σαν πράσινο φύλλο,
σαν αναστάσιμο πουλί αποδημητικό
να συναντήσω αυτό το ατίθασο αεράκι
που κάποτε περιέβαλλε το σώμα μου.
Τις λέξεις που φύτεψα
να τσιμπολογήσω διακριτικά,
έτσι, χωρίς συναίσθηση πως πάλι
στον ίδιο κύκλο ξαναμπαίνω...
*Φαίδωνα Θεοφίλου: Από τον κύκλο της κοντινής ξαδέλφης
Φωτό: Φ. Θεοφίλου
Φωτό: Φ. Θεοφίλου
12 σχόλια:
Νιώθω σαν να μου τελείωσαν οι λέξεις Φαίδωνα… μ’ αυτή τη γλυκιά ανάμνηση του μέλλοντος να απλώνεται στο ποίημά σας… αυτή τη χαρμολύπη και… συγχωρήστε με, μ’ έναν κόμπο στο λαιμό μου.
Θαυμάσιο.
Να είστε καλά.
Πανέμορφο ποίημα Φαίδωνα.
Μου αρέσει τόσο που θέλω κι εγώ να τσιμπολογήσω μαζί σου όταν ξανάρθεις
θέλω στον ίδιο κύκλο κι εγώ να ξαναμπω...
Αν μπορώ να το αναρτήσω αυτό το ποίημα στην ιστοσελίδα της Διασπορικής πες μου, θα μου άρεζε πολύ.
Ιάκωβος
@Big Mama
Χαίρομαι που η ποίηση, μας επιτρέπει μια ξεχωριστή επικοινωνία.
@Ιάκωβος Γαριβάλδης
Αφού νιώθεις έτσι όπως λες με το ποίημα, είναι γιατί το ποίημα μας κουβαλά μέσα του...΄Η το κουβαλάμε εμείς μέσα μας.
Όσο για την αναδημοσίευση ασφαλώς και μπορείς.
Λυτρωτική ευχή να ξανάρθω σαν πράσινο φύλλο, αν και κρατώ μια επιφύλαξη...μήπως υπάρχει και η δυστυχία των πράσινων φύλλων και δεν την ξέρουμε;...κι αν υπάρχει έχει τουλάχιστον αυτή την αίσθηση της ελαφριάς πτώσης ενός κίτρινου φύλλου, που φαντάζει ανώδυνη μπροστά το "πέσιμο" του ανθρώπινου κορμιού;
Όμως για το χάδι του ατίθασου αγεριού δεν έχω καμιά επιφύλαξη .Είναι τόσο όμορφη αυτή η αίσθηση..της παραδίδεσαι σχεδόν παρά τη θέλησή σου κι αν τύχει και περπατάς καλοκαίρι σε δρομάκια νεκροταφείου, σε γεμίζει ξαφνικά ενοχές που μπορεί το φλεγόμενο κορμί σου να χαίρεται αυτό το ατίθασο αεράκι.
Αν και όλες τις επιφυλάξεις και τους φόβους τους εκφράζεις τόσο δυνατά στους τελευταίους στίχους... έτσι χωρίς συναίσθηση πως πάλι στον ίδιο κύκλο ξαναμπαίνω...
Ευλογημένη άγνοια; ...κατάρα; ..Μα πως θα μπορούσαμε να βγούμε για πάντα από τον κύκλο;
Όσο για τις λέξεις που φύτεψες..Αυτόν τον καιρό επαναλαμβάνω συνεχώς την ερώτηση: "Θα πάνε όλα καλά Μάριε;.." από το διήγημά σου ο Στελάρας στο βιβλίο Νοστάνθη.
Θα πάνε όλα καλά Μάριε; Πόσες φορές εν μέσω μικρών "τυφώνων" το μόνο που επιθυμούμε ν' ακούσουμε είναι η διαβεβαίωση..."Σίγουρα όλα θα πάνε καλά" Με την ευκαιρία αυτή θέλω να σου πω πως τα διηγήματα του βιβλίου Νοστάνθη είναι πολύ δυνατά.
Αλήθεια τι σημαίνει Νοστάνθη;
@Ροβίνα Άλμπα
Έκανες πολλές και ενδιαφέρουσες σκέψεις που γέννησαν και συναισθήματα, ανεφερόμενη στο ποίημα της ανάρτησης.
Για τα διηγήματα της "Νοστάνθης" που διάβασες, χαίρομαι που βρήκαν πεδίο δράσης μέσα σου.
Όσο για το "Νοστάνθη" σημαίνει τα άνθη που προέρχονται από τα συναισθήματα του "Νόστου". Όπου νόστος= Νοσταλγία, λαχτάρα επιστροφής στο γενέθλιο τόπο. Πιθανόν το όνομα αυτό να χρησιμοποιείται και σε κάποια γωνιά της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας.
Με αυτό το ποίημα είπες αυτά που πολλές φορές αισθάνομαι αλλά δεν μπορώ να τα πω.
Τώρα νιώθω σα να έφτιαξες ένα σπιτάκι που μέσα του χωρούν και οι δικές μου σκέψεις, τα συναισθήματα, η ζωή μου όπως την πορεύομαι. Αυτή η ποίηση κάνει τα αισθήματα μου να σκέπτονται.
Έρρωσο
"Ο Παράξενος"
Και πάλι στο ίδιο κύκλο, τον κύκλο της ζωής η τον κύκλο της αγάπης;
Ή είναι η φύση που μας κάνει να ξάναερωτευτούμε κάθε μέρα το πρόσωπο που αγαπάμε;
Φιλάκια πολλά, φίλε μου.
@Παράξενος
Παράξενε, έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον τα όσα λες μετά την ανάγνωση. Πραγματικά χαίρομαι αν συμβαίνουν όλ' αυτά.
@Βερόνικα
Είναι ο κύκλος της ζωής και του θανάτου καλή μου φίλη.
"Θα ξανάρθω κάποιαν άνοιξη"
η υπόσχεση και μόνο
που μας δίνει κουράγιο
να συνεχίσουμε...
Πανέμορφο!
@Ανώνυμος
Αγαπητέ/η φίλε/η χαίρομαι που δίνει, όπως λες κουράγιο το ποίημα για τη συνέχεια, απ' όποια σκοπιά κι αν το βλέπεις. Σ' ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου