ΤΩΝ ΑΝΩΝΥΜΩΝ - Στίχοι Αγάπης

Μια γεύση - στίχων της Αγάπης- των Ανωνύμων ποιητών
των άγνωστων ανθρώπων του λαού μας, των οποίων
την ποίηση αποκαλούμε σήμερα Δημοτική ή λαϊκή ποίηση
που αποτελεί τη βάση της παράδοσής μας
και του λαϊκού μας πολιτισμού. Δεχθείτε αυτούς του στίχους
σαν κέρασμα, βγαλμένο από το ακριβό σεντούκι της μνήμης.
Κέρασμα διαχρονικό γευστικά, με το άρωμά του αξεθύμαστο.

1.
Εβγάτε αγόρια στό χορό κοράσια στά τραγούδια,
καί πέστε τραγουδήσετε πώς πιάνεται η αγάπη.
Από τά μάτια πιάνεται, στά χείλη κατεβαίνει,
Κι από τα χείλη στήν καρδιά ριζώνει καί δέ βγαίνει.

2.
Τό παλληκάρι τό καλό παράκαιρα γεράζει,
Γεράζει από τίς όμορφαις κι από τίς μαυρομάταις.
Η αγάπη θέλει φρόνηση, θέλει ταπεινοσύνη,
θέλει λαγού περπατησιά, αϊτού γληγοροσύνη.
Όντας διαβαίνη μέ πολλούς, νά κάνει πώς δέν βλέπει,
κι όντας διαβαίνη μοναχός, γλυκό φιλί ν’ αρπάζη.
Κι όταν τού λεν πώς πόρεψες, νά λέη της αγάπης:
«Καλοπερνώ όντας έρχωμαι, κακοπερνώ όντας φεύγω.

3.
Κόκκιν’ αχείλι εφίλησα κι έβαψε τό δικό μου,
καί στό μαντήλι τό συρα κι έβαψε τό μαντήλι,
καί στό ποτάμι τό πλυνα κι έβαψε τό ποτάμι,
κι έβαψε η άκρη τού γιαλού κι η μέση του πελάγου.
Κατέβη ο αϊτός νά πιή νερό κι έβαψαν τά φτερά του,
κι έβαψε ο ήλιος ο μισός καί το φεγγάρι ακέριο.

*********************************************

*Τηρήθηκε στο μέτρο του δυνατού η τοτινή ορθογραφία

Η ζωγραφική στην αρχή των κειμένων είναι της αγιογράφου Πηνελόπης

TO SPIRITUAL ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΘΡΙΑΜΒΟΣ!!

Φαίδωνα Θεοφίλου

Το Spiritual είναι ένα είδος Αφροαμερικάνικου τραγουδιού με ιδιαίτερα έντονο το θρησκευτικό στοιχείο. Είναι η μουσική που έφτιαχναν οι σκλάβοι που έφερναν οι λευκοί δουλέμποροι από την Αφρική στην Αμερική.
*
Spiritual είναι η μουσική που γινόταν λυτρωτική διέξοδος στην οδύνη και στην καταπίεση των μαύρων, η μουσική που έγινε έκφραση των παθών αλλά και της ελπίδας τους για το μέλλον. Είναι η μουσική όπου αποτυπώνεται έντονα η ταύτισή τους με το Χριστό, τα δικά του πάθη αλλά και την Ανάστασή του.
*
Η θρησκεία ήταν ένα από τα ελάχιστα πράγματα που επιτρεπόταν στους μαύρους της Αμερικής, προφανώς γιατί η θρησκεία μεταξύ των άλλων δίδασκε ότι : «Αν σε χτυπήσει κάποιος στο ένα μάγουλο, γύρνα του και το άλλο» και αυτό βόλευε τη λογική των δουλεμπόρων και των αγγλοσαξόνων αφεντικών .
*
Στην Αμερική λοιπόν όλα αυτά, όπου οι μαύροι στην αρχή ήταν με αλυσίδες, δεν τους αναγνωρίζονταν ανθρώπινα δικαιώματα, εργάζονταν υπό απάνθρωπες συνθήκες. Αν έκαναν τη παραμικρή (κατά τους λευκούς) παράβαση ή τους κατηγορούσε ένας λευκός για κάτι χωρίς καμιά απόδειξη, απλά τους λυντσάριζαν. (ο περίφημος νόμος του Lynch) Συχνά τους φόρτωναν εγκλήματα λευκών κι ούτε γάτα ούτε ζημιά.
*
Ήταν τέτοιο το κλίμα στην τότε Αμερική που οι γνωστές μας κάρτ – ποστάλ που κυκλοφορούσαν, αντί να απεικονίζουν τοπία της φύσης ή άλλα θέματα, απεικόνιζαν μαύρους λυντσαρισμένους από το πλήθος !!!
*
Με το πέρασμα των χρόνων, τα Spirituals χαρακτήρισαν όλη τη σύγχρονη μουσική. Ο ρυθμός τους επηρέασε τα μπλουζ, την τζαζ, τα γκόσπελ, ακόμη και την ποπ, διαμορφώνοντας έτσι τη μουσική ταυτότητα των Η.Π.Α και επηρεάζοντας την παγκόσμια.
*
Με το πέρασμα των χρόνων οι Αφροαμερικανοί με τους αγώνες τους απέκτησαν δικαιώματα, (παρά τα κατάλοιπα των προκαταλήψεων και του ρατσισμού που υπάρχουν μέχρι τώρα) και διέπρεψαν στο χώρο των Τεχνών και του αθλητισμού.
*
Σήμερα ο μαύρος απόγονος των σκλάβων της Αμερικής, έγινε πρόεδρός της. Το Spiritual από λυτρωτική διέξοδος των παθών των μαύρων της Αμερικής, έγινε θρίαμβος!!! Η Ιστορία έκανε μια μεγάλη στροφή για την Αμερική αλλά και για την ανθρωπότητα ολόκληρη. Όσοι άνθρωποι στον κόσμο θεωρούν τα ανθρώπινα δικαιώματα μέγιστη αξία αφού χωρίς αυτά δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη, ανάπτυξη και ευημερία, μπορούν τώρα να συνειδητοποιήσουν τις μεγάλες στιγμές που ζουν, έχοντας κατά νου ότι αυτή πρέπει να είναι μόνο μια καινούρια αρχή. .. Ακόμα ηχεί στ' αυτιά μου η τρεμάμενη φωνή του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: "I have a dream..." Το όνειρό του λοιπόν προσεγγίστηκε. Μένει και να πραγματοποιηθεί..
Ας ελπίσουμε ότι ο Μπαράκ Ομπάμα θα επιτύχει όσα δεν πέτυχε κανένας λευκός πρόεδρος μέχρι τώρα.

ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Ο Γ.Πέρρος

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΡΡΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΙΔΩΝΑ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

Ο Γιώργος Πέρρος είναι ένας από τους πιο σημαντικούς νεώτερους εκπροσώπους της σπουδαίας παράδοσης που έχει η Λέσβος στην τέχνη της ζωγραφικής. Το έργο του έχει όχι μόνο πανελλήνια αλλά και διεθνή εμβέλεια. Εραστής της φύσης ο Γιώργος Πέρρος και ιδιαίτερα της λεσβιακής, εραστής του φωτός και της ποίησης, που συχνά γίνεται όχημά του στο δρόμο προς τη ζωγραφική δημιουργία. Η ζωγραφική του Πέρρου ανθίζει στο μεταίχμιο της πραγματικότητας και του ονείρου. Συχνά η τέχνη του αφηγείται ποιητικά, ενώ ταυτόχρονα γίνεται ένα τολμηρό παιχνίδι στους πίνακές του με τα χρώματα να αποτυπώνουν συναισθήματα. Όταν κοιτάζω τους πίνακές του λέω από μέσα μου:
Η ζωγραφική αυτή μοιάζει με τα καλύτερά μας όνειρα…

Ας αρχίσουμε όμως τη κουβέντα μας. Καλώς όρισες

Γιώργο στο καφενείο όπου τη βρίσκει και ο Θεός!!

Τι είναι λοιπόν για σένα η ζωγραφική;

ΓΙΩΡΓΟΣ: Καλώς σε βρήκα Φαίδωνα και χαίρομαι που

έρχομαι σε ένα Καφενείο όπου μας ακούει…ο Θεός… Από

τότε λοιπόν που κατάλαβα τον εαυτό μου, πορεύομαι

πάντα κρατώντας το χέρι της…ή αυτή το δικό μου!

Επομένως μουείναι δύσκολο να προσδιορίσω τι

ακριβώς είναι για μένα. Ίσως, πολύ κοντά στην αλήθεια

να είναι μια και μόνο λέξη: ένα παιχνίδι! Ένα παιχνίδι

μαγικό και συναρπαστικό.

*
ΦΑΙΔΩΝ: Στη τέχνη σου συνυπάρχουν έντονα στοιχεία

του λεσβιακού περιβάλλοντος και της ποιητικότητας,

όπως αυτά φιλτράρονται κι αναπλάθονται μέσα από το

ταλέντο και τον ψυχισμό του ζωγράφου. Θεωρείς ότι

η Λέσβος ως πηγή έμπνευσης είναι ανεξάντλητη;
*
ΓΙΩΡΓΟΣ: Η Λέσβος λόγω της ποικιλομορφίας του

τοπίου, είναι ένας ιδιαίτερος τόπος πρώτα απ’ όλα

μορφολογικά. Πέρα απ’ αυτό όμως και ενεργειακά θα

‘λεγα πως τούτος ο τόπος για μένα, δονεί ιδιαίτερες

χορδές, τις περισσότερες φορές άγνωστες σε μένα,

μα οπωσδήποτε καθοριστικές σ’ αυτό που εγώ είμαι

και στον τρόπο που εγώ βλέπω τα πράγματα.
Μ’ άλλα λόγια, δεν θεωρώ τυχαίο ότι έμεινα στη Λέσβο

από Επιλογή. Αυτός ο τόπος ο χιλιόχρωμος, είναι ίσως

για μένα, ο καταλύτης σ’ αυτό που οι άλλοι ονομάζουν έμπνευση.
*
ΦΑΙΔΩΝ: Είναι και άθληση η ζωγραφική; Χρειάζεται

δηλαδή ο δημιουργός ν’ ασκείται διαρκώς όπως ο

αθλητής, για να επιτύχει τις επιδόσεις που θέλει ή δεν

χρειάζεται ν’ ασκείται, αλλά να ζωγραφίζει όταν έχει έμπνευση;
*
ΓΙΩΡΓΟΣ: Άκου Φαίδωνα. Εγώ θα σου μεταφέρω τη δική

μου εμπειρία και μόνο, χωρίς αυτό να το προτείνω ως

αξίωμα ζωγραφικής. Κάθε λεπτό κάθε στιγμή, οτιδήποτε

γύρω μου γίνεται πίνακας ζωγραφικής σε επίπεδο

εγκεφαλικό. Έργα που ίσως ποτέ δεν θα βγουν στο καμβά,

τα περισσότερα! Απαραίτητη όμως προεργασία γι αυτά

που τελικά θα βγουν. Αυτό όμως δεν γίνεται συνειδητά

ως «άσκηση». Απλά έτσι γίνεται. Δεν είναι δηλαδή

εγκεφαλική επιταγή. Αυτή θεωρώ ότι είναι και η

διαφορά με τον αθλητή.
*
ΦΑΙΔΩΝ: Διαπιστώνω ότι η γραμμή Πέρρου είναι: Λιτά

υλικά, (θεματολογικά εννοώ) και πλούσιο αποτέλεσμα.

Αυτό γίνεται συνειδητά, το επιδιώκεις ή προκύπτει στη

διάρκεια της δημιουργίας; Και το ρωτώ αυτό έχοντας

υπ’ όψη μια φράση του μεγάλου τεχνοκρίτη και

συμπατριώτη μας Τεριάντ: «Ο ζωγράφος δεν εξουσιάζει

πάντα τον πίνακά του. Αντίθετα ο πίνακας με τη φυσική

του ανάπτυξη, επιβάλλεται στο δημιουργό του.»
*
ΓΙΩΡΓΟΣ: Συμφωνώ απόλυτα φυσικά με τον Τεριάντ.

Τώρα σε ότι με αφορά: Αν κάνω μιαν αναδρομή από τα

πρώτα έργα μου μέχρι σήμερα, και την κάνω τώρα που

μιλάμε αυτή την αναδρομή, γιατί ποτέ πριν δεν

με απασχόλησε το θέμα, διαπιστώνω μια συνεχή

«αφαίρεση».Τούτο δεν έγινε ποτέ συνειδητά! Αν τώρα

συνδυάσω τηφράση του Τεριάντ, με το συμπέρασμα

που προκύπτει από τούτη την αναδρομή, εκείνο που

εγώ μπορώ να προσθέσω είναι τούτο: Εγώ δεν είμαι

ο καπετάνιος στο καράβι που λέγεται πίνακας ! Ένας

άλλος εαυτός μου, άγνωστος τις περισσότερες φορές

σε μένα είναι ο καπετάνιος κι εγώ απλά ο τεχνίτης που

τον υπακούω ασυνείδητα τις περισσότερες φορές.
*
ΦΑΙΔΩΝ: Πες μου μια περίπτωση όπου το όνειρο του

ύπνου ή του ξύπνιου, ενεργοποίησε την έμπνευσή σου.
*
ΓΙΩΡΓΟΣ: Έχει συμβεί πολλές φορές η πραγματικότητα

να με ενοχλεί, με αποτέλεσμα ονειρευόμενος να τη

διορθώνω! Τούτη λοιπόν η διορθωμένη ονειρική

πραγματικότητα, έχει γίνει πάμπολλες φορές πίνακας

ζωγραφικής. Πέραν τούτου, μου έχει τύχει

ονειροφαντασία ατόμου που είχα ιδιαίτερη

συναισθηματική και ψυχική επαφή μαζί του,

να γεννήσει σειρά έργων ανεπανάληπτη.
*
ΦΑΙΔΩΝ: Έχεις κάνει εκθέσεις σ’ όλη σχεδόν την Ευρώπη

και στο Λος Άντζελες. Θα ήθελα να μας πεις λίγα λόγια για

τις εμπειρίες από την ευρωπαϊκή σου παρουσία ή τις

αντιδράσεις τού ευρωπαϊκού κοινού, μπροστά σε μια

ελληνική θεματική και στην ιδιαιτερότητα ενός

ζωγράφου όπως εσύ.
*
ΓΙΩΡΓΟΣ: Όπως φυσικά γνωρίζεις, μιλώ μια γλώσσα

που δεν υπόκειται σε εθνικούς περιορισμούς…και,

εννοώ φυσικά τη ζωγραφική! Επίσης η γλώσσα μου δεν

απευθύνεται στον εγκέφαλο αλλά στην ψυχή των

ανθρώπων.Αυτό είχε και έχει ως αποτέλεσμα να

επικοινωνώ με εξωλεκτικούς κώδικες μαζί τους.

Επομένως το αν είναι Ευρωπαίος ή Αμερικάνος ή

Έλληνας, παίζει ένα ρόλο ασήμαντο. Σημαντικό ρόλο

παίζει η αίσθησή μου για τον κόσμο, και την αίσθηση

που αυτή δημιουργεί στουςάλλους. Τούτο έχει σα

συνέπεια να ανοίγονται πόρτες και αγκαλιές παντού –

και το εννοώ – χωρίς εγώ να κάνω κάτι το ιδιαίτερο.

Κι αυτή η εμπειρία απ’ τους ανθρώπουςόπου γης είναι

τελικά ο πλούτος μου, και το οφείλω όχι τόσο σε μένα

αλλά στα έργα μου που είναι τελικά,οι μεταφραστές μου!
*
ΦΑΙΔΩΝ: Σκέφθηκες ποτέ την πρόκληση να ζωγραφίσεις

ένα συγκεκριμένο αριθμό πινάκων πάνω σε ένα ποιητικό

έργο όπως το εισπράττεις εσύ;

*
ΓΙΩΡΓΟΣ: Το ‘χω κάνει! Και ομολογουμένως ήταν

εκπληκτική εμπειρία. Ήταν ένα ταξίδι σ’ ένα

συγκεκριμένο όνειρο. Άλλωστε η ποίηση για μένα είναι

καράβι που συχνά μαζί τηςσαλπάρω για να βρω το χρώμα

και το σχήμα του ονείρου.

ΦΑΙΔΩΝ: Κάνεις σχέδια για την επόμενη θεματική σου ή

αφήνεις τη μούσα σου να έρθει αυτή να σε βρει;
*
ΓΙΩΡΓΟΣ: Δεν ξέρω αν έρχεται η μούσα να με βρει ή αν

εγώ τη βρίσκω! Το σίγουρο είναι πάντως ,πως

συναντιόμαστε και μάλιστα χωρίς ραντεβού!
*
ΦΑΙΔΩΝ: Θα ήθελα τη γνώμη σου για τη ζωγραφική

τέχνη στην Ελλάδα. Ποιους ζωγράφους θεωρείς

σημαντικούς κι αν πιστεύεις ότι οι αληθινά σπουδαίοι

δημιουργοί, έχουν στην Ελλάδα τη θέση που τους αξίζει.

*

ΓΙΩΡΓΟΣ: Η ζωγραφική στη Ελλάδα ακολούθησε

και ακολουθεί το παγκόσμιο εικαστικό γίγνεσθαι

με ελάχιστες εξαιρέσεις κατά περιόδους. Σήμερα,

η παγκόσμια κρίση αξιών και θεσμών αντικατοπτρίζεται

και στα έργα τέχνης, με αποτέλεσμα να πρέπει να

ορίσουμεξανά το τι είναι τελικά «Τέχνη». Απ’ τους

Έλληνες ζωγράφους ξεχωριστή θέση για μένα έχουν

ο Θεόφιλος κι οΠαρθένης. Τώρα όσον αφορά στη θέση

των δημιουργών στην Ελλάδα, κοίταξε γύρω σου και

θα καταλάβεις! Δες για παράδειγμα τα κρατικά κονδύλια

για τον πολιτισμό:γελοία ποσά! Το καλλιτεχνικό ε

πιμελητήριο Ελλάδας, πασχίζει μέχρι σήμερα στην

Ελλάδα του 2008, την ρύθμιση της ασφάλισης και της

συνταξιοδότησης των καλλιτεχνών…Τι άλλο να σου πω;

Σπουδαίοι δημιουργοί θεωρούνται ή μάλλον τους

επιβάλλουν ως τέτοιους, όλοι οι ιλουστρασιόν,

οι παρατρεχάμενοι κι οι τσανακογλείφτες της κάθε

εξουσίας. Γνωστά πράγματα από πάντα! Οι αληθινά

σπουδαίοι δημιουργοί, παίρνουν στην Ελλάδα τη θέση

που τους αξίζει 100 χρόνιαμετά το θάνατό τους! Αυτή

ήταν και είναι δυστυχώς η ελληνική πραγματικότητα.
*
ΦΑΙΔΩΝ: Σ΄ευχαριστώ για τη συζήτησή μας και σου

εύχομαι πάντα επιτυχίες που θ’ αντανακλούν στη

Λέσβο και στην Ελλάδα.
*
ΓΙΩΡΓΟΣ: Εγώ σ’ ευχαριστώ Φαίδωνα για την ωραία

κουβέντα που είχαμε. Και μακάρι όλοι οι συνάδελφοί

σου στο Αθηνοκεντρικό κράτος μας να καταλάβουν

πως η καρδιάτης τέχνης δεν χτυπά μόνο στην Αθήνα.

Σου εύχομαι να βλέπεις πάντα με τα μάτια της

ψυχής σου, όπως λέει κι ο συμπατριώτης μας ο Ελύτης.

Ο Γέρος - Μόλυβος