Πέμπτη, Ιουνίου 19, 2008

Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ...ΜΠΑΛΑ

Φαίδων Θεοφίλου

Αυτό το κείμενο επισημαίνει κάποια πράγματα που αφορούν όλους μας
και τα θέτει σε συζήτηση. Και το κάνει αυτό με αφορμή το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, όπου η εθνική μας πάτωσε χωρίς να προσπαθήσει πολύ. Πριν λοιπόν τέσσερα χρόνια, η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου μετά από μια επική πορεία κατακτούσε το κύπελο Ευρώπης αφήνοντας άναυδους τους πάντες. Φυσικά δεν περίμενα ότι θα το κατακτούσε και πάλι. Δεν γίνονται κάθε μέρα τέτοια πράγματα. Όμως διερωτήθηκα: Μετά την κατάκτηση του κυπέλου το 2004, η αμέσως επόμενη εικόνα, είναι αυτή που παρουσιάσαμε τώρα τον Ιούνιο του 2008;
Τι θέλω να πω; Αν αμέσως μετά τον θρίαμβο είναι ο πάτος, ο βυθός. Δεν υπάρχει μια ενδιάμεση κατάσταση που να δείχνει ότι έχουμε μια σταθερότητα, ότι δεν πήραμε το κύπελο, αλλά είμαστε υπολογίσιμοι, επειδή έχουμε μια συνέχεια, μια συνέπεια σε σχέση με το στόχο που πιάσαμε και βάλαμε;;; Είδαμε τους παίκτες της εθνικής να διεκπεραιώνουν μια αποστολή σαν φοβισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι. Εγώ το μόνο που περίμενα ως φίλαθλος από την εθνική, ήταν να δω το μαχητικό πνεύμα και την αποφασιστικότητα να την χαρακτηρίζουν και ας έχανε, αφού και η ήττα είναι στο παιχνίδι και ο αντίπαλος μπορεί να είναι καλύτερος. Αλλά όχι να πάμε να εμφανισθούμε, για…να φύγουμε!
Με αφορμή τη μπάλλα λοιπόν θ’ αναφέρω μερικά ακόμα παραδείγματα που αφορούν στη ζωή μας για να θέσω και τα ερωτήματα. Ολυμπιακοί Αγώνες: Μας ενέπνευσε η ιδέα, μας διήγειρε το είναι μας, έγινε ο μέγας στόχος, σαν άστρο φωτεινό μπροστά μας, τους οργανώσαμε τέλεια! Παράδειγμα προς μίμηση! Μετά τους αγώνες, ελπίσαμε όλοι ότι με τα έργα που έγιναν και τις νέες ρυθμίσεις, η Αθήνα θα γινόταν ανθρώπινη πόλη. Ένα χρόνο μετά η Αθήνα ξαναέγινε η ασθμαίνουσα πόλη με τις χρόνιες παθήσεις….

Γίνεται ένα έργο στην Ελλάδα: (Σχολείο, Νοσοκομείο, λεωφόρος, αδιάφορο) Παραδίδεται με ταρατατζούμ , φωτογραφίες, δηλώσεις κ.λ.π. Ταυτόχρονα όμως δεν προβλέπεται πρόγραμμα και υπηρεσία συντήρησης με δική της διαχείριση χρημάτων, με αποτέλεσμα το καινούριο έργο να έχει σε τρία χρόνια ανάγκη τεχνικής συντήρησης, να ζητούν αυτοί που διοικούν το έργο χρήματα από το κράτος για συντήρηση, το κράτος να λέει δεν έχω τώρα και το έργο σταδιακά να καταρρέει… Άλλο: Αγοράζουν μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας που λίγα κράτη διαθέτουν, για υψηλού επιπέδου εξοπλισμό νοσοκομείων. Θαυμάσια. Μετά από δύο χρόνια τα σπουδαία αυτά μηχανήματα βρίσκονται ακόμα στις αποθήκες των νοσοκομείων σκουριάζοντας, επειδή το κράτος δεν φρόντισε να εκπαιδεύσει προσωπικό για το χειρισμό τους!!! Αφού τ’ αγόρασαν, φωτογραφήθηκαν, διαφημίστηκαν οι πολιτικοί με τα χρήματα των Ελλήνων πολιτών, από κει και μετά, «Γαία πυρί μειχθήτω». Η απλή σκέψη, ότι πρώτα εκπαιδεύουμε το προσωπικό και μετά αγοράζουμε μηχανήματα δεν απασχόλησε κανέναν! Πώς συμβιβάζεται αυτή η ανικανότητα, με την υπερικανότητα της οργάνωσης των Ολυμπιακών;
Μήπως λοιπόν τα όσα ωραία και μεγάλα πετυχαίνουμε είναι πυροτεχνήματα που μας κάνουν ευτυχισμένους όσο διαρκούν και μετά επιστρέφουμε στη γνωστή μιζέρια; Μήπως η ζωή μας είναι γενικώς ένα πυροτέχνημα; Μήπως αυτό το πυροτέχνημα είναι που δίνει χρώμα και νόημα στη ζωή μας; Μήπως βαριόμαστε τη σταθερότητα; Και ποιες μπορεί να είναι οι αιτίες για όλα αυτά; Το ελληνικό σύστημα που επιτρέπει να αναπτύσσεται εντός του ένα αντισύστημα, δηλαδή το αντισύστημα του καθενός; Η τάση, περισσότερο για φιγούρα και λιγότερο για ουσία;
Ο παρορμητισμός μας; Επειδή αυτό μας πηγαίνει; Ο εθνικός μας χαρακτήρας; Τίποτα απ’ όλα αυτά;
Τότε γιατί οι περισσότεροι απόδημοι Έλληνες που μπαίνουν σ’ ένα σύστημα που δεν επιδέχεται αποκλίσεις , προκόβουν, προοδεύουν και έχουν μια συνέχεια και μια συνέπεια σε σχέση μ’ αυτό που πέτυχαν; Ας το συζητήσουμε μήπως και καταλάβουμε ποιοι είμαστε…

39 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Αυτό που με θλίβει στο θέμα του ποδοσφαίρου και γενικότερα του αθλητισμού είναι πως αντιμετωπίζεται ως μια μεγάλη κερδοφόρα επιχείρηση.
Τώρα για τα αίτια της αποτυχίας τι να πω νομίζω από τις ελάχιστες γνώσεις μου ότι έγιναν λάθη ανόητα με αποτέλεσμα να μας στερήσουν όχι ξανά το κύπελλο αυτό θα ήταν ουτοπία αλλά μια αξιοπρεπή παρουσία.
Δεν πειράζει ας μην νιώθουμε απογοητευμένοι όλα μέσα στο "παιχνίδι" είναι.
Και οι νίκες μα και οι ήττες.

Αφήνοντας το ποδόσφαιρο έρχομαι σε όσα ανέφερες με αφορμή αυτό.
δυστυχώς είμαστε άνθρωποι του "φαίνεστε" και αυτό αποδεικνύεται έμπρακτα με κάθε ευκαιρία. Οι ολυμπιακοί αγώνες απέδειξαν πως έχουμε δυνατότητες μα οι μετέπειτα εξέλιξη απέδειξε πως το κάναμε για το δούνε.
Το θέμα όμως είναι απέραντο, και η ουσία βρίσκεται στην αδυναμία αντίδρασης που μας χαρακτηρίζει.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ anastasia
Χαρακτηρίζει και σένα η αδυναμία αντίδρασης anastasia;

pylaros είπε...

Fanfarrónes, η λέξη εννοεί καυχησάρηδες, επιφανειακοί, χωρίς υπόβαθρο, μας λείπει η κοινή λογική, η τάξη, η σειρά,
είμαστε ευκαιριακοί, ότι προλλάβουμε να αρπάξουμε, μα και επιδειξίες. Έχουμε δυνατότητες να κάνουμε το παν, αλλά το αφίνουμε να το κάνει ο διπλανός μας ή αυτός που θα γεννηθεί αύριο, γιατί να χαλάσω εγώ τη ζαχαρένια μου αφού περνάω καλά;

Γαβριήλ

Τα ανωτέρο σχόλια ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΠΑΛΑ αλλά για τα υπόλοιπα..., διότι κατα κάποιο τρόπο δεν είμαι φανατικός φίλαθλος κι αγνοώ τα τρυκ των παιχνιδιών.

Σταλαγματιά είπε...

Αδυναμία αντίδρασης , κάποιες φορές ναι και κάποιες όχι.
Έρχονται στιγμές που νιώθω τα βήματα μου μουδιασμένα σαν να
Με έχει κάποιος αγκυροβολήσει και δεν μπορώ να κάνω βήμα.
Σ εκείνες τις στιγμές χρειάζεται περισσότερη δύναμη για να βγεις
Από το λήθαργο. Απαιτείται συλλογική προσπάθεια. Εκφράσεις
Όπως «μια καρφίτσα χάνεται στα άχυρα» λειτουργεί ως καραμέλα στα χείλη μας.
Νομίζω πως αντιδρώ σε πολλά από όσα συμβαίνουν γύρω μου μα πολλές φορές
Χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια.

Ανώνυμος είπε...

Ας μην πάμε μακριά, αγαπητέ μου Φαίδωνα. Ας μην πάμε μακριά. Ας αρχίσουμε από το ναό κάθε ανώτερης εκπαίδευσης, το Πανεπιστήμιο. Γιατί ιδρύουμε ένα καινούριο Πανεπιστήμιο; Για λόγους πολιτικής, κατ' αρχάς, (αν μη αποκλειστικώς) και για συγκεκριμένους λόγους ανάγκης, εκ δευτέρου. Μόνο που, όταν ιδρύουμε ένα Πανεπιστήμιο, δεν έχουμε (σχεδόν πάντα) κάνει έστω και τη στοιχειώδη προετοιμασία στελέχωσής του. Το Πανεπιστήμιο δεν είναι "όνομα κενόν", είναι κτήρια κατάλληλα, είναι πρόγραμμα ρεαλιστικό και οραματικό, είναι επιστήμονες πεπαιδευμένοι και φωτισμένοι, που θα πρέπει να συγκεντρωθούν, ει δυνατόν, από κάθε σημείο της γης που αναπνέει ελληνικά, είναι μελέτη του τόπου που θα το υποδεχθεί, θα το γαλουχήσει και θα γαλουχηθεί από αυτό. Όλα αυτά! Αντ' αυτών, ουδέν ή σχεδόν ουδέν γίνεται. "Δεν βαριέσαι, βρε αδελφέ! Αρχίζουμε, γίνεται το "μπούγιο", και στη συνέχεια βλέπουμε!... Κάτι θα γίνει..." Έτσι όμως τίποτε το σοβαρό δεν μπορεί να γίνει, τίποτε απολύτως!
Θα μου πει κανείς : "Μα δεν θυμάσαι τη διαμάχη ανάμεσα στις δυο εθνικές τάσεις, αυτή του Ρήγα Φεραίου και εκείνη του Αδαμαντίου Κοραή; Τι έλεγε ο πρώτος; "Να αγωνιστούμε τώρα για την εθνική μας αποκατάσταση, την ελευθερία της Ελλάδος!" Τι απαντούσε ο δεύτερος; "Οι Έλληνες θα πρέπει πρώτα να αποκτήσουν την πνευματική τους ελευθερία και να ακολουθήσει η πολιτική ελευθερία!" Ποιος είχε δίκιο; Δύσκολο να το πεις, εκείνο όμως που είναι φανερό είναι ότι, αν προσπαθούσαμε να αποκτήσουμε πρώτα την πνευματική μας ελευθερία, ίσως ακόμη να αγωνιζόμασταν γι' αυτήν... Εδώ όμως το ζήτημα είναι πολύ διαφορετικό! Η χώρα μας έπρεπε, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, να εκμεταλλευθεί τα φιλελληνικά ρεύματα της Ευρώπης και την παραπαίουσα πολιτική κατάσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εκεί καθυστέρηση δεν ήταν δυνατόν να υπάρξει, όσο κι αν μια λελογισμένη προετοιμασία είναι πάντοτε απαραίτητη προ οποιουδήποτε εγχειρήματος. Και βέβαια πάντοτε "προς το τελευταίο εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται". Ο αγώνας έγινε και στέφθηκε από επιτυχία. Αν αποτύγχανε, η κριτική μας σήμερα ίσως θα ήταν διαφορετική.
Είναι όμως το ίδιο με τα Πανεπιστήμια και ό,τι γίνεται στον τόπο μας, που συνηθέστατα βαδίζει με βάση τη συνταγή του "άρπα...κόλλα"; Καμιά εθνική ανάγκη δεν επιβάλλει να γίνει άμεσα, εδώ και τώρα, ένα Πανεπιστήμιο στον τάδε τόπο, εκτός ίσως από τις ... επικείμενες εκλογές, όπου πρέπει να δείξουμε ότι έχουμε αφήσει "έργο" και να αλιεύσουμε τις ψήφους του κόσμου. Αυτό το "επ' ευκαιρία" θα μας φάει, θα απομυζήσει ό,τι καλό διαθέτουμε και ό,τι θετικό θα μπορούσαμε να προσφέρουμε στον τόπο μας. Μεγαλουργούμε στο "επ' ευκαιρία", καταβαραθρωνόμαστε στο "κατόπιν μακροχρόνιου σχεδιασμού και ώριμης προοπτικής". Είμαστε ο λαός του δρόμου των 100 μέτρων, στα περισσότερα ζοριζόμαστε, όχι επειδή δεν έχουμε ικανότητες και γι' αυτά, αλλά γιατί θέλουμε το αποτέλεσμα σύντομο, ολοκληρωμένο, όχι και τόσο επίμοχθο, όχι και τόσο "δαρυόεν", όπως θα έλεγε Όμηρος. Μοιάζουμε, ως λαός, με τα άτομα που, αν τα βάλεις να σκάψουν, να σκουπίσουν, να σιγυρίσουν, να μπογιαντίσουν, δυσφόρως έχουσι. Βάλτους όμως να πλύνουν πιάτα! Το κάνουν ευχαρίστως, γιατί εκεί το αποτέλεσμα και γρήγορο είναι και άμεσο. Αλλά μήπως το παράκανα στην υπεραπλούστευση; Συγχώρα με, Φαιδωνάκο, και όλοι οι άλλοι φίλοι μας του Blog. Όταν αρχίζουμε να μιλούμε, δεν έχουμε σταματημό...
Νίκος Πετρόχειλος

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

Ο καθένας μπορεί να αναφέρει ότι θέλει από τις εμπειρίες του ή κάτι άλλο που θα φωτίσει περισσότερο τη συζήτησή μας. Κάποια στιγμή πρέπει να αναζητήσουμε και τις αιτίες. Η προσεκτική μελέτη του κειμένου ίσως βοηθήσει σ'αυτό.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Νίκος Πετρόχειλος
Νίκο μου καταπληκτικό όσο και επιγραμματικό αυτό το:

Μεγαλουργούμε στο "επ' ευκαιρία", καταβαραθρωνόμαστε στο "κατόπιν μακροχρόνιου σχεδιασμού και ώριμης προοπτικής".

kostasst είπε...

Θα είχα πολλά να πω για το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό. Και να διευκρινήσω ότι νιώθω διχασμένος. Από τη μια χαίρομαι με τις επιτυχίες, από την άλλη εκνευρίζομαι με την υστερία που μας πιάνει. Το ίδιο με εκνευρίζουν και όλοι αυτοί που επικρίνουν αθλητές και προπονητή για τις πρόσφατες ήττες μας. Χάρηκα λοιπόν με το γκολ του Χαριστέα, θεωρώντας ότι ο άνθρωπος αυτός που τότε τον λάτρευαν και τώρα τον "φτύνουν" έδωσε τη δική του απάντηση.
Παράλληλα με όλα αυτά και παρά τα "Ολυμπιακά" μου αισθήματα είμαι πολύ εχθρικός προς όλη αυτή τη βιομηχανία του αθλητισμού. Προτιμώ τους δρώντες ανθρώπους και τους ερασιτέχνες από αυτούς που κυνηγούν με κάθε τίμημα νίκες και ρεκόρ...
Ο αθλητισμός, για να θυμηθούμε και τον Αλτουσέρ λειτρουργεί ως Ιδεολογικός Μηχανισμός του Κράτους, με προφανή στόχο...
Και όλι οι "θρίαμβοι" τελικά, μόνον αποπροσανατολισμό έχουν φέρει!

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@kostasst
Κώστα μου, μόνο που το Blog, δεν έχει καμιά σχέση με την υστερία που πιάνει κάποιους επειδή χάσαμε και γι αυτό φτύνουν τους παίκτες της εθνικής. Το Blog επισημαίνει ψύχραιμα (αφού δεν είναι κερκίδα)ότι μετά την κορύφωση μιας προσπάθειας, η αμέσως επόμενη εικόνα δεν είναι ο βυθός. Βέβαια η μπάλα δεν είναι το κυρίως θέμα που ενδιαφέρει ιδιαίτερα το Blog . Απλά με ΑΦΟΡΜΗ τη μπάλα και την εικόνα της εθνικής στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, επεκτεινόμαστε στην ζωή μας επισημαίνοντας ότι δεν υπάρχει μια συνέχεια σε ότι πετυχαίνουμε ώστε να σταθεροποιείται η ζωή μας και να βαίνει σταδιακά προς το καλύτερο.
Εκεί που πετυχαίνουμε κάτι σπουδαίο, αμέσως μετά διαπιστώνουμε κοινωνικές και πολιτικές παθογένειες που ανάγονται στον 19ο αιώνα... Προσωπικά Κώστα μου πολύ θα το ευχαριστιόμουν αν μπορούσαμε να έχουμε αθλητικές ομάδες γενικώς αποτελούμενες από ερασιτέχνες. Το ερώτημα είναι ποιος δέχεται να κάνει αθλητισμό χωρίς χρήματα;;;;
Οι εποχές αλλάζουν ερήμην μας χωρίς,δυστυχώς, να λογαριάζουν και τα δικά μας "θέλω". Θα ήταν λοιπόν ευχής έργον αν μπορούσαμε να διαχειριστούμε τουλάχιστον αυτή τη κατάσταση με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην εξελίσσεται σε ανεξέλεγκτη ασυδοσία. Κλείνοντας να σου υπενθυμίσω ότι το σχόλιό σου, εστιάστηκε μόνο στην αφορμή πάνω που της βασίστηκε το κυρίως θέμα .

Ανώνυμος είπε...

"Μήπως η ζωή μας ειναι γενικώς ένα πυροτέχνημα;Μήπως αυτό το πυροτέχνημα είναι που δίνει χρώμα και νόημα στη ζωή μας;Μήπως βαριόμαστε την σταθερότητα;Και ποιές μπορεί να είναι οι αιτίες γιά όλα αυτά;Τό Ελληνικό σύστημα που επιτρέπει να αναπτύσεται  εντός του ένα αντισύστημα ,δηλαδη το αντισύστημα του καθ'ενος ;Η ταση περισσοτερο γιά φιγούρα και λιγότερο γιά ουσία ;Ο Παρορμητισμός μας;Ο Εθνικός μας χαραχτήρας ; Τίποτα απ'όλα αυτά;"Εβαλες"αδυσώπητα"ερωτήματα Φαίδωνα.Και μακάρι να μην υπήρχαν οι λόγοι που τα επιβάλλουν.Γιά ν'απαντήσει όμως κανείς σε αυτα τα ερωτήματα πρέπει να είναι κοινωνιολόγος και ψυχολόγος μαζίΚατά την ταπεινή μου γνώμη πάντως δεν πιστεύω ότι ο Ελληνας  βλέπει την ζωή σαν πυροτέχνημα,αν ήταν έτσι δεν θα  θυσίαζε τα πάντα γιά το παιδιά του.Αντιμετωπίζει πολύ  σοβαρά τη ζωή-θά λεγα δραματικά.Ούτε νομίζω ότι βαριόμαστε την σταθερότητα,αφ'ενός μεν γιατί ελάχιστα διαστηματα την είχαμε και αφ'ετέρου γιατί γνώρίζει οτι η σταθερότητα έχει περιορισμένη προοπτική.Ακόμη και η υλική εκμετάλευση από άνθρωπο σε άνθρωποεχει περισσότερη.Πόσον μάλλον που Εχει συνδέσει την σταθερότητα με την καταπίεση Και ο έλληνας δεν πιστεύει σε σταθεροποιητικές τακτικές οταν την ίδια στιγμή  το κράτος δεν μπορεί να ελένξει το τον παράγοντα του αστάθμητου.Ο παρορμητισμός,ναι ,και μακάρι να ήταν σε μόνιμη βάση,γιατι η πηγή του και η ορμή του είναι πάντα αθώα ,ανιδιοτελής και θετική.Εχει μέσα του βέβαια την"φιγούρα"αλλάποιά θετική προπάθεια γία διάκριση-και σε προσωοικό επίπεδο- δεν έχει μέσα της την φιγούρα ; Επομένως,το πιο βέβαιο  είναι  αυτο που είπες ότι το Ελληνικό σύστημα επιτρέπει ν'αναπτύσεται μέσα του ενα αντισύστημα.Όχι εσκεμένα,αλλά γιατι,από δική του αδυναμία,δεν μπορεί να ελένξει και να εφαρμόσει το σύστημα και κλείνει τα μάτια στο αντισύστημα γιά να βολεύεται ο πολίτης -που δεν μπορει το κράτος-και που μέσα από τις,παντός είδους, παρεκτοπές του να βρίσκει λαβές και νταραβέρι με το αντισύστημα  που δημιουργούν αμφίδρομες  εξαρτήσεις  για να μπορεί να υπάρχει σαν σύστημα που συνεχώς προσπαθεί να κρατήσει σε κάποια όρια το αντισύστημα.Δηλαδή ξεχάσε,πολίτης και κράτος,ποια  είναι η πορεία και κοιτάζουν πως να βολευτουν στη  μέση του δρόμου γιά να μην παρενοχλούνταιΕίναι κ'αυτό ένα δικαίωμαΓια το ποδόσφαιρο και τους Ολυμπιακούς ;λειτούργησε προσωρινά ο νόμος και αφειδώς το χρήμα ,Ναι, και η φιγούρα που ανέφερες.Και τα τρεία όμως χωρίς υποδομή .Θελω να σε συγχαρώ γιά τον τρόπο που ανέπτυξες το θέμα,κάνοντας τα ερωτήματα να ξεπετάγονται μόνα τους

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Ανώνυμος
Τι ΄καλά να έβαζες και τ' όνομά σου
κάτω από το σχόλιό σου. Όσο για το ότι χρειάζεται κοινωνιολόγος για να δώσει απαντήσεις διαφωνώ. Όχι ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει να δώσει ένας κοινωνιολόγος απαντήσεις. Αλλά ο κοινωνιολόγος έχει παντού βήμα και συχνά σπουδαιοφάνεια και ίσως και κατευθυνόμενη άποψη. Το "ΚΑΦΕΝΕΙΟ" είναι το βήμα όλων μας: Να καταθέσει ο καθένας τις εμπειρίες του και την όποια γνώμη του θα έλεγε σε μια παρέα φίλων του. Πολύ περισσότερο που τώρα έχει κι ένα κείμενο μπροστά του που εστιάζεται πάνω σε κάποια πράγματα. Άρα λοιπόν: Περιμένουμε τις απόψεις όσων περισσότερων θαμώνων και επισκεπτών γίνεται, γιατί αυτό εδώ είναι το βήμα τους, το δικαίωμά τους να εκφραστούν και να πουν εκείνο που αυτοί νομίζουν, έτσι ώστε να γίνει μια μεγάλη συζήτηση γύρω από αυτό το θέμα. Πάμε λοιπόν...

Ανώνυμος είπε...

Φαίδων,είχα κάνει ενα μακροσκελές σχόλιο και μόλις πάτησα να φύγει το έχασα,το ξανάγραψα και το ξάνα χασα και τώρα δεν ξέρω αν έρθει αυτό.Γι αυτό θα σου γράψω λίγα και αν έρθει θα επανέλθω Όλα τα λέει αυτο το "μήπως το Ελληνικό σύστημα επιτρέπει να αναπτύσεται εντός του ένα αντισύστημα ,δηλαδή το αντισύστημα του καθ'ενός"Μπορεί να μην το επιτρέπει ακριβώς αλλά το αφήνει να υπάρχει γιά να κάνει όσα δεν μπορεί,από ελενκτική  αδυναμία ,να κάνει το επίσημο συστημα .Το αφήνει να υπάρχει ώστε να υπάρχει και το σύστημα με την ώθηση του ατισυστήματος ,προσπαθόντας να το περιορίσει από τις,πέραν των ορίων,παρεκτροπές του δημιουργόντας έτσι σχέση νταραβεριου με αμφιδρομα ωφέλη  .Και ο λόγος που ...αναγκάστηκε να  δημιουργηθεί  το αντισύστημα είναι γιατί το ίδιο το κράτος δεν εφάρμοσε ποτέ αυτά που νομοθετεί.Οχι μόνο δεν τα εφάρμοσε αλλά τα καταπατάει επίσημα και ανεπίσημα.Ειναι η ελειψη εμπιστοσύνης λοιπόν του πολίτη προς το σύστημα που τον αναγκάζει να χτυπάει την πόρτα του αντισυστήματος γιά να κάνει την δουλειά του.Ο Ελληνας,σαν άτομο, είναι ο καλύτερος πολίτης του κόσμου,αρκει να πειστεί,εκ των πραγμάτων,οτι υπάρχει σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα σε αυτόν  και το κράτος.Πόσο μάλλον που εχει μέσα του τον παρορμητισμό ,που αναφέρεις,που η πηγή και η ορμη του έχει ανιδιοτέλεια και ξεκινάει πάντα απο το αθώο με φορά προς το θετικό,και γιατί όχι ;και την "φιγούρα" η οποία είναι μέσα σε κάθε κίνησή μας γιά διάκριση και πρόοδο. Θα επανέλθω αν φύγει τουτο σχόλιο. 

σπύρος δαρσινός    

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Σπύρος Δαρσινός
Σπύρο μου είσαι σε άμεση επαφή με το κείμενο και έχεις ήδη εντοπίσει μια αιτία εξηγώντας την όπως εσύ τη βλέπεις. Πάμε λοιπόν...
Μια διεκρίνηση για όλους τους θαμώνες και επισκέπτες που θέλουν να σχολιάσουν: Το κείμενο αναφέρεται στα σκαμπανεβάσματα δράσεων σε εθνικό επίπεδο και όχι σε ατομικό όπου ο Ελληνας πολίτης μπορεί να διαφοροποιείται ,να μορφώνει πχ τα παιδιά του όπως λέει ο Σπύρος και να επιδιώκει την σταδιακή και σταθερή ανέλιξη των παιδιών του.

Ανώνυμος είπε...

Τό ερωτήμα ειναι πως μπορούμε να πούμε μιά άποψη γιά τις αιτίες που διάπλασαν την ιδιοσυγκρασία μας,που από την μιά στιμή στην άλλη να βρισκόμαστε απο την κορυφή στο βυθό.Θα μου πήτε και άλλοι λαοί έχουν παρόμοια σκαμπανεβάσματα,πλήν όμως , πολλοί από αυτούς,αν βρεθούνε στην κορυφή ,έστω και με την βοήθεια της τύχης,αποκτάνε πείρα ,αυτοπεποίθηση και γνώση ,και όταν πέσουν θα βρεθούν δύο σκαλοπάτια πιο πάνω από κει που ξεκίνησαν πριν ανέβουν στην κορυφή .Εμείς γιατί πάμε και πιό κάτω από τον βυθό ;
Θα προσπαθήσω ,αδόκιμα, να πω τη γνώμη μου.
Οταν γεννιέται ένα παιδί βλέπει γύρω του άγνωστα σχήματα που είναι μέσα στο σχήμα του κενού,όταν σταθεί στα ποδια του και βγει στην πόρτα του σπιτιού του θα δει να λούζει το φως όλα τα σχήματα.
Τυχερό είναι το παιδί που θα  βρεθεί κάποιος εκείνη την στιγμή δίπλα του και να του πει ότι όλα αυτά είναι γεννήματα του φωτός και ότι και αυτό  είναι γέννημα του φωτός Και ότι γεννάει το  φως γεννάει φως.Αν χτιστείς με φώς δεν συγκρούεσαι με τίποτα
Ύστερα να το πάει στο σκοτάδι και να του πει ότι δεν βλέπεις και σε φοβίζει είναι γεννήματα του σκοταδιού ,αν αφήσεις να χτιστείς και με αυτό θα συγκρούεσαι πάντα  ανάμεσα στο σκοτάδι και το έμφυτο φώς, και μία θα σε πετάει η σύγκρουση στην κορυφή και την άλλη πιό κάτω από τον  βυθό.Γιατί η πτώση της αμάθειας έχει διπλή φθορά από την πτώση της επίγνωσης.
Αν δεν βρεθεί κανείς να πει του παιδιού αυτα τα πράγματα ,θα το πάνε στην εκκλησία και θα του πούνε"έχεις μέσα σου προπατορικά αμαρτήματα και πρεπει να πας μπούσουμλα αν θες να λυτρωθείς"Πάει σχολείο και του φυτεύουν συναισθήματα  εθνικιστικής λατρείας,πίστης μέχρι θανάτου γιά σύμβολα άψυχα και  πράγματα που μεταβάλονται.Του δίνουν στις εθνικές γιορτές όπλα και πυροβολάει το Βουλγαράκι,το Τουρκάκι.Το εκπαιδεύουν να σκοτώσει το ΦΩΣ.Μπορεί,ντοπαρισμένο το άτομο από τέτοια πιστεύω και συναισθήματα, να φτάσει στην κορυφή,όμως καθώς η άνοδος στην κορυφή είναι κενή από αξία η πτώση είναι αναπόφευκτη Και μιά τέτοια πτώση φτάνει πιό κάτω από τις ανύπαρκτες βάσεις.Φαίδωνα,ξέρω ότι στο καφενείο υπάρχουν και γράφουν καθηγητές και συγραφείς φτασμένοι.Ισως θεωρηθώ γραφικός .Αλλα αυτή είναι η γνώμη μοθ Κι αυτή λέω .

σπύρος δαρσινος

Ανώνυμος είπε...

Για το ποιοι είμαστε… Το έχουμε αναλύσει.
Το έχουμε εξαντλήσει θα ’λεγα το θέμα.
Τι άλλο να πούμε;
Έχουμε γράψει πως είμαστε, θερμοί, εκδηλωτικοί, θορυβώδεις, καλαμπουρτζήδες
διασκεδαστικοί, καπάτσοι, πρόχειροι, ερωτιάρηδες, καταφερτζήδες, δημιουργικοί, δαιμόνιοι.
Όποιο επίθετο κι αν κολλήσεις δίπλα στο όνομα ΕΛΛΗΝΑΣ του ταιριάζει γάντι.
Απ’ αυτή την όμορφη ράτσα προέρχονται και οι πολιτικοί και οι πνευματικοί ηγέτες.
Ας μη ψάχνουμε να βρούμε μεταξύ μας καινούριους Κοραήδες και Ρηγάδες.
Μια παρένθεση. Όχι αγαπητέ κύριε Πετρόχειλε, ο Αδαμάντιος Κοραής δεν ήταν αντίθετος με την κήρυξη της επανάστασης. Απλά έλεγε, ότι μόνο με την πνευματική καλλιέργεια των σκλαβωμένων Ελλήνων, με την παιδία και ειδικότερα με το (φωτισμό του Γένους) θα ήταν πιο εύκολο το εγχείρημα.
Ο Αδαμάντιος Κοραής όμως ήταν μόνο ένας πνευματικός ηγέτης. Δεν ήταν πολιτικός ηγέτης, ούτε και στρατιωτικός.
Απ’ την άλλη ο Ρήγας ήταν μάρτυρας. Οραματιστής. Κήρυκας του ξεσηκωμού. Δεν έβαζε χρονικά όρια. Για να εξεγερθεί η καρδιά και να πάρουν τα χέρια τα όπλα δεν χρειάζονταν και πολλά γράμματα.
Έρχομαι στο σήμερα.
Έλεγα λοιπόν, ότι όποιο επίθετο και να κολλήσεις δίπλα στο όνομα ΕΛΛΗΝΑΣ του ταιριάζει γάντι.
Να δώσω μερικά παραδείγματα.
Όλες οι μεγάλες συνδικαλιστές οργανώσεις και τα κόμματα της αντιπολίτευσης δίνουν τη μάχη κατά της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας.
Έγκυροι αναλυτές περιγράφουν την κατάσταση των ελληνικών νοικοκυριών στο, ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ.
Στο λεκανοπέδιο της Αττικής στριμώχνονται κοντά τεσσεράμισι εκατομμύρια έλληνες. Απ’ αυτούς, τα δυο εκατομμύρια ζουν κάτω απ’ το όριο της φτώχιας. Σε λίγο θα ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε. Κανονικά, έπρεπε να έχουν εξεγερθεί και να μας έχουν πάρει με τις πέτρες.
ΦΕΥ! Στη διαμαρτυρία εναντίον της φτώχιας και της ακρίβειας που είδα στα δελτία των ειδήσεων, ζήτημα ήταν να βρίσκονταν δυο-τρεις χιλιάδες.
Συμπέρασμα. Ή κάποιος μας λέει ψέματα. Ή κάποιος δεν μετράει σωστά. Ή αυτοί που ζούνε κάτω απ’ το όριο της φτώχιας το συνήθισαν και δεν τους ενδιαφέρει. Γιατί πώς να το κάνουμε φίλοι μου, δεν μπορεί να πεινάς, να μην έχεις να πάρεις γάλα για το παιδί σου, και να μην συμμετέχεις στη διαδήλωση. Κανονικά έπρεπε να βουλιάξει η Αθήνα.
Εδώ θα κόλλαγα το επίθετο ΚΑΛΑΜΠΟΥΡΤΖΗΔΕΣ.
Πάμε παρακάτω.
Η Φινλανδία είναι ένα κράτος με περίπου επτάμιση, οκτώ εκατομμύρια κατοίκους.
Η Ηλεκτρική τους Εταιρία παράγει ρεύμα και μέσα στις υποχρεώσεις της είναι και η παροχή ρεύματος στο Βόρειο Πόλο.
Όσα χρόνια λειτουργεί δεν έχει σημειωθεί κανένα Μπλακ άουτ.
Σύνολο εργαζομένων γύρω στους επτάμιση με οκτώ χιλιάδες.
Αντιστοίχως το μοναδικό και θαυμαστό Σύστημα Υγείας της χώρας το υπηρετούν γύρω στους τριάντα πέντε χιλιάδες εργαζόμενοι για να παρέχουν στους Φινλανδούς αυτό που απαιτεί η αξιοπρέπεια του ανθρώπου.
Στην ΕΛΛΑΔΑ τώρα. Η ΔΕΗ, με τα συχνά Μπλακ Άουτ και τα χιλιάδες προβλήματα απασχολεί γύρω στους σαράντα χιλιάδες εργαζόμενους. Το αμαρτωλό Σύστημα Υγείας, γύρω στους οκτώ χιλιάδες.
Συγκρίνατε φίλοι μου και βγάλτε συμπέρασμα.
Εδώ θα κόλλαγα το επίθετο ΚΑΠΑΤΣΟΙ.
Το άτιμο το ΡΟΥΣΦΕΤΙ. Ο καρκίνος που κατατρώγει τα πάντα.
Το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις περίφημες ΔΕΚΟ.
Το ίδιο συμβαίνει στους ΔΗΜΟΥΣ.
ΠΑΝΤΟΎ!!!!
Όμως φίλοι μου οι κυβερνήσεις και οι κυβερνώντες είναι κι αυτοί βγαλμένοι απ’ τα σπλάχνα του ΛΑΟΥ. Γνήσιοι άνθρωποι του ΛΑΟΥ.
Έχουν κι αυτοί τα ίδια επίθετα δίπλα στο όνομά τους.
Θα επανέλθω αν χρειαστεί.

σεραφείμ βάγιας
συγγραφέας

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος
Σπύρο μου ο καθένας καταθέτει όποια άποψη έχει. Η καθε άποψη έχει την αξία της, αφού λίγο πολύ στηρίζεταιστην εμπειρία του προσώπου που την εκφράζει. Ένας λογιστής, ένας θυρωρός, μπορεί να έχει ζυγιάσει ΄καλά τα πράγματα μέσα από τη δική του εμπειρία να καταθέσει τη γνώμη του και να μας κάνει σοφότερους. Ωραίο το παράδειγμα που έφερες μετο παιδί το φως και το σκοτάδι, μόνο που αυτοί που θατο διδάξουν δεν μαθαίνουν οι ίδιοι . Πάντως σημειώνω την εξαιρετική σε νόημα φράση σου:
"Γιατί η πτώση της αμάθειας έχει διπλή φθορά από την πτώση της επίγνωσης."

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Σεραφείμ
Στοχεύεις παντού και φοβάμαι ότι δεν πετυχαίνεις κάτι. Η προσεκτική ανάγνωση του κειμένου μας βοηθά να στοχεύσουμε σωστά και μου φαίνεται ότι δεν το διάβασες καλά. Αρχίζεις από το τέλος 'Με το να καταλάβουμε επιτέλους ποιοι είμαστε" . Το κείμενο απλά αναφέρει στη ρύμη του λόγου,το "για να καταλάβουμε επιτέλους ποιοι είμαστε" . Άλλο ζητάει όμως. Αναζητάει τις αιτίες που δεν μπορούμε να σταθεροποιηθούμε εθνικά σ' ένα επίπεδο ποιότητας και πάνω, σε όλους τους τομείς ώστε να καλυτερεύσει η ζωή μας και να πει ο Ρήγας χαλάλι τα όσα θυσίασα γι αυτούς. Άξιζε τον κόπο. Το λέω αυτό με αφορμή την εθνική ποδοσφαίρου, ότι δηλαδή οι αποκλίσεις μας είναι τεράστιες: Από το θρίαμβο στο βυθό. Από το ζενίθ στο ναδίρ. Ποιες λοιπόν είναι οι αιτίες, (το κείμενο αναφέρει μερικές πιθανές)ώστε να καταλάβουμε ποιοι είμαστε καταλήγει το κείμενο ως σχήμα λόγου και εσύ απαντάς σ' αυτό πουδεν ερωτάται

Ανώνυμος είπε...

Δεν στόχευσα σε λάθος κατεύθυνση φίλε μου.
Το ερώτημα ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ έχει απαντηθεί εκτενώς στις παλαιότερες αναρτήσεις.
Όλοι οι φίλοι που πίνουν το καφεδάκι τους στο Καφενείο έχουν κάνει το σχόλιό τους επισημαίνοντας ο καθένας με το δικό του τρόπο όλο εκείνο το μπάχαλο που είναι η αιτία του κακού.
Να τα επαναλάβω είναι νομίζω περιττό. Να μην πω… Και κουραστικό.
Απλά εγώ συμπύκνωσα και απάντησα σε κείνο που ρωτάς.
Ρωτάς, ο παρορμητισμός μας;
Λέω ναι, με άλλα λόγια. Θερμοί, θορυβώδεις όπως είμαστε, πετυχαίνουμε το καλύτερο και ύστερα το κλοτσάμε. Το έχουνε αυτό οι Έλληνες.
Ρωτάς, επειδή αυτό μας πηγαίνει; Λέω ναι. Καθώς είμαστε και καπάτσοι και πρόχειροι και διασκεδαστικοί.
Όλα μας πάνε. Όλα μαζί και το καθένα χωριστά.
Τώρα όσο για την τεράστια απόκλιση, απ’ το ζενίθ στο ναδίρ γιατί απορείς φίλε μου;
Όλα αυτά τα επίθετα που μας ταιριάζουν γάντι, δεν είναι που προκαλούν αυτό το φαινόμενο;
Μπορούμε να τα αλλάξουμε; Αν ναι, σωθήκαμε. Αν όχι, ο κατήφορος θα συνεχίζεται.
Αλλά και στο πιο καίριο ερώτημα, γιατί δεν μπορούμε να σταθεροποιηθούμε σ’ ένα εθνικό επίπεδο ποιότητας σε όλους τους τομείς ώστε να καλυτερέψει η ζωή μας και να πει ο ΡΗΓΑΣ χαλάλι τους, και αυτό το έχουμε αναλύσει σε προηγούμενες αναρτήσεις.
Όσο για το Ρήγα φίλε μου, νομίζω πως το έχει πει το ‘’χαλάλι’’ τους. Γιατί, ανεξάρτητα απ’ τα βασικά μας ελαττώματα, οι έλληνες, σε όλους τους εθνικούς αγώνες για το πλάτεμα και το άπλωμα της μικρής Ελλαδίτσας μας, επέδειξαν απαράμιλλο θάρρος και αυταπάρνηση που τα κόκαλα των Ηρώων μας έχουν καθαγιασθεί.

σεραφείμ

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σεραφείμ
Φίλε μου για το θέμα της απόκλισης από το ζενίθ στο ναδίρ, δεν απορώ όπως λες, απλά το επισημαίνω.
Το θέμα των μεγάλων αποκλίσεων (Θρίαμβος - πάτος) των εθνικών μας επιδόσεων και συμπεριφορών τίθεται για πρώτη φορά σε συζήτηση. Προφανώς συγχωνεύεις το θέμα με άλλες αναρτήσεις που αφορούσαν σε αρνητικές πλευρές της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Το κάθε θέμα όμως έχει τη δική του αυτονομία ακόμα κι αν μοιάζει με άλλα θέματα. Το ερώτημα που τίθεται σε αυτή την ανάρτηση είναι ποιες μπορεί να είναι οι αιτίες που οδηγούν σ' αυτές τις αποκλίσεις. Από τα ερωτήματα του κειμένου προκύπτουν κάποιες αιτίες μεταξύ των οποίων μπορεί κανείς να καταλήξεισε μία ιδιαίτερα σοβαρή:
"Το ελληνικό πολιτικό και κοινωνικό σύστημα που επιτρέπει να αναπτύσσονται εντός του αντισυστήματα ομάδων μικροσυμφερόντων, ατόμων, συντεχνιών. Ετσι το κεντρικό σύστημα μετατρέπεται σε θερμοκήπιο , ημινόμιμων ή ημιπαράνομων αντισυστημάτων με όλες τις παρενέργειες συμπεριφορών και επιδόσεων. Το αναφέρω αυτό ως μια από τις σοβαρότερες αιτίες των μεγάλων εθνικών αποκλίσεων διότι από την άλλη έχουμε τους απόδημους Έλληνες (όπως αναφέρω στο κείμενο) που εντάσσονται σε συστήματα άλλα που δεν επιτρέπουν την ανάπτυξη αντισυστημάτων εντός τους (ή σε μικρότερη κλίμακα από μας) και σε ό,τι πετυχαίνουν, έχουν μια σταθερότητα, μια συνέχεια, μια συνέπεια. Των Ελλήνων λοιπόν οι κοινότητες μονίμως και σταθερά προοδεύουν. Δεν βρίσκονται τη μιά στα ψηλά και την άλλη στα χαμηλά. Συνεπώς καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως το σύστημα και κυρίως ο τρόπος της λειτουργίας του είναι μια από τις κύριες αιτίες αυτου του φαινομένου. Μ' αυτήν την αιτία συμμφώνησε κι ο φίλος μας Σπύρος Δαρσινός, που σε σχόλιό του εστίασε στο σύστημα, απ' όλες τις πιθανές αιτίες που αναφέρονται στο ανηρτημένο κείμενο. Θα ήταν ευχής έργο όμως ν' ακούσουμε κι άλλες απόψεις που θα αναφέρουν κι άλλες πιθανές αιτίες για την ελληνική αυτή παθογένεια. Όλοι οι Έλληνες, μηδενός εξαιρουμένου, έχουν λόγο καιευθύνη.Ας ακήσουν το δικαίωμά τους, τουλάχιστον σ' αυτό το Blog.

Ανώνυμος είπε...

Θα σας γράψω και την δική μου άποψη, παρ'όλο που δεν ξέρω από αθλητικά.
Όσον αφορά το παιγνίδι, προσωπικά, δεν βρίσκω ουτοπία, το γεγονός να κερδίζαν ξανά το Πανευρωπαϊκό. Φτάνει να υπήρχε η υγιής ψυχολογία των αθλητών, η ικανότητα της εστίασης στο συγκεκριμμένο σημείο της αναφοράς τους, ο ισάριθμος κατά το δυνατόν αριθμός παιχτών ( η ανισότητα τους επηρέασε ψυχολογικά), το σωστό πρόγραμμα κινήσεων και το σπουδαιότερο η ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ στην εφαρμογή του.
Για το αποτέλεσμα που είχαμε, φαίνεται κάτι από όλα αυτά, δεν δούλεψε καλά.
Τώρα, σαν αίτια της σαλτιμπάγκικης πολλές φορές συμπεριφοράς μας στα διάφορα άλλα θέματα που μας καίνε, θα έλεγα ΠΕΡΑ από το γνωστό χαρακτήρα της Φυλής μας, ότι ο ΜΥΚΗΤΑΣ του αντισυστήματος παίζει σημαντικό ρόλο και είναι στα χέρια του Κράτους να τον εξοντώσει. Φτάνει να ξεχάσουν οι ιθύνοντες ότι προέρχονται από τον ίδιο πηλό.
Και μετά, θα αναφέρω ξανά τον σημαντικό παράγοντα, της ΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ, για την αυστηρή διαπαιδαγώγηση στην τήρηση των νόμων και των κανονισμών. Η έλλειψης αυτής, μας φτειάχνει ισότιμους με την μπάλλα στο παιγνίδι των διαφόρων καταστάσεων και γεγονότων, που φυσικό είναι μία να σηκώνεται στον αέρα και την άλλη να αγγίζει το έδαφος. Δηλ. τον πάτο.
Αυτά θεωρώ τα πιο σημαντικά,( θα υπάρχουν ίσως κι άλλα) γιατί ούτε η εξυπνάδα, ούτε η ικανότητα, μας λείπουν, και μπορούμε να κάνουμε θαύματα, όταν βάλουμε κάτι στο μυαλό και στην ψυχή μας.
Καλή σας μέρα,
Βάνα.

Ανώνυμος είπε...

Θα σας γράψω και την δική μου άποψη, παρ'όλο που δεν ξέρω από αθλητικά.
Όσον αφορά το παιγνίδι, προσωπικά, δεν βρίσκω ουτοπία, το γεγονός να κερδίζαν ξανά το Πανευρωπαϊκό. Φτάνει να υπήρχε η υγιής ψυχολογία των αθλητών, η ικανότητα της εστίασης στο συγκεκριμμένο σημείο της αναφοράς τους, ο ισάριθμος κατά το δυνατόν αριθμός παιχτών ( η ανισότητα τους επηρέασε ψυχολογικά), το σωστό πρόγραμμα κινήσεων και το σπουδαιότερο η ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ στην εφαρμογή του.
Για το αποτέλεσμα που είχαμε, φαίνεται κάτι από όλα αυτά, δεν δούλεψε καλά.
Τώρα, σαν αίτια της σαλτιμπάγκικης πολλές φορές συμπεριφοράς μας στα διάφορα άλλα θέματα που μας καίνε, θα έλεγα ΠΕΡΑ από το γνωστό χαρακτήρα της Φυλής μας, ότι ο ΜΥΚΗΤΑΣ του αντισυστήματος παίζει σημαντικό ρόλο και είναι στα χέρια του Κράτους να τον εξοντώσει. Φτάνει να ξεχάσουν οι ιθύνοντες ότι προέρχονται από τον ίδιο πηλό.
Και μετά, θα αναφέρω ξανά τον σημαντικό παράγοντα, της ΠΕΙΘΑΡΧΙΑΣ, για την αυστηρή διαπαιδαγώγηση στην τήρηση των νόμων και των κανονισμών. Η έλλειψης αυτής, μας φτειάχνει ισότιμους με την μπάλλα στο παιγνίδι των διαφόρων καταστάσεων και γεγονότων, που φυσικό είναι μία να σηκώνεται στον αέρα και την άλλη να αγγίζει το έδαφος. Δηλ. τον πάτο.
Αυτά θεωρώ τα πιο σημαντικά,( θα υπάρχουν ίσως κι άλλα) γιατί ούτε η εξυπνάδα, ούτε η ικανότητα, μας λείπουν, και μπορούμε να κάνουμε θαύματα, όταν βάλουμε κάτι στο μυαλό και στην ψυχή μας.
Καλή σας μέρα,
Βάνα.

Ανώνυμος είπε...

Πρόταξες φίλε μου το ποδόσφαιρο και η στρογγυλή μπάλα μας έβγαλε έξω απ’ το ‘’γήπεδο’’.
Κι εγώ, όπως ξέρεις, δεν γνωρίζω και πολλά πράγματα απ’ αυτό το χώρο.
Τώρα, για τα σκαμπανεβάσματα, τα πισωγυρίσματα, την έλλειψη συνέχειας και συνέπειας σε κάθε καλή προσπάθεια που κάνουμε ως λαός ως έθνος, αναμφίβολα, χωρίς καμία ένσταση εκ μέρους μου, το μερίδιο που αναλογεί στο ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΑ, σ’ αυτό το τεράστιο πολυκέφαλο τέρας που τα καταπίνει όλα, είναι το μεγαλύτερο.
Από συστάσεως του Νεοελληνικού κράτους, η Δημόσια Διοίκηση συμπεριφέρθηκε και έδρασε με τον τρόπο που δρα και συμπεριφέρεται μια μαφιόζικη Οργάνωση. Μέσα σ’ αυτό το τοπίο, σ’ αυτό το γόνιμο έδαφος για κάθε είδους παρανομία, αναπτύχθηκε το αντι-κράτος. Οι πολίτες εφεύραν και ανέπτυξαν τους δικούς τους αμυντικούς μηχανισμούς. Με άλλα λόγια έφτιαξαν κι αυτοί όχι μια, αλλά δεκάδες μικρές μαφιόζικες συμμορίες για να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους.
Μέσα σ’ ένα βρόμικο και διεφθαρμένο κρατικό σύστημα.
απ’ τη μια μέρα στην άλλη, τα αντισυστήματα ξεφύτρωσαν σαν τα μανιτάρια για να εξυπηρετούν παράνομα κάθε είδους ανάγκη των δύσμοιρων πολιτών που δεν βρίσκουν πουθενά το δίκιο τους.
Έτσι έχουμε και λέμε,
Αντισύστημα της δικαιοσύνης.
Αντισύστημα για την απαλλαγή απ’ το στρατό με πλαστά δικαιολογητικά.
Αντισύστημα που παρέχει πλαστά διπλώματα σπουδών.
Αντισύστημα για την πρόσληψη στο Δημόσιο.
Αντισύστημα για διαρροή των θεμάτων εισαγωγής στα πανεπιστήμια.
Αντισύστημα για την εισαγωγή στα νοσοκομεία.
Αντισύστημα για την πρόσληψη στο Δημόσιο.
Αντισύστημα για απόκτηση διπλώματος οδήγησης χωρίς εξετάσεις.
Αντισύστημα για να περνάς από ΚΤΕΟ.
Αντισύστημα…. Αντισύστημα… Αντισύστημα.
Και το ερώτημα που μπαίνει είναι:
Πώς και με τι τρόπο κόβονται όλα αυτά τα κεφάλια;
Πώς και με τι τρόπο σταματάει η Δημόσια Διοίκηση να συμπεριφέρεται με τη νοοτροπία και τις μεθόδους μια Οργανωμένης Μαφιόζικης εταιρίας;
Νομίζω φίλε μου ότι για πολύ καιρό ακόμη θα το ψάχνουμε.

σεραφείμ

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ μου κ. Σεραφείμ Βάγια,
Μια διευκρίνιση : Δεν είπα, ούτε υπονόησα καν, ότι ο Αδαμάντιος Κοραής ήταν αντίθετος με την ελληνική επανάσταση! Όχι βέβαια! Απλώς είπα ότι έβαζε προτεραιότητες. Πρώτα η παιδεία και ύστερα, ασφαλώς, η Ανάσταση του Γένους. Πάντως οι δύο τάσεις υπήρχαν σαφέστατα. Και αυτό ακριβώς έθεσα. Ίσως η διατύπωσή μου δεν ήταν η καλύτερη δυνατή...
Νίκος Πετρόχειλος

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ κύριε Πετρόχειλε,
Ασφαλώς και υπήρχαν δυο, ίσως και τρεις τάσεις.
Το εγχείρημα δύσκολο. Σχεδόν ακατόρθωτο για τα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς.
Όχι όμως σύγκρουση, όπως είχατε την καλοσύνη να μου διευκρινίσετε.
Όμως, νομίζω, πως η θέση που υποστήριζε ο Ρήγας ήταν πιο κοντά στο εφικτό.
Η διαφώτιση του γένους αργούσε.
Ο Ρήγας το ήξερε.
Ήξερε πως, ουδέν ακινητότερον της δουλείας, τα έτη κι αυτοί οι αιώνες ρέουσι κατά τίνα ομοιότητα, αι γενεαί γεννιόνται και αποθνήσκουσι μη αφήνοντα ίχνη.
Αυτό ήθελε να προλάβει ο Ρήγας.
Καλό σας βράδυ.

σεραφείμ βάγιας

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ μου Φαίδωνα
Πολύ σωστά όσα επισημαίνεις στο νέο σου άρθρο, είναι γεγονός ότι όλα στη χώρα μας γίνονται χωρίς καμία μελέτη και κανένα σχεδιασμό, τα πάντα γίνονται με προχειρότητα και μια ζωή είμαστε στο ράβε ξήλωνε.
Από τη στιγμή που η χώρα μας έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δέχτηκε ένα πακτωλό χρημάτων με σκοπό να αναδιοργανωθούν οι δομές όπως λιμάνια οδικά δίκτυα, Γεωργία κτλ.
Ο βασικός τομέας που θα έπρεπε να ενισχυθεί και να αναδιοργανωθεί εδώ και πολλά χρόνια είναι η ΠΑΙΔΕΙΑ, όσες χώρες επένδυσαν σε αυτόν το τομέα δεν έχασαν αλλά ωφελήθηκαν πολλαπλά.
Δυστυχώς η κακοδιαχείριση όλων αυτών των κονδυλίων είχε σαν αποτέλεσμα σήμερα να είμαστε ουραγοί στην Ευρωπαϊκή ένωση.
Οι ευθύνες είναι διαχρονικές και ανήκει σε όλες τις κυβερνήσεις που από τη μεταπολίτευση και μετά διαχειρίστηκαν όλους αυτούς τους πόρους, αποτέλεσμα αυτής της μη ορθής διαχείρισης των πόρων είναι ότι η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να σταθεί στο σκληρό ανταγωνισμό σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία και να σύρετε ανάλογα με τις ορέξεις οποιονδήποτε που θέλει να κερδοσκοπεί σε βάρος του Ελληνικού λαού.


ΙΝΤΖΙΡΤΖΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σεραφείμ
Άρα συμφωνείς με την αιτία που διατύπωσα στο κείμενο και στο σχόλιό μου. Συνεπώς 4 τουλάχιστον συμμετέχοντες συμφωνούμε με το ποια είναι η πιο σοβαρή αιτία για την ελληνική αυτή παθογένεια.
Τώρα το πως κόβονται τα κεφάλια αυτών των αντισυστημάτων είναι θέμα άλλης συζήτησης. Τώρα προσπαθούμε να καταλάβουμε τις αιτίες των εθνικών παθογενειών μας. Αν βάλουμε τώρα και το θέμα που λες, τότε θα συμβεί αυτό που συνήθως συμβαίνει στις συζητήσεις των Ελλήνων: Εκτονώνονται συζητώντας αλλά δεν καταλήγουν πουθενά... Όσο για το γήπεδο που λες Σεραφείμ ότι βγήκαμε απ' έξω, δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείς, να σου υπενθυμίσω όμως ότι εγώ παραμένω εντός του γημέδου των σκέψεών μου.

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα φίλε μου,
Ξύπνησα μ’ ένα δροσερό βοριαδάκι. Ελπίζω να διατηρηθεί.
Με το ‘’έξω απ’ το γήπεδο’’ δεν εννοώ τίποτα το δύσληπτο.
Απλά, καθώς έγραφες για το θλιβερό αποτέλεσμα της εθνικής μας σ’ αυτή τη διοργάνωση, σκεφτόμουν όλα τα φαιδρά που κάνουμε εμείς οι έλληνες σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας και οι σκέψεις αυτές με έβγαλαν εκτός των ‘’τειχών’’.
Ο Σπύρος κι εσύ, ο καθένας με τον τρόπο του, μου το υπενθυμίσατε.

σεραφείμ

Ανώνυμος είπε...

Πάντως,εμεις οι έλληνες έχουμε μέσα μας την τέχνη να αναπτύσουμε τις γραπτές απόψεις μας με έναν τρόπο που σε συναρπάζει .Οταν διαβάζω τις απόψεις του καθ'ενός σας είναι σαν να κοιταζω βιρτουόζο ποδοσφαιριστή μέσα στο γήπεδο που γέρνει απο δω το κορμί του το γέρνει απο κει και περνάει με τέτοιους ελιγμούς ανάμεσα στους άλλους παίχτες που σε μαγεύει,κι ας παίζει λίγο πιό πολύ στα άκρα από όσο πρέπει.Κι αν δεν βάλει γκόλ;δεν πειράζει ,γιατί ξέρουμε ότι έχει την ικανότητα να σκοράρει.Κι όταν ένας έχει την ικανότητα να σκοράρει-να φτάσει στην κορυφή δηλαδή-και να χάσει, μόνο την μπάλα θα χάσει,την ικανότητα πάντα θα την έχει.
Στο κάτω κάτω ρε παιδιά αξίζει να πληρώνεις μιά κορυφή-που αύριο μπορεί να χάσει από μόνη της τα στάνταρ και την αίγλη της, με ένα τίμημα πιό ακριβό κ'απ'τη ζωή ;
Η ΖΩΗ ειναι τέχνη και φαντασία.
Σε κάνουν ευτυχή χωρίς γκόλ που... βιάζει τον συμπορευτή σου στην τέχνη και την φαντασία[πάνω απ'όλα είναι ο Ανθρωπος.
Κ'αν έρθει ο χρόνος και πουν πως αυτή η τέχνη του....Χαριστέα του Καραγκούνη είχε τα στοιχεία του αύριο,αυτό είναι το γκόλ που αξίζει,γιατι έδωσε ζωή-πνοή στο αύριο χωρις να την πάρει από το χθες [Λέει τίποτα η ..πάσα μου ;
Είπαμε,η ζωή θελει και Χιούμορ ]

σπύρος δαρσινός

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος
Σπύρο μου μπορεί τελικά να κάνω λάθος αλλά έχω τέτοια πίστη σ' αυτό που λέω που κι αν ακόμα είναι λάθος, η πίστη μου το έχει κάνει σωστό! Μπορεί λοιπόν να κάνω λάθος που λαμβάνω σοβαρά υπ' όψη τα ειρωνικά σχόλια των ευρωπαϊκών εφημερίδων και του Καναδά που διασύρουν πικρόχολα την εθνική Ελλάδας, θέλοντας έτσι ν' ακυρώσουν ακόμα και το επίτευγμά της του 2004. Μπορεί να είμαι λάθος που μ' ενοχλεί η αναξιοπιστία που αποδίδουν στην Ελλάδα συχνά οι εταίροι μας της Ε.Ε. μπορεί να κάνω λάθος που σ' όλα αυτά δεν αντιδρώ μ' ένα πατριωτικό δεκάρικο του τύπου: "Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει" και: "Οι Ελληνάρες όλα τα σφάζουν όλα τα μαχαιρώνουν", μπορεί να κάνω λάθος, που όταν οι Έλληνες δίνουμε δικαιώματα να μας διασύρουν, εγώ δεν χαϊδεύω ούτε την ανοησία μας ούτε την ασυδοσία μας για να νιώσω καλά. Υπάρχει βέβαια και η σιωπή. Αυτή όμως είναι χαρακτηριστικό των ασκητών και όχι των πολιτών. Δυστυχώς με μια απίστευτη εμμονή θα ελπίζω μέχρι το τέλος της ζωής μου να δω τον Έλληνα υπερήφανο όπως ποτέ, ερωτευμένο με τη ζωή, με τη δημιουργία, με το Χρέος που του άφησαν οι προηγούμενοι, και την ανάγκη να το αποδεχθεί και να το πάει πιο πέρα. Και όχι βέβαια να κάνει ένα άλμα μπροστά και δέκα άλματα πίσω... Ούτε να νομίζει πως βρέχει όταν τον φτύνουν... Μπορεί γενικώς να κάνω λάθος. Δεν μπορώ όμως να αποδεχθώ εκείνο το:
"Εντάξει μωρέ και τί έγινε;", να γίνεται σημαία κάθε αποτυχίας, ανοησίας και ασυδοσίας. Βλέπεις,έχω ένα ιδιότυπο πατριωτισμό, που δεν είναι της μόδας...

Ανώνυμος είπε...

Φαιδωνα,μου αρεσουν"τα λάθη" σου
Θα σου γράψω αργότερα ,τωρα φεύγω γρήγορα ,γιατί μόλις μου τηλεφώνησαν οτι έφεραν απο το Κεντακι με ελικόπτερο τον κουμπαρο μου και στενο μου φίλο μου για 40 χρονια στο νοσοκομείο της πόλης μου.
σπυρος

Ανώνυμος είπε...

Φαιδων,μόλις γύρισα απο το νοσοκομείο ,ο φιλος μου ειναι
σε κρίσιμη κατάσταση.Η κενρικη του αρτηρια ειναι ετοιμη να σπασει ,και δεν μπορουν να την αγγίξουν οι γιατροί.Θα δούμε.

Δεν έχω διάθεση να γράψω.Κάτι τέτοια με φίλους με επιρεάζουν πολύ.
Μόνο θέλω να σου πω ότι δεν είσαι μόνος σ 'αυτό το όνειρο.Ναι,αξίζουμε κάτι καλύτερο .Όχι γιά να μην μας χλευάζουν οι μικροί αλλά γιά μας και γι'αυτους που ξέρουν να εκτιμούν.
Μην με κρίνεις από το προηγούμενο γράμμα μου,ηταν ανάλαφρο στο ύφος[μόνο]

Σπύρος

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@Σπύρος
Εύχομαι στο φίλο σου να είναι ο Θεός μαζί του να του δώσει μια γερή αναστολή για να συνεχίσει στην τόσο όμορφη ζωή που μας έφτιαξε ο ίδιος ο Μεγάλος Ποιητής.
Κάτι μου λέει πως θα τα καταφέρει!

Ανώνυμος είπε...

Σπύρο μου, εύχομαι για τον κουμπάρο σου,το καλλίτερο δυνατόν. Να τα καταφέρει!
Όσο για την ζωή μας με αφορμή..την μπάλα, διαβάζοντας τα σχόλια σας, νομίζω, πως και η λέξη ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ που ανέφερα στο δικό μου σχόλιο, αυτή είναι για να είναι για τον Έλληνα, ουτοπία.
Βάνα.

Ανώνυμος είπε...

Σπύρο,
εύχομαι ο φίλος σου να ξεπεράσει τον κίνδυνο και να σ’ ακούσουμε γρήγορα με ευχάριστα.

σεραφείμ

Ανώνυμος είπε...

Ο Σπύρος Δαρσινός γράφει : «Κι αν δεν βάλει γκόλ (ο ικανός και ταλαντούχος ποδοσφαιριστής) δεν πειράζει, γιατί ξέρουμε ότι έχει την ικανότητα να σκοράρει. Κι όταν ένας έχει την ικανότητα να σκοράρει-να φτάσει στην κορυφή δηλαδή-και να χάσει, μόνο την μπάλα θα χάσει, την ικανότητα πάντα θα την έχει.» Κι ο Φαίδων Θεοφίλου μεταξύ άλλων, αξιόλογων όπως σ’ όλα του τα γραπτά, προσθέτει στην απάντησή του : «Εγώ δεν χαϊδεύω ούτε την ανοησία μας ούτε την ασυδοσία μας για να νιώσω καλά». Νιώθω αναπτερωμένος, σχεδόν ευτυχής, και μόνο από την αισιοδοξία που αποπνέουν ή ολοφάνερα υποκρύπτουν και τα δύο αυτά κείμενα. Ο Σπύρος βραβεύει την αξιόλογη προσπάθεια του ικανού, πάνω και πέρα από το όποιο αποτέλεσμα. Ο Φαίδων αμφιβάλλει, όπως κάθε στοχαστής, για όλα τα πιστεύω του, όσο κι αν προβάλλει το absurdum ότι «έχω τέτοια πίστη σ' αυτό που λέω που κι αν ακόμα είναι λάθος, η πίστη μου το έχει κάνει σωστό!». Έτσι, «σεμνά» διερωτάται μήπως τυχόν κάνει λάθος που λαμβάνει σοβαρά υπόψη του τα ειρωνικά σχόλια των ευρωπαϊκών εφημερίδων και του Καναδά, που διασύρουν πικρόχολα την εθνική Ελλάδας, αλλά είναι απόλυτα σίγουρος ότι δεν κάνει λάθος! Διερωτάται επίσης μήπως κάνει λάθος που τον ενοχλεί η αναξιοπιστία που αποδίδουν στην Ελλάδα συχνά οι εταίροι μας στην Ε.Ε., αλλά είναι κι εδώ εντελώς σίγουρος πως ούτε και σ’ αυτό το σημείο κάνει λάθος! Μήπως κάνω λάθος, διερωτάται επίσης, που δεν αρχίζω τους δεκάρικους λόγους περί της Ελλάδος και της «θείας αποστολής της», αλλά δεν θέλει και πολλή σκέψη για να καταλάβεις πως είναι σίγουρος πως κι εδώ λάθος δεν κάνει! Για να ακολουθήσει η απαράμιλλη θέση του, που ανέφερα και στην αρχή, ότι εκείνος «δεν χαϊδεύει ούτε την ανοησία μας ούτε την ασυδοσία μας για να νιώσει καλά», τοποθέτηση για την οποία δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, και πολύ σωστά, ότι μόνο λάθος δεν πιστεύει ότι κάνει! Και μια και απορρίπτει τη σιωπή, ως μέσον αντίδρασης των συμβαινόντων, διακηρύσσει urbi et orbi ότι αυτός δεν θα πάψει ποτέ να ελπίζει, μέχρι το τέλος της ζωής του, ότι θα δει τον Έλληνα «υπερήφανο όπως ποτέ, ερωτευμένο με τη ζωή, με τη δημιουργία, με το Χρέος που του άφησαν οι προηγούμενοι, και την ανάγκη να το αποδεχθεί και να το πάει πιο πέρα. Και όχι βέβαια να κάνει ένα άλμα μπροστά και δέκα άλματα πίσω... Ούτε να νομίζει πως βρέχει όταν τον φτύνουν...». Γιατί το «εντάξει μωρέ και τι έγινε», πώς να το κάνουμε, δεν του πάει, δεν τον εκπροσωπεί, δεν τον συγκινεί, δεν το θέλει, βρε αδελφέ! Στην ουσία ο ιδιότυπος πατριωτισμός του δεν είναι παρά ένα σάλπισμα ελπίδας και αισιοδοξίας, γιατί μέσα του ξέρει πολύ καλά και αυτός, όπως το ξέρουμε όλοι μας, και πρώτος και καλύτερος ο Σπύρος Δαρσινός, ότι η ικανότητα του Έλληνα υπάρχει, η φλόγα του υπάρχει, η επιθυμία του για το βήμα εκείνο που θα τον στείλει μπροστά, πιο μπροστά ίσως κι από την Ελλάδα που του παρέδωσαν οι Μεγάλοι εκείνοι, υπάρχει, γιατί μέσα στο βάθος της ματιάς του παλεύει για εκείνο το «πλείω δε και αρείω όσης αν παραδέξομαι», από τον όρκο του Αθηναίου εφήβου, κι αυτή του την πίστη, αυτή του την ελπίδα, αυτό του το όραμα κανείς δεν μπορεί να του το πάρει, όσα στραβοπατήματα, εύλογα ή ηλίθια, κι αν κάνει. Μπράβο σας, ρε παιδιά, γράφετε τέτοια κείμενα, όλοι μας τα έχουμε ανάγκη, όλους μας συγκινούν, όλους μας εμπνέουν, όλους μας αναπτερώνουν. Να είστε καλά!...
Νίκος Πετρόχειλος

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Νίκος Πετρόχειλος
Νίκο ειλικρινά σ' ευχαριστώ για τις επισημάνσεις, όσο και όσο και για την παράθεση, ανάλυση και σύνθεση των κειμένων που έκανες , όπως μόνο εσύ ξέρεις, δίνοντας ταυτόχρονα κι ένα ρεσιτάλ σαφήνειας και μεταδοτικότητας!
Έχω όμως την αίσθηση ότι η ικανότητα από μόνη της δεν φτάνει.
Χρειάζεται ένα αξιόπιστο σύστημα (πολιτικό) να την αξιοποιήσει, να την διοχετεύσει στο στόχο της ώστε να ανθίσει. Διαφορετικά η ικανότητα αυτή μπορέι να στραφεί αλλού. Στις... συνεργασίες με την SIEMENS π.χ. ή σε άλλες λαμογιές πολυτελείας. Κι όχι μόνο το σύστημα είναι αυτό που χρειάζεται, αλλά και το όραμα,ατομικό, ομαδικό,εθνικό, ο στόχος κι η πίστη να τον φτάσεις. Θα είδες τη μικρή αυτή προσπάθεια μέσα από το
καφενείο να θέσουμε ένα στόχο, το "ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΥ" Ι και το "ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΥ" 2, όπου εκτός από κάποια θετική αντιμετώπιση, συναντήσαμε αντίδραση, μιζέρια, και μικροψυχία, μόνο για το αν θα αποδεχόμασταν το μικρό αυτό μανιφέστο. Σκέψου να ΄ζητούσαμε να το θέσουμε σε ισχύ ως δρώντες πολίτες!!!... Παρ' όλα αυτά "ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΫ" για μένα ισχύει και θα ισχύει και θα κάνω παρεμβάσεις κάπου κάπου ως κίνηση "ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΥ" κι όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν, να το δηλώσουν για να συμπεριληφθούν ως μέλη της κίνησης και θα ενημερώνονται από πριν για την κάθε παρέμβαση. Βλέπεις Νίκο μου ότι παρ' όλο που έχω πλήρη συναίσθηση της ελληνικής πραγματικότητας, εξακολουθώ να θέλω "ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΥ". Δεν ξέρω αν μπορώ να βάζω γκολ, σίγουρα όμως δίνω τις μάχες μου μέχρι το τέλος, έστω κι αν ξέρω εκ των προτέρων πως είναι χαμένες. Μάλλον θα είμαι του...γιατρού όπως λένε οι σύγχρονοι Έλληνες...

Ανώνυμος είπε...

Ικανότητα δεν είναι μόνο να γράφεις
εσύ καλά,είναι να καταλαβαίνεις τι γράφει και τι αισθάνεται ο άλλος μπρος και πίσω από από τις γραμμές[που είπε η Βάνα]
Τότε,προσθέτεις ,κι'αυτή,την ικανότητά σου στον συνοψισμό και η ιδέα ανεβαίνει.
Αυτό έκανε ο Νίκος Πετρόχειλος στην τελευταία του άποψη στο καφενείο.
Πήγε εκεί κοντά που χτίζει ο Φαίδων
την Ιδέα.Και είδε ότι τα στέραια υλικά του είναι αυτά που οι άλλοι
τα προσπερνούν γιά λάθος.
Και τα προσπερνούν,γιατί μας έμαθαν να χτίζουμε λάθος τη ζωή μας.

σπύρος δαρσινός

Ανώνυμος είπε...

Φαίδωνα ,είμαι ανεπιφύλακτα μαζί σου σε κάθε παρέμβαση που μπορεί
να φέρει μιά-έστω-μικρή Αύρα ΑΝΟΙΞΗΣ στο παγωμένο τοπίο.

σπύρος δαρσινός

Νίκος Λαγκαδινός είπε...

Αγαπητέ μου Φαίδωνα, δεν θέλω ν' αρχίσω τις ιερεμιάδες για τη φυλή μας. Σωστά επισημαίνεις ορισμένα χαρακτηριστικά μας με αφορμή το ποδόσφαιρο. Ωστόσο, δεν θέλω να μοιάσω σε κάποιους που ταξιδεύουν στην... Εσπερία, και μετά έρχονται και κατακρεουργούν τον Έλληνα, ότι τάχα δεν είναι πολιτισμένος, ότι υστερεί σε τούτο ή σ' εκείνο. Μπορεί γενικώς να είμαστε ένα "πυροτέχνημα", αλλά η ομορφιά του Έλληνα δύσκολα συγκρίνεται με τα χαρακτηριστικά των άλλων Ευρωπαίων.
Έχω την εντύπωση, πάντως, ότι οι Έλληνες είναι μαξιμαλιστές - ή του ύψους ή του βάθους. Πότε πετάνε στα σύννεφα πότε πέφτουν στα τάρταρα! Βέβαια δεν μπορώ να είμαι γενικώς ευχαριστημένος με την πολιτική μας συμπεριφορά. Νιώθω ότι αξίζουμε κάτι καλύτερο. Μην πεδικλωνόμαστε όμως με το ζήτημα της μπάλας. Και η μπάλα μέσα στη ζωή είναι [ποδόσφαιρο και μπάσκετ]. Το ότι οι ελληνικές εθνικές ομάδες έχουν πετύχει πανευρωπαϊκές διακρίσεις, αυτό σημαίνει πως δεν υστερούμε και σ΄ αυτούς τους τομείς.
Πάντως, αυτό που πιστεύω ότι τις περισσότερες φορές δεν το έχουμε είναι το... μέτρο! Σε κάτι, δηλαδή, που οι αρχαίοι είχαν απάντηση: παν μέτρον κ.λπ.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος