Υπηρετούμε δύο χώρες:Τη χώρα που κατοικούμε και τη χώρα της Τέχνης
Η ταυτότητα αυτού του «Καφενείου» όπως όλοι καταλαβαίνετε, είναι λογοτεχνική και θα παραμείνει. Εκτός όμως από την λογοτεχνική δημιουργία, έχουμε και μια άλλη ιδιότητα: Αυτή του Πολίτη. Του πολίτη που σκέπτεται, που κρίνει, που δρα, που έχει καθήκον να γίνεται ενοχλητικός για κάθε είδους εξουσία, γιατί έτσι μόνο έχει νόημα και λόγο ύπαρξης η δημοκρατία, η προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων, η καλυτέρευση της ζωής μας. Βέβαια οι εξουσίες (πολιτικές, εκκλησιαστικές, οικονομικές, εκδοτικές, κ.λ.π.) ονομάζουν την ασυδοσία και τις καταχρήσεις τους, όφελος για τον πολίτη και απαιτούν επί πλέον χειροκρότημα. Για να τα κάνουν όμως αυτά, χρειάζονται πολίτες σιωπηρούς και βολικούς. Και υπάρχουν τέτοιοι πολίτες (η πλειοψηφία άραγε;) που παραμένουν σιωπηλοί και απαθείς, όταν το άδικο επιβάλλεται για δίκιο και η ασχήμια γίνεται συνήθεια. Γι αυτό, το πολιτικό μας σύστημα δεν είναι ακριβώς κοινοβουλευτική δημοκρατία. Είναι κοινοβουλευτική ημιδημοκρατία. Έτσι λοιπόν, ότι υπολειτουργεί ή λειτουργεί λάθος στη χώρα μας, πρέπει να έχει ως πρώτο συνθετικό το-ημι. Π.χ. ημιυπουργεία, ημιεκκλησία, ημιπολεοδομία, ημινοσοκομεία, ημιπαιδεία κ.λ.π. Η λειτουργία λοιπόν και η δράση των πολιτών, δίνει το μέτρο της ποιότητας της δημοκρατίας, που αξίζει μια κοινωνία ανθρώπων.
Εμείς λοιπόν εδώ, από το Blog «Ο Θεός στο Καφενείο – κι οι λέξεις στο τραπέζι», στο λόγο και στη πράξη που μας πέφτει, θα είμαστε ως άτομα, όσο πιο ενοχλητικοί και δίκαιοι μπορούμε.
Εμείς λοιπόν εδώ, από το Blog «Ο Θεός στο Καφενείο – κι οι λέξεις στο τραπέζι», στο λόγο και στη πράξη που μας πέφτει, θα είμαστε ως άτομα, όσο πιο ενοχλητικοί και δίκαιοι μπορούμε.
10 σχόλια:
Φίλε Φαίδων για σου,
Καθώς φαίνεται δεν αφήνεις το χρόνο σου να πάει χαμένος. Όλο και κάτι ξεπηδάει μέσα απ' την ανήσυχη καρδιά σου.Ο αέρας που φυσάει στη Μόλυβο δεν την αφήνει να ησυχάσει.
Και μένα με φούντωσες με αυτά τα ''Ημι..". Σαν να έφτασε ο αέρας της Μήθυμνας εδώ, στο Καλαμάκι.
Κάθομαι τώρα που σου γράφω και σκέφτομαι, πόσα ακόμη ''Ημι.." υπάρχουν που δεν τα είπες. Νομίζω πως τα ξέρεις και πως από ΄΄οικονομία΄΄ λόγου και μόνο απόφυγες να τα αραδιάσεις.
Έτσι, έδωσες σε μένα την ευκαιρία να προσθέσω μερικά ακόμη. Λίγες λέξεις και από μένα για το τραπέζι του Καφενείου.
Έτσι λοιπόν, έχουμε και λέμε φίλε Φαίδων,
Ημι-εργασία. Ημι-φρόνηση. Ημι-αλήθεια. Ημι-πειθαρχία. Ημι-εμπειρία. Ημι-εγκράτεια. Ημι-αυτοσεβασμός. (εδώ καθόλου).
Όμως εγω.. Δεν πιάνουμε απ' τα ΄΄Ημι..΄΄ σου.
Εγώ θέλω να καταθέσω μερικά ΄΄Υπέρ΄΄. Υπέρ, που είναι η γενεσιουργός αιτία όλων των κακών και των δεινών της πολύπαθης πατρίδας μας.
Έτσι λοιπόν φίλε Φαίδων, έχουμε και λέμε,
*Υπέρ-συκοφάντες. Θυμήσου τις εκλογε΄ς και το τι λίβελοι εκτοξεύθηκαν εναντίον του Κώστα Σημίτη.
Τώρα, εύσημα απ' τις Βρυξέλλες για τη διακυβέρνηση Κώστα Σημίτη τα έτη 1995-2005. Υπήρξαν για την Ελλάδα περίοδος οικονομικής απογείωσης. Το ένθετο της εφημρίδας "Το βήμα'Ανάπτυξη΄΄ στις 13/6/2007
Ποιος είχε συμφέρον να θάψει το τιτάνιο έργο του Κώστα Σημίτη; Όλοι. Η σημερινή κυβέρνηση. Το ΚΚΕ. Ο ΣΥΝ. Η εκκλησία. Και βεβαίως το ΠΑΣΟΚ. Πέφτοντας στην καλοστημένη παγίδα της ΝΔ που απένειμε εύσημα ''μετά θάνατον'' φυσικά στον Ανδρεά Παπανδρέου.
*Υπέρ-ματαιόδοξοι.Θυμήσου την πρώτη συνεδρίαση της Κ.Ο της ΝΔ που νόμιζες πως ο νεοεκλεγείς πρωθυπουργός μιλούσε στα Σεραφείμ και τα Χερουβείμ!
*Υπέ-πονηροί. Πώς να ξεχάσουμε τις πονηρίες του υπουργού οικονομικών και τη δυσβάσταχτη επιτήρηση;
*Υπέρ-αδιαντροπιά. Ποιος ανέλαβε τις ευθύνες για το σκάνδαλο των υποκλοπών; Κανείς. Σκέψου φίλε μου ακόμη και το τηλέφωνο του πρωθυπουργού ήταν στη λίστα. Εκτός κι αν αυτό ήταν ένα μεγάλο ψέμα.
*Υπέρ-κολακεία. Κολακεύεται το ΚΚΕ (εκεί κάτω δεν είναι που έχετε ένα απολυθωμένο δάσος; Η μελέτη των απολυθωμάτων ανήκει στην παλαιοντολογία)που κάπου-κάπου η ΝΔ λέει και κανένα καλό λόγο για το κόμμα τους. Αστείο δεν είναι;
*Υπέρ-φιλαργυρία και υπέρ-πλεονεξία.(αυτά πάνε μαζί)Κερδίσανε εκατομμύρια ευρώ από μίζες και προμύθιες ρίχνοντας σε περιπέτεια τα λεφτά των Ταμείων των εργαζομένων και έχουν το θράσος να λένε πως είναι το ίδιο όπως η ''φούσκα'' του χρηματιστηρίου. Δεν είναι αστείο;
Και τέλος φίλες Φαίδων,
*Υπέρ-διπροσωπία και υποκρισία. (και αυτά πάνε μαζί)
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις υποσχέσεςι και τα μεγάλα λόγια; Για τα νοσοκομεία, πού μόλις ''μάτωνε μύτη΄΄ θα έτρεχαν αμέσως τα ασθενοφόρα και στην είσοδο του νοσοκομείου θα μας περίμενε ο ίδιος ο διοικητής, όλοι οι γιατροί, όλο το νοσηλευτικό προσωπικό, παρατεταγμένοι.
Αλήθεια φίλε μου, αυτό θέλουμε οι δύσμοιρο; Ή ένα μικρό κρεβάτι μέσα στο θάλαμο, και όχι στον κρύο διάδρομο επάνω στο ράντζο;
Τα άλλα τα έγραψες φίλε μου.
Εγώ θα κλείσω με τα λόγια του Μένανδρου.
"Αν ο καθένας απο μας, με προθυμία πολεμούσε αυτόν που αδικεί, κι αν όλοι οι πολίτες συνεργαζόμαστε μεταξύ μας σκληρά, ίσως δεν θα αυξανόταν περισσότερο το κακό που προέρχεται απ' τους υπέρ-πονηρούς"
Σ' αφήνω φίλε μου στο αεράκι της αγαπημένης σου Μήθυμνας και στο ωραίο σου Καφενείο.
Σεραφείμ Βάγιας
συγγραφέας
Το πιο ευχάριστο όταν γράφεις ένα κείμενο στο Blog,είναι να διαπιστώνεις ότι τα σχόλια που ακολουθούν, είναι σπμαντικότερα και από το κείμενο που τα προκάλεσε.Φ.Θ.
Gabriel
Το καφενείο μας, το της τέχνης, το της ελευθέρας έκφρασης, το της ανταλλαγής γνώμης, το καφενείο των πολιτών, μια ωραία ιδέα.
Επειδή με την ονομασία Έλληνας αγκαλιάζετε όλη η οικουμένη όπου ζουν έλληνες, θα έλεγα υπηρετούμε τρεις χώρες, την που γεννηθήκαμε, την που κατοικούμε και την της τέχνης.
Λοιπόν φίλοι μου πολλοί από εμάς της παλαιάς Ελλάδας αυτής της τότε κουρελιασμένης από ανέχειας, από πολιτικές ίντριγκες, από αδελφοκτόνο πόλεμο, αυτής που κατά κάποιο τρόπο υποχρέωσε τα παιδιά της να ρίξουν μαύρη πέτρα πίσω τους και να ξενιτευτούν, αυτή που μόνο παρήγαγε ελληνόπουλα για να γίνουν υπηρέτες των ξένων επιτήδειων του καιρού εκείνου… (θα μου πείτε γιατί τα θυμάμαι, γιατί σκαλίζω πληγές)
μα γιατί ακόμα είναι υπαρκτά τα τραύματα, οι αναμνήσεις, ο μισελληνισμός των πολιτικών, (κανένας τους δεν προώθησε το συμφέρον της πατρίδας πάνω από το ατομικό, πουλούσαν τους συν-έλληνες, σα βαλβίδα ασφαλείας επίζησης του τότε κατεστημένου)
Από τότε όταν ακούω για πολιτικούς, για κόμματα παθαίνω αλλεργία βαριάς μορφής,
ξέρω ότι είναι υποσχέσεις εφήμερες, ψεύτικες, κινήσεις μόνο για αυτό-ανάδειξη στην εξουσία…
Μια παροιμία του λαού μας λέει:
Όποιος κάηκε στο κουρκούτι φυσάει και το γιαούρτι.
Με το παρόν σχόλιο δεν θέλω να σας χαλάσω τη ροή των εντυπώσεων, ή γεγονότων, αλλά πώς να το κάνουμε αισθάνομαι ότι ανήκω, ότι ανήκουμε σε μια Παγκόσμια Ελλάδα των πέντε ηπείρων κι επτά θαλασσών.
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Νέα Υόρκη
¨Γι αυτό υπάρχει το Καφενείο καλέ μου Γαβριήλ για να συμπλήρώνεταιη απόπειρα προσέγγισης της αλήθειας, με την γνώση την εμπειρία καιτη σοφία των φίλων και των επισκεπτών που θα ήθελαν ν' αφήσουν τις σκέψεις τους εδώ. Έχεις λοιπόν απόλυτο δίκιο : ΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΉΚΑΜΕ, ΤΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΟΎΜΕ ΚΑΙ ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΗς ΤΕΧΝΗΣ.
Με δυο λόγια , όπως τονίζεις στο υστερόγραφό σου, ΥΠΗΡΕΤΟΎΜΕ ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΗΠΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΘΑΛΑΣΣΩΝ.
Όσο για τους πολιτικούς και κει έχεις δίκιο αλλά επειδη η δημοκρατία δεν χαρίζεται αλλά κατακτιέται μέρα με τη μέρα,πρε΄πει να είμαστε όλοι αν είναι δυνατόν, δρώντες πολίτες και να ασκούμε κριτική και μάλιστα σκληρή.Γιατί αν παραμείνουμε απαθεις πολίτες, τότε οι πολιτικοί γίνονται ανεξέλεγκτοικαι ασύδοτοι.
Το ΞΕΜΠΡΟΣΤΙΑΣΜΑ των πολιτικών όταν χρειάζεται, είναι ένα καλό όπλο στα χέρια των πολιτών. Μην καταντήσουμε σαν την Αμερική που έχει μια δημοκρατία του τύπου: "ΕΙΣΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ"...
Φαίδων
Αγαπητέ μου φίλε Φαίδωνα
Είναι μεγάλη μου η χαρά και η ικανοποίηση που νιώθω αυτή τη στιγμή για το γεγονός ότι το blog που δημιούργησες τείνει να μετατραπεί σε ένα FORUM ελεύθερων πολιτών , ένα FORUM που ο καθένας θα μπορεί ελευθέρα να καταθέτει τις απόψεις του, τις αντιρρήσεις, του γιατί αυτό είναι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ , ο πλουραλισμός , ο διάλογος , η αντιπαράθεση απόψεων. Αυτό το blog είναι ένα βήμα που απευθύνετε σε κάθε δρώντα πολίτη , στον πολίτη εκείνο που δεν μπορεί να παραμένει απαθείς στον κατήφορο που έχουμε πάρει και κανείς δεν ξέρει που θα μας οδηγήσει αυτή η κατηφοριά…..Ο θεός να βάλει το χέρι του
Για ακόμα μια φορά αγαπητέ μου φίλε θέτεις ένα μεγάλο πρόβλημα στις σωστές του διαστάσεις και αυτό το πρόβλημα δεν είναι άλλο από εκείνο που έχει να κάνει με το ρόλο του πολίτη.
Ο δρών πολίτης Φαίδωνα θα αποτελέσει το τροχοπέδη στον κατήφορο που ανέφερα παραπάνω και ένας τέτοιος πολίτης δεν συμφέρει τους διαχειριστές της εξουσίας που θέλουν να ονομάζονται πολιτικοί.
Ο αρχαίος σοφιστής Πρωταγόρας είχε πεί ότι ένας για να είναι κάποιος πολιτικός θα πρέπει να διακρίνετε από δύο αρετές, η μία είναι η δίκην(δικαιοσύνη) και η άλλη είναι η αιδώ(ντροπή).
Έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια από τη στιγμή εκείνη που ο Πρωταγόρας διατύπωσε αυτή την άποψη και οι όροι έχουν κάπως αντιστραφεί και η λέξη δίκην έχει αντικαταστεί από τις λέξεις διαφθορά, απάτη,μίζα,προμήθεια,κ.α .
Τώρα όσο αφορά τη λέξη αιδώ νομίζω ότι δε χρειάζεται πολύ ανάλυση ,τους παρακολουθούμε τους τηλεοπτικούς τσαρλατάνους να περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι χωρίς κανένα ίχνος ευθιξίας να συναγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος είναι ο λιγότερο κλέφτης.
Φίλε Φαίδωνα το συνθετικό ημί που χρησιμοποιείς νομίζω ότι είναι πολύ επιεικής όρος και οχρειά μπροστά στην τραγική κατάσταση που βιώνει σήμερα ο Έλληνας.
Εγώ προσωπικά δε θα χρησιμοποιούσα κανένα συνθετικό παρά μόνο τη λέξη ΜΠΑΧΑΛΟ, μπάχαλο παιδεία, μπάχαλο υγεία, μπάχαλο δημόσια διοίκηση, μπάχαλο,μπάχαλο,μπάχαλο…
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σου αναφέρω ότι πέρα των γνωστών χαρισμάτων που διακρίνονται οι διαχειριστές της εξουσίας ,το χαρισμάτων πάντα σε εισαγωγικά είναι και εκείνο του αναισθησιολόγου και ξέρουν πολύ καλά και χορηγούν εκείνη τη σωστή δόση αναισθητικού ώστε να έχουν την πλειοψιφία των πολιτών σε λήθαργο ,στην αδράνεια στη σιωπή ώστε ο πολίτης να μην μπορεί να αντιδράσει στα ανομήματα τους και στη λεηλασία που έχουν επιδοθεί και η μεν και οι δε.
Νομίζω ότι η παραπάνω παράγραφος αποτελεί και την απάντηση στο ερώτημα που θέτεις αν υπάρχουν τέτοιοι πολίτες, ναι υπάρχουν και είναι η πλειοψηφία.
Το ερώτημα που γεννιέται αναλύοντας όλα αυτά είναι το αν θα καταφέρει να ανανήψει κάποτε αυτός ο πολίτης και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ένα σύγχρονο και λειτουργικό σύστημα παιδείας που μέσα από αυτό θα βγαίνουν νοήμονες και σκεπτόμενοι άνθρωποι και όχι παπαγάλοι.
Έτσι λοιπόν η βελτίωση του επιπέδου της παιδείας μας αυτόματα βγάζει και τον πολίτη από τη νάρκωση με αποτέλεσμα να χαλάει τα σχέδια των διαχειριστών της εξουσίας, η σωστή παιδεία θα δώσει θάρρος στον πολίτη και αυτός θα αρχίσει να διεκδικεί και οι διαχειριστές της εξουσίας ξέρουν πολύ καλά τη ρήση του λαού ‘’Δώσε θάρρος στο χωριάτη να σου ανέβει στο κρεβάτι’’. Όχι να μη δώσουμε θάρρος στο πολίτη , ελπίδα , όραμα ας τον αφήσουμε στο λήθαργο της εξαθλίωσης, του μαρασμού, στο ανεξέλεγκτο τραπεζικό σύστημα , στα τηλεσκουπίδια, στη βία, στα ναρκωτικά.
Σε όλα τα παραπάνω ο ρόλος που μπορεί να διαδραματίσει ο πνευματικός άνθρωπος, όσοι απέμειναν βέβαια από τον οδοστρωτήρα της ισοπέδωσης είναι πολύ μεγάλος, είναι η σπίθα της ελπίδας μία σπίθα που θα μετατραπεί σε πυρκαγιά μέσα στη συνείδηση του πολίτη και θα τον κάνει μάχιμο διεκδικητή των δικαιωμάτων του καιι ενοχλητικό για κάθε είδους εξουσία όπως πολύ σωστά επισημαίνεις αγαπητέ μου Φαίδωνα.
Το έργο και το καθήκον που έχει να επιτελέσει ένας πνευματικός άνθρωπος είναι πολύ βαρύ για το λόγω αυτό θα πρέπει να είναι πάνω απ΄όλα ελεύθερος με ότι σημαίνει αυτή η λέξη και πάνω απ’ όλα να μη γίνεται πληρωμένος κονδυλοφόρος και φερέφωνο καμίας εξουσίας.
Πριν κλείσω θα ήθελα να διατυπώσω κάποιες παρατηρήσεις για το κείμενο του κυρίου Σεραφείμ Βάγια το οποίο διάβασα με πολύ προσοχή και μου προκάλεσε κάποια ερωτηματικά.
Στην παρέμβαση του αυτή ο κύριος Βάγιας αναλώνει πάρα πολύ χρόνο εκθειάζοντας το έργο του κυρίου Σιμήτη.
Αγαπητέ κύριε Βάγια θα ήθελα να σας επισημάνω ότι ο πρώην πρωθυπουργός Σιμήτης δεν είναι μία αθώα περιστερά όπως μας τον παρουσιάζετε.
Ήταν ο πρωθυπουργός της δημιουργικής λογιστικής , ήταν ο πρωθυπουργός όπου επί των ημερών του ευημερούσαν οι αριθμοί και η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών διευρύνθηκε ακόμα περισσότερο.
Ας πάρουμε τα πράγματα ένα. Αγαπητέ κύριε Βάγια στο κείμενο σας μιλάτε για τα εύσημα για τη διακυβέρνηση Κώστα Σιμήτη τα έτη 1995-2005 από τις Βρυξέλλες ,στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να σας πω ότι πριν λίγες μέρες τα ίδια εύσημα πήρε από τις Βρυξέλλες και ο Κώστας Καραμανλής για την οικονομική του πολιτική που συνέβαλε αποφασιστικά στη μείωση των ελειμάτων. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σας απευθύνω ανοιχτά το ερώτημα, ποιος από τους δύο μας κοροϊδεύει ο Σιμήτης ή ο Καραμανλής? Μήπως πέσατε θύμα και εσείς των πληρωμένων κονδυλοφόρων του συστήματος που όποιο θέλουν ανεβάζουν στην κορυφή και όποιο θέλουν τον εξαφανίζουν από προσώπου γης?.
Κάνετε λόγω για την οικονομική απογείωση επί πρωθυπουργίας Σιμήτη, αναρωτηθήκατε ποτέ ποιος έδρεψε τους καρπούς αυτής της απογείωσης? Εκείνοι λοιπόν που καρπώθηκαν τους καρπούς δεν ήταν ο άνεργος με τα ψίχουλα του επιδόματος ανεργίας, δεν ήταν τα περήφανα γερατειά (και για να σας φρεσκάρω τη μνήμη, θυμάστε την αντιμετώπιση που είχαν οι απόμαχοι της δουλειάς από τα ΜΑΤ όταν πήγαν να διαδηλώσουν έξω από το μέγαρο Μάξιμου για μια αξιοπρεπή σύνταξη ? Ο Καραμανλής τουλάχιστον ο δεξιός τους δέχτηκε στο Μέγαρο Μαξίμου και δεν έστειλε τα ΜΑΤ να τους σπάσουν στο ξύλο όπως έκανε ο σοσιαλιστής κύριος Σιμήτης.)
Δεν καρπώθηκε τους καρπούς του οικονομικού θαύματος του κυρίου Σιμήτη ο μη προνομιούχος Έλληνας παρά μόνο μια οικονομική ολιγαρχία πέντε- έξι ανθρώπων .
Κύριε Βάγια μιλάτε για το τιτάνιο έργο του Σιμήτη , ποιο ήταν αυτό το τιτάνιο έργο του κυρίου Σιμήτη, μήπως εκείνο της αναδιανομής του πλούτου μέσω του χρηματιστηρίου όπου έκαναν φτερά τα χρήματα των πολλών σε λίγες τσέπες λίγων μεγαλοαπατεωνών, που ήταν το κράτος του κυρίου Σιμήτη να προστατέψει τον μικροεπενδυτή, που πήγαν τα λεφτά? , που είναι οι χιλιάδες θέσεις εργασίας που θα προέκυπταν από τις επενδύσεις με τα λεφτά του χρηματιστηρίου?
Το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου εγώ προσωπικά θα το χαρακτήριζα ως την απάτη του 20ου αιώνα και την μεγαλύτερη αναδιανομή που έγινε ποτέ υπέρ πέντε – έξι μεγαλοαπατεωνών
Θυμάστε τι έλεγε τότε ο κύριος Σιμήτης? ‘’ Το χρηματιστήριο είναι ο καθρέπτης της ισχυρής οικονομίας’’
Κύριε Βάγια ξεχάσατε να μας αναφέρετε κάτι για το παραδικαστικό κύκλωμα, πότε γιγαντώθηκε, πότε έλαβε σάρκα και οστά? Άλλο ένα τιτάνιο έργο του κυρίου Σιμήτη.
Οι μεν έκλεψαν τα λεφτά του λαού μέσω του χρηματιστηρίου , οι δε μέσω των ταμείων των εργαζομένων.
Δεν έχετε καταλάβει ακόμα ότι και οι δύο τους ΠΑ.ΣΟ.Κ και Ν.Δ. εμπαίζουν τον λαό. Η μεγάλη πληγή της Ελλάδας σήμερα είναι το άθλιο σύστημα του δικομματισμού που δεν παράγει πολιτική παρά μόνο διαχείριση. Η λύση είναι να δοθεί ένα ισχυρό ράπισμα στο δικομματισμό και στην αλαζονεία και των δύο μεγάλων κομμάτων.
Οι υπέρ-πονηροί, οι υπέρ-ματαιόδοξοι , οι υπέρ- αδιάντροποι κύριε Βάγια δε γεννήθηκαν τώρα υπήρχαν και επί Σιμήτη .
Το γεγονός ότι είστε συγραφεάς σας καθιστά ακόμα πιο υπεύθυνο στο τι λέτε και τι γράφετε γι αυτό πρέπει να έχετε μια σωστή προσέγγιση των πραγμάτων και να μη τα βλέπετε μονοδιάστατα.
Ομολογώ ότι διαβάζοντας το κείμενο σας μου δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι είστε ο εκπρώσοπος ενός κόμματος παρά ένας συγραφέας όπως υπογράφετε.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΑΣ
ΙΝΤΖΙΡΤΖΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
E-MAIL: orizontas2000@yahoo.gr
Aγαπητέ μου Παναγιώτη
Στο καφενείο, όπως θα έχεις δει, γίνεται κατάθεση ιδεών και αντιπαράθεση επιχειρημάτων.Δεν καταλαβαίνω λοιπόν την προσωπική επίθεση στον εξαιρετικό συγγραφέα Σεραφείμ Βάγια. Διαφωνείς μαζί του;
Θαυμάσια. Δώσε τα επιχειρηματά σου,
κι άσε το χρόνο και τους επισκέπτες να κρίνουν την αντοχή τους και την εγκυρότητά τους.Η προσωπική επίθεση δεν έχει κανένα νόημα,πολύ δε περισσότερο όταν πρόκειται για έναν άνθρωπο που δεν ΣΙΩΠΗΣΕ όταν όλα τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά.(Βλέπε τα χρόνια της χούντας, όπου η πλειοψηφία των Ελλήνων έγλειφε τους γελοίους συνταγματάρχες κι όταν έπεσε η χούντα έκαναν τους αντίθετους) Ο Σεραφείμ, είναι ένα συγκροτημένο πολιτικό μυαλό, με προτίμηση ιδιαίτερα στο ΠΑΣΟΚ του Σημίτη, που τον εκτιμά ιδιαίτερα.
Μήπως θα πρέπει να ντρέπεται γι αυτό; Εδώ δεν ντρέπονται εκείνοι που υπηρέτησαν τον Εφιάλτη της Δημοκρατίας...(Βλέπε Κ.Μητσοτάκη)
Εδώ η πλειοψηφία του ελληνικού λαού θέλει τη κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, που όχι μόνο δεν έκανε τίποτα που να καλυτερεύψει τη ζωή του Έλληνα όπως υποσχέθηκε,αλλά παράγει συνεχώς σκάνδαλα. Άρχισαν, με την κατάχρηση διαφόρων ποσών από τα ταμεία των δικών τους τοπικών οργανώσεων της Ν.Δ. (Αχαϊα) κι έφθασαν μέχρι την καταλήστευση των ταμείων των ασφαλισμένων.Χρωστούμε ευγνωμοσύνη στους δημοσιογράφους που τους ξεμπρόστιασαν.Προσωπικά Παναγιώτη, αν με ρωτήσεις, προτιμώ μια κυβέρνηση που κάνει λάθη και μεγάλα αν θέλεις, αλλά παράγει όμως πολιτική και έργο, (Ζώνη του Ευρώ, μπήκαμε με ισοτιμία 340.75 με το κύρος του Σημίτη, ειδ' αλλιώς θα μπαίναμε πολύ αργότερα με ισοτιμία 1500δρχ το Ευρώ. Η Κύπρος μπήκε στην ΕΕ πάλι με το κύρος του Σημίτη όταν Η Τουρκία θεωρούσε αιτία πολέμου την είσοδο της Κύπρου στην Ε.Ε.και τέλος ν' αναφέρω ,παραλείποντας πάρα πολά για την οικονομία του χώρου, την πλήρη προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων που έγραψαν Ιστορία, και την κατασκευή 20.000 μικρών και μεγάλων έργων σ'όλη την Ελλάδα, εγκαίνια των οποίων κάνειμέχρι σήμερα η Ν.Δ.) Το μελανό σημείο του Χρηματιστηρίου,ασφαλώς και καταγράφεται στα μείον της κυβέρνησης Σημίτη αλλά τουλάχιστον είχαν και οι πολίτες την ευθύνη για
ότι επένδυαν στο χρηματιστήριο. Γιατί δεν έχασα και γώ π.χ. χρήματα ακούοντας τον Σημίτη που στο κάτω-κάτω τον εμπιστευόμουν ως ηγέτη της χώρας; Ενώ τα δομημένα ομόλογα είναι οργανωμένη ληστεία με ευθύνη μόνο εκείνων που την οργάνωσαν, Προτιμώ ασφαλώς λοιπόν μια κυβέρνηση Σημίτη με λάθη και έργο, παρά μια κυβέρνηση του μικρού (σε όλα) Καραμανλή που κάνει μόνο λάθη,παράγει σκάνδαλα και προσπαθεί να τα συγκαλύψει. Κρύβεται δε, στα δύσκολα παριστάνοντας τον πρωθυπουργό φάντασμα.΄Ετσι λοιπόν οι απόψεις του Σεραφείμ Βάγια είναι σεβαστές, όπως και οι δικές σου. Το τελικό συμπέρασμα είναι πως κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει την γνώμη του στον άλλον,παρά καταθέτει ότι καλύτερο έχει σκεφθεί "στο τραπέζι του Καφενείου" κι όσοι περνούν θα παίρνουν ότι νομίζουν ότι είναι πιο ενδιαφέρον και ελκυστικό.
Ας επωφεληθούμε λοιπόν όλοι από το Μεγάλο σχολείο της Επικοινωνίας.
Φαίδων Θεοφίλου
Φίλε Παναγιώτη για σου,
Σε διάβασα και χάρηκα που τουλάχιστον οι σκοποί του "Ωραίου Καφενείου" δίνουν την ευκαιρία στους σκεπτόμενους ανθρώπους να ανταλλάζουν τις άπόψεις τους έστω κι αν αυτές καμιά φορά γράφονται με πνεύμα ανήσυχο και μαχητικό.
Αγαπητέ Παναγιώτη δεν είμαι σοφός. Αυτός που ζητά να βρει έναν σοφό, πρέπει αυτός πρώτα-πρώτα να είναι σοφός.
Χαίρομαι που αναγνωρίζεις κι εσύ πως η σημερινή κατάσταση στην πατρίδα μας είναι ένα ΜΠΑΧΑΛΟ!!!
Εγώ στα αλήθεια ήμουν πιο συντηρητικός. Πιο ήπιος. Όπως πολύ ορθά παρατηρείς, το συνθετικό ''Ημι'' είναι πράγματι όρος επιεικής.
Όμως αγαπηέ Παναγιώτη γιατί... τόσο άδικος μαζί μου; Εγώ μια επισήμανση έκανα. Δεν το 'χα σκοπό να επιμερίσω ευθύνες και λάθη. Αυτά είναι για τους ιστορικούς. Εγώ, όπως κι εσύ άλλωστε, βρισκόμαστε στο ίδιο μετερίζι. Στεκόμαστε άκαμπτοι και αταλάντευτοι απέναντι στη μίζερη καθημερινότητα. Αυτήν πολεμάμε και αυτήν θέλουμε να αναδείξουμε σε μείζον θέμα.
Ατή θέλουμε να φανερώνουμε και να ξεσκεπάζουμε.
Αγαπητέ Παναγιώτη,
Προτιμώ τον έλεγχο απ' την κολακεία.
Αλλά...Βιάστηκες φίλε μου.
Δεν υπάρχουν πολιτικές δεσμεύσεις. Ούτε κομματική γραμμή. Ούτε κομματικές ταυτότητες. Μόνον κάλαμος υπάρχει. Βασανιστική.
Πέρασαν τρία και κάτι χρόνια για να έχω το δικαίωμα να κρίνω τον Κώστα Σημίτη.
Το ξέρεις το έργο του αγαπητέ Παναγιώτη. Κάθε έλληνας το ξέρει. Κάθε έλληνας που έρχεται απ' την ξενιτιά. Κάθε ξένος που έρχεται να μας επισκεφτεί.
Το δίκαιο κανείς ποτέ δεν πρέπει να το αποσιωπά.
Ίσως είναι λίγα. Δεν διαφωνώ. Θα έπρεπε να έχουν γίνει περισσότερα. Συμφωνώ. Οι συντάξει θα έπρεπε να είναι συντάξεις αξιοπρέπειας και σεβασμού. Με βρίσκεις στο πλευρό σου.
Η παιδεία... θα σου θυμίσω τα λόφια του Πλούταρχου:"Άπ' όσα υπάρχουν σε μας, μόνο η παιδεία είναι αθάνατη και θεία". Αυτό θα ήθελα για τα παιδιά μας. Για τα εγγόνια μας. Αυτά τα αγαθά τα θέλουμε όλοι οι έλληνες.
Όμως, φίλε Παναγιώτη, το να σκεφτόμαστε λογικά, είναι το μεγαλύτερο δώρο Θεού.
Και η πιο μεγάλη και άδικη καταδίκη είναι να εξομοιώνουμε κάποιον με τους κακούς.
Και αυτό συμβαίνει συχνά. Ο όχλος είναι κακός κριτής κάθε καλού πράγματος.
Θυμήσου λίγο απ' την ιστορία μας.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος έτρεχε και άπλωνε την Ελλάδα και ξωπίσω του, αρουραίοι και λαμόγια ροκάνιζαν καικατέτρωγαν τα σωθικά της.
Εσύ όμω φίλε Παναγιώτη ξέρεις και άλλους που είχαν την ψυχή αγνή και υψηλό το φρόνημα αλλά και την ατυχία να εξαπατηθούν από αισχρούς και φαύλους.
Όσο δε φίλε Παναγιώτη για το έγο το δικό μου, επειδή η φυαρία είναι περίπατος της γλώσσας, σε προτρέπω να διαβάσεις δυο απ' τα βιβλία μου απ' τις εκδόσεις Ιωλκός.
Το "Έύανδρος και Ευδοκία".
Γράφει ο Ριζοσπάστης στις 7/10/99. Το βιβλίο του Σεραφείμ Βάγια απεικονίζει τη θλιβερή εκείνη περίοδο της απρηλιανής δικτατορίας με όλα τα συνακόλουθά της στο πρόσωπο δυο ανυπεράσπιστων ανθρώπων που νιώθουν ξένοι στον τόπο τους και προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατηθούν στη ζωή.
Και το "Μεγάλη Ξεφτίλα".
Γράφει ο Αδέσμευτος στις 25/6/99. Το διαχρονικό πρόβλημα της φτώχιας, της ανάγκης για τη ζωή των ηλικιωμένων παρουσιάζει ο Σεραφείμ Βάγιας με το ώριμο και ιδιοφυές βιβλίο του.
Θα χαρώ να σε ξανακούσω.
Σεραφείμ Βάγιας
συγγραφέας.
Προσπαθώ κι εγώ να αποφεληθώ από το Μεγάλο σχολείο της Επικοινωνίας,
του φίλου Φαίδωνα
Στο τραπέζι του καφενείου, χοροπηδούν οι λέξεις, λέξεις τέχνης, λέξεις με θέματα: διάλεξε και πάρε:
Τώρα θα μου πεις τι θέλουμε κι ανακατευόμαστε εμείς οι κάπως γηραλέοι, οι μάλιστα ενδημούντες εις την ξένη στα γεγονότα του παρόντος ελληνικού κατεστημένου, ή στις γνώμες των πολιτών, αλλά αν πάρουμε ως αρχή ότι τίποτε στον κόσμο δεν μπορεί να υπάρξει εάν δεν έχει παρελθόν, έτσι λοιπόν κι εγώ σας μιλάω από το παρελθόν, ένα παρελθόν του ελληνικού λαού, του οποίου είμαι μέλος. π.χ.
Όταν έγινε το δημοψήφισμα για να έρθει στην Ελλάδα ο Γεώργιος ο Βού αν θυμάμαι καλά 1 Απριλίου 1946, ήμουν μαθητής ακόμα στο δημοτικό.
Στο κτίριο του σχολείου έγιναν οι εκλογές, μοίραζαν τα ψηφοδέλτια, όποιος ψήφιζε ΟΧΙ δηλαδή να μην έρθει ο βασιλέας, στην πόρτα δεξιά κι αριστερά τον περίμεναν δυο μαγκουροφόροι και τον έδερναν.
Θα τους θυμάστε αυτούς με τη λεζάντα Η ισχύς μου, η αγάπη του λαού.
Όχι δεν ήταν Ηρακλήδες αλλά νεοελληνικές εφευρέσεις, ή επιβαλλώμενες ξενικές
Αυτά έβλεπα σαν παιδί και μάτωνε η καρδιά μου, καλά βρε παιδί μου δεν υπάρχει ανθρωπισμός κατανόηση φιλοπατρία, εθνικό καθήκον, μα θα μου πεις αφού δεν υπήρξε ποτέ, πρώτα μπαίνει η ατομική ικανοποίηση, το κέρδος, η κομπίνα, μετά ο έλληνας.
Από τότε μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει, η σύγχρονη κοινωνία έχει κάνει τεράστια βήματα προόδου, όμως η ιδιοσυγκρασία του έλληνα έμεινε η ίδια και μη νομίζεται ότι πηγάζει από το 1946 αλλά πολύ πιο πριν, από τους αρχαίους προγόνους μας… με μια εξαίρεση τη βυζαντινή εποχή όπου κυριάρχησε η μοιρολατρία των μαύρων ρασοφόρων, με όλα τα επακόλουθα…
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Νέα Υόρκη
Για τον ποιητή και πεζογράφο, φορέα της Γλυκείας Σοφίας Γαβριήλ Παναγιωσούλη από τη Νέα Υόρκη:
Από την επικοινωνία, όλοι επωφελούμαστε απ' όλους.Από το σημείωμά σου προκύπτει ένα αληθινό
συμπέρασμα-απόσταγμα:Μπορεί νά άλλαξαν πολλά και πολύ αλλά η νοοτροπία του Έλληνα δεν άλλαξε.
Και βέβαια μέσα στις βιωμένες πολύτιμες αλήθειες σου, σταλάζεις και το πικρό σου χιούμορ.
Να είσαι καλά ποιητή της Διασποράς
Φαίδων Θεοφίλου
ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ ΦΑΙΔΩΝΑ
ΔΙΑΒΑΣΑ ΜΕ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΒΑΓΙΑ.
ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΒΓΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΑ ΚΑΙ ΧΡΗΣΗΜΑ.
ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΕΙ Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ ΑΥΤΗ ΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΒΑΓΙΑ.
ΕΠΕΙΔΗ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΤΟΥ ΟΦΕΙΛΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑ ΠΟΛΥ ΝΑ ΜΟΥ ΣΤΗΛΕΙΣ ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ.
ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΜΕΣΩ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΝΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΩ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΒΑΓΙΑ ΚΑΙ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΘΕΙ,ΕΙΔΙΚΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ''Η ΜΕΓΑΛΗ ΞΕΦΤΙΛΑ'' ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΧΑΜΗΛΟΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΘΙΞΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΧΕΙ ΑΠΟΣΠΑΣΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΑ ΘΕΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ.
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
ΙΝΤΖΙΡΤΖΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Δημοσίευση σχολίου