Κυριακή, Αυγούστου 24, 2008

ΘΕΡΙΝΟ ΚΑΡΕ


ΘΕΡΙΝΟ ΚΑΡΕ
.
Σα παραπονεμένος γλάρος
.
η ψυχή μου
.
τσιμπάει αναστεναγμούς
.
και προσποιείται στο κενό
.
μια πτώση οριστική.





21 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αν ξεδιάλυνες
τα συσκοτισμένα πατήματα
των γλάρων,
η άμμος δεν θα είχε τον καμβά
των λογισμών.
Η ψυχή, ανήσυχη,
θ' αναζητούσε σκαλοπάτια ν' ανέβη,
να διαπιστώσει
τί άραγε υπάρχει πίσω
από το απέραντο γαλάζιο...

΄Οσο για μένα,μη ξαγρυπνάς.
Απόψε υπάρχω.
Θα κοιμίσω τους ατίθασους λογισμούς.
Με την αυγή,
θα τυλιχτώ πάλι μ' ελπίδα
για ένα καλύτερο αύριο.

Φίλη σου,
Υιώτα Στρατή, Ν.Υ.

Εργαστήρι Δημιουργικής Έκφρασης και Γραφής είπε...

Αν όλη η ζωή ενός βέλους ήταν από τη στιγμή που θα μπει στο τόξο μέχρι τη στιγμή που θα φτάσει στο στόχο, πόσος χρόνος θα νόμιζε ότι περνάει άδικα πηγαίνοντας προς τα πίσω, καθώς τεντώνεται πάνω στην χορδή...

Χρειάζονται οι πτώσεις για όποιον ξέρει να στοχεύει. Μας δίνουν την φόρα και την ορμή της επίγνωσης, και μας εξακοντίζουν ακόμα ψηλότερα.

Μου άρεσε η λέξη "προσποιείται", γιατί κρύβει ακριβώς αυτήν την γνώση του μυστικού της φόρας που αναγκάζεται να πάει προς τα πίσω για να εκδηλωθεί.

Ένα, τάχα, σάλτο μορτάλε του γλάρου στο κενό, που όμως ξέρει πόσο ψηλά μπορεί να πετάξει κι έχει εμπιστοσύνη στα φτερά του.

Ακροβατικά παιχνίδια του καλοκαιριού, αποτυπωμένα με ένα κλικ του μυαλού-φακού στο καρέ μιας ψυχοφωτογραφίας.

Καλημέρα

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Υιώτα
Σ' ευχαριστώ καλή μου φίλη για το ωραίο ποίημά σου με το οποίο απαντάς στο δικό μου με εντελώς διαφορετική θέαση. Έτσι δημιουργείται η αίσθηση ενός ποιητικού διαλόγου με διαφορετικές θέσεις αλλά στην ίδια ατμόσφαιρα, στο ίδιο σκηνικό. Πολύ ενδιαφέρον.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Κυκλοδίωκτον
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και διεισδυτική η προσέγγισή σου διαβάζεται από όλους και βοηθά όχι μόνο στην κατανόηση του ποιήματος αλλά ξεδιπλώνει και τις διαστάσεις εκείνες που δεν είναι σε όλους ορατές.Ούτε εγω που το έγραψα δεν θα μπορούσα να το αναλύσω έτσι. Άμεσα, απλά, ευθύβολα. Ευχαριστώ.

Αύγουστος 25, 2008 4:43 μμ

Ανώνυμος είπε...

Θα ήθελα κι εγώ να επισημάνω κάτι πολύ σημαντικό κατά την άποψή μου.
Οι εικόνες, οι αισθήσεις,τα νοήματα και τα συναισθήματα, εκφράζονται σ' αυτό το ποίημα, μόνο με 14 λέξεις!!!!!!!!!

Μπάμπης Πιτέλλης

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Ελεονώρα Χασιώτη
Δεν είπαμε δεν θα σβήνεις τα σχόλιά σου;; Αλλά μην ανησυχείς, το σχόλιό σου μου ήρθε και σαν μέιλ. Το διάβασα και το χάρηκα. Σ΄ευχαριστώ πολύ και σε περιμένουμε στο καφενείο καθώς και τα σχόλιά σου.

Ανώνυμος είπε...

Αυτό που είναι καταπληκτικό και θαρρείς...μαγικό σαν θαύμα...είναι πως του ευαίσθητου και μοναδικού μας Φαίδωνα το ΘΕΡΙΝΟ ΚΑΡΕ.. μέσα στις 14 λέξεις του, όπως αναφέρει και ο καλός φίλος μας Μπάμπης Πιτέλλης,καταφέρνει να κλείνει για τον καθένα μας ένα διαφορετικό νόημα στο πέταγμα του (παραπονεμένου γλάρου) και στην πτώση του, που όμως κι αυτή την ίδια, απλά την (προσποιείται)αμετάκλητη!... Πολλά (ΙΣΩΣ) βαραίνει και σηκώνει ο στεναγμός της ψυχής...Η ερμηνεία είναι τελείως υποκειμενική γιατί τα τσιμπήματα των αισθήσεών μας δεν είναι ποτέ μεταξύ μας ίδια... Ο παραπονεμένος γλάρος διαγράφεικύκλους για τον καθένα μας, με τα ολόδικά μας όνειρα, λαχτάρες και μηνύματα...
Είσαι ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΠΟΙΗΤΗ ΜΟΥ και σε συγχαίρω!Με 14 λέξεις αγγίζεις εσύ τόσες αλήθειες!
Με όλη μου τη φιλία και την αγάπη,
STELLA ZAMPOUROU FOLLENTER 8.26.08 NEA ΥΟΡΚΗ

Unknown είπε...

Η πτώση μου ελεύθερη
μα οι προσδοκίες μεγάλες

Τη καλημέρα και την αγάπη μου καλέ μου φίλε

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Μπάμπης Πιτέλλης
Ευχαριστώ για την επισήμανση κ. Πιτέλλη.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Στέλλα Ζαμπούρου Φόλλεντερ
Καλή μου φίλη έτσι είναι: Ο καθένας ερμηνεύει κατα την ψυχοσύνθεσή του, και εισπράττει αυτά που τον συγκινούν περισσότερο.Έχω πει κι άλλη φορά πως η επαφή του αναγνώστη με το ποίημα, δεν έχει πια καμιά σχέση με το δημιουργό. Η λειτουργία της ανάγνωσης, είναι μια ξεχωριστή και μοναδική λειτουργία, ισότιμη με τη δημιουργία, όπου ο αναγνώστης παίρνει αυτά που του ταιριάζουν και αποκαλύπτει (ο κάθε αναγνώστης) και μια πλευρά του ποιήματος. Να 'σαι καλά και τώρα και πάντα.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Κλειώ Νικολάου
Πόσο χαίρομαι που σε ξαναβλέπω στο καφενείο αισθαντική ποιήτρια!

Μαργαρίτα είπε...

..Μα μες τη πτώση
και το αλάφιασμα του ανέμου
το βλέμα σου αντίκρυσα
ενός γλάρου πληγωμένου
για δυο φτερούγες σου έβαλα
τα χέρια μου να έχεις
σε κράτησα, σε γιάτρεψα
ποτέ να μην πονέσεις..

Την αγάπη μου!!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Mαργαρίτα
Μαργαρίτα μου τί όμορφο ποίημα που άφησες σαν σχόλιο, ήταν αυτό; Γλυκό και τρυφερό. Σ'ευχαριστώ. Με συγκίνησες.

Ελεωνόρα Χασιώτη είπε...

Κύριε Θεοφίλου, εγώ δεν έσβησα το σχόλιό μου, μάλλον κάποιο λάθος κάνετε.
Βρισκόμουν στο Μοντεβιδέο Ουρουγουάης για θέματα της σχολής μου.
Μόνο θα ήθελα να σας πω ότι βλέποντας την φωτογραφία σας από την εκδήλωση διαπίστωσα ότι είστε ένας γοητευτικός άνδρας και ο χώρος πάρα πολύ ωραίος!
Όταν μπορέσω θα επανέλθω.
Καλή σας μέρα.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Ελεονώρα
Μπορεί να έγινε και λάθος όπως λες Ελεονώρα. Για τα κολακευτικά σου για μένα΄λόγια σ' ευχαριστώ πολύ. Σπουδάζεις στην Αμέρικα Λατίνα; Σε θεωρούμε θαμώνα του καφενείου και σε περιμένουμε!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Υιώτα Στρατή
Η μάχη που κέρδισε ο Δημήτρης, έχουμε την αίσθηση εδώ στο καφενείο, ότι μας αφορά τόσο, που νομίζουμε ότι την κερδίσαμε κι εμείς μαζί του. Σιγά -σιγά θα χαρείτε και τα αποτελέσματα της νικηφόρας μάχης!

Ανώνυμος είπε...

12η Αυγούστου .08, ώρα 8.00 π.μ.

ΚΆΤΩ ΑΠ' ΤΗ ΛΕΠΙΔΑ
Μαζεύτηκαν τα ετερόχθονα δάκρυα,
σύννεφα ευεργετικά έγιναν,
ζεστές ηλιαχτίδες.
Οι τέσσαρες γωνιές της Γης,
σφραγίστηκαν σε μαντίλα γαλάζια,ευήνεμη,
ευχές να μεταφέρει
και προσευχές.
Την άχνα τους άπλωσα
πάνω απ' τα λευκά σεντόνια,
να συνταράξουν στο ξύπνημα
το δικό του νιρβάνα.
Κι έγιν' η κόκκινη πληγή
πηγή, λίμνη παρθένα.
Εκεί βαπτίστηκα αλκυονίδα,
εκεί γονάτισα
αγκαλιά με τις ευχές,
εκεί ευχαρίστησα όσους έσκυψαν
στην ταπεινή μου ύπαρξη.
Εκεί μίλησα με το φως.

Δική σας, Υιώτα Στρατή, Ν.Υ.

ΥΓ. Ο Δημήτρης, επιστρέφει το πρωί της Παρασκευής, στο σπίτι μας.
Στέλνει μέσω αυτής της σελίδας, το μεγάλο του "Ευχαριστώ" σε ΟΛΟΥΣ.

Σταλαγματιά είπε...

Γλάροι της ζωής μου ανοίξτε τα φτερά σας και πετάξτε,
Αφήστε την ψυχή μου μόνη.
Ξεχασμένη απ΄την φωτιά σας να ναι.
Φόνος της καρδιάς μου η απουσίας σας θα ΄ναι,
Όμως πιότερο νεκρή την θέλω παρά βασανισμένη κ άδεια …

Ανώνυμος είπε...

Χθες αργά το βράδυ γύρισα απο τη Φλόριντα.Ηταν ένα επικίνδυνο ταξίδι.
Η φύση,με τους αιώνιους νόμους της, αγριεύε,φαίνεται, λίγο πιο πολύ με τις γροθιές μας στην κοιλιά της .Και αυτό το λίγο είναι πολύ για να μας σαρώσει.

Μόλις ξεπέζεψα μπήκα στο"καφενείο"
Και είδα όμορφα "λόγια στο τραπέζι"
Είδα όμως και μιά...πίκρα στις "14ρες λέξεις σου" Φαίδων.
Μιά θλίψη -θάλεγα, που το"κυκλοδίωκτον" και η Γιώτα την ανέστησαν ως την πάντα υπάρχουσα ορμή που βγαίνει μέσα από την κάθε πτώση και το οπίσθιο τέντωμα του τόξου.
Είδα όμορφα λόγια !
Και της Στέλλας που ξέρει πάντα να τοποθετεί εύστοχα την προσωπική της άποψη μεσα απο την ελευθερία τη δική της και το δικαίωμα του άλλου .
Μόνο....ζήλεψα λίγο από την Ελεωνό
ρα.Αλλά πως να το κάνουμε αφού είσαι λεβέντης φαίνεται.

σπύρος δαρσινός

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος Δαρσινός
Σπυρέτο μου καλωσόρισες. Μας έλλειψες και μόλις ήρθες με άρχισες στις....ντρίπλες. Να 'σαι καλά αρχιοινοχόε! Όσο έλλειπες, εκτός που οι αποθήκες του κρασιού ήταν κλειδωμένες, δεν είχε και κανένας όρεξη να πιει...

Ανώνυμος είπε...

Ελεωνόρα
σήμερα διάβασα το ποιήμα σου στην προηγούμενη ανάρτηση του Φαίδωνα.
Εχει όμορφο ερωτισμό,τρυφερή τολμηρότητα και θαυμάσια εικόνα.

"ύφανα όνειρα με κλωστές τρυφεράδας
Νησί χρυσό και θαλασσί
τα άφησα στο προσκεφάλι σου
να αγρυπνούν όταν εσύ κοιμάσαι"
-ελεωνόρα-

Είναι όμορφο! πολύ όμορφο !!!
Κατά τα άλλα ;πιστεύω πως η ποιήση μπορεί να μείνει και να "επιβληθεί"
αν της δώσουμε δύναμη χωρίς να χάνει το θέλγητρό της.
Τώρα τι κάνει ?
Γίνεται διακοσμητική μπορντούρα σε γλάστρες με τσουκνίδες.
Ακούστεμε που σας λέω,μπορει να επιβληθεί .Την εφάρμωσα επιτυχώς στις δουλειές μου,όχι με μαραμένα χείλη ,με παραπονεμένα λόγια και απιαστα οράματα,αλλα με διακαιοσύνη και αξιοπρέπεια .
Και έχω τους ίδιους συνεργάτες[40] για 18 χρόνια σε μιά δουλειά που οι ανταγωνιστές μου τους αλλάζουν κάθε τόσο.

Ο λόγος που κατέφυγαν οι άνθρωποι στην εικόνα είναι γιατί τα λόγια
πυροβολούν για την θέαση και όχι για το στόχο.Και οταν ξεφεύγει η ουσία από τα δάχτυλα του ανθρώπου
καταφεύγει στην εύκολη εικόνα απο την λεκτική κενότητα.

Να με συγχωρεις ΦΑΊΔΩΝΑ που σχολιάζω θέμα περασμένης αναρτησης,αλλα δεν είμουνα εδω όταν αναρτήθηκε και αισθάνθηκα να πω τώρα αυτο που ηθελα να πω .

σπυρος δαρσινός

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος