Τετάρτη, Μαΐου 19, 2010
ΑΣ ΜΗ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ
Όλοι μιλούν για όλα.
Για σχετικά και ετερόκλητα.
Όλοι μιλούν χωρίς διακοπή.
Όταν όμως μιλούν όλοι, δεν μπορούν και να ακουστούν. Κάποιοι λοιπόν πρέπει να σωπάσουν, ώστε να αποκτήσουν ακροατές οι…ακάθεκτοι ομιλούντες.
Συχνά η ΣΙΩΠΗ λειτουργεί και ως θυμίαμα για την ψυχή μας και ως διεισδυτικό βλέμμα για το πνεύμα.
Ανοίγω την πόρτα της φιλόξενης ΣΙΩΠΗΣ και μπαίνω μέσα για να καθίσω όσο θα χρειαστώ.
Φ.Θ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
16 σχόλια:
Ας συν-ομιλήσουμε ευλαβικά λοιπόν και στη σιωπή… σαν φίλοι καρδιακοί και αγαπημένοι.
Ευλογημένα να είναι… και η σιωπή μα και ο λόγος σας που τόσον καιρό μας έθρεψαν εδώ στο Καφενείο Φαίδωνα.
Σας ασπάζομαι από καρδιάς.
Να είστε καλά.
θα μου επιτρέψετε να αφήσω ως σχόλιο, ένα υπέροχο ποίημα της συναδέλφου σας στην τέχνη της ποίησης, της αγαπητής Κικής Δημουλά
"Απροσδοκίες
Θεέ μου τι δεν μας περιμένει ακόμα.
Κάθομαι εδώ και κάθομαι
Βρέχει χωρίς να βρέχει
όπως όταν σκιά
μας επιστρέφει σώμα.
Κάθομαι εδώ και κάθομαι.
Εγώ εδώ, απέναντι η καρδιά μου
και πιο μακριά
η κουρασμένη σχέση μου μαζί της.
Έτσι για να φαινόμαστε πολλοί
κάθε που μας μετράει το άδειο.
Φυσάει άδειο δωμάτιο.
Πιάνομαι γερά από τον τρόπο μου
που έχω να σαρώνομαι.
Νέα σου δεν έχω.
Η φωτογραφία σου στάσιμη.
Κοιτάζεις σαν ερχόμενος
χαμογελάς σαν όχι.
Άνθη αποξηραμένα στο πλάι
σου επαναλαμβάνουν ασταμάτητα
το άκρατο όνομά τους semprevives
semprevives - αιώνιες, αιώνιες
μην τύχει και ξεχάσεις τι δεν είσαι.
Με ρωτάει ο καιρός
από πού θέλω να περάσει
που ακριβώς τονίζομαι
στο γέρνω ή στο γερνώ.
Αστειότητες
Κανένα τέλος δεν γνωρίζει ορθογραφία.
Νέα σου δεν έχω.
Η φωτογραφία σου στάσιμη.
Όπως βρέχει χωρίς να βρέχει."
ένας απλός αναγνώστης..
να είστε καλά! πάρτε το χρόνο σας όσο το έχετε ανάγκη..
Μπορώ να είμαι μαζί σας σε αυτή τη σιωπή; θα είμαι σιωπηλή.
Ο μοναδικός ήχος που θα ακούστει θα είναι το πέρασμα των φύλλων, Shhhhhhh.
Η σιωπή της θλίψης και η σιωπή της συνείδησης, οι δύο μεγάλους φόβους μου.
Besos.
Φιλε μου,
Ας μου επιτρεψουν οι θαμωνες του Καφενειου σημερα να κανω πανω στο θεμα μια πρακτικη διαπιστωση.
μια κι΄ειμαστε απ΄τη φυση προικισμενοι με δυο αυτια, για νάκουμε πολυ και μια γλωσσα για να μιλαμε λιγο-
τερο.Μακαρι να το ενστερνιστουν και οι Κυβερνητες μας!
Τουτεστιν αντις ατερμονες συζητησεις και διακηρυξεις για τα προβληματα που μαστιζουν το τοπο, να στρω
θουν επιτελους στη δουλεια για να βρουν και τις αναγκαιες λυσεις!
Ευχαριστω.
Δημητρης Κεφαλιδης - Γερμανια
Τα είπες όλα!
Καλό βράδυ
@Βig Mama
Ναι. "Ας συν-εννοηθούμε λοιπόν στη σιωπή, καλή μου Mama. Σ' ευχαριστώ.
@Ανώνυμος
Ανώνυμε σ' ευχαριστώ για το δώρο-ποίημα που έφερες, όπως όταν πάμε ένα όμορφο δώρο σε μιαν επίσκεψη. Σ' ευχαριστώ. Θα τα ξαναπούμε.
@ VERONIKA
Ασφαλώς και μπορείς να είσαι μαζί μας. Έτσι θα ομορφαίνει και η Σιωπή.
Πολύ ωραία το περιέγραψες στα ελληνικά καλή μου φίλη.
"Η σιωπή της θλίψης και η σιωπή της συνείδησης".
@50fm
Μερικές φορές, ναι, η Σιωπή τα λέει όλα.
Καλό ξημέρωμα
@Δημήτρης Κεφαλίδης
Ωραία τα λες φίλε μου. Το να ακούμε βοηθάει τη σκέψη και η σκέψη βοηθά αθόρυβα αλλά αποτελεσματικά στην δημιουργία. Αν υπάρχει χώρος και χρόνος για σκέψη...
Καποιες στιγμες η σιωπη ειναι χρυσος. Οχι η σιωπη που αποκρυπτει πραγματα μα εκεινη που σε αφηνει να τα νιωσεις.
Τους χαιρετισμους μου!
@Νηρηίδα
Έτσι είναι Νηρηίδα. Η σιωπή έχει αξία, όταν σε κάνει να νιώσεις.
Σ' ευχαριστώ.
Καλή σου νύχτα
Καταθέτω κι εγώ τη σιωπή μου μαζί με τη δική σου και μαζί με όλων των άλλων φίλων, μήπως και μπορέσουμε να φτιάξουμε όλοι μαζί μια μεγάλη σιωπή που να ξεκουφαίνει όσους τσαλαπατούν με τη βαρβαρότητά της πολυλογίας τους τα όνειρά μας...
Eδω και λίγες μέρες είμαι εδώ που είχα φύγει.Ακόμη δεν με δέχεται τίποτα.Ολα άλλαξαν.....
Πρέπει να ξαναφτιάξω τα μονοπάτια μου
Η σιωπή ειναι υποχωρηση γιατι δημιουργει οχυρά χωρίς ήχο να δωσει ρυθμό στην αντίσταση.
Σωπαίνω όταν ταχτοποιούμαι στη θέση μου ? ή οταν θέλω να πάρουν άλλοι την ευθήνη μιάς συνέχειας που δεν μπορώ να προσδιορισω.Σωπαίνω εκ του ασφαλούς.
Ο Γ.Παπανδρεου τρεχει τρεχει τρέχει και μιλάει,μιλάει, μιλάει.Η σιωπή είναι ρωγμή που την αλειφουμε με πολυτελεια που δεν τη σεβεται η σκουριά.
Εδω και λίγες μέρες είμαι στη Ελλάδα Σημερα περιμενα να φτιαχτει το αυτοκινητό μου σ'ενα συνεργειο που περιμεναν σιωπηλοί κι άλλοι δεκα.Στη μεση της σιωπης ειπα¨εμεις φταιμε" Μετα μιλησαμε όλοι.Στη αρχη νευρικά ,ύστερα ηρεμα και συμπερασματικά.Ολοι ομολογησαμε φωναχτά την ευθυνη μας.
Ομολογησαμε....
Καπως ετσι ξεκινανε οι αρχές.Με το λογο που στηριζει και στηριζεται απο τη θεληση για μιά άλλη αρχή.
@Bd
Σ' ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου. Πράγματι όταν όλοι μιλούν και κανείς δεν ακούει, η σιωπή γίνεται δημιουργικό καταφύγιο και η καλύτερη αντίσταση στο...θόρυβο.
@Σπύρος Δαρσινός
Δικαιολογείσαι για όσα λες, αφού ήρθες μετά από καιρό σαν επισκέπτης και αντέχεις ακόμα στο θόρυβο.
Άλλωστε, άλλο σημαίνει για σένα η σιωπή και άλλο για μένα. Για σένα σημαίνει δειλία, για μένα ανασύνταξη. Δεν οφελεί να μιλάς, όταν όλοι μαζί μιλούν και κανείς δεν ακούει κανέναν.
Μάλλον δεν διάβασες προσεκτικά την ανάρτησή μου και ειδικά την τελευταία φράση. Μάλλον πιάστηκες απ' ό,τι στιγμιαία απέσπασε την προσοχή σου κι όχι από το σύνολο του κειμένου.
Και να μην ήξερες τις θέσεις μου, για τον πολίτη που πρέπει να έχει συνείδηση του ρόλου του; Να μην είχες διαβάσει τα κείμενά μου;
Δημοσίευση σχολίου