Παρασκευή, Αυγούστου 08, 2008

ΣΤΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ΤΗΣ ΡΕΜΒΗΣ

Στο Μεταίχμιο της Ρέμβης

"Την δικαιοσύνην πολύ ηγάπησα"
*
κι ένα ζεστό καφέ το απόγευμα
*
να τον κρυών' η αύρα.
.
-

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι ωραία που αυθεραιτούν ποιητικά ο νους και το συναίσθημα.
Μπάμπης Πιτέλλης

Ανώνυμος είπε...

"και τον κρυών΄ η αύρα"
Δώσε μου κάτι ακόμη Φαίδωνα
Αδυνατώ.

σπύρος δαρσινός

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Ένα στιγμιότυπο στο μεταίχμιο της ρέμβης είναι Σπύρο.
Και τον κρυών' η αύρα. (τον καφέ κρυώνει η αύρα που είναι ζεστός.
Αγαπά πολύ τη δικαιοσύνη και τον ζεστό καφέ το απόγευμα που τον κρυώνει η αύρα. Κάτι που έρχεται από μέσα του (αγάπη για τη δικαιοσύνη) και κάτι που υπάρχει έξω, (το απόγευμα, ο καφές, η αύρα) κάνουν το στιγμιότυπο στο μεταίχμιο της ρέμβης. Αλλά ο καθένας μπορεί να το εισπράξει διαφορετικά. Ακόμα και σαν ανοησία.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος
Ποίηση Σπύρο μου είναι ΚΑΙ το παιχνίδι λέξεων, κατάστάσεων, συνδυασμών ετερόκλητων, παχνίδι ατμόσφαιρας και ανατροπών, παχνίδι καινούριων εικόνων με γνωστά υλικά
κ.λ.π.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ,εν ριπή,με την κατάσταση.
Και όχι μόνο συμφωνώ ,ειμαι μέσα της σε παρόμοιες περιπτώσεις ΚΑΙ
χωρίς να ψάχνω τα βήματα του φευγιού μου.Η ποίηση υπήρχε πριν πάρει το όνομά της ,ακόμη πριν διαμορφώσει καν έργο .Σαν τα σκορπια ξιλάρακια που δεν γνώριζαν ότι μπορούν να γίνουν φωλιά από την άχνα του χελιδονιού.
Θα τα ξαναπούμε
σπύρος δαρσινός

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Σπύρος
Σπυρέτο μου τι ωραίο είναι αυτό που είπες: " Σαν τα ξυλαράκια που δεν γνώριζαν ότι μπορούν να γίνουν φωλιά από την άχνα τη χελιδονιού".!

Ανώνυμος είπε...

Ελλειπτικό!
Δέχομαι ότι "την Δικαιοσύνην πολύ ηγάπησες..." κλπ
μα, εκείνο το "και" ;
Ένωσες, δηλαδή, ένα βαρυσήμαντο παρελθόν σε μια ομολογία (Δικαιοσύνη!) εξισώνοντάς την με την πρόσκαιρη ευχαρίστηση ένος καφέ που τον δρόσιζε
η αύρα?
Ή;
με τον "καφέ" εννοείς τις... καθημερινές επισκέψεις των..."χαμο-θεών" στο... καφενείο?

ΥΓ
#1 Νάναι η κούραση που μ' έκανε να μη το καταλάβω?
#2 Έχετε όλοι, χαιρετισμούς από τον Δημήτρη. Αυτός "κρατάει" καλύτερα από μένα...
Καλη νύχτα, φίλοι μου.
Το φεγγάρι άνοιξε το βλέφαρό του.
Είθε να είναι καλό σημάδι.
Υιώτα Στρατή, Ν.Υ.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Υιώτα
Αυτή είναι και η ιδιαιτερότητα και η ομορφιά θα τολμούσα να πω: Η συνύπαρξη του σημαντικού με το ασήμαντο, αλλά απαραίτητου για να ρεμβάσει η ψυχή.
Αύριο θα είμαστε όλοι εκεί για να υποδεχθούμε τον "καινούριο" Δημήτρη.

Ανώνυμος είπε...

Ναμαι, Φίλοι, πάλι, νωρίς απόψε.
Τώρα είναι η Τετάρτη, η μέρα της αλλαγής!!!
Ο Δημήτρης, είναι λίγο εκνευρισμένος, μα τα "πηκτικά του" (!) ανέρχονται ελπιδοφόρα.

Ας δένουμε, λοιπόν, τα σπουδαία με τ' ασήμαντα. 'Ετσι πλέκεται η κοτσίδα της ζωής.

Κι εδώ, πάλι σταματώ, για να τα μιλήσουμε αύριο, ή μεθαύριο.
Σας ευχαριστώ, μέσω του Φαίδωνα, ΟΛΟΥΣ
Υιώτα Στρατή, ΝΥ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος