Σάββατο, Νοεμβρίου 15, 2008

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΙΚΙΛΑ

Του Φαίδωνα Θεοφίλου

Το Βlog αυτό είναι λογοτεχνικό και πολιτικό.
Δηλαδή: Με το ένα πόδι πατάμε στη μαγεία της ζωής
και με το άλλο στην πραγματικότητά της.
Αγαπάμε και τα δύο, αφού είναι συστατικά της ζωής
και του είναι μας.
Άλλωστε εμείς εδώ πιστεύουμε ότι οι ποιητές
πρέπει να είναι πολίτες κι όχι ιδιώτες.
Πιστεύουμε ότι οι λεγόμενοι πνευματικοί άνθρωποι,
όχι μόνο δεν πρέπει να σιωπούν αλλά
να αρθρώνουν ξεκάθαρο λόγο και ευθύ.
Σήμερα λοιπόν σειρά στο Blog έχει η πολιτική.


Φυλακές: Εκεί αργοπεθαίνει ο σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός, αφού είναι καλύτερα να είσαι άγριο θηρίο στο ζωολογικό κήπο, παρά κρατούμενος στις ελληνικές φυλακές…

Τράπεζες: Στην Ελλάδα η σχέση τράπεζας προς πελάτη είναι αντίστοιχη με του βρικόλακα προς το θύμα του…Ο ένας παράγει το αίμα και ο άλλος το πίνει…
Aκόμα προσπαθούμε να καταλάβουμε το λόγο που εκλέγουμε κυβερνήσεις…

Ελληνική κοινωνία: Συγχυτική, εριστική, αγενής, αδιάφορη για την παράδοση και την ιστορία της. Για τον Έλληνα, δημοκρατική συμπεριφορά πρέπει να έχουν οι άλλοι…

Κυβέρνηση Ν.Δ: Ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά «παιδιά» της ελληνικής κοινωνίας: Επιστήμονες στην αρπαχτή, στη μάσα και στη μίζα, ανίκανοι στη δημιουργία και στην εξεύρεση λύσεων των προβλημάτων της κοινωνίας. Και ο Καραμανλής: Ένας κομπάρσος που τον έντυσαν πρωταγωνιστή.

Πασοκ: Παρ’ όλο που διαθέτει τα περισσότερα ικανά στελέχη από τ’ άλλα κόμματα, δεν ανανεώθηκε επαρκώς από τότε που κυβερνούσε ως σήμερα, με αποτέλεσμα το κόμμα να βγάζει μούχλα εξ αιτίας της πολιτικής και ιδεολογικής στασιμότητας. Ως αντιπολίτευση είναι υποτονική όπως και ο αρχηγός του, που στο μεταξύ έχει χάσει όλων των ειδών τις εκλογικές μάχες, και αναμένει τη Ν.Δ. να καταρρεύσει, για να αναλάβει την εξουσία. Η Ν.Δ. βέβαια κάνει ό,τι μπορεί γι αυτό…

Σύριζα: Το κόμμα αυτό ανέβηκε πολύ ψηλά σε σχέση με το παρελθόν του, πιότερο επειδή χάιδευε αυτιά και καθόλου για τις κυβερνητικές του θέσεις που ουδέποτε είχε. Ο Σύριζα όταν ερωτάται αν επιθυμεί να συγκυβερνήσει όταν γίνουν εκλογές, παριστάνει την αναποφάσιστη παρθένα. Αλλά για να συγκυβερνήσει χρειάζεται να έχει σχέδιο κυβερνητικό και θέσεις. Δεν αρκεί να μας λέει τι δεν πρέπει να κάνουμε αλλά να μας πει πώς το ίδιο το κόμμα πιστεύει ότι πρέπει να κυβερνηθεί η χώρα. Όλοι έχουμε τις εμπειρίες μας από τις μονοκομματικές κυβερνήσεις και θέλουμε να υπάρξουν συμμαχίες αλλά εφ’ όσον υπάρχουν κυβερνητικές θέσεις στα κόμματα για να επιτευχθούν οι συγκλίσεις κι όχι να ψάχνονται όταν θα είναι στη κυβέρνηση…Πάντως η «Ανανεωτική Πτέρυγα του Συνασπισμού», με κείμενο που κατέθεσε στο ίδιο το κόμμα, κάνει λόγο για «σοβαρό έλλειμμα ουσιαστικής και εύρυθμης λειτουργίας των κορυφαίων οργάνων» και για «Οργανωτική δυσκαμψία του ΣΥΝ, που έχουν ως αποτέλεσμα τη διαμόρφωση πολλαπλών κέντρων αποφάσεων, τα οποία δημιουργούν σύγχυση για το ποιος αποφασίζει και το ποιος εκφράζει ποιον. Όταν λοιπόν καταφέρουν να ελέγξουν πρώτα το κόμμα τους ,τότε θα μπορούν να είναι χρήσιμοι και να συγκυβερνήσουν όταν κληθούν.

ΚΚΕ: Στο κόμμα αυτό εντυπωσιάζει το προσωπικό ήθος των στελεχών του και η θρησκευτική αφοσίωση στην ιδεολογία του κόμματος, όπως εντυπωσιάζει και το: Πώς είναι δυνατόν σε ένα κόσμο που διαρκώς αλλάζει, το κόμμα αυτό να παραμένει ακίνητο, σα να λειτουργεί πίσω από το χρόνο;…

ΛΑ.Ο.Σ.: Το έργο αυτό το έχει παίξει πολλές φορές η Ιστορία: Ένα μικρό κόμμα, που ξεκινά με ακροδεξιά ιδεολογία και δημοκρατικό ένδυμα, κόμμα τάχα μου φιλολαϊκό, που εμφανίζεται στην πολιτική σκηνή για να αξιοποιήσει και να εκμεταλλευτεί υπέρ του, την πολιτική διαφθορά και την απαξίωση του πολιτικού συστήματος. Τα πολιτικά κόμματα αντανακλούν την κοινωνία που ζούμε. Αν η κοινωνία μας δυσλειτουργεί, θα την καταργήσουμε ή θα την αντικαταστήσουμε; Όχι βέβαια, Θα την βοηθήσουμε να λειτουργήσει σωστά. Έτσι θα κάνουμε και με το πολιτικό μας σύστημα και τα κόμματα κι όχι να καταφύγουμε στις ακροδεξιές λύσεις για να…σωθούμε. Κι αυτό, γιατί κάτι μάθαμε απ’ την Ιστορία, παλιά και πρόσφατη.

ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΜΠΑΜΑ: Από την εκλογή Ομπάμα στις ΗΠΑ μπορεί άραγε η χώρα μας να πάρει κάποιο μήνυμα; Στη χώρα μας όπου με μοναδικό διάλειμμα αυτό του Κώστα Σημίτη, η εξουσία εναλλάσσεται μεταξύ των Καραμανλήδων και των Παπανδρέου; Στη χώρα μας όπου αλίμονό μας περιμένει και η…συνέχεια του Μητσοτακαίϊκου; Μπορεί να πάρει κάποιο μήνυμα η χώρα μας για να βαδίσει επιτέλους στο δρόμο της πολιτικής ωρίμανσης; Που σημαίνει ότι: Τα Ελληνόπουλα με ξένη καταγωγή που αριστεύουν στα σχολεία και δεν τους επιτρέπουμε να σηκώνουν την ελληνική σημαία, θα έχουν τώρα ίσες ευκαιρίες να γίνουν πρωθυπουργοί της Ελλάδας; Ή οι Δημοκρατικές συμπεριφορές που θαυμάζουμε πρέπει να είναι, όπως προείπαμε, μόνο για τους άλλους;

οι εικόνες είναι σχέδια πάνω σε γυαλί του Notis arts

43 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Φαίδων μου,
Συμπηκνωμένη, αλλά βαρυσήμαντη ανάρτηση.
Ίσως, ίσως η πρώτη μας αγάπη, η Πατρίδα μας, να μελετήσει καλύτερα τα όσα (και πολλά άλλα) έχεις αναφερθεί...
Όχι ότι εδώ περιμένουμε "θαύματα"...
Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη να περπατήσουμε όλοι μας, αλλά
ότι συμβαίνει στην Πατρίδα,
μας πονάει σαν να είμαστε εκεί.
Με τη σκέψη της Ελπίδας,
Υιώτα

Unknown είπε...

Μπράβο Φαίδωνα

Μου αρέσει που πιάνεις το σφυγμό του χώρου στον άμεσο χρόνο με τόσο περιεκτικά και σταράτα λόγια. Τα λόγια του ποιητή που περιγράφει μέσα από πόνο και παράπονο το σήμερα, μα και που αγωνιά για το αύριο αυτού του τόπου.

Καλημέρα
Δ.Τ.

Σταλαγματιά είπε...

Νομίζω πως μέσα στην πρόταση αυτή

"Aκόμα προσπαθούμε να καταλάβουμε το λόγο που εκλέγουμε κυβερνήσεις…"

καλύπτονται όλα,
όταν ουσιαστικά καταλάβουμε τον λόγο που αποφασίζουμε ποιοι θα είναι αυτοί που θα ορίζουν τη ζωή μας τότε ίσως έχουμε κάνει ένα βήμα μπροστά.
Όταν όμως η απόφαση αυτή θα έχει να κάνει μόνο με τα συλλογικά συμφέροντα και όχι τα ατομικά- καθαρά προσωπικά,
θα έχουμε φτάσει στην αντίπερα όχθη.
Αναρωτιέμαι όμως θα έρθει ποτέ αυτή η στιγμή;

Καλό μεσημέρι Φαίδωνα

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αστοριανη
Καλή μου Γιώτα το θέμα είναι να λέμε καθαρά και ευθύβολα την άποψή μας είτε αυτή λειτουργήσει παραπέρα είτε όχι.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@δημήτρησ
Δημήτρη μου παρ' όλο που είσαι μόνιμος επισκέπτης και αναγνώστης του "Καφενείου", για πρώτη φορά σε καλωσορίζω και ως σχολιαστή. Για να κάνεις εσύ σχόλιο, πάει να πει ότι βρήκες ενδιαφέρουσα την ανάρτηση και χαίρομαι πολύ γι αυτό.
Ελπίζω να σε έχουμε πιο συχνά κοντά μας, να σχολιάζεις όχι μόνο τις αναρτήσεις αλλά και τις απόψεις-σχόλια και των άλλων θαμώνων ή να ανταλάσσεις χρήσιμες πληροφορίες ,εμπλουτίζοντας ό,τι θα λέγεται-καταγράφεται εδώ.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@anastasia
Έτσι είναι καλή μου φίλη. Έπιασες ένα από τα πιο κεντρικά σημεία του θέματος που δείχνει ότι ο μόνος δρόμος για να βγούμε στην "απέναντι όχθη" είναι το ΕΜΕΙΣ, δηλαδή η πολιτική ωρίμανση.
Κλείνοντας να σημειώσω πως διαπιστώνω με ικανοποίηση ότι ενδιαφέρεσαι για ό,τι βλέπεις ό,τι ζεις και ό,τι ακούς.

pylaros είπε...

Φαίδων:
Το απίθανο έγινε παγματικότητα. Μόνο στην δημοκρατία της Αμερικής θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, να εκλεγεί πρόεδρος από μειονότητα.
Σα να λέμε στην Ελλάδα παιδί ενός μτανάστη από ελληνίδα μητέρα γεννημένο στην Ελλάδα να έχει τα ίδια δικαιώματα να διεκδικήσει την Ελληνική πρωθυπουργία, ή ότι άλλο κρατικό αξίωμα, ακόμα να σηκώση την Ε. σημαία σε σχολική εορτή.
Όμως η μητέρα της δημοκρατίας ήταν η Αρχαία Ελλάδα.
................................
Ο νεοεκλεγείς πόεδος δεν έχει το ίδιο παρελθόν, ούτε την ίδια προγονική εμπειρία με τους ντόπιους, θα τον χαρακτηρίσω σαν ένα προοδευτικό άχρωμο πόεδρο ο οποίος θα πρέπει να κρατήσει αυτή την ισορροπία για να επιτύχει, σε μια τόση δύσκολη εσωτερική διχογνωμία. .....
Εύχομαι μια γνωστική καριέρα στους δαιδαλώδεις διαδρόμους των συμβούλων της εξωτερικής πολιτικής, αν και το βαθύ κράτος είναι δύσκολο ν' αλλάξει, για μια ευνοϊκή μεταχείριση των ζητημάτων που αφορούν την Ελλάδα.

Γαβριήλ

Χαρά είπε...

προκαλεί έντονο προβληματισμό τόσο η αδράνεια των πνευματικών ανθρώπων όσο και η ανικανότητα αυτών που άρχουν. όσο για τις φυλακές, είναι ενδεικτικές των πολιτών που θέλουμε να βγάλουμε. (βίαιοι γιατί μόνο αυτό γνώρισαν, περιθωριοποιημένοι με μόνη διέξοδο το έγκλημα.) μήπως τάχα τα σχολεία είναι καλύτερα? χρειαζόμαστε ως κοινωνία αναπροσδιορισμό στόχων. και πρέπει να αρχίσουμε από τα χαμηλά για να αλλάξει κάποτε και η αρχή.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Χαρά
Όταν μια έφηβη σαν και σένα συμμετέχει με σχόλιά της σ' αυτό το θέμα της ανάρτησης με τέτοιες θέσεις, τότε μένει σε όλους μας να ελπίζουμε βάσιμα για το μέλλον αυτής της χώρας...

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@pylaros
Αγαπητέ μου Γαβριήλ , αν πριν από 1-2 χρόνια μας έλεγε κάποιος ότι ένας μιγάς θα γινόταν πρόεδρος των ΗΠΑ δεν θα τον πιστεύαμε. Όποια και αν είναι η συνέχεια του Ομπάμα, επιτυχής ή ανεπιτυχής, επιτεύχθηκε μια κοσμογονική αλλαγή που θα επιδράσει στις κοινωνίες με τον καιρό.Το θέμα μας εδώ, Πέραν των άλλων ποικίλων θεμάτων της ανάρτησης, είναι αν η περίπτωση Ομπάμα, θα δώσει ένα μήνυμα στην ελληνική κοινωνία που θα αξιοποιηθεί. Γιατί η αρχαία Ελλάδα όπως λες, ήταν η Μητέρα της Δημοκρατίας, αλλά αυτή εδώ και αιώνες ανήκει στην Ιστορία. Με τη σύγχρονη Ελλάδα που μας ενδιαφέρει τι γίνεται; Δεν αισθάνεται η σύγχρονη Ελλάδα την υποχρέωση να συνεχίσει αυτό που της άφησε η αρχαία μητέρα; (Αν έχουμε καθόλου σχέση με τους αρχαίους) Γιατί δηλαδή δεν θα έπρεπε ένα Ελληνόπουλο με αλβανική ή πολωνική καταγωγή, να κυβερνήσει αύριο την Ελλάδα; Μήπως από την αρχαία Ελλάδα,(Μητέρα της Δημοκρατίας) πήραν τη σκυτάλη οι ΗΠΑ (χώρα των μεταναστών) και μείναμε εμείς με άδεια χέρια;; Η Δημοκρατία φίλε Γαβριήλ πρέπει να είναι κτήμα και δικαίωμα όλων κι όχι να απαγορεύουμε στους μικρούς μετανάστες που αριστεύουν στα ελληνικά σχολεία, να κρατήσουν την ελληνική σημαία, όπως προβλέπει ο νόμος... Όχι να πανηγυρίζουμε που αποθεώθηκε η Δημοκρατία στις ΗΠΑ με τη νίκη Ομπάμα και να συμπεριφερόμαστε φασιστικά και ρατσιστικά σε ανίσχυρους μετανάστες που διαπρέπουν στα ελληνικά γράμματα... Δεν πρέπει να πάρουμε επιτέλους το μήνυμα Ομπάμα;;;;;;;

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Τον αρχιοινοχόο του καφενείου και αρχισυντάκτη του Blog δε βλέπω. Λέτε να έπεσε μέσα στο βαρέλι με το κρασί;;

Ανώνυμος είπε...

"Πιστεύουμε ότι οι λεγόμενοι πνευματικοί άνθρωποι όχι μόνο πρέπει να σιωπούν αλλα να αρθρώνουν ξεκάθαρο λόγο και ευθύ"
Φαίδων Θεοφίλου

Και ο λόγος σου Φαίδωνα ήτανε ξεκάθαρος και ευθύς,τόσο ευθύς που αν κάποια μέρα χάσουν την ταυτότητά τους,αυτοί που χαραχτηρισες ,δεν έχουν παρά να γυρίσουν πίσω και να βγάλουν ένα αντίγραφο από την παράγραφο που τους αφορά.Το αντίγραφο ειναι πιστότερο από την ταυτότητα.Γιατί έτσι ακριβώς τους ξέρει ο λαός,που κι αυτός θα βγάλει ενα αντίγραφο δικό του ,γιατί έχει χάσει προ πολλου την ταυτότητά του που περέγραφε τα χαραχτηριστικά της αξιοπρέπειας.Την έχασε όταν τον έβαλαν στο δίλημμα ,να κρατήσει το ψωμί ή την ταυτότητα.
Τώρα τα έχασε και τα δύο.
Τι κάνουμε ? να γραφουμε,να γράφουμε,να μιλάμε συνεχώς
"Ευτυχώς" τωρα πιά ότι λεμε ακούγεται πιο πολύ από πριν.
Οχι γιατί είναι καλύτερος τώρα ο λογος μας αλλα γιατί μας οδήγησαν εκει που τον εχουμε αναγκη.

σπύρος δαρσινός

Ανώνυμος είπε...

Φαίδων
Εδώ ειμαι εγω .Ημουνα στην πορτα και κοιταζα στους δρομους να δω τους θαμωνες να ρχονται για να γεμισω τις κανατες με κρασί.
Και για να κοιτάξω πιο μακριά σηκωνα το κεφαλι μου ψηλά με την κανατα μου στο στόμα .

σπυρος

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος
Λέω κι εγώ πού χάθηκε ο Σπύρος; και σύ ήσουν στη πόρτα του καφενείου!!! Έτσι είναι Σπύρο μου: Να μιλάμε. Να μιλάμε την αλήθεια όπως τη βλέπουμε, χωρίς εξαρτήσεις από κανέναν, χωρίς σκοπιμότητες.
Ο λόγος σου ποιητή, αρχιοινοχόε και αρχισυντάκτη του Blog, μου θυμίζει το λόγο του συγγραφέα και φίλου Αλέξη Σεβαστάκη από τη Σάμο, που έμοιαζε με ψηφιδωτό και ψηφίδες τις λέξεις τόσο δεμένες και τόσο απαραίτητη η κάθε μια για το ψηφιδωτό, που αν αφαιρούσες μια λέξη-ψηφίδα θα χάλαγε η εικόνα...
Και μια μικρή διόρθωση: Ξέχασες ένα ΔΕΝ , στη φράση μου:

Πιστεύουμε ότι οι λεγόμενοι πνευματικοί άνθρωποι όχι μόνο ΔΕΝ πρέπει να σιωπούν, αλλά να αρθρώνουν ξεκάθαρο λόγο και ευθύ"

barel είπε...

Με βρίσκεται απόλυτα σύμφωνα με τις απόψεις σας και την οπτική σας.

Ανώνυμος είπε...

Φαιδων
να δούμε τώρα τι άλλο θα με κάνεις.
Μέχρι τώρα με έχεις προαγάγει σε ποιητή,αρχιοινοχόο και αρχισυντάκτη,
Και εγώ ο φουκαράς το μόνο που κάνω είναι να ξεκολάω λέξεις απο το "ψηφιδωτο"της ψυχής μου και να τις βάζω στο χαρτί.Και το κάνω αυτό γιατί λένε πως και το χαρτί κάνει παλμό αν του βάλεις πάνω του λέξεις της καρδιάς.
Και το απίστευτο είναι ότι εγώ ξεκολάω λέξεις από την ψυχή μου και κείνη γεννάει αμέσως άλλες.
Δηλαδή, μου συμβαίνουν δυο αναπάντεχα πράγματα ,και την εικόνα του χθές βλέπω και η γέννα του σήμερα νιώθω.
Που νά ξερα και εγώ ότι πίσω από την ανανέωση είναι η ωοτοκία? Αυτό ,ας το ακούσουν αυτοί που σκούριάζουν μπροστά απο τις μήτρες.Ας το ακούσουν κι ας παραμερίσουν πριν σκουριάσουν ,αν θέλουν να γίνουν μνήμη ωραία.
Αλλιώς,θα τους πετάξουν πέρα σκουριασμένους ,γλήγορα ή αργά,τα έμβρυα της ωοτοκίας.

Φαίδων,να το καινούριο αξίωμα που θα μου δώσεις,ΠΟΛΥΛΟΓΑΣ

σπυρος δαρσινός

Συγνώμη για εκείνο το ΔΕΝ ρε φιλε
Αλλα ΔΕΝ το παω και πολύ το ΔΕΝ
Το εχω συνδέσει με το
ΔΕΝ αγαπάω
ΔΕΝ νιώθω
ΔΕΝ ερωτεύομαι
και το αποφευγω ακόμη και κει που χρειάζεται[δικαιολογίες]

ο πολυλογάς πάλι

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος
Α, μωρέ Σπυρέτο μου ! Αυτό που λές εσύ πολυλογάς εγώ το λέω ρεσιτάλ ποιητικής κοσμαντίληψης... Όσο για τους τίτλους σου μόνος σου τους κέρδισες αφού είσαι η ψυχή του καφενείου.

Ανώνυμος είπε...

Φαίδωνα
Θέλω να ξεκινήσω το σχόλιό μου με μια διαπίστωση, για τα κείμενα και τα σχόλια που αναρτώνται στο blog σου, έστω και άν είμαι πολύ νέος στη παρέα σας.
Όλα τα κείμενα και σχόλια, παλιά και νέα, τα διαπερνά πάντα μιά ευαισθησία και μια ποιητική διάθεση.
Συστατικά βέβαια απαραίτητα για τον κόσμο που ονειρευόμαστε, όχι όμως και για τη σημερινή Ελλάδα της ακινησίας και της τηλεοπτικής επιβολής των μηδενικών.
Συμφωνώ απόλυτα με τις διαπιστώσεις σου.
Πιστεύω και εγώ ότι η Ελλάδα περνά τα τελευταία χρόνια μια απο τις χειρότερες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της.
Κυρίως γιατί έχει εξαφανιστεί πια το όνειρο, η ελπίδα, ο στόχος, η συλλογικότητα, η προσπάθεια και ο ρεαλισμός.
Σε ένα κόσμο που αυτή τη στιγμή συγκλονίζεται συνθύμελα και η Ελλάδα βρίσκεται σ'ένα κρίσιμο σταυροδρόμι,όλη η πολιτική ηγεσία της σκέπτεται και δρά σα να βρίσκεται σε άλλο πλανήτη ενώ η πνευματική ηγεσία έχει σιγήσει προ πολλού.

Πέρα απο τις πολιτικές προτιμήσεις του καθενός, θέλω να συστήσω για το θέμα που συζητούμε το τελευταίο βιβλίο του Α.Παπαδόπουλου: Τα βήματα του Έστερναχ - Η Ελλάδα μετά το 2010.
Μιχάλης Βασίλας

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Μιχάλης Βασίλας
Μιχάλη μου κατ' αρχήν όλοι χαιρόμαστε που έγινες μέλος της παρέας μας και συμμετέχεις στις πνευματικές ανησυχίες του "Καφενείου". Πράγματι αυτή είναι η εικόνα του κόσμου μας που δίνεις και θέλω να προσθέσω ότι αυτή η γκρίζα εποχή, καθόλου δεν άξιζε στη πανάξια νέα γενιά μας, που άλλες προϋποθέσεις ελπίσαμε να βρει και να αξιοποιήσει. Δεν σταματάμε όμως. Όσοι πιστεύουμε σε αξίες δεν σταματάμε. Να ξανάρθει το φως... Για τις απόψεις σου σχετικά με τις αναρτήσεις σ' ευχαριστώ. Θεωρώ, σε αντίθεση με άλλους, ότι η ποίηση, η ποιητική αντίληψη του κόσμου, είναι ένα πανίσχυρο όπλο για να πορεύεσαι στη ζωή, να αντέχεις,και να συνεχίζεις χωρίς ποτέ να καταθέτεις τα όπλα.

Ανώνυμος είπε...

Ο Φαίδωνας Θεοφίλου είναι από τους λίγους πνευματικούς ανθρώπους που τολμούν να αρθρώσουν ένα ξεκάθαρο πολιτικό λόγο, είναι ένας κρυστάλλινος λόγος διότι ο συγγραφέας δεν είναι πολιτικός και συνεπώς δε φοβάται το πολιτικό κόστος, επίσης δεν ανήκει στη κοινοβουλευτική ομάδα κάποιου πολιτικού κόμματος και δεν έχει το φόβο μήπως τον διαγράψουν για αυτά που θα πει.
Εγώ δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω σε αυτά που λέει ο συγγραφέας γιατί όλα όσα λέει είναι τόσο εμπεριστατωμένα που με καλύπτουν πλήρως.
Σε εκείνο που θα ήθελα να εστιάσω τη προσοχή μου είναι ότι τη κίνηση αυτή του Φαίδωνα Θεοφίλου να την ακολουθήσουν και άλλοι πνευματικοί άνθρωποι της χώρας μας , η πλειοψηφία των οποίων έχει περιπέσει σε ένα λήθαργο αδιαφορίας .
Οι πνευματικοί άνθρωποι ιδιαίτερα σήμερα σε μια δύσκολη περίοδο μπορούν να δώσουν μια νέα πνοή και όραμα στον Ελληνικό λαό και να τον κάνουν ενεργό πολίτη που θα διεκδικεί και θα ελέγχει, χρειάζεται όμως κάποιος να βγει μπροστά και να δήξει το δρόμο και είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα ακολουθήσουν.
Πριν κλείσω θα ήθελα να πω δύο λόγια για τη σημερινή μεγάλη μέρα της 35ης επετείου από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, μια μέρα τιμής και μνήμης σε όλα εκείνα τα παιδιά που με το αίμα τους πότισαν το δέντρο της Δημοκρατίας για να μπορούμε ελεύθεροι εμείς σήμερα να απολαμβάνουμε τους καρπούς της.
Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι τα μηνύματα του Πολυτεχνείου είναι επίκαιρα όσο ποτέ άλλοτε και εμείς η νέα γενιά οφείλουμε να αγωνιζόμαστε γι αυτά κάτω από διαφορετικές πλέον συνθήκες μέσα σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία που πρωτεύοντα ρόλο έχει το χρήμα και όχι ο άνθρωπος.

ΙΝΤΖΙΡΤΖΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

@ΧΑΡΑ
Αγαπητή μου Χαρά
Οι προβληματισμοί που παραθέτεις στο σχόλιο σου είναι και δικοί μου προβληματισμοί και συμφωνώ απόλυτα σε αυτό που λες ότι ως κοινωνία χρειαζόμαστε αναπροσδιορισμό των στόχων, θα πρέπει όμως να ξέρεις ότι οι στόχοι αυτοί δεν πρόκειται ποτέ να αναπροσδιοριστούν αν εμείς οι ίδιοι δεν γίνουμε ενεργοί πολίτες .
Ο ενεργός πολίτης θα αποτελέσει το τροχοπέδη σε κάθε αυθαιρεσία της εξουσίας και θα την αναγκάσει να στραφεί σε διαφορετικές πολιτικές με επίκεντρο τον άνθρωπο.
Κλείνοντας θα ήθελα να σε καλωσορίσω στο καφενείο μας και ελπίζω να σε έχουμε τακτικό θαμώνα και να καταθέτεις τις πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις σου έτσι ώστε η συζήτηση στο καφενείο μας να γίνεται ακόμα περισσότερο ενδιαφέρουσα.

ΙΝΤΖΙΡΤΖΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Κυριε Βασίλα
Ειλικρινά,όλοι προβληματιζόμαστε με την "ακινησία" στον κόσμο των "μηδενικών"
Στην Ελλάδα ισως έχουμε ενα μηδενικό πάρα πάνω
Ομως,σας λέω,οτι ο Ομπάμα κερδισε με μεγαλη διαφορά
τις εκλογες με τον ενθουσιασμό,το πάθος,το όραμα και το Όνειρο του ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ.
Το Όνειρο λοιπόν το πλάθει η ίδια η πραγματικότητα οταν φτάνει στο βυθό ,ο ποιητής το βλέπει και το ντύνει με πάθος και ενθουσιασμό .

σπυρος

ANKYR είπε...

Φαίδωνα είσαι,όπως πάντα, ξεκάθαρος στις πολιτικές σου τοποθετήσεις ! Βάζεις κάθε κατεργάρη στον πάγκο του !
Διατυπώνεις πικρές αλήθειες !!Είμαι βέβαιος πως όλοι οι καλοπροαίρετοι,σκεπτόμενοι,ανοιχτόμυαλοι και χωρίς παρωπίδες επισκέπτες του Καφενείου σου,δεν μπορεί παρά να συμφωνήσουν μαζί σου...δυστυχώς !

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ankyr
Αντώνη μου: Να που αξιωθήκαμε να σε δούμε στο καφενείο! Σ' ευχαριστώ για την άποψή σου και ελπίζω από τώρα κσι μπρος να πίνεις τον καφέ σου εδώ, μαζί με το Θεό!!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Παναγιώτης
Παναγιώτη, σημειώνω την πρότασή σου "Να μιλήσουν οι πνευματικοί άνθρωποι"΄. (αν τους το επιτρέψουν οι εξαρτήσεις, οι αναμενόμενες εξυπηρετήσεις και η πολιτική της μη δυσαρέστησης που ασκούν).

Χαρά είπε...

ΙΝΤΖΙΡΤΖΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ

σε ευχαριστώ για το καλωσόρισμα. για μένα ενεργός είναι ο βαθειά δημοκρατικός άνθρωπος. ο άνθρωπος ο δημοσεβής αν μου επιτρέπεται ο νεολογισμός (μιας και το δεύτερο συνθετικό της λέξης δημοκράτης ενέχει την καταστολή). ο άνθρωπος που στην καθημερινότητά του θα ζει και θα πορεύεται με σταθερά ιδανικά, με αξίες και όνειρα. και θα παλέψει για να φτειάξει τις συνθήκες αυτές που θα επιτρέψουν όχι μόνο σε αυτόν, αλλά και στους γύρω του να ζήσουν και να αναπτυχθούν ελεύθερα.
η ιδιώτευση για μένα θα εκλείψει μόνο όταν αντιληφθούμε πως η ιδιωτική και η κοινωνική ζωή είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.

(και προλαμβάνοντας την ερώτηση: ποιο είναι το νόμισμα?)
απαντώ πως το νόμισμα είναι η χώρα αυτή που πρέπει πια να σταματήσει να περιμένει τα καλώς και κακώς κείμενα του εξωτερικού για να τα υιοθετήσει, η χώρα αυτή που πρέπει να αυτενεργήσει, να συνεργαστεί και τέλος... να τιμήσει αν όχι την ιστορία της, την ύπαρξή της.

παράλληλος είπε...

Προσυπογράφω, με τα δύο χέρια, τις εκτιμήσεις σου!...
Λέξη προς λέξη!

Λιτά και ουσιαστικότατα, Φαίδωνα.
Καλό ξημέρωμα!

Ανώνυμος είπε...

Και μετά μου λέτε να μην γεμίσω και ξαναγεμίσω τα ποτήρια !!!!

σπύρος

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Παράλληλος
Ευχαριστώ παράλληλε.Βέβαια στου κουφού την πόρτα...αλλά είναι σημαντικό να έχουν οι πολίτες συγκεκριμένη άποψη για την κατάσταση. Να 'σαι καλά.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος
Σπυρέτο μου πράγματι πρέπει όπως λες να ξαναγεμίσουν τα ποτήρια. Αλλά εσύ ως αρχιοινοχόος έχεις την ευθύνη της επάρκειας των ποσοτήτων κρασιού. Τα ποτήρια θα τα γεμίζουμε εμείς οι άλλοι κατόπιν συγκεκριμένων εντολών σου. Εσύ μόνο την "Επίτιμη" τη Στέλλα θα σερβίρεις προσωπικά...

Ανώνυμος είπε...

Φαίδωνα και Σπύρο
Κανείς δεν αντιλέγει ότι οτιδήποτε καλό, ξεκινά πάντα απο τους λίγους, με όνειρο και φαντασία.
Το ερώτημα που θέτω απλά, είναι αν στην Ελλάδα του σήμερα, υπάρχουν τα χαρισματικά εκείνα άτομα που θα γίνουν μπροστάρηδες σε ένα τέτοιο ρεύμα είτε στην πολιτική είτε στον πολιτισμό.
Μιχάλης Βασίλας

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Μιχάλης Βασίλας
Μιχάλη στο ερώτημά σου έχω να απαντήσω τα εξής:
Στην πολιτική, η σκληρή μας εμπειρία, λέει ότι δεν υπάρχουν τα πολιτικά αναστήματα για να τραβήξουν τη χώρα μπροστά. Αντίθετα, την σπρώχνουν πίσω... Στον πολιτισμό υπάρχουν σ' όλα τα πεδία της τέχνης σημαντικοί άνθρωποι και δημιουργοί, που όμως είναι αδύνατον να βγουν μπροστά εξ αιτίας τριών αδυναμιών- μεινοκτημάτων τους: Της ιδιώτευσης, της εγωπάθειας, και της ματαιοδοξίας. Ο μόνος που θα μπορούσε να σπρώξει την κατάσταση και να ενεργοποιήσει τους πάντες με ένα ορμητικό ξεσήκωμα, είναι ο λαός. Αλλά για κατι τέτοιο χρειάζεται αγανάχτηση που να μοιάζει με τρικυμία. Φαίνεται όμως ότι ο λαός μας έχει ακόμα μεγάλες ανοχές, προς μεγάλη ικανοποίηση των ανίκανων πολιτικών μας.Ίσως η μόνη λύση είναι να φτάσουμε στο βυθό για να ανθίσει το όνειρο όπως λέει ο Σπύρος...Λέω ίσως...

Ανώνυμος είπε...

Φίλτατέ μου Φαίδωνα και όλοι σεις οι άλλοι, γνωστοί μου άγνωστοι, που γράφετε στο Blog.
Δεν ξέρω τι να πω, και τούτο όχι γιατί δεν σκέπτομαι κάτι που θα άξιζε να ειπωθεί, μα, αντίθετα, γιατί σκέπτομαι πάρα πολλά, που μου είναι δύσκολο να τα καλουπώσω και να τα προβάλω ως κάτι επιδεχόμενο συζήτηση και περαιτέρω σκέψη. Όλοι μας λέμε, και ο Φαίδωνας, ο καλόςμας φίλος, πρώτος και καλύτερος, ότι πρέπει να κινηθούμε δημιουργικά, να ξεκολλήσουμε από τον καναπέ και το "χαζοκούτι", να πάψωμε πια να νομίζουμε ότι η επίκληση και μόνη των αρχαίων ημών προγόνων αρκεί για να μας μετατρέψει σε φωστήρες και πρόσωπα ζηλευτά, από τα οποία και ο νεοεκλεγείς ακόμη πρόεδρος των Η.Π.Α. θα αισθανόταν την ανάγκη να αντλήσει έμπνευση και πρότυπα, να ξαναδούμε το παρελθόν μας, αλλά με άλλο μάτι, όχι εκείνο του καυχησιολόγου και θριαμβολόγου επί εδάφους συγγενικού μεν αλλά ήκιστα "δικού μας", εφόσον τα τρεις χιλιάδες τόσα χρόνια είναι αριθμός μάλλον μεγάλος για να μας επιτρέπει την ανέξοδη έπαρση. Όλοι μας τα λέμε όλα αυτά και πολλά άλλα ακόμη. Και έχουμε δίκιο! Έτσι είναι! Μόνο που δεν φτάνει να τα σκεπτόμαστε όλα αυτά, δεν φτάνει να τα λέμε, δεν φτάνει να κάνουμε παρέες ομοϊδεατών και ομοφρονούντων στο αξιολογότατο Blog του Φαίδωνα, να τα επισημαίνουμε, να χαιρόμαστε που όλοι συμφωνούμε, να ελπίζουμε (τι άραγε;) και να κοιμόμαστε ήσυχοι, επειδή εμείς είμαστε "η άλλη Ελλάδα", εκείνη της δουλειάς και της συνέπειας, της ευγένειας και του ήθους, της αγάπης για τον "πλησίον μας" και της ανιδιοτελούς επιθυμίας να τον βοηθήσουμε στην προκοπή του και να χαρούμε γι' αυτήν.
Τι να σας πω. βρε φίλοι μου; Κάτι άλλο πρέπει να κάνουμε. Τι όμως; Τι μπορεί να κάνει ένας σκεπτόμενος άνθρωπος, ένας στοχαστής, ένας αγωνιστής, αν θέλετε, όταν αυτός αγωνίζεται, σκέπτεται, μιλάει έστω, μόνος του; Και μόνος του αγωνίζεται όταν όχι μόνο είναι ένας αλλά και όταν αποτελεί μαζί με τους άλλους "ομοτέχνους" του στη σκέψη ένα πολύ περιορισμένο αριθμό ατόμων, που βλέπουν σωστά, αφουγκράζονται σωστά, ακούνε με προσοχή και συγκλονίζονται από αυτά που μας συγκλονίθζουν όλους, αλλά ... μέχρις εκεί;
Τι ωραίο που θα ήταν αν μπορούσαμε να αποτελέσουμε ένα μεγαλύτερο όμιλο από αυτόν που είμαστε τώρα στο Blog του Φαίδωνα, να γίνουμε μερικές δεκάδες, και με το χρόνο εκατοντάδες και ύστερα κάποτε χιλιάδες και δεκάδες χιλιάδων... Όχι για να διεκδικήσουμε πολιτικό αξίωμα και εμείς με τη σειρά μας, όχι προς Θεού, αλλά για να φωτίσουμε περισσότερο τον κόσμο, να τον ταρακουνήσουμε, να τον μυήσουμε στην πολιτική και κοινωνική μας σκέψη, να τον βοηθήσουμε στην απαλλαγή από την αδράνεια και την αποχαύνωση και να του εμφυσήσουμε την ιδέα ότι τότε, και μόνο τότε μπορεί να ελπίζει σε κάτι καλύτερο, τότε και μόνο τότε μπορεί να προσβλέπει στη συγγένειά του με τους αρχαίους μας προγόνους, τότε και μόνο τότε μπορεί να ελπίζει πραγματικά και όχι ονειρικά, οραματικά και όχι νεφελωδώς και αορίστως, όπως θα μας ήθελαν οι σημερινοί μας ταγοί να σκεπτόμαστε και να ζούμε. Μπορούμε να το κάνουμε αυτό; Φοβάμαι πως δεν μπορούμε... Ή μήπως θα μπορούσαμε; Μήπως, ακόμα και στο σημερινό αποχαυνωμένο και αλλοτριωμένο κόσμο, τίποτε δεν είναι αδύνατον; Πώς όμως;
Νίκος Πετρόχειλος

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Μιχάλη
συμφωνώ με τον Φαίδωνα,πρέπει να αγανακτήσει ο λαός και να γινει ποτάμι.Το μόνο που θα ήθελα να προσθέσω είναι ότι ο λαός θέλει ΤΟΝ ηγήτορα που θα του χαράξει την κοίτη,ή μάλλον θέλει να δει πρώτα τον ικανό ηγήτορα για να ορμήσει πίσω του[όπως εγινε με τον Ομπάμα].
Στην Ελλάδα δυστυχώς τον αναζητού
με σε τρεις οικογένειες.
Για μια στιγμή στρέψαμε τα βλέμματά μας στον Τσίπρα,αλλα δυστυχώς έμεινε στις παροιμίες και στο ανούσιο χαίδεμα των αυτιών.
Και τον άξιο ηγήτορα δεν τον φέρνει η στάσιμη προσδοκία, τον πελεκάει η πραγματική ανάγκη ,η οποία κα'αυτή όμως ειναι κυρτωμένη από τους λόγους και τις αιτίες που την βάρυναν.
Εδω καλούμεθα εμείς ,οι λεγόμενοι πνευματικόι άνθρωποι ,να σηκώσουμε λίγο το βλέμμα του πολίτη .
Κι'αυτό είναι πιό εύκολο τώρα που αναζητούνται εναγωνίως λύσεις.Να μετρήσει την ανάγκη στα μάτια του ο ηγήτορας που είναι δίπλα του .Να δει τα χέρια του,την δύναμή του ,την ώριμη θέλησή του ,την αγανάκτησή του και μαζί να φύγουνε μπροστά.
Αυτό μόνο μπορούμε να κάνουμε Μιχάλη ,να σηκώσουμε λίγο τα μάτια του σκυμένου πολίτη .Κι'αυτό νομίζω ότι είναι κάτι.Πες,πως είναι μιά στάλα νερό σε χείλη που διψάνε .

σπύρος

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Niκος Πετρόχειλος
Νίκο μου, είναι λίγο, αλλά πολύ σημαντικό να κάνει κάποιος αυτό που μπορεί. Λίγο αργότερα, θα είναι σημαντικότερο να κάνει αυτό που νόμιζε ότι δεν μπορούσε κ.ο.κ
Το κακό είναι να μην κάνεις κάτι. Ούτε αυτό που μπορείς.
Χώρια που όλα είναι πιθανά. Μη ξεχνάς πως όταν χρειάστηκε τα Blogs συγχρονίστηκαν και αντέδρασαν με τους ιδιοκτήτες και τους φίλους τους μπροστά στη βουλή.
Εμείς εδώ, απλά λέμε αυτό που πιστεύουμε και προσπαθούμε, έτσι ώστε ο λόγος μας να εναρμονίζεται με τη ζωή μας. Καμιά φορά ξεχνιόμαστε στη μαγεία της ζωής με όχημα τη λογοτεχνία. Έτσι όμως γινόμαστε πιο ανθεκτικοί....

Ανώνυμος είπε...

Φαίδωνα φίλε μου,
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, το "σημαντικό είναι να κάνει κάποιος αυτό που μπορεί". Αλλά σίγουρα και να οραματίζεται αυτό που ίσως το μπορέσει αύριο. Χωρίς όνειρο και όραμα η ζωή μας γίνεται αφόρητα στατική. Είναι προτιμότερη η ουτοπία από την ακινησία, έτσι δεν είναι;
Νίκος Πετρόχειλος

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Νίκος Πετρόχειλος
Αν ρίξεις μια ματιά στην προηγούμενή μου ανάρτηση με τίτλο:
ΟΙ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ, θα δεις ότι το κείμενο καταλήγει με τη φράση: "Πάντα φλερτάριζα με την Ουτοπία". Άρα εκείνο που γίνεται με τα σχόλιά μας, είναι να συμπληρώνουμε δημιουργικά ο ένας τον άλλον.Δηλαδή το συμπέρασμα των σχολίων μας είναι, για να μπω στα χωράφια σου: "Και τούτο ποιείν, κακείνο μη αφιέναι"...

Ανώνυμος είπε...

Ηταν μια εποχή ,πριν δυό τρεία χρόνια,που προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου οτι μεγάλωσε και ότι δεν πρέπει να σκέπτεται πράγματα που δεν μπορεί να κάνει.Τον έπιανα θυμάμαι απο το αυτί και τον έβαζα να κάτσει στη μέση σε αυτά τα καθημερινά που ζεις και που σε περιμένουν να πεθάνεις ,και κει αποχαυνομουνα στην πολυθρονα με τις ωρες.Μεχρι που μιά μέρα τσίμπησα τον έαυτό μου να σηκωθει ,σηκώθηκα τεμπέλικα
Κι όταν βγήκα στην πίσω αυλή μου είδα τα εγγόνια μου να παιζουν στον διπλανό τους κηπο,και αμεσως σκεύτηκα πως αν φυτέψω στον κήπο τους 5-6 πεύκα θα κάνουν φτερά τα εγγόνια μου απο το οξυγονο τους και θα πετάξουν .Κι αμέσως πήγα, τα αγόρασα και τα φύτεψα .Κι από την άλλη μέρα κιόλας που τα φύτεψα κοιτάζω τα εγγόνια μου να δω τα φτερά τους
ΌΥΤΟΠΙΑ ? ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΜΕ ΟΞΥΓΟΝΟ

σπύρος

Ανώνυμος είπε...

Από τις σπάνιες φορές που διαβάζω το πως σκέπτεται ένα ποιητής, πολιτικά.
Είναι πράγματι πολύ ενδιαφέρον αφού ο ξεκάθαρος λόγος, (άσχετα αν συμφωνεί κανείς ή διαφωνεί με τις θέσεις που εκφράζονται)είναι αυτό που χρειάζεται η πολιτική και κοινωνική ζωή μας για να λειτουργήσει πάνω σε υγιείς βάσεις.
Αυτό στο οποίο έχουμε συνηθίσει μέχρι τώρα, είναι να γυρίζουμε γύρω - γύρω από το θέμα αλλά να μην το αγγίζουμε...
Έχω βαρεθεί ν' ακούω ξύλινο λόγο, μισά ψέματα και μισές αλήθειες να πουλιούνται για ολόκληρες. Λογίδρια μακροσκελή και συνεντεύξεις που δεν λένε ούτε εννοούν κάτι. Που θέλουν μόνο να καλοπιάσουν τη διάθεση του ακροατή. Η ανάρτηση αυτή με έκανε να διερωτηθώ: Θα τολμούσε κάποιος, (δημοσιογράφος, πολιτικός, κ.λ.π.) να μιλήσει τόσο ξεκάθαρα; Μήπως τελικά ο ποιητής μπορεί να γίνει η συνείδηση της κοινωνίας μας με την προϋπόθεση ότι θα συμμετέχει στα κοινά;
Μπάμπης Πιτέλλης

Ανώνυμος είπε...

k.Πιτέλλη
Ομολογώ ότι και σε μένα είναι από τις σπάνιες φορές που δεν μπορώ να ξεχωρήσω τήν πιό αξιόλογη σκέψη σας από τα σχόλιά σας ,γιατί όλα σας τα σχόλια ειναι μεστά από διαπιστώσεις ουσίας.
Επιτρέψτε μου μόνο να σας απαντήσω στο τελευταίο σας ερώτημα,εκεί που αναρωτιέστε αν"μπορεί να γίνει ο ποιητής συνείδηση της κοινωνίας μας"
Μπορεί κ.Πιτέλλη,αρκεί να βγάζει την ουσία απο την σκληρότητα χωρις να χάνει την ελκυστικότητα και λυρικότητα του λόγου .Να βουτάει δηλαδή το λογο στην πράξη και την πράξη στο λογο,αναλόγως απο που ξεκινάει.Σε μιά τέτοια περίπτωση υπάρχει αποτέλεσμα χειροπιαστό και ορατό και απο τον μη ποιητή.
Που μετά γινεται σιγα σιγα και σ'αυτον εργαλειο συμφερουσας διαδικασίας.Μόνο σας πάλι αναρωτιέστε αν μπορεί να αγγίξει θέματα ουσίας ενας δημοσιογραφος ή πολιτικός οπως τα αγγίζει ο ποιητής Φαίδων Θεοφίλου.Αυτή ειναι πραγματική συμμετοχή στα κοινά.

σπύρος δαρσινός

Ανώνυμος είπε...

@Σπύρος Δαρσινός
Σας ευχαριστώ πολύ κ. Δαρσινέ που βρίσκετε ενδιαφέροντα τα σχόλιά μου. Κι σε σας όμως (χωρίς καμιά διάθεση ανταπόδοσης) όχι μόνο παίρνει το πνεύμα σας φωτιά στο τσαφ αλλά διατυπώνετε με ένα εξαιρετικό τρόπο όσα οι άλλοι γνωρίζουν αλλά δεν μπορούν να πουν. Π.χ. Στο ρητορικό ερώτημά μου αν ο ποιητής μπορεί να γίνει συνείδηση της κοινωνίας, απαντάτε με τον πιο εύστοχο τρόπο που νομίζω ότι υπάρχει και που ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει. Λέτε δηλαδή:

" Μπορεί κ.Πιτέλλη, (ο ποιητής)αρκεί να βγάζει την ουσία απο την σκληρότητα χωρις να χάνει την ελκυστικότητα και λυρικότητα του λόγου .Να βουτάει δηλαδή το λογο στην πράξη και την πράξη στο λογο,αναλόγως απο που ξεκινάει.Σε μιά τέτοια περίπτωση υπάρχει αποτέλεσμα χειροπιαστό και ορατό και απο τον μη ποιητή.
Που μετά γινεται σιγα σιγα και σ'αυτον εργαλειο συμφερουσας διαδικασίας."

Δεν είναι βέβαια ΜΟΝΟ η επικοινωνία κ. Δαρσινέ που γεννάει ωραία πράγματα, πρέπει να υπάρχει και ο άγρυπνος νους και το ταλέντο που σε σας φαίνεται πως ευτυχούν...
Μπάμπης Πιτέλλης

Ανώνυμος είπε...

Το κείμενο και οι θέσεις του κ. Θεοφίλου είναι η πηγή των συζητήσεων ασφαλώς, αλλά εσείς κ. Δαρσινέ (και έχει δίκιο ο κ. Πιτέλλης) όπως και ο κ. Πιτέλλης,κάνετε εξαιρετικές επισημάνσεις που αντανακλούν στον ωραίο αυτό ιστοχώρο με τα ερεθιστικά θέματα.

"Ο Παράξενος"

Μαργαρίτα είπε...

Ένας τόπος για να πάει μπροστά
χρειάζεται νιάτα με όρεξη
διάθεση και συμμετοχή στα πολιτικά
δρώμενα της χώρας...
δυστυχώς όμως οι νέοι σήμερα
λίγο ασχολούνται με πολιτική...
όλο αυτό το χάος που επικρατεί
έχει απομακρυνει τους νέους,
ευθύνη όλων μας, ναι...
μα πραγματικά έρχονται στιγμές
που δεν ξέρω πως θα βγούμε από
αυτό το τέλμα... στο οποίο
βρισκόμαστε...

Πολύ Δυνατή ανάρτηση...
Καλό Σ/Κ εύχομαι Φαίδωνα ***

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος