Δευτέρα, Απριλίου 04, 2011

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Ο ΕΦΗΒΟΣ ΚΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ

Β' Λυκείου στη Μυτιλήνη


Γράφει ο Φαίδων Θεοφίλου

Η συζήτηση ξεκίνησε από μια φωτογραφία που βρήκε ο ώριμος άντρας ανάμεσα στις σελίδες ενός βιβλίου που αναζητούσε, για να διαβάσει ξανά ένα ποίημα που του άρεσε πολύ. Η φωτογραφία έδειχνε έναν έφηβο στα μισά της δεκαετίας 60-70.

Άνοιξε λοιπόν ο άντρας τα παράθυρα της μνήμης του, βγήκε ο έφηβος ίδιος με τη φωτογραφία και στάθηκε απέναντί του κοιτώντας τον επίμονα.

-Έχεις κάτι να μου πεις; τον ρώτησε ο άντρας.

-Σαν τί να σου πω;

-Αν θέλεις να ξεδιπλώσεις κάποιες από τις θύμησές σου.

-Μα ξέρω ότι δεν σου αρέσει να αναπολείς το παρελθόν, ως παρελθόν και δεν καταδέχεσαι

νοσταλγίες , αφού θεωρείς το χρόνο της ζωής σου ενιαίο και όχι χωρισμένο σε χρονικά κουτάκια, παιδικής, εφηβικής, ανδρικής νεότητας και ωριμότητας.

Άλλωστε πολλά από αυτά που έζησες, είναι ακόμα μέσα σου σε ισχύ και σε καθορίζουν είτε ως έφηβο είτε ως άντρα. Άλλα τα απώθησες ως άχρηστα και ανενεργά στο καλάθι αχρήστων της μνήμης, όχι της δικής σου. Γενικά της μνήμης.

Άλλο τώρα, αν έπρεπε ή όχι, να κρατήσεις κάποια από αυτά που πέταξες και να πετάξεις κάποια από αυτά που κράτησες…

-Δεν μου μιλάς όμως σαν έφηβος….

-Έτσι νομίζεις. Εγώ, ως ο αγαπημένος σταθμός του ενιαίου χρόνου της ζωής σου εισέπραξα τις εμπειρίες σου, απόκτησα μεγαλύτερη θέαση στον ορίζοντα. Τώρα λοιπόν είμαι έφηβος και άντρας.

Από την άλλη σου χάρισα, τις ευαισθησίες της εφηβείας μου και παρεμβαίνω κάθε φορά που η σκέψη σου πάει να σκουριάσει , να της δώσω οξυγόνο και χρώμα.

Τώρα λοιπόν είσαι ώριμος άντρας και έφηβος…

Στο σημείο αυτό, ό άντρας, άνοιξε την πόρτα της ψυχής του και μπήκε ο έφηβος μέσα του…


22 σχόλια:

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Και στην ψυχή σου να μείνει ωραίε ώριμε άνδρα έφηβε Φαίδωνα Θεοφίλου.

Ο έφηβος εισέπραξε τις εμπειρίες κυρίως όμως απόκτησε θέαση, άπλωσε το βλέμμα στην ολοκληρωτική πρόσληψη της πραγματικότητας και όχι μόνον. Πέρασε στην υπέρβασή της. Απέκτησε φτερά, διεισδυτική ικανότητα, συμπύκνωση, στερεότητα. Τώρα πια ο έφηβος δεν αποτελεί σταθμό του ενιαίου χρόνου αλλά είναι ο ίδιος ο ταξιδιώτης σε σπάνια ενότητα αλλά και κυριαρχία στο όλον της προσωπικότητας.

Χαίρω πολύ ωραίε ώριμε άνδρα έφηβε Φαίδωνα Θεοφίλου. Χαίρω γι αυτήν την θέαση του χρόνου αλλά και την ευτυχή συνάντηση την δική σου και την δική μας με το έφηβο που άνοιξε διάπλατα την αγκαλιά του νου για να υποδεχτεί τις εμπειρίες και τις δυνατότητες του άνδρα.

Nefeli είπε...

Θαυμάσιο κείμενο Φαίδωνα. Γραμμένο εκ βαθέων με αυτονόητη απαλότητα. Η γραφή ήρθε και διατύπωσε αυτό που η ψυχή αποκατέστησε.
Την ενότητα του χρόνου και του προσώπου.

Να είσαι καλά φίλε μας. Μας πλουτίζει αυτό σου το κείμενο.

fotis sxoliastis είπε...

Φαιδωνα,απο οτι βλεπω τοτε επρεπε τα κοριτσια να <> στα ποδια σου.
Αλλα η ουσια ειναι Η ΕΦΗΒΙΑ να διατηρειτε παντα και συ την διατηρεις,εμπλουτισμενη φυσικα τωρα με την εμπειρια και την ωριμοτητα.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Big Mama

Aγαπητή Mama, Σ έυχαριστώ για το σχόλιό σου και την άποψή σου που πιάνει το σφυγμό του κειμένου και το αναλύει με τρόπο ευθύ και σαφή.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Nefeli

Νεφέλη σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Τα κείμενα, ανθίζουν, όταν οι αναγνώστες τους βρίσκουν ότι έχουν να πουν κάτι ενδιαφέρον.
Και, ναί, "Η ενότητα χρόνου και προσώπου", Νεφέλη.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ fotis sxoliastis
Φώτη σ' ευχαριστώ. Να προσθέσω ακόμη, ότι πέραν αυτών που επισήμανες, το κείμενο θέλοντας να καταργήσει τα κλισέ των αναπολήσεων και της αποσπασματικής παρελθοντολογίας, αναγνωρίζει μόνο τον ενιαίο χρόνο στην ηλικιακή διαδρομή.

Ελένη Λιντζαροπούλου ΙΙ είπε...

πολύ όμορφη και ατίθαση η όψη του νέου… και όταν αυτή η αδρή εφηβική αρρενωπότητα γλυκάθηκε από την σοφία και την γνώση έγινε ο ποιητής και άνθρωπος Φαίδωνας Θεοφίλου

ώριμος άνδρας και έφηβος μα πάντα ωραίος

κυρίως όμως αρνητής του πιο επικίνδυνου ψυχικού θανάτου, της νοσταλγίας

όποιος νοσταλγεί το παρελθόν χάνει το τώρα…

και όπως λέει ένα τραγούδι που αγαπώ «εγώ το μέλλον νοσταλγώ»

Filiki Etaireia blog είπε...

Φαιδωνα καλο σου μεσημερι.

WIND OF CHANGE είπε...

Είναι από τις ελάχιστες φορές που ο ποιητής μας δίνει μια εικόνα από τα χρόνια της παιδικής του ηλικίας, πράγμα που μας δίνει μεγάλη χαρά γιατί μέσα από αυτή την ανάρτηση μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω τον έφηβο Φαίδωνα Θεοφίλου μέσα από την υπέροχη φωτογραφία.

Είναι μια στιγμή για τον ποιητή όταν το χθες συναντά το τώρα, σαν μια μηχανή του χρόνου και τα συναισθήματα πρωτόγνωρα, η εφηβεία και η ορμή της νιότης συναντά την ωριμότητα.
Ο έφηβος του χθες μπορεί να αισθάνεται υπερήφανος διότι στην πορεία του στο χρόνο έμεινε πιστός σε αρχές και αξίες εξυψώνοντας με την καλλιέργεια του πνεύματος τον ίδιο τον άνθρωπο.
Τα χρόνια μπορεί να πέρασαν από τη στιγμή της λήψης της φωτογραφίας, ο ποιητής Φαίδων Θεοφίλου όμως εξακολουθεί να παραμένει ένας αιώνιος έφηβος και αυτό που λέω δεν αποτελεί σχήμα λόγου αλλά τεκμηριώνεται μέσα από το αξιόλογο έργο του μέσα από το οποίο κάθε άνθρωπος ανεξαρτήτου ηλικίας μπορεί να οδηγηθεί σε μοναδικά μονοπάτια σκέψης χωρίς ποτέ ο ίδιος ο ποιητής να κατευθύνει τη σκέψη του αναγνώστη αλλά να του διεγείρει τη σκέψη.
Όσο αφορά το σχόλιο του φίλου foti sxoliasti θα ήθελα να πω ότι συμφωνώ απόλυτα και επαυξάνω.

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Να λοιπὀν που ο Εφηβος δεν εχει να ζηλέψει τίποτα από την γοητεία της ωριμότητας ,γιαί η γοητεια πραβγαίνει στην ελκυστικοτητα με την φρεσκάδα.Και τα δυο αγγίζονται κα ακκίζονται σαν ο ένας να μην θέλει τίποτα από τον άλλον.Και εκεί που κάνουν ,τάχαμ,ό,τι διαφωνούν μπαίνει το χέρι του ενός μέσα στου άλλου και ποιούν,Στη βαση των χεριών εἰναι η ψυχη.
Αυτη που δεν γερναει ποτε και μονο να υποκρινεται ξέρει οτι δήθεν
δεν μπορει να ερωτευεται η ωριμότητα.


Υ.Γ.Φαίδωνα,δυστυχως δεν θα ερθω στην Ελλαδα,προεκυψε ενα σοβαρο προβλημα.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@zaxari axni

"όποιος νοσταλγεί το παρελθόν χάνει το τώρα…"""

Το κείμενο καλή μου φίλη, έχει σα σκοπό να αναδείξει τον ΕΝΙΑΙΟ ΗΛΙΚΙΑΚΟ ΧΡΟΝΟ, όπου μέσα του είναι όλα. Συνεπώς είναι περιττή η νοσταλγία και κάθε αποσπασματικότητα του χρόνου που κατηγοριοποιείται σε χρονικά κουτάκια, (παιδική ηλικία, εφηβική κ.λ.π.). Όλα είναι μέσα μας, κατά το κείμενο και μπορούμε να τα ζούμε όποτε και όπως μπορούμε.
Σ' ευχαριστώ για την προσέγγισή σου

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ fotis 856
Να 'σαι καλά Φώτη μου. Επίσης

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@WIND OF CHANGE
Φίλε μου σ΄ευχαριστώ για τα καλά και φιλικά σου λόγια, καθώς και τις αναφορές σου στο έργο μου, που μοιάζουν σαν ενός κριτικού που πείστηκε απ' αυτό.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος Δαρσινός
Σπυρέτο μου τοποθέτησες πολύ παραστατικά με το δικό σου μοναδικό τρόπο, τον ενιαίο ηλικιακό χρόνο.
Να 'σαι καλά.

Υ.Γ.
Πολύ λυπάμαι που δεν θα έρθετε στην Ελλάδα. Εύχομαι τουλάχιστον το πρόβλημα να λυθεί άμεσα και αποτελεσματικά.

οινοχόος είπε...

Αλήθεια ρε Φαιδωνα ,ησουνα και πολυ ομορφοπαιδο.Αν πηγαίναμε στο ιδιο Γυμνάσιο τότε θα ζηταγα απο τους γονεις μου να μετακομισουμε,γιατι δεν θα σταύρωνα γκόμενα σε ακτίνα 20 χιλιομέτρων γύρω απο σένα.Ησουνα και ποιητής.Αντε να σε ανταγωνισθώ τοτε και τωρα . Ευτυχως που τωρα ειμαι μακριά ,στο Τενεσι, και ρίχνω καμιά πετονιά.Θα μου πεις τι πιάνω ?ψάρια του γλυκού νερού.
Ας ειναι καλά όμως ο θεός του "ΚΑΦΕΝΙΟΥ""που τον μεθάω και μου φέρνει κάτι αγγελούδια,μα κατι αγγελουδια που γλυφεις [μόνο] τα δάχτυλά σου.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος Δαρσινός/ Αρχιοινοχόος

Σπυρέτο μου ηρέμησε. Δεν είναι έτσι τα πράγματα. Στα μισά της δεκαετίας του 60-70 ήμασταν δυναμικοί στις τέχνες και στα γράμματα αλλά συνεσταλμένοι στις σχέσεις.
Εσύ με τη δραστηριότητά σου... την τωρινή, αποδεικνύεις στην πράξη το νόημα-πρόταση του κειμένου, για τον ενιαίο χρόνο της ηλικίας. Για την ταύτιση χρόνου και προσώπου.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Να λοιπόν γιατί προτιμώ εσάς τους δυο εκλεκτούς κυρίους και φίλους για παρέα...

Είστε και ωραίοι και αληθινοί.

Να είστε πάντα τα αγαπημένα ομορφόπαιδα του Καφενείου φίλοι μου καλοί και αγαπημένοι.

Καλό ξημέρωμα.

ΥΓ... κ. Σπύρο υποψιάζομαι ότι ο φίλος μας ήταν "παλιόπαιδο" τότε... εμπρηστής. Ξέρετε εσείς από αυτά. Της ίδιας ούγιας είστε.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Σπύρος/Big Mama

Ηρεμήστε...Ξεφεύγετε....

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Το Καφενείο μας μεθά Φαίδωνα και ξεφεύγουμε.

Και όπως είπε και ο Αδάμ στο θεό του Καφενείου: δεν φταίω εγώ, οι παρέες που μου έφερες να κάνω φταίνε!!!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Βig Mama

Αχ αυτός ο Αδάμ που έγινε Σπυρέτος....Όλους θα τους στείλει στην πιο όμορφη κόλαση...

σπυρέτος ....λοιπόν είπε...

Να δητε λοιπόν που στο τελος ,γιά όλα θα φταίει αυτός ο Σπυρέτος που ο φουκαράς δεν ειναι τιποτα αλλο παρά ένας αθώος ζηλιάρης που παριστάνει το μουρντάρη γιά να μην ξεβάψει η ούγια του.
Μόνο ο θεος του "καφενειου"με καταλαβαίνει εμενα .

Νίκος Πετρόχειλος είπε...

"Εγώ, ως ο αγαπημένος σταθμός του ενιαίου χρόνου της ζωής σου εισέπραξα τις εμπειρίες σου, απόκτησα μεγαλύτερη θέαση στον ορίζοντα. Τώρα λοιπόν είμαι έφηβος και άντρας. Από την άλλη σου χάρισα, τις ευαισθησίες της εφηβείας μου και παρεμβαίνω κάθε φορά που η σκέψη σου πάει να σκουριάσει , να της δώσω οξυγόνο και χρώμα. Τώρα λοιπόν είσαι ώριμος άντρας και έφηβος… Στο σημείο αυτό, ό άντρας, άνοιξε την πόρτα της ψυχής του και μπήκε ο έφηβος μέσα του… "

Όσα υπογράμμισα είναι από τα πιο δυνατά κομμάτια που έχω διαβάσει στη ζωή μου!
Η συγχώνευση του έφηβου μέσα στον άντρα, και αντίστροφα. Η ουσιαστική μέθεξη των προσώπων, ο τέλειος εναρμονισμός, η άψογη ενεργοποίηση των αψύχων, ο άντρας που δεν θα γεράσει ποτέ, μια και εμβολιάζεται ακατάπαυστα από τον καραδοκούντα έφηβο. Τι ωραία σκέψη, τι ποιητική έκφραση, τι νοηματική εμψύχωση. Ζεις άφοβα, γιατί ανανεώνεσαι άψογα, γιατί ο θάνατος της ψυχής σου σε έχει λησμονήσει... Καλότυχη λησμονιά, καλότυχο το άλογο που το ιππεύει ο Αντώνιος (Σαίξπηρ) και πάντα υπάρχει η σφριγηλή αναζωογόνηση στο ρέον αίμα σου.
Ζήσε, Φαίδωνα, για να σκέπτεσαι και να γράφεις. Είναι η επιταγή του εφήβου σου, του κάθε εφήβου που όλοι κλείνουμε μέσα μας, αλλά ποτέ δεν φυλλομετρήσαμε τις σελίδες του βιβλίου που θα μας τον φέρουν στην επιφάνεια....
Ν.Π.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος