Φαίδωνα Θεοφίλου
Οι Θεοί έφυγαν
και μας άφησαν
μια μοναξιά να λάμπει.
Τα νησιά,
εικονίσματα της άνοιξης
με τα χρώματα να ριγούν
και τα αισθήματα ν’ ανθίζουν.
Το φως,
θα σβήσει σε λίγο
στην Ωραία Πύλη των οριζόντων.
και μας άφησαν
μια μοναξιά να λάμπει.
Τα νησιά,
εικονίσματα της άνοιξης
με τα χρώματα να ριγούν
και τα αισθήματα ν’ ανθίζουν.
Το φως,
θα σβήσει σε λίγο
στην Ωραία Πύλη των οριζόντων.
Ο πίνακας είναι του Αντώνη Ζένιου
25 σχόλια:
"Τα νησιά,
εικονίσματα της άνοιξης"
Απίστευτο...
Καλό βραδυ Φαίδωνα
Ισόβια εξόριστη στη σιγαλιά του Χρόνου... ετσι νιώθω όταν
μ' αγκαλιάζει η αλήθεια λέξεων σαν των δικών σας.
Όμορφο βράδυ εύχομαι ολόψυχα.!
@Ελίτσα
Εσύ Ελίτσα μου προέρχεσαι από ένα... μεγάλο εικόνισμα..
Να 'σαι καλά συμπατριώτισα.
Καλό ξημέρωμα
@ΑΕΡΙΚΟ
Καλή μου φίλη σ' ευχαριστώ. Χαίρομαι που οι στίχοι μου σου αφήνουν κάτι. Άλλωστε έχεις κι εσύ τόσα ποιητικά κοιτάσματα μέσα σου.
Καλό ξημέρωμα
Στίχοι μεσίστιοι...
Να αποτυπώνουν πλήρως την εποχή. Όχι την εποχή του ετήσιου κύκλου αλλά την εποχή που συμπυκνώνεται στη μεγάλη στιγμή που γεννιέται ένας στίχος.
Στίχοι με ελαφρό κυματισμό και βουβό κραδασμό. Από κείνους που σε αρπάζουν από το κέντρο της ψυχής σου με μιας.
Σαν να κοιτώ τη θάλασσα που φεύγει κι εκείνη να μου απαγγέλει με τα ωραία της σύμφωνα «θα ξανάρθω» και όλο να φεύγει και πιο μακριά και όλο να φεύγει.
Στίχοι που γέννησαν μέσα μου σιωπή.
Το ποίημά σας Φαίδωνα, με άφησε για ώρα άφωνη.
@Big Mama
Mama, ξετυλίγεις όσα "έπαιξαν" μέσα σου, διαβάζοντας τους στίχους. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να λέει κάποιος το πως κάποιοι στίχοι λειτούργησαν μέσα του! Έτσι μαθαίνει κι ο ποιητής.
Σ' ευχαριστώ
Οι μεσίστιοι στίχοι σου Φαίδωνα υψωσαν τη μισή μου καρδιά σε ρέμβη και την άλλη μισή την άκουσα να διαμαρτύρεται...Η μοναξιά που άφησαν οι Θεοί δεν λάμπει, κομματιάζει οδυνηρά, τα ανοιξιάτικα νησιά δεν μπορούν να καλύψουν το κόκκινο χρώμα του αίματος στην άσφαλτο και τα χρώματα των τελευταίων βλεμμάτων ανθρώπων που πεθαίνουν ο καθένας με τον τρόπο του.Θα μου πεις δεν μπορεί ο άνθρωπος να κοιτάζει παντού ανά πάσα στιγμή..είναι σαν να ζητάω από κάθε ποίημα να μην λείπει η κραυγή του πόνου, του αδικαίωτου αγώνα, ο τρόμος ότι παίζουμε σε στημένα παιχνίδια, είναι γιατί αναζητώ με δίψα τη σπίθα που θα διατρέξει τα μυαλά όλων των ανθρώπων , θα τα φωτίσει και ξαφνικά διαβάζοντας τέτοια ποιήματα δεν θα αντέχουν τίποτα άλλο παρά μόνο την ομορφιά και θα χαράξουν καινούργιους δρόμους και θα μπει μέσα μας η επιθυμία να γίνουμε άξιοι υιοί του ανθρώπου.
@Ροβίνα
Ροβίνα, "η μοναξιά που λάμπει" ,΄λάμπει μόνο την απουσία των θεών που έφυγαν. Ως φράση περιέχει δύο έννοιες, διαφορετικές μεταξύ τους: Τη μοναξιά, και τη λάμψη. Δηλαδή την απώλεια που λάμπει και αυτό καθιστά τη μοναξιά ακόμα πιο οδυνηρή. Στη δική μου ποίηση θα βρεις υπαινιγμούς, όχι κραυγές και κυρίως τη συγκεκριμένη θέαση του συγκεκριμένου ποιητή, που μπορεί να σου ταιριάζει, μπορεί και όχι κι αυτό είναι απολύτως φυσικό. Πάντως ένας αναγνώστης της ποίησης συνήθως διαβάζει ένα ποίημα για να δει ποια είναι η θέαση του ποιητή, δηλαδ΄΄η ενός άλλου ανθρώπου αφού δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Η περίπτωση κατά την οποία ένας αναγνώστης αναζητά στην ποίηση να βρει πράγματα που να ενισχύουν και να υπηρετούν τις δικές ιδέες και τη δική του θέαση , είναι μια αναζήτηση ταύτισης και παρηγορίας.
Στίχοι
αντίδωρα που μπαίνουν στο αίμα σου να φέρουν γαλήνη
Εικόνες
κατεβασμένες από τις χάντρες του
ρίγους
Λειτουργεία
γιά την χειροτόνηση του Ανθρώπου στη μέση Του Φωτός.
Τι θα κάνω με σένα βρε Φαίδωνα που βάλθηκες να μου πετάξεις τα φάρμακα από το ντουλάπι.
BIG MAMA
Τό σχόλιό σας είναι πήδακας θαυμάσιας ποίησης !!!
[Αγάπη που έχω στα όμορφα σχόλια....
Τ'ανεβαίνω σαν σκάλες γύρω γύρω απο την ανάρτηση}
...Και σίγουρα αναζητώ παρηγορία στους ποιητές και στα ποιήματα και είναι διακαής ο πόθος μου για τόπους κοινής θέασης της ζωής.Αλλά μου αρέσουν και οι διαφορικές όψεις που πλουτίζουν το τοπίο.
@Σπύρος
Φίλε μου, το πιο ωραίο απ' όλα είναι ότι εσύ έγραψες σχόλιο που είναι στίχοι και μάλιστα καλύτεροι από τους δικούς μου. Κράτησε λοιπόν το σχόλιό σου ως ποίημα.
Αυτή είναι η ομορφιά της επικοινωνίας.
Όσο για τα φάρμακα, ξέρω ότι για σένα η ποίηση είναι το πιο δυνατό φάρμακο απ' όσα έχεις στο ντουλάπι.
@
κ. Σπύρο μας, σας ευχαριστώ. Αμοιβαία η αγάπη μας στα όμορφα σχόλια…
Τι όμορφα και ποιητικά που οδηγείτε όμως το νου μας να τα εκτιμήσει…
Μας ανεβάζουν ναι, από τα βάθη ως τα κορυφαία σημεία της ανάρτησης.
Να είστε καλά να μας κερνάτε τις όμορφες σκέψεις σας.
απώλεια...
ποιά μοναξιά άραγε απ' αυτή
να είναι πιο μεγάλη ;;
Φαίδωνα , αυτή η δόνηση των εικόνων του νου, ένοιωσα να σμίγει τον τρεμάμενο ατομικό φόβο με τον συλλογικό … Κάτι σαν στιγμιαία λευτεριά από τη συναίσθηση μιας βαθειάς (μισής) Αλήθειας.
Υπέροχο και καθαρό.
@Ανώνυμος
Έτσι είναι Ανώνυμε. Δεν υπάρχει πιο άγρια μοναξιά από την απώλεια.
@Ζωγραφόπουλος
Πολύ ενδιαφέροντα τα όσα είπες ότι εισέπραξες, αφού και ο ανανώστης δημιουργεί με την άποψή του πάνω στη δημιουργία. Σ'ευχαριστώ Κώστα.
Γι'αυτό σου λέω ανώνυμε[η]
γράψε τ'όνομά σου.Είναι ένα βήμα έξω από τη μοναξιά σου.
Η απώλεια είναι κενό που γεμίζει με την ελικρίνεια της κίνησης.
Να μην υπερβάλλουμε Φαίδωνα,να μην υπερβάλλουμε.Όχι και το σχόλιό μου καλύτερο από τους μεσίστιους στίχους σου ?
Γιά μένα ήταν πιό εύκολο να χορέψω στη μουσική σου.
Τέτοια ανοιχτή πάντως αναφορά ,σαν τη δική σου,την κάνουν μόνο μεγάλοι και ωραίοι ποιητές.
Κατά τις έξη το απόγευμα θα φάμε
με τρεις φίλους -και τις γυναίκες μας -σε οικείο εστιατόριο.
Μετά απο τα δυό πρώτα μας ποτήρια Θα τους διαβάσω 3-4 ποιήματά σου από την "ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΜΗΘΥΜΝΑΣ"
Γιά να γίνουν πιό γευστικά όλα τ'άλλα μας ποτήρια.Η Ποίηση είναι αδερφή της μέθης.
@Σπύρος
Σ' ευχαριστώ Σπυρέτο μου που θα μέ έχεις μαζί σας στη παρέα. Πολύ όμορφο αυτό να με φιλοξενήσεις μέσω των ποιημάτων μου στην όμορφή σας ομήγυρη! Βάλε κι ένα ποτήρι δίπλα σου για μένα. Θα είμαι νοερά μαζί σας.
Στη υγειά όλων σας!
Φαίδωνα
Και βέβαια θά χω γεμάτο δίπλα το ποτήρι σου
Και θα το στραγγίξω μάλιστα κανά δυό φορές ,κι'αν μου θυμώσει γυναίκα μου-που όλο με αγριοκοιτάει όταν πίνω -θα της πω ότι είναι γιά σένα.
Υπέροχοι στοίχοι που συνθέτουν ένα πίνακα με τα στοιχεία της φύσης να κυριαρχούν και τα συναισθήματα να εναλλάσσονται. Στοίχοι που σε καθηλώνουν και σε γαληνεύουν συνάμα.
Τι πάει να πει 21 σχόλια.Ακου 21 σχόλια.Πρωτα πρώτα οι μεσίστιες εικόνες είναι 7 :
1τη] "η μοναξιά που λάμπει"
2ρη]τα νησιά,
3τη]τα εικονίσματα της άνοιξης
4τη]τα χρώματα που ριγούν
5τη]τα αισθήματα που ανθίζουν
6τη]το φως αναμένο στην πύλη των
οριζόντων
7]το φως σβητό στην πύλη των
οριζόντων.
Ξέρετε τι είναι να έχεις 7 εικόνες
με 36 λέξεις-πινελιές ?????
Διαλλέξτε την εικόνα και δώστε στις γωνίες της Τέσσερα φιλιά[σχόλια.
Εγώ εδωσα κιόλας 5 φιλιά [σχόλια]στα "χρώματα που ριγούν"
Το παραπανήσιο είναι στο δικό μου ρίγος.
@Σπύρος
Σπυρέτο μου τα φιλιά -σχόλια γίνονται πανιά για να ταξιδέψει το ποίημα μαζίτους στην ομορφιά του άγνωστου και του απρόβλεπτου. Ακόμα:
Η μετάγγιση των φιλιών-σχολίων στο ποίημα και του ποιήματος σ' αυτά, ζυμώνει μια ψυχική ευφορία.
Σ' ευχαριστώ.
@
Αγαπημένοι μου φίλοι, Φαίδωνα και κ. Σπύρο. Έχει μια γλύκα να διαβάζω τα σχόλιά σας...
Σας καλησπερίζω... χτες ήταν η παγκόσμια ημέρα της ποίησης. Τι όμορφα που πέρασε για μας εδώ στο Καφενείο;
Χωρίς λόγια.
Μόνο με ποίηση.
Να είστε καλά και οι δυο. Σας απολαμβάνω σαν κρυφακούω τις ωραίες κουβέντες σας.
"Αφήνω τη στεριά
και υπερίπταμαι σε απόσταση σεβασμού
από το ύψος του Ικαρου
που μου κεντάει τα νύχια.
Κάτω μου οι πτυχές της θάλασσας
να μεγαλώνουν και να μικραίνουν
καταπώς το Αιγαίο τανύζει το σώμα του"
Φ.Θεοφίλου, από την
"ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗς ΜΗΘΥΜΝΑΣ"
Υπέροχοι στίχοι !!!!
Τους διαβάζω στις στιγμές που μου επιτίθενται.Και ημερεύουν.
Δημοσίευση σχολίου