Λόγω πυκνής ομίχλης
*
και μηδενικής ορατότητας
*
κλείνει το "Καφενείο"
*
επ' αόριστον.
*
Ο Θεός παραμένει μέσα.
*
Όποιος θέλει μπορεί
*
να απευθύνεται με σχόλιά του
*
στη ζεστή σιωπή του "Καφενείου".
*
Εγώ φεύγω.
*
Θα επιστρέψω
*
μετά την αποκατάσταση
*
της ορατότητας...
25 σχόλια:
Η σιωπή ετούτη, δεν μπορεί ποτέ να είναι ζεστή.
Δεν είναι σαν τη σιωπή της οικειότητας, είναι σαν αυτή του τάφου.
Λες πως ο Θεός παραμένει μέσα… ψέματα.
Μπήκα και είδα.
Φύγατε μαζί για να μας ορφανέψετε κι άλλο.
Σε καρδιοφιλώ Φαίδωνα
Γύρνα γρήγορα αητέ μου.
Τώρα , με τέτοια πυκνή ομίχλη και μηδενική ορατότητα , εγκαταλείπεις τη θέση σου , Φαίδωνα ;;
Τώρα είσαι απαραίτητος !
Φαίδων,
εγώ θα πηγαίνω πάντως,να γεμίζω το ποτήρι της σιωπής και να τρυπάω με τα μάτια μου το σώμα της ομίχλης.
Πάρε τις ανάσες σου και ξαναβούτα στους βυθούς.
Τώρα , στη πυκνή ομίχλη , στη μηδενική ορατότητα , εγκαταλείπεις την θέση σου Φαίδωνα ;;
Μα τώρα είσαι απαραίτητος !!
Έκανα επίσκεψη και η μελαγχολία με υποδέχτηκε στο καφενείο, σαν εκείνη τη μελεγχολία που θα ένοιωσε ο ξενητεμένος που γύρισε στο σπίτι του μετά από χρόνια απουσίας καιβρήκε χορταριασμένη την πόρτα του σπιτιού.
θέλω να πιστεύω Φαίδωνα Θεοφίλου ότι η απουσία σας θα είναι πάρα - πάρα πολύ μικρή.
Με όλη την εκτίμησή μου σας περιμένουμε στην επόμενη ανάρτησή σας.
Τί ερημιά και θλίψη είναι αυτή;
Σπύρο Δαρσινέ,κέρνα και μίλα...
"Ο ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ"
Επιμένω και συνεχίζω να λέω ότι η μπλογκογειτονιά έχει ανάγκη τους αξιόλογους!
Γρήγορη επιστροφή εύχομαι!
"ΠΑΡΑΞΕΝΕ"
εκείνο που δεν μπορούν να καταλάβουν μερικοί είναι ότι ο ποιητής πριν φτάσει στο βάθος έχει γνωρίσει πρώτα την επιφάνεια.Κι όταν αναγκάζεται να βγει επάνω και να επισημάνει τα τρωτά της,θυμώνει αυτός που έχει συμβιβαστεί ανάμεσά τους.Και το χειρότερο είναι ότι αυτή την επιφάνεια την εχουν θαμπώσει με χίλιες νόμιμες και
ευλογημένες "ΟΜΙΧΛΕΣ" Ετσι, που αυτοί που βλέπουν λίγο επιμένουν ότι αυτή είναι όλη κι όλη η "ΟΡΑΤΟΤΗΤΑ"
Τι να κάνει τότε ο ποιητής ?
Τραβιέται στη σιωπή του.Θλιμενος. Πικραμένος ,ίσως.
Γιατί,αν οι άλλοι δεν χτίσουν με τις πέτρες που σπάζει απο το νταμάρι ποτέ δεν νιώθει ευτυχής μεσ την δική του πάλη.
Κερνάω όμως.Και κλειδιά να μην είχα γιά να μπω ,τέτοια καφενεία τα ανοίγει πρώτα ο θεός.
@Σπύρος Δαρσινός
Αχ μωρέ Δαρσινέ τι διεισδυτικά και εύστοχα εξηγείς και περιγράφεις!
Έτσι είναι όπως τα λες και όπως έλεγε και ο Μοναχός στην προηγούμενη ανάρτηση, ότι ο ποιητής έχει κάτι απ' τον άγιο; Ή κάπως έτσι. Άντε στην υγειά μας με τα κεράσματά σου.
"Ο ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ"
Αγαπητοί μου, καλά τα λέτε.
Μα τούτος δω ο ποιητής, έχει κάτι απ'το Θεό.
Δημιουργοί και οι δυο...ομότεχνοι.
...Φίλε Φαίδωνα,
έχεις δικαίωμα και στην αποχή και στην ξεκούραση.
Αρκεί να είσαι καλά από υγεία, φίλε μας.
Αυτό έχει σημασία.
Επ' ευκαιρία,
να έχετε ευτυχισμένη την
Ημέρα της Αγάπης!
Να είσαι πάντα καλά.
Εγώ πάντως, να γνωρίζεις ότι δεν θα ξεχάσω τις μέρες της εγχείρησης του Δημήτρη που η σελίδα σου, για 33 κυρίως μέρες με συντρόφευε στις ξάγρυπνες νύχτες...
Αρκεί να έχεις υγεία.
Καλή σου νύχτα, καλή σου ξεκούραση και εις το επανειδείν.
Υιώτα Στρατή,(Αστοριανή)
Νέα Υόρκη
Με στεναχώρησε αυτή η ξαφνική αναχώρηση..αλλά μου φαίνεται απόλυτα ποιητική. Κάτι σαν ¨Σας βαρέθηκα όλους, βαρέθηκα και τη δική μου καθημερινή συνήθεια να σας απαντώ,γι΄αυτό χάνομαι μέσα στην ομίχλη, πάω να περιπλανηθώ μόνος μήπως και βρώ κάτι καινούργιο.Αν είναι για λόγους δημιουργικούς, ποιητικούς σου εύχομαι καλή τύχη. και .. Άκουσε.. Τώρα είναι η εποχή του φυτέματος των αμπελιών κι έμαθα πως στα βουνά της Φθιώτιδας υπάρχουν άγρια κλίματα που δίνουν ένα κρασί αλλιώτικο. Ξεκινάω λοιπόν αυτές τις μέρες να πάω να κλαδέψω άγρια κλίματα για να φτιάξω ένα άμπέλι που θα μου δώσει άγρια σταφύλια. Όλα αυτά περί αγριότητας μου αρέσουν και ελπίζω να προκύψει κι ένα άγριο κρασί. Εύχομαι και σε΄σένα αν ξεκίνησες για αναχώρηση δημιουργική να σου προκύψουν καρποί άγριοι, μεθυστικοί
Φίλε Φαίδωνα περιμένω κι εγώ μαζί με τους άλλους φίλους την επιστροφή σου.
Όσο ήταν το "Καφενείο" ανοιχτό δεν ερχόμουν τόσο συχνά. Τώρα που έκλεισε, θέλω να είμαι συνέχεια εδώ.
"Ο ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ"
Ο ποιητής έχει πολλούς δρόμους.
Μπορεί να περπατάει πέρα δώθε στο παραλιακό πεζοδρόμιο του Φαλήρου και να περπατάει σε όλους.Εκείνο που θα του λυγίσει τα γόνατα και θα του φέρει "πυρετό" είναι ο καινούριος δρόμος που ξαφνικά ανοίχτηκε μέσα του.Μπορεί να τον πάει στα βουνά της "Φθιώτιδας γιά άγρια κλίματα" Μπορεί,σε ένα ακυβέρνητο πλεούμενο του πελάγους.
Μπορεί στο "καφενείο"που έχτισε με τα δάχτυλα της ποίησης και την επίβλεψη του θεού.
Χιλιάδες τα μονοπάτια στο απειρόκαλλο σώμα της ποίησης !!!
@
Κύριε Δαρσινέ
Με συγκλονίζει η αγάπη σας για τον Φαίδωνα και το ανυπόκριτο της καρδιάς σας. Ας ζεσταίνει αυτή το καφενείο ως τότε...
Να είστε ευλογημένος.
@Σπύρο Δαρσινέ
Είπες:
"Χιλιάδες τα μονοπάτια στο απειρόκαλλο σώμα της ποίησης !!!"
Πράγματι Σπύρο είναι όπως τα λες. Κι όποιος έχει συναίσθηση αυτών των χιλιάδων μονοπατιών στο απειρόκαλλο σώμα της ποίησης, έχει μέσα του την ευλογία αλλά και την οδύνη...
"Ο ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ"
@Big Mama
O Σπύρος Δαρσινός είναι μεγάλη ποιητική και ανθρώπινη ψυχή. Μαζί μ'εκείνον όμως, υπάρχουν κι άλλοι που αγαπούν τον Φαίδωνα Θεοφίλου κι ας μην τους φαίνεται...
"Ο ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ"
@
Αναμφίβολα κ. ΠΑΡΑΞΕΝΕ…αναμφίβολα.
Σα να σας βρίζω τώρα φαίνεται αυτό…
Καλέ μας κ. Παράξενε.
Την Καλησπέρα μου.
Καπετάνιε, εγώ δεν γράφω ποτέ σχόλια. Δεν είμαι καλός σ' αυτά. Ξέρεις όμως ότι σε διαβάζω ανελλιπώς και με ενδιαφέρον. Κάνε τα όποια εσωτερικά σου ταξίδια νομίζεις και να επιστρέψεις γρήγορα για να μας ταξιδέψεις πάλι στα περιβόλια του νου σου.
Εγώ βρίσκομαι στο Αμβούργο και σε λίγες μέρες ξεκινάμε για Παναμά με γενικό φορτίο.Θα τσεκάρω κάθε μέρα για την επιστροφή σου.
Καλή επιστροφή Φαίδωνα.
Ελπίζουμε ο πολυμήχανος αρχιοινοχόος να φέρει σε ευθυμία την Ομίχλη με το κοκκινέλι και να βρεις σύντομα ορατότητα.
Να'σαι καλά,
Νίκος Λιψάνος
Και βέβαια αγαπάμε όλοι τον ποιητή Φαίδωνα Θεοφίλου.Ειναι άλλοι ποιητές που εχουν ενα φλασκί νερό κρεμασμένο στο ώμο τους,κι αν διψάσεις σε κερνάνε.Ο Φαίδων Θεοφίλου ειναι ρέουσα ποιητική πηγή .Παει όπου πάει και η δίψα σου .Σκυβεις και πίνεις !!!
Τι το θες το κκοκκινέλι που σε μεθάει μόνο γιά μια στιγμή ?
@Σπύρος Δαρσινός
Σπύρο ο κάθε ποιητής έχει να δώσει το δικό του ξεχωριστό άρωμα, τη δική του ξεχωριστή γεύση κι αυτή είναι η ομορφιά: Τα πολλά χρώματα, αρώματα κι οι γεύσεις...της ζωής και της τέχνης.
"Ο ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ"
Απόψε ,δεν μπορούσα να κοιμηθώ...
Σηκώθηκα ,και τυλιγμένος την άπνοια του σκοταδιού,πήγα στο καφενείο.
Δεν άναψα τα φώτα -να μην ανησυχήσω τη σιωπή.
Ανοιξα μόνο τα παράθυρα .
Κι αμέσως,ένιωσα τον αέρα να ορμάει στο κέντρο του καφενείου από τα απέναντι παράθυρα.
Πως γίνεται,σκεύτηκα,να έχει ορμή η άπνοια και μάλιστα δύο αντίθετες ?
Η άπνοια κάνει ορμή μόνο για να πνίξει χώρους που μπορούν να δημιουργήσουν κίνηση, μου είπε ο θεός που καθόταν σε μιά καρέκλα στο σκοτάδι.
Ήρθα μετά την πρωινή λειτουργία των αισθημάτων…
Άνοιξα όλα τα παράθυρα στο δροσερό αέρα, να ‘ρθει να διώξει την ομίχλη απ’ τους ορίζοντες.
Έψησα καφέ, έκανα ένα τσιγάρο…
Σας άφησα το πακέτο μου, τα φιλιά και την αγάπη μου… Για να ξανάρθω…
Έχει τη γλύκα της και η απουσία, όταν δεν είναι ερημιά.
Καλή Κυριακή σε όλους.
Δημοσίευση σχολίου