Επανέρχομαι με το ίδιο σύνθημα, μετά από καιρό. Την πρώτη φορά που το ανάρτησα, χάλασαν τον κόσμο οι θαμώνες του καφενείου, όχι διαφωνώντας, οπότε υποτίθεται πως θα κατέθεταν άλλη πρόταση ούτε συμφωνώντας και βελτιώνοντας το περιεχόμενο τού κειμένου μου, αλλά λέγοντας πως δεν γίνονται τέτοια πράγματα, είναι ανέφικτα και μ’ όλα αυτά κατάλαβα ότι δεν θα ήθελαν να είχα αναρτήσει το κείμενο «Θέλουμε Άνοιξη Παντού». Σκέφτηκα όμως: Είναι τόσο κακό να έχουμε μπροστά μας μια ιδέα που κάποτε μπορεί ν’ ανθίσει; Τι έχουμε τώρα μπροστά μας που να είναι καλύτερο από το «Θέλουμε Άνοιξη Παντού;» Σε τι πιστεύουμε σήμερα που μας κάνει να νιώθουμε τέτοια πληρότητα ώστε να απωθούμε ό,τι θεωρούμε ανέφικτο; Παρ’ όλα αυτά, συγκέντρωσα τις απόψεις των θαμώνων του καφενείου κι επανασχεδίασα το κείμενο «Θέλουμε Άνοιξη Παντού 2» που το αναρτώ και πάλι, για να υπάρξει μια νέα συζήτηση , τώρα που υποθέτω ότι είμαστε όλοι σοφότεροι. Θερμή παράκληση, όσοι θέλετε να το διαβάσετε, να το διαβάσετε προσεκτικά κι όχι επιπόλαια, ώστε το σχόλιό σας να τοποθετείται απέναντι στο ανηρτημένο κείμενο κι όχι σε διάφορους συνειρμούς και απωθημένα που προκύπτουν από το κείμενο.
ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΥ 2
Ένα Σύνθημα χωρίς ημερομηνία λήξεως
Αυτό το σύνθημα πήρε σχήμα και μορφή στο Blog «Ο Θεός στο καφενείο» κι όσο μπορεί να ταξιδεύει μέσα στη ζωή μας τόσο θα ζευγαρώνει με την ελπίδα. Θέλουμε λοιπόν Άνοιξη παντού: Μέσα μας και γύρω μας.
ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΥ 2
Ένα Σύνθημα χωρίς ημερομηνία λήξεως
Αυτό το σύνθημα πήρε σχήμα και μορφή στο Blog «Ο Θεός στο καφενείο» κι όσο μπορεί να ταξιδεύει μέσα στη ζωή μας τόσο θα ζευγαρώνει με την ελπίδα. Θέλουμε λοιπόν Άνοιξη παντού: Μέσα μας και γύρω μας.
Θέλουμε Άνοιξη στην ατομική και κοινωνική επαναστατικότητα, στη μάθηση και στη γνώση, στην πολιτική, στις τέχνες και στα γράμματα, στο περιβάλλον, στα ανθρώπινα δικαιώματα, στο σήμερα και στο αύριο των παιδιών, στην ελληνική γλώσσα. Θέλουμε την Ουτοπία ν’ αγκαλιαστεί με την πραγματικότητα! Θέλουμε Άνοιξη παντού. Τίποτα λιγότερο από τα πάντα!
Θέλουμε ν’ ανοίξουμε το στενό ορίζοντα της σύγχρονης ζωής, ζητώντας το Μέγιστο! Προβάλλουμε τη νέα ΑΠΑΙΤΗΣΗ στον εαυτό μας, στην πολιτική, στη ζωή μας και την μεταδίδουμε στο διαδίκτυο, στους άχρωμους πολιτικούς, στους φίλους μας, στους νέους ανθρώπους και στους ώριμους που δεν έπαψαν να είναι νέοι, ώστε να βρεθούμε κάποτε όλοι, με μια πυξίδα στα χέρια!
Μέσα από τη μιζέρια και τις γκρίζες ώρες των ανθρώπινων κοινωνιών, ας ακουστεί με σταθερή φωνή η νέα ΑΠΑΙΤΗΣΗ: Θέλουμε Άνοιξη Παντού. Έτοιμοι να εργαστούμε και να πληρώσουμε το τίμημα γι αυτήν!
Θέλουμε μια επανάσταση έξυπνη που θα τη φθονήσει κι ο Θεός! Ας ωριμάσει μέσα μας, όπως ο μούστος που γίνεται κρασί, ας ωριμάσει η ιδέα ώσπου να μορφοποιηθεί σε πράξη. Μέχρι τότε, ας παραμένει φωτεινός στόχος στον ορίζοντα της ζωής μας. Αλλιώς, ας αφεθούμε στα δεσμά πολυτελείας, στη ΣΙΩΠΗ και στο ΤΥΧΑΙΟ…
Φαίδων Θεοφίλου
Φαίδων Θεοφίλου
45 σχόλια:
Πωπώ, κόπηκε η ανάσα μου διαβάζοντάς το. Χρειάζομαι εαρινό αέρα ν'αναπνεύσω!
Βάνα.
@Βάνα μου αυτό το κατεβατό που σου κόπηκε η ανάσα να το διαβάσεις και ήταν μηδέν εις το πηλίκον το διέγραψα διότι το σχόλιο είναι για το...γιατρό κι όχι για το Blog μας.
Φαιδωνα,
Πολυ σωστή η επιθυμία σου, που δεν παύει να είναι και επιθυμία του απλού λαού, αυτού που φέρει όλη την ομορφιά του κόσμου. Όμως η πραγματικότητα είναι πως ούτε μια ακτίνα φωτός στο τούνελ της αδικίας αυτής της ζωής την οποία δημιουργησε ο άνθρωπος δεν βλέπουμε.
ιάκωβος
@ Ιάκωβος
Ιάκωβέ μου, μα εξ αιτίας αυτής της πραγματικότητας, στην οποία δεν βλέπουμε ούτε μια ακτίνα φωτός, προκύπτει η ανάγκη να θέλουμε Άνοιξη παντού. Υπάρχει και η και η περίπτωση να μην κάνουμε τίποτα. Να αφεθούμε στη μοίρα μας...
Εδώ υπάρχει μία συγκεκριμένη πρόταση,η οποία δεν βγήκε τυχαία,
Την επέβαλλε η δική μας λογική, κρίση και [γιατί όχι;]ευθύνη, Ορμόμενη[η πρόταση του Φαίδωνα] απο την αγανάχτησή μας να αποδεχόμαστε συνεχώς μιά νοσηρή κατάσταση[που εμείς οι ίδιοι πολλές φορές επισημάναμε τα πλοκάμια της] που επαναλαμβάνεται διανθισμένη με διαφορετικές πλαστικές ανοίξεις.
Η επισήμανση της ασχήμιας,ναι,εί
ναι μιά κίνηση αναγκαία,χωρίς αυτή δεν μπορείς να κάνεις πρόταση ή διόρθωση. Όταν όμως"κολάς" στην ανάλυση της επανάληψής είναι σαν να σπάζεις συνέχεια κλούβια αυγά γιά να φτιάξεις ομελέτα.
Εκείνο που οφείλε,και πρέπε,να κάνει ο κάθε άνθρωπος-και κυρίως αυτός που λέγεται πνευματικός,
είναι,όταν βλέπει αυτούς που σπέρνουνν την ασχήμια να γεμίζουν συνέχεια τις ποδιές τους,να πηδήσει έξω από την σποριά τους και να παρασύσει μαζί του και τον διπλανό του.
Αυτό λέει ο ΦΑΙΔΩΝΑΣ
Φτάνουν οι διαγνώσεις,φτάνουν οι συμβιβαστικές απόψεις,φτάνουν τα ημίμετρα .Το πρόβλημα γίνεται όλο και πιό βαθύτερο,η μόλυνση προχωράει όλο και πιό βαθειά στο κόκκαλο.
Ηρθε η ώρα να πηδήσουμε έξω απο τις παγωνιές,έξω από τους συνεχής χειμώνες
ΘΕΛΟΥΜΕ ,ναι,μιά άνοιξη παντού.
Την δικαιούμαστε.Ειμαστε παιδιά του
Θεού Παιδιά μιά τέλειας δημιουργίας
Που η ασχήμια εξιλεώνεται μέσα από το σώμα του καλού[όπως το σάπιο φουσκί γίνεται τριαντάφυλλο]Κι'όχι το καλό να γίνεται τροφή του σάπιου.
Ναι,με την στάση μας-όπου ζούμε.Με το παράδειγμά μαςΜε τις παρεμβάσεις
μας-μέσα από το ιντερνετ,και όπου αλλού ,να κάνουμε το πήδημα έξω από την σποριά του άσχημου.Όταν γίνει μιά[έστω μικρή] ρωγμή στην φραγμένη πηγή γκρεμίζεται γρήγοτα το φράγμα της ασχήμιας.
σπύρος δαρσινός
Πάντα μου αρέσει να ζω την ωραία υπερβολή στη ζωή.Έτσι το (Θέλουμε άνοιξη παντού) και το (Μέσα μας και γύρω μας) που γράφεις φίλε μου Φαίδωνα, με ξεσηκώνει υπέροχα σαν έντονη μέθη σε πέταγμα ψηλό που το θέλω! Μου αρέσει η (επαναστατικότητα) που γράφεις και την προτιμώ χίλιες φορές από την ηρεμία τού βάλτου που δεν πάει πουθενά... Το λουλούδιασμα τηςς (Άνοιξης παντού) αξίζει την όποια θυσία και να (πληρώσουμε και το τίμημα) που γράφεις... Μαζί σου κι εδώ φίλε μου...Εμπρός!!!
Με απέραντη φιλία και αγάπη
STELLA ZAMPOUROU FOLLENTER 5.17.08 New York
@ Ετοιμαζόμουν να σου πω κ. Θεοφίλου, πως είσαι ένας δον Κιχώτης του καιρού μας κι ότι θα πρέπει να το πάρεις απόφαση να πορευτείς μόνος σου, αφού οι άνθρωποι αρέσκονται, οι περισσότεροι, σε πιπεράτες ειδήσεις και σε ό,τι δεν χαλά την ησυχία τους και την μακαριότητά τους, για την οποία τρίβουν τα χέρια τους οι εξουσίες. Χάρηκα που έκανα λάθος ως προς τους ανθρώπους, (γιατί εσύ παραμένεις
Δον Κιχώτης)όταν είδα το σχόλιο του Σπύρου Δαρσινού που αξιοποιώντας την εμπειρία σε σοφία, τεκμηριώνει το κείμενό σου, "Θέλουμε Άνοιξη παντού" με πολύ ωραίο τρόπο. Από την άλλη με συγκίνησε ο ενθουσιασμός της κ.Στέλλας Ζαμπούρου, που έδειξε ότι η γυναικεία ψυχή είναι έτοιμη ν' αρπάξει το σύνθημα και να το κάνει παντιέρα. Ξαναλέω: Πόσο χαίρομαι που κάνω λάθος...
"Ο Παράξενος"
@ Σπύρος Στέλλα
Τι να σας πω εγώ,όταν ο "Παράξενος" έκανε το ωραιότερο σχόλιο πάνω στο σχόλιό σας! Μου μένει μόνο να πω ότι το "Καφενείο"
αναβαθμίζεται από τα ακριβά σας υλικά: Την ευθύβολη σοφία και τα νεανικά συναισθήματα! Να ξέρετε πως όποιος συμφωνεί με το περιεχόμενο του κειμένου, γίνεται αυτόματα μέλος της ομάδας "ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΥ" μιας ομάδας που δεν θα έχει ούτε πρόεδρο ούτε γεν. γραμματέα. Θα έχει μόνο μέλη, που αφού συμφωνούν για τις όποιες δραστηριότητές τους, (Διαμαρτυρίες,πρωτότυπες ανακοινώσεις κ.λ.π.) θα μπαίνει το όνομά τους με αλφαβητική σειρά κάτω από το "Θέλουμε Άνοιξη Παντού". Αλλά αυτό ας το αφήσουμε για το κοντινό μέλλον.
@ "Ο Παράξενος"
Δεν γνωρίζω την ταυτότητά σου αλλά χαίρομαι πολύ που είσαι μαζί μας και που δρας με ευαισθησία και δικαιοσύνη ανάμεσά μας. Μείνε κοντά μας σε χρειαζόμαστε.
Και εδώ πρέπει να πούμε"ΠΑΡΑΞΕΝΕ"
ότι δεν είναι μόνο ο Φαίδων η Στέλλα,εγω και συ [που έκανες το ωραίο λάθος]
Είναι και η Γιώτα,ο Μπάμπης,η Βάνα,ο Νίκος,η Κλειώ,ο Σεραφείμ,η Μαργαρίτα,ο Γαβριήλ ,το Κυκλοδίωκτο,ο Ιάκωβος.η Αναστασία,
ο Γιάννης ,το Κυκλάμινο,ο Στράτος Και δεκάδες άλλοι που μπαίνουν στο
ΒΠΛΟΓΚ του Φαίδωνα γιά να σχολιάσουν η απλώς να διαβάσουν.
Ολοι αυτοί[παρ όλο ότι μπορεί να είναι βολεμένοι] δεν μπαίνουν τυχαία[ειδικά στο ΜΠΛΟΓΚ του Φαίδωνα]Μπαίνουν γιατί εκεί έξω είναι παγωνιά και ψάχνουν γιά μιά γωνιά με μιά σπίθα[έστω]μήπως ξεπαγώσουν τα κρύσταλλα που τους κρέμασαν στην ψυχή τους.
"Παράξενε" θα σου φανεί παράξενο Και οι "βολεμένοι"παγώνουν.
σπύρος δαρσινός
@ Σπύρος Δαρσινός
Ασφαλώς και υπάρχουν και οι άλλοι θαμώνες κι ο καθένας με την αξία του. Αναφέρομαι όμως ειδικά σ' αυτό το κείμενο του κ. Θεοφίλου, που περιέχει επαναστατικότητα και ρομαντισμό, που ξεβολεύει τους ανθρώπους και πίστεψα πως δεν το πλησιάσουν να το σχολιάσουν. Όμως εσύ και η κ.Ζαμπούρου με διαψεύσατε με τρόπο πανηγυρικό.
Μακάρι να καταθέσουν και άλλοι τις απόψεις τους και τις ιδέες τους. Όσο για το ότι και οι βολεμένοι παγώνουν ούτε λόγος. Δεν ξέρω ποιος έγραψε ένα στίχο για ένα τραγούδι του Μαρκόπουλου που λέει: Και κείνος που σωπαίνει θα χαθεί, θα χαθεί...
"Ο Παράξενος"
Φίλε μου Φαίδων,
Όλοι θέλουμε την Άνοιξη, η ουσία βρίσκεται στο τι κάνουμε για να την αποκτήσουμε.
Την θέλουμε και την δικαιούμαστε αδιαμφισβήτητα.
Πες μου όμως πως μπορεί αυτό να υλοποιηθεί έμπρακτα και όχι μόνο με αέναα λόγια και φλυαρίες;
Γιατί μόνο αυτό κάνουμε, φλυαρούμε ακατάπαυστα κι όταν έρχεται η στιγμή να εφαρμόσουμε όσα διαλαλούμε με πάθος, τότε ένα "ωχ αδερφέ από μένα εξαρτάται":
είναι το πρώτο που λέμε.
Τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας...
@anastasia
Υπάρχει σήμερα κάποια ιδέα, κάποιος προσανατολισμός για να πορευτεί ο σημερινός άνθρωπος;
Πρώτα λοιπόν ο άνθρωπος χρειάζεται να έχει κάτι που να το πιστεύει και που θα του δείξει την κατεύθυνση.Αν το πιστεύει θα το ακολουθήσει. Αυτό που αναφέρεις για τα πισωγυρίσματα όταν έρθει η ώρα, δεν αφορά τόσο στους ανθρώπους που έχουν πίστη σε μια ιδέα. Μάλλον εκείνους που έχουν συμπυκνώσει όλες τις ανθρώπινες αξίες πάνω στο χρήμα αφορά. Αυτοί δεν αλλάζουν με τίποτα και επιπλέον νομίζουν ότι είναι οι κερδισμένοι και οι ξύπνιοι της ζωής. Είναι ασφαλώς σύνηθες το φαινόμενο της αδυναμίας των ανθρώπων να κάνουν με συνέπεια ετούτο ή εκείνο. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να παραιτηθούμε απ'τις προσπάθειες να αναζητούμε και να απαιτούμε την Άνοιξη παντού. Όπως ασφαλώς θα γνωρίζεις παντού υπάρχουν ποιοτικοί πυρήνες ανθρώπων που αποτελούν ένα μικρό ζυμάρι και μια ελπίδα πως κάτι μπορεί ν' αλλάξει. Αλλά για ν' αλλάξει κάτι πρέπει να υπάρχει στόχος: π.χ. το "Θέλουμε Άνοιξη Παντού". Εσύ πόσους ανάλογους στόχους θα μπορούσες να μας αναφέρεις βοηθώντας μας ; Κλείνοντας, θα πρέπει να σου πω , ότι αν εμείς που αποτελούμε τον πυρήνα του "Καφενείου" κατορθώσουμε ν' αλλάξουμε τους εαυτούς μας , θα έχουμε αλλάξει και τη ζωή ως προς εμάς. Αλλά και γι αυτό που φαίνεται μικρό αλλά δεν είναι, χρειάζεται στόχος: "Θέλουμε, λοιπόν, Άνοιξη μέσα μας και γύρω μας". Τέλος, θα σε παρακαλούσα να διάβαζες τα σχόλια του Σπύρου Δαρσινού, της Stella Zampourou Follender και του "Παράξενου" για να έχεις και μια άλλη θέαση του θέματος.
Τα ξαναλέμε
Μ’ ‘έναν Μύθο φίλε μου θα σχολιάσω την 2η Άνοιξη Παντού.
Όταν τα αυγά επωαστούν και τα κοτοπουλάκια αντικρίσουν το φως, ως μητέρα τους αναγνωρίζουν το πρώτο κινούμενο αντικείμενο. Αν είναι η κλώσα έχει καλώς. Θα τα φροντίσει και θα τα προστατέψει μέχρι να γίνουν ικανά να επιβιώσουν και να ακολουθήσουν ανεξάρτητη και περήφανη πορεία.
Αν όμως είναι η πονηρή αλεπού; Τι γίνεται;
Θα τα φάει. Και τα κοτοπουλάκια δεν θα ξέρουν όμως εκείνη τη στιγμή ότι αυτός που τα τρώει δεν είναι η μαμά τους. Και ενώ η αλεπού τα τρώει, αυτά θα είναι ευτυχισμένα στη σκέψη ότι η μαμά τους για να τα τρώει όλο και κάτι παραπάνω θα ξέρει γιατί το κάνει αυτό.
Αυτό φίλε μου συμβαίνει και με τον άνθρωπο.
Κάθε γενιά που βγαίνει, δυστυχώς δεν αντικρίζει την κλώσα. Αλλά την αλεπού που την τρώει.
Επειδή όμως είναι καλά μασκαρεμένη και τη νομίζει για την κλώσα, ευχαριστιέται κιόλας και δεν θέλει να ξέρει τίποτα άλλο.
Ποια είναι η κλώσα του μύθου;
Θα έλεγα η ελευθερία. Η μάθηση. Η επιθυμία για εξέλιξη. Η αντίληψη και η κατανόηση του ορθού. Ο ρεαλισμός να συλλαμβάνεις τον κόσμο στην κίνησή του. Για να έχει ο πολίτης την αίσθηση της πληρότητας. Το σκοπό της ύπαρξής του.
Ποια είναι η αλεπού του μύθου;
Εύκολα βγαίνει τα συμπέρασμα.
Η πλύση εγκεφάλου.
Η πλύση εγκεφάλου που γίνεται για:
Την επικράτηση της αδικίας.
Την εξαφάνιση της κοινωνικής ουσίας του ανθρώπου.
Την εξαφάνιση της αισθητικής.
Την εξαφάνιση της ομορφιάς και της αρμονίας.
Αυτή είναι η πονηρή αλεπού που τρώει τις γενιές.
Το ‘’Κυκλοδίωκτον’’ το είπε ΠΚΝ. Πόλεμος για την Καταστροφή της Νοημοσύνης.
Ας αντισταθεί το Ωραίο μας Καφενείο. Ποιος ξέρει; Μπορεί να βρεθούν και άλλες κλώσες.
σεραφείμ βάγιας
συγγραφέας
@Σεραφείμ
Πολύ ωραίος ο μύθος, δίνει μια θαυμάσια διάσταση στη συζήτησή μας.
Μακάρι όσοι επισκέπτονται το "Καφενείο" να διαβάζουν προσεκτικά και τα σχόλια των άλλων πριν αφήσουν το δικό τους.
@ Σεραφείμ
Και κάτι ακόμα που το ξέχασα: Το φινάλε σου είναι όλος ο χυμός του σχολίου σου συμπυκνωμένος:
"Ας αντισταθεί το Ωραίο μας Καφενείο.Ποιος ξέρει; Μπορεί να βρεθούν κι άλλες κλώσες."
Εφόσον η γη μας είναι σφαιρική και γυρίζει όλοι μας περιμένουμε να έρθει η άνοιξη, και πάντα την ίδια εποχή γεμάτοι ελπίδες για κάτι τι το καινούργιο, για μια αναγέννηση, αυτό που επιθυμούμε. Μερικοί ακούν το θόρυβο της υδρογείου καθώς γυρίζει κι ευτυχισμένοι προ- ετοιμάζονται να δικαιωθούν για μια ισότητα, ελευθερία, τέλος στη σκλαβιά στους πολέμους στην πείνα, έτοιμοι να διεκδικήσουν να πολεμήσουν για τα ιδανικά τους.
Άλλοι δεν ακούν τη σφαίρα να γυρίζει και μένουν πάντοτε στη σκιά της αναμονής.
Η βαρηκοΐα είναι ξαδέλφι του ωχαδερφισμού φυτεμένη σα σπόρος μέσα στην ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία, κι αμφιβάλει αν αξίζει να βγάλει βλαστούς, αν ποτέ το σκεφτεί.
Γαβριήλ
Kάποτε κυλάγανε παράλληλα δεκάδες ποταμάκια να φτάσουν σ'ένα διψασμένο κήπο που τον έλεγαν "ΑΝΟΙΞΗ"και να τον ποτίσουν.
Κι'αντί ν'ανοίξουνε μιά πλατύτερη κοίτη και να πάνε όλα μαζί,,κα μάρωνε καθ'ένα την δροσιά και την πορεία του και καταριόταν τα σβόλια,τ'αγκάθια και την στείρα άμμο που ρούφαγαν τη ροή του.
Κι'έτσι κανένα δεν πότισε την "ΑΝΟΙΞΗ"
Ούτε κι'αυτή που είχαν στην ψυχή τους.
σπύρος δαρσινός
**************
Δυστυχώς ψάχνω και δεν βρίσκω στη βιβλιοθήκη μου ένα βιβλιαράκι που λέγεται "Η δύναμη της άνοιξης" και περιλαμβάνει κείμενα και σχέδια από την Άνοιξη της Πράγας. Θα ήθελα αν σας μεταφέρω τα όσα ωραία υπάρχουν εκεί... Με έχει πιάσει μια απαισιοδόξια... Όλη αυτή η δύσκολα κρυμμένη χαιρεκακία για τα όσα έγιναν μετά το Μάη του '68. Τα "κομμένα χέρια" που έλεγε και ο Κρις Μαρκέρ στο εκπληκτικό ντοκιμαντέρ "Το βάθος του ουρανού είναι κόκκινο".
"Άνοιξη παντού", λοιπόν, αλλά πρέπει αν αγωνιστούμε όλοι μαζί για αν τη φέρουμε...
@ Σπύρος
Πολύ παραστατικός είσαι Σπύρο μου . Αλοίμονο σ' αυτό το έρμο το ΕΓΩ, που αντί να συνεργάζεται με όλα τα άλλα ΕΓΩ, πήρε θέση αντιπάλου ,όπως καί όλα σχεδόν τα ΕΓΩ αναμεταξύ τους!
@Kostasst
Αν τελικά βρεις το βιβλίο Κώστα μου, μετέφερέ μας όσα νομίζεις ότι έχουν αξία. Όσο για την Άνοιξη που θέλουμε παντού μπορούμε μέσα από τα Βlogs που μας δίνουν την ευκαιρία της επικοινωνίας , να φτιάξουμε σε πρώτη φάση πυρήνες αντίστασης ενάντια στην ασχήμια της καθημερινότητας. Κι αν πληθύνουμε, τότε μπορούμε να σχεδιάσουμε την σταδιακή προσέγγιση του στόχου που θα είναι: "Θέλουμε Ανοιξη Παντού, Μέσα μας και γύρω μας". Τίποτα δεν είναι πιο προσιτό απ' το αδύνατο!! φίλε Κώστα.
Για σχόλιό μου, θα αναφέρω από τους Αργοναύτες του Σεφέρη:
"Και ψυχή
ει μέλλει γνώσεσθαι αυτήν
εις ψυχήν αυτή βλεπτέον:
τον ξένο και τον εχθρό τον είδαμε στον καθρέφτη."
Κι ακόμα θα ήθελα να ρωτήσω τον κ. Κώστα, αν το βιβλίο " η δύναμη της άνοιξης" αναφέρει για τον σπουδαστή που αυτοπυρπολήθηκε;(νομίζω) εις ένδειξη διαμαρτυρίας τον Μάη της Πράγας.Το όνομά του μου διαφεύγει. JON;..άν το ξέρει, ας μας το γράψει. Τον ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ λοιπόν ΜΕΣΑ κι ΕΞΩ.
Βάνα.
Ο φοιτητής Γιαν Πάλαχ (Jan Palach) είναι αυτός που αυτοπυρπολήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1969 στην πλατεία WENCESLAS, και ένα μήνα αργότερα ο Jan Zajic
σεραφείμ βάγιας
συγγραφέας
Σας ευχαριστώ πολύ κ.Βάγια. Οι μνήμες και τα παραδείγματα των ηρωικών ανθρώπων, έρχονται από την αιωνιότητα και μας ταρακουνούν.
Ο νοών νοήτω.
Με εκτίμηση
Βάνα.
Τα κείμενα στο βιβλίο για τη "Δύναμη της Άνοιξης", έχουν γραφτεί πριν καταπνιγεί η προσπάθεια για να αλλάξουν τα πράγματα στην (τότε) Τσεχοσλοβακία. Για τον σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο...
Πιστεύω ότι οι θαμώνες του "καφενείου μαζί με τον κ. Θεοφίλου είναι μια παρέα όαση, μια παρέα ανθρώπων που εκπέμπει ήθος εντιμότητα και πνευματικότητα. Μπορώ να πω πως αυτή η παρέα είναι ήδη μια "Άνοιξη" που κάνει παρέα με την ελπίδα , ότι η΄"Άνοιξη" μπορεί να διευρυνθεί. Αλλά ακόμα κιαν δεν διευρυνθεί, η ζωή θα έχει ένα άλλοθι μιας μικρής "'Ανοιξης" που ανθίζει σε μια παρέα ανθρώπων!
Έτσι αργά και σταθερά είναι δυνατόν να κερδίζεται κάπου - κάπου ένας ακόμα θαμώνας για να δυναμώσει την "Άνοιξη" της παρέας. Αυτός νομίζω είναι και ο μόνος τρόπος να επεκταθεί η "'Ανοιξη" και κυρίως με την προϋπόθεση (Το τονίζει ο κ. Θεοφίλου) να αλλάξουμε πρώτα εμείς, να φέρουμε την "Άνοιξη μέσα μας,για να ακολουθήσουν τα άλλα. Εκείνοι που θεωρούν αυτή την υπέροχη ανθρώπινη απαίτηση, (Θέλουμε Άνοιξη παντού) σαν ένα "τεχνικό έργο που πρέπει να υλοποιηθεί γρήγορα, απλά δεν θέλουν να πάρουν θέση γιατί μια τέτοια ΙΔΕΑ τους ξεβολεύει.
Μπάμπης Πιτέλλης
Τετάρτη, 21 Μάϊος 2008
Η δύναμη της Άνοιξης
Με αφορμή μια συζήτηση στο blog του Φαίδωνα Θεοφίλου, έψαξα και βρήκα στη βιβλιοθήκη μου ένα εξαιρετικό και δυσεύρετο βιβλιαράκι. Τη "Δύναμη της Άνοιξης" που είχε κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις "Στιγμή".
Το βιβλίο περιλαμβάνει κείμενα και σκίτσα από το περιοδικό "Plamen" ("Φλόγα") που κυκλοφορούσε στην Τσεχοσλοβακία στη δεκαετία του ' 60 και έκλεισε μετά την εισβολή των σοβιετικών τανκς το 1968...
Ακόμη και σήμερα, 4 δεκαετίες αργότερα αποπνέει μια απίστευτη φρεσκάδα. Και δυστυχώς με κάνει αν σκέφτομαι τι θα συνέβαινε αν αυτό το μοναδικό "πείραμα" της Άνοιξης της Πράγας είχε αφεθεί να δώσει τους καρπούς του...
Σιγά σιγά θα μεταφέρω εδώ κάποια από τα σύντομα κείμενα του...
"Τα μεγάλα λόγια έχουν ένα καλό: μπορεί να κρυφτεί πίσω τους ένας μικρός άνθρωπος"
Β. Κούμπελκα
"Εκεί που δεν υπάρχει τίποτα για γέλια, είναι όλα γελοία"
Β.Κ. Κότσοουρεκ
"Όλα τα συνηθίζει ο άνθρωπος, ακόμη και την κρεμάλα- άμα γίνει δήμιος"
Κάρελ Τρίνκεβιτς
"Να λαθεύεις είναι ανθρώπινο. Γι' αυτό οι τύραννοι είναι αλάνθαστοι"
Τόμας Γιάνοβιτς
"Τη φιλοσοφία του τη στήριξε σε τούτο εδώ: είναι καλύτερα να 'χεις δικό σου αυτοκίνητο παρά τις δικές σου απόψεις"
Γιάρομιρ Μάτυς
@Kostasst
Σ' ευχαριστούμε Κώστα που βρήκες το βιβλιαράκι για την " Ανοιξη της Πράγας΄" και μας παρέθεσες τις πιο ενδιαφέρουσες σκέψεις και απόψεις της εποχής εκείνης. Αξιοσημείωτο είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι ζήτησαν την "Άνοιξη" στις πιο δύσκολες και μελανές στιγμές της ιστορίας τους.Μόνο οι άνθρωποι που έχουν καταληφθεί από ψυχική και πνευματική οκνηρία, φοβίες ή βόλεμα, βλέπουν αυτά τα πράγματα ως απραγματοποίητα. Η άνοιξη της Πράγας θα μπορούσε να είχε πετύχει,και σκέφτεσαι-σκεφτόμαστε, όπως πολύ σωστά επισημαίνεις τί θα συνέβαινε, "αν είχε αφεθεί αυτή η μοναδική Άνοιξη της Πράγας να δώσει τους καρπούς της... Έχω όμως να κάνω και μια παρατήρηση για την τελευταία άποψη του Γιάροσλαβ Μάτυς, πάνω στην οποία στηρίχθηκε η φιλοσοφία του κινήματος αυτού.
Λέει λοιπόν: "Καλύτερα να έχεις το δικό σου αυτοκίνητο, παρά τις δικές σου απόψεις". Αυτή η άποψη λοιπόν, αφορά μόνο σ' εκείνη την εποχή, όπου οι πολίτες του ανατολικού μπλοκ, στερούνταν ακόμα και τα στοιχειώδη και ζούσαν ίσοι "εν πενία". Τώρα που πέρασαν τα χρόνια, οι άνθρωποι απέκτησαν αυτοκίνητο, μετά απέκτησαν καλύτερο, και στη συνέχεια σχεδιάζουν ν'αγοράσουν ένα ανώτερο τεχνολογικά για να εντυπωσιάσουν τους φίλους και τους συμπολίτες τους αλλά δεν έχουν πια... δικές τους απόψεις.
Έτσι λοιπόν σήμερα, ενώ έχουμε δικά μας αυτοκίνητα, δεν έχουμε δικές μας απόψεις.(Σ' ένα μεγάλο ποσοστό) Χωρίς λοιπόν να πετάξουμε τα αυτοκίνητά μας, σήμερα θα πρέπει όχι μόνο ν' αποκτήσουμε δικές μας απόψεις αλλά και να τις δυναμώσουμε για να παίξουν το ρόλο τους στην ανθρώπινη κοινωνία. Πώς αλλάζουν οι καιροί κ. Γιάροσλαβ Μάτυς!
Έλειπα γιά δυό μέρες.Σήμερα που γύρισα βρήκα όλες αυτές τις ωραίες απόψεις των θαμώνων-καθώς και τις καίριες και σταράτες παρεμβάσεις του Φαίδωνα .Έχω την ιδιοτροπία να τις διαβάζω όλες προσεχτικά.
Μόνο έτσι μπορείς να δεις που αρχίζει"ν'ανθίζει"κάτι και που"διψάει" γιά μιά άλλη άποψη.
Εκείνο μόνο που ήθελα να πω είναι
ότι όταν αρχίζεις να χτίζεις κάτι
σήμερα[ μέσα σου πρώτα-μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία]με τά υλικά που υπάρχουν γύρω σου,το μόνο που πρέπει να μελετήσεις από τα γκρεμισμένα υλικά του χτες είναι οι αιτίες που γκρεμίστηκαν.
Κι αυτές όσες εισχωρούν στο σήμερα.
Ο Κύριος Πιτέλλης είδε μιά διάθεση
του σήμερα
Ακόμη και διάθεση να μείνει
είναι πνοή που μπορεί ν'ανθίσει ένα λουλούδι.
Όσο πιό ασφυκτικές γίνονται οι εποχές τόσο πιό πολύ έχου ανάγκη την πνόη.
σπύρος δαρσινός
@ Σπύρος
Σπύρο μου καλώς όρισες. Έστω και δυο μέρες που έλλειψες ήταν πολύ.
Ασφαλώς όσο πιο ασφυκτική είναι μια εποχή τόσο περισσότερες ανάσες χρειάζεται. Αλλά στην κάθε εποχή ενώ μπορεί το αίτημα να είναι ίδιο φραστικά, στην ουσία είναι διαφορετικό: Στην Άνοιξη της Πράγας το βασικό θεμέλιο του κινήματος ήταν: "Καλύτερα να έχεις δικό σου αυτοκίνητο παρά δικές σου απόψεις". Στο σημερινό αίτημα που εκπέμπουμε από το Καφενείο "Θέλουμε Άνοιξη Παντού", θέλουμε δικές μας απόψεις,που τις χάσαμε (οι περισσότεροι)από την εστίαση όλων των ικανοτήτων μας για την απόκτηση αγαθών πολυτελείας. Οι απόψεις μάς λείπουν λοιπόν για να ξεκινήσουμε μια σύγχρονη ΆΝΟΙΞΗ. Όχι οι μίζερες απόψεις του τύπου (μη μού τους κύκλους τάραττε) αλλά οι απόψεις που οδηγούν στον τρόπο και στη μέθοδο που θα επιτύχουμε την Άνοιξη, έχοντας πάντα βέβαια μπροστά μας το στόχο "Θέλουμε Άνοιξη παντού". Κάθε εποχή λοιπόν θέλει τα υλικά της για να πετύχει το στόχο της και συνήθως αυτά τα υλικά που χρειάζεται είναι αυτά που δεν έχει!!! Στο καφενείο π.χ.μπαίνουν δεκάδες επισκέπτες αλλά μόνο λίγοι αφήνουν τις απόψεις τους.
Θελουμε προτάσεις.Σήμερα πάσχουμε από προτάσεις,όχι από ιδέες,ίδέες έχουμε πολλές,μοιάζουν σαν σταματημένα αυτοκίνητα.
Τα σπρώχνουν οι ιδεολόγοι και μόλις τ'αφήνουν,με τη γλώσσα έξω,σταματάν εκεί που τ'άφησαν.
Θέλουμε προτάσεις,όχι μόνο επικρίσεις.Αλλιώς,χτυπάμε τα στήθη μας γιά ν'ακούσουμε τον ήχο της ψυχής μας.
Προτάσεις με απαίτηση Προτάσεις από μας ,τούς λίγους σε αυτούς τους λίγους που κυβερνανε τους πόλλούς.Προτάσεις από μας,όχι
από τα μέσα ενημέρωσης.Αυτά,όσο κι'αν φαίνονται δυνατά, έχασαν το κύρος τους με την υπερβολή στο κυνήγι της τηλεθέασης.Θέλουμε προτάσεις.Εμάς τους "απείθαρχους" θ'ακούσουν οι λίγοι.Γιατί ξερουν ότι και την απόκρυφη αδυναμία τους διαβάζουμε και την μεταβολή γιά να γίνουν δημοφιλείς μέσα από την ωφέλεια ξέρουμε.
Θελουμε προτάσεις από μας,που ξέρουν οτι δεν αποβλέπουμε σε προσωπικό κέρδος.Προτάσεις ουσίας, από εμας,που μπορύμε να πιάνουμε το σφυγμό του λούστρου στο "Λευκό Πύργο"μέσα από το δωμάτιό μας.
Μας υπολογίζουν όταν προτείνουμε και όχι μόνο όταν τους επικρίνουμε .
Αυτή είναι η πρότασή μου.
Αλλιώς ,έχω δυό εγγονάκια,έχω και ένα κήπο,και ένα όνειρο να ζήσω τα λίγα χρόνια που μου μένουν.
σπύρος δ.
@ Σπύρος
Σπύρο μου το "ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΥ" δεν είναι μόνο ιδέα, είναι και ΠΡΟΤΑΣΗ ζωής. Σε παρακαλώ ξαναδιάβασε ήρεμα το κείμενο.
Έμείς δεν είμαστε κανενός είδους εξουσία ούτε έχουμε μέσα οικονομικά ή άλλα για να προωθήσουμε τα πιστεύω μας. Έχουμε μόνο την εντιμότητα, τη θέλησή μας να μή συνηθίσουμε στην ασχήμια, το λόγο μας που προσπαθούμε να μεταδώσουμε μετ' εμποδίων και τον οραματισμό μας για ένα άλλο είδος ζωής.Μπορεί να φτάσουμε στη δύση της ζωής μας και να μην έχουμε αποτελέσματα. Θα έχουμε αφήσει όμως την ιδέα - πρότασή μας που μπορεί να ανθίσει στην επόμενη γενιά. Διάβασε αν θέλεις και το σχόλιο του κ. Πιτέλλη είναι μια απάντηση στα όσα λες, και που τα βρίσκω αναίτια επιθετικά. Μπορείς αν θέλεις να θεωρήσεις ανοησία το κείμενο που αναρτήθηκε στο Βλογκ και να μας πεις το γιατί, μήπως και πλανώμεθα... Πάντως δεν κατάλαβα καλά: Η έλλειψη κατά τη γνώμη σου προτάσεων σε εμποδίζει να χαρείς τα εγγονάκια - αγγελούδια σου; Δεν μπορείς ανεξάρτητα από το αν υπάρχουν προτάσεις ή όχι, εσύ να χαίρεσαι τα εγγονάκια σου και να ευτυχείς μαζί τους; Πολύ με μπέρδεψες Σπύρο.
Κύριε Σπύρο δ, γράφετε:
«Θέλουμε προτάσεις, όχι μόνο επικρίσεις. Αλλιώς, χτυπάμε τα στήθη μας γιά ν' ακούσουμε τον ήχο της ψυχής μας».
Μη ξεχνάτε ότι γι αυτό ακριβώς τον λόγο, εμείς οι Έλληνες φωνάζουμε όλοι μαζί για να μην μπορέσει ν’ ακουστεί η ψυχή μας.
Οι γνωστές των Ελλήνων παπαρολογίες! Έτσι δεν το είπε κάποιος υπουργός πριν λίγες μέρες;
ιδιότροπος
από γενησιμιού μου ήμουνα λίγο παρορμητικός
Να με συμπαθάτε.
σπύρος
Για λόγους πολλούς και διάφορους, άργησα να δώσω κι εγώ μια άποψη... Καταχάρηκα με τις φωτεινές απόψεις του Σπύρου... Όμως, κάποτε,ένας φίλος, αγαπητός κι ονειροπόλος, μας έφτιαξε τους ΜΑΚΡΙΝΟΥΣ ΑΝΤΙΛΑΛΟΥΣ... Έρριξε τους σπόρους και την βροχή,για ν' απολαύσουμε μια Άνοιξη Ολάνθιστη. Αρχίσαμε, ποικιλία, φώτα, αστραπές! Πώς έγινε, και δεν "προχωράει;" Στέρεψαν τα ποτάμια της σκέψης; πώς έφτασε να είναι μια γραφική, τοσοδούλα όαση; Υιώτα Σ
@Υιώτα Σ.
Πριν φθάσεις στις φωτεινές απόψεις του Σπύρου, μήπως θα έπρεπε να μας πεις και τη γνώμη σου (όποια κι αν είναι) για το κείμενο που αναρτήθηκε στο Blog; Όσο για το παράδειγμα που φέρνεις με τους "Αντίλαλους" συνήθως η αντίληψη των Ελλήνων είναι: Να δουλεύουν οι άλλοι για να τα καταφέρνουμε εμείς!
Αγαπητέ Φαίδωνα,
έστω κι αν, σύμφωνα με κάποιους θαμώνες του καφενείου, η πρότασή σου εμπεριέχει την ουτοπία, ως ιστορικός την αποδέχομαι με χαρά. Διότι γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι η αδράνεια δίνει την ευκαιρία στα κατεστημένα να γίνουν ακόμη πιο τυραννικά. Κι αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα: εξαιτίας της έλλειψης εναλλακτικής πρότασης, συντονισμένων κινήσεων και διεργασιών, αλλά και ανάληψης δράσης, οι «ηγεμόνες» μας, ή μάλλον οι στυγνοί εκπροσωπίσκοι και υπαλληλίσκοι των μεγάλων εταιρειών και συμφερόντων, αποθρασύνονται και ακυρώνουν κάθε ελπίδα για «άνοιξη παντού»!
Ασφαλώς και δεν μας επιτρέπεται πλέον να μένουμε αδρανείς. Ασφαλώς και δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς ενώπιον της απουσίας οιουδήποτε οράματος από την πλευρά των πολιτικών μας. Ασφαλώς και έχουμε δικαίωμα στο όνειρο, την ελπίδα, την ουτοπία. Δίχως αυτά, άλλωστε, αδυνατούμε να συνεχίσουμε τη ζωή.
Ασφαλώς και δεν πρέπει να περιμένουμε να πιάσουμε πάτο, όπως συνέβη λ.χ. στη Λατινική Αμερική, προκειμένου να αντισταθούμε και να αναλάβουμε δράσεις ή, έστω, να ξεκινήσουμε επιτέλους μια σοβαρή συζήτηση.
Στην εποχή, λοιπόν, της απουσίας εναλλακτικών προτάσεων και ιδεολογημάτων που να ανταποκρίνονται στα μηνύματα των καιρών και στις προσδοκίες των πολιτών, είμαι μαζί σου αγαπητέ Φαίδωνα, συγκάτοικος στη νήσο της ουτοπίας, την οποία επιζητούσαν πάντοτε οι προβληματισμένοι και αηδιασμένοι από τη διαφθορά της κοινωνίας τους άνθρωποι (βλ. λ.χ. Τόμας Μορ)˙ υπέρμαχος της ζείδωρης προσπάθειας να αποτραπεί ο εκφυλισμός μιας δημοκρατικής παράδοσης, διαμορφωμένης μέσα από αγώνες και μόχθους διανοουμένων αλλά και κυρίως απλών ανθρώπων του καθημερινού κάματου.
Όσο κι αν φαίνεται ανέφικτο, είναι καιρός να αρχίσουμε να εισηγούμαστε τρόπους με τους οποίους η δυσλειτουργική μας κοινωνία θα μπορούσε να καταπολεμήσει τη διαφθορά και να αποκαταστήσει την υγεία της, να επιτύχει το vivere civile ή vivere politico, να ενεργεί, δηλαδή, με γνώμονα το συμφέρον του stato, που –κατά τον Μακιαβέλλι– νοείται ως μια νομοκρατούμενη και ασφαλής συλλογικότητα.
Ωστόσο, ας μην ξεχνάμε ότι το ισχυρότερο όπλο διαμαρτυρίας που μας έχει απομείνει είναι, αν μη τι άλλο, η ψήφος μας. Αυτό ας το ’χουμε υπ’ όψιν την κρίσιμη ώρα της κάλπης, έστω κι αν τα ευρωπαϊκά μας πρότυπα (οι γάλλοι, γερμανοί, ιταλοί κ.ά.), που έχουν αναπτύξει πολιτική συνείδηση αιώνες πριν από μας, το ’χουν λησμονήσει προ πολλού.
Στάθης
Ανέκδοτο αλλά καθόλου αστείο:
Θέλεις κ. Αλογοσκούφη να πουλήσεις τον ΟΤΕ στους γερμανούς ενεργώντας σε βάρος των ελλήνων φορολογουμένων, κάντο! Κάνε, όμως, ταυτόχρονα και κάτι καλό γι’ αυτούς: πούλα και το υπουργείο σου στους γερμανούς και να είσαι βέβαιος ότι θα κυβερνήσουν τον τόπο καλύτερα από σένα!
@Stae
Στάθη μου χαίρομαι που ήρθες στο καφενείο αλλά χαίρομαι διπλά που η επιστήμη της ιστορίας δια του φορέα της (δηλαδή εσένα) συμφωνεί και παραστέκεται στο σύνθημα-απαίτηση, "Θέλουμε Άνοιξη Παντού". Είναι μεγάλη ικανοποίηση για το Blog που όχι μόνο άνθρωποι της τέχνης, άνθρωποι προβληματισμένοι αλλά και άνθρωποι της επιστήμης συμμερίζονται το όνειρό μας, την ουτοπική μας θέση, (Πολλές από τις ουτοπίες του μακρινού παρελθόντος σήμερα τις διδάσκουν στα σχολεία!!!) και μας το εκφράζουν ανοιχτά. Θέλουμε την παρουσία σου στο καφενείο καθώς και τις απόψεις σου για όποιο θέμα σ΄ενδιαφ΄έρει.
Όσο για το ανέκδοτο ,δεν βγάζει γέλιο για τον απλούστατο λόγο ότι η λογική του είναι αμείλικτη!!!
Και γω πού ένιωσα ένοχος όταν μίλησα γιά προτάσεις..............
σπύρος
@ Σπύρος
Εσύ Σπύρο μου, ζήτησες προτάσεις που να οδηγούν σε μια μέθοδο για το πως θα υλοποιηθεί και θα πραγματοποιηθεί το "ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΥ" αναθεματίζοντας τις ιδέες που έχουμε μπόλικες στο παζάρι και δεν τις χρειαζόμαστε. Εγώ θα προσπαθήσω πάλι να σου εξηγήσω τη θέση μου παρακάμπτοντας την ειρωνία σου που δεν οδηγεί πουθενά αφ' ενός αλλά είναι και το ευκολότερο πράγμα αφ' ετέρου.Η ιδέα λοιπόν που βγήκε από το Blog δεν είναι κάποια στρατηγική ιδέα για να καταστρωθεί ένα πλάνο εφαρμογής της... Είναι ένα όραμα για το πως θέλουμε την κοινωνία και χρειάζεται πρώτα να περάσει σιγά-σιγά μέσα στην ίδια την κοινωνία να συζητηθεί, μέσα σε ένα κόσμο που δεν συζητά πια κι αν το κάνει είναι για το οικονομικό κέρδος... Να συζητηθεί λοιπόν πρώτα,ν' αρχίσει η κοινωνική ζύμωση για να κερδίζονται σιγά - σιγά οι καρδιές των ανθρώπων. Να κερδίζεται ένας ένας κοντά σ' αυτούς που θα είναι μόνιμα αφοσιωμένοι στο στόχο της ζωής τους: "Θέλουμε ΄Ανοιξη Παντού", με την ελπίδα να γίνουν κάποτε περισσότεροι και να διεκδικήσουν δυναμικά την "Ανοιξη" για τη ζωή τους, για τη ζωή όλων. Το πιο πιθανό είναι να αποτύχει. Να μην συζητηθεί καν. Από την άλλη πλευρά σου παραθέτω ένα άλλο παράδειγμα: ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ, αρμοδίων και ειδικών είχε ο πρόεδρος Μπους για να σώσει την Νέα Ορλεάνη από τις πλημμύρες. Κι όχι μόνο ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ. Και δορυφόρους για να προβλέψουν τις πλημμύρες και να εκκενώσουν την πόλη, αλλά κι αφού έγιναν οι πλημμύρες, είχε κι άλλες προτάσεις και τεχνικά μέσα και χρήμα. Τελικά η Νέα Ορλεάνη πνίγηκε και δεν την βοήθησαν ούτε οι ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ούτε τα τεχνικά μέσα ούτε η τεχνολογία...Και θέλεις από μένα να σου κάνω πρόταση για το πως θα εφαρμοσθεί και θα υλοποιηθεί η ιδέα "ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΟΙΞΗ ΠΑΝΤΟΥ;;
Ένα τρόπο έχω μόνο. Να αλλάξω τον εαυτό μου για να τον κάνω συμβατό με την ιδέα , να χρησιμοποιούμε,όσοι συμμεριζόμαστε την ιδέα, το λόγο ως το μοναδικό μέσον για την μετάδοσή της και να κερδίζουμε αν μπορούμε κάποιον πότε- πότε και τέλος να έχουμε μόνιμο σκοπό της ζωής μας (μαζί με άλλους σκοπούς) να γίνει Άνοιξη Παντού. Αλλά και χωρίς όλα αυτά, το ότι υπάρχει η ιδέα ως εναλλακτική λύση για όποιους θα ήθελαν να την χρησιμοποιήσουν, μέσα σ' ένα αφασικό κόσμο, είναι ήδη σημαντικό ζήτημα, όπως λέει κι ο κ. Στάθης Μπύρνταχας.
Συμπέρασμα, δικό μου: Πριν από τις προτάσεις, (προκειμένου για το "Θέλουμε Άνοιξη Παντού") προηγείται η ΠΙΣΤΗ, που πρέπει να σταθεροποιηθεί να κάνει ρίζες και να καρπίσει.Μετά θ' ακολουθήσουν όλα τ' άλλα χωρίς το αποτέλεσμα να είναι βέβαιο. Αλλά αν ήθελα να γίνω "Σιγουρατζής" θα είχα ήδη γίνει...
Πρώτα πρώτα Φαιδων όταν μιλάω γιά σοβαρά πράγματα με σοβαρούς ανθρώπους δεν ειρωνεύομαι
ποτέ.Είμαι πάντα ευθής -και το γνωρίζεις.Τόσο ευθής,που καμιά φορά σπάζω τα μούτρα μου Αλλωστε,θα ήταν ανόητο να ειρωνευτώ εσένα,που τόσο εκτιμώ,γιατί αυτομάτως γίνομαι ανόητος.
Οπως γνωρίζεις,ήμουνα ο πρώτος από τους θαμώνες που στάθηκε πίσω από την ιδέα"θέλουμε ανοιξη παντού"
Αφ'ενός μεν γιατί μέσα στο γκρίζο
έχουμε[τουλάχιστον]το δικαίωμα να ονειρευόμαστε.Και αφ'ετέρου,μιά κίνηση,που ξεκινάει και συζητήτε από πνευματικούς ανθρώπους σαν και σένα,και ν'αποτύχει ακόμη θ'αφήσει πίσω της κάποια αχνάρια,που ίσως αύριο από κάποιους άλλους να
βαθύνουν,να πλατύνουν.Τίποτα δεν ξεκινάει με νούμερα,τίποτα δεν είναι "σιγουρατζίδικο"Ολα ξεκινάνε με όνειρο,υπομονή,και καλλιέργεια ενός γόνιμου κλίματος προς αυτή την κατεύθυνση.
Οταν εγώ λοιπόν είπα ότι θέλουμε προτάσεις ,προσπαθησα να κάνω ένα βήμα,που νόμισα ότι θα μπορούσε να ήταν το επόμενο.Να συνενοηθούμε δηλαδή,να δούμε πως μπορουμε να κόψουμε κάποια αγκάθια που τρώνε την άνοιξη
Και γιά να γίνω πιό σαφής.Να πούμε μιά κουβέντα ,ενα σχόλιο καυστικό στον Τσίπρα που στηρίζει έμμεσα την διαδήλωση των Ελλήνων "αριστερι
στών"στα Σκόπια γιά τα δικαιώματα των Σκοπιανών που θέλουν να κάνουν πρωτεύουσά τους την Θεσσαλονίκη.
Να ευθυγραμμίσουμε τον ήρωα με τον Παναγούλια ,τον αποστάτη με τον Μητσοτάκη,τον αγρότη με την προσφορά,το περιττό με την εξάρτηση ,την ελευθερία με τον σεβασμό .Να πουμε σε όσους μας διαβάζουν ότι η ελάχιστη μόλυνση που προκαλούμε στο περιβάλλον πηγαίνει κατ ευθείαν στην κούνια του παιδιού μας .Να πούμε σε όσους μας διαβάζουν ότι ο μόνος τρόπος γιά να ζησρις καλύτερα είναι να
μην πουλιέσαι οταν φτάνεις στην ανάγκη ,ή στην κάλπη.ΤΕΤΟΙΕΣ ΠΡΩΤΆΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΈΤΟΙΕΣ ΘΈΣΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΉΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ.
Φίλε Φαίδωνα,νομίζω ότι δεν έχουν σχέση οι...ρομαντικές[έστω] προτάσεις μου με τις προτάσεις του Μπους.Ειληκρινα,στενοχωρήθηκα.
Πάντα με την εκτίμησή μου
Σπύρος Δαρσινός
@ Σπύρος
Διερωτώμαι Σπύρο μου γιατί τόση δυσκολία στην επικοινωνία και τόσες παρεξηγήσεις για ένα θέμα που αγγίζει τον άνθρωπο! Έχω την αίσθηση ότι αρκετοί απ' όσους συμφώνησαν με την ιδέα,(γιατί όσοι διαφωνούν είναι ξεκάθαροι) στην πραγματικότητα θα ήθελαν να μην την έχω φέρει στο προσκήνιο.
Τώρα στα υπόλοιπα που γράφεις:
Αν θέλεις ξαναδιάβασε τα σχόλιά σου, (Το μεγάλο σχόλιο με την αυγκράτητη επιθετικότητα) (και το μικρό με τα αποσιωπητικά που εννοούν πολλά...) Πέραν αυτού: Δεν συνέκρινα τις προτάσεις σου με του Μπους, είναι μεγάλο λάθος αυτό.Απλά ήθελα να δείξω πως αν μια χώρα με όλους τους εξοπλισμούς, το χρήμα, τα τεχνολογικά και τα τεχνικά μέσα,δεν μπορεί να λύσει ένα συγκεκριμένο πρόβλημα, πώς θα μπορούσα εγώ για μια ιδέα που θέλει ν' αλλάξει την κοινωνία, να προτείνω μια πρόταση - μέθοδο που οδηγήσει στην υλοποίηση και εφαρμογή της ιδέας. Γι αυτά που προτείνεις τώρα, γιατί στο αρχικό σου σχόλιο ζητούσες μόνο προτάσεις χωρίς να αναφέρεις κάποια, συμφωνώ απόλυτα και μάλιστα είχα θίξει αυτό το θέμα, λέγοντας πως θα μπορούσαμε ως ομάδα που συμφωνεί με την ιδέα, να προβαίνει σε δραστηριότητες και ανακοινώσεις υπογράφοντας τα κείμενα. Δεν μπορούμε όμως να συννενοηθούμε πριν αρχίσουμε ακόμα. Σκέψου να δραστηριοποιηθούμε κι όλας.Δεν έχω να πω κάτι άλλο νομίζω πως εξήντλησα όσα είπαμε εκατέρωθεν.Σε παρακαλώ μόνο ξαναρίξε μια ματιά στα σχόλιά σου και προσπάθησε να τα διαβάσεις σα να είσαι ένας τρίτος.
Φαίδωνα,ξάναδιάβασα το σχόλιο.
Δεν ήταν επιθετικότητα ήταν ορμή.
Στο εξής θα σας διαβάζω χωρίς να μιλώ.Λείπω και 40 χρόνια από την πατρίδα.Γι'αυτό,καλύτερα να μαθαίνω παρά να παραξηγούμαι
σπύρος
@Σπύρος
Εγώ Σπύρο δεν παρεξηγούμαι ακόμα κι όταν συντρέχει λόγος. Προσπαθώ στο μέτρο του δυνατού να εξηγήσω και να επισημάνω αυτά που κατά τη γνώμη μου θεωρώ απαραίτητα. Εσύ παρεξηγήσαι δυστυχώς πολύ εύκολα. Ακόμα και τώρα με το σχόλιό σου που λες ότι θα μας παρακολουθείς χωρίς να μιλάς είσαι παρεξηγημένος. Κι αυτό είναι μεγάλο εμπόδιο για την επικοινωνία. Γιατί να μη μπορούμε να πούμε και τα δύσκολα χωρίς να παρεξηγηθούμε; Όλοι κάνουμε λάθη Σπύρο μου, ή λαθος εκτιμήσεις. Αυτό είναι φυσικό. Γι αυτό είμαστε παρέα για να μαθαίνουμε αμφίδρομα. Όλοι απ΄όλους. Ουδείς αλάνθαστος.
Έτσι λοιπόν, το πρώτο σχόλιό σου δεν ήταν μόνο ορμή όπως θέλεις να πιστεύεις. Μπορείς να πεις τα πιο δύσκολα πράγματα χωρίς τσιριτσάντζουλες, αλλά πειστικά ή τεκμηριωμένα. Κανείς τότε δεν μπορεί να μιλήσει για επιθετικότητα. Το γραπτό μερικές φορές μας λέει άλλα , φαίνεται να εννοεί άλλα από αυτά που έχει ο γράψας στο μυαλό του. Όλα ανθρώπινα είναι. Αλλά να το δεχόμαστε.
Egw eimai neos sto kafeneio sas alla vlepw pws o Theos epimenei me tis dikes tou apopseis, to paizei arketa epithdios. Theos!!!
O Idiopropos
Δημοσίευση σχολίου