 | |||||||||||||||
|
Φαίδωνα Θεοφίλου
Τι κι αν
ήταν επιρρεπείς
στα ολισθήματα του χάους
κι αν με τσαλακωμένη βούληση
έφταναν
ως το βυθό της κόλασης…
Μα, γι αυτόν
το λόγο ακριβώς,
τώρα,
μπορούν να αφεθούν
στη μαγεία του πρώτου αγγίγματος,
στις μυρωδιές μιας καλόβολης
θερινής νύχτας.
Να αφεθούν στα αισθήματα
που κρύβονται
πίσω από τις λέξεις
ή εμφανίζονται σαν σε κρυφτούλι μπρος τους.
Στην αγάπη να αφεθούν
που αργεί να έρθει,
γιατί στο μεταξύ στερεώνεται.
Το παιχνίδι ξαναρχίζει:
Αθώο,
λαμπρό
ολόγυμνο
παρθένο.
Κι εκείνοι,
με μια
κηλίδα φως στο στήθος,
να μπερδεύουν
μες το στόμα τους
τα φιλιά με τα τραγούδια.
|
Από τον "Κύκλο της κοντινής ξαδέλφης"
-Μονόλογοι για τη Σαπφώ
9 σχόλια:
Στην αγάπη να αφεθούν
που αργεί να έρθει,
γιατί στο μεταξύ στερεώνεται.
Όμορφη σκέψη, μέσα σε ένα ακροβατικό κομψοτέχνημα. Ευχαριστώ για το συναίσθημα, Φαίδωνα.
@ Χρύσα Βελησσαρίου
Χρύσα μου σ' ευχαριστώ για την επισήμανση-χαρακτηρισμό του ποιήματος. Όλος αυτός ο Κύκλος είναι μέσα στο Σαπφικό ποιητικό κλίμα, αλλά σε σύγχρονη εκδοχή.
Επομένως Φαίδωνα έχουμε δικαίωμα εμείς οι αμαρτωλοί να ξάνα αμαρτήσουμε. Αρκεί να μην το κάνουμε με "τασαλακωμένη βούληση"
αλλά "με μυρωδιές μιά καλόβολης νύχτας"που εχει στα πέταλά της
το ορθό,αγνό ,αθώο και ολόγυμνο παρθενο "
Το ποιήμα σου Φαίδωνα είναι βαθειά φιλοσοφικό,βαθειά Ευ-αγγελικό,
με στίχους σωσίβιους στις κυμαντικές λιμνούλες των ολισθημάτων μας .Θα τους κρεμάσω στην "κηλίδα από φως" στήθος μου όταν πεθάνω,να δούμε με τι ενοχοποιητικά στοιχεία θα με πάει ο άγιος Πέτρος στην κόλαση.
@ Σπύρος Δαρσινός
Σπυρέτο μου νιώθω ιδιαίτερη ικανοποίηση για τις επισημάνσεις σου που μπαίνουν στο μεδούλι της ουσίας του ποιήματος που μπορεί να είναι ερωτικό αλλά στον πυρήνα του είναι ΚΑΙ φιλοσοφικό και Ευ-αγγελικό. Έτσι η διεισδυτική σου στόχευση μαζί με την παιγνιώδη θυμοσοφική κατακλείδα του σχολίου σου, μας λέει πολλά...
Αγαπητέ μου κ.Φαίδωνα, εγώ απλά διαβάζω και θαυμάζω! Θαυμάζω τα όμορφα ποιητικά λόγια χωρίς να είμαι πραγματικά γνώστης. Μου είναι αδύνατον όμως να μην σταθώ και να μην μεταφερθώ μέσα απ' τον όμορφο στίχο σ' έναν κόσμο γεμάτο από συναισθήματα...
Ευχαριστώ για όλα αυτά!....
@ Stergios
Φίλε κ. Καλούδη. Η ποίηση που βρίσκει το δρόμο προς την καρδιά των ανθρώπων είναι για όλους. Έτσι δεν χρειάζεται να είναι κάποιος΄, γνώστης της ποίησης. Το μόνο οπλισμό που χρειάζεται, είναι αυτό που εσείς διαθέτετε σε υπερεπάρκεια: Την ευαισθησία. Σας ευχαριστώ εγώ για την άποψή σας και η κάθε παρουσία σας εδώ είναι μια ξεχωριστή χαρά.
"Nα μπερδεύουν μες στο στόμα τους,
τα φιλιά με τα τραγούδια" !!!!!
Υπέροχο ποίημα κ. Φαίδωνα. Ο καθένας λοιπόν δικαιούται, σε όποια φάση της ζωής κι αν έχει περιπέσει, να ξαναπιάσει το νήμα της παρθενικότητας και τη αθωότητας...
@Artemis
Σ' ευχαριστώ Άρτεμη. Και ναι! Αυτό είναι το βασικό και κύριο νόημα του ποιήματος...Το ταξίδι της ζωής, ξαναρχίζει αναβαπτισμένο στην αθωότητα της πρώτης αγάπης!
Το δικαίωμα στην αθωότητα, στη μαγεία της πρώτης αγάπης, στην ανύψωση του εκπεσόντος ανθρώπου, μέσα από το πρώτο άγγιγμα του έρωτα!! Συμφωνώ με το σχόλιο του φίλου μας Σ.Δαρσινού ότι πρόκειται για βαθιά φιλοσοφικό και Ευ-αγγελικό ποίημα μέσα από τον ερωτικό του πυρήνα. Βρίσκω και μια εκλεκτική πνευματική συγγένεια Φαίδωνα, με τον φίλο σου Στράτο Λιακάτου. Εσύ λες ότι όλοι, ασχετα με το φορτίο τους, έχουν πάντα το δικαίωμα να αναβαπτιστούν στην αθωότητα, μέσα από τον καινούριο, σαν πρώτο, έρωτα. Ο Στράτος Λιακάτου λέει στην ανάρτηση "Δέκα εντολές" ΄, πως "όλοι θα αθωωθούν, γιατί κανείς δεν διάλεξε να υπάρξει". Μου δωρίζουν μεγάλη πνευματική χαρά αυτές οι υπέροχες πνευματικές συναντήσεις!
"Ο Παράξενος"
Δημοσίευση σχολίου