Δευτέρα, Φεβρουαρίου 07, 2011

ΛΕΞΕΙΣ ΛΑΜΠΗΔΟΝΕΣ

ΕΜΒΟΛΙΜΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ
ΣΤΗ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ, "ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ

Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου

Όταν οι λέξεις πάρουν τη θέση τους στο καλό ποιητικό σώμα, θέλουν να λαμπυρίζουν την αυτονομία τους αλλά ταυτόχρονα να συνεισφέρουν τη συνεκτικότητά τους στην ισχυρή δομή του ποιήματος.

Υπήρξαν βέβαια λέξεις που ξεχώρισαν από το ποίημα και έμειναν άφθαρτες στον αιώνα. Δεν είναι που πρόδωσαν το σώμα του ποιήματος. Απλά, η αυτονομία τους ήταν μεγαλύτερη από την προσφορά τους στη συνεκτικότητα του σώματος. Όμως και πάλι το ποίημα κουβαλούσαν μέσα στην αφθαρσία τους και αυτό δόξαζαν.

Οι λέξεις, συνηθίζουν να ακκίζονται ερωτικά με τα χείλη εκείνων που τις εκφέρουν απαγγελτικά.

Λέξεις ανοιχτόχρωμες, σαν τις αισθήσεις,

σκούρες για να δίνουν αξία στις αποχρώσεις,

θαμπές για να κρύβουν ό,τι υπονοούν,

λέξεις γυαλιστερές σαν βότσαλα που τα ‘βρεξε το κύμα,

λέξεις κυματιστές που παίζουν σαν άρπα τις χορδές των αισθημάτων,

λέξεις που απλώνουν τα δάχτυλα σαν τη αφή,

ορμητικές λέξεις σαν σφαίρες που ενεργοποιούν νέες πηγές σκέψης

στον ανθρώπινο Νου ή ενεργοποιούν τις παλιές.

Λέξεις που διαβαθμίζουν τις αισθήσεις και τις έννοιες σε μια μουσική ανάπτυξη.

Λέξεις που φωτίζουν τα γήινα και υποψιάζονται τα άγνωστα.

Λέξεις που με τη δύναμη της μυστικής ροής τους αποτυπώνουν μιαν «άλλη» ζωή, όπου η «αδυναμία» θα είναι δύναμη και το πρόσωπο της ομορφιάς δεν θα γερνά.

Λέξεις που, από τη Σαπφώ μέχρι σήμερα «την ομορφιά διακονούν» και αρνούνται την ανθρώπινη μοίρα, που οι Θεοί εκλαμβάνουν ως «Ύβρη».

Λέξεις που, από τον Ευριπίδη ως το Ρήγα κι από τον Ρήγα ως σήμερα, φλέγονται για Δικαιοσύνη και Ελευθερία.

Λέξεις που οπλίζουν τα όνειρα.

Λέξεις που φλερτάρουν με το αδύνατο και συλλυπούνται το θάνατο.

Έτσι λοιπόν οι λέξεις, μπαίνουν στη σειρά σαν τις νότες που διαλέγει

ο ποιητής-μουσικός, για να πλέξουν τον ιστό της δημιουργίας

και να γίνουν ποίημα…


*Από τη συλλογή: "ΚΕΙΜΕΝΑ ΜΙΚΡΑ ΣΑΝ ΜΕΓΑΛΑ"



15 σχόλια:

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Ωδή στις λέξεις, ωδή στην ίδια την πολυσημία της ποίησης το κείμενό σου Φαίδωνα μα και ποιητική ερμηνεία της δύναμης του δημιουργού, της όσμωσης ανάμεσα στα υλικά που συνέχουν το ποίημα. Το κείμενο σου αποκαλύπτει με απαλότητα μα και ορμή την αιωνιότητα του Λόγου. Με πήρε μαγικά από το χέρι, σ’ ευχαριστώ.

Un par de neuronas... είπε...

Λέξεις με ζωή για την ζωή μας...

Ευχαριστώ, φίλε. Είναι πολύ ωραία ανάγνωση.

Μία αγκαλιά με άρωμα άνοιξη...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Big Mama
Χαίρομαι που σου άρεσε το κείμενο καιεπέδρασε μέσα σου απ' όσα καταλαβαίνω από αυτά που γράφεις.
Στην πραγματικότητα είναι ένα απλό κείμενο, μια ποιητική αφήγηση.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Veronica
"Λέξεις με ζωή για τη ζωή μας"...
Ναι Βερόνικα. Εσύ το βλέπεις από άλλη πλευρά και είναι καλό ένα κείμενο να έχει πολλές πλευρές. Χάρηκα που ευχαριστήθηκες την ανάγνωση και σ' ευχαριστώ για την αγκαλιά με το άρωμα της άνοιξης που την έφερες πιο γρήγορα...
Φιλιά από την Αθήνα

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Φαίδωνα ,χθες βράδυ γύρισα και βρήκα "λέξεις λαμπηδόνες στο τραπέζι"
Τώρα τι να τις κάνω έτσι που φιρφιρίζουν ?
Θα τις βάλω γύρω γύρω στο νου και τη ψυχή μου να με φωτίζουν στα ταξίδια μου.....
Θαυμάσιος ύμνος στις λέξεις φίλε μου.
Είσαι Υπέροχος !!!

Σπυρος Δαρσινός είπε...

BIG MAMA
Οση ευχαρίστηση δίνουν οι θαυμάσιες αναρτήσεις του Φαίδωνα δίνουν και τα σχόλιά σας.
Ωραίο πράγμα να νιώθεις πέρα γιά πέρα την "μαγικότητα"του λόγου.
Εκτός από την ηδονή γίνεσαι
σύν-τεχνος της κτισματικής δημιουργίας.

σπυρος είπε...

Φαίδωνα,ξεχασα να σου πως στην Φλόριντα που είμουνα συνάντησα
εντελως τυχαία έναν Ελληνα που είχε διαβάσει τον "ΤΡΟΦΙΜΟ"Του άρεσαι πολύ.
Του ειπα ότι σε γνωριζω προσωπικά
και μου είπε να σε συγχαρώ εκ μερους του.Δεν έχει διαδιχτυακή συνδεση.Ειναι μηχανολόγος

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Σπύρος Δαρσινός

Σπυρέτο μου επίτηδες άφησα τόσες μέρες τις Λαμπηδόνες λέξεις" πάνω στο τραπέζι με τη σκέψη να τις έβρισκες κι εσύ, όταν θα γύριζες από την Καλιφόρνια. Φαίνεται πως είχα δίκιο, αφού σου άρεσαν.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος Δαρσινός

Πολύ καλό νέο αυτό που μου έφερες από τη Φλόριντα και τον Έλληνα μηχανολόγο. Χαίρομαι που το βιβλίο μου ο "Τρόφιμος" έφτασε τόσο μακριά... Αλλά κυρίως θεωρώ σημαντικό ότι ο "Τρόφιμος" αρέσει σε ανθρώπους διαφορετικών ηλικιών,διαφορετικών φύλων, διαφορετικής κουλτούρας, διαφορετικής νοοτροπίας και ιδιοσυγκρασίας....
Σ' ευχαριστώ πολύ για την είδηση καθώς και τον ευγενικό μηχανολόγο για το μήνυμά του.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Καλώς τον κ. Σπύρο μας...

Καλέ μας φίλε, σ' ευχαριστώ για τον γλυκό σου λόγο... σαν το κρασί είναι κι αυτός που μας κερνάς. Πολύ όμορφη η επισήμανση σου και εξίσου ποιητική, δικαιώνει τον μεγάλο λόγο: «Ποιητής δεν είναι αυτός που εμπνέεται αλλά αυτός που εμπνέει.» και ο Φαίδωνας μας εμπνέει, μας τροφοδοτεί και σκέψεις και λόγο… σκάει ο Χάρος σαν μας ανταμώνει όλους μαζί εδώ στο Καφενείο. Θεούς, ποιητές… ευτυχείς, λυπημένους και πότες (που λέει και το τραγούδι).

σπυρος δαρσινός είπε...

A A BIG MAMA
Η πολλή ταπεινοφροσύνη είναι εξ'ίσου άδικη όσο και ο κομπασμός.
Οι μεγάλοι ποιητές προτιμούν και εκτιμούν διαλόγους του ύψους τους.
Και ο φίλος μας ο Φαίδων θελει σπαθιά να διασταυρώνονται στην όμορφη αυτή εξάσκηση της ποίησης.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
κ. Σπύρο μας, καμία ταπεινοφροσύνη. Αποτύπωση της πραγματικότητας κάνω. Αν το κείμενο της ανάρτησης δεν εμπνέει… πώς θα έχουμε εμπνευσμένα σχόλια; Εξάλλου, αυτό δεν μας είπατε κι εσείς; Μετέχουμε της τέχνης… Μην διαφωνήσουμε γι αυτά που συμφωνούμε.

Σας φιλώ.

Σπυρος είπε...

Εντάξει,Εντάξει,BIG MAMA,απλά πιστεύω πως ο εμπνεσμένος άνθρωπος
είναι σαν το φυτίλι που και σβησμένο έχει μέσα του τη φλόγα.
Ετσι και το πλησιάσει ένα αλλο αναμένο φυτίλι ανάβει αμέσως και βγάζει έξω την ολοδική του φλόγα.

Ανώνυμος είπε...

τελικά οι λέξεις υπηρετούν την ποίηση
ή
η ποίηση τις λέξεις...

όπως και να χει.. ανεκτίμιτη
η αξία τους!!! υπέροχο κείμενο!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Ανώνυμος

Σ' ευχαριστώ φίλε Ανώνυμε. Η γνώμη σου μέσα από την ανωνυμία έχει ξεχωριστή σημασία.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος