Σάββατο, Σεπτεμβρίου 13, 2008

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ


πίνακας Γ. Παυλάκη
Φαίδων Θ.
Τότε που λες θυμήθηκα τις ολόγυμνες μέρες του νησιού μου
με τα χρωματιστά ερεθίσματα.
Τις Τρύπες που ανοίγουν τα κυπαρίσσια στον ουρανό
με τις κορφές τους, για να περνούνε οι ψυχές.
Τις νοητές πορείες των πουλιών στον αέρα,
που μοιάζουν σα κατάχρηση μολυβιού πα’ στο χαρτί,
από παιδί που μόλις ανακάλυψε την ενεργητικότητά του.
Τότε που λες θυμήθηκα τους κακοτράχαλους τόπους,
τους γεμάτους πέτρες.
Πέτρες μ’ αρυτίδωτη ευρωστία.
Αποφάσισα λοιπόν να δέσω ένα τοίχο
μπροστά στο «σπίτι μου».
Μήτε ψηλό μήτε χαμηλό.
Έβαλα λοιπόν τις πέτρες στη σειρά και δέθηκε στο σώμα
η αρμονία αντάμα με τη δύναμη.
Κάτω – κάτω έβαλα τις ίσιες.
Πολλές ήταν ατετραγώνιστες με ασύμμετρα σχήματα.
Συνταίριαξα λοιπόν σε στοίβαγμα σκληρό κι ευθυτενές,
το κοίλωμα της μιας πέτρας με το κύρτωμα της άλλης.
Σαν σηκώθηκε ο τοίχος καλοσχηματισμένος και δυνατός,
γέμισα τις τρύπες του με μικρές πέτρες κι αδύνατες.
Σαν τέλειωσα, μου φάνηκε σα να ΄παιξα ένα παιδικό παιχνίδι.
Ίσως ακόμα να ένιωσα σα δημιουργική θεότητα παραμυθιού
που θέλει ν’ αμυνθεί.
Λίγο μετά, τα διέλυσα όλα.
Ένας σωρός από πέτρες σχηματίστηκε
εκεί που λίγο πριν ήταν ο τοίχος.
Ήμουν πάλι ελεύθερος κι εξαίσια εκτεθειμένος…

Πίνακας Γ. Παυλάκη

20 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"...εξαίσια εκτεθειμένος..."
Πανέμορφη έκκρηξη έμπνευσης. Από τις πλέον δημιουργηκές σου σελίδες.
Υιώτα Στρατή, Νέα Υόρκη

Ανώνυμος είπε...

Φαίδων
το 'προσωπικό σημείωμα"
είναι κίνηση αυτοπεποίθησης
Που θέλει,που και που,να επιβεβαιώνεται χτίζοντας μόνη της, μπροστά της, με την δική της τέλεια περιτεχνικότητα,τέλεια κτίσματα με έκθετα υλικά.

Μιά σύγκριση που δεν φοβάται να αναδείξει το καλύτερο του άλλου Ακόμη ΚΑΙ μεσα απο την λεπτή ικανότητα των δικών της αισθητικών επιλογών.
Βγάζοντας δηλαδή ,έξω,το καλύτερο από τα έκθετα υλικά.

Στο τέλος το γκρεμίζεις,γιατί βλέπεις ότι αυτο που σου προσφέρθηκε -έστω κι αν αξιοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο με την δική σου διορατικότητα-σε περιορίζει σε μια συγκεκριμένη στεραιότητα.Και συ θέλεις να είσαι "ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ'να πλάθεις τα δικά σου υλικά "ΚΑΙ ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΟΣ" στην πιθανότητα να φτιάξεις έναν τοίχο-κτίσμα- που να μην ειναι ορατός στους άλλους .

Ετσι το αντιλήφθηκα εγω ,και νομίζω ότι ετσι βγαίνει[σε μένα τουλάχιστον ] ενα ωραίο δίδαγμα.

σπυρος δαρσινός

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Υιώτα
Σ' ευχαριστώ Γιώτα μου. Το πιο σημαντικό απ' όλα είναι ότι επικοινωνούμε Κι αυτό το οφείλουμε στην μεγάλη δι.αδικτυακή Δημοκρατία!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος
Σπύρο μου τίποτα δεν είναι πιο σωστό από αυτό που λέει ότι έισέπραξε ένας αναγνώστης στην επικοινωνία του με ένα κείμενο, αφού είναι μια δική τους λειτουργία. Μιλώ για τον κάθε αναγνώστη. Πόσο μάλλον για τον ποιητή αναγνώστη.

Ανώνυμος είπε...

Στην προηγούμενη δημοσίευση άφησα ένα σχόλιο για όλους. Θέλω να το διαβάσετε. Σας ικετεύω!
Ευχαριστώ

Ο Ιδιότροπος

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Ιδιότροπος
Το σχόλιό σου στη προηγούμενη ανάρτηση δεν είχε καμία απολύτως σχέση με το θέμα της ανάρτησης και τις απόψεις γι αυτό, των άλλων σχολιαστών. Για τριβές, και ασκήσεις κακοήθειας, ψάξε γι αλλού. Εδώ έχεις πάντα την ευκαιρία να συμμετέχεις και να εκφράζεις τις απόψεις σου ελεύθερα. Δεν έχεις όμως το δικαίωμα να επιβάλλεις την πρόκληση, την προσβολή, και τις άνευ λόγου τριβές ως χαρακτηριστικά αυτού του χώρου όπου υποτίθεται πως όλοι ανταλάσσουν ή και, καταθέτουν τις απόψεις τους για ένα συγκεκριμένο θέμα κάθε φορά.Δεν έχεις ούτε μία πιθανότητα στο τρις εκατομμύριο να αλλάξεις το ήθος αυτού του Βλογκ. Άντε στο καλό..

Σταλαγματιά είπε...

Στην ζωή μας θα χτίζουμε και θα γκρεμίζουμε πολλά τοίχοι.
Έτσι μόνο νιώθουμε πως ζούμε,
Αυτή είναι η πορεία μας!!

Να έχεις μια υπέροχη μέρα φίλε Φαίδωνα

Ανώνυμος είπε...

Κύριε ανώνυμε "Ιδιότροπε"
Πρέπει να έχεις πολλή μοναξιά για να ικετεύεις... να διαβαστεί το προηγούμενο σχόλιό σου!!! και να μην έχεις την ικανότητα να γράψεις ένα νέο... Εδώ, λένε "...Desperate people use desperate moves..." (οι απέλπιδες χρησιμοποιούν απελπισμένες κινήσεις...)
Βγάλε το προσωπείο σου και κανείς δεν σε... μαλλώσει για την "παραξηγημένη μοναξιά" σου.Αυτά συμβαίνουν σε πολλούς. Γενικά, εμείς, είμαστε μεγαλόκαρδοι.
Μάθε, κάποτε, να επικοινωνείς με τους γύρω σου θετικά.
Θα αιστανθείς καλύτερα, σίγουρα.

Υγ. Φαίδωνά μου, της νύχτας τη δουλειά τη βλέπει η μέρα και γελάει. Συμβαίνει , μετά από τόσα χρόνια εδώ, και τόσες αλλαγές στην "έρμη τη γλώσσα μας" να πιάνω τον εαυτό μου να ...ανορθογραφεί, λόγω του ότι γράφω δίχως διορθωτή.
Έγραψα,πιο πάνω, στο αρχικό "σχόλιό" μου
τη λέξη "δημιουργ η κές" με η!!!
Αυτά, περί ορθογραφίας,
Υιώτα Στρατή, Ν.Υόρκη

Ανώνυμος είπε...

Ούουπς!
Αναγνώρισις... Λάθους #2,
τώρα στη α' σειρά...
"έκκρηξη" γράφεται με ΕΝΑ κ!

(Μήπως, ο κ. Ιδιότροπος, είναι πράγματι "παραξηγημένος...ευγενής"
όπου δεν ήθελε να "διορθώσει" μια κυρία? Αν είναι αυτή η δικαιολογία του,αυτή τη φορά, δεν έχω παρά να τον ευχαριστήσω και να του δηλώσω ότι σε δεδομένη στιγμή,όλοι κάνουμε λάθη, ορθογραφικά και μη.
Ευχαριστώ,
Υιώτα Στρατή, Ν.Υ.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Υιώτα
Γιώτα μου όπως πολύ σωστά είπε ο Σπύρος, ο Ιδιότροπος μόνος του κατηγοριοποιήθηκε. Τοποθέτησε τον εαυτό του στην κατηγορία των ανθρώπων που δεν μπορούν να επικοινωνήσουν και προκαλούν και βρίζουν. Δυστυχώς δεν βλέπεω να αλλάζει . Προσωπικά τού ανέφερα τον ορισμό της σάτιρας: Η ΣΑΤΙΡΑ ΔΙΑΚΩΜΩΔΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ. Αλλά κι αυτό για να το ακολουθήσει κάποιος πρέπει να έχει γνώση και καλλιέργεια. Αλλά ο Ιδιότροπος ακολουθεί τον πιο εύκολο δρόμο τον αγοραίο: Της ευθείας προσβολής και της πρόκλησης. Όλοι οι ασήμαντοι έτσι κάνουν. Όσο για τα ορθογραφικά λάθη , δεν είναι λάθη στην πραγματικότητα αλλά η βιασύνη της δακτυλογράφησης. Εγώ έγραψα την άνοια του Ιδιότροπου με 2 ν. Συμβαίνουν αυτά και μάλιστα συχνά.

Ανώνυμος είπε...

ΦΘΙΝΌΠΩΡΙΝΕΣ ΡΟΕΣ
Απόψε σκεπτόμουν πως σήμερα δεν
αλλάξαμε λέξη με την ημέρα που πέρασε

Περπατήσαμε μαζί, σιωπηλοί,ο ένας μέσα στον άλλον,σαν το αργόσυρτο ποτάμι στην κοίτη του
Αύριο Μεθαύριο-ίσως και πιο αργά-
θα φτάσω σε εκείνο το σημείο που πέφτει απότομα η κοίτη μου

Εκεί απλώστε τα χέρια σας να πάρετε την ενέργειά μου.Εσείς που
έχετε κοιλάδες να διασχίσετε

Θα την χρειαστήτε Σε σημεία που σας καμπουριάζουν Να χαράξετε την ευθεία σας.

σπύρος δαρσινός

Υ.Γ.Μην μου θυμώνετε γιά τα ορθογραφικά μου λάθη.Έδωσα την ενέργειά μου στη ροή.
σ.δ.

Ανώνυμος είπε...

Μικρή παράφραση...
στο μεστό κελάρυσμα-ποίημα,
του Σπύρου Δ.

"Αύριο-Μεθαύριο... θα φτάσω σ' εκείνο το σημείο...κ.λ.π.", έγραψε.

Είναι η μοίρα των πολλών να φτάσουν στο σημείο της εκβολής.
Των ολίγων, Μοίρα Αγαθή είναι να υπάρξουν επόμενοι όπου θ' αφομοιώσουν τη σιωπή, να τη μετατρέψουν σ' ενέργεια για να υπάρξει συνέχεια.
Ίσως θυμάστε ένα σύντομο δικό μου (από τις Εννέα εντολές και μία Αγέννητη, 2001)
"... Πάρτε τα μάτια μου, πριν φύγω γι' αλλού, πριν γίνουν δυο σβώλοι καβουρτισμένοι. Κάπου, μια φλόγα χρειάζεται (για) ένα καντήλι σβηστό...
------- ...Πάρτε τα μάτια μου. Στις άδειες θέσεις τους να στείλτε την Άνοιξη με δυο χελιδόνια ερωτευμένα. Αν, τυχόν, τα φοβίσει το έρεβος, χαράξτε πάνω στο μέτωπο με γράμματα ανάγλυφα
"Ζητείται Φως" κι απομακρυνθείτε...

Κρυφή επιθυμία μας, να μη χαθεί η όποια ενέργειά μας.
Η άποψή μου, είναι ότι κι η ελάχιστη αστραπή δύναται ν' ανάψει πυρκαγιά.
Είτε κοιλάδες διασχίσουν,είτε όρη... εκείνοι που θα ξεδιψάσουν κοντά στην κοίτη σου, Σπύρο μου, τους αφήνεις αρκετή ενεργιακή παρακαθήκη.
Υιώτα Στρατή, Ν.Υ.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος
Έτσι είναι Σπυρέτο μου ο ποιητής. Παραδίδει τη σκυτάλη της δικής του ενέργειας στους επόμενους για να πάνε πιο μακριά!! Ασφαλώς και συμφωνώ και με την εκδοχή - άποψη της Γιώτας.

Μαργαρίτα είπε...

Καλημέρα!!!
Καφεδάκι δε θα πάρω.. έχω πιει!
Το δροσερό νεράκι όμως των λόγων
σας.. θα το τιμήσω!!

Υπέροχο κείμενο..μόνοι μας χτίζουμε
μόνοι μας γκρεμίζουμε τοίχους με τις επιλογές μας.. το σημαντικό όμως είναι να νιώθουμε ελεύθεροι.. σαν τότε που είμαστε παιδιά και όλος ο κόσμος δικός μας ήταν!
Με συνεπήραν οι αναμνήσεις σας..
εικόνες που ζηλεύω..που διψώ να
βλέπω..και να χάνομαι!!

Και πάλι ευχαριστώ*** :)

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Μαργαρίτα
Τελικά Μαργαρίτα η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ από τα δεσμά των συμβατικοτήτων και της (δήθεν ) ωριμότητας του ανθρώπου, έχει αρκετά κοινά σημεία
με την πρώτη μας νεότητα...
Ο Πικάσο στα 70 του φτασμένος πια ζωγράφος, αναζητώντας την καλλιτεχνική του ελευθερία από τα δεσμά της καλλιτεχνικής φόρμας και μανιέρας, είπε: Και τι δεν θά έδινα αν μπορούσα να ζωγραφίσω σαν παιδί....

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Θεοφίλου

Τις λίγες στιγμές που διάβασα τά λόγια σας, συγχρόνως άκουσα και μύρισα και γεύτηκα.

Πολύ σημαντικό!

Σας ευχαριστώ

Ανώνυμος είπε...

Ανώνυμε
δώσε σε τέτοια όμορφα λόγια το όνομά σου να κυκλοφορούνε και περήφανα ? ? ?

σπύρος δαρσινός

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Ανώνυμος
Έχει δίκιο ο αρχιοινοχόος του καφενείου Σπύρος Δαρσινός. Αν επρόκειτο να με βρίσεις θα καταλάβαινα την απόλυτη ανωνυμία.
Αλλά να μιλάς τόσο όμορφα και να μην αφήνεις την ταυτότητά σου να συμβαδίζει με τα λόγια σου, δεν το καταλαβαίνω. Αλλά ας ελπίσουμε να επανέλθεις...

Ανώνυμος είπε...

Επι τη ευκαιρία Φαίδωνα,σήμερα θυμήθηκα εκείνον τον ωραίο στίχο σου "πέτρες μ'αρυτίδωτη ευρωστία"
Πως ?
Εσκαβα ένα πέτρινο λόφο να τον κάνω οικόπεδο και το χώμα που έβγαζαν οι μπολντόζες μύριζε άσχημα ενώ οι πέτρες μοσχοβολούσαν-
έτσι οπως τις πέταγε το μαχαίρι-εύρωστες και αρυτίδωτες[και να πεις
ότι δεν έχουνε σώμα κσι ψυχή ?]

Τους είπα να μου σπρώξουν μία στην άκρη του λόφου,και την έκανα τραπέζι ,κάθισμα,γραφείο,προσκέφαλοκαι ζωντανή ανάμνηση του πέτρινου σπιτιού μου στην πατρίδα.
Και λέω ζωντανή,γιατί έζησα και μεγάλωσα μέσα τους.

Είδες τι είναι η ποίηση ?
Είπα πολλά εγώ με πολλά και συ είπες πιό πολλά με λίγα.

σπύρος δαρσινός

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Σπύρος

Αχ Σπυρέτο μου ακόμα και στη δουλειά σου ή σε όποια δουλειά κι αν κάνεις, την κάνεις με ποιητική θέαση!!! Ότι πιο σπάνιο και ακριβό στη ζωή μας!
Εσύ Σπύρο μου κι αν λες π ο λ λ ά
με ελάχιστα δικαιώνοντας τη ποιητική σου δημιουργία αφ' ενός και προβάλλοντας το "ποιητικώς ζην" αφ' ετέρου...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος