Φαίδων Θεοφίλου
Όταν θα
ταξιδεύω,
την ίδια
ώρα ένα παιδί
θα μ΄ αντικαθιστά
σε κάποιο μαιευτήριο…
Έτσι η απουσία μου
μετά το συν
και πλην,
θα ισούται με το τίποτα.
Όμως εσύ, μόνο εσύ
θα ήθελα να ξέρεις
πως πια δεν θα 'μαι δω…
Όχι να με θυμάσαι και να με μνημονεύεις
εξωραΐζοντας τα λάθη μου...
Μόνο την είδηση να ξέρεις. Τόσο αρκεί.
Κι αν είν' για σένα η είδηση αδιάφορη
ίσως να το
φροντίσει η φύση,
να είναι η μέρα βροχερή
με μια υπόνοια θλίψης…
*Από
τον «Κύκλο της κοντινής ξαδέλφης»
|