Παρασκευή, Ιανουαρίου 14, 2011

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ 5

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ: ΕΛΕΝΗ ΛΙΝΤΖΑΡΟΠΟΥΛΟΥ


Εδώ θα αναρτώ πότε-πότε ποιήματα φίλων που θα επιλέγω προσωπικά. Έτσι ώστε να παρουσιάζω τις πιο καλές στιγμές από το έργο τους, αλλά και να συστεγαζόμαστε σε μια καλή παρέα που δεν τελειώνει. .Οι πολύ γνωστοί και υπερβολικά προβεβλημένοι ποιητές, είναι, υποθέτω, παρόντες σε κάθε σπίτι και σε κάθε πολιτιστικό κέντρο των Δήμων που προγραμματίζει εκδηλώσεις μόνο με τους πολύ προβεβλημένους, «όχι εν ζωή» ποιητές , αφού μόνον αυτούς γνωρίζουν... Εγώ θα σας γνωρίζω τους φίλους μου ποιητές που θεωρώ εξαιρετικούς και είτε μοιραστήκαμε ένα μέρος της ζωής μας είτε τους θεωρώ φίλους μου (χωρίς να είναι) επειδή η ποιότητα της ποίησής τους μας φέρνει κοντά. .
Με ενδιαφέρουν οι ποιητές και η ποίηση που γράφεται σήμερα, αφού ο δρόμος για ΣΥΝΕΧΕΙΑ πρέπει να είναι ανοιχτός και οι σημερινοί ποιητές να έχουν παντού παρουσία. Όλα αυτά βέβαια, χωρίς να παραγνωρίζω τα σπουδαία έργα και τους ποιητές του παρελθόντος, αλλά επειδή πιστεύω ότι οι σύγχρονοι ζώντες ποιητές, είναι παραγνωρισμένοι από τη σημερινή πραγματικότητα, από τους ελλειμματικούς ιθύνοντες κάθε πολιτιστικού τομέα και φυσικά από τα Μ.Μ.Ε. που αγνοούν την ύπαρξη της ποιητικής τέχνης. Αλλά και για ένα άλλο λόγο: Είναι πολύ ενδιαφέρον να ακούμε τους ποιητές που εκφράζουν ΚΑΙ την εποχή μας.
Φυσικά, αν μου επιτρέπετε, θα είμαι κι εγώ παρών στην παρέα των φίλων, και με δικά μου ποιήματα, και όσοι πιστοί προσέλθετε.

ΕΛΕΝΗ ΛΙΝΤΖΑΡΟΠΟΥΛΟΥ

Η Ελένη Λιντζαροπούλου, πέρα από τον ισχυρό πνευματικό της οπλισμό,
διαθέτει και ένα ισχυρό ποιητικό ταλέντο. Ικανότατη κεντήτρα των αισθημάτων.
Το κέντημά της αυτό, γίνεται παράθυρο με θέα
στα «εντός» και τα «εκτός» του ανθρώπινου κόσμου.
Ο «Θεός στο καφενείο» αισθάνεται ιδιαίτερη ικανοποίηση, που έχει την ευκαιρία να παρουσιάσει μια γεύση από την ποίησή της ΚΑΙ ως πρόβλεψη για την βέβαιη εξέλιξη και καθιέρωσή της, στον ανηφορικό και ασκητικό δρόμο της ποίησης.

Φαίδων Θεοφίλου

******

ΧΟΥΣ ΕΙ
Στη Σία

Τώρα με το χώμα αγγίζω τα κόκαλά σου.

Ξαπλώνω πάνω του.

Κρύβω το πρόσωπο μου στις μικρές του λακκούβες.

Σε μυρίζω.

Ξεσκίζω με τα νύχια την κοιλιά μου.

Σου στέλνω υπόγεια τις οσμές μου.

Σε έχω εκεί.

Σαν να με βόλευε ο θάνατός σου.

Έτσι δεν θα αλλάζεις πια.

Δεν θα σε ψάχνω να σε καταλάβω.

Θα είσαι αυτή που θέλω.

Δεν θα μπορείς να διαμαρτυρηθείς.

Να πεις: δεν είμαι έτσι εγώ.

Δεν θα μπορείς να με κουράζεις άλλο.

Τι ωραία που διευκολύνει ο θάνατος τα πράγματα.

Έτσι θα κλαίω από δω και μπρος για σένα.

Δίκαιο.

Ζωντανή όταν ήσουν έκλαιγες εσύ για μένα.



ΜΙΚΡΗ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

Η νύχτα παίρνει το πανωφόρι της στο χέρι .

Στα σκοτεινά μας συντροφεύει.

Έτοιμη πάντα να καταλάβει.

Υπομονετική.

Περιθάλπει
τους απεγνωσμένους.

Συμπονετική σαν πόρνη.

Γεμάτη έναστρα αισθήματα.

Φιλόξενη,

σαν άνδρας μόνος

σε καλύβα ψηλά στο βουνό.

Ελεεί στα κρυφά

και κλαίει όταν δεν πρέπει.

ΘΕΑ ΣΕ ΦΟΝΤΟ ΛΑΔΙ


Σαν όλα τα φιλιά τους να διαχέονταν

σε απειράριθμα χρώματα δια παντός.


Έτσι όπως σ’ έναν καφέ

ή στον συγχρονισμό φωνής και εικόνας.

Οι σιωπές εναλλάσσονταν με τους ήχους.

Τίποτα δεν εξετάστηκε.

Αεικίνητα χέρια

Αποσταγμένες λέξεις

Απύθμενα βλέμματα

Αμοιβαίοι φόβοι.

Προσέγγιση κυτταρική

Οι ουρανίσκοι μόνον έδειξαν

αξιοσημείωτη φλυαρία.

Μπορούσαν.

Έτσι είναι αυτοί,

φανερώνουν ακόμη και αυτά

που θά ‘θελαν να κρυφτούν.

Όπως στα βρέφη.

Δια στόματος η πρώτη γνώση του κόσμου.

Αρχέγονη.


*****

Η Ελένη Λιντζαροπούλου γεννήθηκε στην Νίκαια του Πειραιά το 1962. Σπούδασε Θεολογία, Θεατρική Εμψύχωση, Δημόσιες Σχέσεις & Διοίκηση στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας.

Εργάστηκε ως εμψυχώτρια Θεατρικού Παιχνιδιού και είναι υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων στον Δήμο Κορυδαλλού.

Στο πλαίσιο της ακαδημαϊκής έρευνας, ασχολήθηκε με την ανίχνευση των θρησκευτικών και χριστολογικών στοιχείων στο έργο σύγχρονων Ελλήνων ποιητών και συνέγραψε δύο εργασίες: «Δ.Π.Παπαδίτσας “Εν Πάτμω” - Θρησκευτικό συναίσθημα και Αποκαλυπτικό μήνυμα.» και «“Συντροφεύοντας τις ακριβές μας αμφιβολίες, …” Χριστολογικά και θρησκευτικά στοιχεία στο έργο του Μανόλη Αναγνωστάκη.».

Έχει διασκευάσει θεατρικά έργα και παραμύθια για παιδιά, και περιστασιακά ασχολείται με την λογοτεχνική κριτική.

Yπό έκδοση είναι δύο παιδικά βιβλία: «Ο Βασίλης κι ο Αι-Βασίλης» και «Ματωμένος Γάμος του F.G.Lorca διασκευή για παιδιά», μία ποιητική συλλογή: «Ο Νους των Αισθημάτων» και μια συλλογή μικρών κειμένων με τον τίτλο: «Κείμενα Μικρά σχεδόν Ανήλικα.

******

Ο ζωγραφικός πίνακας είναι του Σαράντη Καραβούζη



15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ποίηση ώριμη γεμάτη χυμούς. Συγχαρητήρια στην ποιήτρια και στο Καφενείο για αυτή την πλούσια ποιητική κυψέλη.

" Ο Παράξενος"

WIND OF CHANGE είπε...

Πολύ σωστά αναφέρεις Φαίδωνα ότι ο δρόμος της ποίησης είναι ανηφορικός και ασκητικός, είναι όμως ένας δρόμος που οδηγεί σε ανώτερα επίπεδα πνευματικότητας, ακριβώς αυτό το δρόμο ακολούθησαν και οι Άγιοι μας , φτάνοντας στο απόλυτο σημείο πνευματικότητας και μέσα από αυτό πέρασαν στην αθανασία.
Ο Φαίδων Θεοφίλου αγκαλιάζοντας το έργο άλλων αξιόλογων δημιουργών αλλά όχι γνωστών στο ευρύ κοινό, δείχνει το δρόμο, ότι ο χώρος της ποίησης δεν είναι ένα κτήμα λίγων και προβεβλημένων και κατασκευασμένων πολλές φορές από τα ΜΜΕ, αλλά είναι ένα πεδίο πνευματικότητας που όλοι έχουν χώρο.
Το αληθινό νόημα της ποίησης δεν βρίσκεται στην επιφάνεια αλλά στο βάθος. Δυστυχώς όμως την εποχή που διανύουμε λίγοι είναι εκείνοι που βλέπουν το βάθος των πραγμάτων.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Φαίδωνα σ' ευχαριστώ.

Το να παίρνω καλές κριτικές για τα ποιήματά μου είναι σαφώς κάτι ευχάριστο...

Το να επιλέγει και να παρουσιάζει ποιήματά μου όμως ένας καταξιωμένος ποιητής είναι δώρο ζωής και μεγάλη τιμή η οποία περιβάλλεται με ακόμη περισσότερη ζεστασιά επειδή ο χώρος που πρωτοπαρουσιάζονται - έξω από τα ιστολόγιά μου - είναι εδώ, στο Καφενείο.


Παράξενε, κάνατε ποδαρικό... ευχαριστώ και χαίρομαι.

Un par de neuronas... είπε...

Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική, ούτε θέλω να είμαι, όταν πρόκειται για τους φίλους μου.
Και εαν ήθελα πραγματικά να είμαι επικριτικοί, θα είμουνα με το καλό, και θα μπορούσε μόνο να πω όμορφα πράγματα, τόσο όμορφα όσο κάθε στίχο από τα ποιήματα της Έλενης. Για μένα είναι εξαιρετικά ποιήματα και μου αφήνουν γεμάτη συναισθήματα, όπως αυτό το κομάτι:

Έτσι όπως σ’ έναν καφέ
ή στον συγχρονισμό φωνής και εικόνας.
Οι σιωπές εναλλάσσονταν με τους ήχους.

Πολλά φιλιά για την φιλή μου Έλενη και στον ιδιοκτήτης του καφενίου.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ O Παράξενος
Παράξενε ευτυχώς που υπάρχει τέτοιο ποιητικό μέλι διαθέσιμο για να φτιαχτεί η ποιητική κυψέλη....

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@WIND OF CHANGE

Ωραία τα λες φίλε μου για τον ανηφορικό και ασκητικό δρόμο της ποίησης. Τα βασικα ΚΟΙΝΑ χαρακτηριστικά στοιχεία των ποιητών και των Αγίων είναι:
α) ότι και οι δύο είναι ταμένοι σε ένα δρόμο, (διαφορετικό βέβαια ο καθένας)
καιΒ) Η άσκηση.
Ο Άγιος προσπαθεί να "φτάσει" με την προσευχή. Ο Ποιητής με τη πνευματική δημιουργία..

Όσο για το ότι αγκαλιάζω το έργο άλλων δημιουργών, δεν μου χρωστούν όμως αυτοί, αλλά εγώ που γεύομαι το μέλι τους...

Γράφεις:
""ότι ο χώρος της ποίησης δεν είναι ένα κτήμα λίγων και προβεβλημένων και κατασκευασμένων πολλές φορές από τα ΜΜΕ, αλλά είναι ένα πεδίο πνευματικότητας που όλοι έχουν χώρο.'''

Με χαρά θα συμφωνήσω με την εύστοχη επισήμανσή σου φίλε μου.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Αγαπητέ WIND OF CHANGE, χαίρομαι βαθειά που η ανάρτηση που με αφορά αποτέλεσε αφορμή για τις τόσο ουσιαστικές τοποθετήσεις σου αλλά και για διάλογο επί της ουσίας. Θα συμφωνήσω κι εγώ μαζί σου, λέγοντας ότι: Αν έμαθα κάτι πολύτιμο από την επικοινωνία μου με τον ποιητή Φαίδωνα Θεοφίλου, επικοινωνία που αποτελεί για μένα και μαθητεία, είναι ότι στην ποίηση υπάρχει χώρος για όλους.

Σπυρος Δαρσινός είπε...

στο πρωτο ποιημα η δραματοποιηση του εγωτισμού που επιβάλλει και μεσα στην ανυπαρξία.Δινεται ολοκληρος ,ειωθός στη ζωή και στο θανατο σε κατι που δεν ειχε ποτέ και ούτε του άξιζε να το έχει.

2ο ποιήμα:Μιά πανέμορφη ποιητική εικονα με τη νυχτα να ξεναγεί έμπλεη και με απειρη κατανοητικοτητα τα συναισθήματα στη διέξοδο του έναστρου ονείρου.

3ο ποιημα: ο ερωτας στην αγνοτερη πρωτογέννεια με τις αισθήσεις κυρίαρχες ,επαφικές ηνιοχες,συνουσιόδεις .Πριν η εκφραστικη περιττοτητα παρεμβληθει στις αφες της αισθησιακής αμεσότητας.

