Το θέμα εδώ είναι να βρείτε ποιανού είναι το ποίημα. Διαβάστε το προσεκτικά κι αν δεν ξέρετε τίνος είναι πέστε στην τύχη ένα όνομα. Ένα παιχνίδι είναι με το ποίημα και τον ποιητή του. Δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζετε καλά και σώνει τίνος είναι, αλλά είναι απαραίτητο να πείτε ένα όνομα για να γίνει το παιχνίδι. Μετά από λίγες μέρες θα αναρτήσω το όνομα του ποιητή και μερικές πληροφορίες γι αυτόν.
ΕΛΑ ΝΑ ΔΕΙΣ
Έλα να δεις και μη φοβάσαι
αγάπη και μίσος χρειαζούμενα
μας είναι
κόψε ένα φύλλο στο χάος
ρίχτο και πες πως ήσουνα εσύ
π’ αναχάραζες όνειρα ξερά στ’ αλώνια
του μυαλού σου
Έλα και μη φοβάσαι
μίσησε βρίσε αν μπορείς
το θύμα είσαι
εφτιάχτηκες σοφός με λιγοστό φιτίλι
μην πεις ποτέ πως είσαι αιώνιος
χόρεψε με το ‘να χέρι πιο ψηλά
κεραία της ψυχής σου
γέμισε τα σωθικά σου με αέρα
είναι η πρώτη σου τροφή
μην το ξεχνάς
και φύγε όπως ήρθες
γυμνός μακάριος κι ωραίος
Έλα να δεις και μη φοβάσαι
αγάπη και μίσος χρειαζούμενα
μας είναι
κόψε ένα φύλλο στο χάος
ρίχτο και πες πως ήσουνα εσύ
π’ αναχάραζες όνειρα ξερά στ’ αλώνια
του μυαλού σου
Έλα και μη φοβάσαι
μίσησε βρίσε αν μπορείς
το θύμα είσαι
εφτιάχτηκες σοφός με λιγοστό φιτίλι
μην πεις ποτέ πως είσαι αιώνιος
χόρεψε με το ‘να χέρι πιο ψηλά
κεραία της ψυχής σου
γέμισε τα σωθικά σου με αέρα
είναι η πρώτη σου τροφή
μην το ξεχνάς
και φύγε όπως ήρθες
γυμνός μακάριος κι ωραίος
εσύ
δεν θέλω τ' όνομά σου
Ωραία τοποθετείται το ον Άνθρωπος στο σύμπαν, στη ζωή από τον ποιητή. Τώρα ποιος είναι ο ποιητής;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ λέω ο Βασίλης Ρώτας.
"Ο Παράξενος"
Πολύ ενδιαφέρον ποίημα, υπαρξιακό μαζί και χοϊκό. Δεν μπορώ να μαντέψω τίνος είναι, υποθέτω όμως ότι είναι ισπανόφωνου ποιητή, μεταφρασμένου στα ελληνικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπάμπης Πιτέλλης
Φαίδωνά μου, δεν το ξέρω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσει πολύ. Μήπως είναι δικό σου;
Βάνα.
O Octavio Paz είχε γράψει κάτι παρόμοια ποιήματα όπως π.χ. το
ΑπάντησηΔιαγραφή"Piedra de sol"
Η πέτρα (βράχος) του ήλιου.
λέω λοιπόν ο Οκτάβιο Παζ
Γαβριήλ
Θυμίζει δική σου σκέψη, Φαίδων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ένα πολύ καλό ποίημα, από κείνα που ίσως ο καθένας μας θα επιθυμούσε να είχε γράψει.
Υ.Γ. Τί σημαίνει "χοικό" κ. Μπάμπη Πιτέλλη?
... πόσα κενά ... δημιουργεί η απόσταση τόσων χρόνων!
Υιώτα Στρατή,ΝΥ
Χοικός = γήινος, από χώμα, κυρία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως εγώ δεν καταλαβαίνω τι σόι παιχνιδι είναι τουτο.
Σοβαροί ανθρωποι μου φαινεστε...
Αλλα ποιος ξερει...
Ο Ιδιότροπος
@Bάνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι βέβαια Βάνα μου δεν είναι δικό μου το ποίημα.
@ Ιδιότροπος
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δεν μπορούν αγαπητέ ιδιότροπε "οι σοβαροί άνθρωποι" να παίζουν ένα παιχνίδι που απλά είναι μια άσκηση για να ξεφεύγουμε λίγο από τα συνηθισμένα; Αλλά τι είδους "Ιδιότροπος" θα ήσουν χωρίς γκρίνια;
@ Ιδιότροπος - Υιώτα Στρατή
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την ακριβή εξήγηση που δώσατε. Να προσθέσω πως γράφεται "χ ο ϊ κ ό ς" και διαβάζεται χωριστά το "ο" και το"ι"
και όχι ως δίφθογγος -οι- όπως εκ παραδρομής προφανώς το γράφετε και οι δύο: (χοικός)
Μπάμπης Πιτέλλης
...Έλα, που τα διαλυτικά δεν τα ..."βγάζει" πάντοτε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπετε, εσείς οι Έλληνες της Ελλάδος, έχετε συχνά καλύτερη τεχνολογία από...εμάς, τους "εξ...αποδώ" που δανειζόμαστε την γραφή.
Πάντως, κ. παράξενε ή όχι,και κ. Πατέλλη, τώρα έμαθα τι σημαίνει χο ι κός, κι ευχαριστώ. Την ... σχέση με το ποίημα, δεν πολυ...καταλαβαίνω!
Ίσως, οι μεγάλες ζέστες, ίσως...
Υιώτα Στρατή, ΝΥ
Συμφωνώ ότι το ποίημα είναι πεσιμιστικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαφωνώ με το ποίημα ως προς το "θύμα".
Το μέγεθος της θρυαλλίδας είναι στο χέρι μας.
Αν το να φύγω όπως ήρθα, εννοεί την αθωότητα και την απλότητα, θα συμφωνήσω σ' αυτήν την εν γνώσει κυκλική πορεία επιστροφής.
Νομίζω όμως ότι δεν το εννοεί έτσι, γιατί δεν θέλει το Όνομά μας. Την μνήμη μας. Το καθοριστικό της ύπαρξής μας. Το σημάδι ότι υπήρξαμε.
Ένα τίποτα το πέρασμά μας;
Δεν θέλω να φύγω όπως ήρθα γεμισμένη με αέρα κι ας είναι η πρωταρχική τροφή.
Θέλω να φύγω κραταιότατη και βέλτιστη, έμπλεη με φως. Να αφήσω μόνιμο σημάδι ζωής-πάλης πίσω μου.
Νομίζω κάποιου Έλληνα θα είναι. Όχι πολύ γνωστού.
Στην αρχή μου άρεσε, όσο το μελετώ τόσο με απωθεί.
@κυκλοδίωκτον
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί ωραία που τα λες για τον Θάνατο,το τέλος, μέσα από τη νεανική πνευματικότητα και θέαση!
Νομίζω όμως ότι και ο ποιητής διατηρεί αυτήν (την έξοχη) την πνευματικά νεανική έπαρση και καταφρόνια για τον θάνατο και την σχεδόν ερωτική αποχώρηση από τη ζωή! Γιατί όμως εγώ έχω την αίσθηση, πως στην καλύτερη περίπτωση, ο θάνατος για τον άνθρωπο, (επαναλαμβάνω στην καλύτερη περίπτωση) είναι σαν το φύλλο του φθινοπώρου, που μαραίνεται και πέφτει... Ούτε "Κραταιός ούτε εμπλεος με φως"... Μόνο πέφτει και χάνεται... Αλλά αυτή είναι η δική μου αίσθηση. Η δική σου είναι πιο χρήσιμη για την ψυχολογία τού ανθρώπου, τουλάχιστον όσο αυτός απέχει πολύ μακριά από το τέλος...
ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ επισκέπτες περνούν από το καφενείο. Ελάχιστοι όμως έγραψαν "Ποιανού" νομίζουν πως είναι το ποίημα. Ένα εντελώς αθώο παιχνίδι είναι που παίζεται στο καφενείο κι όχι στο...πανεπιστήμιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέει ο καθείς αυτό που νομίζει και τέρμα. Ελάτε- ελάτε, μη ντρέπεστε, ενήλικοι άνθρωποι είστε, χώρια που και οι ανήλικοι μπορούν να παίξουν..
Κύριε Θεοφίλου δεν μίλησα για τον θάνατο αλλά για στάση ζωής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο νεανική θέαση δεν θα το σχολιάσω. Πάει καιρός που δεν ανήκω πια σ' αυτήν την κατηγορία.
Νομίζω ότι πρέπει να μιλήσει κάποιος στο "ελάχιστο φύλλο που πέφτει στο χάος" για το φαινόμενο της πεταλούδας.
Ο θάνατος σαν φύλλο φθινοπώρου είναι για τους ανθρώπους, ναι.
Το επίθετο κραταιός το έβαλα εσκεμμένα, γιατί ενδόμυχα συνδέεται με τον στίχο "κραταιά ως θάνατος αγάπη", απαραίτητο στοιχείο φωτός.
Ο κραταιός, έμπλεος φωτός θάνατος είναι η δική μας νίκη στην θνητότητα.
Ή, για να χρησιμοποιήσω Νιτσεϊκή ορολογία, είναι για τους υπερανθρώπους. Για όσους δεν επιβιώνουν απλώς, αλλά γίνονται μαχητές να ξεπεράσουν τη νομοτέλειά τους.
Μην σας φαίνεται ιδεατή και επαρμένη η θέασή μου.
Ό,τι γίνεται δεν γίνεται εξωτερικά από ματαιοδοξία και οίηση, αλλά με πολύ κόπο, κόστος και εσωτερικό αγώνα (και δε μιλώ προσωπικά, μακάρι να φτάσω κάποτε σε τέτοια επίπεδα).
Ούτε είναι έπαρση απέναντι στον θάνατο. Νομίζω ότι πρέπει να τον δεχόμαστε ως το τελικό δώρο, την χαρά (κι όχι τον Χάρο) για την επισφράγιση της ύπαρξής μας (αλλά μεγάλη συζήτηση αυτή, δε θέλω να επεκταθώ και να αλλάξω κατεύθυνση στην ανάρτησή σας)
Όσο για το ποίημα, μου φαίνεται ότι του λείπει το βάρος της γνώσης γι αυτό υποθέτω ότι μάλλον είναι ποίημα των νεανικών χρόνων κάποιου ποιητή.
@Kυκλοδίωκτον
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μου φίλη δεν είναι προς κατηγόρια η νεανική θέαση.Αυτή η περίοδος της νεανικής θέασης του κόσμου, είναι από τις ωραιότερες περιόδους της ζωής του ανθρώπου. Απολύτως σεβαστή η θέση σου για τη στάση ζωής που θέλεις να είναι έμπλεη φωτός. Όσο για τον Νίτσε, αυτά τα περί υπερανθρώπων είναι και επικίνδυνα και πομπώδη και μάταια... Μη ξεχνάμε ότι ο Νίτσε ήταν δια βίου ένας άρρωστος άνθρωπος κι είχε ανάγκη να δημιουργήσει ένα πρότυπο υπερανθρώπου. Το επικίνδυνο είναι ότι ένας άλλος "άρρωστος" Ο Χίτλερ, ενέταξε τον Υπεράνθρωπο του Νίτσε στην ιδεολογία του ναζισμού με τα γνωστά αποτελέσματα της ανθρώπινης θηριωδίας, που όμοιά της δεν γνώρισε η ανθρωπότητα.
Αλλά ας λάβουμε υπ' όψη ότι χιλιάδες άνθρωποι πριν από τον Νίτσε και τον υπεράνθρωπό του και χωρίς αυτόν,ξεπέρασαν τα όριά τους.(Όχι τη νομοτέλειά τους) Για το ποίημα: Σέβομαι τη γνώμη σου. θα ήθελα όμως, ανεξάρτητα από τη δική σου άποψη, να πω κάτι που μου άρεσε πολύ στο ποίημα αυτό και συγκεκριμένα ο στίχος:
"Εφτιάχτηκες σοφός με λιγοστό φυτίλι" Δηλαδή σοφός (πολυσύνθετος και πολύπλοκος ίσως και μεγαλειώδης) αλλά με κοντή ζωή. Μήπως έκανε λάθος ο Θεός; Ή δεν έκανε λάθος γιατί η ζωή συνεχίζεται αλλού; Και πολλά άλλα ερωτήματα που προκύπτουν μέσα από αυτό το στίχο. Κάτι παρόμοιο έχω γράψει στο βιβλίο μου "Ο Τρόφιμος", χωρίς βέβαια να γνωρίζω τότε αυτό το ποίημα αλλά ούτε και ο ποιητής γνώριζε το βιλίο μου. Αυτός λοιπόν ο στίχος, είναι ο άξονας του ποιήματος, γύρω από τον οποίο περιστρέφεται όλο το ποίημα, όλοι οι στίχοι του αλλά και το περιεχόμενό του.
Ο Χίτλερ οικοιοποιήθηκε και την φιλοσοφία του Νίτσε και αρχαία σύμβολα όπως την σβάστικα και πολλά άλλα. Δεν πρέπει γι αυτό όμως να τα αφορίζουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην φράση: "Εφτιάχτηκες σοφός με λιγοστό φυτίλι" την ερμήνεψα διαφορετικά:
Όπως ο Σωκράτης που πήγαινε δίπλα σε όσους νόμιζαν ότι είναι σοφοί και τους αποδείκνυε το αντίθετο ή όπως "μωρία η σοφία των ανρθώπων".
Δηλαδή, ότι είναι πεπερασμένες (με λιγοστό φυτίλι) οι δυνατότητές μας εκ φύσεως για να κατανοήσουμε την πραγματική σοφία. Γι αυτό και δεν μπορούμε με την θνητή μας φύση να αγγίξουμε ποτέ (μην πεις ποτέ) την αιωνιότητα. Όσο κι αν προσπαθούμε, είμαστε τα θύματα της ζωής (το θύμα είσαι), καταδικασμένα εκ γενετής (εφτιάχτηκες), ίσως λόγω θνητότητας (φύγε όπως ήρθες) στην αποτυχία για την κατάκτηση της απόλυτης σοφίας.
@κυκλοδίωκτον
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν συγκρίνεται (προς Θεού!)η κλοπή των αρχαίων ελληνικών γεωμετρικών μοτίβων με την οικειοποίηση της θεωρίας περί υπερανθρώπου από το ναζισμό, για τον απλούστατο λόγο ότι τα πρώτα αποτέλεσαν διακοσμητικά στοιχεία του ναζιστικού συστήματος, ενώ η θεωρία περί υπερανθρώπου και άλλων πομπωδών, δηλητηρίασαν τα μυαλά εκατομμυρίων ανθρώπων που εγκλημάτισαν ανεξέλεγκτα στο όνομα τού υπερανθρώπου! Ακόμα και σήμερα αυτές οι θεωρίες είναι επικίνδυνες
για τους νέους. Βέβαια ο δυστυχής Νίτσε όταν έγραφε δεν είχε ποτέ υπ' όψη του το ναζισμό και τον εθνικοσοσιαλισμό. Τελικά όμως χρησιμοποιήθηκε μόνο από αυτόν. Αντίθετα το άρωμα, η αρμονία, η σοφία, το φως της γνώσης και ο ανθρωπισμός του αρχαίου ελληνικού πνεύματος χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται απ' όλη την ανθρωπότητα. Η αρχαία ελληνική ποίηση, το θέατρο και η φιλοσοφία έχουν μια μοναδική διαχρονικότητα και φορές, έχει κανείς την αίσθηση ότι είναι πιο μοντέρνα απ' τα μοντέρνα. Τώρα για το ποίημα: Χαίρομαι που εσύ ειπράττεις διαφορετικά το ποίημα απ' ότι εγώ και άλλοι διαφορετικά απ' ότι εμείς οι δύο. Αυτό δείχνει πως το ποίημα είναι πολυεπίπεδο και επιδέχεται πολλές και διαφορετικές ερμηνείες, όλες σωστές, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του αναγνώστη. Άρα λοιπόν το ποίημα που έχει μια τέτοια αξιοζήλευτη λειτουργικότητα μεταξύ των αναγνωστών, είναι και ενδιαφέρον και ιδιαίτερα αξιόλογο. Η δε αξία του γίνεται ακόμα μεγαλύτερη, αν σκεφτεί κανείς ότι δημιουργήθηκε με απλά υλικά κι όχι με λεκτικά ευρήματα , εγκεφαλικά παιχνίδια, λεξιλαγνεία ή επιδίωξη εντυπωσιασμού με πλούτο επιτηδευμένων εκφράσεων. Αξίζει πραγματικά τον κόπο να ξανασταθούμε μπροστά σ' ένα έργο τέχνης για να δούμε ό,τι δεν μπορέσαμε να δούμε προηγουμένως.
Κύριε Θεοφίλου, δεν ήταν σκοπιμότητα του Νίτσε να παρερμηνευθεί και να καπηλευθεί η θεωρία του περί υπερανθρώπου κατά το δοκούν από τον ναζισμό, ούτε μίλησε για τον υπεράνθρωπο όπως τον χολιγουντιανό σούπερμαν σαν κάτι εξωπραγματικό (αυτοί οι σούπερ ήρωες νομίζω κάνουν επίσης αρκετό κακό στη νεολαία) κι ούτε ζούσε τότε για να ταχτεί υπέρ του Χίτλερ όπως ο Χάιντεγκερ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σταματήσω εδώ όμως.
Ήδη έχω καταχραστεί αρκετά την ανάρτησή σας, μετατρέποντάς την σε διμερή διάλογο και ζητώ συγνώμη.
Σας ευχαριστώ πολύ για την ευγενέστατη φιλοξενία σας!
@Κυκλοδίωκτον
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό ακριβώς είπα κι εγώ καλή μου. Ότι ο Νίτσε όταν έγραφε δεν είχε καν υπ' όψη του τον ναζισμό. Όμως από την φιλοσοφία του δεν επωφελήθηκε παρά μόνο ο ναζισμός και όχι ασφαλώς τα κινήματα που ζητούσαν ελευθερίες και κατοχύρωση των ανθρώπινων δικαιωμάτων!!! Αυτό κάτι λέει από μόνο του. Και ο νοών νοείτω. Όσο για την φιλοξενία όπως λέτε δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Είναι δικαίωμά σας να έρχεσθε όποτε θέλετε στο καφενείο και να καταθέτετε την αποψή σας. Σας ευχαριστώ κι εγώ για τον διάλογο.
Aγαπητοί μου φίλοι, διαβάζοντας το ποιήμα, μου άφησε στην ψυχή μου, ένα γενναιόδωρο αίσθημα πραγματικότητας ζωής και συνάμα Πλατωνικής διδαχής στην ψυχική καλλιτέρευση του ανθρώπου. Και να σας γράψω, πως το ερμήνευσαν τα δικά μου μάτια:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΣΥ
Έλα με θάρρος,
ρίξου σαν φυλλαράκι στην αιωνιότητα
και ανέδυσε
απ'τους κόλπους του μυαλού σου
τ'απωθημένα σου όνειρα.
Έλα με θάρρος,
άδειασε το κατακάθι του Είναι σου.
Μίσησε, βρίσε.
Αγάπη και μίσος, χρειάζονται μαζί.
Έχεις μυαλό.
Το ξέρεις, είσαι προσωρινός.(Μην ξεγελαστείς ποτέ, πως είσαι αιώνιος.)
Γι αυτό,
σήκωσε το ανάστημά σου.
Ανέδειξε το υψηλό φρόνημα της ψυχής σου.
Και φύγε,
ανώνυμα, όπως ήρθες. Ανάλαφρος, (γεμάτος αέρα) γυμνός,μακάριος κι ΩΡΑΙΟΣ.
Καλό σας απόγευμα.
Βάνα.
Και μια συμπληρωματική επεξήγηση στο "γυμνός" και με " αέρα". Δηλ. ανάλαφρος, χωρίς περιττά παραγεμίσματα και μπιχλιμπίδια που παίρνουν τον άνθρωπο μακρυά από την ουσία της ζωής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ,
Βάνα.
@Βάνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΒάνα μου συγχαρητήρια. Διάλεξες το πιο άμεσο και ταυτόχρονα τον πιο σπάνιο αλλά κι επιτυχημένο τρόπο για να παρουσιάσεις τη γνώμη σου για το ποίημα, δημιουργώντας το δικό σου ποίημα - γνώμη που στηρίζεται σ' αυτό που διάβασες. Το βρίσκω πολύ πρωτότυπο και πολύ ωραίο.
"γέμισε τα σωθικά σου με αέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι η πρώτη σου τροφή
μην το ξεχνάς
και φύγε όπως ήρθες
γυμνός,"
Το μάννα της ανθρώπινης ύπαρξης είναι ο αέρας, όταν στον στερήσουν φεύγεις γυμνός ή φιλοσοφικά ντυμένος. Άρα η βάση της ύπαρξή μας είναι ο αέρας, χωρίς αυτόν δεν ζεις...
το ποιήμα = αέρας
Γαβριήλ
@pylaros
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που αυξάνουν οι ενδιαφέρουσες επισημάνσεις!
Τ. Λειβαδίτης, ή οποιοσδήποτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαίδωνα,ωραία η ιδέα .
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι,χωρίς να επιρεάζεται ο σχολιαστής,από τόν επώνυμο ή ανώνυμο "πρόσωπο" κοιτάζει το ποίημα στην καρδιά του.
Ταξίδεψα επομορφωτικά με τις απόψεις σας!!!
Και έχω την εντύπωση ότι-πράγματι- όταν έγραφε αυτό το ποιήμα ο ποιητής δεν πρέπει να είχε τέτοιες ΄γνώσεις"
Ομως ,κάτι γίνεται βρε παιδιά και σηκώνει ψηλά την φλογέρα του ο βοσκός και βγαζει αρμονίες Και αλλάζουν στο άψε σβήσε μαντινάδες και κοτσάκια οι αγράμματοι Κρητικοί και οι Ναξιώτες που σου κόβουν την ανάσα ΚΑΙ με το βάθος του ινιού τους ΚΑΙ με την αψήφιστοι λεβεντιά τους.
Θέλω να πω πως αν ο ποιητής σκυβει
και ψιλοκοσκινάει την φιλοσοφία θα ξεραθούνε οι αφές του ,θ'αδειάσει
η ψυχή του και θα πάει στο μυαλό του και τότε πως θα μαζέψει τον άνεμο στη χούφτα του;
Στην εποχή μας,δεν πάσχουμε από ειδικευμένους ,αλλά από ανθρώπους που μπορούν να κάνουν το μοιραίο αμελητεο ,τό αναπόφευκτο εφαλτήριο ,την ουτοπία βροχή. Θέλουμε ανθρώπους που μπορούν να δουν πίσω από τους λόφους .
Να τους αφρογκαστούμε όταν παραμιλούν .
Κι αν τους αφρογκαστούμε καλά ίσως τελικά να μην μας απωθήσουν.
Ποιος είναι ο ποιητής ;
Ισως να μην ειναι καν ποιητής
Μπορεί να ηταν ένα παραμιλητό -που λέγαμε.
σπύρος δαρσινός
Μου άρεσε πολύ η ματιά που είδε το ποίημα η Βάνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι έτσι μου φάνηκε τελείως διαφορετικό και φωτεινό και το ποίημα.
@Βάνα σ' ευχαριστώ! Η διαφορετική σου οπτική σου γωνία μού επεσήμανε πόσο υποκειμενικά και μονοκόματα βλέπουμε συνήθως τα πάντα γύρω μας, περιορισμένοι από τις προσωπικές μας στενόμυαλες παρωπίδες.
Ο κ. Δαρσινός έχει δίκιο. Πολλές φορές οι ποιητές δεν ξέρουν τι κρύβουν οι στίχοι τους (και γενικά, οι καλλιτέχνες το έργο τους), γιατί η ευαισθησία τους γίνεται ακούσια-εκούσια το μέσον της εκδήλωσης άλλων επιπέδων.
Καλημέρα!
Κι ας μου επιτραπεί ακόμα ένα σχόλιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ΩΡΑΙΟΣ που έγραψε η Βάνα με κεφαλαία, είναι τόσο καίριο για να κλείνει το ποίημα και η ζωή κάποιου!
Ωραίος σημαίνει αυτός που είναι στην ώρα του, ο ώριμος, ο μεστός, ο ολοκληρωμένος!
@mistounou
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς όρισες κ.mistounou στο καφενείο και σ' ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σου και ελπίζουμε να βρεις τους λόγους και τις αιτίες στο καφενείο μας που θα σε ξαναφέρουν σ' αυτό.
@ Σπύρος Δαρσινός
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπύρο μου το σχόλιό σου είναι σχόλιο ουσίας,μικρό δοκίμιο για την ποίηση σε σχέση με την φιλοσοφία. Ευθύβολο, σαφές, γεμάτο από τα μυστικά αισθήματα της ποιητικής δημιουργίας.Ώστε λοιπόν:
"Αν ο ποιητής αρχίσει να ψιλοκοσκινάει τη φιλοσοφία θα χάσει τις αφές του"!! Αυτό ακριβώς πρέπει ναλάβει υπ' όψη του ο κάθε αναγνώστης και να καταλάβει ότι η ποίηση λειτουργεί με τους δικούς της αποκλειστικά κανόνες και άγραφους νόμους. Η φιλοσοφία δεν είναι παρά ένα μόνο στοιχείο της Ποίησης! Ο Πλάτων μας λέει πως Η ΠΟΙΗΣΗ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΚΑΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΕΠΕΤΑΙ. Η ποιητική γλώσσα τανύζεται ως το μη παρέκει, έχοντας την τάση να περάσει τα όρια του υπεραισθητού,τα όρια του λογικού, να δημιουργήσει μια καινούρια γλώσσα με άλλους κώδικες.. Εσύ τελικά Σπύρο μου τα είπες όλα με τον καλύτερο τρόπο και με όσα είπες είναι σαν να μας ξαναέβαλες μπροστά σ' ένα έργο τέχνης (το ποίημα) για να δούμε όσα δεν μπορέσαμε να δούμε προηγουμένως...
@Κυκλοδίωκτον
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα καλή μου φίλη
Τελικά επιβεβαιώνεται και πάλι ότι η επικοινωνία είναι ένα καλό σχολείο (ίσως και το καλύτερο)για όλους τους ανθρώπους.
@ Σεραφείμ Βάγιας - Στέλλα-
ΑπάντησηΔιαγραφήΜηθυμναίος
Εσείς δεν θα μας πείτε ποιανού νομίζετε πως είναι το ποίημα;
Φαίδωνα καλέμου φίλε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι από έλλειψη ενδιαφέροντος γιατί αν μπω στον υπολογιστή μου... το καφενείο σου είναι ο σίγουρος προορισμός για να φρεσκάρω με το δικό σου ιδιότυπο...καφεδάκι τη σκέψη μου...Έχω όμως άγαρμπα μπλέξει και νάμαι τώρα...λαχανιασμένη και καθυστερημένη στην ωραία μας πάντα συντροφιά.
ΕΛΑ ΝΑ ΔΕΙΣ....Ποιανού είναι;;;;;;
Το βάθος το φιλοσοφικό, το ύφος το μαναδικό...ο λυρισμός που ξεκινά από της ψυχής της ακράτητες πηγές...Η άφταστη ευαισθησία του, όλα προφέρουν σε μένα το σωστό υπαινιγμό: ΣΠΥΡΟΣ ΔΑΡΣΙΝΟΣ!
Δεν βρήκα αυτό το ποίημα σε καμιά ποιητική συλλογή του, ούτε στην "Πορεία Αγωνίας" ούτε στο "Αυγινό Αποι...αλλά μιλά Σπύρος μέσα μου! Μπορεί να κάνω λάθος γιατί αρχικά το πήρα και για δικό σου αλλά κατέληξα αυτή τη φορά στον...Τενεσιάνο (Απ' το Τενεσσή) ξέχωρο φίλο μου ποιητή!
ΕΙΝΑΙ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Όποιος και να είναι όμως ο/η δημιουργός του τον/την συγχαίρω ολόθερμα γιατί το ποίημα είναι υπέροχο και ακουμπά ζεστά στην καρδιά μου.
Με απέραντη φιλία, αγάπη και εκτίμηση,
STELLA ZAMPOUROU FOLLENTER 6.13.08 Nέα Υόρκη
@Στέλλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτέλλα μου, αύριο θα φανερώσω στην ίδια σελίδα που ανάρτησα το ποίημα "Ποιανού είναι". Να σου εκφράσω και τη χαρά μου για τη ζεστασιά του σχολίου σου που αντανακλά στην ατμόσφαιρα του"Καφενείου".
Φαίδωνα, Κυκλοδίωκτο, σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας σχόλια στο σχόλιό μου. Προσωπικά, σαν θέμα ψυχολογικής επιβίωσης πολλές φορές, προσπαθώ να διαβάζω "πίσω από τις γραμμές" που λένε. Δεν τα καταφέρνω πάντα. Αυτό σηκώνει ένα άλλο θέμα στην ιστοσελίδα του Φαίδωνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριμένω με ανυπομονησία, να δω ΠΟΙΑΝΟΥ είναι το ποίημα.
Καλό σας απόγευμα,
Βάνα.
Σωστό μπαλέτο οι διάλογοί σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ευληγησία,με ευκαμψία[όπου χρειάζεται] με συνέπεια και επαναπροσδιορισμό στο ρυθμό,
αλλά και με σάλτους στο κενο.
Εκεί περιμένει το χέρι του Τέλειου ΧΟΡΕΥΤΉ .
Ποτέ δεν θα το φτάσουμε .
Από τα δικά μας λάθη που ξεκινάνε από το πιό τέλειο δικό Του
Γιά να συνεχίζεται το μπαλέτο του κενού στην αιωνιότητα.
σπύρος δαρσινός
@Σπύρος
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο το σχόλιο για το μπαλέτο των διαλόγων! Εκεί όπου η φαντασία χρησιμοποιεί το λόγο για να κεντά!
Δεν είμαι βέβαιος, ούτε καν αμφίβολος, για το ποιος είναι ο ποιητής.Είναι πιθανόν να είναι ο Τάκης Παπατζώνης, αλλά και αυτό με πολλά ερωτηματικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο φύλλο, που ταξιδεύει στο χάος, φαινομενικά χωρίς στόχο, αναχαράζει "όνειρα ξερά στ΄αλώνια του μυαλού μας".Και, μια και έδιωξες, συ, εγώ, εμείς όλοι, αγάπη και μίσος, ελεύθεροι πια, απαλλαγμένοι απ' το φόβο, μπορούμε όλοι μας να απελευθερώσουμε συναισθήματα εγκλωβισμένα για αιώνες, μια και μόλις τώρα συνειδητοποιήσαμε το πόσο θύματα είμαστε, και να μισήσουμε πια ελεύθεροι, χωρίς φόβο, να βρίσουμε απαλλαγμένοι τώρα, χωρίς πάθος οργής, να νιώσουμε μέσα στα τρίσβαθα της ψυχής και του μυαλού μας, πως δεν είμαστε αιώνιοι (Θεέ μου, τι κατάρα θα ήταν!...), να υψώσουμε το χέρι ψηλά -κεραία της ψυχής μας- και να φύγουμε όπως ήρθαμε, "γυμνοί, μακάριοι κι ωραίοι", σαν τον λαμπερό εκείνο Αθηναίο έφηβο της χρυσής εποχής, τι σημασία έχει τ' όνομά μας, το όνομά σου, το όνομα οποιουδήποτε από μας "σοφού με λιγοστό φιτίλι", τιτλούχου με "τίτλους πολλούς κι ονόματα" καβαφικής πνοής, τι νόημα έχει άραγε; Απαλλαγμένοι όπως είμαστε από όλα, ζούμε την ελευθερία του ονείρου, γεμίζοντας τα στήθη μας με τον αέρα του αρχαίου εκείνου Ίωνα φιλοσόφου, του Αναξιμένη, που τον θεώρησε, ύστερα από το ύδωρ του Θαλή και το άπειρον του Αναξιμάνδρου, ως την αρχή των πάντων. Αρχή και τέλος, και πάλι αρχή, και όλο το ίδιο στη συνέχεια.
Ας μεταλάβουμε από "την πρώτη μας τροφή", άξιον εστί και μέγιστον τούτο.
Νίκος Πετρόχειλος
@Νίκος Πετρόχειλος
ΑπάντησηΔιαγραφήΝίκο μου ιδιαίτερα ικανοποιημένος πρέπει να αισθάνεται ο ποιητής από το σχόλιο - διείσδυση που παρέθεσες
κι εμείς οι θαμώνες του καφενείου τυχεροί που ειπράξαμε τη δική σου οπτική για το ποίημα.
Φίλε μου δεν είμαι απών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπόλαυσα σιωπηλός εκείνους που έχουν εγκυρότερο ποιητικό λόγο και πράγματι μου ήταν πολύ χρήσιμο.
Όσο για το να μαντέψω ποιανού ποιητή είναι το ποίημα, δεν το ρισκάρισα.
Δεν ξέρω πολλών ποιητών την αισθητική μορφή και σίγουρα θα αποτύχαινα.
Περιμένω κι εγώ την αποκάλυψη.
σεραφείμ
Είναι ίσως η πρώτη φορά που δυσκολεύομαι να πω κάτι στα όσα αξιόλογα μας έχει μέχρι τώρα δώσει ο Φαίδωνας Θεοφίλου.Είναι ένα ποίημα με ουσία και περιεχόμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧωρίς να είμαι ειδικός πιστεύω ότι ταιριάζει στον Οδυσσέα Ελύτη.
. Εκείνο που μου έκανε αίσθηση είναι αυτό που λέει στο τέλος
Μην το ξεχνάς
και φύγε όπως ήρθες
γυμνός μακάριος κι ωραίος
εσύ
δεν θέλω τ' όνομά σου
ΙΝΤΖΙΡΤΖΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Ενδιαφεροντα ολα τουτα τα σχολια αλλα ο καφετζης μου φαινεται σα να γλιφει λίγο, αυτο τουλαχιστον παρατηρησα. Θε με πειτε ιδιοτροπο. Ε, αυτος ειμαι... πειραζει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ιδιοτροπος