Δευτέρα, Φεβρουαρίου 01, 2010

ΚΛΕΜΜΕΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ, ΑΓΟΡΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΦΕΣ

.



Είναι φορές που θαρρείς ότι κάνεις κάτι παράνομο όταν διαθέτεις χρόνο για τον εαυτό σου.
Όχι τίποτα σπουδαίο. Να κάτσεις κάπου για ένα καφέ.
Μόνος.
Να μη νοιάζεσαι για το χρόνο.
Να τον αφήνεις να κυλά για σένα.
Να απολαύσεις τη μυρωδιά του καφέ και την πρώτη γουλιά,
με τη χαρούμενη σιγουριά, για το πόσες ακόμα γουλιές σε περιμένουν. Να βλέπεις τον κόσμο να περνάει. Να σκέφτεσαι μη σκεπτόμενος…
Ν’ αφήσεις τα αισθήματα να χαλαρώσουν.
Να σου πουλάνε διάφοροι, αναπτήρες, λαχεία, αφρικάνικα τοτέμ, να σου ζητάνε λεφτά για να φάνε και να τρέμουν απ’ τη μαστούρα.
Να κάτσεις μόνος σα δραπέτης από τη φυλακή μιας ζωής που την βρήκαμε έτσι και ελάχιστα στην ουσία της την αλλάξαμε.
Αθήνα. Πλατεία Κοραή. Στάση του μετρό.
Στο Starbucks κάτω απ’ τις ομπρέλες..
Κάθισα γεναριάτικα έξω αφού είχε καλό καιρό,
με τον καφέ στο χέρι ν’ αχνίζει.
Μπροστά μου, τρεις μουσικοί.
Ένα φλάουτο, μια κιθάρα κι ένα βιολί.
Έπαιζαν μια υπέροχη μελωδία. Σε ρυθμό βαλς.
Μουσικά κύματα που χόρευαν και σου έφτιαχναν ατμόσφαιρα στο σκηνικό.
Αφέθηκα στις μικρές ηδονές : Καφές, μουσική, ήλιος, άνθρωποι που διάβαζες τη διάθεσή τους στα πρόσωπα.
Και τσιγάρο. Το είχα κόψει δύο μέρες κι αποφάσισα να ξανακάνω την αδυναμία μου ευχαρίστηση.
Αφέθηκα. Τα αισθήματα αντάμωναν ερωτικά με τα αισθήματα της μουσικής.
Η μνήμη άνοιξε την πόρτα της: Πρόσωπα που πέρασαν απ΄ τη ζωή μου, έκαναν τώρα παρέλαση μπροστά στα μάτια μου. Αλήθειες και ψέματα βρήκαν κατάλληλη την ατμόσφαιρα να ξαναπάρουν το σχήμα τους μέσα μου.
Ωραία ψέματα, μέχρι που έπαιζαν το ρόλο της αλήθειας. Αλήθειες που νοιάζονταν να τις βλέπουν με την ελπίδα να τις επιλέξουν. Αλήθειες, που μαζί με τα ψέματα, έκαναν το ζευγάρι, που πάνω του στηρίζεται ο κόσμος του ανθρώπου,
ο κόσμος των ανθρώπων.
Η μουσική άλλαξε: «Η Άνοιξη» από τις τέσσερις εποχές του Αntonio Vivaldi –Allegro molto.
Το πάθος για ζωή και τη γλύκα της ξετύλιγε η μουσική ,
κι όπως συμβαίνει με τη χαρά της ζωής που βγάζει και μια ήπια θλίψη, έτσι γινόταν και τώρα με την μουσική που φυσούσε στα φύλλα της ψυχής μου.
Σε όλους υπάρχει μια γωνιά για τη θλίψη που αγαπάμε, μια γωνιά για την μελαγχολία
της απώλειας και της αβέβαιης αναζήτησης…
Η μουσική διεκδικούσε το είναι μου. Ναι.
Σαν ωραίο ψέμα.
Έσβησα το τέταρτο τσιγάρο και ήπια την πιο γευστική γουλιά του καφέ.
Την τελευταία.
Όταν σηκώθηκα, δεν μπορούσα πια να διακρίνω στα μάτια των περαστικών, τη διάθεσή τους..
Φεύγοντας, πήρα μαζί μου ένα πελώριο και γλυκό Τίποτα, που όμως ήταν περισσότερο απ’ το πολύ…
Κι είχε μια λιακάδα…Μα μια λιακάδα.
.
Φαίδων Θεοφίλου


22 σχόλια:

Un par de neuronas... είπε...

Η αγαπημένη μου γωνία να χάνομαι στις σκέψεις μου είναι σε μια μεγάλη καφετέρια στη γωνία οδού Ερμού. Μπορώ να περάσω ώρες με ένα ελληνικό καφέ μέτριο και πάντα διπλό. Δε με νοιάζει πόσο κρύο ή ζέστη κάνει, μόλις ηλιόλουστη μέρα χρειάζομαι. Να αφήνω το μυαλό μου να πάει και να έρθει όπου θέλει. Βλέπω, και δεν κοιτάω, άνθρωποι με βιασύνη, άνθρωποι που ανησυχούν, άτομα λυπημένα ή με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό τους που με κάνουν να χαμόγελω και εγώ αν και δεν γνωρίζω το γιατί ...

Ευχαριστώ πάρα πολύ για το κείμενό σου, μου άρεσε να πιώ ένα καφεδάκι μ'εσένα στην Αθήνα.
Φιλιά.

Λωτοφάγος είπε...

Τις σπάνιες φορές που έχω λίγο χρόνο, απόλαυσα ένα καφεδάκι διαβάζοντας ένα βιβλίο σε μέρη ήσυχα και απόμερα.
Είναι ένα από τα καλύτερα δώρα που μπορεί να κάνει κανείς στον εαυτό του!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Veronica

Βερόνικα που είναι οι Cabanes ?
Άλλαξες πάλι;
Χαίρομαι για το καφεδάκι που ήπιαμε μαζί. Είναι πολύ ωραίο να χαίρεσαι τα απλά πράγματα, με το νού , με τα αισθήματα, με τις αισθήσεις.
Ωραίο και το δικό σου στέκι στην Ερμού.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Λωτοφάγος
Χαίρομαι για την παρουσία σου.
Και συ κλέφτης του χρόνου;
Είδες τι ωραίο καταφύγιο είναι μια όμορφη γωνιά; Είναι πράγματι αλήθεια ότι τα πιο ωραία πράγματα είναι δωρεάν...

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Μοναδικός τίτλος Φαίδωνα... πρωτότυπος πράγματι.

Ένα από τα αγαπημένα σημεία της Αθήνας η Πλατεία Κοραή.
Έχω σταθεί αρκετές φορές απέναντι από τους μουσικούς, στην κόχη που μας μπάζει στην στοά και ήταν τόσο ισχυρό το άγγιγμα της μουσικής, που χανόμουν... Νομίζω ότι έχει μείνει εκεί το αποτύπωμά μου για πάντα.
Μα ποτέ δεν ήμουν μόνη...

Αν και μου αρέσουν οι μοναχικοί καφέδες συντροφιά μ’ ένα βιβλίο…
Α, τώρα το θυμήθηκα… Έτσι διάβασα και το «Ο Θεός στο Καφενείο». Πάντα κλέβουμε από την καθημερινότητα για να κάνουμε τα ομορφότερα πράγματα... δεν γίνεται διαφορετικά.

Όμορφο το κείμενό σας. Σαν απαλή μουσική. Σαν εκπνοή. Φτιαγμένο με ισχυρά υλικά. Την απλότητα, τα αισθήματα που σιωπούν καθώς αναδύονται, τα πρόσωπα και τα βλέμματα που δεν χάνονται στο κενό, την αλήθεια, το ψέμα… Πολύτιμα τα ψέματα... μιας και η αλήθεια που δεν γίνεται πιστευτή, έχει μικρότερη αξία απ’ αυτά… Είναι το γλυκό Τίποτα…
Αλήθεια, τι ωραία έκφραση...

Καλό σας βράδυ.

Αστοριανή είπε...

...όλα ωραία κι όμορφα, με αδιάφορες παρουσίες κι ενδιαφέρουσες μικροηδονές...
Όμως, κακό "παιδί"
έκανες την αρχή να κόψεις το τσιγάρο... και δεν άντεξες!
Τί λέει ο καρδιολόγος σου?
Εν τάξει, η γραφική εικόνα εκείνου που απολαμβάνει τον καφέ με το τσιγάρο...
Σαν να σ' έβλεπα...
μα η...σπουδαία απόφαση?

Εύχομαι να προσπαθήσεις, πραγματικά.
Πάντα φιλικά και μ' αγάπη,
Υιώτα ΚΑΙ Δημήτρης!
ΝΥ

Ροβίνα Άλμπα είπε...

Λέω μερικές φορές στον εαυτό μου:Σήμερα θα κατέβω στην πόλη.Δεν έχει σημασία ότι στην πραγματικότητα γεωγραφικά ανεβαίνω στην πόλη, για μένα η παρουσία μου στην πόλη είναι πάντα μια κατάβαση..
Το κείμενό σου όμως , Φαίδωνα είναι μια άλλη πρόταση.
Να περπατάς στην πόλη και διεκδικείς το δικό σου μερίδιο,να επιτρέπεις στον εαυτό σου να βάζει σε δεύτερη μοίρα τον πόνο και την αφροσύνη των ανθρώπων, να επιτρέπεις κάποιες μέρες να είσαι συλλέκτης μόνο της ομορφιάς, να έχεις δικαίωμα να χουζουρεύεις, να τεντώνεσαι στον απρόσμενο χειμωνιάτικο ήλιο και να μονολογείς. Τι ήλιος, τι χρώμα γλυκό , μελένιο έχει η πόλη.ο καφές είναι υπέροχος.
Κι είμαστε νεότεροι, ομορφότεροι καθώς σήμερα δεν έχουμε μάτια παρά μόνο για τα χρώματα, αυτιά μόνο για την μουσική χρόνο "παράνομο" μόνο για μας.
Θα τολμήσω κι εγώ μια τέτοια βόλτα στην πόλη

Un par de neuronas... είπε...

Cabanes είναι το ψευδώνυμο του mail ενός πολιτικού κόμματος στο οποίο ανήκω και εγώ είμαι η τοπική γραμματέα. Επειδή είχα ανοίξει η ιστοσελίδα μας, έκανα τα σχόλια για τα blogs μέσω αυτή και βγήκε αυτό το όνομα. Το συνειδητοποιήσα μετά ... Συγγνώμη.

Φιλάκια, φίλε μου.

Ανώνυμος είπε...

Τι ομορφα που τα λες, μα την αληθεια!
Να κλεψεις μια σταλα χρονου για υον εαυτο σου.

Ζεμενος στο μαγκανοπηγαδο της ζωης, δεν κα-
ταφερα ν΄απολαυσω ανεμελα τη παντοδυναμια
της στιγμης, τη μαγεια ενος Νιρβανα. Και τωρα
στα γεραματα ειναι πια πολυ αργα για να παρα-
νομησω.

Δημητρης Κεφαλιδης - Γερμανια

Σπύρος Δαρσινός είπε...

Τι ωραία που είναι τα λόγια !...
Οι εικόνες !....Οι αισθήσεις !...
η ζωή ...όταν βουτιούνται στο γλυκό μέλι της ποίησης....
Παίρνει την ψυχή σου,την απλώνει στην πλατεία Κοραή και φέρνει πίσω στον καφέ σου όλες τις όμορφες γεύσεις της ζωής
Αχ...και να "κλέβαμε" όλο τον "χρόνο" της ζωής μας και να τον εμπιστευόμασταν στα τρυφερά της δάχτυλα ?....

Φαίδωνα ,όταν θέλω να περπατήσω στ'αχνάρια της ποίησης πλαταγιάζω για πολύ ώρα στη γλώσσα μου τα πεζά σου.Και όταν θέλω να βάλω ένα γρήγορο υπογλώσσιο στις πτώσεις της πεζότητας ,παίρνω δυό στίχους σου που τους τραβάω από το τσεπάκι της κοντινής μνήμης.

WIND OF CHANGE είπε...

Σε μια σκληρή καθημερινότητα , σε μια εποχή της ταχύτητας , σε μια εποχή που τα αισθήματα έχουν στερέψει, έρχετε ο συγγραφέας να μας ταρακουνήσει, λέγοντας μας το πόσο σημαντικό είναι σήμερα να ξεκλέψουμε λίγο χρόνο για τον εαυτό μας, να γευτούμε αυτές τις καθημερινές, απλές και μικρές χαρές της καθημερινότητας που δυστυχώς έχουν γίνει ζητούμενο. Οι περιγραφές του συγγραφέα είναι τόσο ζωντανές που συνθέτουν ένα όμορφο σκηνικό οικείο σε όλους μας. Η ομορφιά είναι απλωμένη παντού γύρω μας, το θέμα είναι πόσοι από εμάς μπορούμε να τη δούμε και να την απολαύσουμε.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Βig Mama
Να λοιπόν που δεν είμαι ο μόνος που απολαμβάνει τις μικρες-μεγάλες στιγμές των απλών πραγμάτων, που όταν βρίσκεσαι μόνος ανάμεσά τους, αναδύονται τόσα και τόσα από μέσα σου, που πια δεν είσαι μόνος...
Χαίρομαι που σου άρεσε το κείμενο που γράφτηκε σ' ένα χώρο-σκηνικό, που όπως λες κι εσύ , σου είναι οικείο, όπου και μου έκανες την τιμή, να διαβάσεις εκεί το βιβλίο μου "Ο Τρόφιμος". Σ' ευχαριστώ και για το σχόλιό σου που έδωσε ευρύτερη διάσταση στο σκηνικό που περιέγραψα και όχι μόνο.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Άστοριανή
Μια και με ρωτάς για την υγεία μου αγαπητή μου Γιώτα, να σου πω, ότι μετά το ετήσιο check up ρουτίνας, ο καρδιολόγος είπε ότι η μηχανή (καρδιά) είναι σαν την PORSCHE και η φυσική μου κατάσταση εξαιρετική, που σημαίνει ότι μπορώ να απολαμβάνω τουλάχιστον τις μικρές ηδονές...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Βερόνικα
Δεν πειράζει καλή μου φίλη. Είσαι ευπρόσδεκτη και αγαπητή στο "Καφενείο" με οποιοδήποτε όνομα. Χαίρομαι που συμμετέχεις στα κοινά, δια της πολιτικής.
Φιλιά από την Αθήνα

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Ανώνυμος-Δημήτρης Κεφαλίδης

Φίλε μου αυτό που λες είναι το βασικό χαρακτηριστικό που θέλησε να έχει το κείμενο:

"τη παντοδυναμια
της στιγμης, τη μαγεια ενος Νιρβανα."

Θέλω όμως να σου πώ, ότι καμιά ηλικία δεν είναι απαγορευτική για να ζήσει κάποιος τέτοιες στιγμές. Η ψυχή Δημήτρη δεν είχε ποτέ ούτε έχει ρυτίδες. Η ψυχή διαρκώς θέλει όπως και στην νεότητα και μπορεί κάθε ηλικία να χαρεί αυτό που αντέχει. Αυτό που περιγράφει το κείμενο είναι για όλες τις ηλικίες.
Όταν ερθεις πάλι στην Ελλάδα, θα σε πάρω να πάμε μαζί. Θα ξοδέψουμε το μισό μας χρόνο στη Σιωπή και στην χαλάρωση και τον άλλο μισό στο διάλογο.
Να σαι καλά.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Ροβίνα Άλμπα
Φαίνεται πως νοερά, έζησες έντονα τα όσα αφηγούνται στο κείμενο. Πράγματι εκτός από την ανάγκη της έκφρασης, το κείμενο είναι και μια πρόταση. Δεν μένει λοιπόν παρά να την ζήσεις και στην πραγματικότητα. Όλοι χρωστάμε στον εαυτό μας να γίνουμε κλέφτες του χρόνου προς όφελος της ψυχής και των αισθήσεών μας...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος Δαρσινός

Σπυρέτο μου με συγκινείς! Δυσκολεύομαι να πω οτιδήποτε άλλο.
Χαίρομαι να σε βλέπω να συλλαμβάνεις όλα τα νήματα και να τα πηγαίνεις πιο πέρα. Να συλλαμβάνεις τις παραμικρές δονήσεις των πραγμάτων και των αισθήσεων. Δεν είσαι μόνο ποιητής στη γραπτή δημιουργία, είσαι και ποιητής στη ζωή σου.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@WIND OF CHANGE

Έτσι είναι φίλε μου. Η ομορφιά υπάρχει παντού. Δεν μπορούν όμως όλοι να την αγγίξουν, αφού συχνά οι άνθρωποι κοιτάζουν χωρίς να βλέπουν, χωρίς να αισθάνονται.
Η εσωτερική καλλιέργεια δεν είναι ασφαλώς θέμα μόρφωσης ούτε η αισθαντικότητα.
Όπως λοιπόν πολύ σωστά και εύστοχα παρατηρείς, το θέμα είναι πόσοι μπορούν...

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
κ. Σπύρο μας…

Υπογλώσσιο στις πτώσεις της πεζότητας η ποίηση.
Η δραστικότητα και η ευαισθησία της σκέψη σας με συγκίνησε κι εμένα βαθειά…
Να είστε καλά

Καλό βράδυ στην ωραία συντροφιά του Καφενείου

Σπύρος είπε...

Κι όμως BIG MAMA η "αλήθεια" σας είναι "πιστευτή"και λαμπερή
Αντανακλάται στα μάτια των παιδιών που διδάσκετε ,αλλά και από την ευγένεια που είναι ντυμένη

Αστοριανή είπε...

...Faidwn mou,
etsi mou eipe ki o Dhmhtrhs...
"-Arkei h mhxanh na douleyei kala!!!
Mh ton mallwneis!!! H zwh thelei prosoxh, ma kai ligh apolafsh!!!"

Sou ta grafw etsi, logw mikro-allaghs...
Tha ta poume!
Yiwta
NY

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
κ. Σπύρο μας...

Αν αυτός ο κόσμος πίστευε την αλήθεια, δεν θα χρειαζόταν να ντύνεται τίποτα... μόνο στα μάτια των παιδιών είναι φανερή πράγματι.

Δεν είναι τυχαίο που, ενώ είμαι αυστηρή ως δασκάλα, τα πολύ μικρά παιδιά με εμπιστεύονται περισσότερο από τα μεγάλα...

Χτες δίδασκα ένα απόσπασμα από το Μικρό Πρίγκιπα... τι φοβερό βιβλίο; Στην ζωγραφιά με τον βόα που έχει καταπιεί έναν ελέφαντα και οι μεγάλοι την περνούν για καπέλο, τα πολύ μικρά παιδούλια μου έβλεπαν τον βόα με τον ελέφαντα ενώ τα μεγαλύτερα καπέλο... Δεν ξέρω αν το έχετε διαβάσει το βιβλίο... αν όχι, να το διαβάσετε. Είναι αφιερωμένο στη φιλία και στο παιδί που ήμασταν όλοι... κάποτε. Τότε που βλέπαμε με εκείνη την αυθόρμητη εσωτερική όραση και αφήναμε ακάλυπτο τον εαυτό μας και την αλήθεια μας…


Είπα πολλά… με παρασύρετε εσείς εδώ η ωραία συντροφιά του Καφενείου… ή με μεθούν οι αναθυμιάσεις από τα γλυκοκεράσματα που δεν λένε να φύγουν από τον αέρα.

Καλό ξημέρωμα σε όλους.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος