Ελληνοτουρκικά Από τον Φαίδωνα Θεοφίλου
Πρόσφατα οι πολιτικοί παράγοντες του υπ. Εξωτερικών της Τουρκίας έκαναν την ακόλουθη δήλωση:
"Οι χώρες κτίζουν τις συμμαχίες τους πάνω σε συμφέροντα,
όχι πάνω σε συνθήματα περί φιλίας και συναδέλφωσης.
Αυτά είναι για τα μουσικά φεστιβάλ".
Να λοιπόν που κάτι σωστό έχουμε να μάθουμε από τους Τούρκους και ιδιαίτερα εκείνοι οι Έλληνες που με πρόσχημα την Ειρήνη (λες και οι υπόλοιποι επιθυμούμε τον πόλεμο!!!!!) θέλουν μέχρι και αδέλφια να μας κάνουν με τους Τούρκους!!!! λέγοντας πως είμαστε ίδιοι και έχουμε ίδια πολιτιστικά στοιχεία!!! Εσάς, σας ρώτησε κάποιος αν συμφωνείτε ότι είστε ίδιος με τον Τούρκο; Σας ρώτησαν αν θέλετε να είστε αδελφός του; Ή αποφάσισαν από τα γραφεία κάποιου συλλόγου "Συναδέλφωσης των λαών" ή κόμματος, ότι πρέπει να γίνετε αδέλφια με τον Τούρκο οπωσδήποτε;; Μήπως θα μπορούσαν να μας αφήσουν να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας με το να έχουμε το δικαίωμα να διαλέγουμε προσωπικά τους φίλους μας;;;;;;;
"Οι χώρες κτίζουν τις συμμαχίες τους πάνω σε συμφέροντα,
όχι πάνω σε συνθήματα περί φιλίας και συναδέλφωσης.
Αυτά είναι για τα μουσικά φεστιβάλ".
"Οι χώρες κτίζουν τις συμμαχίες τους πάνω σε συμφέροντα,
όχι πάνω σε συνθήματα περί φιλίας και συναδέλφωσης.
Αυτά είναι για τα μουσικά φεστιβάλ".
Να λοιπόν που κάτι σωστό έχουμε να μάθουμε από τους Τούρκους και ιδιαίτερα εκείνοι οι Έλληνες που με πρόσχημα την Ειρήνη (λες και οι υπόλοιποι επιθυμούμε τον πόλεμο!!!!!) θέλουν μέχρι και αδέλφια να μας κάνουν με τους Τούρκους!!!! λέγοντας πως είμαστε ίδιοι και έχουμε ίδια πολιτιστικά στοιχεία!!! Εσάς, σας ρώτησε κάποιος αν συμφωνείτε ότι είστε ίδιος με τον Τούρκο; Σας ρώτησαν αν θέλετε να είστε αδελφός του; Ή αποφάσισαν από τα γραφεία κάποιου συλλόγου "Συναδέλφωσης των λαών" ή κόμματος, ότι πρέπει να γίνετε αδέλφια με τον Τούρκο οπωσδήποτε;; Μήπως θα μπορούσαν να μας αφήσουν να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας με το να έχουμε το δικαίωμα να διαλέγουμε προσωπικά τους φίλους μας;;;;;;;
"Οι χώρες κτίζουν τις συμμαχίες τους πάνω σε συμφέροντα,
όχι πάνω σε συνθήματα περί φιλίας και συναδέλφωσης.
Αυτά είναι για τα μουσικά φεστιβάλ".
Τ’ ακούτε Έλληνες τσιφτετελιζόμενοι την ώρα που τρέχουν από τα μάτια σας τα σερμπέτια της συγκίνησης και της ειρηνολαγνείας από την αδελφοποίηση ελληνικών και τουρκικών πόλεων; Τ’ ακούτε και σεις οι άλλοι πονηροί Έλληνες και κόμματα που εμπορεύεσθε την ειρήνη για μικρά και μεγάλα συμφέροντα; Οι Τούρκοι , πρέπει να πω , ότι έθεσαν με τον πιο ρεαλιστικό αλλά και τον πιο ξεκάθαρο τρόπο επί τάπητος το αυτονόητο:
.
Ότι η πολιτική δεν έχει σχέση με συναισθηματισμούς και γλυκασμούς «γκαρντάσηδων»! Η πολιτική βάζει στόχους και βγάζει αποτέλεσμα για να είναι αληθινή πολιτική. Όσοι πολιτικοί ή παραπολιτικοί προσπαθούν να την συναισθηματοποιήσουν, απλά ρίχνουν μπανανόφλουδα στο επόμενο βήμα των πολιτών… Η πολιτική πρέπει να «ζυγίζεται» με μόνο κριτήριο το αποτέλεσμα που φέρνει. Τα συναισθήματά μας έχουν ήδη πολλούς αποδέκτες , (αγαπημένα πρόσωπα, φίλους που επιλέγουμε, τον πάσχοντα συνάνθρωπο, τα ζώα, τη φύση κ.λ.π.) για να απευθυνθούν. Για την πολιτική αρκεί η χρήση της λογικής.
Ότι η πολιτική δεν έχει σχέση με συναισθηματισμούς και γλυκασμούς «γκαρντάσηδων»! Η πολιτική βάζει στόχους και βγάζει αποτέλεσμα για να είναι αληθινή πολιτική. Όσοι πολιτικοί ή παραπολιτικοί προσπαθούν να την συναισθηματοποιήσουν, απλά ρίχνουν μπανανόφλουδα στο επόμενο βήμα των πολιτών… Η πολιτική πρέπει να «ζυγίζεται» με μόνο κριτήριο το αποτέλεσμα που φέρνει. Τα συναισθήματά μας έχουν ήδη πολλούς αποδέκτες , (αγαπημένα πρόσωπα, φίλους που επιλέγουμε, τον πάσχοντα συνάνθρωπο, τα ζώα, τη φύση κ.λ.π.) για να απευθυνθούν. Για την πολιτική αρκεί η χρήση της λογικής.
.
Πριν από 20 χρόνια αρθρογραφούσα στο ίδιο κλίμα της τωρινής δήλωσης των Τούρκων επισήμων, γράφοντας: «Ως γείτονες με τους Τούρκους , πρέπει να θέσουμε τις προϋποθέσεις εμπιστοσύνης και μόνιμης ειρήνης, για να διευκολύνεται η οικονομική και εμπορική συνεργασία προς όφελος και των δύο λαών. Δεν είμαστε όμως γι αυτό αναγκασμένοι να είμαστε και φίλοι. Αυτό θα το επιλέγουμε μόνοι μας, ανάμεσα στους λαούς που τους σεβόμαστε και μας σέβονται.»
Πριν από 20 χρόνια αρθρογραφούσα στο ίδιο κλίμα της τωρινής δήλωσης των Τούρκων επισήμων, γράφοντας: «Ως γείτονες με τους Τούρκους , πρέπει να θέσουμε τις προϋποθέσεις εμπιστοσύνης και μόνιμης ειρήνης, για να διευκολύνεται η οικονομική και εμπορική συνεργασία προς όφελος και των δύο λαών. Δεν είμαστε όμως γι αυτό αναγκασμένοι να είμαστε και φίλοι. Αυτό θα το επιλέγουμε μόνοι μας, ανάμεσα στους λαούς που τους σεβόμαστε και μας σέβονται.»
.
Αλλά και η εξωτερική μας πολιτική τις περισσότερες φορές έχει ως σημείο αναφοράς την Τουρκία και τον κατευνασμό της όταν εκνευρίζεται. Αλλά δεν είναι …κακό να θυμίσουμε πως η Ελλάδα δεν είναι κατακτημένη χώρα και ότι αντίθετα είναι ισότιμο μέλος της Ε.Ε. εδώ και 28 χρόνια και μάλλον θα έπρεπε και να το...δείχνει...
Αλλά και η εξωτερική μας πολιτική τις περισσότερες φορές έχει ως σημείο αναφοράς την Τουρκία και τον κατευνασμό της όταν εκνευρίζεται. Αλλά δεν είναι …κακό να θυμίσουμε πως η Ελλάδα δεν είναι κατακτημένη χώρα και ότι αντίθετα είναι ισότιμο μέλος της Ε.Ε. εδώ και 28 χρόνια και μάλλον θα έπρεπε και να το...δείχνει...
.
Έτσι λοιπόν, την ξεκάθαρη θέση των Τούρκων πρέπει να την υιοθετήσουν όλοι οι Έλληνες , αφού η υιοθέτησή της θα μας αποτρέψει όχι μόνο από συναισθηματικές «ιδεολογίες" αλλά και από δουλοπρεπή ολισθήματα...
Τα τελικό ζητούμενο για τους Έλληνες είναι ένα:
Η ενηλικίωσή τους….
Έτσι λοιπόν, την ξεκάθαρη θέση των Τούρκων πρέπει να την υιοθετήσουν όλοι οι Έλληνες , αφού η υιοθέτησή της θα μας αποτρέψει όχι μόνο από συναισθηματικές «ιδεολογίες" αλλά και από δουλοπρεπή ολισθήματα...
Τα τελικό ζητούμενο για τους Έλληνες είναι ένα:
Η ενηλικίωσή τους….
16 σχόλια:
Και πριν τελειώσει το «καλό απόγευμα»… που έγραφα σε σχόλιο μου στην προηγούμενη ανάρτηση… ήρθε η νέα σας ανάρτηση Φαίδωνα, για να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα της πολιτικής μας οπτικής.
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο και πιο ολόψυχα…
Αυτό που θέλω να υπερτονίσω, είναι ότι ο Έλληνας διαπαιδαγωγείται με πολιτικό συναισθηματισμό από ιδρύσεως Νέου Ελληνικού Κράτους. Αυτό γίνεται από το σύνολο των πολιτικών κομμάτων και έχει ένα μόνο στόχο, την χειραγώγηση και την εκμετάλλευση των πολιτών.
Δεν φταίνε φυσικά μόνο τα κόμματα… όλοι εμείς, ανήλικοι και ανιστόρητοι όντες… δακρύζουμε είτε εις ανάμνησην της Μικρασιατικής καταστροφής είτε ως φόρο τιμής στην φιλία των δύο γειτόνων λαών… ανάλογα με το σκοπό που θα μας βαράνε οι «άρχοντες».
Και οι δύο προηγούμενες αναρτήσεις σας και αυτή εδώ-μιλώ για τις τελευταίες χωρίς να εξαιρώ τις παλαιές- είναι νομίζω στο ίδιο πνεύμα…
Δεν ρωτούν-όπως συνηθίζουν να κάνουν οι περισσότεροι- αλλά απαντούν στο κοντόφθαλμο και ανόητο αιώνιο ερώτημα των Ελλήνων: τις πταίει και πάμε κατά διαόλου;
Εμείς φταίμε και πρέπει να αλλάξουμε μυαλά και ρότα…
Να είστε καλά… να βάζετε τέτοια καυτά θέματα στο τραπέζι.
Ξανά καλό απόγευμα
Και πριν τελειώσει το «καλό απόγευμα»… που έγραφα σε σχόλιο μου στην προηγούμενη ανάρτηση… ήρθε η νέα σας ανάρτηση Φαίδωνα, για να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα της πολιτικής μας οπτικής.
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο και πιο ολόψυχα…
Αυτό που θέλω να υπερτονίσω, είναι ότι ο Έλληνας διαπαιδαγωγείται με πολιτικό συναισθηματισμό από ιδρύσεως Νέου Ελληνικού Κράτους. Αυτό γίνεται από το σύνολο των πολιτικών κομμάτων και έχει ένα μόνο στόχο, την χειραγώγηση και την εκμετάλλευση των πολιτών.
Δεν φταίνε φυσικά μόνο τα κόμματα… όλοι εμείς, ανήλικοι και ανιστόρητοι όντες… δακρύζουμε είτε εις ανάμνησην της Μικρασιατικής καταστροφής είτε ως φόρο τιμής στην φιλία των δύο γειτόνων λαών… ανάλογα με το σκοπό που θα μας βαράνε οι «άρχοντες».
Και οι δύο προηγούμενες αναρτήσεις σας και αυτή εδώ-μιλώ για τις τελευταίες χωρίς να εξαιρώ τις παλαιές- είναι νομίζω στο ίδιο πνεύμα…
Δεν ρωτούν-όπως συνηθίζουν να κάνουν οι περισσότεροι- αλλά απαντούν στο κοντόφθαλμο και ανόητο αιώνιο ερώτημα των Ελλήνων: τις πταίει και πάμε κατά διαόλου;
Εμείς φταίμε και πρέπει να αλλάξουμε μυαλά και ρότα…
Να είστε καλά… να βάζετε τέτοια καυτά θέματα στο τραπέζι.
Ξανά καλό απόγευμα
Οι πολίτες όταν ερμηνεύουν την πολιτική πράξη με την βοήθεια του θυμικού, είναι χειραγωγήσιμοι. Τα κείμενά σας έχουν την πιο λογική ανατρεπτικότητα! Μαθαίνουμε έτσι να αμφισβητούμε όσα φύτεψαν στον εγκέφαλό μας...
Μπάμπης Πιτέλλης
Αγαπητέ μου Φαίδωνα
εξ επαγγέλματος ορμώμενη, θα πω απλά πως συμφωνώ απόλυτα ως προς την ελευθερη επιλογή των φίλων κρατών και την απεξαρτητοποίηση της πολιτικής από τον συναισθηματισμό.
Θα ήθελα όμως να προσθέσω πως στην Ιστορική έρευνα...τα πράγματα είναι διαφορετικά. Υπάρχει μέγιστη ανάγκη να υπάρχει συνεργασία των κρατών έτσι ώστε να μπορέσουμε να φέρουμε στο φως αυτήν την αλήθεια που τόσο έχει στερηθεί Η Ελληνική Ιστορία τόυλάχιστον σε σχέση με τους γείτονες Τούρκους. Η πρόσβαση ενός Έλληνα ερευνητή σε αρχεία της γείτονος χώρας καθίσταται αδύνατη αν οι σχέσεις των χωρών νοσούν σε πολιτικό επίπεδο.Και μακάρι να διαψευστώ ως προς αυτό.
Τελικά κατηγορούμε τους Τούρκους ως αμόρφωτους και απαίδευτους κλπ κλπ κλπ
αλλά τελικά διαπιστώνεται τρανά πως έχουν πιάσει το νόημα...ενώ εμείς οι Έλληνες καθόμαστε ακόμη κι οραματιζόμαστε αγάπη, συνεργασία και συναδέλφωση.
Δε ξέρω αν ονειροβατούμε ή αν είμαστε πραγματικά καλοί άνθρωποι...όπως και να έχει...μέρα με τη μέρα, το χάνουμε το παιχνίδι ολοκληρωτικά.
Οι αναρτήσεις σου σπάνε κόκαλα...
Συμφωνώ με τη Μαμά ως προς τις αναρτήσεις σου.
Καλο βράδυ
Big Mama
Ασφαλώς και φταίμε όλοι για την συναισθηματοποίηση της πολιτικής. Είναι όμως καιρός, όπως είπε και "ΚΑΠΟΙΟΣ" σπουδαίος ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ, πριν από 2000 χρόνια", να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι ( τη λογική μας στην πολιτική) και τα του Θεού τω Θεώ" (το συναίσθημά μας εκεί που του πρέπει)
@Μπάμπης Πιτέλλης
Σας ευχαριστώ πολύ κ. Πιτέλλη. Δεν λέω παρά το αυτονόητο, που δυστυχώς στη χώρα μας, από αυτονόητο, έγινε ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ...
@Τonia
Ασφαλώς και χρειάζεται συνεργασία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Και οικονομική και εμπορική και τουριστική και ότι άλλο ήθελε προκύψει. Και γίνεται αυτό ήδη σε μεγάλο βαθμό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε και φίλοι και γκαρντάσηδες και να πασαλειβόμαστε ο ένας τον άλλον. Αρκεί να είμαστε μεταξύ μας αξιοπρεπείς και πολιτικά ώριμοι. Αναφέρω αυτή την αναγκαιότητα της συνεργασίας και στην ανάρτησή μου. Μάλιστα ο Μάνος Χατζιδάκις αναφερόμενος στα σερμπέτια, τα τσιφτετέλια και τα ροσόλια της συναδέλφωσης των Ελλήνων και των Τούρκων, είχε πει κάποτε το εξής εκπληκτικό:
"Ως φίλοι με τους Τούρκους, αισθανόμεθα γελοίοι.
Ως εχθροί,
φιλικοί και αξιοπρεπείς..."
@Τonia
Συμπληρωματικά θα ήθελα να προσθέσω ακόμη κάτι. Λες:
""Δε ξέρω αν ονειροβατούμε ή αν είμαστε πραγματικά καλοί άνθρωποι...όπως και να έχει...μέρα με τη μέρα, το χάνουμε το παιχνίδι ολοκληρωτικά.""
Εκείνο που χρειαζόμαστε Tonia κατά τη γνώμη μου, είναι ενηλικίωση! Πνευματική και πολιτική ενηλικίωση...
Πολύ σωστές οι επισημάνσεις σου Φαίδωνα .Οι εύκολοι συναισθηματισμοί σίγουρα οδηγούν σε λάθος στάσεις 'οχι μόνο στην πολιτή αλλά γενικότερα.Ομολογώ πώς το άρθρο σου για μένα, που είμαι λιγάκι μακριά από την πολιτική, μου έκανε πολύ καλό και με έβαλε σε γόνιμους προβληματισμούς
Συμφωνώ απολύτως και με τον Φαίδωνα και με όλα τα σχόλια (μη αντιτιθέμενα άλλωστε στην ουσία μεταξύ τους). Διευκρινίζοντας τη γνώμη μου θα ήθελα να προσθέσω εδώ ότι οι καλές σχέσεις πάντοτε βέβαια βοηθούν, τουλάχιστον στερούν (έστω και προσωρινά) από τον "άρπαγα" τα εμφανή δικαιολογητικά παράνομων επεμβάσεων και διεκδικήσεων. Και διευκρινίζω : καλές σχέσεις δεν σημαίνει δουλόφρονες σχέσεις. Καθόλου! Όχι βέβαια πως και οι καλές σχέσεις "δένουν τα χέρια" του απειλούντος. Όχι βέβαια! Όταν υπάρχουν οι αιτίες, θα υπάρξουν κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, και οι ευλογοφανείς αφορμές. Αλλά πάντως, η όξυνση, ακόμη και έναντι των Τούρκων που μονίμως οξύνουν τα πράγματα, δεν εξυπηρετεί. Ο απειλών θα σπεύσει να την εκμεταλλευθεί προς ίδιον όφελος της επιθετικότητάς του. Και αυτό δεν είναι συναισθηματικό. Είναι στην ουσία του λογικό.
Εκείνο πάντως που θα υποστήριζα πάνω από όλα είναι ότι η μικρότερη στρατιωτική και πληθυσμιακή δύναμη της χώρας μας επ' ουδενί λόγω εξυπηρετεί ψοφοδεείς συμπεριφορές στην άσκηση της εξωτερικής μας πολιτικής. Ο βρυχώμενος ουδέποτε ιστορικά περιόρισε τον βρυχηθμό του επειδή ο απειλούμενος τον καλόπιανε. Ουδέποτε! Αντίθετα, επειδή θεώρησε τη στάση του αντιπάλου ως ένδειξη υψίστης αδυναμίας, στον βρυχηθμό του προσετέθη ο γρυλλισμός, και, όταν το καλόπιασμα εξακολούθησε, προσετέθη ΚΑΙ το δάγκωμά του (βλ. τη βρετανική πολιτική έναντι του Χίτλερ). Το συνειδητοποιούν αυτό οι πολιτικοί μας; Συνειδητοποιούν δηλαδή ότι το καλόπιασμα σε μια ρεαλιστική πολιτική, όπως αυτή που υποστηρίζουν -και σωστά- οι Τούρκοι, εκτρέφει τη βουλιμία του ισχυροτέρου; Αν όχι, καιρός είναι να το συνειδητοποιήσουν. Και, για να φέρω ένα σχετικά πρόσφατο ιστορικό παράδειγμα : Το Βόρειο Βιετνάμ δεν καλόπιασε τους κατά πολύ ισχυρότερους Αμερικανούς, όταν εκείνοι βρυχώνταν. Βρυχήθηκε και αυτό. Αλλά όμως, πέραν της στάσης των πολιτικών μας, ο δικός μας λαός είναι πρόθυμος να βρυχηθεί, όταν οι ανάγκες το απαιτήσουν; Δεν είμαι και τόσο βέβαιος....
@Νίκος Πετρόχειλος
Εσύ Νίκο μου αντλείς και παραδείγματα με διαχρονική ισχύ μέσα από τη διαδρομή της ιστορίας, την οποία και διδάσκεις. Όπως εύστοχα αναφέρεις, το Βιετνάμ αντιβρυχήθηκε στην αυτοκρατορία των ΗΠΑ και όχι μόνο βρυχήθηκε αλλά και νίκησε! Αφού ανάγκασε την Αμερική να τα μαζέψει και φύγει, χωρίς να έχει επιτύχει το παραμικρό από τον σκοπό για τον οποίο ξεκίνησε τον πόλεμο. (Συχνά νικά η ψυχή την τεχνολογία και τπον στρατιωτικό πλούτο!!!) Κάτι ξέρουμε κι εμείς από την ελληνική ιστορία... Τώρα βέβαια, για το σήμερα και το αν ο λαός μας θα ήταν έτοιμος να βρυχηθεί αν χρειαστεί και μένα μου φαίνεται δύσκολο κάτι τέτοιο από την απάθεια , την νιρβάνα και το διογκωμένο ΕΓΩ, να διακινδυνεύσει να βρυχηθεί...
@Αθηνά
Αθηνά μου, αν το κείμενο σού δημιούργησε γόνιμους προβληματισμούς, όπως, υποθέτω, και τα ενδιαφέροντα σχόλια, τότε αυτό σημαίνει πως "κάτι γίνεται" στο "Καφενείο" με...τη βοήθεια του Θεού...
Να 'σαι καλά
Φαίδων, γεια σου,
Το ότι οι γείτονες πρέπει να συνεργάζονται και να ζουν φιλικά είναι το πιο λογικό.
Το ότι οι Τούρκοι αν ήταν βέβαιοι ότι βρισκόμαστε στην κατάσταση του 1897 θα είχαν πάρει το περισσότερο Αιγαίο και τη Θράκη, θα τα είχαν πάρει.
Το θέμα είναι ως πότε οι Τούρκοι θα παραβιάζουν τον εναέριο χώρο μας και αν πρέπει να το ανεχόμαστε. Και αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, αύριο που θα έχουν αεροπλάνα και τα Σκόπια θα μας κάνουν τα ίδια. Επομένως ας ρίξουμε ένα αεροπλάνο να δούμε πως θα αντιδράσουν οι Τούρκοι και αν γίνει αιτία πολέμου θα είμαστε έτοιμοι ή ας κρατήσουμε την κουμπαριά Κωστάκη-Εντοργάν και οι φάπες που τρώμε τώρα θα γίνουν κλωτσιές και νησιά γιόκ.
Νάσαι καλά,
Νίκος Λιψάνος
@
Νίκος Λιψάνος
Αγαπητέ φίλε του Καφενείου… ώρα πολλή διαβάζω αμήχανη το σχόλιο σας, προσπαθώντας να καταλάβω αν συμφωνείτε με την ανάρτηση ή αν διαφωνείτε.
Προτείνετε να «ρίξουμε ένα αεροπλάνο να δούμε πως θα αντιδράσουν οι Τούρκοι και αν γίνει αιτία πολέμου θα είμαστε έτοιμοι ή ας κρατήσουμε την κουμπαριά Κωστάκη-Εντοργάν και οι φάπες που τρώμε τώρα θα γίνουν κλωτσιές και νησιά γιόκ. »
Τόσο οι κουμπαριές όσο και οι «προτάσεις» για πιθανή εμπλοκή της χώρας σε πόλεμο, εμπίπτουν-επιτρέψτε μου να το πω-στην «συναισθηματοποίηση της πολιτικής»… αφού τόσο ο…έρωτας όσο και η οργή δεν πρέπει να αποτελούν συμβούλους στην πολιτική πράξη.
Η ήττα του 1897 προκλήθηκε από την ανωριμότητα της μιας πλευράς των Ελλήνων πολιτικών (Δηλιγιάννης) και την δημαγωγία της άλλης (Ράλλης) με κεντρικό άξονα το συναίσθημα και την συναισθηματική παρακίνηση του όχλου και όχι το πραγματικό εθνικό συμφέρον το οποίο τότε έλεγε: «Όχι τώρα πόλεμο. Δεν αντέχει το κράτος και δεν μπορεί μια τέτοια πράξη να σταθεί στην διεθνή πολιτική σκηνή». Οι προκλήσεις εκ μέρους των Τούρκων, που αποτέλεσαν αφορμή για την πολεμική επίθεση της Ελλάδας το 1897, είχαν σκοπό να οδηγήσουν σε πόλεμο-γνωρίζοντας ότι έχουν τριπλάσιο στρατό-και σε ήττα… εμείς απλά… «τσιμπήσαμε».
Οι παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, όπως γνωρίζετε, γίνονται συνήθως από την «σύμμαχο γείτονα» ως πρόκληση και εκβιασμός σε στιγμές που πιεζόμαστε να υποχωρήσουμε μπροστά σε άλλες «συμμαχικές» αξιώσεις ή όταν πρέπει να στραφεί το ενδιαφέρον του κόσμου στο Αιγαίο για να μην πάρει χαμπάρι κάτι άλλο που εξυφαίνεται. Τι λέτε, πρέπει να «τσιμπήσουμε» πάλι;
Η εξωτερική πολιτική της χώρας περιστρέφεται γύρω από το τι έκαναν οι Τούρκοι και τι οι Σκοπιανοί. Τρέχουμε από πίσω τους ως «τσιμπούκ τσογλάν» χωρίς στην ουσία να παράγουμε πολιτικές θέσεις αλλά κυνηγώντας τι θα περισσέψει από τα ψίχουλα των ΝΑΤΟϊκών και των Ευρωπαίων συμμάχων για να μας ελεήσουν. Δεν υπάρχει ώριμο και ενιαίο μέτωπο. Δεν υπάρχουν Ελληνικές θέσεις που να απευθύνονται στην διεθνή πολιτική σκηνή. Συνεχίζουν να είναι κυβερνητικές οι θέσεις και να συναλλάσσονται σαν πουκάμισα σε κάθε αλλαγή πολιτικών προσώπων ή σε κάθε ταρακούνημα από πλευράς Τουρκίας ή Σκοπίων.
Σε μία εποχή που η ισχύς, στον στίβο της εξωτερικής πολιτικής, κερδίζεται στο πεδίο των οικονομικών και των εμπορικών συναλλαγών εμείς δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε για κουμπαριές ούτε και για πόλεμο αλλά για ισχυροποίηση της χώρας σε όλους τους τομείς.
Η Τουρκία είναι ισχυρότερή μας στο διεθνή στίβο, όχι γιατί ρίχνει αεροπλάνα ή νικά σε πολέμους, αλλά γιατί έχει ώριμη και ενήλικη εξωτερική πολιτική και υπερασπίζεται με ενιαίο μέτωπο τα εθνικά και οικονομικά της συμφέροντα.
Εμείς αντί αυτού, δυστυχώς, ζούμε με μαρμαρωμένους Βασιλιάδες, δάκρυα για την χαμένη «εθνική μας τιμή», κουμπαριές «του παχέος εντέρου»,αδελφοποιήσεις δήμων και φεστιβάλ ελληνοτουρκικής φιλίας από την μια και από την άλλη οι επιχειρηματίες μας επενδύουν στο κράτος των Σκοπίων και οι τουρίστες μας «προσκυνούν» κατά χιλιάδες τις φτηνές αγορές γύρω από την Αγία Σοφία.
Δεν ξέρουμε τι θέλουμε αγαπητέ μου… άρα τι πιο επίκαιρο από τη ρήση του Φαίδωνα: «Το τελικό ζητούμενο για τους Έλληνες είναι ένα:
Η ενηλικίωσή τους….»;
Αγαπητή Big Mama,
Ο Φαίδων μας ενημέρωσε (τουλάχιστον εμένα) για τη φιλοσοφία ή πρακτικότητα της πολιτικής των Τούρκων. "Οι χώρες κτίζουν τις συμμαχίες τους πάνω σε συμφέροντα, όχι πάνω σε συνθήματα φιλίας. . ." Επίσης συν τοις άλλοις μας λέει "την ξεκάθαρη θέση των Τούρκων πρέπει να την υιοθετήσουν όλοι οι Ελληνες, αφού η υιοθέτησή της θα μας αποτρέψει όχι μόνο από συναισθηματικές 'ιδεολογίες' αλλά και από δουλοπρεπή ολισθήματα."
Και συμφωνώ απολύτως και με την άποψη των Τούρκων και με τις απόψεις του Φαίδωνα.
Η δική μου άποψη (μια από αυτές) αναφέρεται στις λέξεις "δουλοπρεπή ολισθήματα." Σκέφτηκα ότι αν ενα κράτος ανέχεται να του παραβιάζουν το χώρο του σχεδόν καθημερινώς για χρόνια τώρα και δεν αντιδρά αποτελεσματικά, τότε δεν έχει καμία υπόσταση σαν κράτος στα μάτια όχι μόνο τον εχθρών του, αλλά και των φίλων του. Αν αυτό δεν είναι δουλοπρεπές ολίσθημα, τότε τι είναι;
Οσο για μαρμαρωμένους και αμαρμάρωτους βασιλιάδες και λοιπές βυζαντινές φαυλοκυκλίες, νομίζω ότι είναι ξεπερασμένα από τους περισσότερους Ελληνες.
Αν οι πρόγονοί μας έδιναν σημασία ή φοβόντουσαν τα ασιατικά στίφη, η Ελλάδα και ο δυτικός πολιτισμός δε θα υπήρχαν σήμερα. Θα μου πείτε "μα αυτοί ήταν ενηλικιωμένοι" και συμφωνώ.
Να είστε καλά και καλό καλοκαίρι,
Νίκος Λιψάνος
@
Νίκος Λιψάνος
Απαραίτητες οι διευκρινήσεις σας και θα συμφωνήσω απολύτως…
Το να αντιδρούμε στις Τουρκικές προκλήσεις άκριτα και παρορμητικά, χωρίς σχεδιασμό και χωρίς ενιαία πολιτική γραμμή και μετά να τρέχουμε στις «ξένες πόρτες» κλαίγοντας κι εκλιπαρώντας είναι μικρομεγαλισμός. Ζητούμενο είναι η ενηλικίωση και ο προσανατολισμός της εξωτερικής μας πολιτικής με γνώμονα όχι τον φόβο αλλά την εθνική αξιοπρέπεια, την ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση.
Σας ευχαριστώ
Καλό Καλοκαίρι και σ’ εσάς
Δημοσίευση σχολίου