Διονύσης ΚαρατζάςΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΔΥΝΑΤΟΥ
Όταν ήμουν στον πλανήτη Γη, ζούσε ένας που ήθελε να γίνει πλούσιος,
να έχει τα πιο πολλά απ’ όλους.
Ένα βράδυ, κάνοντας τους υπολογισμούς του αυτός ο πονηρός,
άπληστος και άχρηστος άνθρωπος, νόμισε πως τα κατάφερε.
Βγήκε στη γειτονιά ανεμίζοντας ένα μαντήλι με χρήματα
και προσκαλούσε όλους στη γιορτή του.
Κανείς δεν του αποκρίθηκε. Άλλωστε με κανέναν δεν είχε φιλία.
Όλοι όμως θυμούνται πως τα χαράματα,
μόλις τέλειωσαν μια φωτισμένη νύχτα γιορτάζοντας αγάπες,
τον βρήκαν γερασμένο, μόνον του να ψάχνει για μπογιές.
Από τότε πάλευε ν’ αλλάξει τα χρήματα με χρώματα
και πάντοτε του έβγαιναν σκοτάδια.
Ξαναλέω ό,τι μου είχε πει κάποτε η αλεπού:
«Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά».
Να το θυμάστε.
********************************************************
Ο πίνακας είναι του Αναστάση Στρατουδάκη
10 σχόλια:
K. Kαρατζάς πολύ ωραίο κείμενο και με το μαθηματάκι του.
Είναι μεγάλη σοφία «Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά». Το πρόβλημα είναι ότι οι τυφλές καρδιές αδικούν και πεθαίνουν τους άλλους γύρω τους, και αν στη συνέχεια ξεχνάνε όμως, το κακό έχει γίνει και οι άλλοι δεν ξεχνάμε.
Ίσως, ως τιμωρία πρέπει να ζούν στην μοναξιά για πάντα;
Γιατί οι κακές ενέργειες δεν πρέπει να τιμωρούνται;
Για μένα, η συγχώρεση, όταν η δράση γίνεται επίτηδες, δεν πρέπει να υπάρχει.
Σκλιρή; όχι, κουρασμένη.
Φιλάκια πολλά.
Τα εξήγησα καλά;
Τι απίστευτες αφορμές για σκέψη δίνει εδώ και τόσα χρόνια ο Μικρός Πρίγκιπας...
"Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά"...
και την ποιητική θέαση της φτώχειας των ανθρώπων...
"Από τότε πάλευε ν’ αλλάξει τα χρήματα με χρώματα
και πάντοτε του έβγαιναν σκοτάδια."
Αληθώς σας το λέω με συγκινήσατε.
Ένα μικρό απόσπασμα από την ποίηση του Διονύση Καρατζά, για σας κύριε Θεοφίλου και για την υπέροχη φίλη Veronica Marca που τόσο σπουδαία ανέλυσε το ερέθισμα που μας δώσατε.
Τα σέβη μου.
L.E.
"Επείγον" Τώρα θέλω να 'ρθεις/ που έρχονται τα θαύματα,/ να δεις πως γερνάνε τα πουλιά με δανεικά φτερά/ και πως παλιώνουν τα νερά στα ξένα χώματα/ και πως μαραίνομαι κι εγώ σαν πέφτω σ' άδεια χέρια.
Διονύσης Καρατζάς
“Απ’ το μισό παράθυρο”
@Veronica
Βερόνικα εξαιρετική η ανάλυσή σου στα ελληνικά! ΄Μπράβο! Μεγάλη πρόοδος στη γλώσσα και ωραία σκέψη.
Χαιρομαι που σε έχουμε φίλη στο "Καφενείο" που επισκέπτεται και ο Θεός...
@Lost even
Έτσι είναι αγαπητή μου. Οι μεγάλοι συγγραφείς όπως ο Εξυπερύ, (που κατοικεί μόνιμα στην καρδιά μας) τροφοδοτούν και εμπνέουν τους επόμενους. Ευχαριστώ θερμά για τους θαυμάσιους πραγματικά στίχους του φίλου μου Διονύση.
Αγαπητέ Φαίδωνα, μια και βγήκα από το καβούκι μου, είπα να περάσω και από δω… όχι πως δεν είχα διαβάσει και απολαύσει την ανάρτησή σας… τις σκέψεις του Διονύση Καρατζά, το υπέροχο εικαστικό, τα θαυμάσια σχόλια…
Τα είχα διαβάσει… παρακολουθώ όλες τις αναρτήσεις των διαδικτυακών φίλων… τις δικές σας της Βερονικούλας και κάποιων ελαχίστων ακόμη. Έχω όμως λίγη ανάγκη σιωπής… αυτό τον καιρό.
Ελπίζω ότι θα με συγχωρείτε αν λείπω συχνά από τα σχόλια… να ξέρετε ότι δεν θα λείπω από το Καφενείο…
Γι αυτό… φρόνημα. Μην λερώνετε πολλά ποτήρια και… όπως πάντα οι σκέψεις τακτοποιημένες πάνω στο τραπέζι.
Σας φιλώ όλους και σας ευχαριστώ για την ζεστασιά και τη φιλία.
«Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά».
Να το θυμάστε.
«Το πρόβλημα είναι ότι οι τυφλές καρδιές αδικούν και πεθαίνουν τους άλλους γύρω τους.»
«… μαραίνομαι κι εγώ σαν πέφτω σ' άδεια χέρια»
@
Βερόνικα… νομίζω ότι θα αρχίσεις να παραδίδεις μαθήματα ελληνικών και κυρίως μαθήματα σαφούς διατύπωσης της σκέψης στην γλώσσα μας. Μπράβο κοριτσάκι μου.
@
lost even, καλώς ήρθες στο Καφενείο… εξαίρετη η είσοδός σου. Σ’ ευχαριστούμε για τα καλούδια που έφερες ως εδώ. Να περάσεις καλά με τους εκλεκτούς φίλους.
Αγαπητέ Φαίδωνα, μια και βγήκα από το καβούκι μου, είπα να περάσω και από δω… όχι πως δεν είχα διαβάσει και απολαύσει την ανάρτησή σας… τις σκέψεις του Διονύση Καρατζά, το υπέροχο εικαστικό, τα θαυμάσια σχόλια…
Τα είχα διαβάσει… παρακολουθώ όλες τις αναρτήσεις των διαδικτυακών φίλων… τις δικές σας της Βερονικούλας και κάποιων ελαχίστων ακόμη. Έχω όμως λίγη ανάγκη σιωπής… αυτό τον καιρό.
Ελπίζω ότι θα με συγχωρείτε αν λείπω συχνά από τα σχόλια… να ξέρετε ότι δεν θα λείπω από το Καφενείο…
Γι αυτό… φρόνημα. Μην λερώνετε πολλά ποτήρια και… όπως πάντα οι σκέψεις τακτοποιημένες πάνω στο τραπέζι.
Σας φιλώ όλους και σας ευχαριστώ για την ζεστασιά και τη φιλία.
«Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά».
Να το θυμάστε.
«Το πρόβλημα είναι ότι οι τυφλές καρδιές αδικούν και πεθαίνουν τους άλλους γύρω τους.»
«… μαραίνομαι κι εγώ σαν πέφτω σ' άδεια χέρια»
@
Βερόνικα… νομίζω ότι θα αρχίσεις να παραδίδεις μαθήματα ελληνικών και κυρίως μαθήματα σαφούς διατύπωσης της σκέψης στην γλώσσα μας. Μπράβο κοριτσάκι μου.
@
lost even, καλώς ήρθες στο Καφενείο… εξαίρετη η είσοδός σου. Σ’ ευχαριστούμε για τα καλούδια που έφερες ως εδώ. Να περάσεις καλά με τους εκλεκτούς φίλους.
@
lost even, καλώς ήρθες στο Καφενείο… εξαίρετη η είσοδός σου. Σ’ ευχαριστούμε για τα καλούδια που έφερες ως εδώ. Να περάσεις καλά με τους εκλεκτούς φίλους.
@
Βερόνικα… νομίζω ότι θα αρχίσεις να παραδίδεις μαθήματα ελληνικών και κυρίως μαθήματα σαφούς διατύπωσης της σκέψης στην γλώσσα μας. Μπράβο κοριτσάκι μου.
Αγαπητέ Φαίδωνα, μια και βγήκα από το καβούκι μου, είπα να περάσω και από δω… όχι πως δεν είχα διαβάσει και απολαύσει την ανάρτησή σας… τις σκέψεις του Διονύση Καρατζά, το υπέροχο εικαστικό, τα θαυμάσια σχόλια…
Τα είχα διαβάσει… παρακολουθώ όλες τις αναρτήσεις των διαδικτυακών φίλων… τις δικές σας της Βερονικούλας και κάποιων ελαχίστων ακόμη. Έχω όμως λίγη ανάγκη σιωπής… αυτό τον καιρό.
Ελπίζω ότι θα με συγχωρείτε αν λείπω συχνά από τα σχόλια… να ξέρετε ότι δεν θα λείπω από το Καφενείο…
Γι αυτό… φρόνημα. Μην λερώνετε πολλά ποτήρια και… όπως πάντα οι σκέψεις τακτοποιημένες πάνω στο τραπέζι.
Σας φιλώ όλους και σας ευχαριστώ για την ζεστασιά και τη φιλία.
«Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά».
Να το θυμάστε.
«Το πρόβλημα είναι ότι οι τυφλές καρδιές αδικούν και πεθαίνουν τους άλλους γύρω τους.»
«… μαραίνομαι κι εγώ σαν πέφτω σ' άδεια χέρια»
Πολύ όμορφο και διδακτικό!!!!
Δημοσίευση σχολίου