tag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post825349909491133895..comments2023-08-28T18:01:32.072+03:00Comments on Ο Θεός στο καφενείο: OI MNHMEΣ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/12662311039338870249noreply@blogger.comBlogger46125tag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-21348852404672309782008-12-09T17:09:00.000+02:002008-12-09T17:09:00.000+02:00@DimitrisΔημήτρη μου σ' ευχαριστώ από καρδιάς για ...@Dimitris<BR/>Δημήτρη μου σ' ευχαριστώ από καρδιάς για τον κόπο που έκανες να βρεις αυτό το ταιριαστό στη περίπτωση ποίημα που είχες στο νου σου. Αυτό σημααίνει ότι "ζεις" την ατμόσφαιρα και τις αναρτήσεις του καφενείου. Κι εμείς όμως έχουμε ανάγκη την παρέα σουΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥhttps://www.blogger.com/profile/12662311039338870249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-46857837780413852132008-12-09T15:40:00.000+02:002008-12-09T15:40:00.000+02:00Φαιδωνα μου,ο χορος της κυριακατικης βροχης κι΄ η ...Φαιδωνα μου,<BR/><BR/><BR/>ο χορος της κυριακατικης βροχης κι΄ η εξομολογηση του Σπυρου κλοθογυρνανε μερες στο νου μου<BR/>κι΄εψαξα παλι για τη συλλογη του Κουλη Αλεπη : "Αρμενικη Μουσα" 2η Εκδοση Αθηνα 1939 και με-<BR/>ταφερνω απ΄τη σελιδα 64, τους στιχους του πολυταλαντου μουσικοσυνθετη, εκδοτη και ηθοποιου<BR/>Κεβορκ Γκαρβαρεντς. Εζησε κι΄ εδρασε στην Αθηνα απ΄το 1930 και χρηματισε διευθυντης του Αρμε-<BR/>νικου Εκπαιδευτηριου του Συνοικισμου Δουργουτη, οπου ιδρυσε και τον Αρμενικο Πνευματικο Οικο. <BR/><BR/><BR/><BR/><BR/> ΤΟ ΛΑΓΟΥΤΟ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ<BR/><BR/><BR/><BR/><BR/><BR/>Κλαιει το λαγουτο της βροχης πανω απ΄ τη στεγη μου - απαλα<BR/>κλαιει το λαγουτο της βροχης...<BR/><BR/>- Ω γλυκεια θλιψη, αναμεσις<BR/><BR/>στα κυπαρισσια τα θολα !<BR/><BR/><BR/><BR/><BR/><BR/>Στα κυπαρισσια τα θολα <BR/><BR/>και την ομιχλη την πυκνη,<BR/><BR/>σε ουρανιου τοξου προσμονη,<BR/><BR/>σταλα στη σταλα, στυλωτα, κλαινε τα ουρανια σιωπηλα.<BR/><BR/><BR/><BR/><BR/>Θεε μου, το συγνεφον αυτο ποιες μπορες τωφεραν τρελλες;<BR/>Θεε μου το συγνεφον αυτο !<BR/><BR/>- Ω πονου <BR/>ολογλυκο πιοτο,<BR/><BR/>για καποιο σου ονειρο να κλαις !<BR/><BR/><BR/><BR/><BR/><BR/>Για καποιο σου ονειρο να κλαις<BR/><BR/>διχως ελπιδα στην καρδια<BR/><BR/>να σε τυλιγει η καταχνια,<BR/><BR/>και ν΄αργοσβυνεις σιωπηλα - ενω απ΄ τη στεγη σου, απαλα,<BR/><BR/><BR/><BR/><BR/>κλαιει το λαγουτο της βροχης...<BR/><BR/><BR/><BR/><BR/><BR/>Για τη μεταγραφη<BR/>ΔημητρηςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-87379196183689009292008-12-04T18:04:00.000+02:002008-12-04T18:04:00.000+02:00Και συ να είσαι καλά ΜΑΡΓΑΡΊΤΑΠράγματι Μαργαρίτα ,...Και συ να είσαι καλά ΜΑΡΓΑΡΊΤΑ<BR/>Πράγματι Μαργαρίτα ,γινονται αρωμα, το κρασι και η φιλια,όταν παλιώνουν στο βαρέλι της αλληλοεκτίμησης και στην σταθερή ατμόσφαιρα της της απαραξήγητης άποψης.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-41140317475931254712008-12-04T13:50:00.000+02:002008-12-04T13:50:00.000+02:00@Φαίδωνα + @ΣπύροΕίστε πραγματικά υπέροχοι άνθρωπο...@Φαίδωνα + @Σπύρο<BR/><BR/>Είστε πραγματικά υπέροχοι άνθρωποι<BR/>θα πιώ λοιπόν στην υγεία σας και θα πω<BR/>μόνο αυτό...<BR/><BR/>Η φιλία μοιάζει με το κρασί<BR/>που ο χρόνος δρα ευεργετικά<BR/>επάνω του.. δίνοντας του όχι<BR/>μόνο αξία αλλά και ποιότητα<BR/>αρώματος και γεύσης...<BR/>έτσι να είστε πάντα !!<BR/><BR/>Καλό σας απόγευμα ***<BR/>:) :)Μαργαρίταhttps://www.blogger.com/profile/06052081591887087956noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-57128850673286600232008-12-04T13:36:00.000+02:002008-12-04T13:36:00.000+02:00@ΣπύροςΣπυρέτο μου είναι καταπληκτικές οι κοινωνιο...@Σπύρος<BR/>Σπυρέτο μου είναι καταπληκτικές οι κοινωνιολογικού τύπου επισημάνσεις που κάνεις και έχουν μεγάλη σημασία και βαρύτητα. Δείχνουν την παρατηρητικότηκα και την διεισδυτικότητα στα πράγματα καιμας φανερώνουν πράγματα που δεν υποψιαζόμαστε αλλά που είναι σημαντικό να γνωρίζουμε. Και φυσικά τα μεταφέρεις σε μας με μια δραστική αμεσότητα και σαφήνεια. Όσο για το καφενείο που λες χαίρομαι διπλά γιατί τα όσα λες αποδεικνύονται και στην πράξη με την πλούσια σε σχόλια και δημιουργική συμμετοχή σου στο καφενείο. Η πρότασή σου να καλλιεργήσουμε το σωστό και μ' ένα ποτηράκι περισσότερο, θα γίνει πυξίδα, όπως και η προσπάθεια να βρούμε, και να "αισθανθούμε" και κείνο που δεν ξέραμε ή το είχαμε υποψιαστεί αλλά δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει. Το σχόλιό σου αυτό θα είναι και η επόμενη ανάρτηση στο Καφενείο με αφορμή τα δύο χρόνια που κλείνει το καφενείο.<BR/><BR/>Υ.Γ. Για τον κ. Πιτέλλη δεν ξέρω να σου πω, αφού δεν τον γνωρίζω και δεν ξέρω αν και το όνομά του είναι το πραγματικό ή είναι ψευδώνυμο. Φαίνεται όμως πως είναι πολύ απησχολημένος γιατί δεν μας επισκέπτεται τακτικά.ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥhttps://www.blogger.com/profile/12662311039338870249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-80137223137503360472008-12-04T12:58:00.000+02:002008-12-04T12:58:00.000+02:00ΦαίδωνΕίμαι εδώ γιατι τα θέματα που ανεβάζεις,και ...Φαίδων<BR/>Είμαι εδώ γιατι τα θέματα που ανεβάζεις,και τα περισσότερα από σχόλια που ακολουθούν,μου αρέσουν<BR/>Και μου αρέσουν γιατί βλέπω μιά... διάθεση διαφυγής από την θολούρα που ζούμε στην Ελλάδα.<BR/>Ξέρεις Φαίδωνα ποιά ειναι διαφορά που εχω διαπιστώσει,στα 40 χρόνια που ζω εδώ στην αμερική ,ανάμεσα στον Έλληνα και στον αμερικανό ? Οτι ο αμερικανός παρασύρεται και πείθεται εύκολα και από το σωστό και απο το λάθος,ενώ ο Ελληνας ξέρει το σωστό και οταν κάνει ή αναγκάζεται να κάνει το λάθος.<BR/>Γιά μένα βέβαια και τα δύο ειναι λάθος ,το πιο μεγάλο όμως ειναι στον αμερικανό που ζει ασυνείδητα και το σωστό και το λάθος,γιατί η ασυνειδησία δεν έχει πόρους γιά να χαρείς το σωστό και να συναισθαν<BR/>θείς το λάθος.Αυτό είναι που πιάνω πάνω από τα σχόλια των θαμώνων,τον πόθο για το σωστό πάνω από το λάθος.Ας τον καλλιεργήσουμε λοιπον.Και με ένα ποτηράκι πάρα πάνω. <BR/> <BR/>Αλήθεια,τι έγινε ο κύριος Πιτέλλης; έχουμε μέρες να τον δούμε στο καφενείο.Ευχομαι να ειναι καλά.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-2817999683816849752008-12-04T10:49:00.000+02:002008-12-04T10:49:00.000+02:00@ΣπύροςΚαι βέβαια να ανοίξεις το΄γιοματάρι.'Αλλωστ...@Σπύρος<BR/>Και βέβαια να ανοίξεις το΄γιοματάρι.'Αλλωστε εσύ είσαι αρχιοινοχόος εσύ απόφασίζεις.Και με τέτοιες ιδέες που έχεις όπως:<BR/><BR/>"θα δεις που γουλιά γουλιά άρωμα θα ειναι το κρασί στον ήχο της βροχής",<BR/><BR/>Ομορφαίνεις τη ζωή του καφενείου και μας ανοίγεις την όρεξη για "Οίνον που ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου" <BR/>και ταυτόχρονα γίνεσαι και ο συνεκτικός κρίκος των θαμώνων του καφενείου.<BR/>Εις υγείαν του Σπύρου λοιπόν, της Μαργαρίτας για το καλωσόρισμα και όλων των θαμώνων φίλων μας και μη.ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥhttps://www.blogger.com/profile/12662311039338870249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-38395716854187067002008-12-04T01:44:00.000+02:002008-12-04T01:44:00.000+02:00Ε τότε Φαίδωνα,θα μου επιτρέψεις να ανοίξω το γιομ...Ε τότε Φαίδωνα,θα μου επιτρέψεις να ανοίξω το γιοματάρι για την Μαργαρίτα.Και θα δεις που γουλιά γουλιά άρωμα θα ειναι το κρασί στον ήχο της βροχής.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-38071576893806200052008-12-03T20:54:00.000+02:002008-12-03T20:54:00.000+02:00Καλώς τηνε κι ας άργησε...Πόσο έλλειψες; ενάμισυ μ...Καλώς τηνε κι ας άργησε...Πόσο έλλειψες; ενάμισυ μήνα; Τόσο περίπου. Σ'ευχαριστώ πολύ που επισκέφθηκες το καφενείο την πρώτη κιόλας μέρα που έφθασες καθώς και για το σχόλιό σου. Καλή και ήπια προσαρμογή στους άγριους ρυθμούς.ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥhttps://www.blogger.com/profile/12662311039338870249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-80487022720558509462008-12-03T19:02:00.000+02:002008-12-03T19:02:00.000+02:00Εξαιρετικό κείμενο!!!Ξεδιπλώνει εικόνες τυλιγμένες...Εξαιρετικό κείμενο!!!<BR/>Ξεδιπλώνει εικόνες τυλιγμένες<BR/>με έντονα, ακατανίκητα συναισθήματα<BR/>που όλοι μπορούμε να υιοθετίσουμε..<BR/>έτσι μαζί με τις σταλες της βροχής<BR/>έρχεται και η βροχή των δακρύων<BR/>της ψυχής, των αναπολήσεων και της<BR/>αυτοκριτικής... υπέροχη διέξοδος...<BR/>ένας χορός της βροχής, που τελικά<BR/>μας βρίσκει μόνους...<BR/><BR/>Υ.Γ. Σήμερα επέστρεψα και η γραφή<BR/>σου κατάφερε πάλι να με ταξιδέψει!!<BR/><BR/>Καλό σου βράδυ καλέ μου ποιητή ***Μαργαρίταhttps://www.blogger.com/profile/06052081591887087956noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-16682646835960078602008-12-03T12:02:00.000+02:002008-12-03T12:02:00.000+02:00@Νίκος ΠετρόχειλοςΝίκο μου πολύ εύστοχη και όμορφη...@Νίκος Πετρόχειλος<BR/>Νίκο μου πολύ εύστοχη και όμορφη η επιλογή σου με το ποίημα του μεγάλου μάστορα Λάμπρου Πορφύρα.<BR/>Η τελευταία φορά που το είχα διαβάσει σε μια ώραία παρεϊστικη βραδιά ήταν προ 15 περίπου χρόνια. Και να που τώρα, στην κατάλληλη στιγμή, έρχεσαι να μας το θυμίσεις...ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥhttps://www.blogger.com/profile/12662311039338870249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-72886840146470743552008-12-03T10:22:00.000+02:002008-12-03T10:22:00.000+02:00Το σημείωμά σου μου ξανάφερε στο νου το ποίημα του...Το σημείωμά σου μου ξανάφερε στο νου το ποίημα του Λάμπρου Πορφύρα. Σου το θυμίζω, γιατί είναι πολύ κοντά στην αισθαντική σου σκέψη :<BR/><BR/> Lacrimae rerum<BR/> (τα κλάματα των πραγμάτων)<BR/><BR/> "Άμοιρη,το σπιτάκι μας εστοίχειωσε<BR/> από την ομορφιά σου τη θλιμμένη,<BR/> στους τοίχους, στον καθρέφτη,<BR/> στα εικονίσματα, <BR/> από την ομορφιά σου κάτι μένει...<BR/> Κάτι σαν μόσκου μυρωδιά, κι <BR/> απλώνεται<BR/> και το φτωχό σπιτάκι πλημμυρίζει,<BR/> κάτι σαν φάντασμα θολό κι ανέγγι-<BR/> χτο,<BR/> κι όπου περνά σιγά το κάθε αγ-<BR/> γίζει.<BR/> Όξω βαρύ, μονότονο ψιχάλισμα<BR/> δέρνει τη στέγη μας,<BR/> και τότε αντάμα<BR/> τα πράγματα που αγιάσανε τα χέρια<BR/> σου<BR/> αρχίζουν ένα κλάμα, κι ένα <BR/> κλάμα...<BR/> Κι απ' τη γωνιά ο καλός της <BR/> λήθης σύντροφος,<BR/> τ' αγαπημένο μας παλιό ρολόι,<BR/> τραγουδιστής του χρόνου,<BR/> κι αυτός κλαίοντας,<BR/> ρυθμίζει αργά, φριχτά το<BR/> μοιρολόι..."<BR/> <BR/> Νίκος ΠετρόχειλοςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-9725830035435365172008-12-02T14:52:00.000+02:002008-12-02T14:52:00.000+02:00@ΣπύροςΚαι βέβαια Σπυρέτο μου μπορεί μια γυναίκα ν...@Σπύρος<BR/>Και βέβαια Σπυρέτο μου μπορεί μια γυναίκα να ενδώσει στο πάθος του άντρα χωρίς να είναι βέβαιη για τα αισθήματά της. Εγώ όμως αναφερόμουν στις γυναίκες που ξέρουν τι θέλουν...<BR/>Υ.Γ.<BR/>Είδες η βροχή; Σου κάνει οικονομία λέξεων και σε σπρώχνει κατ' ευθείαν στη...σπηλιά!! Δηλαδή στην ουσία του θέματοςΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥhttps://www.blogger.com/profile/12662311039338870249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-86444952535071673812008-12-02T14:17:00.000+02:002008-12-02T14:17:00.000+02:00προς το τελος ,εκει που λεω στην ιδια....ξεχασα να...προς το τελος ,εκει που λεω στην ιδια....ξεχασα να βάλω τη λεξη σπηλιά.Εβρεχε πολυ και βιαζόμουνα να την πιάσω.<BR/><BR/>σπυροςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-73033315551720611352008-12-02T14:12:00.000+02:002008-12-02T14:12:00.000+02:00Δεν υπάρχει περίπτωση να ενέδιδε,ή να ενδίδει,η γυ...Δεν υπάρχει περίπτωση να ενέδιδε,ή να ενδίδει,η γυναίκα από την επιμονή του άνδρα χωρίς να ειναι σίγουρη για τα αισθήματά της γι αυτόν ;<BR/>Πολλές φορές συμβαίνει η γυναίκα-ως αδύνατο φύλλο-να ενδίδει γιατί διαισθάνεται την δύναμη πισω από την επιμονή που είναι εγγύηση γιά μιά ασφαλή ζωή.<BR/>Πραγματικά,αν ημουνα γυναίκα δεν θα κοντοστεκόμουνα να με πιάσει ο ανδρας που με κυνηγάει,γιατί το κυνήγι έχει μέσα του πιο πολύ πάθος παρά αγάπη.<BR/>Εγω π.χ.μιά δυό φορές που κυνήγησα την γυναίκα σαν ελαφίνα στο δάσος ήμουνα πιό πολύ καψούρης μαζί της παρά ερωτευμένος.<BR/><BR/>Εκτός και πιάσει η βροχή στο δάσος και χωθούνε και οι δυό συμτωματικά[;]στην ίδια <BR/>Τότε ,ναι,θα "φταίει" η μουσική των φύλλων που βγάζουν από το κορμί και την ψυχή τα απαλά δάχτυλα της βροχής.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-73392641375673267682008-12-02T12:09:00.000+02:002008-12-02T12:09:00.000+02:00@RoadartistΔεν ξέρω γιατί Αρτίστα μου. Ή μάλλον η ...@Roadartist<BR/>Δεν ξέρω γιατί Αρτίστα μου. Ή μάλλον η εξήγηση δεν μπορεί να είναι μία. Είναι ένα σύνολο αιτίων που εντάσσονται στις ραγδαίες αλλάγές της κοινωνίας, που αλλάζει και των ψυχισμό των ανθρώπων. Έτσι παρατηρούμε ανθρώπους (άντρες και γυναίκες)να τρέχουν πίσω από κείνους που τους φτύνουν, αγνοώντας ανθρώπους με αισθήματα, αξία και ποιότητα. Για το παρελθόν, πρόσφατο ή απώτερο, έχεις δίκιο ότι οι άνδρες είχαν εκείνο το ένστικτο του κυνηγού και διεκδικούσαν με πείσμα τη΄γυναίκα ως το πραγματικό νόημα της ζωής τους. Και η γυναίκα, (με την έμφυτη σοφία της στο θέμα των σχέσεων) άφηνε στους άνδρες - κυνηγούς την εξαίσια ψευδαίσθηση, ότι ο κυνηγός πέτυχε στο στόχο του κι ότι εκείνη έγινε θύμα του, ενώ στην πραγματικότητα εκείνη τον είχε επιλέξει!!! Ένα καταπληκτικό παιχνίδι της ζωής και της Μάνας Φύσης αλλά και της φύσης των ανθρώπων, που δυστυχώς τώρα την βλέπουμε ξεθυμασμένη και παρηκμασμένη...ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥhttps://www.blogger.com/profile/12662311039338870249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-63010006017905285142008-12-02T11:23:00.000+02:002008-12-02T11:23:00.000+02:00Κρύβει μεγάλες αλήθειες το κείμενο σου..Γιατί γίνο...Κρύβει μεγάλες αλήθειες το κείμενο σου..<BR/>Γιατί γίνονται τέτοια λάθη μπορείς να μου πείς Φαίδωνα? Γιατί οι άνθρωποι έχουνε πάψει να είναι αληθινοί ως προς τους εαυτούς τους και ως προς τον διπλανό τους?<BR/>Σαν να μην εκτιμούν το καλό ή να το φοβούνται..Ασε που κάποτε οι άντρες διεκδικούσαν..σήμερα..;;Roadartisthttps://www.blogger.com/profile/09334925655127362813noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-60598816138297204112008-12-01T22:44:00.000+02:002008-12-01T22:44:00.000+02:00@ ΠΑΡΑΞΕΝΟΣΔεν ξέρω την ιδιότητά σου αλλά μου φαίν...@ ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ<BR/>Δεν ξέρω την ιδιότητά σου αλλά μου φαίνεσαι ότι είσαι... βουτηγμένος μέσα στη λογοτεχνία, με τον τρόπο που διατυπώνεις τις απόψεις σου. Όπως και να'χει όμως, χαίρομαι που βρήκες τόσα πολλά στο κείμενοΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥhttps://www.blogger.com/profile/12662311039338870249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-60716665862547716032008-12-01T21:23:00.000+02:002008-12-01T21:23:00.000+02:00@ΣτρατήςΜετά από τις απροσμέτρητες ταλαιπωρίες σου...@Στρατής<BR/>Μετά από τις απροσμέτρητες ταλαιπωρίες σου και τα προβλήματα,<BR/>πολύ χαίρομαι Στρατή μου που το κείμενο της ανάρτησης γίνεται αφορμή να επιστρέψεις στο καλό δικό σου δρόμο: Της Ποίησης.ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥhttps://www.blogger.com/profile/12662311039338870249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-77919854392729987682008-12-01T21:18:00.000+02:002008-12-01T21:18:00.000+02:00@ΣπύροςΒαθιά ανθρώπινη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα...@Σπύρος<BR/>Βαθιά ανθρώπινη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η εξομολόγησή στο σχόλιό σου. Ωστε Ποιητή μου άκουγες μέχρι τώρα στη ζωή σου τη μουρμούρα της βροχής που σφράγιζε τις μνήμες σου κι έβρισκε τις ρωγμές της ψυχής σου μιλώντας σου στη δική της γλώσσα; Μπορεί η βροχή να φέρνει στο χορό της τις μνήμες ακόμα και τις πιο πικρές αλλά ξέρει και να τις γλυκαίνει καινα μας κάνει να τις βλέπουμε με το μάτι της σοφίας κι όχι πια του πόνου...ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥhttps://www.blogger.com/profile/12662311039338870249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-83925281664457646422008-12-01T21:07:00.000+02:002008-12-01T21:07:00.000+02:00@ΑνασαιμιάΔεν ξέρω γιατί Ανασαιμιά μου αλλά ούτε κ...@Ανασαιμιά<BR/>Δεν ξέρω γιατί Ανασαιμιά μου αλλά ούτε και θέλω να αναζητήσω το γιατί επιδρά έτσι η βροχή και αναμοχλεύει μνήμες. Δεν θέλω να μπω σ' αυτή τη λογική σφαίρα. Προτιμώ τη μαγεία που δεν εξηγείται...ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥhttps://www.blogger.com/profile/12662311039338870249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-1895250374040898442008-12-01T21:03:00.000+02:002008-12-01T21:03:00.000+02:00@ΠαναγιώτηςΝα λοιπόν που και σε σένα ξύπνησαν οι μ...@Παναγιώτης<BR/>Να λοιπόν που και σε σένα ξύπνησαν οι μνήμες που χορεύουν στη βροχή. Παιδικές μνήμες που αποτυπωνονται για πάντα. Εγώ σ' ευχαριστώ Παναγιώτη για την επίσκεψή σου.ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥhttps://www.blogger.com/profile/12662311039338870249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-26789610670492748352008-12-01T20:21:00.000+02:002008-12-01T20:21:00.000+02:00Ρε Φαίδωνα , μου άρεσε το κείμενό σου. Αυτό το ...Ρε Φαίδωνα , μου άρεσε το κείμενό σου. <BR/>Αυτό το <BR/>"Οι μνήμες διεκδικούν το Νου" , Αυτή η πάλη βροχής- φύσης με το νου ηνίοχο να χάνει τα ηνία του <BR/>με επαναφέρουν στην ΄ποίηση, γιατί πολύ πεζός κατάντησα αυτή την εποχήΣτρατῆς Γιαννῖκοςhttps://www.blogger.com/profile/02328936882502494689noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-9947453766483635312008-12-01T20:18:00.000+02:002008-12-01T20:18:00.000+02:00Είπα να μην γράψω για τη βροχή,γιατί την θεωρούσα ...Είπα να μην γράψω για τη βροχή,γιατί την θεωρούσα δική μου.<BR/>Από τότε,παιδί του πολέμου και του εμφυλίου ,που μού φερνε το σιωπηλό δάκρυ.<BR/>Από έφηβος που την περίμενα με αγωνία για να γεμίσει τα στάχυα του σπαρτού μου.<BR/>Απο νέος να πάρω την μουρμούρα της και να την κάνω στίχο.<BR/>Από άνδρας που με συντρόφευε,σε μιά ανάδερφη εποχή,κάτω απο την σκηνή της μοναξιάς μου....<BR/><BR/>Διαπίστωσα όμως πως και η Στέλλα,και ο Παράξενος,και ο Παναγιώτης και όλοι οι άλλοι του καφενείου έχουν κι'αυτοί τόσα μυστικά με τη βροχή,και κατάλαβα πως η βροχή ξέρει τη γλώσσα και βρίσκει τη ρωγμή να μπει σε κάθε ψυχή ,γιά να κάνει ανάλαφρη,με το γλυκό ρυθμό της, την πίκρα της προσωρινότητας μεσα από μιά δύναμη που δεν επιβάλλει αλλά σε κάνει,θαρρείς, συνοδοιπόρο μιάς αιωνιότητας που συμμετέχεις,με υπολανθάνουσα συναισθηση,μεσα απο τον κύκλο της δημιουργίας .Είναι μιά γλυκιά πλειρότητα που στη δίνει μόνο η βροχή.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-40606191863546914522008-12-01T19:55:00.000+02:002008-12-01T19:55:00.000+02:00Μελαγχολικά όμορφο το κείμενό σου Φαίδωνα. Σα τη β...Μελαγχολικά όμορφο το κείμενό σου Φαίδωνα. Σα τη βροχή. <BR/>Γιατί αλήθεια η βροχή ξυπνάει εκείνες τις μνήμες που πονάνε; <BR/><BR/><BR/>Καλή σου εβδομάδα και καλό μήνα!.https://www.blogger.com/profile/00660213235957109833noreply@blogger.com