αυτό είμαστε.
Δεύτερο σκέλος: Είμαστε αυτό που ΔΕΝ κάνουμε: Το όποιο θετικό ΔΕΝ κάνουμε, που θα έπρεπε να είχαμε κάνει ή το όποιο αρνητικό ΔΕΝ κάνουμε μας καθορίζουν για να είμαστε αυτό που είμαστε. Χαίρομαι που βασίζεσαι στη θέση μου αυτή για να κάνεις την όποια χρήσιμη για σένα παραλλαγή.
Για τους επαίνους και για τα αρνητικά σχόλια όσο και για τα λόγια του Ελύτη που αναφέρεις:
Επειδή λοιπόν,κανένας δεν ξέρει τον άλλον όπως είναι και υποθέτει διάφορα, να σε πληροφορήσω ότι πάει πολύς καιρός που ως άνθρωπος και ως εργάτης της τέχνης, έχω ξεπεράσει τους σκοπέλους και τις σειρήνες των επαίνων. Οι έπαινοι ή οι επιθέσεις υπάρχουν δίχως να με αφορούν. Διαφορετικά η ζωή μου θα ήταν άλλη. Θα ήμουν μαϊντανός, σε όλες τις φωτογραφίες των δρώμενων της τέχνης και των γραμμάτων και θα κατείχα πόστα. Συνεπώς οι απόψεις σου είναι μεν σωστές και χρήσιμες για τον οποιονδήποτε θέλει να επωφεληθεί από αυτές, αλλά εμένα δεν με αφορούν για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω. Σέβομαι όμως το σχόλιο του καθενός και το αποδέχομαι φιλόξενα ως οικοδεσπότης. Ούτε τα λόγια του Ελύτη που αναφέρεις με αφορούν, γιατί εγώ ούτε ήθελα ούτε με ενδιέφερε ποτέ ""να γίνω"".
Γιατί, απλά αισθάνομαι και είμαι ως ποιητής, ένα τζιτζίκι, με την ίδια χρησιμότητα και επίδραση που μπορεί να έχει ένα τζιτζίκι κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, με πλήρη συναίσθηση πως όταν φύγω, θα με αντικαταστήσει κάποιο άλλο.
Αυτή είναι η δική μου θέση στη ζωή.
Έτσι προσπαθώντας να γίνεις κριτής των πραγματικών ή των υπερβολικών επαινετικών σχολίων, παραβίασες ανοιχτές θύρες....

Ανώνυμος είπε...

@Mέδουσα
Για να ξηγιέμαι καθαρά: Εγώ δεν γνωρίζω τον κ. Θεοφίλου ούτε τον είδα ποτέ. Γράφω σπάνια σχόλια και το μόνο ιστολόγιο που επισκέπτομαι είναι αυτό εδώ, μόνο και μόνο γιατί με γοήτευσαν τα κείμενα του χρήστη. Δεν δέχομαι ούτε δαιμονοποίηση των σχολίων ούτε πως κακομαθαίνω τον οικοδεσπότη του ιστολογίου, που κατά τη γνώμη μου είναι ύψηλού ήθος λογοτέχνης. Όποιου τα κείμενα κερδίζουν επαινετικά σχόλια μπράβο του και ας τα κάνει ότι θέλει. Εγώ κοιτώ τη σχέση μου με το κείμενο. Αν κ. Μέδουσα εσείς δεν παίρνετε ούτε από τους φίλους σας επαινετικά σχόλια, μάλλον πρέπει να προβληματιστείτε. Τα μαθήματα που παραδώσατε εδώ τα θεωρώ πράξη αήθη ειδικά για το χώρο αυτόν που εκτιμώ πάρα πολύ ανάμεσα σε πολλούς άλλους. Όταν λοιπόν κάποτε σας επαινέσουν, να έχετε υπόψη σας το μάθημα που παραδώσατε εδώ για να μη κακομάθετε.

"Ο Παράξενος"

Ανώνυμος είπε...

Μέδουσα

@κ. Θεοφίλου,
Δεν αμφισβήτησα την πρόταση που εκφράζει τη θέση σας. Προσπάθησα να της δώσω δυναμική και να τη βγάλω από την μερική της στατικότητα, δείχνοντας ότι ισχύει και με το "Δεν" μπροστά, επειδή οι άνθρωποι (οι συνειδητοποιημένοι όπως διαχώρισα), δε μένουν σε αυτό που είναι αλλά το μεταβάλλουν συνέχεια με την πορεία τους. Αυτή είναι η διαφορά του 'είμαστε' από το 'γινόμαστε'. Το 'είμαστε' είναι το τώρα που το οφείλουμε στο παρελθόν μας ενώ το γινόμαστε είναι η διαρκής προσπάθειά μας να το ξεπεράσουμε στοχεύοντας σε κάτι καλύτερο.
Αυτός είναι ο πραγματικός άνθρωπος για τον Ελύτη. Αυτός που αφήνει το φως να φωτίσει το 'μαύρο' του για να φτάσει θαρραλέα στο επώδυνο 'γνώθι σ' αυτόν'.

@Παράξενε,
Ούτε κι εγώ γνωρίζω τον κ. Θεοφίλου κι ούτε τον έχω δει ποτέ. Δεν αμφισβήτησα τα κείμενά του ούτε το ότι του αξίζουν τα επαινετικά σχόλια. Αυτό που κατέθεσα ήταν καθαρά η βιωματική μου άποψη για το πώς οι τόσοι έπαινοι καμιά φορά σε υπνωτίζουν γλυκά και σιγά-σιγά χωρίς να το αντιληφθείς και σε κακομαθαίνουν κάνοντάς σε να χάσεις το προσωπικό σου μέτρο. Και υπέθεσα, ίσως και λαθεμένα, ότι λίγο-πολύ θα επηρεάζουν με κάποιον τρόπο όλους μας.
Φυσικά και δεν μπορώ να ξέρω πώς επιδρούν πάνω στον κ.Θεοφίλου κι ούτε να κρίνω εξ ιδίων τα αλλότρια.

Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ είπε...

இڿڰۣ-ڰۣ

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Αγαπητοί φίλοι, μετ' εμποδίων η σύνδεσή μου στο διαδίκτυο αλλά δεν αντιστέκομαι στον πειρασμό...

Διαβάζω για επαίνους και κινδύνους κλπ κλπ …

Και πως ο άνθρωπος ο πορευόμενος θα πρέπει να φυλάγεται από τα επαινετικά σχόλια.

Εγώ θα έλεγα πως ο άνθρωπος, αν πρέπει να φυλάγεται από κάτι, είναι από τα σχόλια που γίνονται με πρόθεση.

Η αυτονοησία και η φυσικότητα της κατάθεσης των απόψεων εδώ υπάρχει ΚΑΙ γιατί, μεγάλοι άνθρωποι όλοι μας, έχουμε διαγνώσει ότι ο οικοδεσπότης μας δεν κινδυνεύει να ναρκωθεί από τον καλό μας λόγο ή μάλλον κινδυνεύει τόσο όσο κινδυνεύουμε όλοι από την αλήθεια.

Αν λοιπόν δεν πρέπει να λέγεται η αλήθεια τότε …

Τους θερμούς μου χαιρετισμούς από την Μεσσηνιακή Μάνη σε όλους σας.


ΥΓ... Είμαστε κάθε στιγμή αυτό που κάνουμε ή δεν κάνουμε. Έτσι επιβεβαιώνεται η διαρκής ροή της οποίας είμαστε υποκείμενα.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Μέδουσα

Αγαπητή Μέδουσα, μπορείς να κάνεις όποια παραλλαγή της θέσης μου θέλεις. Αλλωστε έτσι επιτάσσει η πνευματική ελευθερία και η έμπνευση των ανθρώπων από τις ιδέες των άλλων. Όμως να σου τονίσω ότι η θέση μου "Είμαστε αυτό που κάνουμε και αυτό που δεν κάνουμε, δεν είναι ούτε μερικά ούτε ολικά στατική αλλά διαρκώς μεταβαλλόμενη. "Το είμαστε" μεταβάλλεται διαρκώς από αυτό που κάνουμε και το οποίο περιλαμβάνει όλες τις διαβαθμίσεις της θετικής εξέλιξης μέχρι το τελικό φώς και την κορύφωση της εξέλιξης.
Ακόμη: Το δεύτερο σκέλος ¨"είμαστε αυτό που δεν κάνουμε έχει διττή έννοια: Ότι σταδιακά δεν κάνουμε το αρνητικό οπότε πάλι μεταβαλλόμαστε και εξελισσόμαστε απεκδυόμενοι τον κακό μας εαυτό, και η άλλη έννοια είναι ότι δεν κάνουμε τίποτα απ' όσα θα έπρεπε να κάνουμε και συνεπώς παραμένουμε στάσιμοι. Όπως βλέπεις λοιπόν, η θέση μου αυτή καλύπτει τα πάντα, μη έχοντας ανάγκη να εκτοξευθεί στο διηνεκές όπως λες με την παραλλαγή σου, αλλά απλά να κατατεθεί στο τραπέζι και όποιος θέλει ας επωφεληθεί παντοιοτρόπως.

Γράφεις: "Αυτός είναι ο πραγματικός άνθρωπος για τον Ελύτη. Αυτός που αφήνει το φως να φωτίσει το 'μαύρο' του για να φτάσει θαρραλέα στο επώδυνο 'γνώθι σ' αυτόν'."
Σ' ευχαριστώ που μου εξήγησες, τον άνθρωπο του Ελύτη, γιατί έχω και μια "δυσκαμψία αντίληψης".. Να προσθέσω όμως ότι αυτός ο άνθρωπος που αναφέρεις, είναι ο άνθρωπος της Σωκρατικής διδασκαλίας. Απλά ο νομπελίστας ποιητής, όπως έχει κάνει με ένα τεράστιο μέρος της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, τον ενέταξε και τον αφομοίωσε δημιουργικά μέσα στην ποίησή του. Συνεπώς δεν είναι ο άνθρωπος του Ελύτη. Απλά έγινε ΚΑΙ άνθρωπος του Ελύτη.

Ανώνυμος είπε...

@Μεδουσα

Τώρα τάπες σωστά, όπως έπρεπε να είχες κάνει από την αρχή λέγοντας ότι είναι η εμπειρία που εσύ βίωσες, όπως πρέπει να κάνει κάθε σχολιαστής με πνευματική αγωγή: Λέει την άποψή του και οι άλλοι βλέπουν τι καλό έχουν να κερδίσουν, να κρίνουν ή να βελτιώσουν, γιατί όπως ξέρουμε όλα τα ιστολόγια δεν είναι παιδικές χαρές για να παραδίδονται μαθήματα. Η σκέψη παράγεται εδώ, εν θερμώ και συλλογικά.
Καλή σου μέρα Μέδουσα (που στη λαϊκή λέγεται και τσούχτρα)

"Ο Παράξενος"

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Ελένη Λιντζροπούλου

Ελένη σημειώνω αυτό που έγραψες:

"Εγώ θα έλεγα πως ο άνθρωπος, αν πρέπει να φυλάγεται από κάτι, είναι από τα σχόλια που γίνονται με πρόθεση."

Πάντα θαύμαζα το στέρεο, αποσταγμένο και στοχευμένο πνεύμα σου. Έχω την εντύπωση ότι με αυτή τη φράση σου τα είπες όλα και κάλυψες το θέμα περί επαινετικών σχολίων.
Να περνάς καλά εκεί στη Μάνη με τα γεμιστά , τις σπανακόπιτες και τις πολύχρωμες δροσερές σαλάτες.

Ανώνυμος είπε...

Μέδουσα

@κ. Θεοφίλου,
νομίζω ότι ανέλυσα πολύ σύντομα την πρόταση με το ΔΕΝ και ίσως να μην έγινε όσο θα 'πρεπε αντιληπτή:
-Δεν είμαστε αυτό που κάνουμε επειδή αλλάζουμε συνεχώς και μετα-νοούμε, άρα απεκδυόμαστε τον παλιό μας εαυτό και τα λάθη μας και ντυνόμαστε νέο ένδυμα μετα-νόησης με νέα συνειδητή συμπεριφορά (στη χριστιανική πίστη η λέξη "παλιάνθρωπος" θεωρείται προσβλητική επειδή σημαίνει τον παλαιό άνθρωπο, τον μη αναγεννημένο μέσω του βαφτίσματος, που επομένως φέρει ακόμη το προπατορικό αμάρτημα-απλώς το αναφέρω σαν παράδειγμα "πνευματικής αναγέννησης" κι όχι για να μπω σε δογματικά θέματα).
-Επίσης, δεν είμαστε αυτό που δεν κάναμε, επειδή και πάλι αλλάζουμε και μετα-νοούμε και ακόμη κι αν έχει περάσει η ευκαιρία να γίνει κάτι που έπρεπε μπορούμε να βρούμε τρόπο να επανορθώσουμε με ειλικρινή διάθεση ή να μας γίνει μάθημα και να επιφυλασσόμαστε για το μέλλον.

Νομίζω ότι η διαφορά μας, δεν βρίσκεται τόσο στο αν υπάρχει το ΔΕΝ ή όχι, αλλά στο νόημα των λέξεων είμαι-γίνομαι. Εγώ θεωρώ στατικό το 'είμαι', εσείς το θεωρείτε μεταβαλλόμενο εφ' όσον εκπροσωπεί κάθε στιγμή το μονίμως μεταβαλλόμενο παρόν.
Κατάλαβα, απ' την αρχή, τη θέση σας όμως συνεχίζω να υπερασπίζομαι το 'γίνομαι' επειδή στοχοποιεί εξελικτικά το μέλλον, ενώ κάποια στιγμή το 'είμαι' μπορεί να επαναπαυτεί στις δάφνες του σε σημειωτόν βηματισμό ή όπως λέει ΚΑΙ ο Ελύτης:
«Νόμισες εσύ σταμάτησες άλλ' οι άλλοι που μάκρυναν αυτοί σε ακινητούν»
Όμως, ως γνωστόν, πολλές φορές, τα νοήματα που δίνουμε στις λέξεις εκφράζουν υποκειμενικά κριτήρια ή περιέχουν ευρύτερους γλωσσολογικούς συμβιβασμούς.

@Παράξενε,
Θεωρώ ότι έχεις δίκιο κι ότι έπρεπε να κάνω τον διαχωρισμό από την αρχή.
Επίσης, σωστά επεσήμανες ότι η μέδουσα λέγεται και τσούχτρα επειδή όταν διάλεξα αυτό το νικ είχα κι αυτή τη σημειολογική της σημασία κατά νου!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Μέδουσα
Είμαστε λοιπόναυτό που κάνουμε. Εκτός του ότι το "είμαστε" είναι διαρκώς μεταβαλλόμενο από το κάνουμε, είναι και το "γινόμαστε" κάθε φορά που "Κάνουμε". Και συνεχίζουμε να "γινόμαστε" κάθε φορά που κάνουμε. Η στατικότητα του "Είμαστε" διαρκεί μόνο μέχρι να "κάνουμε" πάλι για να "ξαναγίνουμε" κ.ο.κ. Είναι μια φιλοσοφική θέαση, στην οποία περιττεύουν οι γλωσσολογικές αναλύσεις "του είμαστε" και "του γινόμαστε", αφού στη θέση μου αυτή υπάρχουν και τα δύο σε πληρότητα κύκλου. Αν μετανιώσουμε γι αυτό που κάναμε, τότε είμαστε αυτό για το οποίο μετανοιώσαμε, ώσπου να ¨"κάνουμε" πάλι (το καλύτερο) για "να γίνουμε" και "να είμαστε" αυτό που γίναμε, ως την επόμενη φορά που "θα ξαναγίνουμε" για "να ξαναείμαστε" "αυτό που γίναμε" και πάει λέγοντας. Λυπάμαι για τη φλυαρία και την επαναληπτικότητα αλλά ήθελα να είμαι απόλυτα σαφής, αφού η άποψή σου δεν στέκεται στην ουσία, αλλά στην επιφάνεια που την εμπλέκει με την ουσία. Όσο για την "τσούχτρα" που λες στον Παράξενο, αυτή τη φορά δεν κατάφερες να τσούξεις...Ίσως μια άλλη φορά, φτάνει να έχεις την κατάλληλη και την επαρκή δόση τσουξίματος.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Μέδουσα 2

Επειδή πιάστηκες από μια αναφορά του "Παράξενου", σε μια δική μου θέση και έγινε βέβαια μια ενδιαφέρουσαν συζήτηση, όπου εξηγήθηκαν πολλά πράγματα, θα ήθελα να σου θυμίσω, ότι συνήθως οι σχολιαστές, αναφέρονται κυρίως στο θέμα της ανάρτησης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουν το δικαίωμα, σε μια ανάρτηση όπως αυτή, να μιλήσουν για την πετρελαϊκή κρίση...

Ανώνυμος είπε...

Μέδουσα

@κ. Θεοφίλου,
νόμισα ότι εσείς εγκιβωτίσατε το θέμα για το ότι σας κακομαθαίνουν και ο παράξενος σάς απάντησε και μετά σχολίασα και τα δύο.
Άλλη φορά θα προσέξω (τύποις) να επικεντρώνομαι μόνο στο θέμα και να αγνοώ τα σχόλια που ξεφεύγουν από όποιον κι αν προέρχονται!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Μέδουσα

Αγαπητή μου ΑΤΟΞΙΚΗ (προς το παρόν Μέδουσα). Δεν εγκιβώτισα κανένα θέμα. Απλά μέσα στα πλαίσια της συζήτησης για την ανάρτηση και τα όσα καλά λόγια προέκυψαν από τους σχολιαστές, έίπα στον Παράξενο ότι κάποιοι ενοχλούνται από τα καλά σχόλια και λίγο αργότερα επισήμανα ότι προσωπικά έχω πάρει τη διαδρομή μου εδώ και δεκαετίες με τους όποιους καρπούς συναπεκόμισα μέχρι τώρα και συνεπώς ήταν αδιανόητο να θέλω να "καταξιωθώ"" μέσα από τα επαινετικά σχόλια του ιστολογίου μου, εχοντας ξεπεράσει προ πολλού τις όποιες σειρήνες μαγεύουν όσους υγειώς ή άρρωστα θέλουν να επιβεβαιώνονται διαρκώς. Τα επαινετικά σχόλια λοιπόν έγιναν το κύριο θέμα συζήτησης, εκτοπίζοντας την ανάρτηση. Έτσι, ενώ το βασικό (και όχι το τύποις όπως λες) είναι να σχολιάζεται η ανάρτηση πρώτα και να επακολουθεί συζήτηση για ό,τι άλλο προκύπτει, εσύ αγνόησες εντελώς την ανάρτηση και έκανες θέμα κεντρικό ένα πλάγιο σχόλιο. Παρ' όλα αυτά, είσαι παραπάνω από ευπρόσδεκτη να σχολιάζεις ό,τι θέλεις αγνοώντας και την ανάρτηση, ή να καταθέτεις σκέψεις και θέσεις δικές σου που εσύ νομίζεις ότι πρέπει να καταθέσεις, αδιάφορα αν έχουν σχέση με την ανάρτηση ή όχι. Και μακάρι αυτά που θα πεις να έχουν μεγαλύτερο βάρος από την οποιαδήποτε ανάρτηση και να βρει πεδίο συζήτησης με τους σχολιαστές.

Και κάτι ακόμα για το θέμα συζήτησης που προηγήθηκε:
Μπορεί εσύ να επιμένεις στο "γινόμαστε" για τους λόγους που αναφέρεις, αλλά χωρίς το "είμαστε" Μέδουσά μου δεν υπάρχει "γινόμαστε" . Γι αυτό λοιπόν επειδή και το "είμαστε" και το "γινόμαστε" είναι αναπόσπαστα στοιχεία της ανθρώπινης ΖΩΗΣ και ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ Ξεκίνησα από το "Είμαστε" που είναι βασική προΥπόθεση για τα υπόλοιπα, για να εντάξω και το "γινόμαστε" μέσα στην εξέλιξη "του κάνουμε και δεν κάνουμε. Δεν κατάλαβα ποτέ αυτό το διαζευκτικό πνεύμα των Νεοελλήνων , να είναι σωστό ή τουτο ή εκείνο. Όχι. Είναι και τα δύο, το καθένα με το μερίδιο της συμμετοχής του για να απαρτίσουν το ΟΛΟΝ. Είναι δηλαδή σα να λέει κάποιος, ότι μεταξύ του πνεύματος και της ύλης, προτιμώ το πνεύμα. Μα δεν είναι δυνατόν. Πνεύμα και ύλη είναι σώμα. Μια τέτοια λοιπόν διαζευκτική θέση, έχει μόνο ένα υποκειμενικό-θεωρητικό χαρακτήρα, χωρίς καμία σύνδεση με την πράξη.
"ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ.
Πάντα κατά την άποψή μου, που δεν θέλει να επιβληθεί σε κανέναν απολύτως. Απλά αφήνω τη σκέψη μου όπως πάντα στο τραπέζι των ιδεών.

Ανώνυμος είπε...

Μέδουσα

@κ. Θεοφίλου,
πολύ σωστά το θέσατε. Δεν υπάρχει απαραίτητα διαχωρισμός. Και τα δύο έχουν τη δική τους συμμετοχή στην πορεία μας.

Όσο για το ότι ξέφυγα από την ανάρτηση και δεν της έδωσα σημασία... Κλήθηκα να δω ακριβώς αυτά τα δύο σχόλια και αυτό έκανα!

Ευχαριστώ πάντως για την αποδοχή σας έστω και ούσα παρεκλίνουσα του θέματος.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Μέδουσα

Όταν ένας διάλογος διεξέρχεται τελικά με επιτυχία ένα θέμα και καταλήγει σε συμπέρασμα, αυτό σημαίνει πνεύμα καλοπιστίας και διάθεση να έχει ο διάλογος αποτέλεσμα. Αυτό το πνεύμα λοιπόν, το μοιράζονται όλοι όσοι συμμετείχαν στον διάλογο αυτό.

Για το δεύτερο σκέλος:
Δεν σχολιάζω για το αν κλήθηκες και από ποιον για να δεις τα σχόλια, πάντως είμαι βέβαιος ότι σχολίασες με δική σου απόφαση και ευθύνη.
Για την ανάρτηση: Αν ανέφερα ότι είναι βασικό το να αναφέρεται κανείς πρώτα στην ανάρτηση και μετά ό,τι προκύψει, το ανέφερα ΜΟΝΟ επειδή εσύ είπες ότι είναι τυπικό (τύποις) ενώ είναι ουσιαστικό, θέλοντας έτσι να καταδείξω τη στοιχειώδη δεοντολογία λειτουργίας του ΚΑΘΕ ιστολογίου.
Πάντως να είσαι βέβαιη ότι δεν καίγομαι, για να...δίνουν σημασία !!! στις αναρτήσεις μου.
Λέγε ό,τι θέλεις, αρκεί να έχει περιεχόμενο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος