Σάββατο, Νοεμβρίου 01, 2008

ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ






Ο Γ.Πέρρος
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΡΡΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΙΔΩΝΑ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

Ο Γιώργος Πέρρος είναι ένας από τους πιο σημαντικούς νεώτερους εκπροσώπους της σπουδαίας παράδοσης που έχει η Λέσβος στην τέχνη της ζωγραφικής. Το έργο του έχει όχι μόνο πανελλήνια αλλά και διεθνή εμβέλεια. Εραστής της φύσης ο Γιώργος Πέρρος και ιδιαίτερα της λεσβιακής, εραστής του φωτός και της ποίησης, που συχνά γίνεται όχημά του στο δρόμο προς τη ζωγραφική δημιουργία. Η ζωγραφική του Πέρρου ανθίζει στο μεταίχμιο της πραγματικότητας και του ονείρου. Συχνά η τέχνη του αφηγείται ποιητικά, ενώ ταυτόχρονα γίνεται ένα τολμηρό παιχνίδι στους πίνακές του με τα χρώματα να αποτυπώνουν συναισθήματα. Όταν κοιτάζω τους πίνακές του λέω από μέσα μου:
Η ζωγραφική αυτή μοιάζει με τα καλύτερά μας όνειρα…

Ας αρχίσουμε όμως τη κουβέντα μας. Καλώς όρισες
Γιώργο στο καφενείο όπου τη βρίσκει και ο Θεός!!
Τι είναι λοιπόν για σένα η ζωγραφική;

ΓΙΩΡΓΟΣ: Καλώς σε βρήκα Φαίδωνα και χαίρομαι που
έρχομαι σε ένα Καφενείο όπου μας ακούει…ο Θεός… Από
τότε λοιπόν που κατάλαβα τον εαυτό μου, πορεύομαι
πάντα κρατώντας το χέρι της…ή αυτή το δικό μου!
Επομένως μουείναι δύσκολο να προσδιορίσω τι
ακριβώς είναι για μένα. Ίσως, πολύ κοντά στην αλήθεια
να είναι μια και μόνο λέξη: ένα παιχνίδι! Ένα παιχνίδι
μαγικό και συναρπαστικό.
*
ΦΑΙΔΩΝ: Στη τέχνη σου συνυπάρχουν έντονα στοιχεία
του λεσβιακού περιβάλλοντος και της ποιητικότητας,
όπως αυτά φιλτράρονται κι αναπλάθονται μέσα από το
ταλέντο και τον ψυχισμό του ζωγράφου. Θεωρείς ότι
η Λέσβος ως πηγή έμπνευσης είναι ανεξάντλητη;
*
ΓΙΩΡΓΟΣ: Η Λέσβος λόγω της ποικιλομορφίας του
τοπίου, είναι ένας ιδιαίτερος τόπος πρώτα απ’ όλα
μορφολογικά. Πέρα απ’ αυτό όμως και ενεργειακά θα
‘λεγα πως τούτος ο τόπος για μένα, δονεί ιδιαίτερες
χορδές, τις περισσότερες φορές άγνωστες σε μένα,
μα οπωσδήποτε καθοριστικές σ’ αυτό που εγώ είμαι
και στον τρόπο που εγώ βλέπω τα πράγματα.
Μ’ άλλα λόγια, δεν θεωρώ τυχαίο ότι έμεινα στη Λέσβο
από Επιλογή. Αυτός ο τόπος ο χιλιόχρωμος, είναι ίσως
για μένα, ο καταλύτης σ’ αυτό που οι άλλοι ονομάζουν έμπνευση.
*
ΦΑΙΔΩΝ: Είναι και άθληση η ζωγραφική; Χρειάζεται
δηλαδή ο δημιουργός ν’ ασκείται διαρκώς όπως ο
αθλητής, για να επιτύχει τις επιδόσεις που θέλει ή δεν
χρειάζεται ν’ ασκείται, αλλά να ζωγραφίζει όταν έχει έμπνευση;
*
ΓΙΩΡΓΟΣ: Άκου Φαίδωνα. Εγώ θα σου μεταφέρω τη δική
μου εμπειρία και μόνο, χωρίς αυτό να το προτείνω ως
αξίωμα ζωγραφικής. Κάθε λεπτό κάθε στιγμή, οτιδήποτε
γύρω μου γίνεται πίνακας ζωγραφικής σε επίπεδο
εγκεφαλικό. Έργα που ίσως ποτέ δεν θα βγουν στο καμβά,
τα περισσότερα! Απαραίτητη όμως προεργασία γι αυτά
που τελικά θα βγουν. Αυτό όμως δεν γίνεται συνειδητά
ως «άσκηση». Απλά έτσι γίνεται. Δεν είναι δηλαδή
εγκεφαλική επιταγή. Αυτή θεωρώ ότι είναι και η
διαφορά με τον αθλητή.
*
ΦΑΙΔΩΝ: Διαπιστώνω ότι η γραμμή Πέρρου είναι: Λιτά
υλικά, (θεματολογικά εννοώ) και πλούσιο αποτέλεσμα.
Αυτό γίνεται συνειδητά, το επιδιώκεις ή προκύπτει στη
διάρκεια της δημιουργίας; Και το ρωτώ αυτό έχοντας
υπ’ όψη μια φράση του μεγάλου τεχνοκρίτη και
συμπατριώτη μας Τεριάντ: «Ο ζωγράφος δεν εξουσιάζει
πάντα τον πίνακά του. Αντίθετα ο πίνακας με τη φυσική
του ανάπτυξη, επιβάλλεται στο δημιουργό του.»
*
ΓΙΩΡΓΟΣ: Συμφωνώ απόλυτα φυσικά με τον Τεριάντ.
Τώρα σε ότι με αφορά: Αν κάνω μιαν αναδρομή από τα
πρώτα έργα μου μέχρι σήμερα, και την κάνω τώρα που
μιλάμε αυτή την αναδρομή, γιατί ποτέ πριν δεν
με απασχόλησε το θέμα, διαπιστώνω μια συνεχή
«αφαίρεση».Τούτο δεν έγινε ποτέ συνειδητά! Αν τώρα
συνδυάσω τηφράση του Τεριάντ, με το συμπέρασμα
που προκύπτει από τούτη την αναδρομή, εκείνο που
εγώ μπορώ να προσθέσω είναι τούτο: Εγώ δεν είμαι
ο καπετάνιος στο καράβι που λέγεται πίνακας ! Ένας
άλλος εαυτός μου, άγνωστος τις περισσότερες φορές
σε μένα είναι ο καπετάνιος κι εγώ απλά ο τεχνίτης που
τον υπακούω ασυνείδητα τις περισσότερες φορές.
*
ΦΑΙΔΩΝ: Πες μου μια περίπτωση όπου το όνειρο του
ύπνου ή του ξύπνιου, ενεργοποίησε την έμπνευσή σου.
*
ΓΙΩΡΓΟΣ: Έχει συμβεί πολλές φορές η πραγματικότητα
να με ενοχλεί, με αποτέλεσμα ονειρευόμενος να τη
διορθώνω! Τούτη λοιπόν η διορθωμένη ονειρική
πραγματικότητα, έχει γίνει πάμπολλες φορές πίνακας
ζωγραφικής. Πέραν τούτου, μου έχει τύχει
ονειροφαντασία ατόμου που είχα ιδιαίτερη
συναισθηματική και ψυχική επαφή μαζί του,
να γεννήσει σειρά έργων ανεπανάληπτη.
*
ΦΑΙΔΩΝ: Έχεις κάνει εκθέσεις σ’ όλη σχεδόν την Ευρώπη
και στο Λος Άντζελες. Θα ήθελα να μας πεις λίγα λόγια για
τις εμπειρίες από την ευρωπαϊκή σου παρουσία ή τις
αντιδράσεις τού ευρωπαϊκού κοινού, μπροστά σε μια
ελληνική θεματική και στην ιδιαιτερότητα ενός
ζωγράφου όπως εσύ.
*
ΓΙΩΡΓΟΣ: Όπως φυσικά γνωρίζεις, μιλώ μια γλώσσα
που δεν υπόκειται σε εθνικούς περιορισμούς…και,
εννοώ φυσικά τη ζωγραφική! Επίσης η γλώσσα μου δεν
απευθύνεται στον εγκέφαλο αλλά στην ψυχή των
ανθρώπων.Αυτό είχε και έχει ως αποτέλεσμα να
επικοινωνώ με εξωλεκτικούς κώδικες μαζί τους.
Επομένως το αν είναι Ευρωπαίος ή Αμερικάνος ή
Έλληνας, παίζει ένα ρόλο ασήμαντο. Σημαντικό ρόλο
παίζει η αίσθησή μου για τον κόσμο, και την αίσθηση
που αυτή δημιουργεί στουςάλλους. Τούτο έχει σα
συνέπεια να ανοίγονται πόρτες και αγκαλιές παντού –
και το εννοώ – χωρίς εγώ να κάνω κάτι το ιδιαίτερο.
Κι αυτή η εμπειρία απ’ τους ανθρώπουςόπου γης είναι
τελικά ο πλούτος μου, και το οφείλω όχι τόσο σε μένα
αλλά στα έργα μου που είναι τελικά,οι μεταφραστές μου!
*
ΦΑΙΔΩΝ: Σκέφθηκες ποτέ την πρόκληση να ζωγραφίσεις
ένα συγκεκριμένο αριθμό πινάκων πάνω σε ένα ποιητικό
έργο όπως το εισπράττεις εσύ;
*
ΓΙΩΡΓΟΣ: Το ‘χω κάνει! Και ομολογουμένως ήταν
εκπληκτική εμπειρία. Ήταν ένα ταξίδι σ’ ένα
συγκεκριμένο όνειρο. Άλλωστε η ποίηση για μένα είναι
καράβι που συχνά μαζί τηςσαλπάρω για να βρω το χρώμα
και το σχήμα του ονείρου.

ΦΑΙΔΩΝ: Κάνεις σχέδια για την επόμενη θεματική σου ή
αφήνεις τη μούσα σου να έρθει αυτή να σε βρει;
*
ΓΙΩΡΓΟΣ: Δεν ξέρω αν έρχεται η μούσα να με βρει ή αν
εγώ τη βρίσκω! Το σίγουρο είναι πάντως ,πως
συναντιόμαστε και μάλιστα χωρίς ραντεβού!
*
ΦΑΙΔΩΝ: Θα ήθελα τη γνώμη σου για τη ζωγραφική
τέχνη στην Ελλάδα. Ποιους ζωγράφους θεωρείς
σημαντικούς κι αν πιστεύεις ότι οι αληθινά σπουδαίοι
δημιουργοί, έχουν στην Ελλάδα τη θέση που τους αξίζει.
*

ΓΙΩΡΓΟΣ: Η ζωγραφική στη Ελλάδα ακολούθησε
και ακολουθεί το παγκόσμιο εικαστικό γίγνεσθαι
με ελάχιστες εξαιρέσεις κατά περιόδους. Σήμερα,
η παγκόσμια κρίση αξιών και θεσμών αντικατοπτρίζεται
και στα έργα τέχνης, με αποτέλεσμα να πρέπει να
ορίσουμεξανά το τι είναι τελικά «Τέχνη». Απ’ τους
Έλληνες ζωγράφους ξεχωριστή θέση για μένα έχουν
ο Θεόφιλος κι οΠαρθένης. Τώρα όσον αφορά στη θέση
των δημιουργών στην Ελλάδα, κοίταξε γύρω σου και
θα καταλάβεις! Δες για παράδειγμα τα κρατικά κονδύλια
για τον πολιτισμό:γελοία ποσά! Το καλλιτεχνικό ε
πιμελητήριο Ελλάδας, πασχίζει μέχρι σήμερα στην
Ελλάδα του 2008, την ρύθμιση της ασφάλισης και της
συνταξιοδότησης των καλλιτεχνών…Τι άλλο να σου πω;
Σπουδαίοι δημιουργοί θεωρούνται ή μάλλον τους
επιβάλλουν ως τέτοιους, όλοι οι ιλουστρασιόν,
οι παρατρεχάμενοι κι οι τσανακογλείφτες της κάθε
εξουσίας. Γνωστά πράγματα από πάντα! Οι αληθινά
σπουδαίοι δημιουργοί, παίρνουν στην Ελλάδα τη θέση
που τους αξίζει 100 χρόνιαμετά το θάνατό τους! Αυτή
ήταν και είναι δυστυχώς η ελληνική πραγματικότητα.
*
ΦΑΙΔΩΝ: Σ΄ευχαριστώ για τη συζήτησή μας και σου
εύχομαι πάντα επιτυχίες που θ’ αντανακλούν στη
Λέσβο και στην Ελλάδα.
*
ΓΙΩΡΓΟΣ: Εγώ σ’ ευχαριστώ Φαίδωνα για την ωραία
κουβέντα που είχαμε. Και μακάρι όλοι οι συνάδελφοί
σου στο Αθηνοκεντρικό κράτος μας να καταλάβουν
πως η καρδιάτης τέχνης δεν χτυπά μόνο στην Αθήνα.
Σου εύχομαι να βλέπεις πάντα με τα μάτια της
ψυχής σου, όπως λέει κι ο συμπατριώτης μας ο Ελύτης.

Ο Γέρος - Μόλυβος



25 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία για τη ζωγραφική. Μου έκανε εντύπωση αυτό που είπε Τεριάντ για τον ζωγράφο:

«Ο ζωγράφος δεν εξουσιάζει
πάντα τον πίνακά του. Αντίθετα ο πίνακας με τη φυσική
του ανάπτυξη, επιβάλλεται στο δημιουργό του.»

Αξιοσημείωτη ήταν και η ανάλογη θέση του Γιώργου Πέρρου:

"Εγώ δεν είμαι
ο καπετάνιος στο καράβι που λέγεται πίνακας ! Ένας
άλλος εαυτός μου, άγνωστος τις περισσότερες φορές
σε μένα είναι ο καπετάνιος κι εγώ απλά ο τεχνίτης που
τον υπακούω ασυνείδητα τις περισσότερες φορές"

Και σε άλλα τέτοια ωραία κ. Θεοφίλου, όπως ακριβώς μας έχετε συνηθίσει.

Μπάμπης Πιτέλλης

Μαριλένα είπε...

ομολογώ πως στα της ζωγραφικής, ειμαι εντελώς αγράμματη
(ίσως επειδή υπήρξε λάτρης η μητέρα μου)

όμως, λατρεύω τη Λέσβο (που την αποκαλώ "Μυτιλήνη") και μου άρεσε πολύ ο γέρο Μολυβος :))

την καλησπέρα μου.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Μπάμπης Πιτέλλης
Χαίρομαι που σας άρεσε η κουβέντα για τη ζωγραφική. Ο καημός μου ήταν πάντα να ακουστούν, όσο περισσότερο γίνεται, σημαντικοί καλλιτέχνες και δημιουργοί σαν τον Γιώργο Πέρρο που η αξιοπρέπειά τους δεν τους επιτρέπει να γίνονται...μαϊντανοί και να βρίσκουν "άκρες" για να έχουν δημοσιότητα. Φυσικά δεν είναι δα και μεγάλη δημοσιότητα η ανάρτηση στο Blog μου, αλλά έτσι μετριάζω τον...καημό μου.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@μαριλένα
Καλώς την Μαριλένα στη παρέα μας.
Δεν πειράζει που δεν ξέρεις από ζωγραφική. Το θέμα είναι πως ότι δει κανείς και αρπάξει καλό είναι.
Ξέρεις τώρα το ζωγράφο Γιώργο Πέρρο από τη Μυτιλήνη.
Πολύ μου αρέσει που αγαπάς το νησί μου. Έτσι μου δίνεις το δικαίωμα να σε θεωρώ δικιά μας. (θκια μας) Συμπατριώτισα δηλαδή. Και γιατί παρακαλώ τη Λέσβο με το πανέμορφο και πανάρχαιο όνομα την αποκαλείς Μυτιλήνη, που είναι μόνο η πρωτεύουσα του νησιού; Να ξέρεις ότι εμείς αγαπάμε τη Λέσβο μας (όχι προς Θεού με κανενός είδους φτηνό τοπικιστικό φανατισμό) όσο και τη Σαπφώ μας, τη δέκατη Μούσα και την υπ' αριθμόν 1 ποιήτρια στον κόσμο. Να είσαι όμως βέβαιη , πως την άλλη φορά θα σε... ζαλίσω
λιγότερο...

Ανώνυμος είπε...

Φαίδων
Ειπώθηκαν ,και από τους δυό σας,ωραίες κουβέντες σε αυτήν την...συνέντευξη.
Και δεν ειπώθηκαν επειδή ήταν ωραίες αλλά γιατί ήρθαν μόνες τους κοντά στο πινέλο της ψυχής και του νου,να δώσουν λόγο στην σύλληψη μέσα από την τέχνη,να ζωγραφίσουν την ποίηση μέσα στον πίνακα.

σπυρος δαρσινός

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος
Αν το εισέπραξες έτσι Σπυρέτο μου τότε ήταν μια καλή κουβέντα. Νομίζω κι εγώ ότι είχε ενδιαφέρον να μπούμε στα μυστικά (ή σε κάποια από αυτά) της ζωγραφικής, όσο μας επέτρεπε ο χώρος βέβαια, καθώς και στα καλλιτεχνικά χαρακτηριστικά του Γ.Πέρρου.

Ανώνυμος είπε...

"Έχει συμβεί πολλές φορές η πραγματικότητα
να με ενοχλεί, με αποτέλεσμα ονειρευόμενος να τη
διορθώνω! "
Δεν είναι όμορφο; Γεια σου ρε Πέρρο Μαέστρο! Οι καλλιτέχνες είναι η ελπίδα του κόσμου...
ΘΑΛΑΣΣΟΥΛΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Οι συνεντεύξεις, όπως αυτή που αναρτήθηκε εδώ, έχουν ένα χάρισμα: Είναι ελκυστικές και κατανοητές ακόμα και από άσχετους με τη ζωγραφική, όπως λέει η Μαριλένα. Μαθαίνουμε λοιπόν από πρώτο χέρι, κάτι παραπάνω από αυτό που ήδη ξέρουμε σαν αποτέλεσμα της ζωγραφικής, την είκόνα δηλαδή που ολοκληρώνει ένας ζωγράφος. Μπαίνουμε τώρα και λίγο πιο μέσα.
Ωραία επιλογή.

"Ο Παράξενος"

Στρατῆς Γιαννῖκος είπε...

Τον Πέρρο μπορείς να τον απορρίψεις, όπως και τον κάθε ζωγράφο για πολλά πράγματα, όλο και κάτι θα βρεις.
Σαν έχεις όμως δει πίνακες του Πέρρου που δείχνουν τον Κόλπο της Γέρας το βράδυ, τότε σηκώνεις τα χέρια σου.
Όλοι οι ζωγράφοι παίζουν με το φως. Ο άνθρωπος όμως εδώ κατόρθωσε το ακατόρθωτο. Ζωγράφισε το σκοτάδι. Το σκοτάδι ενός τόπου , την μυστηριακή μεταφυσική διάσταση του Κόλπου της Ιεράς.

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω κάτα πόσον περιοριζεται,
αν περιορίζεται στην συγκεκριμένη περίπτωση , ο πλατυσμος της τέχνης όταν επιμένει να βγαίνει μονο μεσα απο τοπικιστικά,
περιβαντολλογικά ερεθίσματα .Οσο και να αφεθείς στα φτερά του ονείρου και της φαντασίας δεν παύεις να πετάς πάνω απο το συγκεκριμένο που σε ερέθισε.

σπυρος

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Στρατής
Στρατή μου είναι μια εξαιρετική παρατήρηση αυτή που κάνεις και που όχι μόνο προσθέτει μεγαλύτερο βάθος στην αξία του καλλιτέχνη αλλά δίνει σε όλους όσους παρακολουθούν την ανάρτηση, ένα μοναδικό στοιχείο και χαρακτηριστικό της τέχνης του ζωγράφου που επισκέφτηκε το καφενείο.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος
Σπυρέτο μου το ερώτημά σου , τα ερωτήματά σου πάντα αποτελούν ερέθισμα για δημιουργική συζήτηση και κατανόηση πραγμάτων που αν δεν έβαζες το ερώτημα, δεν θα ήταν ίσως κατανοητά. Στο προκείμενο ερώτημα: Δεν είναι έτσι Σπυρέτο όπως τα λες. Το περιβάλλον, το τοπικό, φυσικό ή άλλο, είναι το σημείο εκκίνησης, η γέφυρα για να πετάξει ο καλλιτέχνης. Ο δημιουργός ξέρει ποιες εικόνες ή θραύσματα εικόνων θα διαλέξει για να πετάξει. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα: Κοίταξε στο τέλος της ανάρτησης το ζωγραφικό θέμα δίπλα στο γέρο: Είναι ένα τμήμα (προβολή) σπιτιού από τη Μήθυμνα της Λέσβου όπου περνώ το καλοκαίρι. Το πήρε αυτό λοιπόν ο ζωγράφος και το έκανε κατοικία - μπαλκόνι τ' ουρανού!! Έτσι το τοπικό θέμα εκμηδενίστηκε. Αλλά κι αν ακόμα ζωγραφίσει ο καλλιτέχνης μια ολόκληρη εικόνα από ένα χωριό,
αυτή φιλτράρεται μέσα του αναπλάθεται μέσα στο δικό του ψυχισμό και αποδίδεται με τρόπο που παύει να έχει σύνορα. Αν κάποιος όμως απεικονίσει ένα τοπίο φωτογραφικά, όπως δηλαδή θα το έβλεπε με τα (έξω) μάτια του μόνο, αυτός δεν είναι καλλιτέχνης - ζωγράφος, είναι μόνο τεχνίτης - ζωγράφος κατά τη γνώμη μου.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Στρατής
Πάντως Στρατή μου αν βρεις αυτόν τον πίνακα που λες από τον κόλπο Γέρας, πολύ θα ήθελα να μου τον στείλεις να τον αναρτήσω μαζί με ένα σχόλιό σου είδικά γι αυτόν τον πίνακα.

Μαργαρίτα είπε...

Πολύ πολύ όμορφος διάλογος...
"Η Λέσβος...δονεί ιδιαίτερες χορδές, τις περισσότερες φορές άγνωστες σε μένα, μα οπωσδήποτε καθοριστικές σ’ αυτό που εγώ είμαι και στον τρόπο που εγώ βλέπω τα πράγματα.
Μ’ άλλα λόγια, δεν θεωρώ τυχαίο ότι έμεινα στη Λέσβο από Επιλογή. Αυτός ο τόπος ο χιλιόχρωμος, είναι ίσως για μένα, ο καταλύτης σ’ αυτό που οι άλλοι ονομάζουν έμπνευση."

Πηγή έμπνευσης λοιπόν το υπέροχο
νησί μας.. Αγαπώ πολύ τη ζωγραφική,
θεωρώ πως είναι μία εκλεπτισμένη
γοητευτική πολύχρωμη απεικόνιση
του ψυχικόυ μας κόσμου και του
ονείρου μας...

Θαυμάσιο αφιέρωμα!!!

Καλό βράδυ καλέ μου φίλε***

doraF είπε...

καλησπερίζω την ωραία παρέα σας κ΄εγώ με χρώματα , τέμπερες, λάδια σε καμβάδες και τελλάρα.
Θάθελα να συνεισφέρω στην κουβέντα σας με τα λόγια του Δ.Μυταρά
" ότι είναι στη ζωγραφική του κανείς είναι και στη ζωή του, διότι στο έργο του ο καλλιτέχνης εκφράζει τον χαρακτήρα του.
Υπάρχουν δυο λογιών ταλέντα.
Το ένα είναι το ταλέντο κατασκευής,έχεις δλδ την ικανότητα να κατασκεάζεις διάφορα πράγματα, αλλά πρέπει να τα ζωντανέψει κιόλας. Για να τα ζωντανέψει πρέπει να τ΄ακουμπησει με τα δάκτυλα και να πάρουν φωτιά, ζωή.
Αυτό ειναι το ταλέντο, το οποίο είναι και σπάνιο, να δίνεις ζωή σ΄αυτό που κάνεις ".
-Η ζωγραφική μ΄εχει αρπαξει από τον σβέρκο και με ταρακουνάει πέρα δώθε- αναφέρει ο Πικάσο-!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Μαργαρίτα
Η κεραία της ευαισθησίας σου πιάνει όλα τα ωραία και τα σημαντικά.
Καληνύχτα σου

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@doraf
Καλησπέρα καλή μας φίλη. Η συνεισφορά σου στην προσέγγιση και επαρκέστερη κατανόηση της σπουδαίας αυτής τέχνης, είναι και ευπρόσδεκτη και σημαντική για όλους, που μέσα από τα σχόλια συγκροτούν μια πιο προχωρημένη άποψη για τη ζωγραφική και το ζωγράφο. Ζωγραφίζεις κι εσύ; Πληροφόρησέ μας αν θέλεις

Ανώνυμος είπε...

Α ρε Φαίδων
Είσαι καταπληκτικός
Η εξήγηση που μου έδωσες με πληρεί πέρα για πέρα
Σίγουρα δεν είσαι και ζωγράφος ?

σπύρος

Αστοριανή είπε...

...Φαίδωνά μου,
Συγχαρήτήρια και σε σένα και στο Γιώργο Πέρρου.
Δεν θυμάμαι πώς, μα το όνομά του μοιάζει γνωστό, εδώ πέρα.
Και βέβαια, ο ζωγράφος, όπως και κάθε άλλος καλλιτέχνης έλκει και έλκεται από το αντικείμενο του...
...και όχι "ασυνείδητα" (!)
ίσως, υποσυνείδητα!!!
Έτσι, άλλωστε δημιουργείται η προσωπικότητά του...

Όσο για το Σπύρο μας, που... δεν μου αρέσει εκείνο το "Σπυρέτο" (!)
αλλά αφού εκείνος το δέχεται, μου... περισσεύει...

Αφού ο Φαίδων ζωγραφίζει "έξω" κι "έσω" καταστάσεις με τις λέξεις, κι αφού, -αν είναι σωστό- ζει πλάι σε μια αξιόλογη ζωγράφο, τη γυναίκα του,...
είναι συγγενείς Μούσες-Τέχνες!
πώς να μη γνωρίζει από ζωγραφική?

Καλό μήνα, Φαίδων,
Καλό μήνα, φίλες και φίλοι!
Υιώτα
από Νέα Υόρκη

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος
Όχι Σπυρέτο μου δε είμαι ζωγράφος. Απλά όποια τέχνη μου αρέσει θέλω να την καταλαβαίνω και λίγο βαθύτερα.
Πάντως πολύ χάρηκα που κάλυψα το ερώτημά σου.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Αστόριανη
Γιώτα μου η εσωτερική αυτή διεργασία που αναφέρεις, της έλξης μεταξύ καλλιτέχνη και του αντικειμένου του, είναι φυσικά το άλφα και το ωμέγα της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Για το Σπυρέτο, πρέπει να σου πω ότι είναι το χαϊδευτικό του Σπύρου με προέλευση από τη Ζάκυνθο και την Κεφαλλονιά, αν δεν κάνω λάθος.
Η γυναίκα μου πράγματι είναι ζωγράφος και συζητάμε μαζί πάρα πολύ για τη ζωγραφική, αφού αγαπώ τη ζωγραφική το ίδιο με τη γυναίκα μου που δημιουργεί με αυτήν. Και επειδή θα ήθελα να ζωγραφίζω και δεν μπορώ, ικανοποιώ μερικώς τον καημό μου φωτογραφίζοντας ή κάνοντας κολάζ, (συνεικόνες) δείγματα του οποίου θα δείτε προσεχώς.
Καλή σου μέρα από την ηλιόλουστη και καλοκαιρινή Αθήνα!

Ανώνυμος είπε...

Εδώ που τα λέμε το μόνο Ελληνικό όνομα που δεν μπορούν να αλλάξουν οι αμερικανοί είναι το Σπύρος.
Πριν απο μια εβδομάδα με ρώτησε ένας μορφωμένος αλλά και αγαθούτσικος αμερικανός φιλος που έρχεται και τρώει συχνά στο εστιατόριό μου ,είναι απ'αυτούς που ότι να τους πεις το πιστεύουν .
" εγω ξερω"μου είπε "πως το Γιώργος γίνεται Τζιωρτζ,το Δημήτρης γινεται Τζιμ κ.τ.λ.π. το δικο σου πως γίνεται και δεν αλλάζει ? "
Μα δεν γίνεται να αλλάξει το δικό μου ,του είπα σοβαρά σοβαρά
Γιατί?με ρωτησε με τα αγαθά του μάτια
Γιατί το όνομά μου,του είπα,ειναι κάθε γράμμα και μια νότα μουσικής ,αλλάζουν οι νοτες ?
Οχι,μου είπε μετα απο λιγη σκέψη ,αλλα πως προήλθε αυτή η ιδιαιτερότητα ?
Μια μέρα ,του είπα πάλι σοβαρά,εκεί που έπαιζε ελεύθερα πιάνο ο Μπετόβεν του γλίστρησαν στο πάτωμα μερικές νότες ,
έσκυψε ,τις μάζεψε και οταν ακούμπησε πάλι τα δάχτυλά του στο πιάνο βγήκε μελωδικά το όνομα Σπύρος.
Με κοίταξε για λίγο και μετά γύρισε και είπε με γουρλωμένα μάτια στη γυναίκα του που καθόταν δίπλα του
Είδες ?γι'αυτό η Ελληνική γλώσσα έχει μέσα της σοφία γιατί είναι δεμένη πρώτα με την αρμονία .
Εγω έφυγα γρήγορα απο το τραπέζι του για να μην δει το πονηρό μου χαμόγελο.

Δεν πειράζει βρε Γιώτα,πες ότι ο Φαίδων λεει τραγουδιστά την λέξη
υπέροχο ,δεν θα την τραβήξει στο υπέροχοοοοοο ?
[συγνώμη παιδιά,που αστειεύομαι εκτός θέματος,το γεγονός όμως με τον αμερικανό είναι αληθινό ]

σπύρος

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος
Σπυρέτο μου αυτό με τον αμερικανό είναι απίθανο! Να σαι καλά που το μοιράστηκες μαζί μας. Αληθινά εκπληκτικό!!!!

Στρατῆς Γιαννῖκος είπε...

Φαίδωνα ,
τον πίνακα τον είδα σε έκθεση του Γιώργου στο "Χαλήλ Μπέη" της Μυτιλήνης το 2000 ή 2001 .
Ζδυστυχώς δεν μπορώ να τον βρω.
Τότε ο Γιώργος μου είχε πει ότι πουλήθηκε για ένα σημαντικό για την εποχή ποσό. Στη συζήτηση ήταν παρών κι ο Στεφανίδης, ο επιμελητής της "Εθνικής Πινακοθήκης". Ο πίνακας έδειχνε τη Γέρα το βράδυ , ειδωμένη από την πλευρά της Κουντουρουδιάς. Κάπου έχω κάνει ένα μικρό σχόλιο για τον πίνακα δεν θυμάμαι πού.
Αν τύχει και πέσει στα χέρια μου θα σου τον στείλω. Και μια και μιλήσαμε για το παραπάνω θέμα. Πιστεύω ο Γιώργος να κρατάει φωτο από τα έργα που πουλάει.

Αστοριανή είπε...

...Τότε, καλά σε λέει όπως σε λέει ο Φαίδων, Σπύρο μας...
Αλλά εκείνο με τον αμερικανό! τί να σου πω! Ευρηματικό, αντανακλάει θυμίζοντας Σπυρέτο!
Με την αγάπη μου,
κάτω από ένα νυσταγμένο φεγγάρι,
Γιώτα

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος