Ήρεμη σα λάδι ήταν η θλίψη.
Ήταν νύχτα και κάτω και πάνω.
Βγήκα στο απέραντό της άνοιγμα
κι ήθελα να φωνάξω:
Έχει ασφυξία κανείς;
Περιμένοντας –κι εγώ- ν’ απαντήσω.
Όμως φοβήθηκα την ανάσα της σιωπής
κι αναδίπλωσα τα φτερά του -εγώ –
ασθμαίνοντας τους μονότονους ήχους των γρύλλων.
Ντύνομαι τη νύχτα μου
και χάνομαι στη νύχτα των ανθρώπων…
Ήταν νύχτα και κάτω και πάνω.
Βγήκα στο απέραντό της άνοιγμα
κι ήθελα να φωνάξω:
Έχει ασφυξία κανείς;
Περιμένοντας –κι εγώ- ν’ απαντήσω.
Όμως φοβήθηκα την ανάσα της σιωπής
κι αναδίπλωσα τα φτερά του -εγώ –
ασθμαίνοντας τους μονότονους ήχους των γρύλλων.
Ντύνομαι τη νύχτα μου
και χάνομαι στη νύχτα των ανθρώπων…
Φαίδωνα Θεοφίλου- "Ελληνική Νύχτα" (απόσπασμα) Εδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ
9 σχόλια:
Γι' αυτούς που περπατούν τις νύχτες, γι' αυτούς που στέκονται στην πύλη του σκοταδιού κι αφουγκράζονται τους ήχους του...Χάρη σ' αυτούς θεωρώ πως οι νύχτες, η σιωπή ,εγκυμονούν ελπίδες και η θλιψη είναι το συναίσθημα των ανικανοποίητων, αυτών που ζητούν όλο και πιο πολλά, που ζητούν "τα δάση να είναι χρυσά"...Και είναι οι νύχτες των ποιητών γεμάτες καινούργια χρώματα κι ας λένε κάποιοι πως δεν υπάρχουν καινούργια χρώματα αυτοί είναι οι άνθρωποι του μεσημεριού που άλλο δεν γυρεύουν παρά τη σκιά...Και είναι η σκιά η μέση οδός, το φως και το σκοτάδι είναι τα άκρα.
Περπατητή των άκρων σε βλέπω και σίγουρα κάτι νέο , κάτι δυνατό θα μας ξαναπροσφέρεις..Και τούτες τις νύχτες μ' αυτόν τον δυνατό αέρα όλα φαίνονται πιθανά..
Με αγάπη
...μια διόρθωση Περιπατητή των άκρων και όχι περπατητή..Αχ αυτή η βιασύνη μου
@Αθηνά
Φορές- φορές Αθηνά, βγαίνοντας στην Ωραία Πύλη της Νύχτας, της Νύχτας του καθενός που βρίσκεται αντικρυστά με τη Νύχτα των άλλων, ο άνθρωπος αισθάνεται να καλπάζει στο μεταίχμιο του Όλα ΄και του Τίποτα. Είναι όμως ωραία η νύχτα που σε προετοιμάζει σταδιακά για να δεχθείς τον ερχομό της μέρας αλλά ταυτόχρονα σε προστατεύει κι από τις...πληγές του φωτός όσο διαρκεί...
Πόσο τρυφερό είναι το σκοτάδι εδώ...
Τρυφερή ακόμη και η θλίψη που έρχεται απρόκλητα κι αναίτια, σχεδόν πάντα, νύχτα…
Η Ελληνική Νύχτα αποτελεί συμπύκνωση των αισθήσεων. Άλλες φορές στέκω βουβός αναγνώστης της κι άλλες νομίζω ότι μου ανήκει εξολοκλήρου.
Δραστική ποίηση, με την υπομονή που έχει το αιώνιο και το μεγάλο…
"Ακούγεται η ψυχή του κόσμου
όταν το φως κλείνει την πόρτα πίσω του."
Ποιος ποιητής δεν θα ήθελε να είχε γράψει αυτόν το στίχο;
Ποιος δεν θα ήθελε να περάσει από το "απέραντο άνοιγμα" της νύχτας στην ποίηση;
Να είστε καλά Φαίδωνα
Φαίδων, γεια σου,
Η Θλίψη της Νύχτας
Πολλοί ήλιοι τριγυρνούν ακατάπαυστα
μέσα στο άδειο διάστημα
μέσα στις γλόγες τους.
Καίγονται μέσα στην παγωνιά του φωτός
και η μόνη ζεστασιά που θα βρούν
είναι αυτή που τους ζεσταίνει
όταν φτάνουν στο σκοτάδι.
Η θλίψη της νύχτας δε με απειλεί.
Κάποιος νυχτοπεριπατητής θλίβεται
βλέποντας όλους αυτούς που κοιμούνται
στη νύχτα τους.
Οι περιπατητές της νυχτερινής θλίψης
είναι οι ποιητές που θα χουφτιάσουν
τη φωτινή επιθυμία της δημιουργίας.
Σ'αυτούς και στα σκοτάδια της
θλίψης τους
πάει ο ήλιος και ξεκουράζεται.
Νάσαι καλά,
Νίκος Λιψάνος
@Big Mama
Mama, σ' ευχαριστώ πολύ, χαίρομαι που σου άρεσε η "Ελληνική Νύχτα" και απ' ότι καταλαβαίνω την έχεις ήδη προμηθευτεί.
@Νίκος Λιψάνος
Πολύ όμορφο αυτό που έγραψες Νίκο.
Μακάρι όμως να ήταν έτσι...
δυστυχώς η νύχτα δεν είναι ελληνική, είναι ανθρώπινη. βρίσκεται μέσα μας και μας ακολουθεί. αυτή η αίσθηση ασφυξίας, αυτό το απελπιστικό σκοτάδι όπου επικρατεί μια φαινομενική ησυχία, ξέρει να καταπνίγει κάθε κραυγή πόνου και αγωνίας.
@Χαρά
Για το συγκεκριμένο απόσπασμα, όπως και για τη μεταφορά του, έχεις απόλυτο δίκιο καθώς με ενάργεια και δραματικότητα το περιγράφεις, νεαρή ποιήτρια.
Ολόκληρο το βιβλίο όμως, αν το διαβάσεις, θα καταλάβεις γιατί αφορά στην "Ελληνική Νύχτα".
Δημοσίευση σχολίου