Φαίδων ,ρωτάω οι τάφοι έχουν αποδεχτεί εκ των προτέρων τη λήξη του συμβολαίου άμα τη εγέρση των ονείρων? ή υποχρεωτικά ακυρώνονται με την έγερση? Το αποτέλεσμα ,θα μου πεις, είναι το ίδιο, μόνο που στην πρώτη περίπτωση ο θανατος ήξερε εκ των πρωτέρων την ήττα του από την "έγερση " Και στη δεύτερη ,ήξεραν τα όνειρα ότι πρέπει να πεθάνουν για να εγερθούν. Δηλαδή,είναι αγιασμένοι οι τάφοι Που να πάρει η ευχή,και εγώ ήθελα να υπήρχαν εγέρσεις μέσα από τη ζωή και όχι από τάφους.
Ωραίοι στίχοι. Μέσα τους η θλίψη κυοφορεί με ύπομονή την επερχόμενη δικαίωση των ονείρων. Ανθρωποι αγρυπνείτε! Να είστε παρόντες στην έγερση των ονείρων σας..
Το ξέρετε ότι με τα ερωτήματά σας κάνατε υψηλή θεολογία;
Μη με μαλώσετε Φαίδωνα...
Αλλά η Σταυροαναστάσιμη κατανόηση του Κόσμου...είναι η γνήσια υπέρβαση. Μεταμόρφωση-Θάνατος-Ανάσταση... Το κάθε ένα προϋπόθεση του επομένου του... Όπως στον Κάφκα...αλλά τελεολογικά.
@Big Mama Θαυμάσιος ο ορισμός σου για το πως διαβάζεται η ποίηση. Ας το έχουν υπ' όψη τους όσοι αληθινά ενδιαφέρονται. Γειά σου λοιπόν Ελένη και καλορίζικο το νέο ιστολόγιο με το ελκυστικό όνομα "Ελένη ωσεί νέκταρ". Όσο για τα όνειρα, κανείς άλλος εκτός από τα ίδια, δεν ξέρει αν είναι καιρός...
Ο Μήνας Μάρτιος έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για τον ποιητή διότι μέσα σε αυτό το μήνα γιορτάζει η γυναίκα και η ποίηση. Η ποίηση για όλους μας αποτελεί πηγή έμπνευσης , δημιουργίας και υπέρβασης, ειδικά σήμερα με την κρίση όχι την οικονομική αλλά την κρίση αξιών και θεσμών ,η ποίηση καλείτε να υψώσει το ανάστημα της και τότε θα αλλάξουν πολλά και η έγερση ονείρων και προσδοκιών δε θα φαντάζει ζητούμενο. Η ποίηση είναι ευλογία και είναι ευλογημένος αυτός που κάποια στιγμή στη ζωή του θα συναντήσει ένα άγιο ή έναν ποιητή όπως πολύ εύστοχα τονίζει ο αγιορείτης Μοναχός στο Αθωνικό απόδειπνο. Φαίδωνα μύρισε Άνοιξη.... και όλα έγιναν ΦΩΣ.
@Σπύρος Πόσες φορές μας σκοτώνουν τα όνειρά μας; Ο θάνατός τους όμως δεν σημαίνει κάτι το οριστικο αλλά μόνο την άναμονή για την έγερση εκ νεκρών. Έτσι η ποίηση γίνεται το περιβόλι όπου ανθίζουν το αδύνατο, η ουτοπία, το μη αναμενόμενο, το απρόβλεπτο. Λες: "Που να πάρει η ευχή,και εγώ ήθελα να υπήρχαν εγέρσεις μέσα από τη ζωή και όχι από τάφους."
Αυτό θα ήταν και το αναμενόμενο ευκταίο, αλλά Σπύρο μου εδώ ακριβώς υπάρχει και το παράδοξο: Δεν υπάρχουν σήμερα εγέρσεις μέσα από τη ζωή. Το αναμενόμενο δεν λειτουργεί ως αναμενόμενο....
@Μπάμπης Πιτέλλης Ναι κ. Πιτέλλη έτσι είναι , όσο οι άνθρωποι καταφεύγουν στην ποίηση. Αν την αφήσουν μόνη της, τότε θα γίνει μόνο καταφύγιο του εαυτού της και των ποιητών..
@nyxterino Eμ, γι αυτό δεν μπορώ να καυγαδίσω μαζί σου Αριάδνη μου: Επειδή μου φέρνεις στο "Καφενείο" τόσο όμορφα ποιητικά δώρα! Σ΄ευχαριστώ. Είσαι στη Μυτιλήνη βρε θηρίο; Οργώνεις χειμωνιάτικα την Ελλάδα; Σε ζηλεύω. Να μου φιλήσεις την κοντινή ξαδέρφη μου τη "Σαπφώ" και όταν βρεις καιρό πές μου: Η "Σαπφώ" σου αρέσει πιο πολύ ή ο Ξεξάκης;;;;
@Βig Mama Γιατί να σε μαλώσω Mama; Η γνώμη σου όχι μόνο η θεολογική αλλά και η προσωπική σου είναι για όλους μας πολύτιμη. Και όταν υπάρχουν συζητήσεις και παρεμβάσεις, τότε παίρνει αληθινό νόημα η επικοινωνία. Άλλωστε το "Καφενείο" είναι και δικό σου στο μέτρο που το θέλεις.
@Παναγιώτης Ιντζιρτζής Παναγιώτη μου πολύ όμορφα τα λες και δείχνεις πόσο ανταποκρίνεσαι στην αρμονία, στην ομορφιά και στην ανα-γέννηση της άνοιξης και της ποίησης.
Σας ευχαριστώ Φαίδωνα...στην πράξη αποδεικνύεται το μέτρο της επιθυμίας...
Περνάω για τον καφέ μου και κουβεντούλα ακόμη κι όταν…. "δεν είστε εσείς εδώ"...
Που και που δυστυχώς "σπάω και κανένα φλιτζάνι" ή τα νεύρα κανενός από τους θαμώνες…Καλημέρα σας κ. Παράξενε… αλλά μην με παρεξηγάτε που έλεγε και η γιαγιά μου…εύκολα ξεφουντώνω και… συμπαθάτε με…
...΄Εχω νοικιάσει κι εγώ έναν μικρό πράσινο τάφο...Κι όλο το χειμώνα έθαβα με αγάπη σπόρους ποίησης κλεμένους από το καφενείο του θεού, σπόρους χρωμάτων και συναισθημάτων κλεμένους από τους συχνούς επισκέπτες του καφενείου που τάχα πέρασαν από κει έτσι για έναν καφέ ή για να πουν μια καλημέρα κι όλο ξεχνούσαν κάτω από τα κεντημένα τραπεζομάντηλα ποιητικές καταθέσεις ψυχής. Νοίκιασα τάφο μόνο για τις κρύες μέρες του χειμώνα, μη μου κακοπάθουν οι σπόροι κι έκλεισα συμβόλαιο μέχρι το Μάϊο. Τώρα βιαστικά χώνω λαθραία τους τελευταίους σπόρους, έριξα μέσα και μερικούς βολβούς λίλιουμ..Ή έγερση του Μάη προβλέπεται αβάσταχτη, ονειρική ,ενθουσιώδης και θα ξυπνήσει μέσα μου χορούς άγριους, λατρευτικούς. Σας ευχαριστώ Φαίδωνα, σας ευχαριστώ όλους εσάς τους ποιητές. Αθηνά ή για τούτον τον Μάρτη Κλέφτρα Σπόρων Ποίησης
Σε τούτη την ανάρτηση έχω διαβάσει μέχρι τώρα τα ωραιότερα σχόλια. Και είναι ωραία γιατί τα λόγια είναι αυτά που αναζητά η μήτρα της ποίησης. Διαισθάνομαι,πως όσο πάει και λιώνει η αιχμή της σκληρότητας και από μέσα βγαίνει,σιγά σιγά,η πρωτογεννία της ποίησης. Είναι η υπαρξιακή ανάγκη που ανασταίνει όνειρα και ιδανικά. Πάνω σε αυτό τό αμείλικτο δεδομένο φτιάχτηκαν οι Θεολογίες.
@Aθηνά Συχνά, Αθηνά με κάνεις να σκέπτομαι ότι μάλλον το σχόλιό σου θα έπρεπε να ήταν ανηρτημένο παρά η ίδια η ανάρτηση. Τι όμορφα που ανάπλασες τους στίχους τής ανάρτησης σε προσωπικό επίπεδο και σε σχέση με τους θαμώνες τού "Καφενείου"... Ξαναέστησες ένα ποιητικό σκηνικό! Εγώ σ' ευχαριστώ Αθηνά όπως και όλοι μας που είσαι πάντα στη παρέα μας ένα ακριβό μέλος.
@ Ακριβώς κ. Σπύρο μας… Υπαρξιακή ανάγκη κυρίως και ανθρώπινη αναφορά στο Υπερβατικό είναι όλες οι Θρησκείες… Και οι Θεολογίες…ακαδημαϊσμοί είναι…που πάντα θα ελπίζουν να γίνουν ένα μικρό βήμα για την κατανόηση της ανάγκης.
Φαίδων, γιορτάζει η Ποίηση, αλλά γιορτάζεις κι εσύ. Να ευχηθώ να είσαι γερός και δυνατός, να γίνεις σαν τα ψηλά βουνά, την Ποίηση να υπηρετείς [και την πεζογραφία μας]. Ο λόγος σου να είναι πάντα καθαρός και κρυστάλλινος! Πρέπει να σου πω ότι έχει ο Λόγος σου την καθαρότητα που λείπει από το έργο των περισσότερων πνευματικών ανθρώπων, που κυνηγούν το προσκήνιο, η θέα του οποίου τους κάνει κι αυτούς κομμάτια της αγοράς. Κι όπως ξέρεις, η υπερπροβολή βλάπτει...
@nyxterino Α, ώστε σε τέτοια ταξίδια μάς στέλνουν τα σημεία στίξης που έχασαν το δρόμο τους...Χαλάλι το παραπάτημα αν είναι να ταξιδέψει κανείς στην ομορφιά που λέγεται Μυτιλήνη και απλώνεται σ' όλο το νησί που λέγεται Λέσβος. Για τον Ξεξάκη ας το προς το παρόν. Όταν θα έρθεις στη Μυτιλήνη θα κάνεις διάλεξη και παρουσίαση του έργου του. Θα έχω προηγηθεί εγώ για να δώσω στο κοινό της Μυτιλήνης αντιβαριεστημαρικά χάπια και παραισθησιογόνα για να αντέξουν το έργο; του ποιητή που αγαπάς... Να 'σαι καλά φιλενάδα
Χθες άκουσα την εκπομπή "στην υγειά μας βρε παιδιά" του Σπύρου Παπαδόπουλου[το μικρό του όνομα είναι ωραίο το δεύτερο με αγριεύει] και άκουσα δύο όμορφα τραγούδια μελοποιημένα απο τον Γιάννη Σπανό σε στίχους του Τ.Λειβαδίτη .Ηταν εκεί και αρκαιτοί ποιητές και μίλησαν γιά την ωραία προσωπικότητά του Τ.Λ. Μεγάλο πράγμα η μουσική.Παίρνει τους στίχους και τους κάνει όμορφα πουλιά στους ουρανούς της ψυχής. Όμως,δεν ξέρω γιατί,αλλά κάθε φορά που ακούω μουσική με ωραίο στίχο με πιάνει μιά ...ανάλαφρη θλίψη. Ισως,γιατί στην μικρή μου[μας] τη ζωή δεν μπόρεσα,και δεν μπορούμε, να φτάσουμε την αθανασία της . Στην υγειά μας βρε παιδιά
Φαίδων, γεια σου, Μιας και τουλάχιστον για μένα ο πυρήνας αυτής της περίτεχνης ποιητικής σκέψης είναι πολύ βαθιά, έλεγα να πεταχτώ μέχρι τη Δωδώνη, ή τους Δελφούς, για κάποιο χρησμό, αλλά με πληροφόρησαν ότι οι Πυθίες είναι σε διακοπές περισυλλογής και τα τρίποδα δεν καίνε δάφνη. . . Κερνάω λοιπόν τον εαυτό μου κοκκινέλι Νεμέας και με την ευχή του αρχιοινοχόου (καλή του ώρα εκεί στο Τενεσί) κάνω δέηση στο Φοίβο με μοσχοφίλερο κρασί Μαντινείας για λίγο φως. Κι'έτσι ποτηράκι-ποτηράκι να τι φανερώθηκε απ' τη μεταφορά του ποιήματος. Ο άνθρωπος είναι το προζύμι, η ενσάρκωση και το μέσο για να εκφραστούν ποιητικές δυνάμεις πολύ πιο ανώτερες απ' αυτόν, τα όνειρα. και ό,τι περισεύει από τα όνειρα είναι το μερίδιο ζωής που δόθηκε στον άνθρωπο και εξαρτάται απ' αυτόν πως θα το καλλιεργήσει. Είμαστε οι "μικροί πράσινοι τάφοι" που σκοπός της ζωής μας -- χωρίς άλλη επιλογή -- είναι η συντήρηση των ονείρων ως την ώρα της έγερσής των, οπότε και η "λήξη συμβολαίου." Πάντως έστω και σ'αυτές τις ελάχιστες στιγμές επαφής μαζί τους, μάθαμε να στοχαζόμαστε, να χαιρόμαστε, να πονούμε και να δημιουργούμε. Να'σαι καλά, Νίκος Λιψάνος
…μεθυστικό αλλά και βαθειά ποιητικό το σχόλιό σας.
Γι’ αυτό έγινα μια… του Καφενείου…η παρέα σας Φαίδωνα, είναι εξαιρετική.
Ό,τι περισσεύει από τα όνειρα… μου άρεσε πολύ αυτή η σκέψη σας. Γλυκόπικρη αλλά ουσιαστική. Μακάρι η ζωή μας να κινείται στον ορίζοντα των ονείρων. Μακάρι σκοπός της να είναι η συντήρησή τους.
Κάτι θα ξέρετε εσείς για να το λέτε… ή από τις Πυθίες ή από τον Φοίβο ή από τους ποιητές… κάτι θα ξέρετε.
Καλησπέρα Φοίβο. Πολύ ωραία η ανάρτησή σου για την ημέρα της Ποίησης. Είχα καιρό να επισκεφθώ το καφενείο σου κι έτσι σήμερα είχα την χαρά να διαβάσω πολλές από τις ενδιαφέρουσες αναρτήσεις αυτού του ιστολογίου. Νομίζω ότι πρέπει να πίνω τον καφέ μου εδώ συχνότερα.
Big Mama, χαίρετε, Ευχαριστώ για τα ευγενικά σας αισθήματα και τις παρατηρήσεις σ'αυτό το "μεθυστικό" όπως λέτε κείμενο. Ξέρετε πολλοί απ' εμάς που νέα παιδιά μας πήρε το κύμα της ξενιτιάς και δυστυχώς ριζώσαμε σε ξένες χώρες, τώρα πια συνταξιούχοι προσπαθούμε να γνωρίσουμε περισσότερο τον εαυτό μας σαν Ελληνες, διαβάζοντας τους πρόγονούς μας (μεταφράσεις) και τη Μυθολογία μας. Εκεί βρήκα Φοίβο, Πυθία κ.λ.π. Χαίρομαι που είμαι σ' επαφή μ' αυτή την ευγενή πνευματικότητα του καφενείου και πάντα σας διαβάζω ασχέτως αν γράφω κάτι ή όχι. Με την εκτιμησή μου, Νίκος Λιψάνος
@Σπύρος Είδες Σπυρέτο μου; Ευτυχής συγκυρία μετά την ανάρτηση του "καφενείου" για τον Λειβαδίτη, να εμφανίζεται μετά παντού και να επικοινωνούμε με τούτον ή τον άλλον τρόπο με τον ποιητή της καρδιάς μας.Αυτή "Η ανάλαφρη θλίψη" που εύστοχα αναφέρεις, όταν ακούς όπως λες μουσική με ωραίο στίχο, δεν είναι παρά η συγκίνηση που μας μεταδίδει η τέχνη όταν έχει να πει....
"Ο Άνθρωπος είναι η ενσάρκωση γιά να εκφραστούν ποιητικές δυνάμεις πολύ πιό ανώτερες από αυτόν" Φίλε Νίκο δεν είναι το κοκκινέλι Νεμέας που μας λέει αυτά τα ωραία πράγματα,είναι που οι"δυνάμεις" είναι εκεί και ξεπηδάνε. Αν βοηθάει λίγο το κρασί? Θα καθήσω με την κανάτα στα κεφάλια σας να σας μεθάω.
@Νίκος Λιψάνος "Ου παγάν λαλέουσα..." Νίκο μου. Έτσι όπως λες πρέπει να ενεργοποιήσουμε το πνεύμα μας, με το πνεύμα του οίνου μεβαλλόμενοι σε σύγχρονες Πυθίες.... Πολύ όμορφο το σχόλιό σου κινήθηκε μέσα σε μια ποιητική ευγένεια και ακριβή στόχευση:
" Είμαστε οι "μικροί πράσινοι τάφοι" που σκοπός της ζωής μας -- χωρίς άλλη επιλογή -- είναι η συντήρηση των ονείρων ως την ώρα της έγερσής των, οπότε και η "λήξη συμβολαίου."
Ακριβώς Νίκο μου αυτό είναι το νόημα της ανάρτησης. Να 'σαι καλά και πάντα μαζί μας.
@Jacki Mας έλλειψε η παρέα σου. Να όμως που δεν μας ξεχνάς. Όχι μόνο να τα προστατέψεις από τις κακοτοπιές Jacki μου αλλά και να παραφυλάξεις τον "καιρό" που θα είναι κατάλληλος για την έγερση και την πραγματοποίησή τους
@Eva Stamou Πάντα έλεγα όταν ζύμωνα στην ποίηση το ΦΩΣ σαν ένα από τα βασικά στοιχεία της ποιητικής μου δημιουργίας, ότι μάλλον άλλο όνομα θα έπρεπε να έχω με τέτοια αγάπη που έχω στο ΦΩΣ... Και να ήρθες να κάνεις σχόλιο και με απεκάλεσες Φοίβο... Χαίρομαι που σου άρεσε η ατμόσφαιρα. Να έρχεσαι γιατί ο καφές εδώ έχει μια γευστική ιδιαιτερότητα.
@Βig Mama Για σένα Μama τι να πώ; Ακόμα κι όταν ήταν κλειστό το "καφενείο" έμπαινες και του χάριζες το άρωμα και το χρώμα σου και έπινες κα κανα ποτηράκι με τον ακριβό μας αρχιοινοχόο... Πόσο μάλλον τώρα που έχουμε τη χαρά να απολαμβάνουμε "την μελίρυτον γλώττα σου"!!!
Μελίρυτος...ρομφαία Φαίδωνα, δυστυχώς. Πάντα υπάρχει ο φόβος αυτός μ'εμένα... αν και προσπαθώ να έρχομαι χωρίς τα...μαχαίρια μου εδώ. Θα με συγχωρνάτε και θα με συμπαθάτε ελπίζω...και όταν σφάλω. Γιατί στο καφενείο σας...νιώθω σαν στο σπίτι μου.
Τα καφενεία ήταν πάντα χώροι για την ζύμωση των ιδεών και την επικοινωνία. Εδώ λοιπόν είναι ο καταλληλος χώρος και είναι πολύ όμορφο που τον προσεγγίζετε με οδηγό τη βαθεία επιθυμία για μοιρασιά και γνώση.
@Big Mama Να αισθάνεσαι απόλυτα ελεύθερη Mama εδώ κι αν θέλεις πέρα από την "Μελίρυτο γλώττα" σου που χαιρόμαστε να απολαμβάνουμε, να φέρεις και τα μαχαίρια σου, κάμε το. Απλά θα διαπιστώσεις πόσο εύκολα θα σου τα ξαναβάλλω στα θηκάρια.
ΦΑΙΔΩΝ -BIG MAMA Οι απόψεις ανδεικνύονται σωστές βοηθούμενες από τις λιγότερο σωστές. Τα αγκωνάρια δεν στέκονται όρθια αν δεν δεθούν με σόμπολα. Αυτά λέει ο αρχιοινοχόος πιωμένος ον από μια τελευταία εισαγωγή αγιοργίτικου.
Και είπα να την μοιραστώ μαζί σας, με την παρέα του Καφενείου και το Θεό. Με τα μαχαίρια μου δια παντός στο θηκάρι... Φαίδωνα, ελπίζω να μου επιτρέπετε.
Kώστας Καρυωτάκης
Kυριακή
O ήλιος ψηλότερα θ' ανέβει σήμερα που 'ναι Kυριακή. Φυσάει το αγέρι και σαλεύει μια θημωνιά στο λόφο εκεί.
Tα γιορτινά θα βάλουν, κι όλοι θα 'χουν ανάλαφρη καρδιά: κοίτα στο δρόμο τα παιδιά, κοίταξε τ' άνθη στο περβόλι.
Tώρα καμπάνες που χτυπάνε είναι ο Θεός αληθινός. Πέρα τα σύννεφα σκορπάνε και μεγαλώνει ο ουρανός.
Άσε τον κόσμο στη χαρά του κι έλα, ψυχή μου, να σου πω, σαν τραγουδάκι χαρωπό, ένα τραγούδι του θανάτου.
Eίμαι το λουλούδι που σιγά το τρώει το κρυφό σαράκι. Δε με τυραννάει το άγριο κακοκαίρι, όπως τάλλα εμένα και της χλωμιασμένης μου όψης δε μαδάνε ένα ένα τα φύλλα. Oι καλές οι μοίρες κι οι κακές καρτέρι κι αν μώχουν στημένα, σάμπως πεταλούδες να με τριγυρνάνε νιώθω ανατριχίλα.
Eίμαι το λουλούδι που σιγά το τρώει το κρυφό σαράκι. Γέννημα και θρέμμα στην ψυχή μου μέσα το κακό φωλιάζει. Kαι ζωή και χάρος είμαι, απ’ τη γελάστρα τύχη δεν προσμένω. Aψηλό κι ωραίο στήνω το κορμί μου κι άλλο δε μου μοιάζει. Όμως όταν δείξω τις πληγές μου στ’ άστρα, θάμαι πεθαμένο.
Σας ζάλισα…συγγνώμη...
Όμως αυτοί οι δύο… "περίμεναν χρόνια ο ένας τον άλλο"... Ας μην τους χωρίσω εδώ. Συμφωνείτε φαντάζομαι Φαίδωνα...
@Βig Mama Πολύ ωραία δώρα μας έφερες Mama τα ποιήματα ενός θρυλικού και τραγικού ποιητικού ζευγαρίού. Σ΄ευχαριστώ. Όσο για τα μαχαίρια, μπράβο που τα έβαλες από μόνη σου στα θηκάρια. Έτσι είναι καλύτερα. Άλλωστε η γυναίκα έχει πιο ισχυρά όπλα από τα μαχαίρια...
Καλημέρα κ Φαίδωνα.Κάθισα σε κείνο το τραπέζι που βλέπει προς την εκκλησία.Είδα κόσμο στεναχωρημένο να μεταφέρουν την σωρό ενός αγαπημένου τους ανθρώπου.Ήπια μια γουλιά απο την ζεστή μου σοκολάτα και γέλασα.. Το αντίτιμο του ροφήματος είναι μέσα στον φάκελλο που γράφει από έξω ΟΝΕΙΡΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΖΕΙΤΕ
@Νίκος Λαγκαδινός Νίκο μου σ' ευχαριστώ θερμά για τις ευχές σου και τα καλά σου λόγια που έχουν ιδιαίτερη σημασία για μένα. Οι μαϊντανοί (πνευματικοί άνθρωποι) που αναφέρεις και πολύ σωστά ως κομμάτια της αγοράς, δεν μας αφορούν, αφού εμείς διαλέξαμε από την αρχή το δρόμο τού: "Μια φορά ήταν ένας μόνος του"....
BIG MAMA Δε ξέρω αν το Αγιοργίτικο "παράγει" σοφία Ξέρω μόνο ότι ψηθήκαμε στο ίδιο υπόγειο Γι'αυτό,καθε φορά που πίνω μιά γουλιά ,νιώθω ότι πίνω τη ζωή μου.
Να είστε καλά να απολαμβάνετε την ζωή ως την τελευταία στάλα της και να την μεταβάλετε σε θαυμάσιο απόσταγμα σοφίας. Γιατί νομίζω αυτό συμβαίνει...είστε μερακλής της ζωής,και στα εύκολα και στα δύσκολα, εσείς την απολαμβάνετε κι εκείνη χαρίζει τα δώρα της.
Η πρώτη φωτο είναι άγνωστου καλλιτέχνη
56 σχόλια:
Υπέροχα λόγια..
Αλλά και οι φωτογραφίες πανέμορφες.. Ειδικά η δεύτερη ότι καλύτερο για την Εαρινή Ισημερία..
"Η ποίηση διαβάζεται κατά μόνας...
Η ποίηση διαβάζεται με αμφίπλευρη γυμνότητα. Να μη μας βλέπει κανείς."
Για σας Φαίδωνα, από την "Ελένη... ωσεί νέκταρ".
Ας εγερθούν λοιπόν τα όνειρα...καιρός είναι.
Φαίδων ,ρωτάω
οι τάφοι έχουν αποδεχτεί εκ των προτέρων τη λήξη του συμβολαίου άμα τη εγέρση των ονείρων?
ή υποχρεωτικά ακυρώνονται με την έγερση?
Το αποτέλεσμα ,θα μου πεις, είναι το ίδιο, μόνο που στην πρώτη περίπτωση ο θανατος ήξερε εκ των πρωτέρων την ήττα του από την "έγερση "
Και στη δεύτερη ,ήξεραν τα όνειρα ότι πρέπει να πεθάνουν για να εγερθούν.
Δηλαδή,είναι αγιασμένοι οι τάφοι
Που να πάρει η ευχή,και εγώ ήθελα να υπήρχαν εγέρσεις μέσα από τη ζωή και όχι από τάφους.
Καταφύγιο των ονείρων η Ποίηση, και πεδίο έγερσής τους...
Μπάμπης Πιτέλλης
Ωραίοι στίχοι. Μέσα τους η θλίψη κυοφορεί με ύπομονή την επερχόμενη δικαίωση των ονείρων.
Ανθρωποι αγρυπνείτε! Να είστε παρόντες στην έγερση των ονείρων σας..
"Ο ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ"
"Όταν σε συναντήσω Θεέ μου
θα σου φέρω ένα δείγμα
απ' τα όνειρά μου
να δεις
πως θά 'θελα
τον κόσμο μου
να φτιάξεις"
στο Φαίδωνα,από τη Μυτιλήνη,μια καλημέρα ανοιξιάτικη(λέμε τώρα!)
ευτυχώς τα ποιήματα έχουν πάντα χώρο για στέγαση ονείρων...
φιλιά από τα Βόρεια
@
Κύριε Σπύρο...
Το ξέρετε ότι με τα ερωτήματά σας κάνατε υψηλή θεολογία;
Μη με μαλώσετε Φαίδωνα...
Αλλά η Σταυροαναστάσιμη κατανόηση του Κόσμου...είναι η γνήσια υπέρβαση.
Μεταμόρφωση-Θάνατος-Ανάσταση... Το κάθε ένα προϋπόθεση του επομένου του... Όπως στον Κάφκα...αλλά τελεολογικά.
Καλημέρα της ποιήσεως που εμπνέει.
@roadartist
Σ'ευχαριστώ αρτίστα μου για τη γνώμη σου και που πρώτη επισκέφθηκες το "καφενείο" στη νέα του ανάρτηση.
@Big Mama
Θαυμάσιος ο ορισμός σου για το πως διαβάζεται η ποίηση. Ας το έχουν υπ' όψη τους όσοι αληθινά ενδιαφέρονται. Γειά σου λοιπόν Ελένη και καλορίζικο το νέο ιστολόγιο με το ελκυστικό όνομα "Ελένη ωσεί νέκταρ".
Όσο για τα όνειρα, κανείς άλλος εκτός από τα ίδια, δεν ξέρει αν είναι καιρός...
Ο Μήνας Μάρτιος έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για τον ποιητή διότι μέσα σε αυτό το μήνα γιορτάζει η γυναίκα και η ποίηση.
Η ποίηση για όλους μας αποτελεί πηγή έμπνευσης , δημιουργίας και υπέρβασης, ειδικά σήμερα με την κρίση όχι την οικονομική αλλά την κρίση αξιών και θεσμών ,η ποίηση καλείτε να υψώσει το ανάστημα της και τότε θα αλλάξουν πολλά και η έγερση ονείρων και προσδοκιών δε θα φαντάζει ζητούμενο.
Η ποίηση είναι ευλογία και είναι ευλογημένος αυτός που κάποια στιγμή στη ζωή του θα συναντήσει ένα άγιο ή έναν ποιητή όπως πολύ εύστοχα τονίζει ο αγιορείτης Μοναχός στο Αθωνικό απόδειπνο.
Φαίδωνα μύρισε Άνοιξη.... και όλα έγιναν ΦΩΣ.
@
Φυσικά Φαίδωνα, έχετε δίκιο...
Μόνο τα όνειρα ξέρουν...
Εγώ ευχή εξέφρασα και...ελπίδα.
Μη μου τις... προσγειώνετε μ’αρέσουν οι αιθέρες τους.
@Σπύρος
Πόσες φορές μας σκοτώνουν τα όνειρά μας; Ο θάνατός τους όμως δεν σημαίνει κάτι το οριστικο αλλά μόνο την άναμονή για την έγερση εκ νεκρών. Έτσι η ποίηση γίνεται το περιβόλι όπου ανθίζουν το αδύνατο, η ουτοπία, το μη αναμενόμενο, το απρόβλεπτο.
Λες:
"Που να πάρει η ευχή,και εγώ ήθελα να υπήρχαν εγέρσεις μέσα από τη ζωή και όχι από τάφους."
Αυτό θα ήταν και το αναμενόμενο ευκταίο, αλλά Σπύρο μου εδώ ακριβώς υπάρχει και το παράδοξο:
Δεν υπάρχουν σήμερα εγέρσεις μέσα από τη ζωή. Το αναμενόμενο δεν λειτουργεί ως αναμενόμενο....
@Μπάμπης Πιτέλλης
Ναι κ. Πιτέλλη έτσι είναι , όσο οι άνθρωποι καταφεύγουν στην ποίηση. Αν την αφήσουν μόνη της, τότε θα γίνει μόνο καταφύγιο του εαυτού της και των ποιητών..
@"Ο ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ"
Όπως συχνά συμβαίνει με σένα, κρατάς το σφυγμό και το πνεύμα της ανάρτησης. Σ' ευχαριστώ.
@nyxterino
Eμ, γι αυτό δεν μπορώ να καυγαδίσω μαζί σου Αριάδνη μου: Επειδή μου φέρνεις στο "Καφενείο" τόσο όμορφα ποιητικά δώρα! Σ΄ευχαριστώ.
Είσαι στη Μυτιλήνη βρε θηρίο; Οργώνεις χειμωνιάτικα την Ελλάδα; Σε ζηλεύω. Να μου φιλήσεις την κοντινή ξαδέρφη μου τη "Σαπφώ" και όταν βρεις καιρό πές μου:
Η "Σαπφώ" σου αρέσει πιο πολύ ή ο Ξεξάκης;;;;
@evi
Nαι βορεινή μου φίλη τα ποιήματα στεγάζουν τα όνειρα και αντιστέκονται στο θάνατο...
@Βig Mama
Γιατί να σε μαλώσω Mama; Η γνώμη σου όχι μόνο η θεολογική αλλά και η προσωπική σου είναι για όλους μας πολύτιμη. Και όταν υπάρχουν συζητήσεις και παρεμβάσεις, τότε παίρνει αληθινό νόημα η επικοινωνία. Άλλωστε το "Καφενείο" είναι και δικό σου στο μέτρο που το θέλεις.
@Παναγιώτης Ιντζιρτζής
Παναγιώτη μου πολύ όμορφα τα λες και δείχνεις πόσο ανταποκρίνεσαι στην αρμονία, στην ομορφιά και στην ανα-γέννηση της άνοιξης και της ποίησης.
@
Σας ευχαριστώ Φαίδωνα...στην πράξη αποδεικνύεται το μέτρο της επιθυμίας...
Περνάω για τον καφέ μου και κουβεντούλα ακόμη κι όταν…. "δεν είστε εσείς εδώ"...
Που και που δυστυχώς "σπάω και κανένα φλιτζάνι" ή τα νεύρα κανενός από τους θαμώνες…Καλημέρα σας κ. Παράξενε… αλλά μην με παρεξηγάτε που έλεγε και η γιαγιά μου…εύκολα ξεφουντώνω και… συμπαθάτε με…
...΄Εχω νοικιάσει κι εγώ έναν μικρό πράσινο τάφο...Κι όλο το χειμώνα έθαβα με αγάπη σπόρους ποίησης κλεμένους από το καφενείο του θεού, σπόρους χρωμάτων και συναισθημάτων κλεμένους από τους συχνούς επισκέπτες του καφενείου που τάχα πέρασαν από κει έτσι για έναν καφέ ή για να πουν μια καλημέρα κι όλο ξεχνούσαν κάτω από τα κεντημένα τραπεζομάντηλα ποιητικές καταθέσεις ψυχής. Νοίκιασα τάφο μόνο για τις κρύες μέρες του χειμώνα, μη μου κακοπάθουν οι σπόροι κι έκλεισα συμβόλαιο μέχρι το Μάϊο. Τώρα βιαστικά χώνω λαθραία τους τελευταίους σπόρους, έριξα μέσα και μερικούς βολβούς λίλιουμ..Ή έγερση του Μάη προβλέπεται αβάσταχτη, ονειρική ,ενθουσιώδης και θα ξυπνήσει μέσα μου χορούς άγριους, λατρευτικούς.
Σας ευχαριστώ Φαίδωνα, σας ευχαριστώ όλους εσάς τους ποιητές.
Αθηνά ή για τούτον τον Μάρτη Κλέφτρα Σπόρων Ποίησης
Σε τούτη την ανάρτηση έχω διαβάσει μέχρι τώρα τα ωραιότερα σχόλια. Και είναι ωραία γιατί τα λόγια είναι αυτά που αναζητά η μήτρα της ποίησης.
Διαισθάνομαι,πως όσο πάει και λιώνει η αιχμή της σκληρότητας και από μέσα βγαίνει,σιγά σιγά,η πρωτογεννία της ποίησης.
Είναι η υπαρξιακή ανάγκη που ανασταίνει όνειρα και ιδανικά.
Πάνω σε αυτό τό αμείλικτο δεδομένο φτιάχτηκαν οι Θεολογίες.
@Aθηνά
Συχνά, Αθηνά με κάνεις να σκέπτομαι ότι μάλλον το σχόλιό σου θα έπρεπε να ήταν ανηρτημένο παρά η ίδια η ανάρτηση. Τι όμορφα που ανάπλασες τους στίχους τής ανάρτησης σε προσωπικό επίπεδο και σε σχέση με τους θαμώνες τού "Καφενείου"... Ξαναέστησες ένα ποιητικό σκηνικό! Εγώ σ' ευχαριστώ Αθηνά όπως και όλοι μας που είσαι πάντα στη παρέα μας ένα ακριβό μέλος.
@
Ακριβώς κ. Σπύρο μας…
Υπαρξιακή ανάγκη κυρίως και ανθρώπινη αναφορά στο Υπερβατικό είναι όλες οι Θρησκείες…
Και οι Θεολογίες…ακαδημαϊσμοί είναι…που πάντα θα ελπίζουν να γίνουν ένα μικρό βήμα για την κατανόηση της ανάγκης.
Φαίδων, γιορτάζει η Ποίηση, αλλά γιορτάζεις κι εσύ. Να ευχηθώ να είσαι γερός και δυνατός, να γίνεις σαν τα ψηλά βουνά, την Ποίηση να υπηρετείς [και την πεζογραφία μας]. Ο λόγος σου να είναι πάντα καθαρός και κρυστάλλινος! Πρέπει να σου πω ότι έχει ο Λόγος σου την καθαρότητα που λείπει από το έργο των περισσότερων πνευματικών ανθρώπων, που κυνηγούν το προσκήνιο, η θέα του οποίου τους κάνει κι αυτούς κομμάτια της αγοράς. Κι όπως ξέρεις, η υπερπροβολή βλάπτει...
ένα κόμμα περίσσιο στη γραφή,Φαίδωνα,και σε πετάει στη Μυτιλήνη,την οποία θα' θελα πολύ να επισκεφτώ!!
Λοιπόν,σου υπόσχομαι ανάρτηση αφιερωμένη στον Ξεξάκη!!
για να ..έχουμε να λέμε!!
φιλιά
@nyxterino
Α, ώστε σε τέτοια ταξίδια μάς στέλνουν τα σημεία στίξης που έχασαν το δρόμο τους...Χαλάλι το παραπάτημα αν είναι να ταξιδέψει κανείς στην ομορφιά που λέγεται Μυτιλήνη και απλώνεται σ' όλο το νησί που λέγεται Λέσβος.
Για τον Ξεξάκη ας το προς το παρόν. Όταν θα έρθεις στη Μυτιλήνη θα κάνεις διάλεξη και παρουσίαση του έργου του. Θα έχω προηγηθεί εγώ για να δώσω στο κοινό της Μυτιλήνης αντιβαριεστημαρικά χάπια και παραισθησιογόνα για να αντέξουν το έργο; του ποιητή που αγαπάς...
Να 'σαι καλά φιλενάδα
Χθες άκουσα την εκπομπή "στην υγειά μας βρε παιδιά" του Σπύρου Παπαδόπουλου[το μικρό του όνομα είναι ωραίο το δεύτερο με αγριεύει] και άκουσα δύο όμορφα τραγούδια μελοποιημένα απο τον Γιάννη Σπανό σε στίχους του Τ.Λειβαδίτη .Ηταν εκεί και αρκαιτοί ποιητές και μίλησαν γιά την ωραία προσωπικότητά του Τ.Λ.
Μεγάλο πράγμα η μουσική.Παίρνει τους στίχους και τους κάνει όμορφα πουλιά στους ουρανούς της ψυχής.
Όμως,δεν ξέρω γιατί,αλλά κάθε φορά που ακούω μουσική με ωραίο στίχο με πιάνει μιά ...ανάλαφρη θλίψη.
Ισως,γιατί στην μικρή μου[μας] τη ζωή δεν μπόρεσα,και δεν μπορούμε, να φτάσουμε την αθανασία της .
Στην υγειά μας βρε παιδιά
Φαίδων, γεια σου,
Μιας και τουλάχιστον για μένα ο πυρήνας αυτής της περίτεχνης ποιητικής σκέψης είναι πολύ βαθιά, έλεγα να πεταχτώ μέχρι τη Δωδώνη, ή τους Δελφούς, για κάποιο χρησμό, αλλά με πληροφόρησαν ότι οι Πυθίες είναι σε διακοπές περισυλλογής και τα τρίποδα δεν καίνε δάφνη. . .
Κερνάω λοιπόν τον εαυτό μου κοκκινέλι Νεμέας και με την ευχή του αρχιοινοχόου (καλή του ώρα εκεί στο Τενεσί) κάνω δέηση στο Φοίβο με μοσχοφίλερο κρασί Μαντινείας για λίγο φως.
Κι'έτσι ποτηράκι-ποτηράκι να τι φανερώθηκε απ' τη μεταφορά του ποιήματος.
Ο άνθρωπος είναι το προζύμι, η ενσάρκωση και το μέσο για να εκφραστούν ποιητικές δυνάμεις πολύ πιο ανώτερες απ' αυτόν, τα όνειρα. και ό,τι περισεύει από τα όνειρα είναι το μερίδιο ζωής που δόθηκε στον άνθρωπο και εξαρτάται απ' αυτόν πως θα το καλλιεργήσει.
Είμαστε οι "μικροί πράσινοι τάφοι" που σκοπός της ζωής μας -- χωρίς άλλη επιλογή -- είναι η συντήρηση των ονείρων ως την ώρα της έγερσής των, οπότε και η "λήξη συμβολαίου."
Πάντως έστω και σ'αυτές τις ελάχιστες στιγμές επαφής μαζί τους, μάθαμε να στοχαζόμαστε, να χαιρόμαστε, να πονούμε και να δημιουργούμε.
Να'σαι καλά,
Νίκος Λιψάνος
Νομίζω πως σε έναν πράσινο τάφο θα έκρυβα τα όνειρά μου.. Όχι για να τα θάψω.. Αλλά να τα φυλάξω από κακοτοπιές :)
Καλημέρα.
@
Νίκος Λιψάνος
…μεθυστικό αλλά και βαθειά ποιητικό το σχόλιό σας.
Γι’ αυτό έγινα μια… του Καφενείου…η παρέα σας Φαίδωνα, είναι εξαιρετική.
Ό,τι περισσεύει από τα όνειρα… μου άρεσε πολύ αυτή η σκέψη σας.
Γλυκόπικρη αλλά ουσιαστική.
Μακάρι η ζωή μας να κινείται στον ορίζοντα των ονείρων.
Μακάρι σκοπός της να είναι η συντήρησή τους.
Κάτι θα ξέρετε εσείς για να το λέτε… ή από τις Πυθίες ή από τον Φοίβο ή από τους ποιητές… κάτι θα ξέρετε.
Καλησπέρα Φοίβο. Πολύ ωραία η ανάρτησή σου για την ημέρα της Ποίησης. Είχα καιρό να επισκεφθώ το καφενείο σου κι έτσι σήμερα είχα την χαρά να διαβάσω πολλές από τις ενδιαφέρουσες αναρτήσεις αυτού του ιστολογίου. Νομίζω ότι πρέπει να πίνω τον καφέ μου εδώ συχνότερα.
Big Mama, χαίρετε,
Ευχαριστώ για τα ευγενικά σας αισθήματα και τις παρατηρήσεις σ'αυτό το "μεθυστικό" όπως λέτε κείμενο. Ξέρετε πολλοί απ' εμάς που νέα παιδιά μας πήρε το κύμα της ξενιτιάς και δυστυχώς ριζώσαμε σε ξένες χώρες, τώρα πια συνταξιούχοι προσπαθούμε να γνωρίσουμε περισσότερο τον εαυτό μας σαν Ελληνες, διαβάζοντας τους πρόγονούς μας (μεταφράσεις) και τη Μυθολογία μας. Εκεί βρήκα Φοίβο, Πυθία κ.λ.π. Χαίρομαι που είμαι σ' επαφή μ' αυτή την ευγενή πνευματικότητα του καφενείου και πάντα σας διαβάζω ασχέτως αν γράφω κάτι ή όχι.
Με την εκτιμησή μου,
Νίκος Λιψάνος
@Σπύρος
Είδες Σπυρέτο μου; Ευτυχής συγκυρία μετά την ανάρτηση του "καφενείου" για τον Λειβαδίτη, να εμφανίζεται μετά παντού και να επικοινωνούμε με τούτον ή τον άλλον τρόπο με τον ποιητή της καρδιάς μας.Αυτή "Η ανάλαφρη θλίψη" που εύστοχα αναφέρεις, όταν ακούς όπως λες μουσική με ωραίο στίχο, δεν είναι παρά η συγκίνηση που μας μεταδίδει η τέχνη όταν έχει να πει....
"Ο Άνθρωπος είναι η ενσάρκωση γιά να εκφραστούν ποιητικές δυνάμεις πολύ πιό ανώτερες από αυτόν"
Φίλε Νίκο δεν είναι το κοκκινέλι Νεμέας που μας λέει αυτά τα ωραία πράγματα,είναι που οι"δυνάμεις" είναι εκεί και ξεπηδάνε.
Αν βοηθάει λίγο το κρασί?
Θα καθήσω με την κανάτα στα κεφάλια σας να σας μεθάω.
@Νίκος Λιψάνος
"Ου παγάν λαλέουσα..." Νίκο μου. Έτσι όπως λες πρέπει να ενεργοποιήσουμε το πνεύμα μας, με το πνεύμα του οίνου μεβαλλόμενοι σε σύγχρονες Πυθίες....
Πολύ όμορφο το σχόλιό σου κινήθηκε μέσα σε μια ποιητική ευγένεια και ακριβή στόχευση:
" Είμαστε οι "μικροί πράσινοι τάφοι" που σκοπός της ζωής μας -- χωρίς άλλη επιλογή -- είναι η συντήρηση των ονείρων ως την ώρα της έγερσής των, οπότε και η "λήξη συμβολαίου."
Ακριβώς Νίκο μου αυτό είναι το νόημα της ανάρτησης.
Να 'σαι καλά και πάντα μαζί μας.
@Jacki
Mας έλλειψε η παρέα σου. Να όμως που δεν μας ξεχνάς. Όχι μόνο να τα προστατέψεις από τις κακοτοπιές Jacki μου αλλά και να παραφυλάξεις τον "καιρό" που θα είναι κατάλληλος για την έγερση και την πραγματοποίησή τους
@Eva Stamou
Πάντα έλεγα όταν ζύμωνα στην ποίηση το ΦΩΣ σαν ένα από τα βασικά στοιχεία της ποιητικής μου δημιουργίας, ότι μάλλον άλλο όνομα θα έπρεπε να έχω με τέτοια αγάπη που έχω στο ΦΩΣ...
Και να ήρθες να κάνεις σχόλιο και με απεκάλεσες Φοίβο...
Χαίρομαι που σου άρεσε η ατμόσφαιρα. Να έρχεσαι γιατί ο καφές εδώ έχει μια γευστική ιδιαιτερότητα.
@Βig Mama
Για σένα Μama τι να πώ; Ακόμα κι όταν ήταν κλειστό το "καφενείο" έμπαινες και του χάριζες το άρωμα και το χρώμα σου και έπινες κα κανα ποτηράκι με τον ακριβό μας αρχιοινοχόο...
Πόσο μάλλον τώρα που έχουμε τη χαρά να απολαμβάνουμε "την μελίρυτον γλώττα σου"!!!
@
Μελίρυτος...ρομφαία Φαίδωνα, δυστυχώς.
Πάντα υπάρχει ο φόβος αυτός μ'εμένα...
αν και προσπαθώ να έρχομαι χωρίς τα...μαχαίρια μου εδώ.
Θα με συγχωρνάτε και θα με συμπαθάτε ελπίζω...και όταν σφάλω.
Γιατί στο καφενείο σας...νιώθω σαν στο σπίτι μου.
@
Νίκος Λιψάνος
Να είστε καλά κι εσείς...
Τα καφενεία ήταν πάντα χώροι για την ζύμωση των ιδεών και την επικοινωνία. Εδώ λοιπόν είναι ο καταλληλος χώρος και είναι πολύ όμορφο που τον προσεγγίζετε με οδηγό τη βαθεία επιθυμία για μοιρασιά και γνώση.
@Big Mama
Να αισθάνεσαι απόλυτα ελεύθερη Mama εδώ κι αν θέλεις πέρα από την "Μελίρυτο γλώττα" σου που χαιρόμαστε να απολαμβάνουμε, να φέρεις και τα μαχαίρια σου, κάμε το. Απλά θα διαπιστώσεις πόσο εύκολα θα σου τα ξαναβάλλω στα θηκάρια.
@
Μα Φαίδωνα...γιατί νομίζετε ότι δεν τα φέρνω; Οι διαπιστώσεις έγιναν προ πολλού...απλά κάποιες φορές ο "καλός" μου χαρακτήρας ξυπνάει...
ΦΑΙΔΩΝ -BIG MAMA
Οι απόψεις ανδεικνύονται σωστές βοηθούμενες από τις λιγότερο σωστές.
Τα αγκωνάρια δεν στέκονται όρθια αν δεν δεθούν με σόμπολα.
Αυτά λέει ο αρχιοινοχόος πιωμένος ον από μια τελευταία εισαγωγή
αγιοργίτικου.
Υπέροχη ανάρτηση. Χρόνια Πολλά σε όλους μας.
Η ποίηση της μέρας...
Διάβαζα...
Έτσι σαν φόρο τιμής στη θλίψη
Και είπα να την μοιραστώ μαζί σας, με την παρέα του Καφενείου και το Θεό.
Με τα μαχαίρια μου δια παντός στο θηκάρι...
Φαίδωνα, ελπίζω να μου επιτρέπετε.
Kώστας Καρυωτάκης
Kυριακή
O ήλιος ψηλότερα θ' ανέβει
σήμερα που 'ναι Kυριακή.
Φυσάει το αγέρι και σαλεύει
μια θημωνιά στο λόφο εκεί.
Tα γιορτινά θα βάλουν, κι όλοι
θα 'χουν ανάλαφρη καρδιά:
κοίτα στο δρόμο τα παιδιά,
κοίταξε τ' άνθη στο περβόλι.
Tώρα καμπάνες που χτυπάνε
είναι ο Θεός αληθινός.
Πέρα τα σύννεφα σκορπάνε
και μεγαλώνει ο ουρανός.
Άσε τον κόσμο στη χαρά του
κι έλα, ψυχή μου, να σου πω,
σαν τραγουδάκι χαρωπό,
ένα τραγούδι του θανάτου.
Εις οσμήν ευωδίας…το καταστάλαγμα της θλίψης.
Mαρία Πολυδούρη
Eίμαι το λουλούδι
Eίμαι το λουλούδι που σιγά το τρώει το κρυφό σαράκι.
Δε με τυραννάει το άγριο κακοκαίρι, όπως τάλλα εμένα
και της χλωμιασμένης μου όψης δε μαδάνε ένα ένα τα φύλλα.
Oι καλές οι μοίρες κι οι κακές καρτέρι κι αν μώχουν στημένα,
σάμπως πεταλούδες να με τριγυρνάνε νιώθω ανατριχίλα.
Eίμαι το λουλούδι που σιγά το τρώει το κρυφό σαράκι.
Γέννημα και θρέμμα στην ψυχή μου μέσα το κακό φωλιάζει.
Kαι ζωή και χάρος είμαι, απ’ τη γελάστρα τύχη δεν προσμένω.
Aψηλό κι ωραίο στήνω το κορμί μου κι άλλο δε μου μοιάζει.
Όμως όταν δείξω τις πληγές μου στ’ άστρα, θάμαι πεθαμένο.
Σας ζάλισα…συγγνώμη...
Όμως αυτοί οι δύο… "περίμεναν χρόνια ο ένας τον άλλο"...
Ας μην τους χωρίσω εδώ.
Συμφωνείτε φαντάζομαι Φαίδωνα...
@Barel
Σ' ευχαριστώ Σωτήρη. Χρόνια πολλά
@Βig Mama
Πολύ ωραία δώρα μας έφερες Mama τα ποιήματα ενός θρυλικού και τραγικού ποιητικού ζευγαρίού. Σ΄ευχαριστώ. Όσο για τα μαχαίρια, μπράβο που τα έβαλες από μόνη σου στα θηκάρια. Έτσι είναι καλύτερα.
Άλλωστε η γυναίκα έχει πιο ισχυρά όπλα από τα μαχαίρια...
Ε, μην είστε τόσο βέβαιος Φαίδωνα ότι τα έβαλα μόνη τα μαχαίρια στα θηκάρια...βοηθήσατε κι εσείς σε αυτό... μην ξεχνάτε...
Χαρά μου να έρχομαι άοπλη εδώ...
ξέρω ότι είμαι ασφαλής.
Καλημέρα κ Φαίδωνα.Κάθισα σε κείνο το τραπέζι που βλέπει προς την εκκλησία.Είδα κόσμο στεναχωρημένο να μεταφέρουν την σωρό ενός αγαπημένου τους ανθρώπου.Ήπια μια γουλιά απο την ζεστή μου σοκολάτα και γέλασα..
Το αντίτιμο του ροφήματος είναι μέσα στον φάκελλο που γράφει από έξω ΟΝΕΙΡΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΖΕΙΤΕ
@
κ. Σπύρο μας...αν ήξερα ότι το Αγιωργίτικο παράγει τέτοια σοφία, θα είχα αντικαταστήσει τα...λικέρ που αγαπώ.
Να είστε καλά...βοηθάτε να μπαίνουν στη θέση τους τα πράγματα.
Να είστε καλά
@Νίκος Λαγκαδινός
Νίκο μου σ' ευχαριστώ θερμά για τις ευχές σου και τα καλά σου λόγια που έχουν ιδιαίτερη σημασία για μένα. Οι μαϊντανοί (πνευματικοί άνθρωποι) που αναφέρεις και πολύ σωστά ως κομμάτια της αγοράς, δεν μας αφορούν, αφού εμείς διαλέξαμε από την αρχή το δρόμο τού: "Μια φορά ήταν ένας μόνος του"....
@ANT AYTOY
Σου το εύχομαι φίλε μου όχι μόνο να ζουν για πάντα τα όνειρά σου αλλά και να γίνουν αυτονόητη πραγματικότητα..
BIG MAMA
Δε ξέρω αν το Αγιοργίτικο "παράγει" σοφία
Ξέρω μόνο ότι ψηθήκαμε στο ίδιο υπόγειο
Γι'αυτό,καθε φορά που πίνω μιά γουλιά ,νιώθω ότι πίνω τη ζωή μου.
@
κ. Σπύρο μας
Να είστε καλά να απολαμβάνετε την ζωή ως την τελευταία στάλα της και να την μεταβάλετε σε θαυμάσιο απόσταγμα σοφίας.
Γιατί νομίζω αυτό συμβαίνει...είστε μερακλής της ζωής,και στα εύκολα και στα δύσκολα, εσείς την απολαμβάνετε κι εκείνη χαρίζει τα δώρα της.
Δημοσίευση σχολίου