Από τη Συλλογή των Συνεικόνων μου με θέμα τη Γυναίκα. (Ενότητα τρίτη)
Ο δρόμος προς τη Γυναίκα, δίψα για τη Ζωή που δεν τελειώνει, ώσπου... την ερωτεύεται και ο Θάνατος.
Φ.Θεοφίλου: Οι συνεικόνες μου (κολάζ)
Καρποί και χυμοί: Λέξεις γένους αρσενικού,με θηλυκή ταυτότητα...
Φ.Θεοφίλου: Οι συνεικόνες μου (κολάζ)
Γυναίκα: Λόγος Ευτυχίας και Απώλειας.Φ.Θεοφίλου:Οι συνεικόνες μου (κολάζ)
C: Τα δικαιώματα των Συνεικόνων είναι κατοχυρωμένα. Η χρήση τους από τρίτους μπορεί να γίνει με την προϋπόθεση της αναφοράς του δημιουργού.
33 σχόλια:
Το βλέμμα σας ακέραιο Φαίδωνα, αποστάζει την ουσία και την αποτυπώνει σε συνεικόνες.
Αυτή τη φορά όμως έρχεται και η ποίηση. Να μην αφήνει τον θεατή να βολευτεί στην επιφάνεια. Να διεισδύει στη σκέψη. Να ταράζει την πνευματική νάρκη.
Εικόνες αισθαντικές. Λόγος αναμοχλευτικός.
Πικρόγλυκο ή γλυκόπικρο το αίσθημα;
Ανάλογα που πατά κανείς για να αναγνώσει το όλον.
Μου αρέσανε την δεύτερη και την τρίτι εικόνα, και το μικρό κοίμενο της δεύτερις. Αλλά η πρώτη μου έβγαλε σπυράκια... μία γυναίκα δεμένη; Τι ήθελες να εκφράσεις;
Φιλάκια.
Έμεινα πάρα πολύ ώρα πάνω στις εικόνες σου φίλε μου Φαίδωνα.
Κι΄είναι αυτές οι εικόνες που από μόνες τους σε κάνουν να αραδιάζεις τους στίχους που τους ταιριάζουν.
Από μόνες τους οι εικόνες γίνονται ένα ποιήμα. Ένα ποίημα στη ζωή.
Ντένης
@Big Mama
Σ' ευχαριστώ Mama για την ευρύτητα της θέασης. Τελικά ισχύει αυτό που εννοείς: Με ποια ιδιοσυγκρασία ο καθένας κάνει την ανάγνωση του συνόλου.Έστω, ανάλογα με το που πατά κανείς. Εγώ πάντως δεν πατώ κάπου. Είμαι δια βίου αιθεροβάμων..
@Ηola Veronika
Κάνεις λάθος αγαπητή μου φίλη. Η γυναίκα στην πρώτη εικόνα δεν είναι δεμένη. Εχει περασμένα στα χέρια, τα χέρια της υφασμάτινης τσάντας της και την ψάχνει. Η τσάντα φαίνεται λίγο έξω από το κάδρο. Αυτό που θέλω να δείξω, είναι ο δρόμος, τα σκαλοπάτια κάτω από τα πόδια της, που οδηγούν στον Παράδεισο ή στην Κόλαση του γυναικείου σώματος. Σ' αυτή την περίπτωση, Παράδεισος ή Κόλαση είναι το ίδιο...
Ελπίζω να σου έφυγαν τα σπυράκια τώρα...
Φιλιά
@Dennis Kontarinis
Σ' ευχαριστώ σιορ Κονταρίνη. Η ζωή μας διδάσκει, η ζωή μας ενεργοποιεί.
με εκφραζουν πιο πολυ τα λογια παρα η εικονα/ες .....
παρ ολα αυτα η δευτερη μου ειναι πιο συμπαθεις απο τις αλλες...
καλο βραδυ να εχεις :)
@Korinoskilo
O καθένας με την οπτική του και τα γούστα του καλή μου φίλη και κάθε άποψη είναι σεβαστή.
Απλά με ξεκουράζει πότε πότε να βρίσκω κι έναν άλλο τρόπο έφρασης, όπως οι συνεικόνες (κολάζ) και να τις συνδυάζω με λόγο.
Κι'εγώ μαζί με το κορινόσκυλο...είμαι
Α! μ'αρέσει και η τρίτη εικόνα...
Καλησπέρααααα
@ Ελίτσα
Καλησπέρα Ελίτσα. Αυτή είναι η ομορφιά της ζωής. Η ποικιλία στη θέαση και οι διαφορετικές απόψεις.
1τη συνεικόνα. τα χείλη,διψάνε,γυρεύουν,έξω από το σώμα ,κόκκινα πιό κόκκινα πιό ανοιχτά,αναλόγως την ένταση του πόθου.Στην κορνίζα ? ότι ολοκληρώνει τον έρωτα .
Η σκάλα ? οδηγάει στο κέντρο της ολοκλήρωσης .
Η νευρικότητα της τσάντας ? αναταραχή πριν από την έκρηξη ή μεταερωτική αγωνία να ξεφύγει από τον τελευταίο ανέραστο εραστή,τον θάνατο .
Φαίδωνα,διάβασα 6 ωραία ποιήματα σε μιά συνεικόνα.Για τις άλλες ?
θα τα ξαναπούμε
Φαιδων μου,
τις βρήκα εντυπωσιακές!
Αφηρημένη Τέχνη ή όχι... ανάλογα την γνώση και το συναίσθημα,
έστω και βιαστικά -λόγο χρόνου αυτές τις μέρες...-
μ' εντυπωσίασαν! Σε συγχαίρω!
Τα σχόλια, δεν μ' επηρέασαν, βασικά η οπτική εντύπωση 'ηταν δυνατότερη...
Θα επανέλθω κάποια άλλη ώρα.
Εύγε,
Υιώτα
ΝΥ
συνεικόνα δεύτερη
Εδώ η αρσενικότητα γίνεται πιό βαρβάτη μέσα στην θηλυκότητα και η θηλυκότητα γίνεται πιό προκλητική μέσα στην ελευθερία της.
Συνεικόνα 3τη
"Η γυναίκα "
Απ'όποια γωνία κι'αν θεάται
Από την κλασικότητα ως σήμερα
Ανυπόκριτη ή υποκριτική,
Στο φως ή στην σοβαρότητα
Είναι "λόγος ευτυχίας"
Και λόγος "απώλειας" της ευτυχίας
Φαίδωνα έκανα τρεία σχόλια
Γιατί και οι τρεις συνεικόνες είρθαν,σε μΈνα ,από τρεις
διαισθαντικές διαστάσεις.
Η πρώτη,απο την διάσταση της έκμαυλης ερωτικής δίψας ,του κορεσμού[?]αλλά και του μοιραίου
Η δεύτερη από την ηδονική και αλληλό-παθη κορύφωση της ιερής ιδανικότητας .Και η
τρίτη από την μοιραία επίγνωση ότι αν δεν απωλεστεί η ευτυχία δεν ήταν ποτέ ευτυχία.
Μήπως ονειροβατώ ?
Καλά έκανα και ρώτησα, ναι φύγανε τα σπυράκια όταν ήδα την τσάντα!!! Τα σκαλοπάτια τα κατάλαβα....
Φιλάκια
@Αστοριανή
Σ' ευχαριστώ Γιώτα μου για την επικοινωνία παρά τα τρεχάματά και τις υποχρεώσεις σου. Ναι είναι όπως τα λες: Ο καθένας προσεγγίζει ή απορρίπτει ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του και την αισθητική του.
Ο Όσκαρ Ουάιλντ είχε πει κάτι πολύ εύστοχο:
"Εκεί που διαφωνούν οι κριτικοί με το έργο, συμφωνεί ο δημιουργός με τον εαυτό του!"
Να 'σαι καλά και τους χαιρετισμούς μου στο Δημήτρη
@Σπύρος
Ποιητή μου καλά έκανες και έγραψες 3 σχόλια, όσα και οι συνεικόνες. Έτσι αισθάνθηκες ότι έπρεπε να κάνεις για να ξεδιπλώσεις τη σκέψη σου πάνω στα εκθέματα της ανάρτησης, έτσι προχώρησες. Τελικά όχι μόνο δεν ονειροβατείς (αν και αυτό είναι πλεονέκτημα κατά τη γνώμη μου..) αλλά λέγοντας αυτό που εισέπραξες από την ανάρτηση, ουσιαστικά ξετύλιξες το νόημα και τις αισθήσεις που υπήρχαν συμπυκνωμένες στις τρεις συνεικόνες και στους λίγους στίχους. Ο αρχιοινοχόος μας είναι και αισθαντικός άνθρωπος και ποιητής. Εκείνο που με στενοχωρεί όμως φίλε μου είναι ότι ανεξάρτητα από το αν ένα έργο είναι καλό ή όχι, (αυτό είναι υποκειμενικό δικαίωμα του καθενός) βλέπω ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν τα θέματα του έρωτα και της γυναίκας στην τέχνη, θέματα ταμπού, κι ας είναι τα πιο σπουδαία και ΑΓΙΑ θέματα στις τέχνες, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα...
Γιώτα,επειδή είμαι ένας από του σχολιαστές ,θα μου επιτρέψεις να πω πως όταν δεν έχεις χρόνο[όπως ειπες] να αναλύσεις ένα σχόλιό σου
μην πετάς σε παρακαλώ με μια κουβέντα στα σκάρτα τα σχόλια των άλλων.
Το τι μας αρέσει και τι δεν μας αρέσει πρέπει να το λέμε , αλλά με επιχείρημα,έτσι μόνο θα μπορέσει και ο άλλος να δει το θέμα και από την δική σου γωνία.
Και γι αυτό εγώ τώρα σου λέω πως ο "εντυπωσιασμός" που είπες είναι ,σχεδόν πάντα ,υποκειμενικός.
Και να γιατί
Μπορεί εγώ να βλέπω σε μιά αφηρημένη συνεικόνα ...έναν ανεμόμυλο στην κορυφή ενός γυμνού λόφου και συ να βλέπεις μιά τέλεια δαντέλα μηχανής.Δείξε μου,αν θες, την δαντέλα στο λόφο.Μην μου λες όμως ,με μιά κουβέντα, ότι ο ανεμόμυλος είναι...άνευ σημασίας
Και για να το πω και από την αντίθετη θέση
Εσύ γουρλώνεις τα μάτια σου όταν, σε μιά άλλη συνεικόνα, βλέπεις πηγή σε σχισμή βράχου .Και εγώ βλέπω την ζάντζαλη στο ρηχό βυθό της ροής.Και τα δύο είναι μέσα μας.Και βλέπουμε ότι νομίζουμε ότι αξίζει από αυτά αυτά που ποθούμε.
Το να είσαι ποιητής ειναι υπέροχο,γιατί μπορείς να χαρείς και να συνδέσεις και τον ανεμόμυλο με την δαντέλα και την πηγη με την ζάντζαλη.Και συ Γιώτα είσαι καλή ποιήτρια.Δώσε μας το καλύτερό σου και όχι την υπεροψία.
Φαίδων,
Το έργο αυτό ορθώνεται αφεαυτού του μ'ένα ξεχείλισμα ποιητικής αίσθησης και καλλιτεχνικής μεταφοράς.
Αυτές οι δημιουργικές συγκινήσεις μπλέχτηκαν σε μια σουρεαλιστική ενότητα, που βαραίνει πάνω της ο στοχασμός του απεριόριστου.
Να'σαι καλά,
Νίκος Λιψάνος
Φαίδωνα,όπως λες ,είναι πολλοί άνθρωποι ,και μάλιστα πνευματικοί,που "θεωρούν τα θέματα του έρωτα και της γυναίκας στην τέχνη,θέματα ταμπού"
Ξέρεις,ένιωθα λίγο ...ανασφαλής με τα τρεία σχόλιά μου.Βέβαια ,αυτό ένιωθα αυτό είπα,αλλά καμιά φορά κάνεις ...τούμπες έξω από τον ρυθμό και νομίζεις οτι χορεύεις.
@
Προς όλη την καλή παρέα μας…
Το να διαβάζω τις αναρτήσεις και τα σχόλια του Καφενείου, συνεχίζει να αποτελεί για μένα ό,τι καλύτερο, ζεστό και εποικοδομητικό μπορεί να μου δώσει το διαδίκτυο.
Αύριο γιορτάζω έναν χρόνο ως blogger και θα ήθελα να πω ότι την ατμόσφαιρα που συναντώ εδώ δεν την είδα πουθενά.
Με αφορμή λοιπόν την δική μου γιορτή θέλω να σας ευχαριστήσω όλους κερνώντας, μαζί με την φιλία και την αγάπη μου, λικέρ βύσσινο σπιτικό «από τα χεράκια μου»… που λέγαν κι οι παλιές.
Θέλω ξέχωρα όμως να συγχαρώ τον κ. Σπύρο μας για το σχόλιό του προς την αγαπητή Υιώτα. Σπάνια παρότρυνση φιλίας, εκτίμησης και αγάπης ντύθηκε με τέτοια ποιητικά, ευαίσθητα, εύστοχα και ζεστά λόγια.
Να είστε καλά όλοι και καλό σας βράδυ.
@Νίκος Λιψάνος
Κι άλλος ωραίος ποιητής. Νίκο μου πέρα από την τιμητική για την ανάρτηση άποψή σου, πρέπει να πω ότι εδώ μιλάς με την γλώσσα της κριτικής και με ποιητική πύκνωση και σαφήνεια. Να 'σαι καλά.
Σ' ευχαριστώ
@Σπύρος
Σπυρέτο μου γράφεις:
"Ξέρεις,ένιωθα λίγο ...ανασφαλής με τα τρία σχόλιά μου.Βέβαια ,αυτό ένιωθα αυτό είπα,αλλά καμιά φορά κάνεις ...τούμπες έξω από τον ρυθμό και νομίζεις οτι χορεύεις.
Σ' αυτά τα θέματα δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ανασφάλεια, ούτε η αίσθηση ότι μπορεί κάποιος να κάνει τούμπες έξω από το ρυθμό και να νομίζει ότι χορεύει.
Εσύ καλά κάνεις ως ανήσυχο πνεύμα και πάντα ψάχνεσαι. Αλλά όποια γνώμη κι αν εκφραστεί από αναγνώστες ή επισκέπτες σε κάποια εικαστικά , είναι σεβαστές. Οι απόψεις διδάσκουν τον δημιουργό. Αρνητικές, θετικές ή αμήχανες. Όλες τον προβληματίζουν και τον κάνουν καλύτερο.
Πέρα από όλα αυτά όμως, τελικά έπιασες το σφυγμό της ανάρτησης. Εβίβα με τις λέξεις λοιπόν...
@Big Mama
Μαζί με τα χρόνια πολλά, που ήδη για το ιστολόγιό σου, Θέλω να σ' ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια στο "Καφενείο". Αυτή όμως η θετική επιδοκιμασία, για την επικοδομητική ατμόσφαιρα του¨"Καφενείου" , ανήκει και στους θαμώνες του που καταθέτουν τη γνώμη και την άποψή τους πλουταίνοντάς το με την ποικιλία των σχολίων τους. Συνιστώ σε όσους το επιθυμούν, να επισκεφτούν το ιστολόγιο της Βig Mama, για να γευτούν κάτι το ξεχωριστό.
ΛΙΓΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ
Θα ήθελα να πω μερικά πράγματα κυρίως για τους αμήχανους επισκέπτες που πιθανόν δεν έχουν κάποια εξοικείωση με το είδος αυτής της εικαστικής τέχνης:
"Ο καλλιτεχνικός δημιουργός, δεν αναπαράγει την πραγματικότητα αυτούσια, γιατί τότε θα ήταν δημοσιογράφος που θα έκανε ρεπορτάζ. Ο δημιουργός παίρνει στοιχεία από την πραγματικότητα, ή την ίδια την πραγματικότητα, την φιλτράρει μέσα από τον ψυχισμό του και την πλάθει με το ταλέντο του. Το αποτέλεσμα είναι οικείο σε μας, αφού περιέχει γνωστά σε μας στοιχεία, αλλά όμως το αποτέλεσμα της δημιουργίας του καλλιτέχνη, το βλέπουμε για πρώτη φορά. Άυτό είναι το συγκεκριμένο έργο του συγκεκριμένου καλλιτέχνη.
Ας πάμε τωρα στην ανάρτηση του ¨Καφενείου"¨
Πήρα στοιχεία από τη ζωή σε όλους σας γνωστά, Σώμα γυναίκας, ημίγυμνη γυναίκα, κάδρο, σκαλιά, καρπούς, λάδι, μάσκα, περικαιφαλαία, παράθυρα, αρχαίο ναό, και τα συνδύασα σε εικόνες για να αποδώσω αυτό που είχα στο μυαλό μου. Το αποτέλεσμα αυτών των συνδυασμών ήταν τρεις εκόνες που τις βλέπετε για πρώτη φορά ενώ τα στοιχεία που τις αποτελούν σας είναι όλα γνωστα, και συμβολίζουν κάτι. Που σημαίνουν κάτι με την γλώσσα της τέχνης. Προκείμένου δε, να βοηθήσω τον επισκέπτη να διεισδύσει περισσότερο στη σκέψη αυτού του αποτελέσματος και να μη μείνει στην επιφάνεια της εικόνας, (όπως πολύ σωστά επισήμανε η Big Mama) Έβαλα και μερικούς στίχους κάτω από κάθε εικόνα, που σηματοδοτούν το νόημα τής κάθε εικόνας.
Αυτά τα λίγα και στοιχειώδη θεωρητικά πάνω στη δημιουργία, για όσους ενδιαφέρονται.
BIG MAMA
Γιά μενα ειδικά ,που είμαι μακρια από τον υπόλοιπο Ελληνισμό της αμερικής,η επικοινωνία,σε αυτό το επίπεδο,με το Φαίδωνα και όλους εσας μου δίνει χαρά ,γιατί απολαμβάνω αυτο που μου αρέσει και από τόσο μακριά
Το Λυκέρ βύσσινο "από τα χεράκια σας"θα το πιώ αργά αργά και ηδονικά ,στην υγειά σας και στην υγεία όλων των θαμώνων του ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ.
Ποιό είναι το BLOGG σας ?
Να πω μια ξενυχτισμένη καλημέρα σε όλους... γιόρταζα την καλύτερή μου φίλη Βαρβάρα-Παρασκευή μέχρι αυτή την πρωινή ώρα, αλλά δεν μπορώ να μην ευχαριστήσω τον οικοδεσπότη μας για την σύσταση να επισκεφτούν οι φίλοι του Καφενείου τη Big Mama.
Δεν θα κάνω την ντροπαλή… και μάλιστα σας λέω ότι θα χαρώ να σας ανταμώσω κι εκεί.
Η διεύθυνση είναι: http://bigbigmama.blogspot.com ... κ. Σπύρο μας.
Σας φιλώ.
"Καρποί και χυμοί: Λέξεις γένους αρσενικού,
με θηλυκή ταυτότητα..."
Πώς με 9 λέξεις μπορεί ένας άνδρας να δείξει το σεβασμό και την αγάπη του προς τη γυναίκα!!!
Αποστομωτικό!!
@ Αγνή
Σωστά το εισέπραξες Αγνή. Αγάπη και σεβασμός για τη γυναίκα. Όχι μόνο από τον άνδρα αλλά και από τον δημιουργό.
Σ' ευχαριστώ.
Χθες το απόγευμα καθόμουν αφηρημένος στο μεγάλο παράθυρο του καθιστικού μου που κοιτάζει απέναντι στην μικρή ήσυχη πλατειούλα με τους αναιμικούς φοίνικες
Σας λέω,είναι τόσο κοντά
η πλατειούλα που έχω πιάσει τον εαυτό μου να απλώνει τα χέρια του να χαιδέψει τα φτερά από τις λίγες πάπιες που κολυμπάνε αμέριμνες στην μικρή τεχνιτή λιμνούλα της .
Χθες το απόγευμα λοιπόν ,που όπως σας είπα καθόμουν στο παράθυρό μου,πέρασε εντελώς αναπάντεχα στο πεζοδρόμιο της πλατειούλας μου μιά πολύ όμορφη γυναίκα !!!
Και οταν λέω όμορφη ...ακόμη και ο ήλιος δεν ήθελε να βασιλέψει...
Και σας λέω ακόμη βρε παιδια, καθώς ήταν λίγο βιαστική έτρεμαν τα στητά της στήθη κάτω από το ανάλαφρο κοντό λουλουδάτο φόρεμα της που έκαναν πιό προκλητικές τις πανέμορφες καμπύλες του κορμιού της
Και μου ξέφυγε και είπα δυνατά
Θεέ μου πως να ήταν να γινόμουν τώρα ΔΡΟΜΟΣ να μπω στο δόνισμα του κορμιού της.....
@Σπύρος
Θαυμάσια η περιγραφή από το παράθυρό σου που βλέπει στην ομορφιά, είτε σ' αυτή που στέκεται (φύση) είτε σ' αυτή που περνάει (γυναίκα. Σε χαίρομαι Σπυρέτο μου που παραμένεις "Λύκος και Ποιητής"...
Σπύρο,
Κάποτε σ'αυτό το blog είχες γράψει ότι οι ποιητές δεν πρέπει να παντρεύονται, θυμάσαι;
Τώρα που διάβασα το σχόλιό σου και το ξανασκέφτηκα, νομίζω ότι άρχισα να το πιστεύω.
Μήπως πρέπει να λάβουμε τίποτα μέτρα;
Νίκος Λιψάνος, Manhattan
Τώρα Νίκο μου ειναι αργά για μας.
Τουλάχιστον να μεινουμε ανύπαντροι στο πνεύμα και στην ψυχή για να ερωτευόμαστε ελεύθερα ότι ομορφο και ωραίο .Τι λες ?
Δημοσίευση σχολίου