Παρασκευή, Μαΐου 29, 2009

Η ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ...ΕΡΩΤΑ ΣΕ ΕΥΧΡΗΣΤΑ ΠΑΚΕΤΑ...

Μικρή αναφορά στη… «Μικρή φιλοσοφία του Έρωτα»
του Αλαίν Μποτόν.
Του Φαίδωνα Θεοφίλου

Στην αρχή είχαμε τον μεγάλο έμπορο και παραγωγό όσων πραγμάτων θέλουν να ακούν οι άνθρωποι για να νιώθουν ευχαριστημένοι: Τον Πάολο Κοέλιο, που κατόρθωσε να γίνει πάμπλουτος, εκμεταλλευόμενος τους πόθους, την αφέλεια και τις ελπίδες των ανθρώπων και δίνοντάς τους, μια εύκολου τύπου αισθηματική αισιοδοξία, ανακατεμένη με ένα υλικό μεταφυσικής και φιλοσοφικής σάλτσας.
.
Έτσι έδινε στους αναγνώστες, αυτό που θα τους άρεσε να ακούσουν αλλά και την τάχα μου δυνατότητα να προσεγγίσουν μεταφυσικά και φιλοσοφικά θέματα. Ο επιτυχημένος επιχειρηματίας-συγγραφέας λοιπόν έγινε κυρίως γνωστός με την περίφημη διεθνούς φήμης σαχλαμάρα: «Όταν επιθυμείς κάτι πάρα πολύ, συνωμοτεί το σύμπαν για να το…πετύχεις»
.
Εγώ θα έλεγα πως αν θέλεις κάτι πάρα πολύ θα το πετύχεις και χωρίς το σύμπαν!!! Αλλά όπως το λέω εγώ βέβαια, δεν βγάζεις λεφτά… Μετά τον Κοέλιο λοιπόν, έχουμε τον Αλαίν Μποτόν που μυρίστηκε κι αυτός ότι ένα μεγάλο αναγνωστικό κοινό συγκινείται ιδιαίτερα από το θέμα του έρωτα, πασπαλισμένο με λίγη φιλοσοφία και ερωτικούς, ορισμούς και βεβαιότητες, όπως λέμε «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου» και ακολουθώντας τη χρυσοφόρα συνταγή του Κοέλιο, έγραψε και στο δικό του βιβλίο, πέραν των άλλων, κάτι ανάλογο με το σύμπαν που συνωμοτεί για να πετύχουμε να μας θέλει π.χ. ο καλός μας ή η καλή μας.
.
Λέει λοιπόν: "Η συνάντησή μας, με ένα πρόσωπο που παίζει σημαντικό ρόλο στην ζωή μας, είναι προϊόν της τυχαίας ανάμιξης πληθυσμού, που καταλήγει σε μια τυχαία συνάντηση, τυχαία «ερωτικά επιτυχημένη» συνεύρεση, τυχαία ολοκληρωμένη επαφή … και άλλα τυχαία λοιπά καλά…

ή προϊόν μιας καλά σκηνοθετημένης και μοιραίας συνωμοσίας, από δυνάμεις που είναι έξω και ίσως πάνω από εμάς οι οποίες προγραμματίζουν την διασταύρωση της ζωής μας, με αυτή της ωραίας κοιμωμένης που περιμένει με το φιλί μας να ξυπνήσει από τον λήθαργο της αποτυχημένης συναισθηματικά ζωής."
.
Το βιβλίο αυτό του Αλαίν Μποτόν με τίτλο «Η μικρή φιλοσοφία του έρωτα» είναι ένα δήθεν μυθιστόρημα – πρόσχημα για να γράψει τελικά αμπελοαναλύσεις για τον έρωτα, αφελείς βεβαιότητες και σπουδαιοφανίζουσες εξυπναδίτσες, συνταγογραφίες σε πακετάκια και σε χαπάκια και…αόριστους ορισμούς, όλα για τον έρωτα!!!! Έτσι μαθαίνουμε από τον νέο συγγραφέα επιχειρηματία ότι:

«Κεφάλαιο 20: Ο Φαταλισμός των ερωτευμένων. Με τον φαταλισμό μας, οι ερωτευμένοι απωθούμε την αδιανόητη σκέψη ότι η ανάγκη να ερωτευτούμε προηγείται πάντα του έρωτά μας προς ένα συγκεκριμένο πρόσωπο. Η εκλογή μας κάποιου συντρόφου τελείται κατ' ανάγκην μεταξύ των ανθρώπων που συναντάμε.»

Δηλαδή σα να μας λέει ότι και η πείνα μας, προηγείται του γεύματος… Τέτοιες σοβαρές αποκαλύψεις…Και αυτό, το βρίσκει κανείς στα Blogs ως ενδεικτικής σπουδαιότητας σκέψη!!! Όσο για τη δεύτερη φράση του, ότι η εκλογή του συντρόφου μας γίνεται μεταξύ των ανθρώπων που συναντάμε, ούτε και σ’ αυτή την…αυτονόητη διαπίστωση (του τύπου, τι κάνει νιάου - νιάου στα κεραμίδια) ευτύχησε να έχει δίκιο ο συγγραφέας, αφού αναφέρονται και στην λογοτεχνία αλλά και στην ιστορία, χιλιάδες περιπτώσεις ανθρώπων που ερωτεύτηκαν ο ένας τον άλλον πριν συναντηθούν, μέσω αλληλογραφίας.
.
Θα ήθελα εδώ να υπενθυμίσω, πως ο Έρωτας, δεν είναι φιλοσοφία, δεν είναι επιστήμη, δεν είναι ιδεολογία και δεν χωρά πουθενά. Δεν είναι δηλαδή εντάξιμος, δεν είναι κατηγοριοποιήσιμος, δεν επιδέχεται ορισμό ούτε πακετάρεται ούτε συνταγογραφείται και γι αυτό είναι ΜΕΓΑΣ. Ο Έρωτας που συντρίβει τη λογική και γίνεται αρρώστια και μαζί αυτοΐαση. Όποιος λοιπόν προσπαθεί να τον εντάξει κάπου για να τον κάνει εύληπτο χαπάκι, τον εμπορευματοποιεί για προσωπικό του όφελος και σε βάρος των αναγνωστών του. Άντε να τελειώνουμε με τα φω μπιζού της γνώσης…
.
.
.

22 σχόλια:

Evi είπε...

θα ξεκινήσω από το τέλος : πραγματικά έχουμε μπουχτίσει από τα φω μπιζού της γνώσης...και όπως κάθε σωστή γυναίκα ξέρει τα φω μπιζού με τον καιρό χάνουν τη λάμψη τους, θαμπώνουν. Πολύ κακό για το τίποτα θα έλεγα και αναλύσεις επί αναλύσεων, συνταγες για τον έρωτα...2 κουταλιές της σούπας σεβασμός, 1 φλυτζάνι πάθος και 3 κούπες αλεύρι που φουσκώνει μόνο του (έτσι για να δέσει)

φιλιά και την αγάπη μου από τα Βόρεια
Εύη

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Η μικρή φιλοσοφία του έρωτα… με τα κρεμμυδάκια…

Φαίδωνα… σας απόλαυσα.
Δεν θα μπορούσε να τα πει κανείς καλύτερα για τούτους τους μπακάληδες της γνώσης.

Οι ερωτευμένοι σιωπούν… απλά νιώθουν και ξέρουν αλλά δεν μπορούν να περιγράψουν τον ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟ, ΤΟΝ ΑΦΑΤΟ, ΤΟΝ ΑΡΡΗΤΟ ΕΡΩΤΑ.

Δεν είναι τυχαίο που οι Πατέρες της εκκλησίας ονομάζουν έρωτα τον Χριστό.
Θεωρούν δηλαδή τον έρωτα μέγεθος που προσομοιάζει στο Θεό.

Κι εσείς αυτό κάνατε… μιλώντας για τον έρωτα, με τα υπέροχα λόγια σας:
«Θα ήθελα εδώ να υπενθυμίσω, πως ο Έρωτας, δεν είναι φιλοσοφία , δεν είναι επιστήμη, δεν είναι ιδεολογία και δεν χωρά πουθενά. Δεν είναι δηλαδή εντάξιμος, δεν είναι κατηγοριοποιήσιμος, δεν επιδέχεται ορισμό ούτε πακετάρεται ούτε συνταγογραφείται και γι αυτό είναι ΜΕΓΑΣ.»…

Μιλήσατε όπως οι άγιοι για τον Θεό…
Μας είπατε ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΡΩΤΑΣ.

Οι άγιοι μας λεν’ ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ…
Τον ίδιο τρόπο επέλεξε και ο ποιητής για να μιλήσει για τον έρωτα.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ.

Σας ευχαριστώ.

Αθηνά είπε...

Η καλύτερη άποψη που άκουσα γι' αυτού του είδους τους συγγραφείς.Μακάρι και οι "κριτικοί " της λογοτεχνίας να είχαν το σθένος να μιλούν έτσι..Αλλά τώρα πια δεν πιστεύω ότι οι κριτικοί καθορίζουν την τύχη ενός βιβλίου , όπως συνέβαινε παλιότερα.. Έτσι λοιπόν αυτοί οι " συγγραφείς" θα συνεχίζουν ακάθεκτοι να πλουτίζουν γράφοντας τρυφερές μαλακίες για τεμπέλικα μυαλά και βαριά σώματα.. Γιατί οι περισσότεροι όλα θέλουν να προκύψουν μαγικά, χωρίς να χρειαστεί να περπατήσουν στο δύσκολο τοπίο της αυτογνωσίας..Και πόσοι άραγε είμαστε ικανοί να κάνουμε κάτι τέτοιο...Γιατί οι περισσότεροι προτιμούν να πορεύονται "φτωχοί" και χαζοχαρούμενοι αναθέτοντας την ευτυχία , τον έρωτα, σε μαγικούς αφορισμούς του τύπου...συνωμοσία του σύμπαντος....τυχαίες ερωτικές επιτυχημένες συνευρεύσεις... και κυρίως σύμφωνα μ' αυτόν τον τελευταίο να πιστέψουμε πως όλα "προγραματίζονται από τη μοιραία συνωμοσία δυνάμεων που είναι έξω και ίσως πάνω από μας.." επομένως δε μένει σε μας παρά μόνο ο ρόλος της ωραίας κοιμωμένης...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Εvi
Τι κάνει ο άνθρωπος Εύη μου για τα μετρητά του, τις επενδύσεις του, τα αυτοκίνητα και τα ακίνητά του και πόσα ψαράκια κάθονται με ανοιχτό το στόμα;
Την αγάπη μου από τα νοτιανατολικά (Λέσβο) ως προς τη αγαπημένη Θεσσαλονίκη.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Βig Mama
Δεν είναι μόνο που εγώ αναφέρομαι στην εμπορευματοποίηση αλλά και αυτά που γράφονται στα σχόλια, όπως αυτό που λές:

"Οι ερωτευμένοι σιωπούν… απλά νιώθουν και ξέρουν αλλά δεν μπορούν να περιγράψουν τον ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟ, ΤΟΝ ΑΦΑΤΟ, ΤΟΝ ΑΡΡΗΤΟ ΕΡΩΤΑ."

Έτσι λοιπόν με την άχραντη σιωπή αλλά και την αισθαντικότητα δίνεις το νόημα και το θυμίαμα που χρειάζεται ο έρωτας.
Ακόμα θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για την σημαντικότατη επισήμανση όπου αναφέρεις, ότι οι άγιοι όταν αναφέρονται στο Θεό , τον περιγράφουν λέγοντας ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, αφού προφανώς ουδείς είναι σε θέση να περιγράψει το ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ.
Έτσι τον παραλληλίζεις με τον έρωτα, σαν να είναι ένας άλλος Θεός, που μπορούμε να τον περιγράψουμε μόνο σύμφωνα με το τι δεν είναι!!!
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αναφορά.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αθηνά
Αθηνά μου χαίρομαι πολύ όταν διαπιστώνω πως μερικά σχόλια, όπως το δικό σου, έρχονται να συμπληρώσουν όσα δεν είπα στην ανάρτησή μου και να δώσουν άλλη μια διάσταση προσωπική, όσο και πολύτιμη. Αν υπήρχε αληθινή κριτική (και όχι συνεργαζόμενη με τους εκδοτικούς οίκους!!!) Αθηνά μου δεν θα υπήρχαν αυτοί οι τσαρλατάνοι...
Μη επιδεχόμενα λογικής αντίρρησης τα όσα αναφέρεις για το δύσκολο δρόμο της αυτογνωσίας, για τα τεμπέλικα μυαλά και τα βαριά σώματα, που διευκολύνουν τον πλουτισμό των επιτήδειων, αλλά και για το ρόλο... της ωραίας κοιμωμένης. Η άποψή σου δείχνει, πως μπορεί κάποιος να πει γνωστά πράγματα, με ξεχωριστή ευφυϊα και πειθώ.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Φαίδωνα...τι να πω;
Τον Θεό και τον έρωτα, τους "κοιτάζω" με τα ίδια μάτια... είναι μυστήρια μεγάλα.
Μου δίνετε χαρά που βρίσκετε ενδιαφέρουσα την αναφορά μου, την οποία και κατανοήσατε... Θεολογικότατα.

Με την ευκαιρία λοιπόν να προσθέσω και μια φράση ένος μεγάλου Πατέρα και Αγίου του Μάξιμου του Ομολογητή: «Ο Θεός έρως εστί και εραστόν».

Τα λέει όλα και για τον Θεό και για τον Έρωτα.

Ξενυχτάμε... θεολογούντες. Καλό είναι αυτό.
Σας ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Κ. Θεοφίλου
οι παρεμβάσεις σας και τα θέματα που επιλέγετε είναι τόσο ενδιαφέροντα όσο και επιτυχημένα. Νομίζω ότι είναι τώρα ανάγκη όσο ποτέ, να απομυθοποιηθούν τα φύκια που θέλουν να παίζουν το ρόλο της μεταξωτής κορδέλας.... Τόσο εσείς, όσο και οι σχολιαστές, (που με ευχαρίστηση διαπιστώνω ότι είναι όλες γυναίκες!!) πραγματοποιείτε αυτή την απομυθοποίηση με τον πιο άμεσο και έξυπνο τρόπο.

"Ο Παράξενος"

Ανώνυμος είπε...

Φτωχός ο ανθρώπινος νους να κατανοήσει όσα θαυμαστά του συμβαίνουν. Έτσι αρέσκεται στο να κατηγοριοποιεί και να βάζει ταμπέλες. Θέλει να αισθάνεται την ασφάλεια ότι ακόμη κι αν δεν καταλαβαίνει, κάποιος ενεργεί υπερ του και τον προστατεύει... μα δεν συμβαίνει πάντα έτσι...

Όσο υπέροχος κι αν μπορεί να είναι ο Έρωτας... άλλο τόσο μπορεί να μας πονά και να μας καταδυναστεύει.. και τότε δεν πιστεύω ότι θέλουμε να λέμε πως το σύμπαν συνομώτεισαι εναντίον μας!!!!

Ό,τι νιώθουμε, ό,τι αγαπάμε, ό,τι ερωτευόμαστε... ακόμη κι αν συνέβει χωρις καλά καλά να το καταλάβουμε... δεν παύει να το επιλέξαμε και να αφεθείκαμε... αφού την ίδια στιγμή θα μπορούσαμε να το απορρίψουμε ή να κάνουμε πίσω.

Επομένως ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Καθένας έχει μερτικό ευθύνης στο τι αφήνει να του συμβεί, πόσο ανοικτός είναι σε καινούργια πράγματα και κατα πόσο θέλει να ερωτευτεί ή όχι!

Αδιαμφισβήτιτα πάντως ο Έρως ακαταμάχητος είναι... γι αυτό και τόσο δυνατός...

Πολύ όμορφη η οπτική και η παρουσίαση του θέματος, ομολογώ!

Χαιρετώ

Σ.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@"Ο Παράξενος"
Κατ' αρχήν χαίρομαι πολύ που σας...ξαναβλέπουμε στο καφενείο μετά από μεγάλη απουσία.
Η φράση σας για τα φύκια που θέλουν να παίξουν το ρόλο της μεταξωτής κορδέλας δίνει ακριβώς το κλίμα που επικρατεί στις μέρες μας: Να εξασφαλιστούν τα μεγαλύτερα δυνατά εισοδήματα με το πιο σκάρτο εμπόρευμα...Και το χειρότερο είναι, όταν αυτή η εξαπάτηση στοχεύει το μυαλό των ανθρώπων και την αποχαύνωσή του.\
Σας ευχαριστώ για τα όσα θετικά λέτε- καταθέτετε στο καφενείο για τους φίλους σχολιαστές και για μένα. Ο φίλος Αρχιοινοχόος του "Καφενείου" Σπύρος Δαρσινός, δεν είναι δυστυχώς εύκαιρος να σας κεράσει ένα ωραίο ρουμπινί κρασί, αφού ταξίδεψε από το Τενεσή στην Ελλάδα για τις διακοπές του και τώρα παρουσιάζει ένα βιβλίο στη Θεσσαλονίκη. Να είστε καλά και να μας θυμάστε συχνότερα.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Άνώνυμος (Σ.)

Ανώνυμε φίλε, πολύ ωραία ξεδιπλώνεις τα πράγματα όπως πράγματι έχουν. Όπως όμως συχνά έχουμε πει, το αυτονόητο έχει πια γίνει ζητούμενο. Γι αυτό και τα όσα λες και τα όσα αναφέρουμε στο ιστολόγιο, είναι αυτονόητα μεν αλλά ζητούμενα δε, αφού η αλλοίωση και η διαστροφή της πραγματικότητας, είναι τέτοια που πάει να δημιουργηθεί μια νέα πλαστή και αποχαυνωτική πραγματικότητα ΄μόνο και μόνο για να κερδίσουν κάποιοι. Να 'σαι καλά. Σε καλωσόρισα; Όχι; Το κάνω τώρα με την ίδια εγκαρδιότητα που θα το έκανα στην αρχή...

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Ο Παράξενος

κ. Παράξενε... τι μας κάνετε;
Διαβάζοντας την απάντηση του οικοδεσπότη μας στο σχόλιό σας... θυμήθηκα τα... καθήκοντα που συχνά παραμελώ. Λείπει ο κ. Σπύρος μας, αλλά ένα δροσερό νερό και ένα υποβρύχιο ή ένα γλυκάκι θα το καταδεχτείτε ελπίζω από τα χέρια μου.

Χάρηκα που σας ξαναείδαμε στο Καφενείο αλλά και για την επισήμανσή σας περί των γυναικών που σχολιάσαμε στην ανάρτηση.

Νίκος Πετρόχειλος είπε...

Θα ήθελα να γράψω επί του θέματος, αλλά τι να γράψω όταν ο Φαίδωνας στον καταληκτικό επίλογο τού "περί έρωτος" σχολίου του τα είπε όλα. Αλλά και όσα είπε και όσα υπαινίχθηκε και όσα συμπλήρωσαν πολύ εύστοχα οι κυρίες ( και ορισμένοι κύριοι) που σχολίασαν είναι τόσο πλήρη, ώστε δύσκολα θα μπορούσε κανείς να τα συμπληρώσει. Απλώς θα τα επαναλάμβανε, στην καλύτερη περίπτωση με άλλα λόγια, στη χειρότερη με τα ίδια. Δεν σχολιάζω λοιπόν. Απλώς σκέπτομαι : Γιατί όταν αυτό που νιώθεις είναι τόσο όμορφο, τόσο θείο, τόσο συγκλονιστικό προσπαθείς να το εντάξεις (ασφαλώς περιορίζοντάς το απελπιστικά) σε ένα ορισμό, συνήθως "της κακής ώρας". Χρειάζεται ένταξη; Χρειάζεται ορισμό; Χρειάζεται συνταγή; (ωραία τα είπε η Εύη ... "2 κουταλιές της σούπας σεβασμός...") Αλλά, όπως είπε ο Φαίδωνας και θα έλεγε και κάθε άλλος μη αφελής, μπορεί να μην χρειάζεται όλα αυτά, αλλά ασφαλώς χρειάζεται ... χρήματα! Και αυτά οι συγγράφοντες παρόμοια πονήματα φαίνεται πως τα βρήκαν. Διαστρεβλώνοντας και στραγγαλίζοντας ένα ιερό θέμα και μια ευλογία της ανθρώπινης ζωής. Ας αφήσουν λοιπόν εμάς να αισθανόμαστε και εκείνοι ας ετοιμάζουν τις συνταγές τους, που ένα μόνο πιστοποιούν, το ότι είναι πολύ δύσκολο να φαντασθούμε ότι σε κάποια στιγμή της ζωής τους ερωτεύθηκαν. Αλλιώς δεν θα αποπειρώνταν να γράψουν τέτοιες ανοησίες. Και για να ευθυμήσουμε, ας γράψουμε κάτι έμμεσο βέβαια, ελαφρώς σχετικό και πάντως ... δροσερό :
"Από τα μάτια, λένε καμπόσοι,
πιάνετ' ο έρως. Εγώ θαρρώ
πως σαν δεν έχεις στην τσέπη γρόσι
δεν τον τσακώνεις τον πονηρό.
Ο έρως είπαν και λένε άλλοι
πως τριγυρίζει παντού στραβός,
δεν τον ξιππάζουν νιάτα και κάλλη
και σ' όλα τ' άλλα είναι βουβός.
Εγώ πιστεύω πως τούτος έχει
τέσσερα μάτια γλαρά γλαρά
κ' εκεί χτυπάει, εκείθε τρέχει
όπου ξανοίγει λάμψη παρά.
Το τρελοπαίδι της Αφροδίτης
εξεβουβάθη με τον καιρό,
κ' είναι στις προίκες πρώτος μεσίτης!...
Λέγω αλήθεια, να σας χαρώ!"
Γεώργιος Σουρής (και μην ξεχνάς, Φαίδωνα, κατάγεται από τα Κύθηρα!}

Ανώνυμος είπε...

Big Mama
Σας ευχαριστώ για την φιλόξενη υποδοχή. Ναι το υποβρύχιο μου αρέσει. Που το θυμηθήκατε; Περνάω συχνά από το καφενείο, χαίρομαι να σας διαβάζω αλλά δεν έχω πάντα το χρόνο ή την δυνατότητα να σχολιάσω.
Πάντως οι γυναίκες στο καφενείο λέτε πραγματικά πολύ ενδιαφέροντα πράγματα.

"Ο Παράξενος"

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Νίκος Πτρόχειλος
Νίκο μου πολύ ωραίο αυτό που επισήμανες ότι μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι έχουν ερωτευτεί στη ζωή τους οι συγγραφείς που εμπορεύονται τον έρωτα...
Κατά τα άλλα μας έδωσες μια πολύ ωραία νότα με το ποίημα του Σουρή που μας τον μόστραρες με καταγωγή από τα Κύθηρα...Άντε θα το καταπιώ κι αυτό αλλά μην το παρακάνεις... Μη μας πεις δηλαδή ότι κι ο έφηβος των Αντικυθήρων ήταν από τα Κύθηρα και πως ξώκειλε στα Αντικύθηρα...

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Ο Παράξενος...

Να είστε καλά κ. Παράξενε... και να περνάτε όποτε μπορείτε.

Θα σας έχουμε υποβρύχιο αφού σας αρέσει... αντίδωρο και στα καλά σας λόγια αλλά και στα όσα θετικά καταθέτετε.

Σας ευχαριστώ εκ μέρους των γυναικών.

Νίκος Πετρόχειλος είπε...

"Σωκράτης ουδέν ήττον παίζων ή σπουδάζων ελυσιτέλει τοις συνδιατρίβουσιν". Αυτό είναι νομίζω: Να ξέρεις ότι ωφελείς όσους κάνουν παρέα (και συζήτηση, φυσικά) μαζί σου όχι μόνο μιλώντας σοβαρά για ένα θέμα, αλλά και παίζοντας μαζί τους. Και εμένα μού αρέσει αυτό, Φαίδωνα. Και είμαι βέβαιος ότι αρέσει και σ' εσένα και, ασφαλώς, και στους φίλους αναγνώστες του Blog. Το τερπνόν, λοιπόν, μετά του ωφελίμου...
Έτσι λοιπόν επίτρεψέ μου να αναφερθώ στον φίλο μας τον Γεώργιο Σουρή (τον οποίον μνημόνευσα ήδη πρόσφατα με ένα σχόλιό μου) και στην εκ Κυθήρων καταγωγή του, που την ανέφερα επειδή ξέρω ότι εσύ θαυμάζεις αυτό το νησί ιδιαιτέρως... Επειδή όμως δεν μου αρέσει "να κλέπτω την νίκην", όπως έλεγε και ο Μ.Αλέξανδρος, και να παρουσιάζω κάποιον ως αδιαμφισβήτητα συμπατριώτη μου, ενώ μπορεί και ο ίδιος να μην είναι τόσο βέβαιος, σου δίνω όπλα για να "ειρωνευθείς" και πάλι το... "φτωχό μου το νησί". Ο ίδιος λοιπόν ο πανέξυπνος και χαριτολόγος ποιητής γράφει σχετικά : "Κατ'άλλους είμαι γέννημα της ηρωίδος Χίου / και λέγουν πως εξ ευγενούς κατάγομαι στοιχείου./ Πλην άλλοι παραδέχονται πατρίδα μου την Σύρον / και άλλοι ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ την νήσον των Κυθήρων./ Αλλά εγώ επιθυμώ να είμαι πάντα Χιώτης / μα κάποτε και Συριανός κ' εσθ' ότε Τσιριγώτης."
Τώρα σου έδωσα λαβή... Καλή επιτυχία λοιπόν...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Νίκος Πετρόχειλος
Έχει δίκιο ο Σωκράτης για την ωφέλεια που προκύπτει από την επικοινωνία αλλά και για το παιχνίδι ταυτόχρονα που καθιστά την ωφέλεια πιο παιχνιδιάρα αλλά και το ίδιο το παιχνίδι πιο ωφέλιμο. Έχει τόσο δίκιο, που οι απόγονοί του Δάσκαλοι όπως εσύ, συνεχίζουν να πιστεύουν το ίδιο πράγμα...
Τώρα για το Σουρή Νίκο μου που προσπαθείς επικαλούμενος λόγια του όπου σχολιάζει σατιρικά, για το τι λενε οι περισσότεροι για την καταγωγή του, σε πληροφορώ πως μας δουλεύει Νίκο μου ή μάλλον σας δουλεύει εσάς τους Κυθήριους, αφού ο Σουρής δεν μπορεί να κατάγεται από ένα νησί όπως τα Κύθηρα που έχουν μικρότερη επιφάνεια από το σώμα τού σατιρικού ποιητή...
Αλλά τι θέλουμε και ασχολούμαστε μ' αυτό το νησί; Δηλαδή την ανυπαρξία; ΄Αντε τη βραχονησίδα που σε λίγο θα μείνουν οι κατσίκες μόνο και το πρόβλημα θα είναι ποιος θα πηγαίνει να τις ποτίζει;
Σε λίγο θα έρθεις στη ξακουσμένη Λέσβο που λέει και η Σαπφώ, ο Τέρπανδρος, ο Αλκαίος, ο Αρίων, ο Θεόφραστος, ο Ματρικέτας, ο Μύρσιλος, ο Ερμείας, ο Μυριβήλης, ο Βενέζης, Ο Ελύτης κ.ά. κ.ά. Στη ξακουσμένη Λέσβο όπου δίδαξε με την καρδιά του ο καθηγητής Νίκος Πετρόχειλος. Στη ξακουσμένη Λέσβο όπου ξεκαλοκαιριάζει και χαζολογά ο Φαίδων Θεοφίλου. Και τέλος στη ξακουσμένη Λέσβο, όπου οι κολοκυθοκορφάδες περιμένουν χέρι να τα κόψει και να τα γεμίσει με ρύζι και μυρωδικά βότανα για να πάρουν θέση στο τραπέζι. Όπου τα χταποδάκια προσφέρουν τα πλοκάμια τους θυσία στο βωμό του ούζου και οι πρασόπιτες αγωνίζονται να αποσπάσουν την προσοχή της όσφρησής μας αρχικά και μετά της γεύσης μας. ΄Εχεις περιέλθει Νίκο μου ήδη σε μια κατάσταση ανεξέλεγκτης ευτυχίας; Μη φοβάσαι. Δεν είναι παραισθησιογόνα. Η πραγματικότητα είναι...

Νίκος Πετρόχειλος είπε...

Τι ωραίο που είναι να παρέχεις ο ίδιος, όπως μόνο ένας Επτανήσιος το μπορεί (είδες; δεν είπα Κυθήριος από καθαρή σεμνότητα), τα όπλα στο συνομιλητή και φίλο του για να τον πολεμήσει και να πιστεύει ότι τον... εξόντωσε! Τι ωραίο που είναι!
Έτσι είναι, υποχωρώ κατά κράτος! Ποιος μπορεί να παραβληθεί με ένα πανέμορφο και λαμπρό νησί, με τεράστια ιστορία και πνευματική παράδοση; Και να τόθελα, η γυναίκα μου (που κατάγεται από εκεί) θα με απέτρεπε. Αλλά δεν το θέλω.
Μόνο που (ξέρεις, πάντοτε είναι αυτό το μεγάλο BUT) θα πρέπει ίσως να γραφεί στο βιβλίο Γκίνες ότι κάποια "βραχονησίδα", που τη δέρνουν τρία πελάγη, το Ιόνιο, το Αιγαίο και το Κρητικό, κάποια "βραχονησίδα" λέγω (το ρήμα είναι παρμένο από προεκλογικές ομιλίες) με 3.000 κατοίκους έχει (κατά σύμπτωση) 27 καθηγητές Πανεπιστημίου γραμμένους στον Όμιλο Κυθηρίων Πανεπιστημιακών (και πολλούς άλλους σε ξένα μέρη μη εγγεγραμμένους) και, πέραν αυτών, έχει ένα τεράστιο αριθμό επιστημόνων (γιατί δεν είναι, φυσικά, μόνο οι καθηγητές Πανεπιστημίου επιστήμονες, όχι βέβαια) και λογοτεχνών και καλλιτεχνών, που όλοι τους κατάφεραν (στριμωγμένοι βέβαια) να σταθούν σ' αυτή τη "βραχονησίδα" και να της δώσουν ζωή και έμπνευση. Σεις βέβαια, οι Λέσβιοι, έχετε και αριθμό κατοίκων πολύ μεγαλύτερο και λογοτεχνικό ΠΑΡΕΛΘΟΝ ισχυρότατο και εντυπωσιακότατο. Έτσι είναι, δεν μπορεί κανείς να τα έχει όλα, παρελθόν και παρόν ταυτοχρόνως. Αλλά, κάθε τόπος μας έχει τη μεγάλη σημασία του, και όλοι θα ανθίσουν στο έδαφος της Ελλάδας μας. Περιμένω, λοιπόν, παρέα μ' εσένα, φίλε μου, να χαρώ το όμορφο καλοκαίρι των Μηθυμναίων, των Αγιασωτών και όλων των άλλων φίλων της Λέσβου. Με χαρά φέρνω το ΠΑΡΟΝ μας για να εμβαπτιστεί στο ένδοξο ΠΑΡΕΛΘΟΝ σας. "Θα γίνουν γλέντια μεγάλα", που λέει και ο φίλος σου ο ... Καραγκιόζης.

Γιάννης είπε...

Χαίρε Φαίδων Φίλε του Θεού.
Τα τελευταία επεισόδια ήταν όντως εξαιρετικά. Η γνώμη μου για τους δύο αυτούς κυρίους είναι ταυτόσημη με την δική σου. Ιδίως για τον Κοέλιο, χρόνια βρίζω διάφορους χαζοχαρούμενους που ενθουσιάζονται με αυτόν. Αντίθετα, για τον Καραγκιόζη δεν είχα σκεφτεί ποτέ σοβαρά και το κείμενό σου με εντυπωσίασε. Έτσι είναι τα πράγματα, όπως τα λες και μακάρι κάποιος σοβαρός κοινωνιολόγος να έκανε μια μελέτη του θέματος.
Γιάννης

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Θεοφίλου, τι κρίμα!
Tόσο περίτεχνα στοχαστικά λόγια και τόση λίγη εμβάθυνση, έστω, στα αποσπάσματα που αντιγράψατε!

"Δηλαδή σα να μας λέει ότι και η πείνα μας, προηγείται του γεύματος… Τέτοιες σοβαρές αποκαλύψεις…"

Τι μεγαλειώδης αυτή η ανάλυσή σας, όταν ο συγγραφέας εξηγεί ότι προβάλουμε στον άλλον τον έρωτά μας και τον καθιστούμε αντικείμενο του έρωτά μας κι όχι το υποκείμενο που θα 'πρεπε να είναι…
Αντί να είναι για μας το μέσον τον μετατρέπουμε στο αποτέλεμα…

"Όσο για τη δεύτερη φράση του, ότι η εκλογή του συντρόφου μας γίνεται μεταξύ των ανθρώπων που συναντάμε, ούτε και σ’ αυτή την…αυτονόητη διαπίστωση (του τύπου, τι κάνει νιάου - νιάου στα κεραμίδια) ευτύχησε να έχει δίκιο ο συγγραφέας, αφού αναφέρονται και στην λογοτεχνία αλλά και στην ιστορία, χιλιάδες περιπτώσεις ανθρώπων που ερωτεύτηκαν ο ένας τον άλλον πριν συναντηθούν, μέσω αλληλογραφίας."

Κι άλλη μεγαλειώδης ανάλυσή σας όταν ο συγγραφέας εννοεί ότι δεν προϋπάρχει το ιδανικό του έρωτα μέσα μας (που μπορούμε να το περιμένουμε χωρίς να εμφανιστεί ποτέ), αλλά γαντζώνουμε τον έρωτα πάνω σε κάποιον/αν από τον περίγυρό μας (έστω και ταχυδρομικά ή τηλεφωνικά ή τηλεπαθητικά ή ό,τι άλλο σας ικανοποιεί) που έτυχε (προσέξτε το έτυχε) να μας 'καλύπτει' περισσότερο από τους άλλους.

Λυπάμαι που και οι υπόλοιποι συμφώνησαν μαζί σας, όταν ο συγγραφέας δεν αγγίζει τον ίδιο τον έρωτα (που είναι "άπιαστος") αλλά τα συναισθηματικά και βιωματικά κίνητρα των ανθρώπων που εμπλέκονται σε "ερωτικές περιπέτειες", πέρα από την ιδεατή μορφή του έρωτα, υποβιβάζοντάς τον σε προ-κάλυμμα Αναγκών (όχι υλικών φυσικά).

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Ανώνυμος
Υπόθέτω φίλε/η Ανώνυμε ότι η ανωνυμία για σένα είναι ΄πολύ πιο ισχυρή από τον λόγο που σε έκανε να γράψεις στο σχόλιό σου. Έτσι μπορώ να υποθέσω πως με τίποτα δεν θα ""θυσίαζες"" τη ανωνυμία σου για το σχόλιό σου υπέρ του Αλαίν Μποτόν...

Πρέπει ευθύς αμέσως να σου πω, ότι στο συγκεκριμένο βιβλίο δεν χρειάστηκε να εμβαθύνω σε πράγματα αυτονόητα και αφελή, που ψαρεύουν, επιρρεπείς στο να εντυπωσιαστούν, αναγνώστες, ρίχνοντας εύκολο δόλωμα πλασάροντας την πραμάτεια τους ως έχουσα βάθος, ενώ είναι μόνο ΒΑΘΥΦΑΝΗΣ!! (Δικός μου ο όρος) Αναγνωρίζω το δικαίωμά σου να βρίσκεις δυνατότητες εμβάθυνσης, σε ότι σου αρέσει, όπως έχω κι εγώ το δικαίωμα να σου πω, πως ό,τι σου αρέσει δεν είναι απαραίτητα και δεκτικό εμβάθυνσης!
Το ειρωνικό σου ύφος δεν με απασχολεί καθόλου, αφού έχει την ίδια αξία με την ανωνυμία σου. Τέλος να σου υπενθυμίσω ότι ο επιχειρηματίας συγγραφέας που σε ενθουσίασε απ' ότι καταλαβαίνω, είχει για τίτλο: Η ΜΙΚΡΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ!!!! Και όχι βέβαια "Τα κίνητρα του έρωτα" ή "Πως ανθίζει η μαγεία του έρωτα" ή ένα τίτλο τέλος πάντων που να ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο, έστω και σ' αυτό που κατάλαβες - εμβάθυνες εσύ..
Αλλά αυτός που ξέρει να λέει όπως ο Κοέλιο αυτά που θέλουν οι άνθρωποι να ακούσουν, ξεγέλασε τους αναγνώστες του με τον τίτλο: Η ΜΙΚΡΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ!!!!!!
Τέλος σχετικά με την απογοήτευσή σου που οι σχολιαστές συμφώνησαν μαζί μου, δεν έχεις παρά να τους ζητήσεις τις διεθύνσεις τους, να τους στείλεις δώρο το περιώνυμο βιβλίο και αφού το διαβάσουν να τους πεις εσύ τις εμβαθύνσεις σου και να ακούσεις προσεκτικά τι έχουν να σου πουν και κείνοι. Πάντως να μη ξεχάσεις να με πληροφορήσεις αν τους έπεισες ή σε μετάπεισαν εκείνοι...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος