ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ, ΕΚΑΤΟ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

Εννιά η ώρα το βράδυ.
.
Στη δημοτική παραλία της Μήθυμνας.
.
Η θάλασσα μοιάζει με απέραντη πλατεία.
.
Το φεγγάρι μισό αλλά επαρκές
.
για να στρώσει ένα φωτεινό διάδρομο
.
στην υδάτινη πλατεία.
.
Μπαίνω μέσα της...
.
Γλιστρώ απαλά με αργές απλωτές.
.
Κοιτάζω προς τα έξω.
.
Η πόλη κατάφωτη, όπως και το κάστρο θρονιασμένο
.
στο βραχώδη λόφο της πόλης.
.
Ολόκληρη η Μήθυμνα από ψηλά ως το λιμάνι,
.
μια φωτεινή αγκύλη, αντικρυστά στην παραλία.
.
Κολυμπώντας έχω για θέα αυτό το θεατρικό σκηνικό
.
που κάποιος μερακλής Θεός έφτιαξε
.
για τους κολυμβητές της νύχτας.
.
Η αφή της θάλασσας στο σώμα μου βελούδινη.
.
Κολυμπώ και αισθάνομαι ΕΝΑ με αυτήν.
.
Για πρώτη φορά αποκαλύπτω
.
μια πρωτόγνωρη αίσθηση, σχεδόν ερωτική:
.
Ότι θα μπορούσα να είμαι ένα δελφίνι,
.
και να ζούσα για πάντα μέσα στη θάλασσα....