Κυριακή, Φεβρουαρίου 07, 2010

ΕΝΑΣ ΑΓΡΟΤΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΠΟΙΗΣΗ

Μάλιστα. Ένας αγρότης γράφει ποίηση.
Όχι μεγαλοαγρότης σαν αυτούς που κλείνουν τις εθνικές οδούς και λένε θέλουμε τα λεφτά εδώ και τώρα. Ένας απλός αγρότης που κατοικεί μόνιμα σ’ ένα ορεινό χωριό 1000 κατοίκων της Λέσβου. Ένα αγρότης που γράφει ποίηση, επιβεβαιώνοντας έτσι
ότι άλλο πράγμα η μόρφωση και άλλο η ψυχική καλλιέργεια.
Όταν η γνώση και η μόρφωση δεν επιδρούν και δεν διαμορφώνουν το ήθος εκείνου που σπούδασε, αλλά αποτελούν ένα αποθηκευμένο υλικό πληροφοριών στο ταξινομητήριο που λέγεται εγκέφαλος, τότε αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι καλλιεργημένοι. Μάλιστα συχνά παρατηρούμε στη ζωή μας, πολυπτυχιούχους που δρουν και συμπεριφέρονται ως πιράνχας χωρίς φραγμούς και όρια. Τι τους έδωσε τότε η μόρφωση;
Από την άλλη δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις ανθρώπων με βασική εκπαίδευση που αυτομορφώνονται, επιλέγοντας τη γνώση που ταιριάζει στη κλίση τους. Σ΄αυτούς επιδρά η γνώση, γιατί διαθέτουν εύφορη ψυχή και πνεύμα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι καλλιεργημένοι. Και πολλές φορές νομίζουμε ότι είναι υψηλής μόρφωσης άνθρωποι.
Είναι που το ήθος και η εσωτερική τους καλλιέργεια υπερκαλύπτουν την έλλειψη των σπουδών.
Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι και ο σημερινός αγρότης-ποιητής. Διαβάστε λοιπόν
.





Λίγο πριν χειμωνιάσει

Του Δημήτρη Σαχτούρη


Πεσμένα φύλλα παντού.
Μελαγχολικά , ανικανοποίητα
για τη δροσιά που δεν δώσανε
και την ισκιάδα που δεν κάνανε.
Εικόνες και σημάδια να ξεθωριάζουν
σιγά- σιγά στο μυαλό
και να τρυπώνουν στα θολάμια της ψυχής
απ’ το καλοκαίρι που δεν προλάβαμε.
Φθορά, σκόνη και παρακμή,
κι ο σινόπωρος .
Βολβοί λουφιασμένοι
μήνες ολόκληρους στο καυτό χώμα
με την πρώτη ψιχάλα, βελόνες αμέτρητες
να τρυπάνε τη φλούδα της γης
και να καρφώνονται στους ιστούς των αιώνων.

Οκτώβρης 2009


Ο Δημήτρης Σαχτούρης γεννήθηκε το 1954 στο χωριό Άγρα της Λέσβου.
Ένας άνθρωπος με δίψα για μάθηση και μεγάλη αγάπη για την ποίηση.
Τα χρόνια εκείνα το να σπουδάσει κάποιος και ιδιαίτερα ένα παιδί από
ένα ορεινό χωριό, όπως είναι η Άγρα ήταν μεγάλη πολυτέλεια, πρόσβαση
σε ανώτερες σπουδές είχαν όσοι διέθεταν οικονομική δυνατότητα, αλλά
πέρα από αυτό και η νοοτροπία που επικρατούσε εκείνα τα χρόνια με τους
γονείς να θέλουν τα παιδιά τους στα χωράφια.
Έτσι ο Δημήτρης Σαχτούρης τελειώνοντας το δημοτικό, έμεινε στο χωριό
του και σήμερα ασκεί το επάγγελμα του αγρότη. Έχει μια θαυμάσια οικογένεια και δυο υπέροχα παιδιά.

*Ευχαριστώ τον φίλο Παναγιώτη Ιντζιρτζή που μου έδωσε το ποίημα και τα στοιχεία.







26 σχόλια:

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Φαίδωνα και φίλοι όλοι
επιτρέψτε μου να σας πω πως η ανάρτηση αυτή με αγγιάζει πολύ.
Γιατί,πριν φύγω για έξω είχα χρόνια αγαπητικιά τη γη και δεν ντρέπομαι να σας πω πως όταν ο πατέρας μου έσπερνε δίπλα μου την σποριά και εγω καμάτευα με τα άλογα έκανα μουσική το φρούστ φρούστ του καρπού που έφευγε από τη χούφτα του και έρωτα το γύρισμα της γης απ'το ινί να αγκαλιάσει τον καρπό .Αλλο πράγμα σας λέω η σχέση με τη γη και την ανοιχτή φύση !!!!!
Πράγματι Φαίδωνα η μόρφωση με την ψυχική καλλιέργεια,που αναφέρεις στην εισαγωγή, δεν είναι απαραιτήτως συνδεδεμένα μεταξύ τους.Κατα τη γνωμη μου , η ψυχικη καλλιέργεια έχει πιό στενή σχέση με την γνώση ,οπως οι ανοιχτοί πόροι της γης με την βροχή.Αντίθετα ,η γνώση με την μόρφωση είναι οπως τα φτερά με το πέταγμα,μπορει να έχεις φτερά[μορφωση]και να μην πετάς και να πετάς χωρίς φτερά,εξαρτάται από που παίρνεις την ορμή,αν την παίρνεις από τον υπολογισμένο βηματισμό της ύπαρξής σου το πολύ πολύ να πας σταθερά στο σκοπό σου
Αν την πάρεις από το λόγο της ύπαρξή σου πετάς πέρα και πάνω από τον δικό σου[μόνο]σκοπό.
Θα επανέλθω όμως για το όμορφο ποίημα του αγρότη Δημήτρη Σαχτούρη.

Και που εισαι ΦΑΙΔΩΝΑ
Αν ο Δημήτρης ηταν στα μπλοκα με το μεγάλο του τρακτερ ,είναι δυό φορές ποιητής,μία γιατί αυτός με τα χέρια του και η "ΨΙΧΑΛΑ" με το δροσερό της χάδι φτιάξαν το ψωμί των σπιτιων του κόσμου ,και μία γιατί με τον αγώνα του σφίγγει στη μέγγενη τους άκαρπους μεσάζοντες του κόσμου.
Ανοιξαν τα μπλόκα,αλλα για πρώτη φορά μίλησαν οι κρατικοί υπεύθηνοι για μελλοντικές θεσμικές αλλαγες στον αγροτικό τομέα.

Dennis Kontarinis είπε...

Υποκλίνομαι φίλε Φαίδωνα σε έναν τέτοιο αγρότη. Ο Δημ. Σαχτούρης απέδειξε ότι το ταλέντο, η ψυχή, η δύναμη της λογοτεχνικής προσφοράς δεν χρειάζονται σπουδές. Και με μιά αξίνα στο χέρι μπορείς να προσφέρεις στον άνθρωπο.
Ντένης

Αστοριανή είπε...

Φαίδων μου, αυτό είναι!
Η καλλιέργεια της ψυχής να ξεχυλίζει από την καρδιά...
Τί όμορφο ποίημα!
Εύγε του!

Και αν θέλεις, μου διευκρινίζεις, ο κ. Παναγιώτης... είναι από την Πάτρα, δημοσιογράφος και ποιητής, περισσότερο σατυρικός, απ' ότι θυμάμαι?

Αν, ναι, πες του τα χαιρετίσματα!
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα
αστοριανή,
ΝΥ

Κώστας Ζωγραφόπουλος είπε...

Αγαπητέ Φαίδωνα, αν και δεν σε γνωρίζω θα ήθελα να σου πω ευχαριστώ για την ωραία γέφυρα που έφτιαξε η σελίδα σου και ταξίδεψε τα συναισθήματα μου σε αυτό το βουνό της Λέσβου.
Ήταν η καλύτερη άμυνα απέναντι στα μεγάφωνα που φρόντισε σήμερα να λειτουργήσει η τοπική αυτοδιοίκηση …παίζοντας φάλτσους ρυθμούς λατινοαμερικάνικων παρωδιών ….για να τιμήσει την καταναλωτική παρακμή της ψυχ-αγωγίας ….

Πάντως βλέπουμε και ιστορούμε , αυτό που μπορούν να δουν τα μάτια μας και θέλει η ψυχή μας…
Καλή σου μέρα .

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Ποίημα αρμοσμένο στους ψιθύρους της γης… Θαυμάσιο.
Γεμάτο τριγμούς από την προαιώνια σοφία και το υποδόριο κύλισμα των χυμών της φύσης.

Έτσι δεν ήταν πάντα Φαίδωνα; Η ποίηση ποτέ δεν αποτέλεσε προϊόν της εκπαίδευσης…
Εδώ που τα λέμε ούτε η μόρφωση είναι προϊόν της.
Η επιθυμία την γεννά… όπως και στην αυτομόρφωση.
Μα η ψυχική καλλιέργεια είναι όντως άλλο… Δεν αρκεί να θέλει κανείς, πρέπει να είναι και το υλικό καταγωγής του γόνιμο.
Όσο για το ήθος…
Αυτό είναι μια άλλη υπόθεση νομίζω… μιας και το ήθος, δυστυχώς, δεν συνοδεύει ούτε και όσους τους τρέφει η μούσα έστω και της ποίησης. Ας μην πληγώνουμε το μυαλό μας με την μνήμη των ονομάτων τους… είναι πολλοί.

Σας ευχαριστούμε, τόσο εσάς όσο και τον φίλο του Καφενείου Παναγιώτη Ιντζιρτζή.

Βροχερή Κυριακάτικη Καλημέρα σε όλους.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Φυσικά φίλοι μου, για να μην παρεξηγηθώ, δεν αναφέρομαι στους απόκληρους και σκοτεινούς ή αυτοκαταστροφικούς ποιητές. Όλους αυτούς που η «ηθική» κοινωνία χαρακτήρισε ως ανήθικους…
Εννοώ εκείνους που τσάκισαν και ποδοπάτησαν (και συνεχίζουν να τσακίζουν και ποδοπατούν) όποιον βρίσκεται στο διάβα τους μόνο και μόνο για να επιτύχουν τους όποιους σκοπούς τους.

korinoskilo είπε...

η μορφωση οπως το λες και εσυ ...... βρησκετε αλλου και οχι στα πτυχια που ειναι κρεμασμενα στους τοιχους.... οπως νομιζουν πολλοι.....
εχω ακουσει απο τετοιους ανθρωπους τις καλυτερες ατακες ζωης.... τις καλυτερες συμβουλες....
και εχω δει ανθρωπους με πτυχια να ειναι ,,τερατα,,

να ειναι καλα ο ανθρωπος και ολοι αυτοι που εχουν τετοια ψυχη


την καλημερα μου

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Σπύρος
Σπυρέτο μου τό ήξερα ότι θα σου αρεσε η ανάρτηση, αφού γνωρίζω τον έρωτά σου για τη μάνα γη. Σου την αφιερώνω λοιπόν την ανάρτηση.
Συμφωνώ μαζί σου ότι "η ψυχική καλλιέργεια έχει πιο στενή σχέση με τη γνώση όπως οι ανοιχτοί πόροι της γης με τη βροχή" όπως τόσο εύστοχα επισημαίνεις.

