Σάββατο, Μαΐου 03, 2008

ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΑ

Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου
Και τους Ολυμπιακούς σαν τα μούτρα μας κυρ Χίτλερ μου;
(Θα μπορούσε να ήταν λεζάντα της εποχής-από τους Ολυμπιακούς τού 1936-Βερολίνο)

Η αναφορά μου στα γερμανικά συμπλέγματα, έχει ένα συγκεκριμένο λόγο που θα φανεί στη συνέχεια του κειμένου. Τα συμπλέγματα αυτά, (μερικά απ’ τα οποία αναφέρω) έρχονται σε αντίθεση με την εικόνα που θέλουν οι Γερμανοί να δείχνουν προς τα έξω, τους καθορίζουν όμως ως έθνος και ως κοινωνία:
1) Οι Γερμανοί λοιπόν, προσπαθούν συνεχώς να δείχνουν
ότι αυτοί είναι οι πιο ικανοί, οι πιο σημαντικοί, ότι μπορούν να τα κάνουν όλα καλύτερα από τους άλλους.
Αυτή η τάση τους, δείχνει και την ανάγκη για διαρκή επιβεβαίωση άρα και ανασφάλεια, αφού…σπουδαιότητα που φαίνεται , δεν είναι και απαραίτητο να επιδειχθεί.
2) Αισθάνονται καλύτερα ως μέλη της ομάδας, που τους
εξασφαλίζει κάλυψη και ασφάλεια, παρά ως άτομα.
3) Αισθάνονται σεβασμό και θαυμασμό για την στρατιωτική στολή και τη στολή γενικώς σε τέτοιο βαθμό, ώστε να καταντά φυσιολογικό στις στολές αυτές, να συμπεριλαμβάνεται… και η στολή θυρωρού πολυτελούς ξενοδοχείου.
4) Είναι υπάκουοι και πειθαρχικοί. Αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι. Θα πρέπει να μάθουν πότε πρέπει να είναι υπάκουοι και πειθαρχικοί και πότε όχι. Διαφορετικά, η πιθανότητα να επωασθεί και πάλι το αυγό του φιδιού , παραμένει ζωντανή.
5) Ένας Γερμανός μπορεί να μηνύσει τον γείτονά του, επειδή τα φύλλα από το δέντρο τού γείτονα πέφτουν στον δικό του κήπο. Ο λόγος όμως πιθανότατα θα είναι άλλος: Ο φθόνος ας πούμε για το ότι ο γείτονας αγόρασε ακριβό αυτοκίνητο…
6) Στην πραγματικότητα οι Γερμανοί εξακολουθούν να συμπαθούν τον Χίτλερ και να τον θεωρούν μεγάλο ηγέτη αλλά απωθούν το βάρος της ντροπής για τα θηριώδη εγκλήματα που έκαναν στη προσπάθειά τους να κυριαρχήσουν στον κόσμο, σαν να μην τους αφορά.
Φυσικά δεν έχουν όλοι οι Γερμανοί αυτά τα συμπλέγματα. Υπάρχουν και φωτισμένοι και καλλιεργημένοι άνθρωποι. Αυτοί όμως είναι όπως παντού, η μειοψηφία. Τον τόνο, το χρώμα, της εθνικής τους ταυτότητας το δίνουν εκείνοι που έχουν τα παραπάνω συμπλέγματα.
Οι Γερμανοί διοργάνωσαν δύο φορές Ολυμπιακούς αγώνες. Η πρώτη ήταν το 1936 στο Βερολίνο, όταν ο Χίτλερ ήταν στις δόξες του. Δεν τους παίρνει όμως να μιλούν γι αυτό, αφού οι Ολυμπιακές αξίες δεν είναι συμβατές με το ναζισμό. Ούτε η ανθρωπότητα θέλει να το θυμάται. Η δεύτερη φορά ήταν το 1972 στο Μόναχο, όταν Παλαιστίνιοι κομάντος μπήκαν στο ολυμπιακό χωριό και εκτέλεσαν τους αθλητές της ισραηλινής ομάδας, την ώρα που οι Γερμανοί φρουροί του ολυμπιακού χωριού, κοιμόταν στο γρασίδι με τα όπλα δίπλα τους εκτεθειμένα στον κάθε περαστικό. Επρόκειτο για τραγωδία αλλά και για εθνική ντροπή των Γερμανών αφού στη δημοκρατική πια Γερμανία ερχόταν αυτό το γεγονός για να θυμίσει το ολοκαύτωμα των Εβραίων της ναζιστικής Γερμανίας, όταν οι ναζί προσπαθούσαν να επινοήσουν τον πιο μαζικό και φθηνό στο κόστος θάνατο, για τους Εβραίους. Φυσικά τους Γερμανούς πόνεσε επίσης και η ανικανότητά τους στο σύστημα ασφαλείας, αφού θέλουν πάντα να κορδακίζονται ως οι ικανότεροι.
Έτσι σήμερα βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση ν’ αποσιωπούν ό,τι δεν μπορούν ν’ αντέξουν . Πέρυσι το Αύγουστο λοιπόν, στις μεγάλες πυρκαγιές που έκαψαν τη μισή Πελοπόννησο, ένας Γερμανός δημοσιογράφος, της εφημερίδας “Die Welt” ή της “Sueddeutsche Zeitung”, δεν θυμάμαι πια, έγραφε με θέμα τις πυρκαγιές στην Ελλάδα, αλλά αποβλέποντας αλλού, τα εξής: « Μπορεί η Ελλάδα να κατέπληξε τους γείτονές της με τη διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων, αλλά η Ελλάδα έξω από την Αθήνα είναι μια μίζερη και φτωχιά χώρα». Τόσο πολύ πόνεσε ο Γερμανός από τους Ολυμπιακούς «Αθήνα 2004»! Μήπως σας θυμίζει κάποιον που μηνύει το γείτονά του επειδή τα φύλλα από το δέντρο του πέφτουν μέσα στο κήπο του αλλά στην πραγματικότητα ο λόγος είναι άλλος; Οι γείτονές μας δύστυχε Γερμανέ δημοσιογράφε, έχουν πολλά προβλήματα, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, και δεν είχαν το περιθώριο να εντυπωσιαστούν από τους Ολυμπιακούς που διοργάνωσε η Αθήνα. Εντυπωσιάστηκαν όμως οι Γερμανοί, οι Αμερικανοί, οι Γάλλοι οι Βρετανοί, οι Αυστραλοί, οι Κινέζοι, η ανθρωπότητα ολόκληρη από την τελειότητα της διοργάνωσης, την ασφάλεια, (οι Έλληνες πλήρωσαν 4 φορές περισσότερο από την Αυστραλία για την ασφάλεια των αγώνων) την πρωτοτυπία και την αισθητική της τελετής έναρξης και λήξης, την ακρίβεια της διεξαγωγής των αθλημάτων, τους υπέροχους εθελοντές που πολύ αγαπήθηκαν από τους ξένους επισκέπτες. Αυτά και άλλα πολλά που έχω στο αρχείο μου από τα ρεπορτάζ των δημοσιογράφων όλων των χωρών του πλανήτη. Έτσι, που έμοιαζε να είπαν οι Έλληνες : «Δεν θέλουμε πάντα αλλά αν θέλουμε μπορούμε και καλύτερα απ’ όλους».
Χωρίς αυτό να σημαίνει και τίποτα ξεχωριστό. Απλά βάλαμε ένα στοίχημα με τον εαυτό μας και το πετύχαμε. Τουλάχιστον εμείς θα θέλουμε να βλέπουμε ξανά και ξανά και ξανά, τι έγινε στην Αθήνα το 2004! Καλά θα μου πει κάποιος: Ασχολείσαι μ’ ένα θέμα που έγινε πριν από ένα χρόνο; Ναι! Aυτή την προτεραιότητα μπορούσε να έχει ο φθόνος και ο πόνος του Γερμανού δημοσιογράφου που...σκοτώνει τον ίδιο: Ένα χρόνο μετά , αφού είχαμε τόσα σημαντικά θέματα ενδιάμεσα .

12 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

«Δεν θέλουμε πάντα αλλά αν θέλουμε μπορούμε και καλύτερα απ’ όλους».

- Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου φαίνεται λίγο παράλογο... Γιατί να μη θέλουμε πάντα; Δηλαδή είμαστε μάγκες εμείς μπορούμε μόνο όταν θέλουμε; Ή δεν το κατάλαβα καλά...

«Καλά θα μου πει κάποιος: Ασχολείσαι μ’ ένα θέμα που έγινε πριν από ένα χρόνο»;

- Οι Αγώνες έγιναν το 2004, σήμερα, αν δεν κάνω λάθος, έχουμε 2008.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Μηθυμναίος
Αυτό το "δεν θέλουμε πάντα αλλά όταν θέλουμε κ.λ.π." το αναφέρω ως ένα χαρακτηριστικό των Ελλήνων ως πραγματικότητα. Δεν το χαρακτηρίζω ούτε καλό ούτε κακό. Αλλά αν κατάλαβες καλά το θέμα του Blog είναι "τα συμπλέγματα των Γερμανών" και όχι των Ελλήνων. Μια άλλη φορά ΄'ισως θα τα πούμε και για τους Έλληνες. Για το δεύτερο σχόλιο: Έγώ απαντώ μετά από ένα χρόνο στο σχόλιο του Γερμανού δημοσιογράφου που με αφορμή τις πυρκαγιές στην Ελλάδα (2007) ρίχνει σπόντες στους Ολυμπιακούς της Αθήνας του 2004 με καθυστέρηση 3 ετών. Εγώ απαντώ συνειδητά μετά από ένα χρόνο στο σχόλιο του Γερμανού γιατί αυτή την προτεραιότητα έδωσα στον...καϋμό του. Αν διάβαζες πιο προσεκτικά το κείμενο δεν θα έκανες το δεύτερο σχόλιο. Αλλά για τους Γερμανούς ΄και την νοοτροπία τους που ξεδιπλώνεται εδώ και είναι και το θέμα του Blog, δεν θα μας πεις κάτι;

pylaros είπε...

Ας μου επιτρέψετε κι εμένα να πω δυο λόγια για τους Γερμανούς, τη νοοτροπία τους, τους έχω ζήσει αρκετά στο Αμβούργο και στη Βρέμη, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει τίποτα με το «έρχονται οι Γερμανοί:» μια κι αναφέρεστε και σtον Χίτλερ (Φωτογραφία) είναι η ίδια ράτσα, δεν έχει αλλάξει τίποτε από αυτούς που γνώρισα όταν μεγάλωνα.
Λοιπόν Οι Γερμανοί κατακτητές πολλές φορές ερχόταν σπίτι μου, όπως σε όλο το χωριό για έρευνα, όταν κάποιος από αυτούς χαμογελούσε σε εμάς τα παιδιά ο πατέρας μου έλεγε αυτός φαίνετε πιο άνθρωπος θα πρέπει να είναι Αυστριακός.
Μερικοί χωριανοί τρομοκρατημένοι μόνο με τη λέξη έρχονται γερμανοί έτρεχαν να κρυφτούν στα βουνά, στις σπηλιές, τότε οι γερμανοί πυροβολούσαν. Έτσι λοιπόν και η γειτόνισσά μου η Γεωργία βγήκε στην αυλή της φωνάζοντας τα παιδιά μου, που να ναι, ένας από τους Γερμανούς γονάτισε από απέναντι και πυροβόλησε, η Γεωργία έπεσαι, ήρθαν οι Γερμανοί σπίτι να ιδούν, εγώ πιτσιρικάς τρύπωσα στο σπίτι της γειτόνισσας να μάθω, της σήκωσαν το φόρεμα. Με είδε μια γριά και με πέταξε έξω, άκουσα η σφαίρα της τρύπησε το βασιλικό άντερο. Την άφησαν και ξεψύχησε στο σανιδένιο κρεβάτι.
Δεν Υπήρχαν ούτε φάρμακα, ούτε γιατρός, ούτε φαγητό ούτε ασπιρίνη, μια πρωτόγονη κόλαση κάτω στη γη= το "πηλίκον" είναι Γερμανοί...

Είπα να μην τα θυμάμαι, αλλά η θύμηση πεθαίνει μόνο μαζί με το σώμα…

Γαβριήλ

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@pylaros
Εδώ αγαπητέ φίλε Γαβριήλ επιχειρούμε μια πρόχειρη ψυχανάλυση με βάση τη σημερινή συμεριφορά των Γερμανών. Αν πάμε πίσω εκεί που ιστορείς εσύ , τότε θα συναντήσουμε τους εφιάλτες..

pylaros είπε...

Ιστορώ πίσω, αν και δεν είναι τόσο παλιά, μετά κι εφόσον γνώρισα και τους σημερινούς Γερμανούς στο κράτος τους, αλλά με τράβηξε, μου ξεκόλλησε το είναι μου από το παρόν στο παρελθόν η φωτογραφία που κοσμεί το άρθρο σου, έτσι έχει κάποιο νοσηρό μαγνήτη και με μεταφέρει σε αυτά που είδα κι έζησα!
Που πράγματι αληθινώς συμβήκαν, όχι κάτι τι το υποθετικό!
και ήταν μόνο η αρχή, ήταν η αρχή του κουρελιασμού του τότε ελληνισμού, αυτού που υπάρχει ζωντανός ακόμη μέσα μας.

Χαιρετώ

Γαβριήλ

Ανώνυμος είπε...

Το πήγαινα πίσω και πίσω γιά να κάνω σχόλιο γιά τα"Γερμανικά Συμπλέγματα" που ανέβασε ο Φαίδωνας στο Μπλόγκ
Και ο λόγος που το ανέβαλα ήταν ότι φοβόμουν μηπως παρασυρθώ από προσωπικες εμπειρίες και ξεφύγω
από το θέμα
Είναι πολύ εύκολο να παρασυρθεις όταν στην ανάλυση που έκανε ο Φαίδων για τα χαραχτηριστικά αυτής της φυλής βρίσκεις τα ίδια που ήταν τότε να είναι και τώρα.
Ο εγωισμος,η αυταρέσκεια, η αφ' υψηλού ματιά στο κατώτερου[κατά τα κρίση τους]Η τυφλή ομαδικότητα,η
μεθοδικότητα-οχι πως να εξελιχτεί αλλά πως να επιβληθεί.Ολα δηλαδή ποθ επισημαίνει και αναλύει ο Φαίδων.
Ετσι παιδεύτηκε αυτή η φυλή Και προκειμένου να ξανακαβαλήσει στο ζβέρκο της Ευρώπης όχι μόνο που συνεργάτηκαν τα δύο μεγάλα κόμματα αλλά και το σάλιο του Μπερλουσκόνι θα καταπιουν γιά να ξανακάνουν άξονα άλλης μορφής και επικυριαρχίας.
Εμάς τους Ελληνες δε ;δεν μας πανε Φαίνεται οτι ποτε δεν ξέχασαν ότι
έχασαν τον πόλεμο εξ αιτίας μας
Πως το ξέρω;
Όταν ήμουνα εργάτης στην Γερμανία σ[το 1963]Πήγα μιά μέρα στην αστυνομία γιά ν'αφήσω προσωρινά το αυτοκινητό μου[με πληρωμή] και νά ρθω στην Ελλάδα με το τραίνο. [Είχανε τότε μιά τέτια υπηρεσία]
Οταν πήγα στο γραφείο του Αστυνόμου-που κατά σύμτωση[;]
έιχε Χιτλερικό μουστάκι, με κοίταξε καλά καλά και με ρώτησε με εμφανή αντιπάθεια ,Ελληνας είσαι; Ναι,είπα, Ελληνας.
Ε τότε,λεει,δεν σου κρατάω το αυτοκίνητο.
Ενώ αν ήμουν Τούρκος θα το κρατάγατε;τον ρώτησα πειραγμένος
Και βέβαια,μου απάντησε αμέσως με θράσος .
Γιατί,τον ρώτησα εγω, που άρχισα να νευριάζω.[δεν με νοιαζε αν με διώχναν,ήμουνα εγώ τότε σκέτη μπαρούτη]
Γιατί μας άφησαν και περάσαμε
ενώ εσείς μας πολεμήσατε ανόητα,
μου είπε με θυμό
Και γιατί να σας αφήσουμε να καταλάβετε την γη μας,τον ρώτησα έντονα και γω.
Γιατί εμεις θα σας κάναμε ανθρώπους.
Τον κοίταξα καλά και του ειπα κρουστά και με θυμό
Οταν εμεις χτίζαμε Παρθενώνες
εσεις βγάζατε άναρθρες κραυγές,φοράγατε χαλκάδες στη μύτη και τρώγατε ωμό κρέας,και είμαι βέβαιος ότι εσύ κρέμασες τον θείο μου στα Μέγαρα.Τα ειπα κι ανάσανα λες και τα κράταγα μέσα μου χρόνια
Εκει που περίμενα να λυσιάξει από θυμό κοκκίνησε,σηκώθηκε στην καρέκλα ξανάκατσε.Κάτσε ,μου είπε μετά από λίγο.Εκατσα.Αλλαξε ύφος αμέσως και άρχισε να μου λέει πως στον πόλεμο ηταν στα γραφεία και πως δεν επιασε όπλο,και κάτι τέτοιες δειλίες.Τελικά είχε πάει στην Κόρινθο στον πόλεμο του 40
Στο γεγονός που σας είπα, θα δήτε όλα τα "συμπλέγματα"των Γερμανών που αναλύει ο Φαίδωνας στο κείμενο του.
Γι'αυτό και το ανέφερα.

σπύρος δαρσινός

Αν ναι,τα κατάφερε το παληκάρι ο Αλογοσκούφης και κράτησε το όνομα
ΟΤΕ
Μεγάλη επιτυχία να πουλάς μια κερδοφόρα επιχείρηση στους
Γερμανούς.

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

@ Σπύρος
Ενδιαφέρον το γεγονός που αναφέρεις, προσφέρει μια βαθύτερη διάσταση της γερμανικής ιδιοσυγκρασίας.Αλλά και σαν ανεξάρτητο συμβάν έχει το ενδιαφέρον του. Τώρα, (στη σημερινή εποχή) οι Γερμανοί "ξεκατινιάζονται", και "κωλοτρίβονται" διαρκώς κατά την κοινή σύγχρονη έκφραση, με τους άλλους λαούς. Δεν κάνουν σοβαρή κριτική στα πεπραγμένα των άλλων λαών αλλά προσπαθούν, ακολουθώντας μια ξεπερασμένη συνταγή, να υποβαθμίσουν τους άλλους για να νιώσουν οι ίδιοι καλά. Κι αυτό σε εθνικό επίπεδο. Τέτοια ψυχική και πνευματική νοσηρότητα...(Εξαιρουμένης βέβαια μια ποιοτικής μειοψηφίας)

Ανώνυμος είπε...

Ενδιαφέρουσα εθνοψυχανάλυση. Είναι καιρός πια να ασχοληθούμε μερικώς και με τους άλλους λαούς,αφού κι εμείς είμαστε στο κέντρο και στο στόχαστρο της κριτικής τους,όχι πάντα άδικα, αλλά πολλές φορές ναι.
Έτσι λοιπόν μας δίνεται η ευκαιρία μέσα από το πολύ ενδιαφέρον κείμενο του κ. Θεοφίλου αλλά και τα σχόλια των φίλων κι επισκεπτών του Blog,να δούμε εκτός από τη δική μας καμπούρα και την καμπούρα των άλλων,που διαρκώς ασχολούνται με τη δικιά μας καμπούρα, σαν να μη έχουν οι ίδιοι δική τους καμπούρα ν' ασχοληθούν.
Μπάμπης Πιτέλλης

Ανώνυμος είπε...

Με το κείμενο αυτό υπενθυμίζεται στους Γερμανούς,με εύστοχο τρόπο, ότι δεν χρειάζεται τόσος φθόνος και τόση εμπάθεια, αφού είναι πολύ φυσικό και άλλοι λαοί να κάνουν κάποια πράγματα καλύτερα από αυτούς.
" Ο Παράξενος"

Ανώνυμος είπε...

"ΠΑΡΑΞΕΝΕ "δεν εισαι παράξενος
Είσαι εύστοχος!
Κουμπουριά και λαγός.

Ναι κ.Πιτέλλη,εχετε δίκιο.Δεν είμαστε "αθώες περιστερές"
Αλλά ούτε κι αυτοί είναι.
Και το εγγληματικό είναι ότι οι Γερμανοί ακόμη δεν πλήρωσαν τα δεδικασμένα,απο το διεθνές δικαστήριο,γιά τα εγκλήματά τους στην Ελλάδα[αυτή κι αν δεν είναι καμπούρα].Τους Εβραίους τους πλήρωσαν μέχρι και το τελευταίο πένι.

σπύρος δαρσινός

Ανώνυμος είπε...

@Σπύρος Δαρσινός
Έχετε δίκιο. Όταν πρόκειται για τις αποζημειώσεις στην Ελλάδα, τότε οι Γερμανοί κάνουν...το Γερμανό. Κι ας μη ξεχνάμε το απόθεμα χρυσού της Τραπέζης Ελλάδας που πήραν οι Γερμανοί αφήνοντας μια απόδειξη ότι θα το επιστρέψουν κάποτε.Καμιά φορά διερωτώμαι: Μήπως οι ευρωπαϊκοί λαοί υπήρξαν υπερβολικά μεγαλόψυχοι με τους Γερμανούς; Αλλά τί λέω; Όταν εισβάλλουν τα οικονομικά συμφέροντα, όλα ξεχνιούνται. Δεν βλέπετε τους Εβραίους; Έχασαν 6.000.000 ανθρώπους στο ολοκαύτωμα και σήμερα έχοντας εισπράξει αστρονομικά ποσά από τους θύτες τους, έγιναν οι καλύτεροι φίλοι και συνεργάτες με τους Γερμανούς.
Μπάμπης Πιτέλλης

Ανώνυμος είπε...

@ κ. Δαρσινό
Βλέπετε καμιά φορά λέω το σωστό και αδικώ την ιδιότητα του "Παράξενου" που αποδίδω στον εαυτό μου!
"Ο Παράξενος"

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΜΗΘΥΜΝΑ

ΜΗΘΥΜΝΑ
Γενέθλιος τόπος