WE ARE A NOEL FAMILY....

Βράδυ, παραμονή Χριστουγέννων.
Κοιτάζω απ’ το μπαλκόνι στο δρόμο. Βραδιά σχεδόν ζεστή, με καθαρό ουρανό και απόλυτη άπνοια. Άνθρωπος ή αυτοκίνητο ούτε για δείγμα.

Κάτι σαν εορταστική σιωπή.

.

Μπαίνω μέσα, αφήνω το κονιάκ μου στο τραπέζι και κάθομαι στον υπολογιστή να ρίξω από συνήθεια μια ματιά στο Μπλογκ μου. Άδικα κάθεσαι , είπα στον εαυτό μου. Γιορτινές μέρες, η ίδια άπνοια επικρατεί και στο διαδίκτυο. Εντάξει συμφώνησε ο εαυτός, μια ματιά θα ρίξω και θα ετοιμαστώ, για να μην αργήσω στη σύναξη των παλιών συμμαθητών που προγραμματίσαμε.

.
Το σκηνικό όμως ήταν εντελώς διαφορετικό: Το Μπλογκ μου είχε ασυνήθιστη κίνηση απόψε. Πολλοί επισκέπτες.

Μεταξύ αυτών, ο Μπράιαν από το Κεντάκυ, ο Ιβάν από τη Φιλιππούπολη ο Μάριος από τη Θεσσαλονίκη, ο Μιχάλης από τα Ιωάννινα, ο Ντιντιέ από την Λιλ, που μου έστειλαν ευχές με

e mail. Τους απάντησα κι εγώ και τους κάλεσα να μιλήσουμε μέσω του συστήματος του Google. Δέχτηκαν. Ξέχασα κι εγώ τη σύναξη των συμμαθητών.

.

Έτσι βρεθήκαμε όλοι γύρω από ένα διαδικτυακό τραπέζι να συζητάμε. Ο Μπράϊαν, (συνιδιοκτήτης σε βενζινάδικο μικρής πόλης) για το μεγάλης εμπορευματικής αξίας προϊόν των Χριστουγέννων, ο Ιβάν, (υπάλληλος της Εθνικής Τράπεζας στη Σόφια) για τον έρωτα χωρίς ανταπόκριση, ο Μάριος, (που τελειώνει τη Γεωπονική), τις αγωνίες για το μέλλον του, ο Μιχάλης , (φοιτητής σε Τ.Ε.Ι.) για τις ανθρώπινες σχέσεις που μπροστά τους νιώθει μόνος και αβοήθητος, ο Ντιντιέ για τη δίψα του να γνωρίσει ανθρώπους από άλλες χώρες και να μάθει γι αυτούς.

.

Εγώ; Εγώ μόνο τους άκουγα και χαιρόμουν την παρέα μας. Απλά τους συντόνιζα για να μπορούν όλοι να μιλήσουν, ο καθένας με τη σειρά του. Σκεφτόμουν μόνο την ανθρώπινη ερημία που καλύπτει τον γιορτινό εξαναγκασμό της ασυδοσίας, προκειμένου να νιώσουν οι άνθρωποι τα Χριστούγεννα και τελικά ...πάλι κενό.

.

Στη συνέχεια, ο Μπράϊαν μας έστειλε ένα μελαγχολικό ινδιάνικο τραγούδι, ο Ιβάν ένα ψαλμό των Χριστουγέννων από χορωδία του καθεδρικού ναού της Σόφιας, ο Μάριος ένα τραγούδι του Νικόλα Άσιμου, ο Μιχάλης χριστουγεννιάτικα κάλαντα από τον τόπο του, ενώ ο Ντιντιέ μας είπε: «We are a Noel family…» Είμαστε μια χριστουγεννιάτικη οικογένεια!!!
Κατά τις 0330 ελληνική ώρα μετά τα μεσάνυχτα, χαιρετηθήκαμε εγκάρδια σα να γνωριζόμασταν από χρόνια και δώσαμε πάλι ραντεβού, την παραμονής της Πρωτοχρονιάς...

.

Ακόμα χαμογελάω με την ιδέα, ότι πέντε άγνωστοι άνθρωποι μεταξύ τους , με μοναδικά υλικά τη μοναξιά τους που την έκαναν επικοινωνία, έζησαν μια παραμονή Χριστουγέννων που θα τη θυμούνται...
Και του χρόνου Φίλοι μου.