Φαίδωνα Θεοφίλου
«Ψάχνω για το δικό μας το πελεκημένο Θέλω» μονολογεί «Ο νεαρός Έλληνας» ανιχνεύοντας το μέλλον του Ελληνισμού. Ίσως υπάρχει γύρω μας και μέσα μας μια Ελλάδα που δεν υποψιαζόμαστε κι ένας Έλληνας που βαδίζει στη κόψη του ξυραφιού, έχοντας τις ίδιες πιθανότητες να χάσει την ψυχή του ή να την αποκαλύψει λαμπερή
«Ψάχνω για το δικό μας το πελεκημένο Θέλω» μονολογεί «Ο νεαρός Έλληνας» ανιχνεύοντας το μέλλον του Ελληνισμού. Ίσως υπάρχει γύρω μας και μέσα μας μια Ελλάδα που δεν υποψιαζόμαστε κι ένας Έλληνας που βαδίζει στη κόψη του ξυραφιού, έχοντας τις ίδιες πιθανότητες να χάσει την ψυχή του ή να την αποκαλύψει λαμπερή
και να νιώσει την επιθυμία για τον επαναπροσδιορισμό,
μιας πορείας νέας.
Να βάλλει στόχους που να ξεπερνούν τις δυνάμεις του:
Γιατί, τι νόημα θα είχαν στόχοι
που είναι μέσα στα όριά του;
«Τον καθαρό το Λόγο να φιλάς στο στόμα
για να γίνει σφυγμός
στο σώμα όλου του κόσμου»
Οι ποιητές είτε ακούγονται είτε όχι, επιμένουν.
«Τον καθαρό το Λόγο να φιλάς στο στόμα
για να γίνει σφυγμός
στο σώμα όλου του κόσμου»
Οι ποιητές είτε ακούγονται είτε όχι, επιμένουν.
Απλώνουν την έπαρση της ψυχής τους σαν δίχτυ να αιχμαλωτίσουν το αδύνατο.
Έτσι λοιπόν ο Ελληνισμός, στο μέτρο που, κατά την ιστορική του διαδρομή, έφτασε το αδύνατο και το έκανε αυτονόητη υπόθεση, είναι λαός ποιητικός.
Και όχι μόνο γι αυτό. «Ο νεαρός Έλληνας» αρμενίζοντας ενάντια σε καιρούς μικρόψυχους, θερμαίνει στο στήθος του την Ουτοπία σαν αγαπημένη, που θα μεταβληθεί σε τρέχουσα πραγματικότητα.
Η εικόνα του νέου Ελληνικού Μύθου υπάρχει.
Μόνο που είναι κατατεμαχισμένη και σκόρπια σε μυριάδες κομμάτια. Κι είναι αυτά τα κομμάτια, τα πιο λαμπερά και κλείνουν μέσα τους θησαυρούς και μάγια. Ο στόχος περιμένει:
Να συνθέσουμε αργά έστω, μα σταθερά
την εικόνα του Νέου Ελληνικού Μύθου…
Φαίδωνα Θεοφίλου
«Ο Μικρός Ελληνικός-τρεις Λόγοι
Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Γ΄Έκδοση – (εξαντλημένο)
Φαίδωνα Θεοφίλου
«Ο Μικρός Ελληνικός-τρεις Λόγοι
Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Γ΄Έκδοση – (εξαντλημένο)
23 σχόλια:
Φαίδωνα...
Μεγάλοι στίχοι. Μεγάλες σκέψεις. Μεγάλος ο ποιητικός νους που τα συνθέτει όλα αυτά σε οράματα.
Οι ποιητές κι αν δεν ακούγονται, επιδρούν σημαντικά στην εποχή τους και στο μέλλον.
Σαν μυστικό προζύμι που όμως ζυμώνει όλο το φύραμα.
Τιμή μου να μιλώ μαζί σας και ν'αξιώνομαι το απόσταγμα της σκέψης σας.
και εγω σκεφτικα το ιδιο με την μπικ μαμα..... οτι χαρικα πολυ που ειμαι εδω και τα διαβαζω ολα αυτα ....
μονο με οραμα μπορει να υπαρχει εξελιξη ...
και θελω να σκεφτομαι μονο την θετικη εξελιξη ... γιατι υπαρχουν και οραματα καταστροφης :)
την καλησπερα μου
@Βig Mama
Mama, σ' ευχαριστώ αλλά πίστεψέ με είναι αγάπη και έγνοια για τη χώρα που δεν μπορώ να τις κρατήσω μέσα μου.
Όσο για την συνομιλία - επικοινωνία, ξέρεις κι από άλλα μου σχόλια τις απόψεις μου γι αυτήν: Ότι δηλαδή, η επικοινωνία των ανθρώπων, είναι ένα μεγάλο σχολείο, απ΄' το οποίο κερδίζουμε όλοι. Άλλωστε τί θα ήταν το "Καφενείο" χωρίς τους φίλους του; Έρημο τοπίο. Μου άρεσε πάρα πολύ η άποψή σου για τους ποιητές!! Μακάρι να ήταν και αλήθεια...
Φαίδωνα, την ξέρω και την έγοια και την αγάπη σας γι αυτή τη χώρα.Ξεδιπλώνεται σε όλες τις αναρτήσεις σας.
Ο Μικρός Ελληνικός όμως, ο τόσο ξεχωριστός, κάνει την ψυχή μου ν’ ανεμίζει ελπιδοφόρο λάβαρο.
Όσο για τους ποιητές... κι εγώ ως ευχή καταθέτω την άποψή μου.
Την Καληνύχτα μου.
@korinoskilo
Χαίρομαι καλή μου φίλη που σου αρέσουν αυτά που διαβάζεις εδώ. Και βέβαια χρειάζονται όραμα όλα αυτά. Όραμα που να μας βάζει σ' ενα συγκεκριμένο δρόμο και να μετατρέπει σιγά-σιγά την ελπίδα σε πραγματικότητα. Να βάλουμε στόχους πάνω από τις δυνατότητές μας...
Όσο για την καταστροφή,αυτό είναι ότι πιο εύκολο υπάρχει στην ανθρώπινη πορεία...
Φαίδωνα,μπερδεύτηκα λίγο ,Βοήθησέμε .Λέει ενας νέος
"ψάχνω γιά το δικό μας πελεκημενο θελω"
Ποιός πελέκησε το θέλω μας ?
Και πως δεν μπορω να το βρω από την στιγμή που ειναι επάνω μου ?
Κι αν είμαστε ακόμη στο ψάξιμο πως μπορούμε να κάνουμε επαναπροσδιορισμούς γιά μια νεα πορεία ?
Κι αν είμαστε ακόμη στα αναρωτήματα και στις "πιθανότητες" πως μπορούμε να ξέρουμε ότι μπορούμε να βάζουμε στόχους "πέρα από τα όρια μας ?
Εχω μείνει,μια ωρα τώρα , με τα δάχτυλά μου στα πλήκτρα και κοιτάζω να ξεκινήσω και δεν μπορώ.
Κι αυτά που γράφω τωρα ειναι ερωτηματα για απαντήσεις στο δικό μου ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ
Να σου πω πως νιώθω ?
Νιώθω σαν να είμαι στον όχθο ενός βάλτου που πέρασα και τώρα καλούμαι να μπω πάλι μέσα .
Γιατί νομιζα ΦΑΙΔΩΝΑ ότι τωρα πιά ξέρουμε που πάμε ,ξέρουμε τι θέλουμε,ξέρουμε το πελέκημά μας.Και εκει που δεν μας αρέσει-γιατί μας το έκαναν χωρίς το δόσιμό μας-θα γυρίσουμε πίσω
να του δώσουμε αυτό που θελουμε εμεις .
Οι ποιητές πιστεύω ότι
"ακούγονται"Φαίδωνα.
Και ακούγονται πιό πολύ εκεί που στενεύει το τούνελ .Εκεί που δεν έχει παράθυρα .Εκει που δεν έχει φως.Αρκεί η "επαρση" των ποιητών να έχει την άνωση από το βουβό αλλά κραυγαλέω αίτημα ,από το συρτό περπάτημα στις ράγες,από τη κραυγή της σιωπής.Τοτε το "αδύνατο" γίνεται ανάγκη,γίνεται λύση ,όχι μόνο γιά τους σκυμένους περπατητές ,αλλά και γι αυτούς που νόμιζαν ότι μπορούν να ηγούνται,μπορούν να υπάρχουν στα στενά τούνελ που άνοιξαν χωρίς αερισμό,χωρίς φεγγίτες και χωρίς εξόδους.
... άντε να κρατήσεις τους χτύπους της καρδιάς ακίνητους...
την ενέργεια του μυαλού σε σιωπή...
να περιορίσεις τη ροή του ποταμού
σε καλούπια άλλων...
Ο ποιητής, θα πεθάνει, από μαρασμό, σαν το αηδόνι...
Εύγε, Φίλε μου, πάντα εύφορα τα ταξίδια του νου και της καρδιάς σου.
Υιώτα
Αστοριανή, ΝΥ
ΦΑΙΔΩΝΑ
χθες το πρωί[γιά αμερική]έκανα ένα σχόλιο γιά την ανάρτηση .Μήπως χάθηκε ?
@Σπύρος Δαρσινός
Σπύρο μου το κείμενο δεν είναι κάποιο πολιτικό μανισφέστο που προτείνει σε συγκεκριμένα διαδικαστικά βήματα την υλοποίηση ενός στόχου.
Είναι ένα ποιητικό κείμενο που δείχνει μια πίστη σε κάποια κατεύθυνση κι έχει σαν σκοπό να επιδράσει στη σκέψη και στο φρόνημα των Ελλήνων. Ότι συνήθως κάνουν οι ποιητές...
Αλλα αφού τα θέλεις σε...ψιλά, να σου κάνω μερικές διευκρινίσεις:
Όταν λέω "Το πελεκημένο Θέλω" εννοώ το Θέλω που ήταν θολό, χύμα, άμορφο, και η σκέψη του ποιητή το πελέκησε και το έκανε συγκεκριμένο, ακριβό, όμορφο και το προτείνει.
Ο επαναπροσδιορισμός για μια πορεία νέα, πρέπει να γίνει για να ξεφύγει ο Έλληνας από τη παρακμή που βρίσκεται.
Δεν ξέρουμε Σπύρο μου αν μπορούμε να βάλουμε στόχους μεγαλύτερους από τις δυνατότητές μας. Αν το ξέραμε τότε θα ήταν μέσα στις δυνατότητές μας. Βάζουμε στόχους υψηλούς όπως ο αθλήτής που κυνηγάει πάντα το ρεκόρ το άπιαστο.
Άλλωστε ο ποιητής δεν βολεύεται με τα κανονικά, δεν καταδέχεται, το μέσα στα όρια, στην ευτυχισμένη μιζέρια... Στη σκέψη του βρίσκεται ο στόχος, που κατά τη γνώμη του, αξίζει στους Έλληνες. Κι αυτός μπορεί να είναι πάνω και πέρα από τις δυνατότητές τους κατά τον ποιητή. Ε, ποιητής είναι Σπύρο μου, μην τον παίρνεις και στα σοβαρά. Κάποτε ένας υπουργός της Ν.Δ. επί γέρου Καραμανλή, ταύτισε τον ποιητή με τον λαπά...Για την ιστορία λέγεται Σωτήρης Κούβελας.
Είτε ξέρουμε Σπυρέτο μου που πάμε είτε όχι, ο ποιητής απλά θα δείξει τη κατεύθυνση που αυτός νομίζει και ας είναι φωνή ψιθυρίζοντος εν τη ερήμω. Αυτά για τις απορίες συμπληρώνοντας πως το κείμενο είναι αφιερωμένο στους ''Έλληνες που πίστεψαν πολύ, που έδωσαν πολλά και δεν γύρεψαν" και η αφιέρωση σ' αυτούς Σπυρέτο μου δείχνει επίσης μια κατεύθυνση...
Στα υπόλοιπα που τόσο ποιητικά επίσης περιγράφεις, συμφωνούμε Σπυρέτο μου, με μόνη μου επιφύλαξη ότι μπορούν σήμερα να ακούγονται οι ποιητές...
@Σπύρος
Πράγματι χάθηκε Σπυρέτο μου το σχόλιό σου, με την έννοια ότι δεν ήρθε σε μένα. Το βρήκα όμως και αποκατέστησα την τάξη...
@Αστοριανή
Γιώτα μου, με ξεχωριστή συγκίνηση διάβασα τους θαυμάσιους στίχους που μου έστειλες, (είναι δικοί σου;)και που ταιριάζουν στο κλίμα της ανάρτησης σαν ακριβή
άποψη-σχόλιο.
Σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου
Φαίδωνα, γεια σου,
Εύχομαι ο ποιητής και τα οράματά του να βγούν αληθινά. Αλλά, όλα αυτά που κάποτε στέκονταν ζωηρά στο χωράφι μας έχουν μαραθεί, είναι γκρίζα.
Ολες οι νεαρές καρδιές απόστασαν, γέρασαν σέρνοντας το σταυρό του σκότους. Ποιός θα τις βγάλει απ'αυτούς που φοβούνται το φως; Μα φυσικά - όπως λες - ο ποιητής.
Ο ποιητής που έδωσε το φως της επιστήμης και της αλήθειας. Ο ποιητής Μύθος των Ελλήνων.
Τι μύθο θα γράψει ο νέος Ελληνας, όταν ο ξενόφερτος, δογματικός και ζηλιάρης θεός του, του λέει, είσαι προβατό μου.
Το ποτάμι δε γυρίζει στις πηγές του. Οχι όμως και οι λαοί.
Η λογική χιλιετηρίδων (αλλά και τρέλας) θα ξεσπάσει μέσα στο νεοέλληνα ποιητή, για να χαράξει το δικό του μύθο και τις δικές του προοπτικές.
Νάσαι καλά,
Νίκος Λιψάνος, Manhattan
Λοιπόν... αγαπητοί φίλοι του Καφενείου. Ο Οικοδεσπότης μας, στο άλλο του ιστολόγιο, "Τα Θήτα της Θάλασσας"(http://faidontheofilou.blogspot.com/), έχει "Τον Μικρό Ελληνικό" σε ένα υπέροχο βίντεο...
Το είδα την πρώτη φορά που πήγα και το απόλαυσα.
Δείτε το... υπό τον εμπνευσμένο τίτλο "Ποιητικά ανθίσματα".
Καλή σας νύχτα.
@Νίκος Λιψάνος
Σε καμία περίπτωση Νίκο μου δεν εννοείται εδώ, να γυρίσουμε πίσω στην αρχαιότητα. Ασφαλώς και το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Για ένα άλλο αύριο γίνεται ο λόγος. Τα όσα απαισιόδοξα διαπιστώνεις είναι αλήθεια και πραγματικότητα. Χρειάζεται όμως πίστη και αυτοεκτίμηση. Σαν αυτή που έδειξαν οι Έλληνες όταν οργάνωσαν τους Ολυμπιακούς αγώνες κάνοντας την ανθρωπότητα να τρίβει τα μάτια της.... Πάντως ο ποιητής έχει χρέος να πει αυτά που νομίζει. Τίποτ' άλλο.
@Βig Mama
Α, χαίρομαι Mama σου σου άρεσε το βίντεο με τα ποιητικά απανθίσματα του "Μικρού Ελληνικού".Σ' ευχαριστώ που το συστήνεις.
...ναι, φίλε μου... είναι ένα μικρό απόσπασμα, από το "υπό έκδοσιν" -σύντομα ελπίζω...-
"ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΜΕ ΑΙΜΑ" (αναφορικά με την περσινή "Αυγουστιάτικη περιπέτεια" των 33 ημερών του Δημήτρη...
Του τα ωφείλω... μα πού και πού, μοιράζομαι κάτι λίγο, μαζί σας...
ταίριαζε κάπως, και το έβαλα...
Ευχαριστώ για τα λόγια που χάρησες, όπως και τις τότε ευχές σας κι ενδιαφέρον... Είναι μια χαρά!
Έχετε τους χαιρετισμούς του,
Υιώτα
αστοριανή,
ΝΥ
Φαίδωνα
Μην με παραξηγείς
Μου συμβαίνει, όταν πάει ο επιχειρηματίας μπροστά να θέλει αποτέλεσμα και όταν πάει ο ποιητής
να κάνει όνειρα .Αν τύχη και δεν αποδυθώ τον έναν όταν μπαίνω στα σύνορα του άλλου παλεύουν,γιατί ο ένας θέλει να επιβάλλει τους όρους του στον άλλον.Πιστεύω όμως πως ο ποιητής πονάει και "ΔΙΝΕΙ " πιό πολλά και αίμα όταν δεν δίνει.
Στην ανάρτησή σου λοιπόν δεν πρόλαβα να βάλω το κενό ανάμεσά τους .
Θα μπω στα "ΘΗΤΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ"
@Σπύρος
Όχι Σπυρέτο μου δεν σε παρεξηγώ καθόλου. Άλλωστε περιέγραψες τόσο ζωντανά και εύστοχα τις δύο ιδιότητες που έχεις και με τις οποίες λειτουργείς, όπως και αρκετοί από μας. Έτσι μέχρι που να ανάψεις τη μία ιδιότητα για να λειτουργήσει, χρειάζεται κάποιος χρόνος μέχρι να σβήσει η άλλη.
Είμαι συνταξιούχος δάσκαλος και ζω στην αμερική .Η αγαπημένη μου ενασχόληση είναι να μπαίνω στις ιστοσελίδες εκείνες που αναρτημένα θέματα και σχόλια έχουν σύγχρονο ενδιαφέρον και δεν εστιάζονται ,σώνει και καλά,στην καθολική αντίδραση.
Ο Χώρος σας κ.Θεοφίλου αναλύει τα σύγχρονα θέματα με τολμηρή καθαρότητα,εμπειρία και ποιητικό άγγιγμα.Τα σχόλια ? και όταν ακόμη εκφράζονται από μιά αλλη γωνία,δίνουν μιά προέκταση στο αναρτημένο θεμα .
Σας διαβάζω ανελλιπώς και σας συγχαίρω όλους
@Βαγγέλης Πολέμης
Αγαπητέ μου Δάσκαλε, χαίρομαι για την ιδιότητά σας αυτή, αφού στην Ελλάδα ο Δάσκαλος αγαπήθηκε πολύ και ακόμα αγαπιέται. Είναι εκείνος που έχει τον αδιαμόρφωτο ακόμα άνθρωπο στα χέρια του και πρέπει να τον πλάσει. Να τον κάνει να σκέφτεται, να τον εξοπλίσει πνευματικά, να του στρώσει μια γέφυρα να πάει παραπέρα. Με δεδομένα όλα αυτά χαίρομαι διπλά που σας αγγίζουν τα θέματα του ιστολογίου, μα περισσότερο που εκτιμάτε τα σχόλια των θαμώνων και ακριβών φίλων του Καφενείου. Τα σχόλιά σας είναι ιδιαίτερα τιμητικά. Ένα ειλικρινές ευχαριστώ αποδίδει πλήρως τα αισθήματα όλων μας για όσα είπατε.
Στ'αρισστερά ,και λίγο πριν πάς στο χωριό μου είναι ένας λόφος.Στην κορυφή του έχει τον
"Αί Λιά " και πίσω του το ψηλό βουνό.Στην πατούσα του λόφου έχω ένα αμπέλι που το τρυγάει και το πατάει ο ξάδερφός μου ο Νικήτας.
Προχθές μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι άνοιξε την κάνουλα γιά το πρώτο ποτήρι. Και ήτανε μόσχος.
Ελάτε στο καφενείο,να σηκώσουμε μαζί ένα ποτήρι γι αυτούς "τους Ελληνες που πίστεψαν πολύ ,εδωσαν πολλά και δεν γύρεψαν τίποτα"
Ειμαι βέβαιος πως ανάμεσά τους είναι και ποιητές και δάσκαλοι και ακρίτες της διασποράς.
@Σπύρος
Σπυρέτο μου είσαι μοναδικός. Πως ξέρεις να περνάς μέσα στη ψυχή μας τόσο απλά και άμεσα, τα ωραία πράγματα... Άντε στην υγειά λοιπόν των Ελλήνων που πίστεψαν πολύ, με το κρασί σου που απ' ότι κατάλαβα, και νεκρούς ανασταίνει. Και στην υγειά όλων μας...
κ.Θεοφίλου επιτρέψτε μου να πω ένα ευχαριστώ στον "οινοχόος" σας γιά την αναφορά του "δάσκαλου" στο προηγούμενο σχόλιό του .Εχει πράγματι έναν τρόπο να μπαίνει απέριττα και απλά στην ψυχή του άλλου.
Είναι αλήθεια ότι ο δάσκαλος δεν "γυρεύει" τίποτα γιατί τα έχει όλα όταν "πλάθει την αδιαμόρφωτη" ψυχή του παιδιού στα χέρια του.
Σηκώνω και εγώ το ποτήρι στην υγειά όλων σας.
Δημοσίευση σχολίου