Όσο για τα ΄μπλόκα που πάλι επισημαίνεις, έχω να σου πω ότι εγώ είμαι με τους μικρούς αγρότες όπως ο Δημητρης Σαχτούρης, που πράγματι έχουν ανάγκες μεγάλες και πρέπει να βοηθηθούν. Ο Σαχτούρης όμως δεν έχει σχέση με τους μεγαλοαγρότες ούτε με το ήθος τους, "΄Φέρτε τα λεφτά τώρα" που εκβιάζουν ένα κράτος με άδεια ταμεία και χωρίζουν την Ελλάδα στα τέσσερα, πλήττοντας βαρύτατα τις άλλες παραγωγικές τάξεις και εξευτελ΄ζοντας τη χώρα. Δεν είναι ο Σαχτούρης σαν αυτούς που ζυγίζουν πάνω από 100 κιλά ο καθένας , παίζουν με τα εκατομμύρια και έχουν κάνει το απίστευτο χρήμα που τους δόθηκε για να επενδύσουν και να έκσυγχρονιστούν, Renegate, Βίλλες, προίκες στις κόρες, και δώρα στις Ρωσίδες και στις Ουκρανές των στριπτιζάδικων των εθνικών οδών.
Έχοντας τη συνείδηση του εργαζόμενου, είμαι με αγρότες σαν τον Σαχτούρη. Οι μεγαλοαγρότες του Κολωνακίου δεν με έχουν ανάγκη αλλά ούτε εγώ τους έχω.
Παρ' όλα αυτά, αν οι αγρότες κάθε οικονομικού επιπέδου, άρχιζαν αγώνα εναντίον των ""Μεσαζόντων και παρασίτων" και όχι να επιδιώκουν κάθε φορά να κάνουν "την αρπαχτή και φύγαμε", τότε θα ήμουν μαζί τους και θα κατέβαινα στον αγώνα τους, γιατί το να βγούν τα παράσιτα από τη μέση, σημαίνει καλύτερο εισόδημα για τους αγρότες, καλύτερες τιμές για τους καταναλωτές (όλοι απ' αυτούς περιμένουν) και εξυγίανση της οικονομίας και της κοινωνίας.
Αλλά πρέπει και οι αγρότες να έχουν τη θέληση να οργανώσουν το δικό τους δίκτυο διανομής και διάθεσης των προϊόντων τους στην Ελλάδα.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αστοριανή
Ο Παναγιώτης Ιντζιρτζής Γιώτα μου, δεν είναι από την Πάτρα, είναι από την Μυτιλήνη, ένας θαυμάσιος και ευαίσθητος άνθρωπος που συνόδεψε με την αγάπη του το ξεκίνημα του ιστολογίου "Ο Θεός στο καφενείο". Γράφει και ως θαμώνας του "Καφενείου".

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Dennis Kontarinis
Σιορ Κονταρίνη μου τα είπες σχεδόν όλα. Τι να προσθέσω εκτός από την ικανοποίησή μου;

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ΖΩΓΡΑΦΟΠΟΥΛΟΣ
Αγαπητέ Κώστα δεν πειράζει που δεν γνωριζόμαστε προσωπικά. Τα μυστικά νήματα της επικοινωνίας μας δεν κάνουν λάθος και μ' αυτήν την έννοια συγγενεύουμε πνευματικά.
Χαίρομαι ιδιαίτερα, που η ανάρτηση έγινε , όπως λες, γέφυρα να σε ταξιδέψει στην ορεινή Άγρα της Λέσβου, όπου ζει και δημιουργεί ο αγρότης-ποιητής Δημήτρης Σαχτούρης.

Κρατώ με ξεχωριστή χαρά τη φράση σου:

"Βλέπουμε και ιστορούμε , αυτό που μπορούν να δουν τα μάτια μας και θέλει η ψυχή μας…"

Και προσθέτω: "Ενάντια στο παράφωνο τσίρκο της πολιτιστικής αφασίας"

Να 'σαι καλά.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Βig Mama
Πολύ ενδιαφέρουσα η άποψή σου για το ποίημα του Σαχτούρη, καθώς και οι γεμάτες ουσία θέσεις σου για τη μόρφωση και την δημιουργία που ακόμα και σήμερα ηχούν ριζοσπαστικές.
Το ήθος, αγαπητή φίλη είναι σύμφυτο με την καλλιέργεια της ψυχής.
Όσο για τους ποιητές που αναφέρεις ότι δεν έχουν ήθος (μάλλον τους συγγραφείς θα εννοείς) και ενεργούν ΄με το νόμο της ζούγκλας για τον εαυτό τους και μόνο, κάτι θα ετοιμάσω προσεχώς γι αυτούς.
Πάντως έχω ήδη αναφέρει ότι για την ψυχική και πνευματική καλλιέργεια απαιτείται εύφορο πεδίο ψυχής και πνεύματος. Το σημειώνω και πάλι, επειδή το σχολίασες σα να μην το ανέφερα καθόλου.

INTZIRTZIS PANAGIOTIS είπε...

Ένα πίνακα ζωγραφικής συνθέτει το ποίημα του Δημήτρη Σαχτούρη, με τα στοιχεία της φύσης να κυριαρχούν, παράλληλα αποδεικνύετε περίτρανα ότι η καλλιέργεια ενός ανθρώπου δεν έχει να κάνει μα τη μόρφωση και θα συμφωνήσω απόλυτα μα τη Big mama που λέει ότι η ποίηση ποτέ δεν αποτέλεσε προϊόν εκπαίδευσης.

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Συγνωμη αλλα επειδη θελω να ειμαι παντα ειλικρινης-οσο το δνατον- ξεκινησα να διαβαζω την αναρτηση σου γιατι με άγγιξε το θεμα
αλλα με χαλασα αυτο:
-Όχι μεγαλοαγρότης σαν αυτούς που κλείνουν τις εθνικές οδούς και λένε θέλουμε τα λεφτά εδώ και τώρα. -

Λυπαμαι φιλε μου αλλα εδω θα τα χαλασουμε
Οι μεγαλοαγροτες που λες δεν ειναι στους δρομους
Και ξερεις τι θα πει αγροτης;
Το αλφα και το ωμεγα της οικονομιας της χωρας μας
Και τι κανουν γι αυτο;
Τους αφηνουν να πεινανε με αποτελεσμα να ερημωνουν τα χωρια το ενα μετα το αλλο και να τα κατοικουν οι αλλοδαποι που θα γίνουν καποιοι στιγμη και οι ιδιοκτητες τους
Να το θυμασαι

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Εδώ όπως διαβάζεις, έχουμε άλλο θέμα από αυτό που σε χάλασε..
Και το σχόλιό σου έπρεπε να γίνει γιαυτό το θέμα.
Γνωρίζω πολύ καλά τι σημαίνει αγρότης και μεγαλοαγρότης.
Αν θέλεις να λύσεις τις απορίες σου σχετικά με τους μεγαλοαγρότες στη χώρα μας, σε παραπέμπω στην ανάρτησή μου "ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΛΕΓΑΝ ΕΛΛΆΔΑ". Και αν βαριέσαι να διαβάζεις πολλά, σε παραπέμπω σ' αυτή τη σελίδα που γράφω τώρα το απαντητικό μου σχόλιο σε σένα, να διαβάσεις το σχόλιό που απευθύνω στον φίλο Σπύρο Δαρσινό, όπου και εκθέτω τις θέσεις μου για το θέμα που σε χάλασε. Άλλωστε δεν είναι και απαραίτητο να συμφωνούμε σε όλα. Αν όμως έχεις επιχειρήματα και θέλεις να τα διατυπώσεις, ευχαρίστως να το κάνεις στην ανάρτηση που προανέφερα και αφορά στους μεγαλοαγρότες.

Σπύρος είπε...

Α όλα κι όλα ΦΑΙΔΩΝΑ
Δεν επανέρχομαι στο θέμα των "μπλόκων" και κακώς το ...σκάλισα στο προηγούμενο σχόλιό μου.
Είναι που παρασύρομαι
καμιά φορά από μιά φλόγα που,παρ'όλη την φιλότιμη απλοχεριά της αδικίας,δεν λέει ακόμη να σβήσει .
Τώρα όμως είναι ώρα να απολαύσω τους υπέροχους στίχους του αγρότη που πάντα γράφει ποίηση,είτε στο χαρτί είτε στη γη ,είτε με ιδρώτα είτε με μελάνι.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος
Σπυρέτο μου όχι μόνο,

" γράφει ποίηση,είτε στο χαρτί είτε στη γη ,είτε με ιδρώτα είτε με μελάνι,"
Αλλά ακούει και την ανάσα της γης...

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Εμπνευσμένη ποίηση και εμπνευσμένα σχόλια...

Φαίδωνα και κ. Σπύρο... σας απολαμβάνω στη σιωπή της νύχτας και είναι σαν να ακούω τη γη να συνομιλεί με την βροχή που πέφτει έξω από το παράθυρό μου.

καλό ξημέρωμα...

σπυρος είπε...

Καλή σας μέρα BIG MAMA
Καλή σας μέρα
Εδώ είναι 10 και 20 το βράδυ
Δευτέρα βράδυ
Εξω χιονίζει
Είμαι στο τέλος του δρόμου
Και είναι άσπρο το τέλος
του δρόμου
Με μιά απέραντη ησυχία
Που την ακούω μπονάχος.

Un par de neuronas... είπε...

Η μεγαλύτερη τιμή που μπορώ να κάνω, ταπεινά, σε αυτό ποιητής της φύσης είναι να μεταφράσω τον μελαγχολικό ρομαντισμό του για να αντηχούν τους στίχους του στα ισπανικά.

"Poco antes del invierno"

Por Dimitris Sachtouri

Hojas caídas por todas partes.
Melancólicamente, insatisfechamente
por la frescura que no dieron
y la sombra que no hicieron.
Imágenes y signos que desaparecen
lentamente en la mente
y anidan en las profundidades del alma
desde el verano no les dio tiempo.

Φιλάκια και εχαριστώ.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Βερόνικα
Καλή μου φίλη με την μεγάλη καρδιά, αυτό που έκανες για τον ποιητή της φύσης Δημ. Σαχτούρη, είναι μεγάλο δώρο. Είσαι ένας άνθρωπος με καρδιά που μοιάζει ανθισμένο περιβόλι. Σ΄ευχαριστώ πολύ. Ο φίλος του "καφενείου Παναγιώτης, θα εκτυπώσει τα σχόλια μαζί με την μετάφρασή σου και θα τη δώσει στον Δημ. Σαχτούρη, που πιστεύω θα χαρεί πάρα πολύ. Θα είναι μια ξεχωριστή χαρά που θα τον συντροφεύει.
Φιλιά

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
κ. Σπύρο μας με την υπέροχη ποιητική αίσθηση... δεν την ακούτε μονάχος την απέραντη ησυχία... έφτασε ως εδώ κι έγινε ένας κόμπος μοιρασμένης σιωπής.

Να είστε καλά...

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Βερονικούλα... περιβολάκι μου ανθισμένο. Τι υπέροχη η πράξη σου... τι όμορφα και απλόχερα που χαρίζεις την φιλία σου...

Είσαι ομολογουμένως μια ξεχωριστή γυναίκα.

Σε φιλώ με όλη μου την αγάπη και την φιλία.

Σπύρος είπε...

Είμαι πολύ αγενής Φαίδωνα,
ξέχασα να σ'ευχαριστήσω γι'αυτή την ανάρτηση που μου αφιέρωσες.
Την χαίρομαι τόσο πολύ......
Κάθε φορά που την ανοίγω σκύβω να φιλίσουν το μάγουλό μου οι "αμέτρητες φύτρες που τρυπάνε
την φλούδα της γης"
Της γης είναι τ'αδέρφια μου ....

Πες σε παρακαλώ στον Δημήτρη ότι είναι αδερφός.

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος
Σπυρέτο μου δεν είσαι διόλου αγενής. Εγώ χαίρομαι που μου δόθηκε η ευκαιρία να σου αφιερώσω κάτι που σου αρέσει. Εκεί εξαντλείται το θέμα. Όσο για το Δημήτρη, θα λάβει όλα τα σχόλια εκτυπωμένα από τον Παναγιώτη, και ασφαλώς θα ενημερωθεί για το ότι τον θεωρείς αδελφό.
Να 'σαι καλά. Μόνο η αγκαλιά της ψυχής μας είναι αρκετή για
ν' αγκαλιάσουμε τη γή.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@korinoskilo
Korino, δεν ξέρω που πήγε και χώθηκε το σχόλιό σου αλλά το βρήκα πρόσφατα...Όλο και κάθε μέρα διαπιστώνουμε την αξία της ψυχικής καλλιέργειας και της αυτοφυούς ευγένειας της προσωπικότητας των ανθρώπων, που είναι ανεξάρτητη από τις σπουδές. Έτσι είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε έναν ωραίο άνθρωπο που μας άφησε μια ξεχωριστή γεύση.
Να 'σαι καλά

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος