ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΓΙΑ ΦΙΛΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ ΕΓΧΟΡΔΩΝ

Κατάπινα φεγγάρια ώσπου να ‘ρθεις.

Έτσι δεν θα μας έβλεπε κανείς.

Τι όμορφα που ήταν τα φιλιά σου

οι ανάσες σου πάλλευκα σύννεφα

και μέσα τους

μικρά τριαντάφυλλα, πανσέδες

αγιοκλήματα.

Κι η όποια παγωνιά

πώς θα μπορούσε

τα φιλιά να διαπεράσει;

(Από τον «Κύκλο της κοντινής ξαδέλφης» 31.10.11)

Κοντινή ξαδέλφη: Πρόκειται για την ποιήτρια Σαπφώ από τη Λέσβο

ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΗ

Οι λύκοι ήταν στο δρόμο
όταν εμείς πριονίζαμε
το δέντρο που μας έτρεφε.

Οι άρχοντές μας, μόνιμα βίαζαν
τις λέξεις - συν-εννόηση,
και μας πουλούσαν για πολιτική παιδεία,
την εξουσία που εκπορνεύεται.

Ήθελαν να βλέπουν τους λύκους ως πρόβατα
και τα πρόβατα για λύκους.

Άρεσε και σε μας το παιχνίδι αυτό.
Ή τουλάχιστον το ανεχτήκαμε
σαν φυσιολογικό.

Ένας ποιητής φώναζε ανάμεσα στον κόσμο:
«Πατριωτισμός είναι ο έρωτας για τη χώρα
που μετατρέπεται σε πράξη».

Τον κάναμε πέρα να περάσουμε.
Θέλαμε να εισπράξουμε τη
βαρβάτη επιδότηση
για το σωματείο μας.

Στην πλατεία ακούγονταν συνθήματα:
« Όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά»
Οι επιδοτήσεις σημαίες ασυμβίβαστες.
Ο καθένας, υπεράνω όλων.

Τώρα η συν-εννόηση σφαδάζει
μπρος τα μάτια μας.
Κανείς πια δεν ακούει κανέναν.

Τώρα,
άλλο δέντρο πρέπει να φυτέψουμε,
πιο ανθεκτικό
και καρτερεύοντας να μεγαλώσει,
καινούριοι από μέσα
να γινόμαστε.

Αλλιώς, η ιστορία, ανελέητη,
απλά, καταβροχθίζει.

Φ.Θ.

Γ Ρ Α Φ Η Σ Τ Ο Ν Α Ν Ε Μ Ο

ΓΡΑΦΗ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ

Εσύ,

νόημα του Μύθου

και της έμπνευσης,

.

που φοράς

των ερώτων το Μέγα

.

και της Προδοσίας

το βάρος σηκώνεις.

.

Εσύ, Παρουσία

του κάθε Σήμερα

και του Αιώνιου Πάντα.

.

Γυναίκα,

Ορίζοντα

και Μοίρα των Ανθρώπων…

Φ.Θεοφίλου




Οι πίνακες είναι της ζωγράφου Ιωάννας Ασσάνη

Η ΦΙΛΗ ΜΟΥ Η ΣΙΩΠΗ

Όταν κάποιος αισθάνεται ότι δεν έχει κάτι να πει,

πρέπει να σωπαίνει.

Θα επιστρέψω λοιπόν πάλι, όταν έχω κάτι να φέρω....

Υ Π Ε Ρ Ο Π Τ Ι Κ Η Α Φ Η Γ Η Σ Η

Σταματώ για λίγο. Να πάρω ανάσα.

Ν' ακούσω των πουλιών τα μυστικά.

Τους Αγίους στα ξωκκλήσια

να γνέφουν αδιάφορα τη ζωή τους στο θάνατο.

Τη θάλασσα να μουρμουράει:

"Δεν το 'ξερες πως είναι άγριος ο φτιασιδωμένος έρωτας;"'

Τη ματιά μου να περάσω μέσα στο σύννεφο

να βρέξει στην καρδιά της αγωνίας.

Ψέματα να πώ, πως βλέπω ό,τι δεν φαίνεται

κι ας είν' αλήθεια.

Να σκύψω να μυρίσω, όχι να κόψω.

Κι ύστερα... να παραβγώ τον ουρανό στην άπλα.

Φαίδων Θεοφίλου
Από το βιβλίο μου ΕΠΙΜΟΝΟ ΘΕΩΡΗΜΑ

Ρ Ο Υ Λ Ε Τ Α

Eχοντας γύρω μου ξέσματα φωτός

και θρύμματα στέρεων αισθημάτων,

ξεφυλλίζω την ψυχή μου

γνωρίζοντας πως κάποιο φύλλο της,

θα πιάσει ρίζες πέφτοντας

ή που θα γίνει πυροβολισμός

ανάμεσα στα μάτια μου.

Από το βιβλίο μου ΕΠΙΜΟΝΟ ΘΕΩΡΗΜΑ