Κυρια Ελένη,υπεροχα ποιήματα.
Φαίδωνα ,λούζω με κρασί τα ποιήματά σου και των φίλων σου ,τα πίνω και μεθώ.

Σπυρος Δ. είπε...

κυρία Ελενη ,πριν από λιγες ωρες εστειλα ενα σχόλιο με λίγα λογια για την εξαισια ποιησή σας,και ξεχασα να πω ότι ειδα και την φωτογραφια σας με την γατούλα στον αριστερό ωμο σας.Εκτος λοιπόν από σπουδαία ποιήτρια έχετε και μιά πολλή γοητευτική παρουσία.
Πως να το κάνουμε,πρέπει να λέγονται κι αυτά,

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος Δαρσινός
Σπυρέτο μου όχι τα ποιήματα των φίλων μου αλλά τα ποιήματα των φίλων μας, αφού κι εσύ είσαι ποιητής και μάλιστα με σένα εγκαινίασα "τα ποιήματα των φίλων"
και κάποια στιγμή θα επανέλθουμε στα "Ποιήματα του Τενεσή"

Σπύρος Δαρσινός είπε...

Σε παρακαλώ Φαίδωνα να μην αναρτήσεις κάτι δικό μου.
Εκείνο που διαβάζω από σας με γεμίζει.

Χθες τρόμαξα να μωρώσω τον τρίχρονο εγγονό μου.
Είχε βάλει το προσωπάκι του στο χαλί και έκλαιγε επειδή έσπασε
τα γυαλιά μου.

"Mr Darsinos πως θα ζήσει αύριο σε μιά κοινωνία που δεν κλαίει? μου παραπονιέται η αμερικάνα νύφη μου.
Αυτά τα λάθη κάνω και δεν θα μου τον ξάναφέρει στο σπίτι μου.



.Γ.τον λένε κα Σπύρο

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Κύριε Σπύρο μου, τι χαρά να διαβάζω τα σχόλιά σας για τα ποιήματά μου… πράγματι αντιλαμβάνεστε λεπτότατες αποχρώσεις της σκέψης μου και, πάντα ποιητικά και με βαθειά σοφία, φτάνετε στην ουσία.
Είναι σπουδαίο που γειτνιάζουν πια τα κείμενά μας στο Καφενείο και στις επιλογές του οικοδεσπότη μας. Να είστε καλά… να μας κερνάτε το γλυκό κρασί της σκέψης σας και … τις ευγενικές σας φιλοφρονήσεις. Είστε θαυμάσιος κόφτης… πώς μπορώ να το αρνηθώ… Σας ευχαριστώ πολύ.

Σπυρος είπε...

Τώρα με το καινούριο σημα της Ν.Δ
η Ελλαδα θα δει μέρες οικονομικής άνθισης και ευημερίας.Και αναρωτιόμουν ποιός να ητανε ο λογος που φτασαμε στον πατο.Το σήμα ,ναι το σήμα είναι ο οδηγός

κοκκινη κορδελα είπε...

Σε αυτη την αναρτηση βαζω σελιδοδεικτη. Ειναι υπεροχη γιατι ειναι αληθινη. Ισως να ειναι υπεροχη γιατι την καταλαβα..δεν ξερω τι ειναι υπεροχο κάθε φορά για τους ανθρωπους. Αυτο μονο που ξερω ειναι οτι αν εισαι ανιδιοτελης πομπος κι ο απεναντι σου αννιδιοτελης δεκτης τοτε η συμφωνια σας θα βγαλει καρπους Συναισθησης. Χαιρετω με τιμη και περιμενω πότε θ'αναρτησεις κι αλλα ποιηματα της.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ κόκκινη κορδέλα

Χαίρομαι που σου άρεσε και σε άγγιξε βαθιά η ποίηση της Ελένης Λιντζαροπούλου, στην οποία αναφέρομαι στο προλογικό μου σημείωμα. Και χαίρομαι ακόμη γιατί βρισκουν απήχηση οι επιλογές μου και στο χώρο των καλλιτεχνών -ποιητών.

Με την παρακάτω φράση σου βάζεις το σωστό καπάκι στο σχόλιό σου:

"""Αυτο μονο που ξερω ειναι οτι αν εισαι ανιδιοτελης πομπος κι ο απεναντι σου αννιδιοτελης δεκτης τοτε η συμφωνια σας θα βγαλει καρπους Συναισθησης."""

Αυτό ακριβώς το ήθος υπηρετεί το ιστολόγιο "Ο Θεός στο καφενείο" και θέλω να πιστεύω ότι αυτό και εκφράζει.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος