tag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post3373337543182320705..comments2023-08-28T18:01:32.072+03:00Comments on Ο Θεός στο καφενείο: ΡΩΜΑΙΟΙ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ: ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΉ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥhttp://www.blogger.com/profile/12662311039338870249noreply@blogger.comBlogger39125tag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-64737530207851986142010-03-14T11:28:18.347+02:002010-03-14T11:28:18.347+02:00κ.Πετρόχειλε ήσαστε σαφής και αποδειχτικός.Ευτύχημ...κ.Πετρόχειλε ήσαστε σαφής και αποδειχτικός.Ευτύχημα που σας έχουμε κοντά μας . <br />Κι ας είμαι λίγο θυμωμένος,επειδή αυτοί που κάποτε μας θαύμαζαν τώρα μας χλευάζουν. Καλή επιτυχία στην ομιλία σας στο "Ελληνικό κέντρο εταρείας Ευρωπαϊκού πολιτισμού"Σπυρος Δαρσινόςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-83312268119235736082010-03-14T01:08:22.967+02:002010-03-14T01:08:22.967+02:00@
Αγαπητέ κ. Πετρόχειλε, φυσικά και δεν φταίνε οι ...@<br />Αγαπητέ κ. Πετρόχειλε, φυσικά και δεν φταίνε οι αρχαίοι Έλληνες για την κατάντια μας. Εμείς φταίμε που τους έχουμε προγόνους και τους περιφέρουμε αγνοώντας τους. Όπως πολύ εύστοχα επεσήμανε και ο Φαίδωνας… περιφέρουμε τις δόξες του παρελθόντος φωνάζοντας εδώ κι εκεί: «Είμαι ανιψιά ναυάρχου.» Δυστυχώς δεν το κάνουμε μόνο κάποιες φορές. Κάθε μας απαίτηση μετά από οποιοδήποτε ιστορικό «καουμποϊλίκι» εκεί την βασίζουμε. Μετά από κάθε μας ατασθαλία, εκεί προστρέχουμε για να διεκδικήσουμε να τοποθετηθούμε στο απυρόβλητο. Το κάνουμε όλοι, λαός και πολιτικοί… <br />Αναρωτιόμουν σε φιλική κουβέντα σήμερα για το: Έλληνες… «Οι της ημετέρας παιδείας μετέχοντες». <br />Εμείς, οι σύγχρονοι, ακόμη και αυτό το περιφέρουμε και δεν ντρεπόμαστε που έχουμε το θράσος να το λέμε χωρίς οι ίδιοι να μετέχουμε. <br />Δεν μηδενίζω… προς Θεού. Απλά μελαγχολώ και προβληματίζομαι όπως κι εσείς. <br />Καληνύχτα σε όλους.Ελένη Λιντζαροπούλουhttps://www.blogger.com/profile/17023203992030455204noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-74091301324350633512010-03-13T15:58:28.844+02:002010-03-13T15:58:28.844+02:00Αγαπητέ κ. Ζωγραφόπουλε,
Γράψατε ένα υπέροχο κείμε...Αγαπητέ κ. Ζωγραφόπουλε,<br />Γράψατε ένα υπέροχο κείμενο σκέψης και προβληματισμού, που αξιοποιεί επιπρόσθετα όλα όσα εμείς λέμε σ' αυτή τη φιλική μας παρέα.<br />"Προσωπικά θεωρώ ότι δεν υπάρχει όραμα κοινωνιών αλλά στόχος να παραμείνουν οι αυτοκράτορες της ολιγαρχίας γερά κρατημένοι από την εξουσία ενός αφιονισμένου μυαλού σε παραφροσύνη κέρδους και καταστροφής που τους ηδονίζει."<br />Τι όμορφα που τα λέτε! Νομίζω ότι από αυτό που γράψατε κανείς δεν θα μπορούσε να πει κάτι καλύτερο με λιγότερα λόγια.<br />Ευχαριστώ πολύ.Νίκος Πετρόχειλοςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-4741339389650079022010-03-13T14:25:36.710+02:002010-03-13T14:25:36.710+02:00Κυρία Big Mama
ΜΕΡΟΣ Β
2.- Όλα αυτά που γράφετε ...Κυρία Big Mama<br /><br />ΜΕΡΟΣ Β<br /><br />2.- Όλα αυτά που γράφετε στη συνέχεια θα τα δεχθώ, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, σχετικά με τα ανυπόφορα ελαττώματα των σημερινών Ελλήνων. Αλλά, φίλοι μου, κάπου γίνεται μια μεγάλη παρεξήγηση.Εγώ δεν επιχειρηματολόγησα αρνούμενος τις απαράδεκτες καταστάσεις του παρόντος, τις οποίες πολύ καλά και με ακρίβεια και σεις και άλλοι αναγνώστες του Blog αναφέρετε. Εγώ επιχειρηματολογώ αρνούμενος 1) ότι οι σημερινοί Έλληνες δεν είναι η συνέχεια των αρχαίων Ελλήνων, παρά τα όσα τους βρήκαν που ήταν φυσικό να αλλάξουν πολλά στους τρόπους και τις συνήθειές τους, ακόμη και στον χαρακτήρα τους, αιτίες που αποτελούν ίσως εξήγηση, αλλά όχι και δικαιολόγηση της σημερινής κατάστασης. Ξέρετε τι μου έλεγε κάποτε μια φίλη μου από την Βόρεια Ιρλανδία, σε μια περίοδο αγώνων του ΙΡΑ εναντίον των Άγγλων; : "Εκείνο που μου είναι αδύνατον να κατανοήσω είναι πώς εσείς, οι σύγχρονοι Έλληνες, ύστερα από 400 χρόνια σκλαβιάς υπό ένα επαχθέστατο ζυγό, εξακολουθήσατε να διατηρείτε τη γλώσσα σας, τη θρησκεία σας, την αίσθηση του προγονικού σας πολιτισμού, ενώ εμείς ΤΙΠΟΤΕ από αυτά δεν καταφέραμε να διατηρήσουμε. Πραγματικά σας ζηλεύω!!" Λοιπόν, αυτό είναι το πρώτο επί του οποίου επιχειρηματολόγησα. Και το 2) είναι ότι η καταγωγή μας από τους αρχαίους Έλληνες είναι ... υπαίτια για το ότι εμείς σήμερα έχουμε χάλια. Όχι, φίλοι μου του Blog, δεν φταίει η καταγωγή, φταίνε χιλιάδες άλλα πράγματα, που τα ξέρετε και σεις βέβαια πολύ καλά. Είναι πραγματική ευλογία το ότι καταγόμαστε από εκείνους τους μεγαλειώδεις δημιουργούς (επαναλαμβάνω : όχι τους αναμάρτητους, γιατί και αυτοί πολλαπλώς και κάποτε αδικαιολογήτως ημάρτησαν), το δε γεγονός ότι δεν είμαστε όπως εκείνοι είναι θέμα που συνάπτεται με την ιστορία όλων των εθνών και των λαών και τη φθορά τους μέσα στο χρόνο (ας δούμε άλλο μια φορά το περίφημο έργο "Μπούντεσμπρουκ", αν δεν στραπατσάρω λίγο τον τίτλο, για την αδήριτη φθορά μιας αριστοκρατικής οικογένειας του 19ου αιώνα στη Γερμανία). Δεν είναι υπεύθυνοι οι αρχαίοι για τις "τρέλες μας", όπως δεν ήταν υπεύθυνοι ο Γκαίτε, ο Σίλλερ, ο Μπετόβεν, ο Αύγουστος Βολφ, ο Καντ, και τόσοι άλλοι για τα καμώματα του Χίτλερ. Εμείς, δυστυχώς (είτε το θέλουμε είτε όχι) έτσι ακριβώς θα είμασταν και αν ακόμη καταγόμασταν από τους ... Ιλλυριούς. Δεν ψάχνω να βρω "αποδιοπομπαίους τράγους", οπότε θα μπορούσα να επικαλεστώ τους αρχαίους Έλληνες, τους Τούρκους και πολλούς άλλους. Όχι, φίλοι μου, εμείς -και κανείς άλλος- φταίμε για το χάλι μας, οι αρχαίοι μάς βοήθησαν , δεν μας έφταιξαν σε τίποτε, δεν μας συμβούλεψαν να αλλοιθωρίζουμε μια προς την αρχαιότητα μια προς το Βυζάντιο, και είναι και πάλι έτοιμοι να μας βοηθήσουν αν τους μελετήσουμε σωστά και δημιουργικά και υπεύθυνα. Δεν φταίει ο ... Χατζηπετρής για τα σημερινά δεινά, εμείς φταίμε, ας το πάρουμε χαμπάρι.<br />Σας ευχαριστώ πολύ.Νίκος Πετρόχειλοςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-58625220602644645252010-03-13T14:24:18.012+02:002010-03-13T14:24:18.012+02:00Αγαπητή μου "Big Mama"
Με χαρά μου σας κ...Αγαπητή μου "Big Mama"<br />Με χαρά μου σας καλωσορίζω και πάλι στις στήλες αυτές. Και τώρα στα ερωτήματά σας.<br />ΕΙΔΟΠΟΙΗΘΗΚΑ ΟΤΙ ΤΟ ΗΤΜL ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΪ ΝΑ ΓΪΝΕΙ ΔΕΚΤΟ< ΓΙΑΤΪ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΟΛΥ 4,096 ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ. ΕΤΣΙ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΤΗ ΣΤΕΙΛΩ ΣΕ 2 ΜΕΡΗ.<br /><br />Α΄ΜΕΡΟΣ<br />1.- Δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι θα συμφωνήσω μαζί σας σε όσα στην αρχή του κειμένου σας αναφέρετε, δηλαδή όταν λέτε ότι "αν δεν κληρονομούσαμε τις δάφνες του μεγάλου πολιτισμού των προγόνων μας θα παλεύαμε να κερδίσουμε τις δικές μας. Τώρα απλά ξαπλώνουμε σε δάφνες που δεν μας αξίζουν και ροχαλίζουμε… δημιουργικά." Η εικόνα που παρουσιάζετε είναι σαγηνευτική, ως εικόνα, αλλά εγώ δεν θα την συνυπέγραφα στην ουσία της! Οι Έλληνες οι σημερινοί ΔΕΝ ξαπλώνουν πάνω στις δάφνες των προγόνων τους, γιατί απλούστατα τις ΑΓΝΟΟΥΝ αυτές τις δάφνες, δεν ενδιαφέρονται γι' αυτές, μόνο σαν επιχείρημα μπορεί κάποτε να πουν σε παρέες (κουβεντούλες του καφενείου, δηλαδή...), ιδιαίτερα αν κάποιοι ξένοι μάς μπουν στο μάτι, ότι "ξέρεις εμείς ποιοι είμαστε ... όταν οι άλλοι ζούσαν σε σπηλιές, κλπ. κλπ.). Ξέρετε, θα έλεγα ότι μακάρι να είχαν ενστερνισθεί οι νέοι μας (γιατί, ως δάσκαλος, αυτούς κυρίως σκέπτομαι) τις δάφνες αυτές, γιατί τότε θα υπήρχε η πιθανότητα να παραδειγματιστούν, έστω λίγο, και να αποφασίσουν τι μπορούν εκείνοι να κάνουν για την πατρίδα τους και για το μέλλον της. Να σας θυμίσω εδώ την Απολογία του Σωκράτη και τις συζητήσεις του με τους μαθητές του, όταν του παρατηρούσαν ότι οι εχθροί του θα μπορούσαν καίρια να τον βλάψουν, και αυτός τους απάντησε ότι "μακάρι να είχαν τη δύναμη να κάνουν τα μέγιστα κακά, γιατί τότε πιθανόν θα είχαν τη δύναμη να κάνουν και τα μέγιστα καλά, και τότε καλά θα ήταν...". Τώρα, αν "ξαπλώνουμε σε δάφνες και ... ροχαλίζουμε δημιουργικά", γι' αυτή την κατάντια πολλοί λόγοι θα μπορούσαν να υπάρξουν, και πρώτα απ' όλους η τεμπελιά μας, η αδιαφορία μας, η ανευθυνότητά μας, ο εγωισμός μας, η συνήθεια της ήσσονος προσπάθειας, αλλά όχι "οι αρχαίοι ημών πρόγονοι" και η μακαρία επανάπαυσή μας σ' αυτούς. Αν η συζήτηση αυτή γινόταν στα χρόνια του Μυστριώτη και των αγώνων για το γλωσσικό, θα μπορούσα να δεχθώ ότι κάποιοι νέοι μας μπορεί και να επαναπαύονταν σε αλλότριες δόξες. Τώρα, όχι πια...<br /><br />ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ Α΄ΜΕΡΟΥΣΝίκος Πετρόχειλοςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-22060510676274233522010-03-13T14:18:34.308+02:002010-03-13T14:18:34.308+02:00Θα το έκρινα ως προσωπική αστοχία να μην απολάμβαν...Θα το έκρινα ως προσωπική αστοχία να μην απολάμβανα το ξεδίπλωμα της σκέψης αυτής της ποιοτικά σκεπτόμενης παρέας.<br />Αφορμή για την παρέμβαση μου , έδωσε το σχόλιο της Big Mama, και ειδικότερα η πρόταση της «Συγχωρήστε με… η επικαιρότητα με τσιγκλάει.»<br />Είχα κάνει ένα ερώτημα προς τον σεβαστό καθηγητή, Κο Πετρόχειλο που έτυχε μιας ευφυούς και έντονα φιλοσοφημένης κριτικής σκέψης από πλευράς του.<br />Μου απάντησε με το πώς έβλεπαν το άλογο οι Ρωμαίοι σε σχέση με τους τότε (σαφώς διαφορετικούς) Έλληνες.<br />Αυτό είναι κατά την δική μου εστίαση της σκέψης , το πασπαρτού που μεταμορφώνει λαούς και παιδείες σε κάτι άλλο πέρα από αυτό που ζούμε σήμερα.<br /><br />Βιώνουμε κοινωνικές εντάσεις και προσωπικούς φόβους σε οικογενειακό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο με την αναδιανομή της ίδιας τράπουλας στο ίδιο μαγκανοπήγαδο του συστήματος που υπηρετούμε…<br />Το ερώτημα αν υπάρχει όραμα πίσω από αυτές τις θεωρήσεις (όπως το υπέροχο παράδειγμα του Κου Πετρόχειλου) κάνει την διαφορά στο πολιτισμικό επίπεδο της κάθε εποχής.<br />Τα λάθη (οι αστοχίες) είναι δεδομένα σε κάθε πολιτισμό όπως και στο παρόν μας.<br /><br />Η σφαγή της Μήλου από τους Αθηναίους με το τότε ιμπεριαλιστικό τους όραμα, εξισορροπήθηκε από την απόφαση των Δωριέων Σπαρτιατών να σεβαστούν την ύπαρξη και τιμή της ήδη κατεστραμμένης Αθήνας, απαγορεύοντας την καταστροφή της μετά την ήτα.<br /><br />Ο πολιτισμός , είναι το ποιοτικό «Γιατί» σε κάθε λανθασμένη ή επιτυχημένη μας ενέργεια.<br />Σήμερα θα μπορούσε να δώσει ένας σοβαρός άνθρωπος το «γιατί» σε όλη αυτήν την αρρωστημένη αναμόχλευση των ισορροπιών του καπιταλισμού ;<br /><br />Προσωπικά θεωρώ ότι δεν υπάρχει όραμα κοινωνιών αλλά στόχος να παραμείνουν οι αυτοκράτορες της ολιγαρχίας γερά κρατημένοι από την εξουσία ενός αφιονισμένου μυαλού σε παραφροσύνη κέρδους και καταστροφής που τους ηδονίζει.<br /><br />Η χρήση της επιστημονικής ανατομίας ενός παρελθόντος μέσα από την ιστορία , έχει αξία αν μας δίνει πληροφορίες κριτικής σκέψης για το παρόν μας.<br />Η γνώση δεν είναι αυτογνωσία κατά την ταπεινή μου προσέγγιση στο ατομικό μου βιώνειν, αλλά βασική της προϋπόθεση.<br /><br />Η αυτογνωσία όμως είναι μια εν δυνάμει επαναστατική πράξη , που δεν υπόκειται σε κανόνες λελογισμένης οργάνωσης της κοινωνίας από όποιον θέλει να την χειραγωγεί.<br /><br />Άρα το «Γιατί» είναι επικίνδυνο να αναπτυχθεί στην ατομική και συλλογική κρίση… και το κρύβουμε ως διαδικασία μάθησης από την κατευθυντήρια κρατική παιδεία.<br /><br />Ευτυχώς που υπάρχουν και εξαιρέσεις και το μειδίαμα στο «όνειρο» έχει λόγο να το κρατάμε στα χείλη μας.<br />Κάποτε λοιδόρησα ως νέος, στην πρώτη μου επαφή με την Νεφελοκοκκυγία … σήμερα απλά έχω χαρμολύπη.Κώστας Ζωγραφόπουλοςhttps://www.blogger.com/profile/04058708801702943159noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-16037986501806026792010-03-13T13:03:08.854+02:002010-03-13T13:03:08.854+02:00Αγαπητέ μου κ. Δαρσινέ,
Ευχαριστώ για τα ερωτήματά...Αγαπητέ μου κ. Δαρσινέ,<br />Ευχαριστώ για τα ερωτήματά σας και ας τα πάρουμε κατά σειράν :<br />1.- Το ερώτημα είναι πώς μπορούμε να μιλούμε για "συμπόρευση", όταν οι Έλληνες, με τα δικά τους ξεχωριστά επιτεύγματα, είχαν ήδη προηγηθεί αρκετά. Μα ο όρος "συμπόρευση" δεν θέτει χρονικά όρια. "Συμπόρευση" από ένός σημείου και εξής, από τη στιγμή δηλαδή που οι Ρωμαίοι ήταν πια κύριοι ολόκληρου του κόσμου (146 π.Χ.), έβλεπαν, ζούσαν, ανέπνεαν μέσα από τα ανυπέρβλητα δημιουργήματα του ελληνικού πολιτισμού και είχαν την "ευγενή" (εντός ή εκτός εισαγωγικών) διάθεση να τα μιμηθούν και να τα ανταγωνιστούν. Πάρτε ένα παράδειγμα, την αγγλική κωμωδία του 16ου αιώνα. Πρόκειται για άμεση επίδραση των κωμωδιών του Πλαύτου και του Τερέντιου, όπως θα μου δοθεί η ευκαιρία να αναπτύξω εκτενώς στην ομιλία μου στο Ελληνικό Κέντρο Εταιρείας Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, στις 20 Μαρτίου. Από τη στιγμή που άρχισε<br />αυτή η μίμηση, η πιστή συνηθέστατα μίμηση (που φαίνεται άλλωστε και στους μεγάλους δημιουργούς Σαίξπηρ και Μπεν Τζόνσον, δείτε για παράδειγμα, πώς ο miles gloriosus της ρωμαϊκής κωμωδίας, ο καυχησιάρης εκείνος στρατιώτης, γίνεται στον Σαίξπηρ Don Armado, Parolles, Bardolph, Pistol, και κυρίως Falstaff), από τη στιγμή εκείνη οι δημιουργοί των δύο εποχών συμπορεύονται στο χώρο της λογοτεχνίας : ο παλαιότερος με το παράδειγμά του. ο νεότερος με την τωρινή παρουσία του. Αυτή είναι η συμπόρευση μέσα στους αιώνες, αυτή είναι και η μοίρα και ο προορισμός των κλασικών συγγραφέων, να συμπορεύονται με τους μεταγενέστερους ομοτέχνους τους στο διηνεκές.<br />2.- Για το δεύτερο ερώτημά σας, τον "πεισματικό ανταγωνισμό στο πνεύμα", που, όπως λέτε, "ενέχει μια σκληρότητα", Θα μπορούσα να δεχθώ τη σκέψη σας υπό όρους. Ένας όρος (πάντοτε κατά τη γνώμη μου, βέβαια) είναι ότι ο ανταγωνισμός των Ρωμαίων προς τους Έλληνες στα πνευματικά πεδία δεν είχε πάντοτε "πεισματικό" χαρακτήρα. Αν παρακολουθήσουμε την ιστορική εξέλιξη των σχέσεων των δύο λαών, θα δούμε ότι η έναρξη της μίμησης έγινε από πεδία πραγματικού θαυμασμού και ανυπέρβλητης γοητείας, που οι Έλληνες ασκούσαν στους Ρωμαίους. Το "πείσμα" ενδεχομένως ακολούθησε σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά και τότε το δημιουργούμενο δεν είχα αναγκαστικά το χαρακτήρα της σκληρότητας. Είπα, και ξαναλέω, ότι ο Λουκρήτιος όταν μιμείται τον Επίκουρο, του λέει σαφέστατα "θέλω να σε μιμηθώ, όχι επειδή επιθυμώ να σε ανταγωνιστώ, αλλά επειδή σ' αγαπώ!" Και όταν αργότερα οι Ρωμαίοι θα παραδεχθούν πια ότι οι Έλληνες είναι ανυπέρβλητοι, και πάλι θα το εκφράσουν με πνεύμα κατανόησης στους επτά περίφημους εκείνους στίχους του 6ου βιβλίου της Αινειάδας (στ.847-853), όπου οι ρόλοι και τα επιτεύγματα μοιράζονται πια ανάμεσα στους δύο λαούς από τον ήδη νεκρό Αγχίση που μιλάει στον γιο του Αινεία στον Κάτω Κόσμο και του αποκαλύπτει το μέλλον του ρωμαϊκού λαού : οι Έλληνες ας ασχολούνται με τα γράμματα, τις επιστήμες και τις τέχνες, οι Ρωμαίοι με τον νόμο και τη διοίκηση των λαών, καθώς και με την εξασφάλιση της ρωμαϊκής ειρήνης. Τώρα, αν τα έργα τους στην τέχνη έχουν κάποια σκληρότητα, ναι έχουν, αλλά θα σας έλεγα ότι τέτοια ¨σκληρότητα" έχουν και τα μεταγενέστερα ελληνικά έργα της αλεξανδρινής εποχής, γιατί η μίμηση του κλασικού είναι απλή μίμηση και ποτέ δεν επαναλαμβάνεται, ακόμη και από τον ίδιο λαό. Μια ματιά΄στις διάφορες περιόδους της ελληνότροπης τέχνης στα Μουσεία του Βατικανού μπορεί να μας πείσει γι' αυτά που σας λέω εδώ.<br />3.- Όντως ο Δωρικός ρυθμός επιλέχθηκε στις κολώνες του Παρθενώνα γι' αυτόν τον λόγο που αναφέρετε. Τα υπόλοιπα όμως που λέτε είναι θέμα ενός αισθητικού της τέχνης, που εγώ βέβαια δεν είμαι.<br />Σας ευχαριστώ πολύ.Νίκος Πετρόχειλοςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-85578825520006414162010-03-13T01:18:04.606+02:002010-03-13T01:18:04.606+02:00Αγαπημένοι μου φίλοι, λυπάμαι πολύ που μόλις τώρα ...Αγαπημένοι μου φίλοι, λυπάμαι πολύ που μόλις τώρα κατάφερα να διαβάζω τα κατατοπιστικότατα και ενδιαφέροντα σχόλια της κουβέντας σας. Δυστυχώς πολλές υποχρεώσεις με κρατούν μακριά. Δεν αντέχω να μην πέσω στον πειρασμό να πω δυο λέξεις γι αυτό που όπως φάνηκε μας πονά όλους… αν και θα έπρεπε να είμαι ευγενής και να συμμορφωθώ με την παράκληση του εξέχοντος εισηγητή της ανάρτησης. <br /><br />Συγχωρήστε με… η επικαιρότητα με τσιγκλάει. <br /><br />Αγαπητοί μου Φαίδωνα και κ. Σπύρο… έτσι είναι όπως τα είπατε… αν δεν κληρονομούσαμε τις δάφνες του μεγάλου πολιτισμού των προγόνων μας θα παλεύαμε να κερδίσουμε τις δικές μας. Τώρα απλά ξαπλώνουμε σε δάφνες που δεν μας αξίζουν και ροχαλίζουμε… δημιουργικά. <br /><br />κ. Πετρόχειλε, παρότι οι Νεοέλληνες είμαστε ό,τι πιο «κοντινό» στους αρχαίους και παρότι, εκτός από τα «θαυμάσια» ελαττώματά τους, μιλούμε και σχεδόν την ίδια γλώσσα, γελάμε με τα ίδια αστεία και είμαστε το ίδιο «ρατσιστές» με την ασχήμια, το γήρας, την αναπηρία και συνολικά την διαφορετικότητα… το μαμούνι-που έλεγε η γιαγιά μου-έχει ψοφήσει προ πολλού… ίσως ακριβώς επειδή νομίζουμε ότι είμαστε συνεχιστές τους… τσάμπα και χωρίς κανέναν κόπο. <br /><br />Θα διαφωνήσω μαζί σας περί του έπους του ‘40 ή της πνευματικής μας δημιουργίας ως αποδείξεις συνέχειας… στον κίνδυνο όλοι οι λαοί γράφουν ιστορία. Και οι Ρωμαίοι το ίδιο έκαναν… στον κίνδυνο να αφανιστούν πνευματικά από τους Έλληνες, προσπάθησαν και έγραψαν τον δικό τους πολιτισμό. <br />Όσο για την πνευματική μας δημιουργία… λαμπρές εξαιρέσεις τα έργα της που κι αυτές χαρίστηκαν στον κόσμο και δεν μας ανήκουν αφού δεν είναι προϊόντα εθνικής παιδείας και πολιτισμού όπως ήταν τα έργα των αρχαίων. <br />Εμείς, ως έθνος ή λαός-όπως το θέλει κανείς να το πει- είχαμε την ευκαιρία να δημιουργήσουμε ή και να λάμψουμε για δεύτερη φορά… αλλά το ιστορικό μας αλληθώρισμα, μια στο Βυζάντιο και μια στην αρχαία Ελλάδα, μας κατέστησε τελικά φτωχούς, πολλές φορές κατακριτέους και συχνά «ανελλήνιστους». <br /><br />Έχουμε 2010 και ακόμη ονομαζόμαστε Greece, αποκαλούμε εαυτούς Ρωμιούς… οικειοποιούμαστε την κληρονομιά των αρχαίων και την λαμπρότητα του Βυζαντίου, για όσα του κληροδότησε ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, αγνοούμε την ιστορική μας πορεία, δεν αναλαμβάνουμε τις ευθύνες για τα λάθη μας και άλλα τόσα πολλά…<br /><br />Αν λοιπόν «ζηλεύω» για κάτι τους Ρωμαίους-εθνικιστές ολκής κατά τα άλλα- είναι που συναγωνίστηκαν τον εαυτό τους και τον ξεπέρασαν, βάζοντας ως μέτρο το Μέγα Μέτρο του ελληνικού πολιτισμού. Δεν μπορούσαν ούτε να το φτάσουν, ούτε να το ξεπεράσουν… προσπάθησαν όμως να το μιμηθούν. Αυτό θα ήθελα και για τους σύγχρονούς μου… <br />Ας μην έπρατταν ως αρχαίοι Έλληνες που αφομοίωναν δημιουργικά ό,τι καλύτερο συναντούσαν στο διάβα τους και έφτασαν να γίνουν αξεπέραστοι… <br />Ας έπρατταν ως αρχαίοι Ρωμαίοι που προσπαθούσαν και πολλές φορές μάταια… <br />Αλλά πού… ούτε και αυτό.<br /><br />Συγγνώμη που ξεστράτισα κι εγώ και ελπίζω να μην σας κούρασα. <br /><br />Την αγάπη μου σε όλους.Ελένη Λιντζαροπούλουhttps://www.blogger.com/profile/17023203992030455204noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-44196412554854247292010-03-12T15:48:28.238+02:002010-03-12T15:48:28.238+02:00@Σπυρέτο μου
Για όσα ρωτάς θα σου απαντήσει ο αρμό...@Σπυρέτο μου<br />Για όσα ρωτάς θα σου απαντήσει ο αρμόδιος συγγραφέας του κειμένου καθηγητής Νίκος Πετρόχειλος.ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥhttps://www.blogger.com/profile/12662311039338870249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-40162008848038120532010-03-12T14:02:36.775+02:002010-03-12T14:02:36.775+02:00k Πετρόχειλε Και Φαίδωνα
δεν "μονοπωλήτε"...k Πετρόχειλε Και Φαίδωνα<br />δεν "μονοπωλήτε"<br />Χαρίζετε τους καρπούς σας.<br /><br />Πήτε μου σας παρακαλώ , πως μπορεί να θεωρηθεί "πνευματική Συμπόρευση"Των Ελλήνων με των Ρωμαίων από την στιγμή που η πνευματική άνθιση των Ελλήνων -στους τομείς που αργότερα ανταγωνίσθηκαν οι Ρωμαίοι- είχε αρχίσει αιώνες πριν από των Ρωμαίων ?<br /><br />Συμφωνήτε ότι όταν ο ανταγωνισμός στο πνεύμα γίνετε πεισματικά έχει μέσα του μιά σκληρότητα που αντανακλάται και στα έργα ?<br />Εγώ την βλέπω στα Ρωμαϊκα γλυπτά.<br /><br />Γιατί επιλέχθηκε ο Δωρικός ρυθμός<br />στις κολώνες του ΠΑΡΘΕΝΏΝΑ που, κατά την γνώμη μου,είναι ένας βαρύς "ρυθμός?<br />Μήπως ο Φειδίας λευθέρωσε στο φως την ομορφιά από την βαρύτητα που ανταγωνιζόμενοι αργοτερα οι Ρωμαίοι την φυλάκισαν στο μάρμαρο κολημένο στη γη ?<br />Πόση ομορφιά προσδίδει ή αφαιρεί η γεωμετρική θέση ενός υπαίθριου γλυπτού με το φυσικό περιβάλλον?<br /><br />Αυτά προς το παρών Και σας ευχαριστώ.Σπυρος Δαρσινόςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-51877766828590041042010-03-12T10:50:06.284+02:002010-03-12T10:50:06.284+02:00Φαίδωνά μου, φίλε διαχρονικέ,
Συμφωνώ απόλυτα μαζί...Φαίδωνά μου, φίλε διαχρονικέ,<br />Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου και ας δούμε τώρα τι οι φίλοι μας αναγνώστες του Blog θα είχαν να ρωτήσουν ή να σχολιάσουν. Το θέμα προσφέρει άφθονες ευκαιρίες για συζήτηση και έκφραση πολύτιμων γνωμών και απόψεων.Νίκος Πετρόχειλοςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-87397924440122315442010-03-11T22:56:39.634+02:002010-03-11T22:56:39.634+02:00Νίκο μου είμαι σύμφωνος να μην μονοπωλήσουμε τη συ...Νίκο μου είμαι σύμφωνος να μην μονοπωλήσουμε τη συζήτηση και να εστιασθούμε στο θέμα της ανάρτησης. Όπως όμως και συ καταλαβαίνεις, δεν θα μπορούσαμε να αποφύγουμε τη συζήτηση και για τους Νεοέλληνες. Δεν ήταν κακό αυτό. Η Αυτογνωσία πρέπει κάποιες φορές να καλλιεργείται έστω και σύντομα, ώστε να κατανοούμε καλύτερα και τους άλλους μέσα στην ιστορία.ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥhttps://www.blogger.com/profile/12662311039338870249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-72443470098938552082010-03-11T20:15:48.057+02:002010-03-11T20:15:48.057+02:00Φίλε μου Φαίδωνα,
Σέβομαι την άποψή σου, όσο κι αν...Φίλε μου Φαίδωνα,<br />Σέβομαι την άποψή σου, όσο κι αν δεν τη δέχομαι σε όλα τα σημεία. Τη σέβομαι γιατί, πριν εκστομίσεις κάτι, το έχεις σκεφθεί πολύ.<br />Αλλά καλά είναι να μην μονοπωλούμε εμείς οι δύο το Blog και να ξαναγυρίσουμε στο θέμα που ξεκινήσαμε : "Συμπόρευση και ανταγωνισμός". Αν κάποτε βάλεις στο Blog σου και το θέμα "ελαττώματα και προτερήματα στην αρχαία και σύγχρονη Ελλάδα", με χαρά μου θα συμμετάσχω στη συζήτηση.Νίκος Πετρόχειλοςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-53361379438845969382010-03-11T20:00:14.908+02:002010-03-11T20:00:14.908+02:00@Σπύρος
Σπυρέτο μου θα συμφωνήσω απολύτως με αυτό ...@Σπύρος<br />Σπυρέτο μου θα συμφωνήσω απολύτως με αυτό που λες:<br /><br />"Ισως αν δεν κληρονομούσαμε τον πολιτισμό που κληρονομήσαμε να είμασταν καλύτεροι απ'ότι είμαστε."<br /><br />Όχι ίσως Σπύρο μου, σίγουρα θα είμασταν καλύτεροι.ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥhttps://www.blogger.com/profile/12662311039338870249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-53849490337703649322010-03-11T19:54:47.871+02:002010-03-11T19:54:47.871+02:00Νικο μου
Πρέπει να ξέρεις ότι σέβομαι βαθιά τον έ...Νικο μου<br />Πρέπει να ξέρεις ότι σέβομαι βαθιά τον έρωτα του κλασικού φιλόλογου και Δασκάλου προς την πατρίδα του. Έχω κι εγώ έρωτα με τη χώρα μου αλλά από άλλον δρόμο, διαφορετικό από το δικό σου. Στο τέλος του δρόμου όμως θα θέλαμε και οι δυό να δούμε τη χώρα μας να ευημερεί και να δημιουργεί.<br />Εγώ δεν είπα ποτέ ότι δεν είχαν ελαττώματα οι αρχαίοι. Αντίθετα: Φοβερά και τρομερά. Αλλά κοντά σ' αυτά άφησαν κι ένα πελώριο έργο για όλη την ανθρωπότητα. Ούτε είπα πως φταίνε αυτοί για το χάλι μας. Μόνο εμείς, που η νοοτροπία μας, το πνεύμα ευκολίας, (να πάρουμε δίπλωμα χωρίς να κουραστούμε, να γίνουμε πλούσιοι χωρίς να δουλέψουμε κ.λ.π.) να μας χαϊδεύουν ό,τι κι αν κάνουμε, να έχουμε πάντα δίκιο, να μας είναι ξένες οι έννοιες ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ και ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ,όλα αυτά λοιπόν είναι απολύτως ξένα με την πολιτιστική κληρονομιά των αρχαίων και συνιστούν την χειρότερη βαλκανική εκδοχή. Τα επιχειρήματα του έπους του 40 και τις επιδόσεις των Νεοελλήνων στις τέχνες που αναφέρεις ως χαρακτηριστικά που μας τοποθετούν ως συνέχεια των αρχαίων Ελλήνων, θα έλεγα ότι δεν αποτελούν αποδείξεις, παρά μόνον ενδείξεις και αυτές όχι επαρκείς.<br />Μέχρι τώρα, αντί να επωφεληθούμε από αυτήν την κληρονομιά και να φύγουμε προς τα μπρός, παίρνοντας το υποτιθέμενο χρέος να το πάμε πιο πέρα, τι κάνουμε; Καθόμαστε πάνω στην """Πολιτιστκή κληρονομιά"" των αρχαίων Ελλήνων, την κλωσσάμε και χαϊδεύουμε την α΄νεπάρκεια και την παρακμή μας, επικαλούμενοι τους αρχαίους προγόνους. Αυτό δεν το καταδέχεται το φιλότιμό μου.<br />Όσο για την έριδα του Αχιλλέα και του Αγαμέμνονα την έχω υπ' όψη μου από χρόνια. Πράγματι είναι ένας καυγάς που αναπαράγεται για τους ίδιους λόγους και σήμερα. Σκέφθηκα όμως ότι ο ίδιος καυγάς, η ίδια συμπεριφορά, μπορεί να αναπαραχθεί από οποιονδήποτε λαό.<br />Τέλος βρίσκω σωστή τη σκέψη του Σπύρου Δαρσινού ότι:<br /><br />"Ισως αν δεν κληρονομούσαμε τον πολιτισμό που κληρονομήσαμε να είμασταν καλύτεροι απ'ότι είμαστε."<br /><br />Ασφαλώς και θα είμασταν καλύτεροι και πιο συγκροτημένοι, αφού δεν θα είχαμε προίκα και θα έπρεπε να τη φτιάξουμε μόνοι μας. Ενώ τώρα, έχουμε την προίκα και είναι σα να μην την έχουμε καθόλου...ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥhttps://www.blogger.com/profile/12662311039338870249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-11551858183423872862010-03-11T18:27:40.359+02:002010-03-11T18:27:40.359+02:00Αγαπητέ κ. Σπύρο,
Θέτετε ένα δημιουργικό (και ίσως...Αγαπητέ κ. Σπύρο,<br />Θέτετε ένα δημιουργικό (και ίσως λίγο μελαγχολικό) στοχασμό στο τραπέζι της συζήτησης : "Ισως αν δεν κληρονομούσαμε τον πολιτισμό που κληρονομήσαμε να είμασταν καλύτεροι απ'ότι είμαστε." Τι να σας πω; Αισθανόμαστε όπως τα παιδιά ενός εξαίρετου και δημιουργικότατου γονιού, που σ' όλη τους τη ζωή αισθάνονται το βάρος της προσπάθειας αν όχι να ξεπεράσουν τον γονιό τους, τουλάχιστον να τον φτάσουν. Σισύφεια η προσπάθεια...Νίκος Πετρόχειλοςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-75924852461324118302010-03-11T18:14:37.214+02:002010-03-11T18:14:37.214+02:00Αγαπητέ μου κ. "Παράξενε"
Συμφωνώ μαζί σ...Αγαπητέ μου κ. "Παράξενε"<br />Συμφωνώ μαζί σας, υπάρχει διαφορά στην καθημερινή ζωή, ίσως όχι τόσο τεράστια όπως θα το βλέπαμε σε μια πρώτη ματιά, αλλά πάντως υπάρχει. Το μόνο "μειονέκτημα" αυτού εδώ του Blog, και κάθε Blog άλλωστε, είναι ότι, ενώ μας δίνει μια ανεπανάληπτη ευκαιρία για ουσιαστική συζήτηση [που γίνεται μόνο και μόνο χάρη στην ευτυχή έμπνευση του Φαίδωνα να δημιουργήσει αυτό το χώρο πνευματικής αναζήτησης], όμως δεν μας προσφέρει και τη δυνατότητα (πώς θα μπορούσε άλλωστε;) να καθήσουμε γύρω από ένα τραπέζι και να διευκρινίσουμε και αναλύσουμε κάποια θέματα (όπως π.χ. την "έριν" Αγαμέμνονα και Αχιλλέα που συζητώ με τον Φαίδωνα), τα οποία κατ' ανάγκην δεν υπεισέρχονται σε πολλές λεπτομέρειες λόγω του φυσικού περιορισμού του γραπτού λόγου. Ειλικρινά σας λέω ότι σε μια πρόσωπο με πρόσωπο συνομιλία θα είχα πολλά περισσότερα και πολύ λεπτομερέστερα επιχειρήματα ορισμένων απόψεών μου, που τώρα κατ' ανάγκην συρρικνώνω.Νίκος Πετρόχειλοςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-78416089354182524902010-03-11T17:59:15.058+02:002010-03-11T17:59:15.058+02:00Καλέ μου φίλε Φαίδωνα,
Επιμένω! Είμαστε η συνέχεια...Καλέ μου φίλε Φαίδωνα,<br />Επιμένω! Είμαστε η συνέχεια. Η εμφανέστατη συνέχεια! Παρόλες τις ατυχίες μας, παρόλα τα 400 χρόνια σκλαβιάς, παρόλα τα δεινά που ήταν επόμενο να μας επισωρεύσει μια άνευ προηγουμένου αλλοτρίωση. Και επαναλαμβάνω : 1) Δεν φταίνε οι αρχαίοι για τα μειονεκτήματα τα δικά μας. Ούτε πρέπει εκείνοι να ντρέπονται. Όχι βέβαια! Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τη ζωή μας. Αν ξεστρατίζουμε συχνά από το δρόμο που εκείνοι υπέδειξαν, εμείς πρέπει να βρούμε το δρόμο μας ξανά και, ψάχνοντας με υπομονή και με συνέπεια στο σκονισμένο δρόμο που πάτησαν τόσοι και τόσοι, να ανακαλύψουμε και πάλι τα ίχνη εκείνων και να τα ακολουθήσουμε, αν όχι πάντοτε πιστά, πάντως με συνέπεια και ειλικρινή διάθεση αυτοκριτικής.<br />2) Δεν πρέπει να οδηγηθούμε στο συμπέρασμα ότι οι αρχαίοι Έλληνες, παρόλα τα υψηλά τους επιτεύγματα (αναφέρομαι ειδικότερα στους αρχαίους Αθηναίους και στους εξαίρετους Ίωνες φιλοσόφους), δεν είχαν και ελαττώματα. Μία απλή ανάγνωση των κωμωδιών του Αριστοφάνη πείθει για το ότι είχαν ελαττώματα, και μάλιστα πολλά και μεγάλα, κάποτε και ασυγχώρητα (ξαναρίξε, σε παρακαλώ, μια ματιά στη διαγωγή του Αλκιβιάδη κατά την περίφημη εκστρατεία στη Σικελία στη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου) και ανάλογα αυτών που ο σημερινός Νεοέλληνας παρουσιάζει (παρόμοια πιθανόν και με τα ελαττώματα κάθε άλλωστε λαού, ασχέτως τόπου, χρόνου και εθνικότητας). 3) Οι Σέρβοι και οι Κροάτες, που αναφέρεις, δεν ξέρω αν θα μπορούσαν να αναπαράγουν από την αρχαία τους ζωή (πόσο αρχαία άραγε;) ένα διάλογο ανάλογο με αυτόν που ενδεικτικά υπαινίχθηκα εγώ (γιατί δεν τον παρουσίασα αναλυτικά, ώστε να δεις την εκπληκτική ομοιότητα και να πεισθείς πέρα από κάθε αμφιβολία) σχετικά με τη σχέση του ομηρικού ανθρώπου και του σημερινού Νεοέλληνα σε μια στιγμή έντονης αντίθεσης για ένα ιδιοτελές θέμα, που απαράδεκτα αγνοούσε τον κύριο εθνικό στόχο, εξαιτίας του οποίου υποτίθεται ότι οι Έλληνες είχαν εκστρατεύσει στην Τροία και αγωνίζονταν δέκα ολόκληρα χρόνια. Όχι, Φαίδωνά μου, δεν είναι δυο διαφορετικοί λαοί, είναι ένας και ο αυτός. 4) Τώρα, αν έχει ο σημερινός Νεοέλληνας κάποια προσόντα ανάλογα με αυτά που είχε ο αρχαίος, θα είχα να σου απαριθμήσω πολλά (το αξιοθαύμαστο "έπος του σαράντα" είναι ένα μόνο από αυτά, η νεοελληνική δημιουργία σε ποίηση, πεζογραφία και τέχνη είναι ένα άλλο), αλλά αυτό θα πήγαινε τη συζήτησή μας εις μάκρος και θα ξεστρατίζαμε από το κύριο θέμα που διαπραγματευόμαστε. Για ένα συμφωνώ πάντως απόλυτα μαζί σου. Για το ότι "θα με ενδιέφερε να ωφεληθώ ως Νεοέλληνας από αυτή την μοναδική κληρονομιά που άφησαν οι αρχαίοι στον κόσμο." Εδώ μάλιστα. Συνυπογράφω! Και αυτό θα πρέπει να είναι το μέλημα του Έλληνα, σημερινού και μελλοντικού.Νίκος Πετρόχειλοςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-81027298817111434962010-03-11T16:13:36.429+02:002010-03-11T16:13:36.429+02:00είναι μία από τις ωραιότερες συζητήσεις που έχουν ...είναι μία από τις ωραιότερες συζητήσεις που έχουν γίνει στο "ΚΑΦΕΝΕΙΟ"<br />Και δεν είναι ωραία μόνο εκφραστικά και πληροφοριακά ,αλλά ξεχωρίζει και την ήρα από το στάρι.Και εδώ ήρα μας αξίζει να θεωρηθούμε και εμείς,οι..ασύγχρονοι Ελληνες.<br />Ισως αν δεν κληρονομούσαμε τον πολιτισμό που κληρονομήσαμε να είμασταν καλύτεροι απ'ότι είμαστε.<br /><br />Ξέφυγα λίγο απο την ανάρτηση,αλλά καλό είναι να βγαίνουν και κάποια συμπεράσματαΣπυροςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-63745024029921922052010-03-11T15:45:48.713+02:002010-03-11T15:45:48.713+02:00Σεβαστέ μου κ. καθηγητά
Οι πόλεμοι στους οποίους α...Σεβαστέ μου κ. καθηγητά<br />Οι πόλεμοι στους οποίους αναφέρεστε, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι συσώρευσαν το ένα δεινό πάνω στο άλλο, όπως όλοι οι πόλεμοι που η επιτυχής τους έκβαση βασίστηκε στην ένταση της αγριότητάς τους. Εγώ όμως μίλησα μόνο για την καθημερινή ζωή των δύο εθνοτήτων. Πώς δηλαδή σε καιρό ειρήνης διαβιούσαν οι κάτοικοι της Ελλάδας και της Ρώμης. Τονίζω λοιπόν, ότι η ποιοτική διαφορά είναι τεράστια, σύμφωνα με τα στοιχεία που αναφέρω στο πρότερο σχόλιό μου.<br /><br />"Ο Παράξενος"Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-71512377715007449692010-03-11T15:17:55.113+02:002010-03-11T15:17:55.113+02:00Νίκο μου
Κατ' αρχήν να τονίσω ότι δεν νιώθω υπ...Νίκο μου<br />Κατ' αρχήν να τονίσω ότι δεν νιώθω υπερήφανος για τους αρχαίους Έλληνες, απλά τους θαυμάζω.<br />Τώρα για το αν είμαστε συνέχεια των αρχαίων Ελλήνων, ας το. Είναι πονεμένη ιστορία. Το παράδειγμα που φέρνεις από την Ιλιάδα,θέλοντας να δείξεις ότι έχουμε κοινά, με τους αρχαίους στα ελαττώματα, είναι η καλοπροαίρετη πρόθεσή σου και αγάπη και επιείκια για τους Έλληνες. Όμως Νίκο μου τα αρνητικά χαρακτηριστικά που ανέφερες από την Ιλιάδα, τα έχουν και οι Σέρβοι και Αλβανοί και οι Ρουμάνοι και οι Κροάτες κ.λ.π. Κανένα χάρισμα από τους αρχαίους Έλληνες πήραμε;; Όχι σαν συγγενική τους συνέχεια αλλά τουλάχιστον σαν επίδραση από τον πολιτισμό και το πνεύμα τους;; Ας τα και δεν κάνει να τα πιάνουμε. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει καθόλου να είμαι συνέχεια των αρχαίων Ελλήνων. Είναι μάταιες τέτοιες συζητήσεις γιατί αν πραγματικά είμαστε συνέχεια των αρχαίων, τότε θα είναι αληθινή ντροπή για τους αρχαίους η ακραία αντίθεση μεταξύ εκείνων και των Νεοελλήνων. Θα με ενδιέφερε όμως να ωφεληθώ ως Νεοέλληνας από αυτή την μοναδική κληρονομιά που άφησαν οι αρχαίοι στον κόσμο. Οι Ευρωπαίοι ήδη παραωφελήθηκαν από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Τ' ακούτε τζάμπα Ελληνάρες;;;;;;;ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥhttps://www.blogger.com/profile/12662311039338870249noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-47012732548288169832010-03-11T10:22:47.787+02:002010-03-11T10:22:47.787+02:00Κα Veronica Marsa,
Με μεγάλη μου ευχαρίστηση να δω...Κα Veronica Marsa,<br />Με μεγάλη μου ευχαρίστηση να δω το κείμενό σας και να σας πω τη γνώμη μου για την απόδοσή σας στα ελληνικά του λατινικού κειμένου, αλλά θα πρέπει να μου δώσετε ακριβή παραπομπή των Academica του Κικέρωνα, γιατί η αναφορά μόνο στο βιβλίο δεν αρκεί. Θα δω το αρχαίο κείμενο, θα εξετάσω τα προ και τα μετά και θα σας σχολιάσω τη δική σας προσπάθεια. Είμαι πάντα στη διάθεσή σας.Νίκος Πετρόχειλοςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-73561802384910735692010-03-11T09:53:17.249+02:002010-03-11T09:53:17.249+02:00Αγαπητέ "Παράξενε"
Εγώ δεν αρνούμαι ότι ...Αγαπητέ "Παράξενε"<br />Εγώ δεν αρνούμαι ότι πολλά μπορούν να μπουν στο τραπέζι, όταν συζητούμε για συγκρίσεις ανάμεσα στους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Εδώ όμως το θέμα που έθεσε για σχολιασμό και συζήτηση ο κοινός μας φίλος, ο Φαίδωνας, είναι "πνευματική συμπόρευση και ανταγωνισμός". Επ' αυτού συζητούμε. Όταν αναφερθούμε σε άλλα θέματα κάποια άλλη φορά, όπως π.χ. στις αγριότητες των Ρωμαίων, τότε να είστε βέβαιος ότι δεν θα είμαι επιεικής απέναντί τους, όπως δεν θα είμαι επιεικής και στην καταστροφή της Μήλου από τους Αθηναίους, της Ολύνθου από τον Φίλιππο και των Θηβών από τον Αλέξανδρο. Υπεράνω όλων η ιστορική αλήθεια προς κάθε πλευρά, έτσι δεν είναι;Νίκος Πετρόχειλοςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-78174177767390647562010-03-10T23:16:47.139+02:002010-03-10T23:16:47.139+02:00Ο Κικέρων είχε πολιτική αναταραχή και ήταν πικραμέ...Ο Κικέρων είχε πολιτική αναταραχή και ήταν πικραμένος τα τελευταία χρόνια της ζωής του, υπήρχε επίσης την ατυχία του θανάτου της κόρης του Tullia. Ο πόνος τον ανάγκασε να αναζητήσει παρηγοριά στις φιλοσοφικές ασκήσεις και να ενθαρρυνθεί η πατρίδα του με πνευματική κίνηση, αφού ήταν αδύνατο να ισιώσει την πορεία των πολιτικών πραγμάτων. Έτσι, ο ίδιος αναφέρει σε διάφορα σημεία ό,τι, μέσα από τη σοβαρότητα των δογμάτων, αισθάνεται βαθιά μία θλίψη που τον καταναλώνεται.<br /><br />Ego autem (dicam enim ut res est), dum me ambitio, dum honores, dum causcaee, dum reipublicae non solum cura, sed cucaedam etiam procuratio, multis officiis implicatum et constictum tenebat, haec inclusa habebam, et ne obsolescerent, renovaban cum licebat legendo. Nunc vero et fortunae gravissimo perculsus vulnere, et administratione reipublicae liberatus, doloris medicinam a philosophia peto et otii oblectationem hanc honestissimam judico (II, Acad.).<br /> <br />Για να δω αν μεταφράσω σχεδόν καλά: «Θα πω την αλήθεια, ενώ η φιλοδοξία, τιμή, το φόρουμ, την πολιτική, τη συμμετοχή στης κυβέρνησης μου μπέρδεψαν και με δέσμευαν με πολλή δουλειά, είχα κλειδωθεί τα βιβλία των φιλοσόφων, μόνο, για να προφυλαχθούν από τη λήθη, τα διάβασα μερικές φορές, ανάλογα με τον χρόνο που μου επιτράπηκε, αλλά τώρα, σκληρά κακομεταχείρισμένος από την τύχη και υποβαθμισμένος από την κυβέρνηση της Δημοκρατίας, αναζητώ στην φιλοσοφία μια τίμια για τον ελεύθερο χρόνο μου και ανακούφιση για τον πόνο μου»<br /><br />«Diré la verdad; mientras la ambición, los honores, el foro, la política, la participación en el gobierno me enredaban y ataban con muchos deberes, tenía encerrados los libros de los filósofos; sólo, para precaver el olvido, los repasaba leyendo algunos ratos, según que el tiempo me lo permitía; mas ahora, cruelmente maltratado por la fortuna y exonerado del gobierno de la república, busco en la filosofía un honesto solaz en mis ocios y un lenitivo a mi dolor.»Un par de neuronas...https://www.blogger.com/profile/06526929054232471295noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1256876883550168928.post-24007113650920656612010-03-10T17:17:30.003+02:002010-03-10T17:17:30.003+02:00Υπάρχουν πολλά κ. καθηγητά που μπορούν να μπουν στ...Υπάρχουν πολλά κ. καθηγητά που μπορούν να μπουν στο τραπέζι, αφού συχνά οι Ρωμαίοι θέλουν να συγκρίνονται με τους Έλληνες.<br />Π.χ. Στην αρχαία Ελλάδα, η ψυχαγωγία των πολιτών και τα θεάματα, ήταν οι μουσικοί αγώνες, οι ποιητικοί αγώνες, οι Ολυμπιακοί αγώνες κ.ά. Στη Ρώμη,πέραν των άλλων θεαμάτων, το πιο δημοφιλές ήταν στο Κολοσαίο, όπου έρεε το αίμα είτε των μονομάχων είτε των χριστιανών, για να διασκεδάσει το διψασμένο για αίμα ρωμαϊκό πλήθος.<br />Κάνω λάθος;<br />Γιατί συχνά ακούω από συναδέλφους σας, να έχουν μια ιδιαίτερη επιείκια ή να προσπαθούν να παραβλέψουν τα μελανά σημεία της ρωμαϊκής ιστορίας.<br /><br />"Ο Παράξενος"Anonymousnoreply@blogger.com