ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΡΗΣΕΙΣ 
Πλούσια η αμερικανική παρουσία τον τελευταίο καιρό στην ελληνική και διεθνή τηλεόραση. Ο ελλειμματικός πρόεδρος των Η.Π.Α. επισκέφθηκε τη γειτονιά μας, για να δώσει ουσιαστικά στην Αλβανία κάτι, που δεν ανήκει ούτε στις Η.Π.Α. (για να το δώσει) αλλά ούτε και στην Αλβανία: (για να το πάρει) Το Κόσοβο. Την αυτονομία αρχικά και την προσάρτηση στην Αλβανία αργότερα. Η πολιτική των Η.Π.Α. έχει απλοποιήσει τα πράγματα: Θέλεις να κάνεις ένα δώρο σε κάποιον που θέλεις να τον έχεις υποχείριο; Δε χρειάζεται να πληρώσεις για να το αγοράσεις! Το παίρνεις από κάποιον που θέλεις να σιωπά από φόβο και το δίνεις σε κείνον που θέλεις να σε υπηρετεί στο μέλλον. Όπως ακριβώς κάνουν οι μαφιόζοι. Πού να φανταστούν τα μέλη της Μαφίας ότι οι μέθοδες και οι πρακτικές τους, θα ενσωματώνονταν κάποτε στην αμερικανική εξωτερική πολιτική! Τώρα ετοιμάζονται οι Αμερικανοί να εγκαταστήσουν βάσεις στην Πολωνία και την Τσεχία, με την σύμφωνη γνώμη της κυρίας «ελαφρών ηθών» ήτοι της Ε.Ε. Οι ρουκέτες θα στρέφονται κατά του Ιράν, χωρίς ν’ αποκλείεται η αλλαγή στόχου, γι αυτό και οργίστηκε η Ρωσία, οι δε χώρες της Ευρώπης που θα … «προστατεύονται» από αυτή την πυρηνική ομπρέλα, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, θα πληρώσουν και την… εγκατάσταση. Σας είπα ήδη ότι ότι η Αμερική έχει απλοποιήσει τα πράγματα για τον εαυτό της. Ο ίδιος πρόεδρος, πριν την εισβολή των Η.Π.Α. στο Ιράκ με τους υπηρέτες της, (Βρετανία, Πολωνία, Ιταλία κ.λ.π.) επαναλάμβανε καθημερινά δια της προπαγάνδας σ’ όλη την υφήλιο, ότι το Ιράκ έχει όπλα μαζικής καταστροφής κι ως εκ τούτου κινδυνεύει η ανθρωπότητα. Τελικά στο Ιράκ δεν υπήρχαν ούτε φάρμακα για τα νοσοκομεία. Όταν αποκαλύφθηκε το χονδροειδές ψέμα, έσπευσε ο πρόεδρος να μιλήσει για εξαγωγή… δημοκρατίας στο Ιράκ. (Ξέρετε στην Αμερική έχουν παράδοση να εκλέγουν ΕΥΦΥΕΙΣ προέδρους) Είχαν λοιπόν τόσα περισσεύματα δημοκρατίας στην Αμερική, που σκέφθηκαν ας κάνουμε και κάποιο…καλό κι ας το ρίξουμε στο γιαλό. Ας θυμηθούμε πάλι, ότι ο πρόεδρος αυτός, δεν εξελέγη από την πλειοψηφία του αμερικανικού λαού αλλά από το δικαστικό σώμα: Είχαν λέει σχεδόν ισοψηφήσει με τον αντίπαλο για την προεδρία υποψήφιο και επειδή οι αρμόδιοι δεν…ήξεραν να μετρούν για να αναδείξουν το νέο πρόεδρο, ανέλαβαν οι δικαστές να το κάνουν. Καλή είναι η Δημοκρατία, όταν… δεν ενοχλεί τα σχέδια του παρακράτους. Πάντως ένα πράγμα πρέπει να το αναγνωρίσουμε στους Αμερικανούς: Είναι πολύ πρακτικοί άνθρωποι. Η σημαία τους ας πούμε δεν έχει μία μόνο χρήση. Τη βλέπουμε στα προφυλακτικά, στα εσώρουχα, στις σακούλες απορριμμάτων, στις χαρτοσακούλες για φρούτα και λαχανικά, σε διάφορες χώρες να καίγεται και να εκτονώνει την οργή των λαών και τέλος στον ιστό να κυματίζει με τη συνοδεία του εθνικού ύμνου των Η.Π.Α. και τους Αμερικανούς αξιωματούχους και άλλους, να τιμούν (α! όλα κι όλα) τη σημαία και τον ύμνο τους βάζοντας το χέρι στην καρδιά και τρέμοντας από πατριωτική συγκίνηση. Ολέ!
Όλα τούτα ήρθαν στο νου μου μαζεμένα με αφορμή ένα E-mail του φίλου Παναγιώτη Ιντζιρτζή που έγραφε:
«Φαίδων θέλω το σχόλιό σου για κάτι που άκουσα: Χτες ήρθε στην Αθήνα ο πρώην αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. Αλ Γκορ, να μιλήσει για το περιβάλλον και να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου. Παρουσίασε επίσης το βιβλίο του –An inconvenient truth- (Μια πικρή αλήθεια) με την παρουσία σύσσωμης της πολιτικής ηγεσίας της χώρας μας. Μόλις λοιπόν το άκουσα στις ειδήσεις, μου δημιουργήθηκε μια απορία: Αυτός ο κύριος με το αφεντικό του τον Μπιλ Κλίντον δεν ήταν που βομβάρδισαν τη Σερβία πριν μερικά χρόνια, με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, με αποτέλεσμα να μολυνθούν όλοι οι υδροφόροι ορίζοντες της ευρύτερης περιοχής; Μάλιστα οι επιστήμονες λένε ότι δε φτάνουν 50 χρόνια για να αποκατασταθεί η ζημιά. Αγαπητέ Φαίδων, μέχρι πού μπορεί να φθάσει η υποκρισία; Θα ήθελα ένα σύντομο σχόλιό σου».
Εδώ και αρκετές δεκαετίες Παναγιώτη, τα ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΊΑΣ στην εξωτερική αμερικανική πολιτική έχουν ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ. Ξέρεις τι σημαίνει όμως για ένα λαό να θέλει να απαλλαγεί από τον «προστάτη» του και να μη μπορεί; Να ελπίσουμε σε μια νέα ισορροπία του τρόμου, για να ξανακερδίσουμε την ελευθερία και την αισθητική μας;
Όλα τούτα ήρθαν στο νου μου μαζεμένα με αφορμή ένα E-mail του φίλου Παναγιώτη Ιντζιρτζή που έγραφε:
«Φαίδων θέλω το σχόλιό σου για κάτι που άκουσα: Χτες ήρθε στην Αθήνα ο πρώην αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. Αλ Γκορ, να μιλήσει για το περιβάλλον και να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου. Παρουσίασε επίσης το βιβλίο του –An inconvenient truth- (Μια πικρή αλήθεια) με την παρουσία σύσσωμης της πολιτικής ηγεσίας της χώρας μας. Μόλις λοιπόν το άκουσα στις ειδήσεις, μου δημιουργήθηκε μια απορία: Αυτός ο κύριος με το αφεντικό του τον Μπιλ Κλίντον δεν ήταν που βομβάρδισαν τη Σερβία πριν μερικά χρόνια, με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, με αποτέλεσμα να μολυνθούν όλοι οι υδροφόροι ορίζοντες της ευρύτερης περιοχής; Μάλιστα οι επιστήμονες λένε ότι δε φτάνουν 50 χρόνια για να αποκατασταθεί η ζημιά. Αγαπητέ Φαίδων, μέχρι πού μπορεί να φθάσει η υποκρισία; Θα ήθελα ένα σύντομο σχόλιό σου».
Εδώ και αρκετές δεκαετίες Παναγιώτη, τα ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΊΑΣ στην εξωτερική αμερικανική πολιτική έχουν ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ. Ξέρεις τι σημαίνει όμως για ένα λαό να θέλει να απαλλαγεί από τον «προστάτη» του και να μη μπορεί; Να ελπίσουμε σε μια νέα ισορροπία του τρόμου, για να ξανακερδίσουμε την ελευθερία και την αισθητική μας;
Φαίδων Θεοφίλου
10 σχόλια:
Φαίδων για σου,
Πιάσανε οι ζέστες φίλε μου. Ο κόσμος κατεβαίνει στην παραλία να δροσιστεί. Οι ''τρομοκράτες''μετεωρολόγοι μιλούν πάλι για επεχόμενο καύσωνα. Αλήθεια, έχεις καταλάβει ποτέ σου τι θα πει ''μίνι καύσωνας'' Εγώ όχι!! Μίνι φούστα, ξέρω!
Τα θέματα τώρα φίλε μου πρέπει να 'ναι πιο ανάλαφρα. Πιο δροσερά. Σαν τον Μπάτη. Όπως ένα κρύο φραπεδάκι. Ή ένα υποβρύχιο μαστίχα στην παραλία.
Μικρός που ήμουν και τι δεν έδινα για ένα υποβρύχιο.
Μια φορά είχα πουλήσει όλους τους βόλους μου.
Μιας όμως και καταπιάστηκες πάλι με ''ζεστό'' θέμα και ο φίλος ο Παναγιώτης ήταν αυτή τη φορά ο ''εμπρηστής'' να κάνω κιεγώ ένα σχόλιο για την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Για την ''Πυγμή του Μαφιόζου''.
Είναι φίλε μου πολύ βαθιά αγκυροβολημένη η αμερικανική επιρροή στον Ευρωπαϊκό χώρο και αυτονόητα στον υπόλοιπο κόσμο.
Αν όμως στην΄Ήπειρο που άκμασε ο πολιτισμός και η κουλτούρα, οι τέχνες και τα γράμματα, η φιλοσοφία και οι επιστήμες, οι άνθρωποι δέχτηκαν τέτοια επιρροή, τι να σου κάνουν οι υπανάπτυκτες χώρες και οι υπο-ανάπτυξη.
Γιατί να απορούμε που οι Αλβανοί προσκύνησαν τον Πλανητάρχη;
Πόσα χρόνια έχουν περάσει που εμείς οιέλληνες,δείχναμε το στρατό μας σε αμερικανό στρατηγό και του λέγαμα: "Ιδού στρατηγέ μου ο στρατός σου!".
Πόσο ρόλο έπαιξε η αμερικανική βοήθεια μετά απ' το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο;
Νικητές!΅Ελευθερωτές! Ήρωες! Με μια βαριά βιομηχανία οπλικών συστημάτων αποφάσισαν να παίξουν το ρόλο του Μεσσία. Πολύ ήθελε για να πάρει αέρα το μυαλό τους; Να γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια αξίες και πολιτισμούς χιλιετιών και να παίξουν το ρόλο του Ηγεμόνα;
Τώρα που το γράφω, έχω μια γνώμη επάνω σ' αυτό και θα στην πω. Νομίζω φίλε μου πως αυτή η Βοήθεια μας έβλαψε εμάς τους έλληνες. Μας χάλασε. Ξέρεις όταν σου δίνουν λεφτά αντί για δουλειά εύκολα μαθαίνεις στην τεμπελιά και το ραχάτι. Πληθαίνουν τα καφενεία και τα κομπολόγια.
Καλύτερα να μας είχαν αφήσει μόνους μας. Ίσως έτσι να είχαμε μάθει στη δουλειά και την πειθαρχία. Η πειθαρχία, λέει ο Αισχύλος, είναι η μητέρα της ευημερίας.
Φευ! Κάποιο μας θέλανε τεμπέληδες και φυγόπονους.
Έχεις δίκιο φίλε μου που γράφεις πως οι μέθοδες και οι πρακτικές της Μαφίας ενσωματώθηκαν στην εξωτερική αμερικανική πολιτική "γιατί όχι και στη εσωτερική).
Πόσο εύκολα φίλε μου βρήκαν διεφθαρμένους και ανίκανους κυβερνήτες; Με πόση ευκολία εξαγόρασαν συνειδήσεις και ποντάρισαν στην προσωπική ματαιοδοξία και φιλοδοξία των ανάξιων ηγετών;
Χωρίς μαφιόζικες πρακτικές γίνονται αυτά; Μπορείς, αν δεν λειτουργείς όπως η Μαφία, τι μια να εκτρέφεις έναν αιμοσταγή δικτάτορα και την άλλη να τον σκοτώνεις; Μπορείς να στηρίζεις καθεστώτα τυρανικά και διεφθαρμένες κυβερνήσεις και να μη ακολουθείς μέθοδες μαφιόζικες; Πώς σκοτώνεις τους ηγέτες σου; (ΚΕΝΝΕΝΤΥ. Μ.ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ).Πώς στήνεις δίκες που ντροπιάζουν το έθνος; (ΜΑΚΑΡΘΙΣΜΟΣ) Πώς βομβαρδίζεις; Πώς ξεκληρίζεις; Πως δημιουργείς σεληνικά τοπία και κατεστραμένος υδροφόρους ορίζοντε, σαν αυτούς που περιγράφει ο φίλος Παναγιώτης; Πως αγνοείς 29 εκατομμύρια παιδιά κάτω των πέντε ετών που θα πεθάνουν στην Αφρική τα επόμενα δέκα χρόνια; Πως αγνοείς 40 εκατομμύρια παιδιά που δεν πηγαίνουν σχολείο; Πώς αγνοείς τις 4 ''πληγές'' της Αφρικής. Τη φτώχια. Την υγεία. Την εκπαίδευση. Τον εκδημοκρατισμό.
Είπα πολλά φίλε μου. Η βραδιά είναι ζεστή και η υγρασία αρκετή. Λέω να σβήσω το φως και να βγω στη βεράντα να πάρω λίγο αέρα.
Σεραφείμ Βάγιας
συγγραφέας.
Αγαπητοί μου φίλοι Στράτο και Φαίδων, οι εκ Λέσβου καταγόμενοι, από Μόλυβο.
Όταν ζούσα στην Γουατεμάλα, στην πρωτεύουσα στο κέντρο υπήρχε ένα πολύ μεγάλο εργοστάσιο παραγωγής σοκολάτας, καραμέλες κλπ. Το όνομά του LA GRECIA. Το σήμα κατατεθέν του εργοστασίου ήταν μια στρογγυλή σφραγίδα με τη λέξη ΕΛΛΑΣ κυκλικά και στη μέση μια χωριάτικη φιγούρα γυναίκας από τη Μυτιλήνη. Ιδιοκτήτης ο Μυτιληνιός, Don Mario Papahiou στα Ελληνικά Παναγιώτης Παπαχίου. Δώσαμε γνωριμία, στην ερώτησή μου για το από πού βγήκε το Μάριος, μου εξήγησε ότι ήταν το Παναγιώτης το αρσενικό όνομα της παναγίας, Μαρία…
Λέγανε ότι είχε μεταναστεύσει από τη Λέσβο με τούρκικο διαβατήριο για το Μεξικό, έγινε Μεξικανός και μετά ήρθε στην Γουατεμάλα, προοδευτικός και νοικοκύρης άνθρωπος είχε παντρευτεί αρκετές φορές, με ένα σωρό παιδιά, τελικά κατέληξε να φέρει μια από το χωριό του την κυρά Κατίνα την οποία γνώρισα κλπ.
Επίσης έφερε από την Μυτιλήνη κι έναν ανιψιό του τον Δημήτρη Μολυβιάτη, ο οποίος εργαζόταν πωλητής. για μια μικρή χρονική περίοδο μέχρι να γνωρίσω τον τόπο εργαζόμουν κι εγώ σαν πωλητής, ταξιδεύοντας στην επαρχία, η δε γυναίκα μου επειδή το τριτοκοσμικό κράτος αυτό έχει για τους εργάτες πολλά ευεργετήματα, τον καιρό που ήταν έγκυος εργαζόταν μερικώς για να έχει ολική κάλυψη γέννας ιατρούς εξετάσεις στο Materno Infantil 40 μέρες πριν τη γέννα και 40 μέρες μετά ο μισθός σου τρέχει πληρωμένος από την κυβέρνηση.
Στα κρύα μέρη της οροσειράς Sierra Madre σε μια μάντρα οικοδομικών υλικών κι επισκευής αυτοκινήτων είχε χτίσει μια μπαρακούλα τσίγκινη ένας έλληνας από την Κρήτη, ζούσε περιτριγυρισμένος από τη γυναίκα του ένα σωρό παιδιά κι ένα κοπάδι κότες. Ο άνθρωπος συγκινήθηκε έκλαιγε είπε της γυναίκας του να σφάξει μια κότα,
nα καθίσουμε να φάμε, αρνηθήκαμε, τότε μας λέει πατριώτες (Όχι όπως ξέραμε αλλά όπως βρήκαμε)
Τώρα θα μου πείτε γιατί σας τα λέω αυτά, μα ένεκα που ήταν πατριώτες και το ότι οι έλληνες της διασποράς δεν είναι μόνο αυτοί που προσκυνούν την αστερόεσσα.
Xairetismous
Gabriel
Μια φωνή εμπειρίας απ' το παρελθόν.
Tα προσφερόμενα ανθρώπινα σώματα, τα προσφερόμενα ελληνικά κορμιά του καιρού εκείνου, αυτή η φράση της δουλοπρέπειας «Στρατηγέ μου ιδού ο Στρατός σου» το τσουνάμι αυτό της δουλοπρέπειας παρέσυρε την περισσότερη ελληνική νεολαία σε ναυαγούς και τους έριξε άθελά τους στα δόντια καρχαριών και στις ιδιοτροπίες ξένων αφεντάδων σε ξένες πατρίδες, να κερδίζουν τα προς ζην σαν ανειδίκευτοι χειρώνακτες εργάτες, φτηνό υλικό και από πίσω να σε τρέχουν με το μαστίγιο του λαθραίου. Οι δε εναπομείναντες έλληνες στα πάτρια εδάφη να ευλογούν αυτούς που έφυγαν.
Το Οξύμωρων της ανθρώπινης σκέψης, συμπεριφοράς.
Λαμβάνοντας την ιδέα από την επιστολή απάντησης του κ. Βάγια μεταξύ άλλων περί Μακαρθισμού, κι έχοντας ζήσει στο πετσί μου την ξενοφοβία του τότε αμερικανικού κατεστημένου εναντίων των αριστερών, ήταν μια εποχή που σε κάθε γωνία υπήρχε κι ένα αστυνομικό μπλόκο, σε κάθε πατριωτικό καλημέρα κι ένας πληρωμένος καταδότης.
Έτσι πλήρωσαν τις συνέπειες πολλά αθώα παιδιά άβγαλτα στην κοινωνία, αυτά που παρέσυρε το τσουνάμι με φυλακίσεις εξορίες απελάσεις ένεκα που λαθραίος δούλευες, ζητούσες μια μπουκιά ψωμί, αυτό που δεν είχε να σου δώσει η πατρίδα που γεννήθηκες. Στο πρώτο μου αυτό βήμα έζησα φυλακίσεις ρατσισμό μέχρι που κατόρθωσα κι έφυγα κι έγινα πολίτης του κόσμου, εποχή 1951- Φεβρουάριος 1952.
Χαιρετώ
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Νέα Υόρκη
Η ΠΥΓΜΗ ΕΝΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Αγαπημένε μου φίλε Φαίδωνα
Αυτή την ώρα που σου γράφω αυτό το κείμενο έχω κάνει ένα flash-back στο παρελθόν και συγκεκριμένα εκείνο το καλοκαίρι του 1997 στο αεροδρόμιο της Μυτιλήνης συναντηθήκαμε για πρώτη φορά.
Ένα παιδί τότε μόλις είκοσι ετών που προσπαθούσε να χτίσει το μέλλον του και περισσότερο την πνευματική του συγκρότηση.
Στα δέκα αυτά χρόνια γνωριμίας μας έχω πάρει τόσα πολλά και πολύτιμα πράγματα από σένα και ειλικρινά θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που η ζωή τα έφερε έτσι και συναντηθήκαμε.
Οι συζητήσεις που κάναμε όλα αυτά τα χρόνια γύρω από διάφορα θέματα που απασχολούν τη χώρα μας και όχι μόνο, με έκανε να βλέπω τα πράγματα γύρω μου με διαφορετική οπτική γωνία .
Για μένα ήσουν , είσαι και θα είσαι ένας πνευματικός δάσκαλος που έχω ακόμα να διδαχθώ πάρα πολλά πράγματα από σένα αλλά και εσύ έχεις πάρα πολλά πράγματα να δώσεις σε όλους εμάς που συμμετέχουμε σε αυτό το FORUM όπως το έχω χαρακτηρίσει , ένα FORUM ελευθέρων πολιτών, εγώ προσωπικά αισθάνομαι ότι είμαστε όλοι εδώ μέσα μία πολύ καλή παρέα και ας μη γνωρίζει ο ένας τον άλλο.
Φαίδωνα η παρέμβαση σου με το κείμενο ‘’Η ΠΥΓΜΗ ΤΟΥ ΜΑΦΙΟΖΟΥ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΙΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΡΗΣΕΙΣ’’ με κατέπληξε για ακόμα μία φορά και αποτελεί τη σφραγίδα στα όσα είπα παραπάνω.
Πριν την πτώση του υπαρκτού όπως συνηθίζετε να λέγετε σοσιαλισμού υπήρχε στο κόσμο μια ισσοροπία, η παρουσία της τότε Σοβιετικής Ένωσης αποτελούσε ένα τροχοπέδη στα σχέδια των Η.Π.Α και των δορυφόρων της.
Η ισσοροπία αυτή στην τραμπάλα της διεθνούς πολιτικής σκηνής διαταράχθηκε το 1989 με την πτώση της Σοβιετικής ένωσης και από τότε έχει μείνει μια υπερδύναμη πάνω στη τραμπάλα και μας παίζει όπως αυτή επιθυμεί χωρίς κανένα εμπόδιο.
Το γεγονός ότι οι Η.Π.Α έμειναν ως η μόνη υπερδύναμη στον πλανήτη της γέμισε αλαζονεία και επιδοθήκαν σε μία άνευ προηγουμένου επέμβαση στα εσωτερικά των λαών χωρίς κανένα ηθικό φραγμό, παρακάμπτοντας ακόμα και αποφάσεις του Ο.Η.Ε.
Η παρουσία των Η.Π.Α στις χώρες αυτές όπως η Σερβία, το Ιράκ, Παλαιστίνη, χώρες λατινικής Αμερικής σημαδευτέ με αίμα.
Ο ελλειμματικός πρόεδρος των Η.Π.Α όπως πολύ σωστά επισήμανες Φαίδωνα το διακυριξε προς πάσα κατεύθυνση ότι όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός και η πρόσφατη επίσκεψη του στα Βαλκάνια αναφορικά με το Κόσσοβο δείχνει πλέον τις αληθινές προθέσεις του πλανητάρχη σε εισαγωγικά.
Ήρθε σαν το κοράκι πάνω από τα Βαλκάνια όπως πολύ σωστά είπε η Γενική Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας Κα Αλέκα Παπαρήγα, ένα κοράκι που ήρθε με μαφιόζικο τρόπο να πάρει κάτι που δεν του ανήκει (το Κόσσοβο)και να το δώσει σε κάποιον που δεν το αξίζει (Αλβανία).
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να επισημάνω το πόσο άρτια , παραστατικά παρουσιάζει και αναλύει ο Φαίδωνας Θεοφίλου την Αμερικανική εξωτερική πολιτική των Η.Π.Α.
Τα μυνήματα επίσης που εξάγει ο αναγνώστης είναι πάρα πολλά και οι συνειρμοί έρχονται ο ένας μετά τον άλλον.
Διαβάζοντας το κείμενό σου Φαίδωνα μου γεννήθηκε η απορία για το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης μία ένωση ισχυρών κρατών με κουλτούρα και πολιτισμό.
Πολλοί πίστεψαν ότι η Ε.Ε μπορεί να μετατραπεί σε μία δεύτερη υπερδύναμη ώστε να ισσοροπίσει επιτέλους αυτή η τραμπάλα , φρούδες οι ελπίδες…….
Σήμερα μετά από 50 χρόνια από τη γέννηση της Ε.Ε βλέπουμε μια Ευρώπη αποδυναμωμένη δίχως ισχυρή παρουσία στο διεθνές γίγνεσθαι, μια Ευρώπη όπου δεν έχει βρει ακόμα και δε νομίζω ότι θα βρει ποτέ το βηματισμό της, μια Ευρώπη δεμένη στο άρμα της Ουάσιγκτον.
Που ήταν η Ευρώπη τον Ιανουάριο του 1996 να προασπίσει τα Ευρωπαϊκά της σύνορα στην κρίση με τα Ίμια? Ήταν απούσα ,όπως απούσα είναι και σήμερα.
Η χώρα μας υπήρξε θύμα της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής με τις συνεχείς επεμβάσεις των Η.Π.Α. στα εσωτερικά της χώρας μας και ιδιαίτερα κατά την περίοδο της επταετίας, το δήλωσαν άλλωστε και οι ίδιοι δια στόματος κυρίου Ρίτσαρντ Χολμπρουκ τέως υφυπουργού εξωτερικών των Η.Π.Α., ο οποίος δήλωσε πριν μερικά χρόνια ότι οι Η.Π.Α πρέπει να ζητήσουν συγνώμη από τον Ελληνικό λαό για την Αμερικανική υποστήριξη προς τους πραξικοπηματίες .
Σήμερα βέβαια οι επεμβάσεις αυτές δε γίνονται τόσο απροκάλυπτα όπως γινόταν στο παρελθόν αλλά κρατούνται κάπως τα προσχήματα……
Αγαπητέ μου Φαίδωνα στο υπέροχο σου κείμενο-παρέμβαση κάνεις λόγω για το σχέδιο των Η.Π.Α. να εγκαταστήσουν βάσεις πυραύλων στην Πολωνία και τη Τσεχία, σε πληροφορώ λοιπόν ότι μόλις οι Η.Π.Α ανακοίνωσαν αυτή την πρόθεση τους η Ελλάδα δια μέσου της κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη ήταν η πρώτη χώρα που βγήκε δημόσια και επιδοκίμασε αυτή την απόφαση προκαλώντας πολλές αντιδράσεις στη Ρωσική πλευρά και αν δεν ήταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπόυλιας να αναλάβει το ρόλο του πυροσβέστη και να κατευνάσει τις ρωσικές αντιδράσεις τότε ίσως είχαμε μια κρίση στις Ελληνορωσικές σχέσεις.
Θα πρέπει να επισημάνω σε αυτό το σημείο ότι ο Κάρολος Παπουλιας είναι ένας μεγάλος πολιτικός ΑΝΤΡΑΣ και άριστος γνώστης της εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας μια που υπήρξε και υπουργός εξωτερικών επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου, είναι ένας πολιτικός ΑΝΤΡΑΣ που τιμά το θεσμό του προέδρου της Δημοκρατίας.
Ένα ερώτημα που γεννιέται από τα παραπάνω είναι αν οι δηλώσεις αυτές της υπουργού εξωτερικών υπηρετούν το εθνικό συμφέρον σε μια περίοδο που η πολιτική των Η.Π.Α. έχει βλάψει τα εθνικά μας συμφέροντα όπως το ζήτημα των Σκοπίων με την αναγνώριση από μέρους των Η.Π.Α με το όνομα Μακεδονία, επίσης με τη στασιμότητα στο Κυπριακό με την Τουρκία να κατέχει έδαφος Ευρωπαϊκής χώρας μέλος της Ε.Ε.
Νομίζω ότι δεν έχουμε ακόμα καταφέρει να ανορθώσουμε το ανάστημα μας απέναντι στον Πλανητάρχη και να πούμε και ένα ΟΧΙ επιτέλους, εκείνο που κάνουμε είναι να υποχωρούμε συνεχώς και από πάνω να εισπράττουμε και καρπαζιές τις οποίες βαφτίζουμε επιτυχίες στην εξωτερική πολιτική….
Οι Η.Π.Α. εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους σε βάρος των εθνικών μας θεμάτων και το ερώτημα που εγείρετε είναι αν εμείς ως έθνος φέρουμε κάποια ευθύνη και αν δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για τέτοιου είδους επεμβάσεις..
Μελετώντας λοιπόν προσέχτηκα την νεοελληνική ιστορία και ειδικότερα στην περίοδο της επαναστάσεως του 1821 θα διαπιστώσουμε ότι από τότε εμείς οι Έλληνες δημιουργούσαμε μόνοι μας τις προϋποθέσεις δίνοντας το πράσινο φως στις τότε μεγάλες δυνάμεις για επέμβαση στα εσωτερικά της χώρας μας, μιλάω για την διαίρεση των Ελλήνων τότε ανάμεσα στα τρία κόμματα το Αγγλικό, το Γαλλικό και το Ρωσικό ζητώντας την εύνοια των μεγάλων δυνάμεων οι οποίες με τα δάνεια που μας είχαν χορηγήσει τότε με επαχθείς όρους μας είχαν δεμένους χειροπόδαρα.
Εμείς οι Έλληνες αργά καταλάβαμε ότι η εξωτερική πολιτική των μεγάλων δυνάμεων δε βασίζετε πάνω σε συναισθηματισμούς παρά μόνο στην προώθηση των συμφερόντων τους και ακριβώς το ίδιο πληρώσαμε και το 1922 που ήμασταν καλοί όσο εξυπηρετούσαμε τα συμφέροντα τους και μετά μας πούλησαν με όλα τα τραγικά επακόλουθα που είναι σε όλους μας γνωστά.
Πριν κλείσω θα ήθελα να κάνω μία αναφορά για τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν, ο οποίος πριν μερικά χρόνια παρέλαβε μια πληγωμένη Ρωσία δίχως κύρος, φωνή και παρουσία στη παγκόσμια σκακιέρα.
Τα πράγματα όμως άλλαξαν και πολύ γρήγορα, ο Πρόεδρος Πούτιν ένας χαρισματικός, οραματιστής πολιτικός ένας μεγάλος ΗΓΕΤΗΣ που στο πρόσωπο του ο Ρωσικός λαός στήριξε όλες τις ελπίδες του για να ξαναγίνει η Ρωσία η μεγάλη εκείνη δύναμη.
Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ο Πρόεδρος Πούτιν κατάφερε να καταστήσει τη Ρωσία σε μια μεγάλη οικονομική δύναμη εκμεταλλευόμενος τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας του όπως το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο από το οποίο εξαρτάται ενεργειακά σήμερα η Ευρώπη.
Η αντίδραση της Ρωσίας στα σχέδια Μπους για το Κόσσοβο καθώς και στις προθέσεις των Αμερικανών να εγκαταστήσουν πυραύλους κοντά στα σύνορα της Ρωσίας δείχνουν ότι η ‘’ κόκκινη αρκούδα’’ έχει βγει από το λήθαργο και σύντομα θα αποτελέσει το αντίπαλο δέος και θα αποτελέσει το μεγάλο εμπόδιο στα σχέδια των Αμερικανών για την επιβολή της νέας τάξης πραγμάτων όπου όλοι οι λαοί θα πρέπει να είναι δεμένοι στο άρμα του Μπους.
Είναι προς όφελος της χώρας μας να διατηρούμε ΑΡΙΣΤΕΣ σχέσεις με τη Ρωσία διότι είναι μια χώρα με την οποία μας δένουν πάρα πολλά, έχουμε δεσμούς ιστορικούς και το κυριότερο μας συνδέει η κοινή πίστη που λέγετε Ορθοδοξία, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Ιωάννης Καποδίστριας αποτέλεσε υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας.
Φαίδωνα τα εναύσματα που δίνει το υπέροχο κείμενο σου είναι πολλά είναι μια αλυσίδα που ο κάθε κρίκος της θα πρέπει να αναλυθεί προσεχτικά, πιστεύω ότι κατάφερα να αναλύσω μερικούς.
Επίτρεψε μου για ακόμα μια φορά να σου πω ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ και να ευχηθώ ολόψυχα και ευχή όλων μας εδώ μέσα ο Θεός να μας δίνει υγεία και δύναμη να καταθέτουμε τις απόψεις μας .
Φαίδωνα τα δέκα χρόνια που πέρασαν ήταν δέκα χρόνια γεμάτα ΦΩΣ.
ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ ΦΑΙΔΩΝΑ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΕΔΩ ΜΕΣΑ
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ
ΙΝΤΖΙΡΤΖΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
E-mail: orizontas2000@yahoo.gr
Φίλοι μου:
Σεραφείμ: Για όσα λες η απάντηση είναι: "Και τούτο ποιείν κ'ακείνο μη αφιέναι"Δηλαδή και το δροσερό υποβρύχιο να υφέρπει στις γεύσεις μας και τα ελαφρά θέματα να μας δροσίζουν.Αλλά και το μυαλό να λειτουργεί... αφού δεν το έχουμε μόνο για το χειμώνα. Τελικά η συμμετοχή σου παρά τη θερινή γκρίνια είναι καθοριστική.
Γαβριήλ: Τα όσα βιωμένα ιστορικά γεγονότα καταθέτεις,φιλτραρισμένα μέσα από την φιλοσοφημένη κρίση ενός ποιητή σαν και σένα, είναι πολύτιμα για όλους μας και συμπληρώνουν θαυμάσια το θέμα που αναρτάται στο Blog.
Παναγιώτη: Η συμμετοχή ενός νέου ανθρώπου μας δίνει τον τρόπο που οι εργαζόμενοι νέοι κοιτάζουν και κρίνουν το σήμερα. Μέσα από όλη αυτή την ποικιλία θέασης των γεγονότων της ζωής μπορεί ίσως να διακρίνει κάποιος την αλήθεια, αφού αλήθεια δεν είναιμόνο ετούτο ή μόνο εκείνο. Για τα όσα λες για μένα Παναγιώτη σ΄ευχαριστώ θερμά και νιώθω υπέροχα, αφού η δεκάχρονη επικοινωνία μας απέδωσε τόσους καρπούς όπως λές.
Φαίδων
Φαίδω για σου,
Μη φοβάσαιφίλε μου! Δεν θα αφήσω τίποτα! Αλλά... ''μηδέν άγαν''. Λίγο να δροσιστώ είπα μόνο. Ένα μικρό διάλειμμα. Όλοι το 'χουμε ανάγκη.
Τώρα, δυο λεξούλες στο τραπέζι για τον φίλο Παναγιώτη.
Πώς μπόρεσες φίλε μου από τόσο...Μακριά να κάνεις τέτοιες διαπιστώσεις για τον Πούτιν;
Εσένα που δεν σου αρέσουν τα ''ΑΡΜΑΤΑ'' γιατί διαλέγεις αυτό του Πούτιν;
Τι διαφορά έχει απ' το 'αρμα του Μπους;
Και τα δυο αυτά ''ΑΡΜΑΤΑ'' δεν είναι που έχουν στα ολποστάσιά τους τα πιο τρομερά μέσα καταστροφής; Ή του ενός οι βόμβες είναι καρύδια και ακούγονται και του άλλου είναι σύκα και δεν ακούγονται;
Εμείς, η γενιά του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, που ακούσαμε τις βόμβες πάνω απ' τα κεφάλια μας, και οι άλλοι, σ' όλο τον κόσμο, που είδαν τις λάμψεις απ' τις εκρήξεις και την καταστροφή γύρω τους, δεν τις ξεχωρίζουμε. Όλες τις βόμβες τις έχουμε το ίδιο. Γιατί οι μεν, έχουν επάνω την αστερέοσσα, και οι δε, το σφυροδρέπανο.
Και οι δυο, αφήνουν πίσω τους συντρίμμια, χήρες και ορφανά.
Και τέλος φίλε Παναγιώτη, ο κάθε ηγέτης κρίνεται αξιόλογος ή όχι, κρινόμενος όχι απ' τις πράξεις του, αλλά και απ' τις προθέσεις του.
Σεραφείμ Βάγιας
συγγραφέας.
Αγαπητέ μου κύριε Βάγια
Σύμφωνό απόλυτα μαζί σας για την προσέγγιση που κάνετε αναφορικά με τον Πούτιν.
Πρίν κάνω αυτή την αναφορά θα ήθελα να σας αναφέρω ότι εδώ και πολύ καιρό επισκέπτομαι τον διαδικτυακό χώρο ρωσικών εφημερίδων και έχω τη δυνατότητα να διαβάσω κάποια άρθρα και να προσπαθήσω να βγάλω κάποια συμπεράσματα.
Σε καμία περίπτωση δεν έχω θεοποιήσει τον Πούτιν γιατί και αυτός είναι ένα άρμα όπως πολύ χαρακτηριστικά είπατε και τα άρματα δεν έχουν καμία διαφορά.
Εκείνο που προσπάθησα και δεν ξέρω αν το κατάφερα ήταν να περιγράψω μία κατάσταση χωρίς συναισθηματισμούς διότι έτσι προσεγγίζετε η εξωτερική πολιτική όπως έχει διαμορφωθεί η σημερινή κατάσταση πράγμα με το οποίο διαφωνώ ριζικά.
Εάν δούμε την Ιστορία της ανθρωπότητας θα παρατηρήσουμε ότι από πάντα υπήρχαν αυτά τα άρματα όπως πολύ ωραία αναφέρατε , άρματα όπως η Βυζαντινή αυτοκρατορία, η Ρωμαϊκή η Οθωμανική κ.α
Το θέμα για μένα είναι πότε θα πάψουν οι λαοί να σκοτώνονται για τα συμφέροντα των ισχυρών της Γης.
Η ίδια η Ιστορία έδειξε ότι όποια συστήματα πέρασαν από την ανθρωπότητα(Σοσιαλιστικά, καπιταλιστικά κ.α.) δεν μπόρεσαν να λύσουν το πρόβλημα της φτώχειας και της υπανάπτυξης .
Η Δημοκρατία για τους ισχυρούς της Γης δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια κολυμβύθρα του Συλοάμ για να ξεπλύνουν τα ανομήματα τους σε βάρος των λαών.
Αγαπητέ μου κύριε Βάγια κλείνοντας θα ήθελα να σας θέσω ένα ερώτημα , πιστεύετε ότι θα έρθει κάποτε στο κόσμο η ΕΙΡΗΝΗ και η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και το κυριότερο η συναδέλφωση των λαών ? ή αυτό είναι μία ουτοπία.
Πότε επιτέλους θα επαληθευτεί η προφητεία του Ισαια που λέει ότι τα όπλα θα γίνουν αλέτρια να καλλιεργούν τη Γη.
Ας φανταστούμε πως θα ήταν η ζωή των ανθρώπων αν δεν υπήρχαν οι εξοπλισμοί?
Θυμάμαι μια φορά κύριε Βάγια τη Μελίνα Μερκούρη σε ένα συνέδριο όπου κατέπληξε τους πάντες λέγοντας ‘’ Δώστε σε μένα τα χρήματα που δίνεται για όπλα να τα επενδύσω στο πολιτισμό’’
Ας φανταστούμε τι θα γινόταν αν όλοι οι υπουργοί πολιτισμού του Κόσμου το απαιτούσαν αυτό από τις κυβερνήσεις τους , ίσως θα ήταν μια σπίθα για μία ΕΙΡΗΝΙΚΗ επανάσταση των λαών.
Γιατί οι πνευματικοί άνθρωποι όλου του κόσμου δεν ενώνουν τη φωνή τους ώστε να δημιουργήσουν τον ΟΗΕ της άμυλας ,της ειρήνης και του πολιτισμού και τότε θα ακολουθούσαν πολλοί σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια, ώστε να έρθει επιτέλους το ΦΩΣ.
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
ΙΝΤΖΙΡΤΖΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Φίλε Παναγιώτη για σου,
Πρέπει να σου πω ότι δεν πιστεύω στις προφητείες.
Οι άνθρωποι των σπηλαίων προϋπήρχαν των προφητών. Και αυτοί, που δεν είχαν ανακαλύψει ακόμη τη γραφή, ήξεραν πολύ καλά την ιδιοκτησία. Ήξεραν και σημάδευαν τα όρια της ατομικής ιδιοκτησίας και την υπερασπίζονταν με τη ζωή τους.
Το ίδιο κάνουν καιτα ζώα. Σημαδεύουν την περιοχή τους.
Αυτό γίνεται και σήμερα, σε μεγαλύτερη φυσικά κλίμακα. Με μεγαλύτερη βία. Με μεγαλύτερη καταστροφή.
Επομένως φίλε Παναγιώτη, απ' τη στιγμή που κάποιος επιβουλεύεται την περιουσία σου, εσύ την υπερασπίζεσαι με τα όπλα που διαθέτεις.
Δεν είναι τυχαίο, ότι οι πρωτοι νόμοι που έφτιαξε ο άνθρωπος απ' τη στιγμή που ομαδοποιήθηκε και κοινωνικοποιήθηκε, ήταν για την προστασία της ιδιοκτησίας.
Με λίγα λόγια λοιπόν φίλε Παναγιώτη ότι είναι καταγεγραμμένο στο ΔΝΑ του ανθρώποπυ δεν αλλάζει.
Με τους πολέμους δεν είναι που αλλάζουν τα σύνορα; Αυτό δεν επιδιώκουν όλοι οι στρατοκράτες; Όλο και περισσότερο. Όλο και περισσότερο.
Γι αυτό, στο φιλοσοφικό ερώτημα που μου θέτεις, αν δηλαδή κάποτε οι λαοί θα μπορέσουν να ζουν χωρίς πολέμους και χωρίςε όπλα, που σύμφωνα με την προφητεία του Ισαϊα θα γίνουν αλέτρια, επειδή ανήκω στη χορεία των Πραγματιστών,που πατάμε γερά στη γη και δεν πετάμε στα σύννεφα, νομίζω πως όχι.
Μέσα στη φύση του ανθρώπου συνυπάρχουν όλα. Ο πόλεμος και η ειρήνη. Η δυστυχία και η ευτυχία. Η χαρά και η λύπη. Η ζωή και ο θάνατος.
Μένει σε μας να τα διαχειριστούμε με σύνεση και φρόνηση.
Ο Δημόκριτος φίλε Παναγιώτη λέει πως, το ν' απασχολεί κανένας τη σκέψη του με κάτι το καλό είναι χαρακτηριστικό εμπνευσμένου νου.
Και νομίζω πως εσύ αυτό κάνεις.
Σεραφείμ Βάγιας
συγγραφέας.
Ta grafta tou Faidwna einai panta kalozugismena kai swsta. TiV alhqeieV maV edw tiV tsakwnei ekeinoV apo ta kerata....Cairomai panta na ton diabazw
STELLA ZAMPOUROU FOLLENDER
New York
Faidon, poso alithia einai afta pou grafis. I exoteriki politiki tis Amrikis ina to pio vromerro mportelo tis antropotitas.
aga[i Eleni
Δημοσίευση σχολίου