ΚΑΙ ΘΑ ΄ΡΘΕΙ ΜΕΡΑ
Και θα ΄ρθει μέρα που θα κείτεσαι νεκρή
χωρίς ποτέ στα χρόνια που θ’ ακολουθήσουν
σε κανενός τη μνήμη να ξανάρχεσαι.
Βλέπεις εσένα η χάρη δεν σου δόθηκε ποτέ
ρόδα της Πιερίας να κόψεις.
Άσημη πάντα μεσ’ τις χώρες του Άδη
και τους σκοτεινούς αποθαμένους
θα πλανιέσαι.
ΣΑΠΦΩ Ανασύνθεση – Απόδοση Οδυσσέας Ελύτης
Υστερόγραφο: Κι όμως παλιά φιλενάδα μας ΣΑΠΦΩ,
Όχι μόνο στη μνήμη μας ξανάρχεσαι, μα κι όταν ερωτευόμαστε,
πάλι εσέ θυμόμαστε που όταν έλεγες τις λέξεις Σ’ αγαπώ,
ήταν σα να τις έλεγε άνθρωπος, πρώτη φορά στον κόσμο!
Φ.Θ.
Και θα ΄ρθει μέρα που θα κείτεσαι νεκρή
χωρίς ποτέ στα χρόνια που θ’ ακολουθήσουν
σε κανενός τη μνήμη να ξανάρχεσαι.
Βλέπεις εσένα η χάρη δεν σου δόθηκε ποτέ
ρόδα της Πιερίας να κόψεις.
Άσημη πάντα μεσ’ τις χώρες του Άδη
και τους σκοτεινούς αποθαμένους
θα πλανιέσαι.
ΣΑΠΦΩ Ανασύνθεση – Απόδοση Οδυσσέας Ελύτης
Υστερόγραφο: Κι όμως παλιά φιλενάδα μας ΣΑΠΦΩ,
Όχι μόνο στη μνήμη μας ξανάρχεσαι, μα κι όταν ερωτευόμαστε,
πάλι εσέ θυμόμαστε που όταν έλεγες τις λέξεις Σ’ αγαπώ,
ήταν σα να τις έλεγε άνθρωπος, πρώτη φορά στον κόσμο!
Φ.Θ.
Eλαβα τη σκυτάλη από το Στράτο και την Κατερίνα να γράψω ένα ποίημα της αρεσκείας μου
και την παραδίδω στους Θεόδωρο Γρηγοριάδη, Δημήτρη Αθηνάκη, Στράτο Φουντούλη
kαι Κούκο (μονο) να κάνουν το ίδιο.
9 σχόλια:
Φαίδωνα, σ' ευχαριστώ πολύ που πήρες την σκυτάλη!
Το ποίημά σου με φόβησε (βλέπεις είμαι και ανιστόριτη) αλλά ευτυχώς εκείνο το "κι όμως!" και η επεξήγησή σου, μ' έφερε στα ίσια μου! Μόλις σχόλασα και είδα τα μηνύματά μου.
Να είσαι καλά και Καλό Σαββατοκύριακο!
Κι ότι θα 'ρθει μέρα, το ξέρω! Το έχω εμπεδώσει καλά! Το πότε θα 'ρθει δεν ξέρω!
Φιλιά Φαίδωνα!Τώρα φεύγω χαμογελώντας!
Φαίδωνα η πρωτοβουλία σου αυτή ομολογώ πως με συγκίνησε. Η Σαπφώ είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο το οποίο θα πρέπει να μελετηθεί με τη δέουσα προσοχή.
Η Σαπφώ είναι η Μούσα που ύμνησε την υπέρτατη αξία του έρωτα που ανθίζει στη καρδιά του κάθε ανθρώπου.
Υποκλίνομαι μπροστά στο μεγαλείο της ΜΕΓΑΛΗΣ ποιήτριας , της δέκατης μούσας όπως πολύ εύστοχα τη χαρακτήρισε ο Πλάτων.
ΙΝΤΖΙΡΤΖΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Σαπφώ! Όμορφη, μυστηριώδης, αισθησιακή, ερωτική! Μας παρασύρει εκεί όπου ο έρωτας αναλαμβάνει τα υπόλοιπα...
Σ' ευχαριστούμε φίλε, ποιητή, συμπατριώτη.
"Και θα 'ρθει μέρα που θα κείτεσαι νεκρή / χωρίς ποτέ στα χρόνια που θ' ακολουθήσουν / σε κανενός τη μνήμη να ξανάρχεσαι". Η ανωνυμία του κάποτε επωνύμου (καθένας μας είναι κάποια στιγμή στη διάρκεια της ζωής του επώνυμος, έστω και σε ένα περιορισμένο κύκλο) με συντρίβει μέχρι προσποιητής αδιαφορίας. "Δεν θέλω να τα βλέπω. Με λυπεί η μορφή των. Και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι. Εμπρός κοιτάζω, τ' αναμμένα μου κεριά." Έτσι μπράβο, αυτό είναι καλύτερο...
Νίκος Πετρόχειλος
Eγώ πάλι δεν πανικοβάλλομαι από το θέμα και το νόημα τού ποιήματος. Έτσι κι αλλιώς έχω συνειδητοποιήσει πως κάποτε "θα 'ρθει η μέρα",εκείνο όμως που με εντυπωσιάζει είναι η ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗΣ ΑΠΛΟΤΗΤΑ και η ζωντάνια με την οποία η μεγάλη ποιήτρια προβάλλει τις μεγάλες αλήθειες. Πολύ ωραία και ευρηματική ιδέα είναι επίσης ότι, ο σύγχρονος ποιητής απαντά με το υστερόγραφό του, στο ποίημα της Σαπφούς.
Μπάμπης Πιτέλλης
@Kατερίνα
Δεν έχει νόημα να φοβάται κανείς για τα αυτονόητα Κατερίνα. Το πιο σκληρό κι απ' το θάνατο, είναι αυτό που λέει η Σαπφώ: Να μη υπάρχεις σε κανενός τη μνήμη στα χρόνια που θ' ακολουθήσουν.
@ Παναγιώτης
Όπως το λες Παναγιώτη:"Ύμνησε την υπέρτατη αξία του Έρωτα που ανθίζει στη καρδιά του κάθε ανθρώπου". Αλλά κι όταν ακόμα συνειδητοποιεί το επερχόμενο τέλος, είναι συγκλονιστικά απλή και γενναία.
@Στράτος
Δεν ξέρω αν ήταν όμορφη,είχε όμως χάρη, πάθος, ερωτισμό κι ένα πανάκριβο ταλέντο. Κι εγώ ευχαριστώ για την παρουσία σας στο καφενείο που το ομορφαίνει και το κάνει πιότερο ελκυστικό.
@ Νίκος Πετρόχειλος
Στην περίπτωσή σου ο ανθρώπινος φόβος που αναζητεί παρηγορία στους στίχους άλλου μεγάλου ποιητή, γίνεται υπέροχος, όσο και αυτός που τον έχει!
@ Μπάμπης
Επιτέλους! Και μια επισήμανση για το ίδιο το ποίημα που αναρτήθηκε αλλά και την ποιήτρια. Φαίνεται πως εκείνο που μόνο τραβάει την προσοχή των θαμώνων και τους επηρεάζει, είναι οι διαπιστώσεις της ποιήτριας για τον εαυτό της και καθόλου η αξία του ποιήματος και η αλήθεια που κουβαλά.
Τα θέματά σου ,οι παρεμβολές σου και τα ποιήματά σου στο ΜΠΛΟΓΚ σου είναι σαν το σπιτίσιο κόκκινο κρασί της ΝΕΜΕΑΣ
Διεγείρουν και θεραπεύουν,Θεραπεύουν και διεγείρουν.Αναλόγως τι σου χρειάζεται πρώτα.Συνέχισε λοιπόν να μας ποτίζεις με το γλυκό κρασί σου.....
με φιλία
Σπύρος
@Σπύρος
H αιώνια ΣΑΠΦΩ Σπύρο μου, αυτή είναι που μας μεθάει μας διεγείρει ή μας θεραπεύει σαν το κόκκινο κρασί Νεμέας!Μια ποίηση που λέει πράγματα που τα ξέρουμε όλοι, αλλά που είναι σαν να τα διαβάζουμε πρώτη φορά! Έτσι και τα κρασιά είναι χιλιάδες, αλλά ένα είναι το Νεμέας!
Συμφωνώ Φαίδωνα και δεν φοβάμαι! Σαν έτοιμη από καιρό είμαι...
Μη νομίζεις! Απλά προχθές ήταν αργά, σκιάχτηκα λίγο...
Γι' αυτό δεν προσπαθούμε Φαίδωνα; Για να μας θυμούνται και μετά! Γιατί άλλο;
Καλό σου βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου