Τρίτη, Απριλίου 14, 2009

Πάσχα Πάθος Ποιητής






Ρόδο το Αμάραντο
(Η Μάνα)


Γλυκύ Έαρ



Εκούσιον Πάθος



Το σώμα του Μεγάλου Ποιητή



Το ξύπνημα της Ζωής ενάντια



στη νάρκη του Θανάτου.


------------------------------------------


Υ.Γ. Όμως, η Δικαιοσύνη,

δεν είναι ούτε νεκρή ούτε αναστημένη.


Είναι μόνο ανεξιχνίαστη:


Το που στερούνται και πεινούν

πάντα οι ίδιοι,


είναι ανθρώπων έργο.


Το που πεθαίνουν νέοι άνθρωποι

μεσ' την αφόρητη οδύνη


προτού ακόμα ζήσουν,


ποιανών το έργο είναι;

52 σχόλια:

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Η ζωή εν τάφω… χωρίς ελπίδα ανάστασης, νομίζω,
είναι η διαρκής ανθρώπινη καθημερινότητα Φαίδωνα.
Χωρίς ελπίδα απάντησης... πολλές φορές, χωρίς καν ελπίδα.

Όταν γέννησα το γιο μου… είχε καρφωθεί στο μυαλό μου ένα μικρό απόσπασμα από τη Μάνα του Χριστού του Κ. Βάρναλη…

Α! πώς είχα σα μάνα κι εγώ λαχταρήσει
(ήταν όνειρο κι έμεινεν, άχνα και πάει)
σαν και τ’ άλλα σου αδέρφια να σ’ είχα γεννήσει
κι από δόξες αλάργα κι αλάργ’ από μίση

Ύστερα, διάβασα Ρωμανό… Από το θρήνο της Θεοτόκου
(εδώ, σε μετάφραση Π. Α. Σινόπουλου)

Ούτε που τώλπιζα, γιε μου,
να σ' έβλεπα έτσι,
ούτ' επίστευα ποτέ
πως οι άνομοι τόσο
θα μάνιαζαν
και θ' απλώναν πάνω σου
άδικο χέρι.
[…]
Και τώρα ποιος λόγος
να 'ρθή το κακό;
Θέλω να μάθω, ωιμένα,
πώς το φως μου σβύνεται,
στο σταυρό πώς καρφώνεται
ο γιος κι ο Θεός μου.

Η ματιά του ποιητή στην ανάρτησή σας Φαίδωνα, ξεπερνά τον μελωδό και τον στρατευμένο. Βγαίνει από τα όρια των λέξεων και γίνεται λόγος αντιρρητικός και αφυπνιστικός. Αυτό νομίζω είναι ο ρόλος της ποίησης… να μην αφήνει τον κόσμο να λιμνάσει. Είναι η άμμος στο γρανάζι της κοινωνίας και όχι το λάδι της.
Κάποιες φορές, μπορεί να είναι και η Ανάσταση της ελπίδας.

Να είστε καλά

Μαργαρίτα Πάσχου είπε...

Καλή Ανάσταση με υγεία και χαμόγελο!

Αστοριανή είπε...

...κι εσεις με τους γιους, κι εγώ με τις δυο κόρες ( και τις δύο εγγονούλες...)
ίδιες λαχτάρες, ίδιες ελπίδες!
Το μαρτύριο της Παναγιάς, καμιά μάνα να μη το νιώσει!
Ας ευχηθούμε, για μια εσώτερη ανάταση!
Φαίδωνά μου,
φίλες και φίλοι της αξιαγάπητης αυτής ιστοσελίδας,

Καλή Ανάσταση της ψυχής και της καρδιάς μας.
Υιώτα-Δημήτρης,
Αστοριανή,
ΝΥ

jacki είπε...

Νομίζω πως έργο ανθρώπων είναι κι αυτό.. Η απόλυτη ελευθερία των ανθρώπων να κάνουν ότι θελήσουν.
Καλό Πάσχα.

Αθηνά είπε...

Η σταύρωση και η ανάσταση...Η πορεία των τελευταίων ημερών όπως κι αν την σκέφτομαι όπως κι αν την αναλύω ποτέ δεν με έπεισε για τη Δικαιοσύνη, για την αλήθεια ή για τη θεϊκή δύναμη.Το ακριβώς αντίθετο μου φανερώνει, δεν υπάρχει Δικαιοσύνη, δεν Υπάρχει αλήθεια, δεν υπάρχει θεϊκή δύναμη ή μάλλον όλα αυτά υπάρχουν μέσα στην αντίφαση, στο παράλογο, στην επιθυμία για παρηγορία.Υπάρχουν κάτω από όρους παράδοξους.Για τίποτα δεν μπορείς να είσαι βέβαιος, όμως αν το θέλεις μπορείς να αποκτήσεις και βεβαιότητες.Μου αρέσει η δυνατότητα των ανθρώπων να μεταμορφώνουν κάποια άληθινά γεγονότα σε τεράστιες ιστορίες, αντιφατικές, υπερβατικές, σωστές όμως για να μπορούν να χωρούν εκεί όλα τα ευγενή και όλα τα σκοτεινά πάθη των ανθρώπινου είδους και όλη η επιθυμία της δικαίωσης και της αθανασίας. Αιώνες τώρα ίσως από ΄πάντα στεκόμαστε στο μεταίχμιο του αληθινού και του επιθυμητού -ανεξήγητου κι εκεί στήνουμε γιορτές.Δεν ζητώ ποτέ να εξηγήσω τον πόνο των ανθρώπων με το αν υπάρχει ή δεν υπάρχει θεός, αφήνω την πρόθεση αυτών των γιορτών να γεννά στην ψυχή μου επιθυμία αναγνώρισης ότι μπορώ να είμαι αδελφός-η του Χριστού, ότι μπορώ να λέω έναν Θεό Πατέρα..Όσο για τον πόνο ...Όταν παρακολουθώ τα πάθη, μένω σιωπηλή ,από σεβασμό σ' αυτόν τον θεϊκό πόθο των ανθρώπων, όταν παρακολουθώ τα πάθη νιώθω ιδιαίτερη αγάπη για τον Ιουδα, τον προορισμένο από αιώνες να παίξει αυτόν τον ρόλο που έπαιξε και τον αγαπώ βαθιά για το βαρύ φορτίο του και το ανάθεμα των ανθρώπων... όταν παρακαλουθώ τα πάθη μένω σιωπηλή κι επειδή τωρα ετοιμάζομαι για ένα ταξίδι, επειδή ετοιμάζομαι κι εγώ να γιορτάσω κι επειδή για τον πόνο των ανθρώπων και τον πόνο τον δικό μου πρέπει να αναζωπυρώσω μέσα μου το πιστεύω μου 'Ο θεός είναι μέσα σας" και να προσφέρω κι εγώ ένα χέρι συμπαράστασης.. και κάποιες στιγμές να αφήνω την ψυχή μου;..να ελπίζει σε άνωθεν παρεμβάσεις γιατί οι στιγμές της κούρασης και της απόγνωσης το επιθυμούν κι αυτό.. κι επειδή αγαπώ τον Ιησού..Μάλλον πρέπει να σωπάσω ..Και μέχρι να βρούμε καινούργιες γιορτές, γιατί πιστεύω πως είναι καιρός πια να ανανεωθεί το παρήγορο και το παράδοξο του θεού,έχει ανάγκη η όλη υπόθεση από το πάθος και την καθαρότητα του νέου, μέχρι τότε εύχομαι σε όλους Καλή Ανάσταση

Σπυρος Δαρσινός είπε...

ΦΑΊΔΩΝ
Στην ανάρτησή σου δεν μπορώ να κάνω σχόλιο,είναι ψαλμός ,το μόνο που αισθάνομαι να κάνω είναι να τον διαβάσω πάλι και πάλι και να ψάλλω μαζί σου.

Ανώνυμος είπε...

Φαιδωνα,
Καλη Ανάσταση.

Θα τα πούμε μετά το Πάσχα.

Σε φιλώ.

Φωτεινή S είπε...

Φαίδωνα, από καρδιάς εύχομαι Καλό Πάσχα με τους αγαπημένους σου, με υγεία!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Big Mama
Είχα την εντύπωση όταν διαβασα το σχόλιό σου, πως αυτό θα έπερεπε να ήταν στην ανάρτηση. Μέσα από το σπίτι της θεολογικής επιστήμης όπου κατοικείς, έχεις ανοίξει και πολλά παράθυρα που προσανατολισμένα σε άλλους ορίζοντες. Από τα παράθυρα αυτά, αφήνεις να μπαίνει κι άλλος αέρας που φρεσκάρει και διευρύνει τη θέαση της θεολογίας. Έτσι αποκτά ανθρώπινη ματιά και ανοχή Θεού.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@pink floyd
Ευχαριστώ pink. Καλή ανάσταση παντού...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αστοριανή
Ναι Γιώτα μου. Μια εσωτερική ανάταση για όλους μας και μια αλλαγή στον τρόπο που κοιτάμε τον κόσμο και τους ανθρώπους, ώστε αφ' ενός να νιώσουμε ψυχική και πνευματική πληρότητα αλλά και να γίνουμε πιο χρήσιμοι στις ανάγκες των συνανθρώπων μας, αφ' ετέρου. Τις ευχές και την αγάπη μου στον Δημήτρη.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αθηνά
Η ανθρώπινη αδυναμία, η αμφιβολία, η αλήθεια, η τρυφερότητα, η τάση για πίστη όλα απιθώνονται τόσο άμεσα και αληθινά στο σχόλιό σου, που τελικά σε κλείνει στη καρδιά του όποιος σε διαβάζει, αφού βρίσκει και τον εαυτό του μέσα σε όσα λες. Πολύ όμορφη προσέγγιση.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Jacki
Μάλλον κάτι λάθος κατάλαβες Ιωάννα. Δεν μπορεί το ότι οι νέοι πεθαίνουν από ανίατες ασθένειες προτού προλάβουν να ζήσουν, να είναι έργο των ανθρώπων.
Καλό Πάσχα με τους καλούς φίλους και τ΄αγαπημένα πρόσωπα.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος Δαρσινός
Σπυρέτο μου δεν είναι πάντα απαραίτητο να κάνουμε σχόλια. Μπορείς όπως λες να κάνεις αυτό που αναφέρεις ή και να διαβάσεις ενδιαφέροντα σχόλια των άλλων, συνοδεύοντάς τα με τη φρουτώδη γεύση και τη στυφάδα του κόκκινου κρασιού.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Τοnia
Ναι Tonia μου. Καλή ανάσταση και να αντλήσεις απ' αυτήν μια νέα αισιοδοξία και ελπίδα για τη ζωή.
Θα τα πούμε Βέβαια μετά το πάσχα.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Φωτεινή S
Φωτεινή μου σ' ευχαριστώ πολύ και είμαι βέβαιος ότι στην όμορφη Κρήτη θα κάνεις ένα πάσχα που λίγοι μπορούν να το έχουν. Σου εύχομαι τις αλλαγές που θέλεις να γίνουν μέσα και έξω σου.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Φαίδωνα, σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια... όμως η ανάρτηση εμπνέει τα σχόλια και όχι το αντίθετο.
Τα σχόλια μπορεί να επαυξήσουν αλλά δεν αποτελούν την αιτία ποτέ... όσο για την δική μου Θεολογική ματιά, χαίρομαι για τα λόγια σας και με τιμούν. Αυτό που σήμερα είμαι και ο τρόπος που εκφράζομαι Θεολογικά, μπορεί να εδράζεται στην επιστήμη, αλλά έλκει την καταγωγή του από άλλους έρωτες με πρωταρχικούς αυτόν της ποίησης, της λογοτεχνίας και του θεάτρου και επόμενο αυτόν της πολιτικής.

Θα επαναλάβω λοιπόν ότι η ποίηση με ενέπνευσε και η ματιά του ποιητή. Αυτά δηλαδή που με εμπνέουν πάντα… για να στραφώ με δέος και σεβασμό προς τον Ποιητή.
Επαναλαμβάνω λοιπόν ότι…
Εσείς οι ποιητές και ο λόγος σας, είστε η άμμος στο γρανάζι της κοινωνίας και όχι το λάδι της.

Καλημέρα σας…θα επανέλθω για τις ευχές

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Φαίδωνα, σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια... όμως η ανάρτηση εμπνέει τα σχόλια και όχι το αντίθετο.
Τα σχόλια μπορεί να επαυξήσουν αλλά δεν αποτελούν την αιτία ποτέ... όσο για την δική μου Θεολογική ματιά, χαίρομαι για τα λόγια σας και με τιμούν. Αυτό που σήμερα είμαι και ο τρόπος που εκφράζομαι Θεολογικά, μπορεί να εδράζεται στην επιστήμη, αλλά έλκει την καταγωγή του από άλλους έρωτες με πρωταρχικούς αυτόν της ποίησης, της λογοτεχνίας και του θεάτρου και επόμενο αυτόν της πολιτικής.

Θα επαναλάβω λοιπόν ότι η ποίηση με ενέπνευσε και η ματιά του ποιητή. Αυτά δηλαδή που με εμπνέουν πάντα… για να στραφώ με δέος και σεβασμό προς τον Ποιητή.
Επαναλαμβάνω λοιπόν ότι…
Εσείς οι ποιητές και ο λόγος σας, είστε η άμμος στο γρανάζι της κοινωνίας και όχι το λάδι της.

Καλημέρα σας…θα επανέλθω για τις ευχές

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Φαίδωνα, σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια... όμως η ανάρτηση εμπνέει τα σχόλια και όχι το αντίθετο.
Τα σχόλια μπορεί να επαυξήσουν αλλά δεν αποτελούν την αιτία ποτέ... όσο για την δική μου Θεολογική ματιά, χαίρομαι για τα λόγια σας και με τιμούν. Αυτό που σήμερα είμαι και ο τρόπος που εκφράζομαι Θεολογικά, μπορεί να εδράζεται στην επιστήμη, αλλά έλκει την καταγωγή του από άλλους έρωτες με πρωταρχικούς αυτόν της ποίησης, της λογοτεχνίας και του θεάτρου και επόμενο αυτόν της πολιτικής.

Θα επαναλάβω λοιπόν ότι η ποίηση με ενέπνευσε και η ματιά του ποιητή. Αυτά δηλαδή που με εμπνέουν πάντα… για να στραφώ με δέος και σεβασμό προς τον Ποιητή.
Επαναλαμβάνω λοιπόν ότι…
Εσείς οι ποιητές και ο λόγος σας, είστε η άμμος στο γρανάζι της κοινωνίας και όχι το λάδι της.

Καλημέρα σας…θα επανέλθω για τις ευχές

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, Φαίδωνα!

kostasst είπε...

Φαίδωνα πέρασα να σου ευχηθώ Καλό Πάσχα. Να είσαστε όλοι καλά...

ANKYR είπε...

Καλό Πάσχα , Καλή Ανάσταση σε ό,τι επιθυμείς Φαίδωνα !!

Σπύρος Δαρσινός είπε...

Και από μένα ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ σε όλους τους φίλους του ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ
[εντός και εκτός "συνόρων]
Κι αν δεν μπορούμε να εγερθούμε με μιάς ,ας κάνουμε αγκώνες μιά μιά τις ανάσες μας πάνω στις αδυναμίες μας και να σηκωθούμε.
Ο Θεός είναι ψηλότερα από τα γόνατά μας.Είναι στο μυαλό μας.

ΦΑΙΔΩΝΑ ρίξε στίχους στους θαμώνες σου γιά να τους κάνουμε κασμάδες και λοστούς στο αρίφνητο του μυαλού μας.

doraF είπε...

Ευχές με ένα ματσάκι λουλούδια των αγρών ήρθα να παραδώσω..
Καλό Πάσχα
Καλή Ανάσταση!!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@doraf
Kαλή μου Ντόρα σ' ευχαριστώ θερμά για το ματσάκι με τα λουλούδια του αγρού. Είναι ό,τι πιο ταιριαστό και όμορφο για τις μέρες αυτές της μυρωμένης άνοιξης και των παθών του Μεγάλου Ποιητή. Καλό πάσχα και χρόνια πολλά

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑΜΩΝΕΣ
Τις πιο θερμές μου ευχές σε όλους σας με την αγάπη μου για καλό πάσχα,υγεία και εσωτερική ανανέωση.
Θα ξαναβρεθούμε και πάλι στο "Καφενείο" με το Αρχιοινοχόο Σπύρο Δαρσινό να κερνάει το απόσταγμα των αμπελιών της Πελοποννήσου, μαζί με τα ποιητικά του σχόλια και τη "Νεφοδιώκτρα" Big Mama, να διώχνει όλα τα σύννεφα από το "Καφενείο" εξασφαλίζοντας ωραία ατμόσφαιρα, κατάλληλη για κουβέντα και κρασί..

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Στον Οικοδεσπότη και στην εκλεκτή Συντροφιά του Καφενείου…

Εύχομαι Ανάσταση και Ανάταση, Εσωτερική Γαλήνη και Δημιουργικότητα, Περιβάλλον Αποδοχής και Καλούς Φίλους…

Η Πασχαλιά ας αγγίξει ξεχωριστά τις καρδιές όλων μας φέτος.

Θα σας φιλώ και θα σας χαιρετώ… από την Μάνη όπου θα βρίσκομαι αυτές τις μέρες.

Ομολογώ ότι θα μου λείψετε… καμιά παρέα δεν ήταν τόσο κιμπάρισσα όσο αυτή.

Φαίδωνα, σας ευχαριστώ ξεχωριστά για την Ευγένεια και…την Αντοχή σας. Να βλασταίνει και να καρπίζει πάντα η σκέψη σας.

κ. Σπύρο μας, τα σέβη μου. Σας στέλνω με τη δύναμη του νου... Ήλιο και Άρωμα Πατρίδας.

Αναστάσεως ημέρα προβάλει
Λαμπρυνθώμεν…

Νεφοδιώκτρα... για την Χάρη και την Αγάπη σας

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Στον Οικοδεσπότη και στην εκλεκτή Συντροφιά του Καφενείου…

Εύχομαι Ανάσταση και Ανάταση, Εσωτερική Γαλήνη και Δημιουργικότητα, Περιβάλλον Αποδοχής και Καλούς Φίλους…

Η Πασχαλιά ας αγγίξει ξεχωριστά τις καρδιές όλων μας φέτος.

Θα σας φιλώ και θα σας χαιρετώ… από την Μάνη όπου θα βρίσκομαι αυτές τις μέρες.

Ομολογώ ότι θα μου λείψετε… καμιά παρέα δεν ήταν τόσο κιμπάρισσα όσο αυτή.

Φαίδωνα, σας ευχαριστώ ξεχωριστά για την Ευγένεια και…την Αντοχή σας. Να βλασταίνει και να καρπίζει πάντα η σκέψη σας.

κ. Σπύρο μας, τα σέβη μου. Σας στέλνω με τη δύναμη του νου... Ήλιο και Άρωμα Πατρίδας.

Αναστάσεως ημέρα προβάλει
Λαμπρυνθώμεν…

Νεφοδιώκτρα… για την Χάρη και την Αγάπη σας

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Βig Mama
Νεφοδιώκτρα μου σ' ευχαριστώ για τη πανέμορφη και ουσιαστική συμμετοχή σου σου μέχρι τώρα στο ""Καφενείο "" και στη παρέα μας. Μας έδωσες μια ξεχωριστή γεύση και ενεργοποίηση. Εύχομαι να περάσεις καλά στην αρρενωπή Μάνη και ελπίζω να μη μας αργήσεις.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Στέλλα
Στέλλα μου η Ελληνικότητά σου είναι η ίδια η ύπαρξή σου και τα ακριβά χαρακτηριστικά της.Είναι ακόμα ο Έρωτάς σου γι αυτό που λέγεται πατρίδα και η ακόρεστη επιθυμία σου γι αυτό που θά 'θελες η πατρίδα σου να γίνει...
Θεωρώ τα καλά σου λόγια σαν ανθρώπινη ζεστασιά που με ενεργοποιεί για όλο και καλύτερες δημιουργίες. (Προίκα για την πατρίδα μας)Έτσι που η κάθε δημιουργία, θα με προετοιμάζει για την αγωνία της επόμενης...
Είναι χαρά για μένα να ειπράττω τη φιλία και την αγάπη σου και άλλη τόση να μπορώ να σ' έχω φίλη μου και να σ'αγαπώ. Καλό Πάσχα Στέλλα μου.

STELLA ZAMPOUROU FOLLENDER είπε...

Ποια να 'ναι αραγε η δική μου (Ελληνικότητα) Φαίδωνα, αγαπημένε εκλεκτέ φίλε μου; Να 'ναι καύχημα,κομπασμός,περηφάνια,ιστορία,Παρθενών, φιλοσοφία, ελευθερία, Ηράκλειτος... Καβάφης... Παλαμάς... Ρίτσος;;;...
Άθελά σου την έβαλες εσύ την απάντηση απλά και συνοπτικά στη φωτογραφία με τις πασχαλινές ευχές σου...Σ'ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ1

Η Ελληνική θάλασσα έχει τη δική της γαλανάδα...κι οι απαλές ραχούλες έχουν μια τρυφεράδα σα να 'ναι ζωντανές...
Τα κόκκινα αυγά είναι αναλαμπή της αθάνατης γιαγιάς μου και της γλυκιάς παράδοσης.
Μαζί μ' αυτά είναι η ξέχωρη μυρωδιά της βροχής στο σώμα των παιδικών μου χρόνων κάπου δίπλα στην ταβέρνα του Καλίτση στην Κυψέλη... είναι και το ασήκωτο ασημένιο φεγγάρι που άλλαζε τη νύχτα σε μέρα και γέμιζε με κάτι το ονειρικό,ανείπωτο και γλυκό τη νεανική μου ψυχή όταν μεγάλωνα...
Είναι η συναίσθηση σήμερα όπου πατήσω κι όπου ζήσω, όπου ταξιδεύω κι όπου σταθώ πως έχω την ευλογία να ΄χω μέσα στα ίδια τα κύτταρά μου την Ελλάδα μου σαν τη μόνη αλήθεια μου! Όταν φεύγεις από κοντά της και νιώσεις τον καημό τής
αποχώρησης...τότε η Ελληνικότητά σου παίρνει μια άλλη μορφή και γίνεται η ίδια σου η φύση.. Όσο πιο πολύ μπερδευτείς με το ξένο και άγνωστο μακριά της...τόσο πιο πολύ δυναμώνει μέσα σου η συναίσθηση της ταυτότητάς σου, της ιστορίας σου,της κληρονομιάς σου, της πανανθρώπινης ευθύνης σου, της μοίρας σου...
Χρόνια πολλά και καλά σε όλους σας στη γιορτή της Αγάπης και Καλή Ανάσταση (έξω και μέσα μας)...όπως λες ξανά σοφά, πάντα ξέχωρε και αγαπημένε μου Φαίδωνα, καλέ μου φίλε.Σ' έχω κι εσένα εκεί παντοτινά φυλαγμένο ανάμεσα στους θησαυρούς της Ελληνικότητάς μου!
Καλό σας Πάσχα!
Με απέραντη φιλία, αγάπη και εκτίμηση,
STELLA ZAMPOUROU FOLLENTER 4.16.09 NEA ΥOΡKH

Απρίλιος 17, 2009 12:50 μμ

Σπύρος Δαρσινός είπε...

Ειπα να μην μπω στο "ΚΑΦΕΝΕΙΟ"αυτές τις δύο μέρες για προλάβω τις δουλιές μου[και μέρες πού ναι είναι και οι παραπανίσιες]μπήκα όμως γιά την μυρουδιά και βρήκα ακριβά λόγια στο τραπέζι.Πως να μην τα βάλω στο αριστερό μέρος του στήθους μου ?
Καλό ταξίδι στην "αρρενωπή" Μάνη
BIG MAMA.Και ΚΑΛΗ ΑΣΤΑΣΤΑΣΗ.

ΕΣΥ Στέλλα είσαι ενα κύμα θάλασσα με αίμα Ελληνικό
Αν έρθεις στην Ελλάδα θα φάμε-εσυ ο Φαίδων και εγώ -στην ταβέρνα του Καλίτσι ,θα πιούμε Νεμέα και μετά παγωτό στην ΩΚΕΑΝΙΔΑ

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος
Γινεται μωρέ Σπυρέτο μου να μη ξεστρατίσεις έστω και για λίγο για να πας στο στέκι σου;
Όλο και κάποια λόγια θα βρεις που θα τους δώσεις καλύτερη θέση απ΄όση αξίζουν. Χαρά μου πάνως να φάμε στην ταβέρνα τοτ Καλίτση (αν υπάρχει ακόμα) η Στέλλα, εσύ κι εγώ. Κι αν έλει κι άλλος καλώς τον.
Στην υγειά σου Σπυρέτο μου, τώρα πίνω μοσχοφίλερο Μαντινείας. Όχι πως δεν τιμώ δεόντω; το δκό σου της Νεμέας αλλά να, αυτό βρέθηκε τώρα στπο σπίτι. Σήμερα ακολούθησα τον επιτάφιο και ταύτισα το Χριστό με τον Άδωνη της ελληνικής μυθολογίας και με τα παληκάρια που πεθαίνουν πριν την ώρα τους και τα ντύνουν γαμπρούς. Ο θάνατός τους μοσχοβολάει άνοιξη και λουλούδια που τους ραίνουν... Η Σταύρωση για τους ανθρώπους όμως δεν τελειώνει Σπύρο μου...

Ντίνος Λυκογιάννης είπε...

Κύριε Θεοφίλου,
Περνούσα μπροστά από το Καφενείο, είδα φως και τη πόρτα ανοιχτή και μπήκα. Και βρήκα να σερβίρουν ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ.
Ελπίζω να εκτιμηθεί η συνεισφορά μου στη συζήτηση.
Ξεκινάω το σχόλιό μου για την ερώτηση ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΌΤΗΤΑ, με πέντε, κατ' εμέ, αλλήθειες.
'Οτι δεν είμαι διανοούμενος, αλλά συνταξιούχος της Λαχαναγοράς της Νέας Υόρκης.
Ότι, Ελληνικότητα, είναι μια αφηρημένη έννοια, η οποία παίρνει υπόσταση μόνον όταν εκδηλώνεται.
Ότι, δεν υπάρχουν καθιερωμένα κριτήρια για αξιολόγηση της ποιότητας της Ελληνικότητας
Επομένως, είναι προσωπική υπόθεση για κάθε άνθρωπο να την εκφράσει όπως αυτός νομίζει.
Και ότι η έκφρασή της επηρεάζεται από συνθήκες και παράγοντες, μέσα στους οποίους κάθε άνθρωπος ενεργοποιείται.( Πνευματικό επίπεδο, οικονομική κατάσταση, κοινωνική θέση, ηλικία, κατοικία μέσα ή έξω της Ελλάδος, ιδεολογική ή πολιτική τοποθέτηση,κ.α.)
Ο δικός σας ορισμός προσδιορίζει την Ελληνικότητα, με λογοτεχνικό και ανώτερο πνευματικό τρόπο, σαν Πρόταση Πολιτισμού και σαν Πρόταση τρόπου ζωής και με τα παραδείγματά σας, παίρνει υπόσταση σαν ευχή, ο ιδανικός πολίτης του κόσμου να είναι Έλληνας, που θα προσφέρει στο κόσμο πολιτιστικές αξίες. ήθος και αρετές. Θα ήταν πραγματικά φανταστικό αν η ελληνικότητα εκφραζόταν με το τρόπο που εύχεστε, αλλά δεν νομίζω πως θα πρέπει να σκεπτόμαστε απαξιωτικά και για τον Έλληνα που φοράει τη φουσταλέλλα του και παρελαύνει στη 5η Λεωφόρο και λέει, κυτάχτε με, είμαι Έλληνας, ή αυτόν που ταξιδεύει 50 ή 60 μίλια για να βρει το μαγαζί που πουλάει τζαντζίκι, σουβλάκι, ελιές, φέτα. σπανακόπιττα και ντολμαδάκια ή αυτόν που ανοίγει μαγαζί και το ονομάζει ΨΗΤΟΠΩΛΕΙΟΝ Η ΕΛΛΑΣ, η αυτόν που φωνάζει η Μακεδονία είναι Ελληνική, οποιοσδήποτε και αν είναι αυτός. Speaking of Macedonia, θυμάμαι το 1995, 5 ή 6 χιλλιάδες Ομογενείς από όλη την Αμερική και το Καναδά, στριμωγμένοι από την αστυνομία σε μια μικρή πλατεία, ήταν δεν ήταν ένα στρέμμα, 20 βαθμούς υπό το μηδέν, εκφράζαμε την Ελληνικότητά μας φωνάζοντας Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΉ, μπροστά από το Μέγαρο των Ηνωμένων Εθνών, ενώ ο τότε Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, που είχε εκλεγεί εκφράζοντας την Ελληνικότητά του με συνθήματα, όπως ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΒΥΘΊΣΑΤΕ ΤΟ ΧΟΡΑ, ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ, την προηγούμενη εβδομάδα είχε υπογράψει την Ενδιάμεση Συμφωνία, που τα Σκόπια έπαιρναν το όνομα Φ.Υ.Ρ.Ο.Μ., χωρίς να μας πει τίποτα και χωρίς να ματαιώσει το προ πολλού προγραμματισμένο συλλαλητήριο, με αποτέλεσμα μαζί με τα κρυοπαγήματα να αισθανθούμε και προδομμένοι. (Εδώ ανακαλύπτουμε ότι μπορούμε να κάνουμε και σύγκριση Ελληνικοτήτων)
Όσο για το γεγονός ότι όταν ερχόμαστε στη πατρίδα και σας κάνουμε να δυσανασχετείτε με τις υποδείξεις μας, (απάντησή σας σε σχόλιο Γιώτας Στρατή) έχουμε δύο ελεφρυντικά. Πρώτον, εμείς που φύγαμε από τη πατρίδα, είδαμε και ζήσαμε άλλες κουλτούρες, άλλους ανθρώπους, άλλα συστήματα, αφομοιώσαμε τα καλά και απορρίψαμε τα κακά και γίναμε σοφότεροι, όχι μόνο, αλλά δημιουργήσαμε μέτρο σύγκρισης. Όταν λοιπόν βλέπουμε ότι κάτι καλό που αφομοιώσαμε θα μπορούσε να αποβεί καλό και για σας στη πατρίδα, σας το προτείνουμε, όχι για να σας υποβιβάσουμε ή να σας κάνουμε τον έξυπνο, αλλά για να φανούμε χρήσιμοι. Και δεύτερον, όταν ερχόμαστε στη πατρίδα αισθανόμαστε ότι ερχόμαστε στο σπίτι μας, στην οικογένειά μας και ως εκ τούτου νομίζουμε πως έχουμε το δικαίωμα να σας κάνουμε μια υπόδειξη. Το δυστύχημα όμως είναι ότι Εσείς μας θεωρείτε ξένους. Και εκεί έγκειται η παρεξήγηση, εκεί είναι ο λάκος της φάβας.
Ευχαριστών για τη φιλοξενία
Ν τ ί ν ο ς Λ υ κ ο γι ά ν ν η ς

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Ντίνος Λυκογιάννης
Αγαπητέ κ. Λυκογιάννη καλά κάνατε και μπήκατε στο Blog μου αλλά να σας πληροφορήσω αν δεν το καταλάβατε ακόμα, ότι στο Blog μου "δεν σερβίρουν Ελληνικότητα" όπως ειρωνικά και απαξιωτικά λέτε. Δεν σας απαντώ σ' αυτό όπως θα σας άξιζε για να μην σας πληγώσω, αφού μπορεί να είσθε είρων και κυνικός αλλά δεν έχετε τις δικές μου αντοχές στην κακοήθεια... Προσπαθώ λοιπόν να φωτίσω αυτή την πολύπαθη έννοια (Ελληνικότητα) που συχνά πνίγηκε στο τζατζίκι και στη ρετσίνα χωρίς να μπορέσει από τότε να βρει μια διέξοδο. Γιατί τα πράγματα στη ζωή κ. Λυκογιάννη αλλάζουν , τρέχουν, όπως λέει και ο πανάρχαιος φιλόσοφος (Τα πάντα ρει) και πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε για να τα διαμορφώσουμε όσο καλύτερα γίνεται. Προσπάθησα λοιπόν να φωτίσω και όχι "να σερβίρω ελληνικότητα" από Έρωτα γι αυτή τη χώρα που διαρκώς μας πληγώνει αλλά όχι μόνο δεν την εγκαταλείπουμε αλλά θέλουμε και να τη δούμε κάποτε, όμορφη στη ψυχή της και γενναιόδωρη στους ανθρώπους της. Τό ότι συνταξιοδοτηθήκατε από τη λαχαναγορά της Ν. Υόρκης αφορά εσάς και κανέναν άλλον. Σε κανένα σημείο δεν θα δείτε να απαξιώνω κάποιο επάγγελμα. "Ο καθείς με τα όπλα του"κ. Λυκογιάννη. Η ελληνικότητα ΗΤΑΝ επαναλαμβάνω ΗΤΑΝ αφηρημένη έννοια , ώσπου της έδωσαν αληθινό νόημα μετά από μεγάλες συζητήσεις οι διάφοροι πανεπιστημιακοί, συγγραφείς καλλιτέχνες, και άλλοι Έλληνες στις δεκαετίες που πέρασαν. Εγώ απλά έδωσα τη δική μου άποψη και ορισμό, επειδή είδα ότι αρχίσαμε να ξεχνάμε τι σημαίνει ελληνικότητα και να βαλτώνουμε σε μια χύμα κατάσταση.
Κανένας δεν υποτιμά τον φουστανελά τον σουβλατζή, τον οποιονδήποτε τέλος πάντων, αλλά η ελλληνικότητά μας δεν μπορεί πια να στηριχτεί σ' αυτά τα παρωχημένα σύμβολα. Όλοι και όλα τρέχουν. Οι χώρες αλλάζουν, οι αντιλήψεις για τη ζωη αλλάζουν, η πολιτική αλλάζει (βλέπε Ομπάμα) και σεις θέλετε να καθηλωθεί η Ελληνικότητα μέσα στα πλαίσια, φουστανέλα, τζατζίκι και σουβλάκι; Αστεία πράγματα. Δε λέω ας υπάρχουν και αυτά όσο αντέχουν, αλλά η Ελληνικότητα χρειάζεται ανανέωση και άλλο περιεχόμενο. Τώρα: Αν ο ορισμός που δίνω για την ελλγηνικότητα δεν σας ικανοποιεί και τον βρίσκετε λογοτεχνικό, εξιδανικευμένο και ανέφικτο, σε αντίθεση με άλλους σχολιαστές που τον βρίσκουν εφικτό, έχω να σας πω τα εξής: Ο ορισμός που έδωσα εφαρμόσθηκε ήδη στην Ελλάδα της δεκαετίας του 60 και τον έζησα σε όλο του το μεγαλείο: Στη δεκαετία του 60 λοιπόν, σαν πρόταση πολιτισμού, υπήρξαν τα έργα μιας πλειάδας μουσικοσυνθετών, (Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Ξαρχάκος και δεκάδες άλλοι) Υπήρξε πρόταση πολιτισμού των μουσικοσυνθετών που μελλοποίησαν την ποίηση και έφεραν τους ποιητές κοντά στο λαό, (πρώτη η Ελλάδα στον κόσμο όπου μελοποιήθηκε η ποίηση)υπήρξε πρόταση πολιτισμού με θαυμάσια θεατρικά σχήματα (Κάρολος Κουν, Ροντήρης κ.ά) που διέτρεχαν την οικουμένη κάνοντας γνωστό το ελληνικό θέατρο, την αρχαία τραγωδία και κωμωδία. Υπήρξε πρόταση πολιτισμού από μια πλειάδα σκηνοθετών κινηματογράφου που έκαναν ταινίες που κέρδισαν τον παγκόσμιο θαυμασμό.(Κούνδουρος, Κακογιάννης, Ντασέν κ.ά. με ταινίες όπως "Μικρές Αφροδίτες", "Ηλέκτρα", "Αλέξης Ζορμπάς", "Ποτέ την Κυριακή" και άλλα και άλλα. Θυμάμαι στα νησιά όπου κατέφθαναν ξένοι φοιτητές, έλεγαν φωναχτά και από στήθους παραγράφους ολόκληρες από τα βιβλία του Νίκου Καζαντζάκη. Η επικοινωνία μας με τους ξένους τότε τουρίστες στη Ελλάδα ήταν μια εμπειρία για μας και ένα μεθύσι για κείνους. Αλλά και πρόταση ζωής: Το πνεύμα της φιλοξενίας στη δεκαετία του 60 ήταν κάτι το απίστευτο. Μία μπύρα παράγγελνε ο ξένος στην ταβέρνα, άλλη μία κέρναγε το μαγαζί. Όποιος Έλληνας γνώριζε κάποιο ξένο θεωρούσε υποχρέωσή του να τον κεράσει. Όταν έφευγαν οι ξένοι από την Ελλάδα , οι ιδιοκτήτες ενοικιαζομένων δωματίων και οι ξενοδόχοι τους γέμιζαν δώρα, ντόπια προϊόντα, μουσικούς δίσκους κ.λ.π. Η φιλικότητα και η διάθεση για εξυπηρέτηση, δημιουργούσαν στον ξένο μια εικόνα μοναδική για την Ελλάδα. Οι Έλληνες τότε χόρευαν και τραγουδούσαν.Σ' αυτή τη πρόταση ζωής συμμετείχαν σχεδόν όλοι οι Έλληνες και όχι μόνο οι αντιπαθείς σε σας διαννοούμενοι και καλλιτέχνες κ. Λυκογιάννη, αλλά και οι αγρότες, οι έμποροι, οι μικροεπιτηδευματίες, οι υπάλληλοι, οι βιοπαλαιστές, οι εργάτες, οι νοικοκυρές. Ο ορισμός λοιπόν που δίνω στην Ελληνικότητα, όχι μόνο δεν είναι εξιδανικευμένος και ανέφικτος αλλά εφαρμόσθηκε πλήρως στη Ελλάδα της δεκαετίας του 60. Τον επαναλαμβάνω για να τον συγκρίνετε με όσα προανέφερα: "Ελληνικότητα λοιπόν σημαίνει, πρόταση πολιτισμού, πρόταση τρόπου ζωής, με ποιοτικά χαρακτηριστικά,που γίνεται οικουμενικά αποδεκτή. Και ποιοτικά χαρακτηριστικά μπορεί να έχει και ο γεωργός και ο ψαράς και ο λαχαναγορίτης είτε στη δουλειά του είτε στη ζωή του. Και ακόμα και προτάσεις πολιτισμού μπορεί να κάνει, τουλάχιστον στον τόπο που κατοικεί.
Σχετικά με τις υποδείξεις των Ελλήνων της Διασποράς στον εδώ ελληνισμό: Αν λοιπόν κ. Λυκογιάννη, γνωρίσατε και άλλες κουλτούρες και αποκτήσατε μέτρο σύγκρισης και γίνατε σοφότεροι, σίγουρα θα γνωρίζετε, ότι κανείς στον κόσμο δεν μπορεί να δεχθεί κάποιον να του κουνάει το δάχτυλο και να του λέει κάτσε να μ' ακούσεις γιατί εσύ δεν ξέρεις... Σ' αυτό το ύφος αναφέρθηκα που δυστυχώς υπάρχει σε αρκετούς. Αντίθετα έχετε όλη την άνεση, αφού γίνατε σοφότεροι, να μιλήσετε με ευγένεια , να καταθέσετε τις απόψεις σας στο τραπέζι της συζήτησης και οποιος θέλει, θα πάρει ό,τι χρειάζεται από το τραπέζι. Σας βεβαιώνω ότι αυτό είναι πιο δραστικό, από το να θελήσετε να επιβάλλετε την άποψή σας. Γιατί γι αυτό και μόνο μίλησα . Για την διάθεση επιβολής της άποψης. Αυτό δεν γίνεται βέβαια με τίποτα αποδεκτό. Δεν σας βλέπουν οι εδώ Έλληνες σαν ξένους κ. Λυκογιάννη. Σας βλέπουν σαν συμπατριώτες τους που έχουν υποχρεώσεις και δικαιώματα στις χώρες που ζείτε και ασφαλώς περιμένουν από σας τη δέουσα ευγένεια και διακριτικότητα σε ό,τι έχετε να τους πείτε. Το κάθε πράγμα θέλει ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ... Υπάρχει όμως και ένα άλλο πρόβλημα: Οι Έλληνες της διασποράς που λείπουν π.χ 30 χρόνια από την πατρίδα, όταν έρθουν εδώ, αναμένουν να βρούν την Ελλάδα όπως ακριβώς την άφησαν. Στο μεταξύ έχουν αλλάξει πάρα πολλά ακόμα και τα ήθη. Πως λοιπόν αυτός ο Έλληνας της διασποράς θα επικοινωνήσει με κώδικες επικοινωνίας που ίσχυαν προ 30 χρόνια; Μιλώ για κάποιους μόνο , αφού οι περισσότεροι διαθέτουν και την ευγένεια και την διακριτικότητα και τον σεβασμό αλλά κυρίως είναι ενημερωμένοι για τους σημερινούς κώδικες επικοινωνίας.
Σχετικά με την πολιτική στην οποία αναφέρεσθε και τον Α. Παπανδρέου, θα σας έλεγα κάτι πολύ απλό κ. Λυκογιάννη: Η πολιτική στην Ελλάδα, δεν είναι μόνο αυτά που ξέρετε. Είναι και αυτά που δεν ξέρετε αλλά και εκείνα που δεν θέλετε να ξέρετε. Αφήστε λοιπόν αυτό το εύφλεκτο θέμα αφού δεν έχετε τα μέσα, την πληροφόρηση και την τεκμηριωμένη πολιτική ανάλυση για να το διεξέλθετε.

Ανώνυμος είπε...

χριστιανισμός η κατάρα του Ελληνισμού.
Σκοταδισμός εναντίων φωτός.
Έρχετε η ώρα

σπυρος είπε...

ΑΝΩΝΥΜΕ
Τι τις θες τις μεγάλες κουβέντες?
Εσύ είσαι τόσο φοβηξής που δεν βάζεις ούτε τ'όνομά σου.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Επέστρεψα...για το Χριστός Ανέστη...ελπίζω.

Με την μισή μου πατρίδα ακόμη να με φιλά στα χείλη και υπέροχες φωτογραφίες μιας "Οργιαστικής Άνοιξης στη Μάνη"...

Επέστρεψα...αλλά είναι σαν να είμαι ακόμη εκεί.

...Δεν πίστευα πως θα το κάνω "αυτό" ποτέ...αλλά ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την ματιά μου για την "αρρενωπή" όπως λέτε Μάνη... που για μένα όμως είναι Γυναίκα και Μάνα.

"Η μισή μου Πατρίδα...

Μου μοιάζει

Άλλοτε οργιαστική και καταπράσινη

Άλλοτε άγρια

Άλλοτε γαλήνια, παραδομένη στη σιγαλιά

Άνυδρη

Πλημμυρισμένη φλέβες αιωνιότητας

Ο ήλιος εκεί σκίζει την πέτρα

Λιώνει την ψυχή του βράχου

Από τ’ απόσταγμά σταλάζει ανθρώπους,

άλλοτε αγίους και άλλοτε ληστές,

να προσκυνούν το Θάνατο

Η μισή μου Πατρίδα μου μοιάζει

Έχει αρραβωνιαστικό το Χάρο

Στολίστηκε ανοιξιάτικη για το πένθος

Στα κοιμητήρια της μυρμηγκιάζει η ζωή

Στους νεκρούς γιούς της ανασαίνει το τραγούδι"


21/4/2009


Τ.

Για την αντιγραφή, Νεφοδιώκτρα ... ... στη σιωπή.

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Θεοφίλου,
Λυπάμαι πολύ, αλλά με παρεξηγήσατε.
Σας ευχαριστώ δε που δεν μου απαντήσατε με τρόπο που θα με πλήγωνε περισσότερο.Θα ήμους βλάσφημος αν μιλούσα απαξιωτικά και ειρωνικά για την Ελληνικότητα,που κουβαλάω στο στήθος μου σαν φυλαχτό.Συμφωνώ απόλυτα σε ότι γράφετε για τον ιδανικό τρόπο έκφρασης της Ελληνικότητας και ούτε θεωρώ πως οι παραδοσιακοί τρόποι είναι και οι μόνοι ενδεδειγμένοι.Δεν είμαι ούτε είρων, ούτε κυνικός, ούτε κακοήθης. Μπορεί να μη διατύπωσα την άποψή μου καθαρά, ή να την αντιληφθήκατε λάθος.Εκείνο που υποστήριξα και το υποστηρίζω, είναι πως κάθε ένας απο μας, πρέττει σύμφωνα με τη συνείδησή του και τις δυνατότητες που έχει στη διάθεσή του να εκφραστεί,είτε ελιναι φυσικές, είτε διανοητικές.Και όταν γράφω πως ο δικός σας τρόπος είναι ο πιο ιδανικός, το εννοούσα.Δεν διαφωνούμε σε τίποτα.Όσον αφορά τις υποδείξεις μας στους αδελφούς μας,πάλι συμφωνούμε ότι οι υποδείξεις πρέπει να γίνονται με το κατάλληλο τρόπο.Εγώ αναφέρομαι σε περιπτώσεις που τηρείς όλους τους όρους καλής συμπεριφοράς και αντιμετωπίζεις το "Ποιος είσαι που θα μας πεις τι να κάνουμε".
Αυτά για την αλήθεια.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Ντίνος Λυκογιάννης

Σπύρος Δαρσινός είπε...

Είναι ωραίο να έχεις γύρω σου ωραίους ανθρώπους.
Και να σκοντάψεις τους κοιτάς και δεν πέφτεις.
Αυτή είναι η ωραιότητα του ωραίου ,σε κρατάει όρθιο με τη σταση της .
Αλλιώς που θα ερχόμουνα εγώ ζβούρα στο "ΚΑΦΕΝΕΙΟ" με ενα δίσκο γεμάτο γεμάτα ποτήρια?
Μόνο που τώρα ζηλεύω ....λιγάκι
Ξέρετε τι είναι άλλοι νάχουνε στην αγκαλιά τους την Λέσβο και την Μάνη και εγω να ονειρεύομαι τον Κορινθιακό ?

Χαρά είπε...

ο θεός είναι άν-αρχος και ά-δικος ή αλλιώς απλώς α-διάφορος.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@

Χριστός Ανέστη κ. Σπύρο μας, να χαίρεστε τους φίλους και την οικογένειά σας και να σας χαίρονται κι εκείνοι.

"Είναι ωραίο να έχεις γύρω σου ωραίους ανθρώπους.
Και να σκοντάψεις τους κοιτάς και δεν πέφτεις."

Ήξερα ότι "έτσι είναι με τους φίλους"...αλλά ποτέ δεν θα το διατύπωνα με τόση σαφήνεια, ποίηση και ομορφιά... έχετε την ποιητική συμπύκνωση των αρχαίων Φιλοσόφων...
Εσείς "δεν χρειάζεστε" τον Κορινθιακό, κρατάτε αγκαλιά όλη την Ελλάδα... χαίρομαι που, μέσω του Καφενείου και της γραφής, γνώρισα έναν άνθρωπο που η ξενιτιά δυνάμωσε μέσα του ποιοτικά, ποιητικά και ουσιαστικά την Ελληνικότητα.

Να είστε καλά... να μας φιλεύετε την σκέψη σας μαζί με το κρασάκι...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος
Σπυρέτο μου εσύ ανήκεις παντού και χαρίζεις τα αποτυπώματα υηε μοναδικότητάς σου. Όσο για τους ωραίους ανθρώπους τους καφενείου, έχεις δίκιο. Προσωπικά χαίρομαι να διαβάζω τα σχόλια των θαμώνων και είναι χαρά ξεχωριστη να τους έχω φίλους. Αξιόλογοι με την ιδιαίτερότητά του ο καθένας, την αξία του και τη δική του ποιότητα. Τα αποτυπώματα όλων εδώ είναι μεγάλη ικανοποίηση για μένα και πιστεύω για τον καθένα. Να 'σαι καλά που συχνά μας υπενθυμίζεις πόσοι ωραίοι άνθρωποι γράφουν εδώ, αποδεικνύοντας έτσι πόσο ωραίος άνθρωπος είσαι ξαι συ.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ
Η καθυστέρηση της νέας ανάρτησης , που είναι ήδη έτοιμη, οφείλεται στο ότι βρίσκομαι στη Μήθυμνα της Λέσβου και δεν έχω ακόμα γραμμή Ιντερνετ. Αύριο = μεθαύριο θα τα πούμε πάλι. Μέχρι τότε θα σας σκέπτομαι όλους και θα διαβάζω τα σχόλιά σας στις προηγούμενες αναρτήσεις.
Καλή σας νύχτα

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Χαρά
Χαρά μου χρόνια πολλά.
Πράγματι: Ο θεός είναι ά-ναρχος. Χωρίς αρχή και συνεπώς χωρίς τέλος. Τώρα για το άδικος και το αδιάφορος, χωρίς να θέλω να κάνω το...δικηγόρο του Θεού, δεν με έχει άλλωστε ανάγκη, θα ήθελα να σου πω ότι ο Θεός μας άφησε ελεύθερους να κάνουμε ό,τι θέλουμε και να φέρουμε την ευθύνη γι που κάνουμε. Μήπως θα έπρεπε λοιπόν να μην σπρώχνουμε τις ευθύνες που έχουμε εμείς, στο Θεό; Αναρωτιέμαι όμως κι εγώ , όπως κι εσύ, και στην ανάρτηση και στο σχόλιό μου εδώ, ποιος φταίει π.χ. όταν ένας νέος άνθρωπος πεθαίνει στην εφηβεία του από καρκίνο; Εκεί έρχομαι να συμφωνήσω μαζί σου ότι ο Θεός είναι άδικος.Αλλιώς, αν μπορεί κάποιος να μας διαφωτίσει περισσότερο ας το κάνει.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@

Αγαπητέ Φαίδωνα, με χαρά μαθαίνουμε τα νέα σας… σας χαίρεται η Μήθυμνα.
Ε, ας είναι… χαλάλι της…

Δυο λέξεις θα πω για τον Θεό και το φυσικό κακό… Όχι σαν απάντηση, αλλά ως συνεισφορά στον προβληματισμό. Σας ευχαριστώ που με το ερώτημά σας μου δίνετε αυτή την ευκαιρία.
Όταν ένας άνθρωπος ζει γερός μέχρι τα βαθειά του γεράματα, ακμαίος και υγιής, δημιουργικός και ωραίος… κανείς μας δεν αναφωνεί: «Θεέ μου, γιατί;»… όταν όμως βρισκόμαστε μπροστά στην απώλεια νέων ανθρώπων ή γενικά μπροστά στην απώλεια, τότε κακιώνουμε με τον Θεό…
Αγαπητέ Φαίδωνα, η Θεολογία έχει απαντήσεις σε τούτα τα τραγικά ερωτήματα.
«Το κακό διήλθε στην ζωή μας ως φθορά και θάνατος με την «πτώση των πρωτοπλάστων», ήταν δηλαδή επιλογή του ανθρώπου και όχι του Θεού. Ο Θεός επιτρέπει την ύπαρξη του στη ζωή μας για παιδαγωγικούς λόγους και δεν μας αποτρέπει από την διαιώνιση του κακού- με κορυφαία την καταστροφή της φύσης και την απειλή προς το ανθρώπινο είδος- για να μην καταστρατηγήσει την ελευθερία μας…»

Η Θεολογία έχει απαντήσεις… εγώ δεν έχω.
Δεν υπάρχει απάντηση σε τούτα τα κεφαλαιώδη «γιατί;»… μόνο πόνος και σιωπή.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@

Αγαπητέ Φαίδωνα, με χαρά μαθαίνουμε τα νέα σας… σας χαίρεται η Μήθυμνα.
Ε, ας είναι… χαλάλι της…

Δυο λέξεις θα πω για τον Θεό και το φυσικό κακό… Όχι σαν απάντηση, αλλά ως συνεισφορά στον προβληματισμό. Σας ευχαριστώ που με το ερώτημά σας μου δίνετε αυτή την ευκαιρία.
Όταν ένας άνθρωπος ζει γερός μέχρι τα βαθειά του γεράματα, ακμαίος και υγιής, δημιουργικός και ωραίος… κανείς μας δεν αναφωνεί: «Θεέ μου, γιατί;»… όταν όμως βρισκόμαστε μπροστά στην απώλεια νέων ανθρώπων ή γενικά μπροστά στην απώλεια, τότε κακιώνουμε με τον Θεό…
Αγαπητέ Φαίδωνα, η Θεολογία έχει απαντήσεις σε τούτα τα τραγικά ερωτήματα.
«Το κακό διήλθε στην ζωή μας ως φθορά και θάνατος με την «πτώση των πρωτοπλάστων», ήταν δηλαδή επιλογή του ανθρώπου και όχι του Θεού. Ο Θεός επιτρέπει την ύπαρξη του στη ζωή μας για παιδαγωγικούς λόγους και δεν μας αποτρέπει από την διαιώνιση του κακού- με κορυφαία την καταστροφή της φύσης και την απειλή προς το ανθρώπινο είδος- για να μην καταστρατηγήσει την ελευθερία μας…»

Η Θεολογία έχει απαντήσεις… εγώ δεν έχω.
Δεν υπάρχει απάντηση σε τούτα τα κεφαλαιώδη «γιατί;»… μόνο πόνος και σιωπή.

Σπύρος Δαρσινός είπε...

Τωρα που σας γράφω είναι Δευτέρα.
Τέσσερες το απόγευμα[Ένα ωραίο απόγευμα !...]
Μόλις πριν λίγο γύρισα από το Μiligton του Τενεσί.Το MILIGTON είναι μιά μικρή πόλη 250 μίλια δυτικά του Νεσβιλ.Για να πας εκεί οδηγάς κανά δυό ώρες Νότια και παράλληλα του ποταμού Κάμπερλαντ που γλύφει τους χαμηλούς λόφους του Τενεσί,ύστερα το αφήνεις να πάει ήρεμα ήρεμα τον κόλπο του Μεξικού και συ κόβεις δεξιά ,στη δύση.
Βλέπεις δάση παντού,δεν ξέρεις αν οδηγάς μέσα τους ή δίπλα τους ,γιατί παντού σου κάνουν δρόμο να περάσεις .
Δάση,με ανοιξιάτικα φύλλα σαν φρέσκο βούτυρο.
Δάση που μόλις τα προσπερνάς ακούς το αντίο στο θροίσμά τους Κι όταν έρχονται οι άνεμοι τους ξαποστέλνουν με την περηφάνεια των κορφών τους.Δάση που αντέχουν γιατί οι ρίζες τους είναι ενωμένες.
Δεν υπάρχουν αδικίες στα δαση του MILIGTON .Δεν υπάρχει αδικία χωρίς ωφέλεια στο Δάσος.Υπάρχει δικαιοσύνη που απονέμεται αόρατα η ορατά .Αυτοί που το καίνε είναι τυφλοί πριν βάλουν το σπίρτο .
Αυτοί που το αγαπούν το περπατούν ευτυχισμένοι Κι αυτά τα δέντρα που πεθαίνουν πριν βγουν στον ήλιο θα τα ξαναγενήσει το δάσος πιό δυνατά .
Δεν υπάρχει αδικία στο δάσος .
Υπάρχει μιά άλλη δικαιοσύνη.

ΦΑΙΔΩΝΑ χάρηκα που βγήκες στο παράθυρο της ΜΥΘΗΜΝΑΣ και μας μίλησες.Φίλε,μην κλείνεις τα παραθυρόφυλλα.Γιά να δραπετεύει η σκέψη στους γιαλούς.

BIG MAMA
Ξέρει πιό πολλά αυτός που καταλαβαίνει τι λέει ο άλλος.
Και σεις καταλαβαίνετε...
Προσέξτε όμως σας παρακαλώ ,μην με κάνετε και πιστέψω ότι είμαι.....σοφός,και μετά θα ζυγίζω τις κουβέντες μου και δεν θα λέω τίποτα .
Και ο σκοπός είναι να λέμε κάτι καλύτερο κάθε φορά.

Φαίδρα Φις είπε...

Φαίδωνα,μου αρέσει πολύ
η αιρετική σας άποψη
περί του ανεξιχνίαστου
της δικαιοσύνης
και συντάσσομαι

χρόνια πολλά!

καλημέρα
σας φιλώ

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Σπύρος Δαρσινός

"Δάση,με ανοιξιάτικα φύλλα σαν φρέσκο βούτυρο."

Και οι ψυχές μας φρέσκο βούτυρο εδώ στο Καφενείο...ν' ακούν και να καταλαβαίνουν.

κ. Σπύρο μας, είστε σοφός... αλλά ταυτόχρονα είστε και αθώος ... είστε διάφανος αλλά και βαθύς.

Είστε... όπως πρέπει.

Και για να πούμε και κάτι λίγο παραπάνω... είστε όπως του πρέπει τούτου δω του Καφενείου.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος
Σπυρέτο μου η περιγραφή σου ήταν υπέροχη. Σα να διάβαζες ένα ποίημα στη μέση του δάσους. Σε χαίρομαι γιατί βρίσκεις την ποίηση παντού και την πλάθεις κι όχι μόνο στη μοναξιά του δωματίου...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Φαίδρα
Πολύ χαίρομαιόταν οι απόψεις μου τεστάρονται στο καμίνι της κρίσης των διαδικτυακών μου φίλων και τυγχάνουν αποδοχής.
Σε φιλώ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος