Η ορατότητα αποκαθίσταται σταδιακά...
Φαίνεται να καθαρίζει ο ουρανός.
Σε λίγο επιστρέφω φίλοι μου και χαίρομαι
που θα σας συναντήσω και πάλι.
Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς
που κρατήσατε ζεστό το "Καφενείο" και
κάνατε παρέα στο Θεό. Είσαστε μια ανθρώπινη ΟΑΣΗ.
Ο ήλιος βγαίνει...έρχεται και άνοιξη...Οι στιγμές της ομίχλης όμως είναι απαραίτητες,μοναδικές και αναγκαίες..Δεν ξέρω ποιός ή τι έριξε ομίχλη στο τοπίο σου αλλά μέσα από τέτοια τοπία θαρρώ πως πας μπροστά...Αλλά πάλι λόγια είναι...Ασήμαντα..Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Δήμητρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανενός τα λόγια δεν είναι ασήμαντα. Σ' ευχαριστώ για την καλημέρα σου.
Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο
ΑπάντησηΔιαγραφήχαϊμαλί τρελό σαγόνι πεισματάρικο.
Παντελονάκι αέρινο,
στήθος του βράχου κρίνο του νερού.
Μορτάκι του άσπρου σύννεφου!
Ο.Ε
Από την Ελένη...συμβολή μικρή, στην αποκατάσταση της ορατότητας.
Χαίρομαι που καθάρισε η ατμόσφαιρα!!Καλή δύναμη και καλά ταξίδια... με καθαρό τοπίο!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Aνώνυμος/Ελένη
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι έπρεπε ήταν οι στίχοι του Ελύτη
που έρχονται από άλλο κόσμο αλλά είναι σαν δικοί μας, όπως και η Έλένη...
@Αγνή
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ευχαριστώ για τις όμορφες ευχές σου, που πράγματι τις έχουμε ανάγκη όχι μόνο για τον εαυτό μας, αλλά και για κάθε επικοινωνία. Θα τα λέμε Αγνή.
Όμορφη και η ομίχλη.. μα όλα τα όμορφα σαν κρατάνε πολύ κουράζουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που ξεκαθαρίζει το τοπίο.
Καληνύχτα.
Ναι, και η Ελένη…
ΑπάντησηΔιαγραφή"...Μπορεί στο Άργος στους αγρούς
μπορεί στην Οικουμένη."
Το ήξερα πως θα επιστρέψεις.. Πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι σαν εσένα στο διαδίκτυο..Το έχει ανάγκη..
ΑπάντησηΔιαγραφή:)))
Καλοσώρισες Φαίδων φίλε ποιητή .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι νά φευγες ομως εδώ θα ήσουν.Αυτή είναι και η μοναδική αμοιβή του ποιητή,απ'όπου κι αν φύγει αξέχαστος μένει.Και μιλάμε για τον ποιητή που παρακινεί κι άλλους να απωθήσουν τις ομίχλες με τα στήθη.
Α,ναι ,στην πόλη μου έχει ήλιο σήμερα.Μπορείς να δεις κιόλας τις χάντρες των ματιών της άνοιξης να σιγοκινούνται κάτω από τα βλέφαρα του χρόνου .
Ναι,με μιά ημέρα ήλιο φουσκώνει ο πόθος που από καιρό εγκυμονεί.
Ανοιξη !Άνοιξη βρε παιδιά.... Ας μπούμε και μεις στα φουσκωμένα στήθη της να απωθήσουμε τις ομίχλες ...
Μην σας φαίνονται ρομαντικά αυτά
Γιατί εμένα,κάτι μου λέει πως ο
μεγαλύτερος εχθρός της ομίχλης είναι η ποίηση.Αφήστεμε να το ξέρω αυτό από πρώτο χέρι.
@jacki
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα τα φυσικά φαινόμενα είναι ωραία, όσο παραμένουν φυσικά. Όχι όμως όταν οι σκοπιμότητες τα μετατρέπουν σε τεχνητά. Σ'ευχαριστώ που χαίρεσαι με τη χαρά μας.Καληνύχτα.
@roadartist
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ αρτίστα μου. Έχουν ξεχωριστή σημασία τα λόγια που προέρχονται από σένα/
@Σπύρος Δαρσινός
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπύρο μου, Ποιητή μου και αρχιοινοχόε του Καφενείου,συνωμότη των Θεϊκών μηχανισμών και Δαίμονα της Κορινθίας, δεν βρίσκω λόγια να σ' ευχαριστήσω που γι άλλη μια φορά ήσουν η ψυχή του Καφενείου και χωρίς να υπάρχει θέμα, το έκανες να φαίνεται πιο όμορφο από πριν. Το μόνο που σου καταλογίζω είναι ότι κακόμαθες το Θεό με τα κρασιά της Νεμέας. Αλλά που ξέρεις; Μπορεί αν τελικά τον κάνεις μπεκρή, κάτι καλύτερο να προκύψει για τον κόσμο...
Σαν άκουσα για Κορινθία, με συνεπήρε κι εμένα η αίσθηση της γεύσης του κρασιού της Νεμέας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρασάκι δοκιμασμένο ουκ ολίγες φορές...
Σχετικά με την αποκατάσταση της ορατότητος...ευτυχώς, αυτό συνέβη σε σύντομο χρονικό διάστημα...
Αλίμονο στην ομιχλώδη αιωνιότητα...
Καλοσώρισες Φαίδων φίλε ποιητή .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι νά φευγες ομως εδώ θα ήσουν.Αυτή είναι και η μοναδική αμοιβή του ποιητή,απ'όπου κι αν φύγει αξέχαστος μένει.Και μιλάμε για τον ποιητή που παρακινεί κι άλλους να απωθήσουν τις ομίχλες με τα στήθη.
Α,ναι ,στην πόλη μου έχει ήλιο σήμερα.Μπορείς να δεις κιόλας τις χάντρες των ματιών της άνοιξης να σιγοκινούνται κάτω από τα βλέφαρα του χρόνου .
Ναι,με μιά ημέρα ήλιο φουσκώνει ο πόθος που από καιρό εγκυμονεί.
Ανοιξη !Άνοιξη βρε παιδιά.... Ας μπούμε και μεις στα φουσκωμένα στήθη της να απωθήσουμε τις ομίχλες ...
Μην σας φαίνονται ρομαντικά αυτά
Γιατί εμένα,κάτι μου λέει πως ο
μεγαλύτερος εχθρός της ομίχλης είναι η ποίηση.Αφήστεμε να το ξέρω αυτό από πρώτο χέρι.
@Τόνια
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην υγειά μας με το κρασί του Σπύρου και καλώς όρισες Τόνια.
Το τοπίο ναι, είναι καθαρό μέχρι την επόμενη ομίχλη...
Σπύρος
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπυρέτο μου έχεις απόλυτο δίκιο και ασφαλώς το γνωρίζεις από πρώτο χέρι πως η ποίηση είναι ο εχθρός της ομίχλης. Πως θα τα βγάζαμε πέρα στα δύσκολα;
Προχθές ένα σύνεφο ομίχλης σκέπασε τον Υμηττό. Ομως οι ομίχλες σαν υπάρχει καθάριο μυαλό δεν κρατούν για πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που αποκαταστάθηκε η ορατότητα και στο καφενείο. Φοβήθηκα πως αν έκλεινε θα σκέπαζε ομίχλη την bloggoσφαιρα αφού από εδώ διακρίναμε λίγο φως....
Καλημέρα
Με το καλό. Περιμένουμε πάλι το βλέμμα του ποιητή πάνω στα πράγματα. Κάποιες μέρες είχα σταματήσει τις επισκέψεις (έμεινα χωρίς τον αρωματικό καφέ σας) και έπαθα σύνδρομο στέρησης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεραστικά...
@dyosmaraki
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ καλό μου Δυοσμαράκι για τα όμορφα λόγια σου που θα ευχόμουν να τα αξίζω αλλά σε κάθε περίπτωση θα προσπαθώ να ανταποκρίνομαι όσο καλύτερα μπορώ.
@ Kostasst
ΑπάντησηΔιαγραφήΚώστα μου εγκάρδια σ'ευχαριστώ. Μου έλλειψες κι εσύ όπως κι όλοι οι φίλοι της καρδιάς. Τώρα θα πίνουμε πάλι τον καφέ μας, θα συζητάμε και θα κάνουμε τις επισκέψεις στους γείτονές μας για να μαθαίνουμε όλα τα καλά και τα ενδιαφέροντα. Θα ξαναμπώ δηλαδή πάλι στο αυλάκι που όμως εγώ επέλεξα...
καλώς ήρθες πάλι,Φαίδωνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήαύριο θα διαβάσω την τελευταία σου ανάρτηση και ..θα επανέλθω!