Δεν ξέρω αν στις εφημερίδες μικρών αγγελιών υπάρχει ποίηση, σίγουρα όμως υπάρχουν μικρές αγγελίες στους παρακάτω ποιητικούς στίχους. Ο γράψας δεν είναι ποιητής-ιδιώτης αλλά ποιητής-πολίτης και η τέχνη του δημόσια λειτουργία.
.
Φωνήματα επί χάρτου
Φαίδωνα Θεοφίλου
Νέοι και νέες ζητούνται:
να καλοπιάνουν τη θάλασσα και την ελευθερία
με ένα μόνο Θήτα.
Αυτόφωτοι ζητούνται:
παράθυρα ν’ ανοίγουν, για τους άλλους.
Καλλιτέχνες για μόνιμη απασχόληση:
να ρυθμίζουν τις σχέσεις
Φθοράς και Ωραιότητας.
Ποιητές ζητούνται:
να κάνουν παράσιτα
στις συχνότητες των δορυφόρων.
Αμετάθετα ΟΧΙ ζητούνται
για τ’ άγρια ΝΑΙ της ανάγκης.
Ενοικιάζονται :
Μικροί πράσινοι τάφοι για τα όνειρα .
Λήξη συμβολαίου, με την έγερση των ονείρων.
25 σχόλια:
"τα εργαλεία του ποιητή"γιά την αναζήτηση[μέσα από μιά δική του παρόρμηση]είναι η βαθειά σκέψη ,η ακολουθεία της ψυχής,τα συναίσθήματα και οι αισθήσεις όλες ,εν διεγέρσει.
Μέχρι κει είναι ένας ποιητής "ιδιώ της"που,καθώς περνάει δίπλα σου, ακούγεται το παραμιλητό του μέσα στο αγκομάχημά του.
Οταν φτάσει όμως στο Ιερό Του βάζει πάνω στην Τράπεζα τα "εργαλεία της αναζήτησης" και με την εμπειρική και επίλεπτη
αποκτημένη αφή του βρίσκει πάνω τους όλα τα "ζητούνται"που αποτυπώθηκαν από τα χνώτα του πλήθους.
Τότε ,βγαίνει στην Πύλη και από "ποιητής ιδιώτης" γίνεται
¨ποιητής πολίτης" Και κρατόντας μόνο την τέχνη του σαν εργαλείο κάνει το λόγο του ¨δημόσια λειτουργία"
Μιά λητουργία που τα"φωνήματά της"δεν είναι αντίδωρα άφεσης αλλά
έγερσης και προσκλησης "εθελοντών"
που θα σηκώσουν στους ώμους τους τα βαριά πανέρια των "ζητούνται" και "αυτόφωτοι"μέσα στο πλήθος θα
σηκώσουν το βλέμμα των πορευομένων από την στάση της κύρτωσης στην συνεργία της ανάτασης.
Φαιδων,γιά άλλη μιά φορά,με συνεπήρε το ποιήμα σου.
Σπύρος Δαρσινός
Σε μια εποχή που οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους, σε μια εποχή αλλοτρίωσης και εγωκεντρισμού ο ποιητής έρχεται να αναδείξει την αξία της ελευθερίας του λόγου ένα λόγο όχι προσαρμοσμένο στα κελεύσματα της εποχής ένα λόγο που στόχο έχει να αναδείξει αξίες και ιδανικά .
Είναι πολύ σημαντικό αυτό που λέει ο ποιητής ότι δεν είμαι ποιητής ιδιώτης αλλά ποιητής πολίτης και η τέχνη του δημόσια λειτουργία ,νομίζω ότι ο καθένας από μας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα για το τι σημαίνει ποιητής ιδιώτης και τι σημαίνει ποιητής πολίτης.
ΙΝΤΖΙΡΤΖΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
@Σπύρος
Το σχόλιό σου θα μπορούσε να ήταν και μια περίληψη ενός θαυμάσιου δοκιμίου. Ένα γοητευτικό αναλυτικό μικροκείμενο για τη διαμόρφωση του ποιητή κατά τη διάρκεια της πνευματικής του πορείας.
@ Παναγιώτης
Επισημαίνεις όπως πάντα τα καίρια και τα ουσιώδη,
Ότι είναι η ψυχή,
για το σώμα,
είναι ότι ο ποιητής,
για το λαό του.
Γαβριελα Μιστράλ
Γαβριήλ
Το μέρος αντί του όλου!
Καίριο!
Χαίρε αγαπητέ Φαίδων...
Ήρθα στο "Καφενείο" σου για ένα αναψυκτικό και τελικά είμαι... κι εγώ δεν ξέρω πόση ώρα! Σε ποιο από τα ωραία κείμενά σου να γράψω "σχόλιο"; Μ' αρέσει η λιτή γλώσσα των κειμένων σου. Πράγματι, ο Θεός είναι μέσα στο Καφενείο σου και οι λέξεις σκόρπιες πάνω στο τραπέζι. Κι έχεις την ευχέρεια να τις βάζεις σε μια σειρά και να φτιάχνεις ωραίες προτάσεις. Η "Γεύση ενός ταξιδιού" είναι εξαιρετικό κείμενο που ενώ δεν επιζητεί να διεκδικήσει κάτι ιδιαίτερο, εντούτοις είναι κείμενο για Αναγνωστικό!
Θα ξανάρθω στο Καφενείο και θα τα ξαναπούμε...
@Nίκος Λαγκαδινός
Έκτός από το διαδικτυακό καφενείο να πιούμε και κάτι στο καφενείο της γειτονιάς Νίκο μου. Εγώ έριξα το γάντι. Να δούμε πότε θα το σηκώσεις!
Πολύ πρωτότυπη ιδέα, να γίνονται οι μικρές αγγελίες το πλαίσιο, για να περνά μέσα τους ως περιεχόμενο η ποίηση. Ειλικρινά σας συγχαίρω.
Μπάμπης Πιτέλλης
"καλλιτέχνες ζητούνται να ρυθμίζουν τις σχέσεις φθοράς και Ωραιότητας"
Και απ'ότι βλέπω Φαιδωνα έρχονται στο καφενείο σου .
Εκει,μαζί με το Θεό και τους ποιητές θα κάνουν "παράσιτα στις συχνότητες των δορυφόρων"που στοχο
ποιούν την ελευθερία με το πρόσχημα της ειρήνης.
σπύρος δ.
@Σπύρος
Είσαι το μακρύ χέρι που προεκτείνει τα νοήματα στην κατεύθυνση που πρέπει!
Μεταλαμβάνω τη μαγεία της ελληνικής γλώσσας μέσα από την πιοίησή σας κ. Θεοφίλου.
"Ο Παράξενος"
Δεν είμαι το""μακρύ χέρι" φιλε Φαίδωνα,απλά,σκύβω και παίρνω το φανάρι που έβαλες και προχωράω στα μονοπάτια του ποιήματος.
Τα¨ΦΩΝΗΜΑΤΑ ΕΠΙ ΧΑΡΤΟΥ" είχαν κάθε στίχος και φανάρι.Κάθε μονοπάτι κι'άλλο ορίζοντα.
σπύρος δαρσινός
Καλησπέρα...
Καφεδάκι δεν θα πιω
είναι η ώρα περασμένη
μα θα σταθώ να ξαποστάσω :)
"ποιητής-πολίτης"
πολίτης όλου του κόσμου
κάθε εποχής... κάθε καιρού...
λόγια διαχρονικά και ανεξίτηλα
λόγια που μοιράζονται και γίνονται
κοινό κτήμα... πηγή αισθημάτων!!!
Όμορφοι στίχοι, πολύ!!
"Ενοικιάζονται :
Μικροί πράσινοι τάφοι για τα όνειρα .
Λήξη συμβολαίου, με την έγερση των ονείρων."
Θα περιμένω την Ανάσταση!!!
Καλή σας νύχτα**
@Σπύρος
Η Τέχνη γενικά, δεν θα είχε διέξοδο, αν δεν υπήρχαν άνθρωποι σαν και σένα να την ταξιδέψουν με το όχημα της γνώμης τους, ενώ ταυτόχρονα είναι και οι ίδιοι ποιητές.
@Mαργαρίτα
Όλοι μας καλή μου Μαργαρίτα, όλοι όσοι ακόμα ονειρευόμαστε, προσμένουμε την Ανάσταση!
Τυχαία περνούσα...
Ευχαριστώ για το κέρασμα των μεστών νοημάτων
@Kυκλοδίωκτον
Εγώ σ' ευχαριστώ που πέρασες κι άφησες τη δροσιά σου. Θα σε περιμένουμε πάλι.
Καλημέρα!
Επέστρεψα για να προσθέσω κάτι:
"Για τους Πυθαγόρειους, οι Μούσες σχετίζονται λιγότερο με την ποιητική τέχνη και περισσότερο με τη μνήμη που επιτρέπει στο άτομο να ξεφύγει από τη λήθη του χρόνου."
Το απόσπασμα αυτό για την καίρια συσχέτιση καλλιτεχνών και φθοράς στο:
"Καλλιτέχνες για μόνιμη απασχόληση:
να ρυθμίζουν τις σχέσεις
Φθοράς και Ωραιότητας."
@Κυκλοδίωκτον
Καλή σου μέρα.
Κάθε άποψη που φωτίζει με οποιονδήποτε τρόπο τα όσα λέμε και γράφουμε είναι πολύτιμη και ευπρόσδεκτη. Πόσο μάλλον αν είναι και τεκμηριωμένη όπως η δική σου.
Γκουχου γκουχου! συγγνωμη πνιγηκα.η νεοτητα πιανει και κανα αλλο γραμμα? ναχουμε ελπιδες! Αυτοφωτος μηπως ειναι κι οποιος κοιταζεται στον καθρεφτη? οι καλλιτεχνες μπορουν να κανουν κατι ομορφο μεσα απ' την φθορα? Ποιητες μου, παρακαλω ποιητες μου οχι τοσα παρασιτα γιατι δεν μπορω να παρω τηλεφωνο την αγαπη μου!
''ΑΜΕΤΑΘΕΤΑ''? Αμεταθετα οχι για τα αγρια ναι της αναγκης...μα αυτο το κανουν οι μαμαδες για αυτο μετατιθενται τα παιδια τους στ'απεναντι ημισφαιριο. ΒΥΖΑΒΙ ΚΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙΑΣ!
εΓΩ ΠΑΛΙ ΕΒΑΛΑ ΟΝΕΙΡΟΠΑΓΙΔΑ...κι ουτε συμβολαια ουτε δανεια τιποτα!ΕΛΕΥΘΕΡΗ!
ολα καλα κε Θεοφιλου αλλα αυτο το αμεταθετα οχι καθεται στο λαιμο ως ραχοκοκκαλια τροφη για γατες!!απαπαπα
@ κόκκιννη κορδέλα
Ο τρόπος του σχολιασμού σου είναι ο γνωστός των Νεοελλήνων που τους καθιστά τζάμπα μάγκες. Παρόμοιο τρόπο θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω κι εγώ για να.... γελοιοποιήσω τον Σαίξπηρ!!!! Παρ' όλα αυτά ο τρόπος σου είναι σεβαστός στο χώρο αυτόν όπου χωρούν όλα, μέχρι και η αποδόμηση του ιστολογίου. Όχι ότι εγώ με τους στίχους μου και τη θέασή μου και το "ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ" μου με τη συναίσθηση ότι δεν υπάρχουν αυτοί που ζητούνται, είμαι απαραίτητα σωστός. Ούτε βέβαια και ένας δημόσιος υπάλληλος με τόσα προνόμια που είχε μέχρι τώρα και μας δούλευέ, ήταν σωστός.. Γι αυτό λοιπόν καλό θα είναι είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε, με κάποιον είτε θέλουμε να πλασσαριστούμε ως διαφορετικοί του "διαφορετικού" , καλό θα είναι να ρίχνουμε μια ματιά και στη ΠΡΟΘΕΣΗ των λόγων και των πράξεων εκείνων που κρίνουμε. Π.χ. Υπάρχει χαώδης απόσταση προθέσεων λόγων, μεταξύ ενός κακού ποιητή σαν και μένα, και ενός δημ. υπαλλήλου που μας δουλεύει όλους, και επωφελείται απ' όλα, υλικά και άϋλα. Αλλιώς λετουργεί ο ποιητής και αλλιώς ο γραφειοκράτης...
Χτες είχα αναρτήσει στο profile μου στο facebook ένα link γι αυτήν την ανάρτηση και ήρθα μόλις να ξαναδιαβάσω τα ποιήματα.
Διαπιστώνω λοιπόν το νεοελληνικό και facebookικό οξύμωρον... τι φοβερό να το διαπιστώνω σε υποτίθεται πνευματικούς ανθρώπους και δημιουργούς...
Η κόκκινη κορδέλα, επιτίθεται με το ψευδώνυμό της στην ανάρτηση εδώ, ενώ με το όνομά της στο profile μου έχει κάνει like.
Θλίψη μέγιστη φίλοι μου. Θλίψη που οδηγεί σε προφανείς εξηγήσεις του γιατί φτάσαμε ως χώρα εδώ.
ΥΓ… Παρακαλώ «κόκκινη κορδέλα», αν δεν σας like οι αναρτήσεις μου να μην μπαίνετε σε άσκοπο κόπο… Κάνετε δεν κάνετε like σε ό,τι αναρτώ, εγώ δεν θα σας στερήσω ούτε τα σχόλιά μου ούτε τα like μου αν κάτι από την δουλειά σας θεωρώ άξιο και καλό. Είναι πολύ επαρχιώτικο για τα μέτρα μου αυτό το «έρχομαι για να έρχεσαι»… μην το ξανακάνετε μ' εμένα.
μεγαλη η αληθεια του ποιητη...συντομη και χαρτομετρημενη η αληθεια του δημοσιου υπαλληλου !Οντως. Πολλες φορες κι ο αυτοσαρκασμος ομως μας δινει τα περιθωρια να αλαφρωσουμε το βαρος καποιων λεξεων για να τις κουβαλησουμε σε μερος ασφαλεστερο!
Για φανταστειτε αυτον τον διαλογο...του δημοσιου υπαλληλου ας πουμε με τον ποιητη, ετσι ακριβως οπως παρουσιαζεται εδω.Εξαλλου με τα ''Φωνηματα επι ΧΑΡΤΟΥ''την θεατρικη ματια την εχετε ηδη τοποθετησει. Νομιζω πως τωρα πηραν τα λογια μου, εκλεκτε κε Θεοφιλου την σωστη τους θεση. Φυσικα κι εννοειται πως δεν υπηρχε η παραμικρη διαθεση χλεβασμου του κειμενου.
Ιωαννα Α.
@ κόκκινη κορδέλα
Στο δεύτερο σχόλιό σου δεν κατάλαβα απολύτως τίποτα. Ούτε φυσικά και από τις αντίθετες απόψεις σου για το ίδιο θέμα. Αισθάνομαι όμως την ανάγκη να πω κλείνοντας το θέμα ότι:
α) Μακριά από μένα η προσφώνηση "εκλεκτέ". Αυτή η λέξη κυκλοφορεί και ανήκει μόνο στους χώρους των συνδικαλιστών ελληνικού τύπου, των πολιτικών και του κλήρου. Εγώ δεν έχω καμία σχέση με αυτά τα σινάφια και ευτυχώς δεν μπορεί να μου ανήκει τέτοια προσωνυμία στο μοναχικό μου δρόμο.
β) Κάθε αρνητική κριτική είναι ευπρόσδεκτη, αφού μας δείχνει μια άλλη θέαση και ωφελεί όλους, ιδίως τον κρινόμενο.
Είναι όμως άλλο η σεβαστή αρνητική κριτική που μας δείχνει κάτι σημαντικό και άλλο τα καλιαρντά που φωτογραφίζουν αρνητικά εκείνον που τα χρησιμοποιεί. Βεβαίως και τα καλιαρντά έχουν θέση στη ζωή μας. Αλλά στην κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο θέμα και στις ανάλογες επικοινωνιακές συχνότητες.
Δημοσίευση σχολίου