Αθηνόραμα: Του Μίνω Αργυράκη
Θεσσαλονίκη: Του Γιάννη ΣταύρουΚείμενο: Φαίδωνα Θεοφίλου
Κατάγομαι από τη Λέσβο και μένω εδώ και κάποιες δεκαετίες στην Αθήνα.
Σε καμία περίπτωση δεν θα έλεγα ότι είμαι Αθηναίος. Αντίθετα: Δεν χάνω ευκαιρία να λέω ότι είμαι Μυτιληνιός. Έχω την αίσθηση πως όταν ρωτάς κάποιον εδώ από πού κατάγεται και σου λέει από την Αθήνα, σου φαίνεται σαν άχρωμος, σχεδόν χωρίς καταγωγή. Όποιος μένει στην Αθήνα χαίρεται να λέει από ποιο χωριό ή από ποια άλλη πόλη είναι χρωματίζοντας έτσι την ταυτότητά του. Προέρχεται επιτέλους από κάπου, δεν είναι από το μωσαϊκό και το χωνευτήρι ανθρώπων που λέγεται Αθήνα.
Αντίθετα: Όποιος ζει στη Θεσσαλονίκη, άσχετα αν κατάγεται από το Ορμένιον ή τη Σταυρούπολη, θέλει να λέει ότι είναι από τη μεγαλούπολη της Μακεδονίας.
Όσοι παροικούμε στην Αθήνα, μας αρέσει «να απεχθανόμαστε την πρωτεύουσα».
Όποιοι πάνε να μείνουν στη Θεσσαλονίκη, δεν προλαβαίνουν να τους αρέσει κάτι, επειδή την αγαπούν κατ’ ευθείαν.
Οι σχέση μου με την Αθήνα: Εργάσθηκα εδώ, αγάπησα τη δουλειά μου, έχω καλούς φίλους που κι αυτοί προέρχονται από αλλού, βρήκα τον τρόπο να αποφεύγω τις ασχήμιες της πόλης που ζω, και προσπαθώ να απολαμβάνω ό,τι όμορφο έχει.
Η σχέση μου με τη Θεσσαλονίκη: Υπηρέτησα για 6μήνεςτη στρατιωτική μου θητεία στο Γ’ Σώμα Στρατού, δίπλα στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο «Το Δαχτυλίδι του Ήλιου» -διηγήματα - στις εκδόσεις «Μικρή Εγνατία» που έβγαζε και τα γνωστά «Τραμάκια» ( Τραμ=βιβλία μικρότερα από μέγεθος τσέπης πρωτοεμφανιζόμενων κυρίως συγγραφέων και ποιητών) του εκδότη Γιώργου Κάτου, του ωραιότερου αλήτη της ζωής που γνώρισα. Τώρα όταν βλέπω στην τηλεόραση εικόνες από την Θεσσαλονίκη, την παραλία με το Λευκό Πύργο, τα Λαδάδικα, την παλιά πόλη, το Βαρδάρη, τη Τσιμισκή, τις γειτονιές της, αισθάνομαι πως αγαπώ μια όμορφη και μοιραία γυναίκα που θα ήθελα να είμαι κοντά της όσο πιο συχνά γίνεται. Με κέρδισε γι αυτό που είναι και λυπάμαι που δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να ζήσω εκεί.
Ταυτόχρονα η Θεσσαλονίκη, διογκούμενη πληθυσμιακά εγκλωβίστηκε σε πολλά προβλήματα, και η ανάγκη επιπρόσθετων έργων υποδομής είναι εμφανής περισσότερο από ποτέ. Σ΄αυτά αλλά και σε άλλες ελλείψεις, θα μπορούσε να τη βοηθήσει αποτελεσματικά μια ικανή και εμπνευσμένη αυτοδιοίκηση. Οι εκλεγμένοι τοπικοί άρχοντες δηλαδή. Η πόλη έχει σπουδαίες προσωπικότητες και άξιους ανθρώπους. Οι πολίτες όμως της πόλης, προτιμούν να εκλέγουν ασήμαντους ανθρώπους που κινούνται στο επίπεδο του «συμπλεγματικού λαϊκισμού» και που μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους να επιβεβαιωθεί, αλλά όχι την πόλη.
Νομίζω πως είναι καιρός, οι Θεσσαλονικείς και όσοι αγαπούν την πόλη, να σταματήσουν τον στείρο και άκαρπο ανταγωνισμό με την Αθήνα, τις τριβές και τις εχθρότητες και να συσπειρωθούν, να γίνουν διεκδικητικοί για τη λύση των προβλημάτων της πόλης από την κεντρική εξουσία και να αρχίσουν να διοχετεύουν την ενέργειά τους στην ανάδειξη της πόλης τους και όχι σε μάταιους βερμπαλισμούς και συναισθηματισμούς της δεκάρας που δυναμώνουν τους ασήμαντους λαϊκιστές και αδυνατίζουν την πόλη…
Μια πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη δεν αρκεί να είναι ωραία αλλά άμυαλη.
Πρέπει να παραμείνει ωραία και να αξιοποιήσει το μοναδικό ανθρώπινο υλικό που διαθέτει. Γιατί την θέλουμε και όμορφη και έξυπνη…
31 σχόλια:
τυχαια επεσα στα γραπτα σου,οπως τυχαια επεσα κ στον Κατο. Μια φορα συμφαγαμε κ τις υπολοιπες βρισκομασταν στο ιδιο μαγαζι για καφε,μα..ηταν οπως το πες'Ο ΩΡΑΙΟΤΕΡΟς ΑΛΗΤΗς".οταν εφυγε...στοιχισε. χρυσα
Φαίδωνα…. καταφέρνετε και συνδυάζετε τόσο ισορροπημένα την γλυκύτητα και την αγάπη, την νοσταλγία και το καθημερινό χάδι, με την ευθύβολη κρίση, την άποψη και την πρόταση.
Συμφωνώ βαθειά με το κείμενό σας. Αυτό όμως που με εντυπωσίασε είναι η εξήγηση που δίνετε στο πώς εμείς οι κάτοικοι των Αθηνών χρωματίζουμε την ταυτότητά μας προσθέτοντας και την ιδιαίτερη καταγωγή μας…
Ναι, το κάνουμε αλλά ποτέ δεν το είχα δει από την σκοπιά που μας το παρουσιάσατε και, ομολογώ, έχετε απόλυτο δίκιο. Ίσως γι αυτό, για το χρώμα και το άρωμα της καταγωγής, πάντα δήλωνα μανιάτισσα με προσφυγικές ρίζες και φυσικά, εκτός Αθηνών, πάντα ήμουν και είμαι Πειραιώτισσα.
Οι πόλεις που έχουν θηλυκά ονόματα είναι ξεμυαλίστρες, ακόμη κι όταν γίνονται «ξεμυαλισμένες»… Είναι γοητευτικές και μπορεί κανείς να τις αγαπά με θέρμη. Μακάρι να ξεμυαλίζονταν μαζί τους και οι τοπικοί άρχοντες και να τις «υμνούσαν» με το έργο τους τόσο όσο και οι ποιητές.
Θεσσαλονίκη II (απόσπασμα), από τον πολυαγαπημένο Νίκο Καββαδία… Για τις θαλασσόβρεχτες νύμφες και τις λιγωμένες ματιές που μας αποσπά η ομορφιά τους.
Tράνταζε σαν από σεισμό συθέμελα ο Xορτιάτης
κι' ακόντιζε μηνύματα με κόκκινη βαφή.
Γραφή από τρεις και μού γινες μοτάρι και καρφί.
Mε έριχνε η Tούμπα, σε διπλό κρεβάτι, τα χαρτιά της.
[...]
Tίποτα στα χεράκια μου, μάνα μου, δε φτουράει, ―
έρωτας, μαλαματικά, ξόμπλια και φυλαχτά.
Σιχαίνομαι το ναυτικό που εμάζεψε λεφτά.
Eμούτζωσε τη θάλασσα και τήνε κατουράει.
Tης Σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι.
Nα μην τολμήσεις να τη δεις ποτέ από τη στεριά.
Kι' αν κάποια στην Kαλαμαριά πουκάμισο μου ράβει,
μπορεί να ρθώ απ' τα πέλαγα με τη φυρονεριά.
ΥΓ. Έχω περάσει μικρά διάσπαρτα διαστήματα στην Θεσσαλονίκη στα νεανικά μου χρόνια… νομίζω ότι είναι ο φυσικός τόπος για τους ωραίους αλήτες της ζωής…
Φαίδωνα, πόσο γλυκά μας τον ζωγράφισαν οι λέξεις σας τον Γιώργο Κάτο…
Να είστε καλά… η μνήμη των ποιητών δεν διασώζει νοσταλγικά μόνο την αλήθεια του παρελθόντος αλλά και του μέλλοντος.
Καλημέρα σου!
Πρέπει να είναι και ο χαρακτήρας μου, αν και καταλάβενα πολύ καλά ό,τι λες στο άρθρο, εγώ έχω αδυναμία με την Αθήνα. Η Θεσσαλονίκη, μία φορά που έχω πάει με άφησε αδιάφορη εντελός, ίσος γιατί μοιάζει πολύ Ισπανία, μία χ΄ςρα που δεν αγαπάω.
Α! Σου άφισα στο βλογ μου μία μετοχή λαχείου Χριστουγένων!!
Φιλιά.
Όλες αυτές τις σκέψεις τις είχα συγκεχυμένες στο μυαλό μου ανακατεμένες με έναν εκνευρισμό, σκεπτόμενος πώς είναι δυνατόν μια τόσο προικισμένη πόλη σε ομορφιά και ανθρώπους, να επιλέγει τους χειρότερους να την διοικούν και να ξοδεύεται σε λόγια και αντιπαραθέσεις; Τώρα βρίσκω όλες αυτες τις σκέψεις ολοκληρωμένες και ταξινόμημένες στο κείμενό σας που μου άρεσε πολύ.
Μπάμπης Πιτέλλης
@Ανώνυμος
Χαίρομαι Ανώνυμε για την παρουσία σου και το σχόλιό σου και κυρίως που και οι δύο μας γνωρίσαμε τον Γιώργο Κάτο, τον ωραίον αυτόν άνθρωπο. Δεν κατάλαβα βέβαια το λόγο της ανωνυμίας σου για μια τόσο ευτυχή και ωραία συνάντηση, έστω και τυχαία αλλά εσύ ξέρεις καλύτερα..
@Βig Mama
To σχόλιό σου Mama θα μπορούσε να ήταν προσηρτημένο στην κεντρική ανάρτηση, ως ένα μέρος του. Αλλά κι εδώ αφήνει μια ωραία αίσθηση,που προχωρά τα πράγματα βαθύτερα, ιδιαίτερα στο πεδίο των αισθημάτων απέναντι στην πόλη της Θεσσαλονίκης με κορυφαία στιγμή τους στίχους του μεγάλου Νίκου Καβαδία. Χαίρομαι ακόμα που σε σε βρίσκουν σύμφωνη οι θέσεις μου για το θέμα.
Καλημέρα Βερόνικα
Ένα από τα βασικά νοήματα του άρθρου είναι, ότι κάθε πόλη, (Εδώ η Θεσσαλονίκη και η Αθήνα) δεν πρέπει να ανταγωνίζεται με εχθρότητα η μία την άλλη αλλά η κάθε μία να προσπαθεί να γίνει καλύτερη ενεργοποιώντας τους καλύτερους πολίτες της για την διοίκηση και όχι τους ασήμαντους και λαϊκιστές.
Μίλησα για τη σχέση μου με την Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τονίζοντας ότι αν και παραμένω αρκετές δεκαετίες στη ν Αθήνα, δεν θεωρώ τον εαυτό μου Αθηναίο αλλά Λέσβιο όπως είναι και η καταγωγή μου και ότι θα ήθελα να είχα ζήσει στη Θεσσαλονίκη.
Για την Ισπανία που λες ότι δεν σου αρέσει, δεν ξέρω αν έχεις δίκιο. Οι Έλληνες πάντως είναι ξετρελαμένοι με τη χώρα σου.
Για την συμμετοχή λαχείου Χριστουγέννων σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Επισκέφθηκα όμως το ιστολόγιό σου αλλά δεν είδα κάτι. Μήπως δεν είμαι τόσο παρατηρητικός;
Φιλιά
εγραψα "χρυσα" αφου!!
δε χειριζομαι καλα το pc,κ παταω ανωνυμος πριν το στειλω.μαλλον λαθος κανω,κατι.
@Μπάμπης Πιτέλλης
Τα καλά της επικοινωνίας κ. Πιτέλλη. Κι εγώ πολλές φορές έχω τακτοποιήσει μέσα μου σκέψεις, μέσα από τις τόσο στοχευμένες και επιγραμματικές επισημάνσεις των σχολίων σας.
@ΒΕΡΟΝΙΚΑ ΜΑΡΣΑ
Ααααα...Τώρα το είδα. Ήταν το πρώτο θέμα και είδα όλους τους φίλους σου που τους δίνεις μία συμμετοχή. Πολύ ωραίο και πολύ ευγενικό. Σ΄ευχαριστώ καλή μου φίλη
Φαίδωνα
όπως μετά από ενα ζεστό λουτρό καθαρίζεις με την παλάμη σου την πάχνη από το καθρέφτη του μπάνιου σου για να δεις το πρόσωπό σου, έτσι είναι και το πρώτο μέρος της ανάρτησή σου. Αποκαλύπτεις με απλότητα και βιογραφική λεπτότητα κάτι που νιώθει και ο άλλος ότι υπάρχει χωρίς καθαρά να το γνωρίζει.
Για το πολιτικό μερος της αναρτησή σου? Εχεις δίκιο ,αλλά υπάρχουν πολλοί λόγοι γι αυτό που υπάρχει.
Θα επανέλθω.
Η εβδομάδα μου δεν ξεκίνησε και τόσο καλά.
δεν έζησα πουθενά αλλού και δεν νομίζω να μπορώ να ζήσω αλλού - αν και η πόλη πια μας πληγώνει όλους εμάς που την αγαπάμε, έχει την ομορφιά και τους όμορφους ανθρώπους (ναι υπάρχει διαφορά σε νοοτροπία και στάση ζωής ) .
και δε νομίζω να υπάρχουν ωραιότεροι στίχοι από αυτούς που έγραψε ο καββαδίας και μας θύμισε η Big Mama. σαφώς δεν είναι ζήτημα ανταγωνισμού και κακώς γίνεται από κάποιους - άλλωστε αγαπημενη και η Αθήνα αλλά για διαφορετικούς λόγους .
σας περιμένουμε εδώ στο βορρά φίλε μας φαίδωνα , για νοσταλγικές επιστροφές στα μέρη που αγαπήσατε.
φιλια
@evi
Και όταν σε πληγώνει evi μου η πόλη που αγαπάς, σε πονάει περισσότερο. Δεν θα μπορούσε π.χ. να ήταν δήμαρχος Θεσσαλονίκης ή Νομάρχης ο Γιάννης Μπουτάρης, στη θέση των ασήμαντων, άχρωμων και λαϊκιστών, ώστε να δουλέψει αποτελεσματικά για να μην πληγώνει η πόλη τους κατοίκους της; Φαίνεται όμως, πως και οι άνθρωποι αλλάζουν και δυστυχώς όσοι με την παρουσία και την προσωπικότητά τους συνιστούν το ποιοτικό άλλοθι της Θεσσαλονίκης, δεν εκλέγονται, δεν προτιμώνται, αφού έχει προβάδισμα ο εθνικός μας Καραγκιόζης (Ψωμιάδης). Όσο για τις νοσταλγικές επιστροφές, Αμήν και πότε! Το έθεσες πολύ ωραία και σ' ευχαριστώ.
Φιλιά
@Σπύρος
Αχ μωρέ Σπυρέτο πως αποτυπώνεις τις νοηματικές λεπτές διαβαθμίσεις!! Θα περιμένω τη συνέχεια του σχολίου σου. Ελπίζω να μην είναι κάτι πολύ σοβαρό αυτό με το οποίο άρχισε άσχημα η εβδομάδα.
Φαίδωνα,επίτρεψέ μου να πω και εγώ μιά δική μου αλήθεια.Η δική μου βέβαια είναι λίγο ουτοπιστική
Θα την πω όμως ,αλήθεια είναι, έστω και ...αέρινη
Ελεγα λοιπόν ότι τι ωφέλιμο και τι ωραίο θα ήταν αν γινόταν να πήγαιναν μπροστά ΑΝΘΡΩΠΟΙ που βλέπουν πίσω από μπαλώνια και σημαίες,πίσω απο συνθήματα ενορχηστρωμένα
Και τι χρήσιμο ,ακόμη , θα ήταν να ήθελες ,λέω, να περπατάς δίπλα σ'αυτους τους ανθρώπους, να κουβεντιάζεις μαζί τους .Να παίρνεις απ 'αυτούς και να το περνάς στον δίπλανό σου Κι αντί να είναι μιά γραμμή ξεκομμένη προς τα πίσω να γινόταν μία προς τα πλάγια που πηγαίνει μπρος .
Πως να ήτανε λοιπόν να αναδείχναμε τέτοιους ανθρώπους !!!...
Λεω αναδείχναμε,γιατί υπάρχουν...
Κι αν αυτοι οι Ανθρωποι βγουν μπροστά ,ξέρουν τα αχνάρια του εμπρός .Ξέρουν μέσα από αυτά που ζουν κι αυτά που δεν γνωρίζουν.
Μπορούν να βλέπουν κι αυτά που ειναι πίσω από τα στημένα .
Μπορούν να περπατούν στο βούρκο χωρίς να λερώνονται .
Να ματώνουν και να περπατούν όρθιοι
Τέτοιους ανθρώπους όμως λίγο τους προσέχουμε,γιατί εμείς τους σπρώχνουμε στην άκρη για να περάσουνε οι κούφιοι που ακολουθούμε για να δούμε τις μάγκικες ζαριές που ρίχνουν στις γειτονιές .Ακολουθούμε αθρώπους με κούφια ευφράδεια και λεβεντιά.Ανθρώπους που καλύπτουν την απραξία τους με την εθνική τους έπαρση .
Αυτά πληρώνουμε σήμερα.Και αυτά θα πληρώνουμε μέχρι να χτυπήσουμε το κεφάλι μας στο αδιέξοδο και τότε ίσως να κοιτάξουμε ποιοί από τους δίπλα μας έχουν τα προσόντα αυτών που στο παρελθόν δεν εκτιμήσαμε.
Υ.Γ.είμαι καλά.Μόνο που στο εξής θα σερβίρω χωρίς να πίνω.Δεν πειράζει όμως ,θα μερακλώνουμαι με το κέφι σας.
@Σπύρος
Σπυρέτο μου έχεις απόλυτο δίκιο για τη θέση που καταθέτεις (ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει άλλωστε;)
και που περιγράφεις με το δικό σου ιδιόμορφο και ξεχωριστό τρόπο. Δυστυχώς, ο αιώνας μας, περισσότερο από τους προηγούμενους, είναι αιώνας των εντυπώσεων και όχι της ουσίας. Όποιος με κάποια ιδιαιτερότητά του τραβάει την προσοχή των Media, προβάλλεται, γίνεται αναγνωρίσιμος και όποιος είναι αναγνωρίσιμος γίνεται και αποδεκτός και ας είναι τενεκές ξεγάνωτος. Όλοι έχουμε ευθύνη. Και αυτοί που κάνουν επιλογές της αναγνωρισιμότητας αντί των αξιών, έστω και με ρίσκο και όσοι σιωπούμε...
@
Σπύρος Δαρσινός
κ. Σπύρο μας... τι συμβαίνει;
Πολύ με ανησύχησε το ΥΓ σας...
Εύχομαι φυσικά να είναι οι γνωστοί απλοί λόγοι (ο ένας δηλαδή) που μας οδηγούν να κόβουμε σιγά σιγά κάποιες μικρές απολαύσεις από την καθημερινότητά μας.
Ως mama που είμαι, δικαιούμαι και να ρωτώ και να ανησυχώ, εεε;;;
Σας ασπάζομαι από καρδιάς και περιμένω νέα σας.
Σπυρος
Σπυρέτο μου τι έγινε με το κρασί; Σου το έκοψε ο γιατρός;
Χαίρομαι όμως που είσαι καλά. Ε, καμιά φορά θα πίνεις λίγο νερωμένο, όπως το έπιναν οι αρχαίοι Έλληνες! (Κεκραμένον οίνον)
BIG NAMA
Δεν είναι τίποτα
Είναι ακριβώς αυτό που είπατε εσείς,ότι μας κόβουν οι γιατροί μία μία τις απολαύσεις.Και οπως κατάλαβα το πρώτο μέτρο ήταν σ'εμένα να μου κόψουν το αθώο κρασάκι,γιατί, λέει,θέλουν να δουν γιατί αδυνατίζω.Εγώ τους είπα ότι είμαι...ερωτευμένος κι αυτοί με βάλανε κάτω την δευτέρα και μπήκαν στο στομάχι μου .
Γιατροί δεν είναι ?
Αν πας στον λούστρο θα σου βάψει τα παπούτσια,αν πας στον Ψωμιάδη θα σε βαλει να κοιτάς με άσπρο μάτι την Αθηνα ,αν πας στον κουρέα θα σε κουρέψει,αν πας στο γιατρό θα σου τραβήξει μιά νυστεριά.
Αυτό είναι όλο.
Με συγκινήσατε.Ευχαριστώ
Φαίδωνα
Σε σένα θα προσθέσω πως αν πας στον ποιητή ,θα σου κόψει μιά φέτα από το φεγγάρι για να ξεκουραστείς.
@
Σπύρος Δαρσινός
Πολύ ωραία τα λέτε... και ακόμη πιο ωραία θα είναι όταν σας επιτρέψουν ξανά να μας κάνετε παρέα στο γλυκόπιοτο...
Να μην συγκινείστε, να χαίρεστε. Οι φίλοι από μακριά είμαστε και γι αυτά... ε;
Γρήγορα ξεμπερδέματα και...
μην τους λέτε τα μυστικά σας...
οι γιατροί δεν καταλαβαίνουν εύκολα από έρωτες.
Σπυρέτο μου
θα κάνεις λίγο υπομονή, όλα αυτά είναι ρουτίνα για τους γιατρούς και για να ξέρεις κι εμένα μου έκαναν "ανασκαφή" όλο το πεπτικό.
Κι αν χρειαστεί να κόψεις εντελώς το κρασί, θα το κόψουμε κι εμείς. Άλλωστε εμείς γεννηθήκαμε μεθυσμένοι από τους στίχους των ποιητών και όχι μόνο...
Ειναι αλήθεια αυτό που λέτε BIG MAMA για τους γιατρούς,
Πραγματι,είναι στεγνοί και ανέραστοι.Ισως γιατί ζούνε καθημερινά με τον πόνο του σώματος που ειναι δέκτης και πομπός του ερωτισμού.Σαν άνθρωποι?στην πλειοψηφία τους είναι ωραίοι.
Το γλυκόπιοτο θα το πιούμε αμέσως μετά από τις ανασκαφές ,που λέει και ο Φαίδωνας.
Να είσθε πάντα καλά να μας λέτε αυτά που λέτε τα ωραία.
"Αλλωστε εμείς γεννηθήκαμε μεθυσμένοι από τους στίχους των ποιητών και όχι μόνο.....
Φαίδωνα ,συνήθως λιγο πριν πάω τα βραδυα για ύπνο διαβαζω κάτι
που μου σκάει ενα χαμόγελο,απόψε θα πάρω το χαμόγελο από τα πιό πάνω λόγια σου.
Φαίδωνα
Σε σένα θα προσθέσω πως αν πας στον ποιητή ,θα σου κόψει μιά φέτα από το φεγγάρι για να ξεκουραστείς.
Φίλε Φαίδωνα
Λείπω πάρα πολλά χρόνια από την Ελλάδα. Στην ξενητιά που βρίσκομαι πάντα νοσταλγούσα μιά επιστροφή στην Αθήνα που άφησα φεύγοντας το 1969. Μα κάθε φορά που ερχόμουν έβρισκα μιάν Αθήνα κάθε φορά και χειρότερη. Έπαψε να είναι η αδυναμάι μου. Την Θεσσαλονίκη δεν την γνωρίζω. Το μικρό Ληξούρι όμως το προτιμώ πιό πολυ κι΄από κάθε άλλη πόλη.
Νάσαι καλά
Ντένης
Αγαπητέ μου Φαίδωνα
Πρίν λίγες μέρες επισκέφτηκα για πρώτη φορά στη ζωή μου τη Θεσσαλονίκη και είναι μια από τις λίγες φορές που ένιωσα μια ζεστασιά και ένα έντονο ερωτισμό που μου έβγαλε αυτή η πόλη.
Στη Θεσσαλονίκη όλα κινούνται σε διαφορετικούς ρυθμούς, μια πόλη ανθρώπινη που σε πληροφορώ δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την πρωτεύουσα Αθήνα, που δυστυχώς όσο περνάνε τα χρόνια η ποιότητα της ζωής στην πρωτεύουσα θα γίνεται ολοένα και ανυπόφορη.
Σαφώς και η Θεσσαλονίκη όπως και όλες οι πόλεις της Ελλάδας έχουν τα προβλήματα τους, εκείνο που εγώ προσωπικά εντόπισα κατά τη σύντομη παραμονή μου ήταν το έντονο κυκλοφοριακό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η πόλη το οποίο αναμένετε να λυθεί σε μεγάλο βαθμό όταν ολοκληρωθεί το υπό κατασκευή μετρό της πόλης.
Θα μου επιτρέψεις Φαίδωνα σε αυτό το σημείο να θέσω λίγο πιο σφαιρικά το θέμα των υποδομών στη χώρα μας και να μην το δώ στο πλαίσιο Αθήνας και Θεσσαλονίκης.
Η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες στον κόσμο που το μισό του πληθυσμού της είναι συγκεντρωμένο στην πρωτεύουσα, έχουμε να κάνουμε με ένα Αθηνοκεντρικό κράτος, ένα συγκεντρωτικό κράτος που όλες οι δραστηριότητες κινούνται στην Αθήνα και οι όποιες διακηρύξεις διαφόρων κυβερνήσεων για αποκέντρωση έμειναν απλώς στα χαρτιά.
Η Θεσσαλονίκη σαφώς έχει παραμεληθεί σε μεγάλο βαθμό από την κεντρική εξουσία και σαφώς οι ευθύνες των τοπικών αρχόντων είναι μεγάλες.
Η κεντρική εξουσία δεν παραμέλησε μόνο τη Θεσσαλονίκη αλλά και πολλές άλλες περιοχές της χώρας όπως εκείνη των νησιών του Αιγαίου, μια ευαίσθητη περιοχή που για εθνικούς λόγους θα έπρεπε να ενισχυθεί όχι μόνο αμυντικά αλλά και να τονωθεί η οικονομική ζωή των νησιών του Αιγαίου έτσι ώστε οι κάτοικοι να παραμένουν στις εστίες τους.
@WIND OF CHANGE
Παναγιώτη μου συμφωνούμε σε όλα όσα λες. Άλλωστε τα ίδια ακριβώς λέει και η ανάρτηση. Τί λέω εγώ παραπάνω; Με δεδομένα τα προβλήματα που υπάρχουν στη Θεσσαλονίκη ειδικά, (αφού μιλάμε γι αυτήν)δεν βοηθάνε οι Θεσσαλονικιές μεμψιμοιρίες , οι βερμπαλισμοί και τα αναθέματα στην Αθήνα και οι εχθρότητες. Χρειάζεται ρεαλισμός: Διεκδίκηση διαρκής από την κεντρική εξουσία με άξιους τοπικούς άρχοντες και συσπειρωμένο το λαό της Θεσσαλονίκης και όχι απαθή ή να επιδίδεται σε μουρμούρα. Οι τοπικοί άρχοντες που υπάρχουν τώρα όπως ο Νομάρχης, νοιάζεται για την εικόνα του: Να κάνει τον κάου μπόυ, να λαϊκίζει, να κορδακίζεται σαν παγώνι, και να διακηρύσσει ότι η κεντρική εξουσία έχει εγκαταλείψει τη Θεσσαλονίκη και κανένας δεν βρίσκεται να τον ρωτήσει τί έκανε ο ίδιος για να μην εγκαταλείψει το Αθηνοκεντρικό κράτος τη Θεσσαλονίκη;!!!! Βουτηγμένος στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου κ.λ.π. Ο δε δήμαρχος ένας άχρωμος άνθρωπος στου οποίου το δήμο τα μεγάλα σκάνδαλα κουκουλώθηκαν. Μ' αυτούς τους τοπικούς άρχοντες θα γίνουν οι διεκδικήσεις για τις ελλείψεις της πόλης από την κεντρική εξουσία; Αλλά τεράστια ευθύνη φέρουν και οι κάτοικοι της πόλης που εκλέγουν τους ασήμαντους για να το παίζουν σπουδαίοι χωρίς να έχουν τα φόντα, ενώ έχουν άξιους ανθρώπους και σπουδαίες προσωπικότητες με αληθινή αγάπη για την Θεσσαλονίκη.Πέρα λοιπόν από τις μεγάλες ευθύνες του Αθηνοκεντρικού κράτους, φταίει ασφαλώς και η ίδια η Θεσσαλονίκη, μαζί μετους τοπικούς άρχοντες και τους δημότες τους. Θυμίσου μια παροιμία που λέει: "Αν δε κλάψει το παιδί, δεν θα του δώσει φαΐ η μάνα του. Τέλος έχω την αίσθηση πως δεν διάβασες τόσο προσεκτικά το κείμενο αφού αναγκάστηκα να επαναλάβω σ' αυτό μου το σχόλιο-απάντηση, όσα γράφω και στην ανάρτηση.
Τώρα είδα την πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτησή σου για τη Θεσσαλονίκη.
Κατάγομαι από την Κοζάνη, μια βιομχανική πόλη, κι έχω ζήσει για διαστήματα 6 μηνών έως πολλών χρόνων σε διάφορες πόλεις: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Καστοριά, Θήρα, Γιάννενα, Πάτρα, Καβάλα..
Άσε νησιά που στα νιάτα έμενα και δούλευα.
Παρέμεινα στη θεσσαλονίκη για δύο βασικούς λόγους:1ο, μου αρέσει πολύ, 2ο, είναι κοντά στην Κοζάνη, που παραμένουν οι γονείς μου.
Η Θεσσαλονίκη, όπως τη ζω, είναι μια κλειστής νοοτροπίας πόλη. Μερικές φορές, που απογοητεύομαι από την καθημερινότητα, λέω ότι έχει τα μείον του αστικού κέντρου και τα μείον της ελληνικής επαρχίας! Θα μπορούσε να αναπτυχθεί οικονομικά και κοινωνικά πολύ περισσότερο, αν τολμούσε -όπως λες- να αξιοποιήσει αξιόλογο δυναμικό ανθρώπων.
Πέραν αυτών όμως, ξέρεις τι με κρατά εδώ (και είναι δύσκολο για έναν άνθρωπο με μια βαλίτσα πάντα έτοιμη)??
Η παρέα της παραλιακής, όταν νιώθω μόνη, ξένη, λυπημένη, θυμωμένη, απογοητευμένη. Έχει έναν τρόπο να σβήνει τα άσχημα και να σου δίνει.. ανακούφιση και μια αίσθηση ηρεμίας!
ΥΣ: Δεν επαναλαμβάνω την πρόσκληση που έχεις λάβει ηλεκτρονικά και από μένα και από την Εύη.
Θεωρώ ότι την έχεις φυλάξει για να την αξιοποιήσεις, όταν κρίνεις ότι είναι ο καιρός!!Καληνύχτα, φίλε Φαίδωνα!!
Αγνή μου
Νιώθω πολύ καλά αυτά που μου λες, κι αυτή είναι η μαγεία της πόλης: Να σε πλανεύει και να ξεχνιέσαι. Να ξεκινάς πάλι καινούριος. Γι αυτό γράφω κι εγώ στην ανάρτηση ότι την αγαπώ σαν όμορφη και μοιραία γυναίκα. Παρ' όλα αυτά επειδή την αγαπώ, θα επιθυμούσα να βελτιωθεί σε όλα και να υπερκαλύψει τα ελείμματά της ως πόλη, που βασανίζουν τους κατοίκους της, με κίνδυνο να χαθεί κι αυτή της η μαγεία που επισήμανες. Όσο για την ευγενική σας πρόσκληση την κρατάω με ευγνωμοσύνη για να κάνω χρήση όποτε δοθεί η ευκαιρία. Προηγουμένως όμως θα φωνάξω: "Σύρμα. Έρχεται ο αντιπαθητικός Μυτιληνιός".
Καλή σου νύχτα καλή μου φίλη.
Δημοσίευση σχολίου